De snelle opkomst
van de lease-auto
'Ruzie had Reagan Irangate bespaard'
NABIJ
Twintig miljoen
bijbels voor SU'
REPORTAGE
LEIDEN/REGIO - Hoewel ver
stokte auto-liefhebbers voor wie de
Volkswagen Kever de laatste échte
automobiel is anders zullen bewe
ren, is de auto altijd hetzelfde geble
ven. In het glazen vergezicht van de
showroom in Voorschoten ver
dwijnt een reeks steeds kleiner wor
dende wielen in de verte, weerspie
gelen ruiten en glanst onveranderd
de lak. De auto is nog altijd een
droom en in de ruimte waar een
zachte rubbergeur de kijker in her
innering brengt hoe een nieuwe au
to ook weer ruikt, poetêt een em
ployé onophoudelijk de lak om de
droomglans van de reclamefolder te
bewaren.
door
Karei Berkhout
Maar degenen die de droom van
een eigen auto eindelijk verwezen
lijken, maken steeds vaker de gang
naar het kantoortje boven de vier
wielige lusthof. Niet zozeer om
zoals voorheen het bedrag op ta
fel te leggen of om nog wat te onder
handelen over de afbetalingsrege
ling, als wel om een lease-contract
af te sluiten. Want steeds vaker gaan
kopers in op het voorstel om een au
to te leasen of'liesen', zoals het vaak
trouwhartig wordt genoemd.
Steeds meer automobilisten rijden
in een die tegelijk wel en niet van
henzelf is.
Want auto-leasing is in feite niets
anders dan het huren van een auto,
maar dan wel voor een aantal jaren.
De autorijder die in een showroom
een auto heeft uitgezocht sluit daar
voor een contract van 2 of 3 jaar met
een lease-maatschappij, vaak een
bank of een automobielbedrijf. Dat
bedrijf koopt dan die auto en ver
huurt die vervolgens aan de autorij
der voor ongeveer 1000 gulden per
maand, afhankelijk van de prijs van
de auto. Voor dat behoorlijke be
drag is de automobilist af van kop
zorgen over reparaties, onder
houdsbeurten, verzekeringen en
wegenbelasting, die door de eige
naar worden betaald.
Stormachtig
Op zichzelf zijn leasing en auto-lea
sing geen nieuwe verschijnselen.
Een bank als de ABN verhuurt al
sinds 1984 auto's door aan bedrijven
en particulieren. Vertegenwoordi
gers van het Leidse bedrijf Fasson
plakmaterialen ryden al sinds
mensenheugenis rond in een 'auto
van de zaak', die door Fasson wordt
gehuurd van een lease-firma. Het
hoofd van de interne dienst herin
nert zich: "Toen ik 20 jaar geleden
bij het bedrijf kwam reden hier al
lease-auto's rond. Dat waren er toen
12 en sindsdien is dat aantal gestaag
gegroeid tot 130".
De laatste maanden is het aantal
contracten echter spectaculair ge
stegen met ongeveer 20 procent.
"Verbazend" en "stormachtig" heet
deze groei bij enkele Leidse garages
(Autohome, 't Motorhuis) maar ook
"krankzinnig en buiten verhou
ding" (Oudshoorn). "Het slaat aan",
constateert Brummelkamp direc
teur van de Leidse vestiging van de
ABN-bank, die sinds november vo
rig jaar 3000 lease-contracten sloot.
"De groei zit er goed in", weet direc
teur van der Kraan van lease-firma
Kamsteeg in Voorschoten, die in
twee maanden tijd het aantal corn
tracten omhoog zag schieten van
nog geen 700 tot ruim boven de 800
en nog dit jaar een aantal van 1000
verwacht.
Deze groei heeft alles te maken
met de belastingherziening 'Oort',
waarbij de kilometervergoeding als
aftrekpost flink is bijgesnoeid. Veel
Hoeveel geweeklaag 'Oort' ook teweeg heeft gebracht, er is in elk geval één groep die zich
in de handen wrijft: de banken en bedrijven die auto's leasen. Omdat autorijders sinds 1
januari de kilometerkosten nog maar beperkt van de belasting mogen aftrekken, zijn zij
namelijk massaal in een lease-auto gestapt. Overdreven? "Iedereen maakt elkaar gek met
die auto-lease", vindt een Leidse garagehouder. Of een normale ontwikkeling? "Auto-
Lease is gewoon een trend die steeds verder doorzet", zegt een lease-maatschappij in
Voorschoten.
Beperken belastingaftrek forceert nieuwe trend
WOENSDAG 24 JANUARI 1990
GEESTELIJK LEVEN
bedrijf onderhouden wij de auto's.
Zo'n 2 tot 4 jaar zijn we dus zeker
van werk en weten we precies wat
we verdienen. Doordat een lease
auto na een paar jaar wordt afge
dankt en vervangen hebben wij als
dealer ook een hogere omloopsnel
heid".
Ook de afdeling 'zakenauto's' van
de firma 't Motorhuis is blij met de
ontwikkelingen: "Tot voor kort was
de verhouding privé-auto's/zaken-
auto's ongeveer 60/40. Nu is dat on
geveer 50/50 en hoewel we dat dus
bij onze afdeling 'privé-auto's' weer
afsnoepen is het voor onze afdeling
leuk".
Oudshoorn ziet echter alleen
maar nadelen en hij vertolkt de ge
voelens die veel garagisten leven:
"Iedereen heeft elkaar zenuwachtig
zitten maken dat Oort: het is een
krankzinnige toestand. En ook bui
ten verhouding, alsof dat hele lea
sen zo verschrikkelijk gunstig is.
Het is eigenlijk vooral gunstig voor
de grote financieringsmaatschap
pijen en de banken, die bij ons dea
lers forse kortingen bedingen bij de
massale inkoop van lease-wagens.
De marge die voor de dealers toch al
zo klein is, wordt nu helemaal mini
maal. Je wordt als garagehouder
steeds meer iemand die het voor
zijn hobby doet dan voor zijn werk".
Tweede-handsmarkt
Volgens Oudshoorn is het ook voor
particulieren helemaal niet altijd
gunstig om te leasen. "Iemand die
twee jaar geleden een auto heeft ge
kocht moet nu die auto weer verko-
pen. Omdat hij om te beginnen niet
btw-plichtig is en bovendien niet
kan inruilen gaat hij so-wie-so voor
een paar duizend gulden de teil in".
Het aanbod van gebruikte auto's
neemt bovendien toe en volgens 't
Motorhuis wordt "daardoor de druk
groter op de tweede-hands markt
die toch al gespannen is. We plaat
sen dan ook forse advertenties in
kranten om die auto's weer kwijt te
raken".
Volgens Van der Kraan van Kam
steeg valt daar wel een mouw aan te
passen: "Het is waar dat de particu
lier zijn auto minder makkelijk
kwijt raakt. Wij zetten om die reden
de particuliere auto op de lijst van
gebruikte lease-wagens die naar de
handelaren gaat. Als dat niet ge
noeg oplevert passen wij wel wat
bij". De bezwaren over de kortingen
vindt van der Kraan onzin: "Om te
beginnen moeten dealers dan maar
goede afspraken maken met de im
porteur. Bovendien onderhandel ik
nooit lang over een korting, omdat
zo'n bedragje echt heel weinig uit
maakt op dat forse maandbedrag
dat maar voor een deel door de prijs
van de auto wordt bepaald".
Specialisatie
werknemers rijden voor het bedrijf
in een privéauto, waarvoor hun
baas tot voor kort een vergoeding
gaf van ongeveer 60 cent per kilo
meter.
44 cent
In die 60 cent zaten vaste kosten
zoals wegenbelasting en variabele
kosten zoals onderhoud. Als ie
mand veel 'zakelijke kilometers'
reed, zakten naar verhouding die
vaste kosten per kilometer (die im
mers gelijk bleven) terwijl hij wel
die 60 cent bleef vangen. Volgens de
fiscus was dat een verkapte vorm
van inkomen, die niet kon worden
belast. Om die reden is nu per 1 ja
nuari de kilometervergoeding die
een bedrijf zijn werknemer mag be
talen 44 cent. Alles daarboven moet
nu elke maand gewoon bij het be
lastbaar inkomen worden opgeteld.
Omdat dit bedrag, waarbij ook de
benzineprijs is inbegrepen, nogal
krap is, kost het de werknemer vaak
meer om te rijden voor de baas dan
het uiteindelijk oplevert. Van der
Kraan van lease-firma Kamsteeg-
"Met deze vergoeding zeggen veel
werknemers 'geef mij maar een au
to van de zaak' en de baas gaat ver
volgens vaak leasen".
Leasen is niet bepaald goedkoop
en daarom lang niet altijd voordeli
ger. Van der Kraan: "Lease-firma's
hanteren ruwweg de 35/35 norm.
Dat betekent dat als je een auto van
35.000 gulden koopt en daar jaar
lijks 35.000 kilometer mee rijdt is
het net gunstig om te leasen. Ie
mand die in een oud Golfje 50.000
kilometer per jaar rijdt en dus lage
vaste kosten heeft redt het wel met
die 44 cent. Als je met een auto van
50.000 gulden maar een paar dui
zend kilometer rijdt, kun je beter
leasen".
Garage-bedrijven die tevens auto
dealer zijn spelen een soort dubbel
rol in wat onvermijdelijk het lease-
gebeuren is gaan heten. Immers, na
dat zij eerst een auto aan een lease
firma hebben verkocht, geven zij de
auto's regelmatig een onderhouds
beurt. Die dubbelrol is ook de oor
zaak van de wat gemengde gevoe
lens die de meeste garagisten/auto
dealers koesteren over het ver
schijnsel.
Klantenbinding
Mazda-dealer Autohome zegt over
de voordelen: "Het is een soort
klantenbinding, want de tijd dat het
contract loopt tussen klant en lease-
Van der Kraan ziet leasen in "het
bredere perspectief' van de toe
komst: "Toen de postcode kwam,
waren er ook mensen die zeiden dat
ze daar niet aan wilden. Dat is nu in
geburgerd. Leasen is een trend te
gen de achtergrond van steeds ver
dergaande specialisatie. Bedrijven
besteden de schoonmaak en de kan
tine al uit aan specialisten en zullen
dat ook gaan doen met het auto-be
drijf. Het bespaart ze een hoop ad
ministratieve rompslomp".
Dat geldt misschien voor grote
bedrijven maar in een regio zoals
Leiden, waar vooral kleine en klei
nere ondernemingen het bedrijfsle
ven domineren, lijkt dat een beetje
'wishful thinking'. Directeur
Heemskerk van bollenbedrijf On
derwater in Lisse zegt: "Wij hebben
een kleine en tamelijk eenvoudige
administratie en voor ons loont het
dus niet te gaan leasen. Die centen
houden we dus mooi in onze zak".
Leidse onderzoeker: groepsdenken in staf doodde kritisch vermogen
LEIDEN - "Veel mensen zien con
flicten als iets heel negatiefs. Kijk
maar naar de kranten: dagelijks
wordt er geschreven over de ru
zies in Den Haag. Maar door ruzies
worden beslissingen wel heel
goed overdacht voor ze worden
uitgevoerd. Het omgekeerde van
conflicten, het steeds met elkaar
eens zijn, geen kritische vragen
stellen, kan gevaarlijk zijn. Het
kan uitmonden in groepsdenken,
een proces waarbij een kleine
groep belangrijke beslissingen
neemt die vaak fout uitpakken",
zegt Paul 't Hart. Vandaag promo
veert hij aan de Leidse universi
teit op zijn proefschrift 'Groeps
denken in regeringen, een studie
naar kleine groepen en politiek
falen'.
door
Femke Wolting
De theorie van groepsdenken is
in 1972 bedacht door de Amerikaan
Janis naar aanleiding van een aantal
fiasco's in de Amerikaanse buiten
landse politiek zoals de Vietna-
moorlog, het Koreaconflict en de
Amerikaanse inval in de Varkens
baai in Cuba. Janis ontdekte dat bij
deze beslissingen sprake is van
steeds terugkerende kenmerken.
Het gaat om belangrijke kwesties
waarbij de top van de regering on
der zware druk staat. De beslissin
gen worden heel snel genomen en
steeds dooreen hele kleine, vaak in
formele groep mensen. Binnen zo'n
hechte groep is iedereen het heel
erg met elkaar eens. Het wordt be
langrijker gevonden om de sfeer
goed te houden dan om kritische
vragen te stellen. Zo kunnen beslis
singen worden genomen waarvan
men had kunnen voorzien dat ze he
lemaal fout zouden uitpakken.
't Hart heeft Janis' theorie toege
past op twee praktijkgevallen: de
wapenleveranties van de Verenigde
Staten aan Iran om gijzelaars vrij te
krijgen (Irangate) en de Nederland
se neutraliteitspolitiek tegenover
Duitsland in 1939-1940.
De theorie van Janis bleek met de
praktijk van Irangate te kloppen.
Ook hier ging het om een kleine en
hechte groep mensen, die de beslis
singen nam: president Reagan,
CIA-directeur Casey, veiligheids
adviseur Mc Farlane en zijn opvol
ger Pointdexter en Oliver North,
staflid van de Nationale Veilig
heidsraad.
"Opmerkelijk is dat deze groep el
kaar niet vaak zag. Het was meer
een klein netwerk van mensen met
dezelfde doelstelling en visie op de
zaak", zegt 't Hart. Mensen van wie
mocht worden verwacht dat ze op
de hoogte waren van de handelin
gen van de groep, zoals Schultz
(buitenlandse zaken) en Weinberger
(defensie), wisten van niets. Ook het
congres werd buiten de beslissin
gen gehouden.
Tegen de wet
"Irangate had nooit zo kunnen esca
leren wanneer zij op de hoogte wa
ren geweest van de besluiten die de
groep nam", zegt 't Hart. "Alleen al
omdat er dingen gebeurden die ille
gaal waren. Het ging bijvoorbeeld
tegen het eigen officiële beleid in
om met terroristen te onderhande
len. Bovendien werd het geld dat de
VS verdiende aan de wapenleveran
ties doorgesluisd naar de contra's in
Nicaragua. Dat was expliciet tegen
de wet".
De beslissingen werden toch ge
nomen omdat de leden van de groep
er zó op gebrand waren om de gijze
laars vrij te krijgen, dat het doel de
middelen heiligde. In het begin zat
er nog een beleidsmatig idee achter
de leveranties aan Iran, namelijk
dat de VS de contacten met Iran
wilde verbeteren door gematigde
mensen uit de Iraanse regering te
steunen. "Maar dat idee raakte lang
zamerhand op de achtergrond en
het werd gewoon een directe ruil:
wapens voor gijzelaars".
De groep had een superioriteits
gevoel waardoor niet meer aan ge-
beslissingen werd getwij-
Paul 't Hart: "Wa
iets wilde, was dat t
definitie legaal".
(foto Holvast)
feld. Ook toen bleek dat door wa
penleveranties de gijzelaars niet
vrijkwamen, (en er zelfs nog meer
mensen gegijzeld werden) ging men
door met de wapenverkopen.
't Hart voegt in zijn proefschrift
een kenmerk toe aan de theorie van
Janis. Ook een leider waar groepsle
den tegen op kijken, kan zorgen
voor groepsdenken, 't Hart noemt
dat in zijn proefschrift 'anticiperen
de gehoorzaamheid'. In het geval
van Irangate was die leider presi
dent Reagan. "Vooral North keek
erg tegen Reagan op. Wanneer de
president iets wilde, was dat voor
North per definitie legaal", zegt 't
Hart. Dat er een congres en een
grondwet was, waar Reagans wen-
hem van geen belang".
Plausibel
De groep nam besluiten waarvan ze
wist dat de president wilde dat ze
werden genomen. Reagan werd van
bepaalde besluiten bewust afge
houden om hem te beschermen als
de zaak zou uitkomen. Pointdexter
zei eens dat het 'plausibel moest zijn
dat de president niets wist van de
wapenleveranties'. Dat is de groep
aardig gelukt. Nog steeds is de rol
van Reagan niet duidelijk. Volgens
sommige analyses was hij de hoofd
schuldige, andere zeggen juist dat
hij van veel dingen niet op de hoog
te was.
't Hart vindt niet dat Reagan de
hoofdschuldige was in Irangate.
"Dat is te simpel, al is hij puur
staatsrechtelijk wel eindverant
woordelijk". Volgens 't Hart is er
door het groepsproces geen schul
dige aan te wijzen. "De president
maakte op een afstand duidelijk
welke resultaten hy wilde, Casey
fluisterde Reagans wensen in bij
North en die nam de initiatieven.
Pointdexter keurde die op zijn
beurt goed".
Het proces van groepsdenken is
vaak onderzocht. Niet alleen is de
theorie toegepast op bestaande po
litieke gebeurtenissen, ook hebben
onderzoekers geprobeerd in zelf ge
creëerde situaties het groepsproces
na te bootsen. De uitkomsten van
deze onderzoeken zijn gemengd.
Terijl de theorie tamelijk vaak blijkt
te kloppen met werkelijke gebeur
tenissen, is dat bij nagebootste situ
aties niet zo. "Het is heel moeilijk
om een situatie te suggeren waarbij
iedereen onder zulke zware druk
staat", zegt 't Hart. "Het blijft ondui
delijk hoe zo'n collectief gevoel nu
precies ontstaat".
Coalities
Of een schandaal als Irangate in Ne
derland zou kunnen plaatsvinden is
volgens 't Hart moeilijk te zeggen.
"Wij denken vaak dat dat soort din
gen hier niet gebeuren en dat het in
de VS om een stelletje doorgedraai
de Amerikanen gaat, maar het is
niet duidelijk of dat soort personen
regel of uitzondering zijn". Wel
denkt hij dat groepsdenken hier
minder snel voorkomt omdat Ne
derlandse regeringen altijd uit coa-.
lities bestaan. "Dat betekent dat er
altijd verschillende meningen be
staan. In de VS regeert altijd één
partij en stelt de president de rege
ring samen. Daar is dus veel meer
sprake van een eenheid", aldus 't
Hart. Zijn advies: in dergelijke situ
aties moet-je mensen aanwijzen die
bewust tegen de groep in gaan.
In het proefschrift beschrijft 't
Hart ook de Nederlandse neutrali
teitspolitiek tegenover Duitsland in
1939 en 1940. "Toen ik met dit on
derzoek begon, verwachtte ik dat
dit een typisch voorbeeld van
groepsdenken zou zijn", zegt hij.
Dat bleek niet zo te zijn. De besluit
vorming in de laatste maanden voor
de oorlog werd juist gekenmerkt
door verbrokkeling en verdeeld
heid, doordat veel mensen en politi
ci zich bemoeiden met de mogelijke
oorlog. "Eigenlijk was er sprake van
het tegenovergestelde van groeps
denken", denkt 't Hart. "Door de
verdeeldheid sloeg men lam en wer
den er geen beslissingen genomen".
De onderzoeker vermoedt dat bij
verscheidene andere kwesties het
groepsdenken wel een rol heeft ge
speeld. "Een recent voorbeeld zijn
de beloningen die top-ambtenaren
op het ministerie van WVC kregen.
Dat is toch over het algemeen ge
zien als een dubieuze handelswij
ze", vindt 't Hart. "Misschien dat in
die kleine groep top-ambtenaren
van het departement iets dergelijks
gebeurde".
Een Russische gelovige is blij met de bijbel die hij najaren wachten in
de kerk krijgt uitgereikt; de bijbelgenootschappen schatten de behoefte
aan bijbels in de Sovjetunie op ongeveer zestig of zeventig miljoen
exemplaren. (foto nbg)
Voornemen bijbelgenootschappen:
HAARLEM Twintig miljoen bijbels voor de Sovjetunie in
vier jaar tijd. Voor dat doel willpn de vijf belangrijkste bijbelge
nootschappen in de wereld, waaronder het Nederlands Bijbel
genootschap (NBG), een speciaal fonds in het leven roepen.
Het NBG streeft er zelf naar om de eigen financiële bijdrage
voor de verspreiding van bijbels in de wereld met een miljoen
gulden per jaar op te voeren.
Dit is gisteren door de algemeen
secretaris van het NBG in Haar
lem, J. van Kranenburg, bekend
gemaakt. Hij is zojuist terugge
keerd van een bespreking op het
hoofdkantoor van de Wereldbond
van Bijbelgenootschappen in En
geland, waar de genootschappen
uit de Verenigde Staten, Canada,
Australië, Noorwegen en Neder
land zich bezonnen hebben op
het enorme verschil tussen het
beschikbare geld en de grote
vraag naar bijbels in de wereld.
Vooral de veranderde situatie
in Oost-Europa en de Sovjetunie
is oorzaak van het tekort op de in
ternationale begroting. Rusland
heeft van de 'grote vijf prioriteit
gekregen, omdat alleen daar al
naar schatting van de Wereld
bond op korte termijn behoefte is
aan ongeveer zestig tot zeventig
miljoen bijbels. De vijf zullen ook
voor de eerste maal werken met
een open begroting, zodat snel op
urgente situaties gereageerd kan
worden.
Het NBG wil de eigen uitgaven
voor de internationale bijbel
verspreiding verhogen met 25 tot
50 procent. Dit is volgens Van
Kranenburg haalbaar, gezien het
onverwacht grote aantal contri
buties in het afgelopen jaar. Het
NBG heeft zojuist voor 550.000
gulden aan papier uitgegeven,
voor het drukken van bijbels in
Hongarije (30.000), Roemenië
(100.000) en Tsjechoslowakije
(50.000). Aan dat laatste land is
ook reeds een nieuwe drukpers
toegezegd.
Dergelijke structurele hulp ver
dient de voorkeur boven "spon
taan reageren en gratis bijbels
sturen", aldus Van Kranenburg.
De export van bijbels vergt een
veel grotere krachtsinspanning.
Ook heeft het NBG zijn vertaal-
specialist dr. E. W. Tuinstra 'uit-
EN VER
geleend' aan de Sovjetunie als ad
viseur bij het vertaalwerk. Deze
week bevindt Tuinstra zich in Le
ningrad en in Estland.
De Wereldbond is momenteel
drukdoende om een nieuwe bij
beldrukkerij in de Sovjetunie van
de grond te krijgen. Het wachten
is nog op de nieuwe godsdienst
wet, die al geruime tijd in de
maak is. In Rusland wordt mo
menteel ook gewerkt aan de op
richting van een eigen bijbelge
nootschap, waarbij baptisten,
evangelischen en zevende dags
adventisten zijn betrokken. De
grote vraag is echter of de grote
Russisch-Orthodoxe Kerk zich
achter het initiatief zal scharen.
Gisteren werd tevens bekend
gemaakt dat in Letland door
evangelisch-luthersen en baptis
ten een bijbelgenootschap is op
gericht, terwijl ook in Armenië
dergelijke plannen in een verge
vorderd stadium zijn. Ook in Bul
garije blijkt er meer ruimte te zijn
ontstaan; de Wereldbond is bena
derd met het verzoek om 300.000
bijbels aan de kerken aldaar te le
veren. De Wereldbond zal daar in
maart een besluit over nemen.
Het NBG benadrukte dat het in
de afgelopen periode expres heeft
afgezien van een speciale bijbel
actie voor het Oostblok. Niet al
leen begreep men dat de aan
dacht van de meeste mensen naar
andere zaken zou uitgaan, tevens
wilde men voorkomen dat de gro
te vraag naar bijbels elders in de
wereld, zoals in Afrika, onderbe
licht zou raken.
'Bijbel maakte
Afrikanen één'
HAARLEM - De bijbel vormt
een eenheidsfactor in Afrika. "De
eerste zendelingen hebben de
Afrikanen van elkaar gescheiden,
door van hen katholieken en pro
testanten te maken. Maar de bij
bel heeft hen één gemaakt".
Aldus de Ghanese predikant D.
N. A. Kpobi, missionair voorgan
ger in Utrecht, die samen met de
heer P. M. Kalipa uit Zuid-Afrika,
student missiologie in Kampen
gisteren bij het Nederlands Bij
belgenootschap in Haarlem de
eerste exemplaren in ontvangst
nam van het boek 'Hy ging zijn
weg met blijdschap', dat de rol en
de geschiedenis van de bijbel in
Afrika beschrijft.
Het boek is geschreven door
dominee Ype Schaaf uit Dok-
kum, hoofdredacteur van het
Friesch Dagblad, die in de jaren
zestig een bijbelgenootschap in
Cameroun hielp opzetten en ver
volgens vanuit het Friese Ping-
jum voor de Afrikaanse bijbelge
nootschappen als informatie-se
cretaris werkzaam was.
Volgens Jan J. van Capelleveen
van het NBG, die namens de we
gens ziekte afwezige Schaaf
sprak, heeft de bijbel de Afrikaan
zijn waardigheid teruggegeven.
Zijn overtuiging is dat de belang
rijkste theologische ontwikkelin
gen van de komende jaren zich
zullen voordoen in de Derde We
reld.
Kpobi noemde op zijn beurt de
komst van de blanken een be
langrijke gebeurtenis voor het
Afrikaanse continent. Volgens
hem waren de eerste blanken die
voet aan wal zetten niet van het
beste soort, maar dat gold niet
voor het Boek dat ze bij zich had
den. De komst van een eigen Afri
kaanse theologie achtte hij van
groot belang, want "de kerk heeft
een eigen identiteit nodig om te
blijven bestaan".
Pleidooi voor PLO. De rk vre
desbeweging Pax Christi en het
Interkerkelijk Vredesberaad
(IKV) roepen de politieke partijen
op duidelijk te maken dat Neder
land het streven van het Palestijn
se volk naar een eigen staat daad
werkelijk steunt. Nederland zou
het Palestijnse Informatiebureau
in Den Haag een hogere status
moeten geven en de politieke
doorbraak die de PLO heeft ge
maakt door de staat Israël te er
kennen, ten volle moet benutten,
zo schrijven de vredesbewegin
gen in een brief aan de partijen.
Mengvieringen. Net als Simo-
nis vindt bisschop Bomers van
Haarlem dat er een einde moet
komen aan gezamenlijkè eucha
ristie- en avondmaalsvieringen
van rooms-katholieken en pro
testanten. Hij schrijft in het bis
domblad: "Ik betreur het ten zee
rste dat men her en der toch door
gaat met mengvieringen die strij
dig zijn met de heiligste overtui
ging van de Kerk. Ik voel mij ver
plicht erop te wijzen dat het ker
kelijk recht de bisschop voor
schrijft om hen die deelhebben
aan onjuiste oecumenische prak
tijken een straf op te leggen". In
zijn bisdom vinden zeker op vier
plaatsen 'mengvieringen' plaats.
Beroepingswerk
Hervormde Kerk: beroepen te Bent
huizen (de Hoeksteen, herv-geref) D.
van Arkel kand. Utrecht.
Gereformeerde Kerken: benoemd
tot predikant van het huis van bewa
ring te Leeuwarden dr. H. W. Vijver
laatselijk zendingspredikant te Argen
tinië, verbonden aan de kerk van
Gauw-Terzooi wonende te Leeuwar
den; aangenomen naar Zeist F. J. Boer
Alphen a/d Rijn, naar Ferwerd drs. F.
A. A. Baarslag Amsterdam-N.
Christelijke Geref. Kerken: bedankt
voor Leerdam L. W. van der Meij Al
phen a/d Rijn.
Gereformeerde Gemeenten: beroe
pen te Oud-Beijerland J. J. Tanis Rid
derkerk.
Voor grote bedrijven is het al gauw aantrekkelijk de kilometervergoeding in te ruilen voor een 'auto van de
zaak', sinds de fiscus elke vergoeding die de 44 cent per kilometer ontstijgt telt als belastbaar inkomen. Maar niet
iedereen juicht over de opkomst van het leasen.
(foto Wira Dijkman
