Blauwe schenen op een groen tapijt
'liever geen bakfiets vol plastic oren voor museum'
Alexandra Radius Prijs voor Solymosi
Nieuwjaarsgedichten door de eeuwen heen
Frits Becht (59) aanjager van het Van Goghjaar 1990
Acht Matisses uit familiehuis gestolen
Sweet Charity'
in Schouwburg
Zuidafrikaanse schrijver Le Roux overleden
JANUARI 1990
PAGINA 19
Nieuwjaarsgedichten. Uren,
dagen, maanden, jaren, vlie
gen als een schaduw heen is
de bekendste regel in het ge
nre. Het is een soort poëzie
die tegenwoordig zelden de
status van literatuur lijkt te
halen, zoals meestal met ge
legenheidslyriek. Was in
vroeger eeuwen de kwaliteit
hoger, omdat toen vermo
gende opdrachtgevers grote
poëten benaderden voor een
gedicht? Over Jan van der
Noot en Joost van den Von
del, Constantijn Huygens en
Rhijnvis Feith, Guido Gezel-
Ie en Albert Verwey. En niet
te vergeten R. IJmer, de
Gaaikema van de jaren twin
tig-
door
Emiel Fangmann
LEIDEN - De christelijke traditie
van de westerse cultuur bracht een
grote hoeveelheid kerstgedichten
voort, nieuwjaarsgedichten daaren
tegen zijn verre in de minderheid.
Zo leverden naspeuringen de Lei-
denaar dr. Karei Bostoen voor zijn
proefschrift maar schaarse gege
vens op. Bostoen, docent neder-
landse literatuur van de renaissance
aan de Leidse universiteit, promo
veerde drie jaar geleden op het on
derwerp Dichterschap en koopman
schap in de zestiende eeuw, waarin
hij onderzocht in hoeverre de
franstalige dichter Guillaume de
Poetou de vroege Nederlandse re
naissancedichter jonker Jan van
der Noot beïnvloedde. Beide dich
ters schreven nieuwjaarsgedichten
als geschenk voor derden.
Het vieren van het nieuv/e jaar
met het geven van geschenken
blijkt een klassiek-Romeins ge
bruik. In het Romeinse Rijk werden
op de eerste dag van januari de
hoogste staatsambtenaren, de twee
consuls, geïnstalleerd en dat ging
gepaard met heilwensen en ge
schenken: aanvankelijk vijgen, da
dels en honing om elkaar een aange
naam en zoet jaar toe te wensen. La
ter begon men in de keizertijd per
sonen, die men om bescherming
vroeg, kostbare geschenken te over
handigen. Heilwensen werden in
liedvorm als aubade of cantate ge
goten en dit gebruik werd in het
Frankrijk van de middeleeuwen en
de renaissance voortgezet. Een
Franse Pléiade-dichter als Jean-An-
toine de Baïf werkte voor Karei IX,
Frans van Anjou en Catharina de
Medici.
Karei Bostoen wijst tenslotte op
Jan van der Noot, die rond 1584 een
waarschuwing doet uitgaan in zijn
nieuwjaarswens voor ene Cornelis
Grammay. Ook toen al stond het er
blijkbaar met de wereld en de men
sen niet al te best voor: "Wij wen-
schen hier altijdt om salighe nieu Ia-
ren/Maer elck nieu Iaer coomt ons,
al meer en meer beswaren/Want wy
sien dat het Gheldt, de Menschen en-
de TydtJAlle daegh' meer en meer,
verwecken nydt en strydt/Waer dene
d'ellende groot, dus groeydt aen al
len eynden/Siecten en disen tijdt-, al
om oock veel volcx scheynden./Al dit
quaedt comt ons toe deur der men
schen mis-daedt./De wereldt waer
wel goedt, maer laes! veel volx is
quaedt".
Met Gods hulp kan het volgens de
dichter nog goed komen. Iets eer
der, rond 1565, wenste de Gentse
dichter en schilder Lucas d'Heere
met nieuwjaar de schoonheidsprijs
toe aan 'Vrauwe van Wallebeke': "Ic
gheve u voor een nieu-iaer met alle
meynschenlvan die alderschoonste
schoonheit den prijs,/diemen magh
dijncken, willen of weynschen:
Maer welck die is lat'ic in u adwijs
(laat ik aan uw mening over)".
Blijkbaar had Lucas nog meer pij
len op zijn boog, want ook een zeke
re Katheryne mocht een dergelijk
gedicht ontvangen.
Typische gelegenheidpoëzie zijn
de stedelijke nieuwjaarswensen
voor de verschillende gilden. Zo
kon men bij het Haarlemse Sint-Jo-
zefsgilde van timmerlieden rond
1600 de Kerstgedachte met de
nieuwjaarsgedachte verbinden en
zien we boven een rijm met als re
frein Geeft desen Timmerman, dan,
de meest' eer int Nieuwe-jaer een
houtsnede met de timmerman Jo
zef, en Maria aan het weefgetouw.
Het kindje Jezus en een engeltje
helpen mee.
Joost van den Vondel, eveneens
uit de middenstand afkomstig,
schreef het treurspel Gijsbrecht van
Aemstel (O Kerstnacht, schoner dan
de dagen) oorspronkelijk voor
tweede kerstdag 1637. Maar na pro
blemen met de religieuze censuur
werd het uiteindelijk op nieuw
jaarsdag 1638 gespeeld (een traditie
tot 1969!). Het stuk werd na afloop
gevolgd door de samenspraak van
Tomasvaer en Pieternel, waarin het
afgelopen jaar op rijm werd becom
mentarieerd. En deze vorm van
dichten zou eveneens een vervolg
vinden tot op de dag van vandaag in
krantebijlage en bij cabaret. Toch
schreef Vondel zelf ook een luchtig
nieuwjaarsgedichtje op 1 januari
1629, dat bijvoorbeeld op geen en
kele manier aan een van zijn eerste
gedichten, het bekende ernstige
Nieuw-jaarslied uit 1607, herinnert.
Op die eerste januari ontmoette
Vondel de Dordtse predikant
Smout, die om het gedichtje vroeg.
Het gerucht ging namelijk dat een
opgehangen ("te kort gesprongen")
boef uit Dordrecht een bastaard
zoon van de predikant was. Vondel:
"Jonge Smout, die sprong te kort-
IVan de ladder binnen Dort,/En hij
smoorden in zijn longen./Had hij
niet te kort gesprongen,/Hij zou ko
men bij zijn vaar,/Om een, zalig
Nieuwejaar."
Huygens
De diplomaat-dichter Constantijn
Huygens slaagde er in de zeventien
de eeuw in enige nieuwjaarsgedich
ten te schrijven, die op tegenstrijdi
ge wijze de hele nieuwjaarsgedach
te onderuit halen, zoals die in zovele
retorische gedichten te lezen viel.
Bedoeld voor 1 januari 1656 was:
"lek weet niet hoe sich 'tvolck ver-
gaept aen nieuw jaers daghJAls
saghmen heden dat men gist'ren
niet en sagh:/T jaer is een ketting en
sijn schakels zijn sijn daghen/Die
sien wij dag'lix niew soo wijse gi
st'ren saghen./'T en is niet alle daegh
den eerste in Louwmaent; maer/Is
'tniet drij hondert vijf en zestigh
mael Nieuw jaer?"
Vijf- jaar later heette het: "lek
soeck het hier, ick soeck het daerjlck
vind niet niews aen 't Niewe jaer-
,Dan datmen 't niew heeft willen
noemen/(...)/'t Iaer is een' Ketingh,
die ick magh/Van alle schakelen be-
ginnen./'T en is geen' slang, naer
'toud versinnenJDie met den steert
light inden mond;Het is een toe, on-
eindigh Rond,
Ruim een eeuw later dicht de ro
mantische Rhijnvis Feith zijn
Nieuwjaarslied met Uren, dagen,
maanden, jaren. Meestal worden in
bloemlezingen alleen de eerste twee
tamelijk wereldse strofen van het
klassieke gedicht afgedrukt. De
laatste vier strofen laten een diepre
ligieus protestant gedicht zien: alles
verandert en niets is eeuwig, behal
ve God. Bij de katholieke priester
Guido Gezelle treft men rond 1885
juist niet louter religieuze nieuw-
jaarspoëzie aan, een zekere relative
ring blijkt net als bij Huygens mo
gelijk in Gezelle's Nieuwj aars
maand:"^ Verleden jaar heeft, oud
en stram,/geleefd tot dat het nieuwe
kwamjmaar 't nieuwe is schaars
een dag géboren,/of 't heeft alree
dien dag verloren./Wat raad! 't En
helpt niet 'hou!' gezeidfwij zijn op
weg naar de eeuwigheid!"
Vragen
De twintigste eeuw. In 1913/14 ver
scheen er een filosofisch gedicht
Nieuwjaarsmorgen van Albert Ver
wey, dat in veertig strofen getuigt
van de individualistische gevoelsly
riek van de Tachtigers met een be-/
gin als: "Het jaar vangt aan en alle
stormen slapen./Wat zal ik vragen
van de aanstaande dagen?IZal ik
de harp ophangen bij mijn wapen-
?/Zal van mijn fluit alleen het veld
gewagen?/Of zal ik zwijgend gaan
door nieuwe zonnen/Langs de oever
van de zee en schelpen rapen?"
Vragen, vragen, vragen: Geen
antwoorden. Die antwoorden krij
gen we pas in de jaren twintig en
dertig, wanneer tegen nieuwjaars
dag het wereldgebeuren, hoe ern
stig ook, op rijm verklaard wordt.
Oubollig is er het beste woord voor
en een Gaaikema vindt er zijn wor
tels. Ook R. IJmer gaf 26 december
1923 politiek commentaar vlak voor
de radio zijn intrede deed, toen hij
schreef (of dichtte) in de Katholieke
Illustratie: "Aan de rechtse coalitie-
/wensch ik ras herstel van breuk/Dat
zij nu een jaar beleve/Zonder splijt
zwam, zonder deuk/'k Wensch ons
politieke leven/'n Kabinetsformator
toe,/Die het kiezen, lijmen, vormen-
Huygens over het volk dat zich vergaapte aan Nieuwjaarsdagalsof men
heden zag wat men gisteren niet zag'
/Niet wordt vo'o'r het slagen moe".
Sportieve verruwing is van alle
tijden, al geeft R. IJmer wel een heel
vreemd argument tegen geweld op
het veld: "Voetballers wensch ik van
harte/dit jaar veel sportiviteit/En 't
besef, dat blauwe schenen!Slecht
staan op het groen tapijt".
Op 6 januari 1932 moet Gandhi,
na een te Londen gehouden Ronde
tafelconferentie in India terugge
keerd, er bij IJmer in zijn overzicht
van 1931 aldus aan geloven: "Gand
hi thuis! Nog even mager/Als bij zijn
vertrek, naar 'k las/Zoodat hij,
ginds aangekomen,/Toch niet aan
gekomen was."
Maar in 1935 staat op 31 december
in dezelfde Katholieke illustratie de
naam Tom Drost boven een ernsti
ger overpeinzing. En men had het
ook met dat jaar bepaald niet getrof
fen. Alles werd minder: "Bracht
ooit wel een jaar zooveel wereldver-
dwazing?/Werd ooit een beschaving
wel zozeer verkracht?/En werden er
ooit zoveel zorgen en kommer/Aan
arme, eenvoudige zielen gebracht?"
Tenslotte: Niet te veel tobben is
misschieq wel het beste, getuige de
berustende toon die F. van Heijen
de Roomsche Jeugd in het gelijkna
mige blaadje op 2 januari 1932 voor
hield: "Een jaar ging heen,/Een jaar
verscheen.../Zoo ijlt in stage rij/De
snelle tijd voorbij/'t Is heengaan en
verschijnen/'t ls komen en verdwij-
AMSTERDAM - Als directeur van de Stichting Van Gogh
1990 is Frits Becht de drijvende kracht achter het Van Gog
hjaar. Al zijn contacten heeft hij aangeboord om het hon
derdste sterfjaar van Vincent van Gogh op gepaste wijze te
herdenken. Gesprek met een bevlogen kunstenmaker.
door
Gerlof Leistra
Op het eerste gezicht bevindt Frits
Becht (59) zich in een weinig benij
denswaardige positie. Wat hij als di
recteur van de Stichting Van Gogh
1990 ook onderneemt, hij kan nooit
iedereen tevreden stellen. Voor de
een kan de herdenking van het hon
derdste sterfjaar van Vincent van
Gogh niet sober genoeg zijn, de an
der vindt juist dat het een groot
feest moet worden.
Toen het ministerie van WVC
Becht twee jaar geleden voor de di
recteursfunctie benaderde, besloot
hij dan ook onmiddellijk op zijn ei
gen kompas te gaan varen. "Kijk, ie
dereen probeert natuurlijk zijn
graantje mee te pikken. Wat ons niet
allemaal wordt aangeboden, je
houdt het niet voor mogelijk. Ge
borduurde Van Goghs, gehaakt,
met reliëf, je kunt het zo gek niet
verzinnen. In Frankrijk zag ik een
toneelstuk waarbij Van Gogh de he
le voorstelling met een molensteen
om zijn nek rondsjouwt, omgeven
door tien dansende kraaien. En dat
is dan nog niet eens het ergste. Ja,
dan haak ik af. Wat ik dus vooral ge
daan heb, is lijnen trekken. Uiter
aard is mijn keuze subjectief, maar
je moet wel selecteren. En hoe
moeilijk dat soms ook is, het is wel
heerlijk om te doen".
Aanvankelijk stelt Becht zich tij
dens ons gesprek wat gereserveerd
op. Na het negatieve portret dat de
VPRO onlangs van hem op televisie
uitzond en waarin hij werd afge
schilderd als een opgeblazen nitwit,
is hij op zijn hoede. Maar al snel laat
hij zich door zijn eigen enthousias
me meeslepen en vliegen de ideeën
over tafel.
Revanche
Door zijn bestuurlijke betrokken
heid bij de financiële problemen
rond Openbaar Kunstbezit en het
Holland Festival raakte Becht vorig
jaar weliswaar ernstig in opspraak,
maar als aanjager en motor van het
Van Goghjaar lijkt hij zich volledig
te gaan revancheren. Becht heeft al
zijn contacten aangeboord - en die
omvatten zonder overdrijving de
gehele kunstwereld - om met zijn
uit acht mensen bestaande 'bureau'
een indrukwekkend programma sa
men te stellen.
Een goed voorbeeld van zijn ma
nier van werken is de expositie
'Hommage aan Vincent van Gogh',
die vanaf 8 januari in Amsterdam
(in de galerie van de Verenigde
Spaarbank, Singel 548) te zien is.
Becht, een van de grootste kunst
verzamelaars van Nederland, vroeg
een twintigtal bevriende en interna
Ping Chong. Het zijn slechts een
paar voorbeelden uit een veelzijdig
programma waarin alle kunstdisci
plines aan bod komen. Becht: "Mijn
enige criterium bij de samenstelling
van het programma was kwaliteit".
Het budget bedraagt circa 25 mil
joen gulden. Becht heeft vier grote
sponsors (Heineken, KLM, Douwe
Egberts en de Spaarbank) bereid
gevonden elk een miljoen gulden
op tafel te leggen. Becht: "Met die
sponsors hebben we afspraken ge
maakt op basis van goede smaak.
Een voorbeeld? Stel, Douwe Eg
berts brengt een Van Gogh koffie-
servies en het is niet naar onze
smaak. Dan valt daar over te praten.
Wij kunnen dingen bijsturen. Hei
neken komt met een bierviltje met
daarop een zonnebloem. Niet echt
mooi, maar dat ding gaat wel met
scheepsladingen tegelijk de hele
wereld over, dus een betere reclame
is nauwelijks denkbaar".
In financieel opzicht lijkt de
Stichting zich goed te hebben inge
dekt. Voor exclusieve tv-rechten
buiten Nederland legde de Japanse
commerciële zender TV Asahi een
miljoenenbedrag op tafel. Verder
verstrekt het ministerie van WVC
een subsidie van circa 2,5 miljoen
gulden en fourneert Economische
Zaken van de gemeente Amster
dam zes ton. Saillant detail: de afde
ling cultuur van Amsterdam geeft
geen stuiver!
Reservering
Om quitte te spelen moeten er voor
de exposities minimaal 800.000
kaartjes a twintig gulden per stuk
worden verkocht. In totaal kunnen
maximaal 1,4 miljoen mensen beide
exposities bezoeken. Om de bezoe
kersstroom in de hand te houden,
heeft Becht in Nederland een reser
veringssysteem geïntroduceerd
waarbij kaartjes slechts geldig zijn
op een bepaalde datum en op vast
gestelde uren. Kritiek van reisorga
nisaties dat zij zo niet kunnen wer
ken, wimpelt Becht gedecideerd af.
"Ze zijn er niet aan gewend, maar
voor ons is dit de enige manier om
urenlange wachttijden te voorko
men. De luxe van het achteraf te
ruggeven van teveel gereserveerde
kaartjes kunnen wij ons niet per
mitteren. Maar gelukkig is ondanks
die kritiek de belangstelling groot".
Angst dat het Van Goghjaar uit
mondt in een grote kermis, heeft
Becht niet. "Maar je doet er niets te
gen als iemand met een bakfiets vol
plastic oren voor het museum gaat
staan. Er wordt natuurlijk van alles
op de markt gebracht: flessen wijn,
parfums, agenda's, dassen, noem
maar op. Van Gogh is volstrekt vo
gelvrij. Een slimme tandarts in Am
sterdam heeft voor een paar ton de
rechten op de naam van Van Gogh
vastgelegd en hoopt op die manier
schatrijk te worden van al die onzin.
Maar in ons programma staan het
werk van Van Gogh en de wijze
waarop hij nog altijd kunstenaars
inspireert, centraal. Ik ben ervan
overtuigd dat kwaliteit al die rot
zooi in de schaduw stelt. Zelf ver
heug ik mij.zeer op de expositie van
de tekeningen. Veel van dat werk
komt zelden of nooit uit de la. Al
leen die expositie maakt voor mij al
le inspanning al goed".
tionaal vermaarde kunstenaars bij
wijze van hommage aan Van Gogh
een affiche te ontwerpen. Kunste
naars als Enzo Cucchi, Willem de
Kooning, Roy Liechtenstein, Ri
chard Long en Arnulf Rainer werk
ten kosteloos mee en Art Unlimited
zorgt tegen een prijs van 35 gulden
per stuk voor een wereldwijde ver
spreiding van de posters. Het is niet
alleen een uitstekende reclame voor
het Van Goghjaar, maar levert voor
de Stichting ook nog eens een be
drag op van rond de twee ton.
Het uitgebreide programma, met
als kern de twee monsterexposities
van tekeningen en schilderijen in
het Van Goghmuseum en het Kröl-
ler-Müller, bevat allerlei onderdelen
die zonder de persoonlijke betrok
kenheid van Becht nooit van de
grond waren gekomen. Zo kreeg
Jan van Vlijmen de opdracht een
avondvullende opera te schrijven,
ontwierp Co Westerik - met diens
schilderij 'Touwtjesspringers' legde
Becht in 1956 de basis van zijn om
vangrijke kunstverzameling - op
verzoek van Becht een speciale Van
Gogh-penning en bedacht Mickery
(waarvan Becht al 25 jaar bestuurs
lid is) een ambitieus dansproject
met de Amerikaanse kunstenaar
Frits Becht: 'Mijn enige criterium bij de samenstelling van het programma was kwaliteit".
Uitreiking tijdens gala-voorstelling 'Sleeping Beauty'
Zoltan Solymosi, de eerste solist van het Nationale Ballet, wordt door balletdanseres Alexandra Radius gefelici
teerd met de Alexandra Radiusprijs, bestaande uit een bronzen beeldje en 2500 gulden. (foto anp)
NICE (AP) - Uit het huis van de fa
milie Matisse aan de Franse Riviera
zijn acht werken van de Franse
meester Henri Matisse ontvreemd.
De schilderijen hebben een ge
schatte gezamenlijke waarde van
zo'n 25 miljoen gulden, zo heeft de
politie van Nice gisteren bekend ge
maakt.
Onder de gestolen werken zijn
een vijftal olieverfschilderijen, als
mede een linoleum-gravure en twee
tekeningen.
Matisse woonde jarenlang, tot
zijn dood op 3 november 1954, in
een huis in Cimiez, bij Nice. Dit huis
is in bezit gebleven van de familie
Matisse, maar was de laatste 20 jaar
meestentijds niet bewoond.
Matisse's schoondochter, Maria
Matisse, ontdekte de diefstal vrij
dag, toen zij voor het eerst sinds no
vember weer een kijkje in het huis
kwam nemen. Wanneer precies de
werken uit het huis zijn ontvreemd
is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat
de diefstal het werk is van een in
sluiper, die zich via een raam op de
derde verdieping toegang tot het
huis wist te verschaffen.
AMSTERDAM (GPD) -
Aan de danser Zoltan Soly
mosi is gistermiddag tijdens
een met veel glans en glitter
omgeven galavoorstelling
van de Sleeping Beauty door
het Nationale Ballet, de
Alexandra-Radiusprijs 1988-
'89 uitgereikt.
De toekenning van deze .prijs, be
stemd voor de beste danser of dan
seres van het voorbije seizoen, was
het resultaat van een enquête, die
onder de vijftienhonderd leden van
de Stichting Vrienden van het Na
tionale Ballet werd gehouden. De
prijs, bestaande uit een brons van
de beeldhouwer Frits Stapel en een
geldbedrag van f 2500, werd aan So
lymosi ovèrhandigd door de danse
res Alexandra Radius, naar wie de
onderscheiding is vernoemd.
Zoltan Solymosi (22) is afkomstig
uit Hongarije en sinds 1987 verbon
den aan het Nationale Ballet, bij
welk gezelschap hij al diverse
hoofdrollen in avondvullende, klas
sieke balletten heeft vervuld.
Alexandra Radius sprak er bij de
overhandiging van de prijs haar ver
trouwen over uit, dat Zoltan Soly
mosi, gezien zijn prestaties tot nog
toe, een briljante carrière tegemoet
zal gaan. Zoltan Solymosi zei in zijn
dankwoord zich na de toekenning
van de prijs voor het eerst niet al
leen danser te voelen maar ook ar
tiest.
De voorzitter van de Stichting
Vrienden van het Nationale Ballet,
Wim Bary, die tijdens het gala de
prijswinnaar bekendmaakte, sprak
er in zijn inleidend woord zijn grote
zorg over uit dat de aan het Nationa
le Ballet toegekende subsidie onder
steeds zwaardere druk komt te
staan. Het is volgens hem niet denk
beeldig dat de inkomsten en de sub
sidie niet langer in balans zullen zijn
met de uitgaven van het gezelschap.
JOHANNESBURG (AP) - De be
kende Zuidafrikaanse romanschrij
ver Etienne le Roux, een van de eer
ste intellectuelen die het blanke
minderheidsbewind aan de kaak
stelden, is zondag in het acade
misch ziekenhuis van Bloemfon
tein aan longkanker overleden. Hij
werd 67 jaar.
Le Roux was jurist en boer voor
hij zich aan het schrijverschap wijd
de. In de jaren zestig was hij een van
de belangrijkste schrijvers in het
Afrikaans die zich verzetten tegen
de conservatieve grondslagen van
de Afrikaanse cultuur en tegen de
apartheid. Zijn zeer symbolische en
allegorische werk was jaren lang
verboden. Le Roux werd zeer beïn
vloed door het werk van de psycho
loog Carl Jung. De bekendste van
zijn elf romans waren 'Magersfon-
Bij de aanvang van de voorstel
ling getuigde de zakelijk leider van
het Nationale Ballet, Anton Gerrit
sen, echter van zijn optimisme voor
wat betreft de toekomst van zijn ge
zelschap. Hij noemde de financiële
toestand van het Nationale Ballet
'een beetje zorgelijk'.
De voorstelling van de Sleeping
Beauty, welke produktie als het pa
radepaard van 's lands grootste
dansgezelschap mag gelden, verliep
tein, O Magersfontein' en 'Zeven
Dagen bij de Silbersteins'. Beide ro
mans speelden zich af in een kleine
blanke gemeenschap maar werden
bevolkt door mythologische karak
ters.
Le Roux zei onlangs in een inter
view dat de veranderingen in de ras
senverhoudingen sneller verliepen
en zouden leiden tot een meer gein-
tegreerde maatschappij die rijkelijk
materiaal zou bieden voor nieuwe
schrijvers. "Er zal een groot gevoel
van opluchting zijn (wanneer de
apartheid is verdwenen?," zei hij,
"maar aan de andere kant voel je je
zo schuldig over de oude wereld die
je moet loochenen. Je moet je hele
jeugd loochenen. Je jeugdherinne
ringen worden verstoten naar een
soort apartheidswereld".
overigens vrijwel vlekkeloos, on
danks het feit dat de New York City
Ballet-soliste Judith Fuga te de rol
van Prinses Aurora op het laatste
moment moest overnemen van de
geblesseerd geraakte Newyorkse
sterdanseres Merrill Ashley. De
mannelijke hoofdrol, die van Prins
Florimund, werd speciaal voor deze
gelegenheid gedanst door Lindsay
Fischer, eveneens verbonden aan
het New York City Ballet.
LEIDEN - In de eerste dagen van
1990 zullen er in de Leidse Schouw
burg drie voorstellingen worden ge
geven van de Nederlandsè musical
'Sweet Charity', een produktie
waarin Simone Kleinsma de hoofd
rol vervult. Naast haar schitteren
mensen als Fred Butter, Diana Co-
olen en Rob van de Meeberg. De
voorstellingen Hebben plaats op 4,
5 en 6 januari.
