Christine Keeler: 'Ik ben
er nooit van los gekomen'
De zorgen van een dorpsburgemeester
Reportage
Film Scandal rakelt Profumo-schandaal na 26 jaar weer op
Diakenen oproepen tot aandacht voor nieuwe armoede9
DINSDAG 7 MAART 1989
LONDEN - Na 26 jaar is ze terug in de publiciteit: Christi
ne Keeler. In de jaren '60 leidde haar omgang als call-girl
met de toenmalige Britse minister van defensie John Profu-
mo tot een sensationeel schandaal, dat eerst tot het aftreden
van Profuma leidde en wat later tot de val van de conserva
tieve regering van Harold MacMillan. De zaak raakte lang
zamerhand in de vergetelheid, maar nu de verfilmde versie
van het drama onder de titel 'Scandal' is uitgebracht en
Christine Keeler onder diezelfde titel haar memoires heeft
geschreven, is de affaire in Groot-Brittannië weer het ge
sprek van de dag. En is er opnieuw sprake van felle discus
sies over wat er zich destijds nu precies heeft afgespeeld.
door
Haye Thomas
Veel Britten vinden dat volstrekt
overbodig. En schandalig boven
dien, omdat Profumo, de man die
met schande overladen van zijn ho
ge voetstuk viel, genoeg geleden
heeft. John Profumo, die na het
schandaal direct uit het openbare
leven verdween en sindsdien soci
aal werk verricht in het Londense
East End, heeft zich gerehabili
teerd. In 1975 kreeg hij voor dat so
ciale werk uit handen van koningin
Elizabeth de onderscheiding Com
mander of the British Empire. En
wat zich precies heeft afgespeeld is
volgens hen door de eerbiedwaardi
ge Lord Denning in opdracht van de
regering toendertijd nauwkeurig
onderzocht en vastgelegd.
Dat laatste nu wordt thans sterk
aangevochten. Denning zou erop
uit zijn geweest om zoveel mogelijk
te verdoezelen en juist zo min moge
lijk vast te leggen over deze roerige
slotfase van meer dan tien jaar con
servatief bewind. Die eindigde in
zoveel chaos en wanbeleid, dat er in
ieder geval bij de Tories geen enkele
behoefte meer bestond om daaraan
tot in details herinnerd te worden.
Snol
Het waren de dagen dat premier
MacMillan steeds meer zijn greep
op het regeringsgebeuren verloor
en in plaats van Super-Mac de bijn
aam Minor-Mac kreeg. Op het hoog
tepunt van het Profumo-schandaal
moet hij in opperste wanhoop heb
ben uitgeroepen: „Ik laat me door
die snol niet onderuit halen".
Aangenomen wordt dat Harold
MacMallin daarmee doelde op
Christine Keeler, het 18-jarige meis
je van plezier. Zij werd door Step
hen Ward, een osteophaat met een
drukke klantenkring en een beken
de figuur in het uitgaande leven van
de Britse hoofdstad, opgepikt in
een nachtclub van de West End. Tot
zijn patiënten behoorden Winston
Churchill, Frank Sinatra, Ava Gard
ner en de invloedrijke Lord Astor,
met wie Stephen Ward zeer be
vriend raakte en van wie hij tegen
symbolische vergoeding een bui
tenhuis huurde op het fraaie land
goed Cliveden.
Daar introduceerde Ward Christi
ne Keeler. Bij het zwembad vond la
ter de eerste ontmoeting plaats met
minister Profumo, als gast van Lord
Astor. Het was ook daar dat de Rus
sische marine-attaché Ivanov ten
tonele werd gevoerd. Hij werd ver
dacht van spionage en Ward moest
hem in opdracht van de geheime
dienst M-15 in compromiterende si
tuaties moest brengen. Daarvoor
gebruikte hij onder meer zijn vrien
din Christine Keeler als lokaas.
Ward had, zo heette het, met het
jonge meisje van zeer eenvoudige
huize, een uitsluitend platonische
relatie. Tegen haar seksuele contac
ten met anderen verzette hij zich
niet. Integendeel, hij moedige ze in
alle opzichten aan. En omdat het
ook ging om de hogere kringen,
werd dat tenslotte zijn ondergang.
Dat begon toen een Westindische
minnaar van Christine Keeler, ge
veld door intense jaloezie, schie
tend trachtte in te breken in de flat
waar Ward zich schuilhield. De man
werd opgepakt en veroordeeld tot
zeven jaar gevangenisstraf. Hij rea
geerde later met de opmerking:
„Als ik een blanke was, zou er geen
vuiltje aan de lucht zijn geweest.
Maar een minister van het kabinet
MacMillan en een zwarte man die er
hetzelfde vriendinnetje op nahiel
den, dat was voor de publieke opi
nie niet te verteren".
Rode koontjes
Nog voor de rechtzaak tegen de
Westindiër waren Christine Keeler
en haar collega in de deelname aan
zwoele partijtjes en seksuele uit
spattingen, Mandy Ryce Davies,
verdwenen naar Spanje. Ook daar
door groeide de geruchtenstroom
en begonnen etappegewijs de hitsi
ge onthullingen die de hele natie
wekenlang rode koontjes gaven en
de regering-MacMillan de zenuwen.
Opgejaagd in het verhaal vol seks,
intrige en spionage, begon de socie
ty zich in te graven. Aanvankelijk
ook John Profumo, die in het parle
ment loog dat hij met Christine Kee
ler niets te maken had en dreigde
met smaadprocessen. Maar tenslot
te was het bewijsmateriaal overstel
pend, trad hij in schande en
schaamte af, en begon als toppunt
van hypocrisie de jacht op de zonde
bok: dr. Stephen Ward.
Afgeschilderd als het grote kwa
de genius moest hij de dekmantel
worden waaronder tal van notabe
len bibberend konden wegkruipen
en het hele platte ordinaire gebeu
ren kon worden opgeborgen. Ward
was ook de man die tot in de hoog
ste kringen bekend was. Zelfs bij de
koninklijke familie, van wie hij als
een bekwaam portrettist een aantal
schetsen had gemaakt.
In de verdachtenbank van de Old
Bailey verkeerde hij direct in een
onmogelijke positie en was het
spoedig duidelijk dat hij zou wor
den veroordeeld op de uiterst pijn
lijke en vernederende beschuldi
gingen van te hebben geleefd van
de verdiensten van Christine Keeler
en Mandy Ryce Ddavies. Dat von
nis wachtte Ward niet af: met een
overdosis slaappillen maakte- hij
een einde aan zijn leven.
Film
De film werpt geen nieuw licht op
de Profumo-affaire en is als even
min een dieptedocumentaire over
wat er zich in het begin van de swin
ging-sixties precies heeft afge
speeld. Dat pretendeert 'Scandal'
ook niet. Wel breekt de film door de
grote schijn en hypocrisie
het Profiimo-schandaal is omgeven.
"Hij zet de hele affaire nog eens op
een rij. Met duidelijke instemming
van Christine Keeler, die in het kiel
zog van de film gretig meevaart met
haar gelijknamige 1
46 jaar is ze nu. Nog steeds met
een sensueel krullende mond, maar
ook met een gezicht dat duidelijk de
sporen draagt van vele moeilijke ja
ren. Want in vergelijking met Man
dy Ryce Davies, die in Amerika als
een miljonaire leeft, heeft Christine
Keeler tot nu toe een uiterst zorge
lijk bestaan geleid. Ze hoopt dat
haar boek daartoe een uitweg biedt.
En daarom is ze nu dag-in dag-uit
actief met de promotie van het boek
in de vele praatshows op radio en te
levisie. En werkt ze geduldig de lan
ge waslijst van interviews af, voor
kranten, weekbladen en tijdschrif
ten.
Waarom dit boek? Luidt dan tel
kens de vraag. En steeds opnieuw
komt dan als antwoord: „Om einde
lijk eens een einde te maken aan alle
geruchten en verzinsels die het hele
verhaal uit zijn verband hebben ge
haald. Dat ging maar door. Ik hoop
nu dat door mijn boek en de film dit
wordt afgesloten".
Sneu
Over John Profumo, de vrijwel on
zichtbare sociale werker in het Lon
dense Stepney, wil Christine Keeler
best kwijt dat ze de nieuwe golf van
publiciteit sneu voor hem vindt. I
„Maar", zo voegt zij er onmiddellijk I
aan toe, „John Profumo leeft nog en
Stephen Ward is dood. Stephen is
tenslotte alles verweten. Maar hij
was geen slecht mens. Hoogstens 1
een stouterd".
Nee, van John Profumo heeft ze
nooit gehouden. Ze hadden ook
maar hoogstens vier of vijf keer met
elkaar geslapen. „Maar hij was wel I
aardig". Met John Profumo heeft
Christine Keeler nimmer meer con
tact gehad. „Ik heb daar ook nooit
op gerekend. Hij is zijn eigen weg
gegaan en heeft zich in de ogen van
het publiek gerehabiliteerd. Mijn le
ven is door het drama in vele op
zichten geruïneerd. Ik ben er nooit I
los van gekomen".
Leon Herz, op weg naar zijn herverkiezing als burgemeester: "De
denken misschien dat ze niet naar de stembus hoeven te komen omdat er
toch geen tegenkandidaten zijn". (foto gpd)
ECQUEVILLY Half maart
vinden in de ruim 36.000
gemeenten van Frankrijk
burgemeesters-verkiezingen
plaats. Het burgemeesterschap is
vooral in de grotere gemeenten
het inzet van een helse politieke
strijd. Meer dan de helft van de
36.000 gemeenten in Frankrijk
telt echter 9.000 of minder
inwoners en tegen de muren van
al die kleinere stadjes en dorpen
slaan de golven van de partijstrijd
nooit zo hoog op. Onze
correspondent in Parijs bracht
een bezoek aan Ecquevilly, waar
Leon Herz dezelfde rol speelt als
al die burgemeesters in de
twintigduizend kleinere
gemeenten in Frankrijk: die van
de populairste man in het dorp.
door
Rudolph Bakker
Ecquevilly ligt binnen de gordel
rond Parijs, die al sinds mensen
heugenis het Tie de France' wordt
genoemd. De heuvels die naar het
Seinedal aflopen worden er door de
'Autoroute de l'Ouest' met zijn dof
gedreun doorkruist. Toch ligt Ec
quevilly al zo ver aan de rand, dat
het Parijse afval en de stank er nog
niet doorgedrongen zijn. Het is een
land van kleine boeren en van een
enkele grote industrie, zoals de fa
brieken van Renault. In de zomer
leiden de kleine weggetjes in de
heuvels er naar boomgaarden en
frambozenstruiken, oogst men er
appelen, pruimen en peren. In de
bossen leven herten, zwijnen en nóg
een enkele vos.
De 'Mairie' van Ecquevilly is een
helwit gebouw dat iedere toerist
zonder aarzelen als zodanig zal her
kennen. Het ligt tegenover de oude
kerk met een bas-relief uit de 12e
eeuw en, iets verder op, de poort uit
de Renaissancetijd die toegang
geeft tot een in de vorige eeuw ge
heel rerestaureerd kasteel. In deze
klassieke bouwdoos van de Franse
dorpsgemeente is, op de hoek van
het plein, nog plaats voor het post
kantoor, waar tegenover de plaatse
lijke taxi meestal vergeefs op klan
dizie wacht.
Gehandicapten
Ecquevilly telt 3.600 inwoners,
waaronder niet meer dan 6% ouden
van dagen. Het oude dorp verbindt
met zijn omhooglopende hoofd
straat - de 'Rue de la Rpublique' -
een nederzetting van woningwet
woningen in het dal, waarin 1.300
immigranten uit Noord- en Midden-
Afrika wonen, en het nieuwe dorp
voor de witteboordenwerkers op de
top van de heuvel, dat uit witte huis
jes in tuinen bestaat, die door hoge
hagen omgeven zijn.
Burgemeester Leon. Herz is van
beroep physiotherapaut en alleen
zo staat hij in het telefoonboek.
Herz is partijloos, al sinds 1977 onaf-
gebroken burgervader en ditmaal
kandidaat zonder dat zich ook maar
een enkele tegenkandidaat heeft
aangemeld. Hij is vorige maand net
65 geworden en heeft hij terugge
trokken uit de leiding van een parti
culier revalidatiecentrum, dat hij
zelf had opgericht. Wel gaat hij nog
door met het leiden van een hele
reeks instellingen voor geestelijk
gehandicapten, waarvan er zich ook
een in Ecquevilly bevindt.
Herz als succesvol physiotherap
aut is typisch voor de burgemeester
in een kleine Franse gemeente, die
zijn verkiezing dankt aan zijn pro
fessionele bekendheid. Zo brengen
ook artsen, notarissen, loodgieters
en kruideniers het tot het hoogste
plaatselijke ambt.
Herz vertelt: "In een gemeente als
Ecquevilly ken ik praktisch ieder
een en daarom wil ik de politiek ook
niet laten meespelen. Mijn gemeen
teraadsleden hebben wel een poli
tieke kleur, maar op de vergaderin
gen spreken we allemaal met dezelf
de stem. In grotere plaatsen is dat
moeilijker. Niet alleen omdat de
burgemeester de mensen niet alle
maal meer kent, ook omdat hij als
exponent van een partij gekozen is
en de partijlijn moet volgen. Ik ver
tegenwoordig geen enkele politiek:
mijn naam is Herz".
Leon Herz komt uit de Elzas,
zoals zijn naam al verraadt, ging als
kind met zijn ouders naar Midden-
Frankrijk en vestigde zich later als
physiotherapeut in het lie de Fran
ce, waar zijn vrouw onderwijzeres
was. Later werd madame Herz
hoofd van een van de beide dorps
scholen in Ecquevilly, terwijl Leon
er in '77 tot burgemeester werd uit
geroepen.
"Het enige wat ik voor mijn ambt
ontvang is iedere maand frs. 4.500
(1.500 gulden) aan burgemeesters
vergoeding, terwijl ik, voordat ik als
therapeut met pensioen ging, zeker
meer dan de helft van mijn energie
aan de gemeente heb gegeven", ver
telt Herz. "En dat is natuurlijk een
bedrag waarmee ik niets kan doen.
Ik geef het helemaal weg aan de ge
zelligheidsverenigingen hier". Ec
quevilly telt 32 van die verenigin
gen. Zo heb je de toneelvereniging,
het koraal, de sportbonden, de pe-
tanque- en de jeu de boule-club.
Renault-arbeiders
De driedeling van het dorp schept
enige bijzondere problemen. De in
de laagte gebouwde woningwetwo
ningen stammen in hun misdadige
lelijkheid uit de jaren '55, toen Ren
ault in het nabijgelegen Flins een gi
gantische fabriek bouwde. De eer
ste Renault-arbeiders voor Flins
kwamen uit het Franse binnenland
zelf en zij waren de eerste bewoners
van het morsige betondorp aan het
lage eind van de Rue de la Republi-
que.
Ze werden - zo legt Leon Herz uit -
gevolgd door achtereenvolgens Ita
lianen, Joegoslaven, Portugezen en
Spanjaarden, en tenslotte de Magre-
bianen en Centraal-afrikanen van
nu. "Dat levert vooral op de scholen
wel eens problemen op. Die mensen
komen uit middeleeuwse hutten en
ze worden zonder enige overgang in
de 20ste eeuw overgeplaatst. Ze
weten niet hoe hun huizen te ge
bruiken. Ik was eens in een apparte
ment voor negen waarin ze met hun
twee en twintigen woonden. Dat is
hun schuld allemaal niet, maar wel
de schuld van diegenen die ze hier
heen hebben laten komen".
Terwijl in andere kleine gemeen
ten met veel immigranten ouders er
toe komen hun kinderen van school
te halen omdat die, door de achter
stand van de immigrantenkinderen,
niet snel genoeg vooruit komen,
doet dat probleem zich in Ecquevil
ly niet zo ingrijpend voor: de groot
ste school ligt naast de woningwet
woningen en wordt bijna uitslui
tend door immigrantenkinderen
bezocht. De kleinere in het witte-
boordendorp telt er maar een enke
ling. Ze loopt zelfs gevaar aan een
kindertekort ten onder te gaan.
Drugsgebruik
Een reden te meer voor burgemees
ter Herz om er op de witteboorden-
heuvel flink wat huizen bij te bou
wen. Hier, in het witte dorp, werken
beide ouders de gehele dag om de
hypotheek van hun huis te kunnen
betalen en groeit onder de alleen
thuiskomende kinderen het drugs
gebruik.
In het oude centrum daarentegen
zijn helemaal geen kinderen. De
bakker is er en de slager, de kruide
nierswinkel van Felix Potin en de
twee cafe's die 's avonds gesloten
zijn. Burgemeester Herz zou de
soms eeuwenoude huizen er wel
willen restaureren, omdat daar een
goede markt voor bestaat, maar de I
oude mensen willen nérgens van
weten. Geld speelt voor hen geen
rol: alleen nog de vertrouwde en ha
veloze luiken zijn voor hen van be-
lang, die ze bij zondersondergang
tevreden kunnen sluiten om vervol
gens alleen te zijn met hun keuken
tafel, hun gasfornuis, de tv en het i
Mariabeeld.
Leon Herz heeft ieder jaar zo'n
dertien miljoen francs (vier en een
half miljoen gulden) ter beschik- 1
king om het dorp overeind te hou- 1
den. Bijna vijf miljoen brengen de i
gemeentenaren zelf aan belasting
op, de Staat geeft nog eens drie en
de rest wordt geleend. De hoogste
belasting betalen de landbouwers
met de bedoeling dat ze - het strij
den moe - hun grond voor nieuw
bouw zullen afstaan. Wie een huis
bouwt hoeft daarentegen de eerste
twee jaar helemaal geen gemeente
belasting te betalen.
Angstig
Burgemeester Herz twijfelt er niet
aan of hij zal straks worden herko
zen.. De gemeentenaren twijfelen
daar ook geen ogenblik aan en zelfs
zo weinig, dat het Leon Herz angstig
te moede wordt: "De mensen den
ken misschien dat ze niet naar de
stembus hoeven te komen omdat er
toch geen tegenkandidaten zijn. Ik
heb een vierde van de ingeschreven
kiezers nodig om het te halen. Toch
wekt zo'n uitslag de indruk of er
geen steun voor me by de burgerij
zou zijn".
aaaam
De Generale Diakonale Raad
van de Hervormde Kerk heeft de
diakenen die lid zijn van een poli
tieke partij, opgeroepen gebruik
te maken van hun recht op in
spraak als straks de verkiezings
programma's van de partijen
worden opgesteld. Zij moeten dan
aandacht vragen voor de 'nieuwe
armoede in Nederland'.
Het aantal mensen dat niet
meer of onvoldoende aan het
maatschappelijk verkeer kan
deelnemen, wordt groter, zegt de
hervormde raad, en daarom moe
ten diakenen vooral attent zijn op
het sociaal-economisch beleid.
De Generale Diakonale Raad
heeft zich achter de slotverkla
ring gesteld van de tweede confe
rentie over de 'arme kant van Ne
derland' van vorig jaar oktober in
Amsterdam (Raad van Kerken).
Wel tekent hij daarbij aan dat de
ze verklaring voor sommigen wat
te veel het karakter heeft van een
politiek manifest. Ook mist de
raad hier en daar de 'bijbelse on
derbouwing' die kerken en diako-
nieën nodig hebben om zich met
de nieuwe armoede bezig te hou
den.
Wapens. De vredesbeweging
-Kerk en Vrede' (christen-pacifis
ten) vraagt de leden van de Twee
de Kamer in een brief, tegen leve
ring van wapens aan Turkije te
stemmen. "Óp die manier kun
nen de parlementariërs openlijk
de schendingen van de mensen
rechten in dit Navo-land afkeu-
Vandaag zou de Kamer de Ne
derlandse militaire hulp aan Tur
kije bespreken. Die bestaat onder
meer in de levering van zestig
straaljagers.
Praatlijnen
De voorzitter van de Reclame-
Codecommissie, mr. H. J. Sluij-
ter, heeft de klacht van het evan
gelisch centrum voor verslaafden
'De Hoop' in Dordrecht tegen de
06-praatlijnen ter zijde gelegd.
'De Hoop' vindt het onjuist dat re
clame wordt gemaakt voor een
produkt in dit geval de babbel
telefoonlijnen "dat voor velen
verslavend is".
De reclamecommissie ziet geen
aanleiding de uitzending van het
bedoelde filmpje te stoppen. Het
exploiteren van 06-nummërs is
niet bij de wet verboden. Sluijter
in zijn brief aan 'De Hoop': "De
commissie, die alleen tot taak
heeft de inhoud van reclame-ui
tingen te toetsen aan de Neder
landse code voor het reclamewe
zen, is niet bevoegd tot een alge
meen verbod op reclame voor een
bepaald produkt of categorie van
produkten. Die bevoegdheid
komt alleen toe aan de wetgever.
Het verbod van etherreclame
voor tabak heeft een wettelijke
basis".
'De Hoop' heeft beroep aange
tekend tegen deze beslissing. "De
argumenten van de voorzitter zijn
zo zwak en zo slecht onderbouwd,
dat wij niet anders kunnen dan in
beroep gaan", zo reageerde direc
teur Teun Stortenbeker van 'De
Hoop'. Ook heeft de stichting aan
geklopt bij de Tweede Kamer met
het verzoek een wettelijke basis
te 'forceren' om de bewuste lijnen
ongedaan te maken.
Leiden. Zondagmorgen om
half 11 wordt in de Lokhorstkerk
(Pieterskerkstraat) van de doops
gezind-remonstrantse gemeente
een dienst gehouden in toneel
vorm. Een groep speelt dan het
verhaal 'Waarvan de mensen le
ven' van Tolstoj.
"Tolstoj vertelt in dit verhaal
over gewone mensen, zonder een
happy end maar wel met perspec
tief', zo schrijven Camiel Jonk en
Guus de Jonge in hun aankondi
ging van de 'toneeldienst'. Zij
noemen deze vorm een 'variant
van de kerkdienst'. Iedereen is
welkom.
Leiden. Morgen, woensdag 8
maart, beginnen de samenzang-
avonden (8 uur) in de Marekerk
weer. Het 'Evangelisatiekoor' uit
Katwijk onder leiding van diri
gent Jan Boonekamp verleent
medewerking. Ben Fey zit aan het
orgel. Ds. D. Driebergen uit Kat
wijk verzorgt de verbindende
tekst.
Leiden. Vrijdag 10 maart om
8 uur houdt de heer E. Ouweneel
in de Streekschool aan het Lam-
menschanspark 1 de derde lezing
in de serie 'De Heilige Geest'. Ti
tel van zijn lezing is: 'Wedergebo
ren door de Heilige Geest'.
Leiden. In de uitzending van
Moker (Media-overleg van ker
ken in Rijnland en de Bollen
streek) van donderdagavond 9
maart 7 uur tot half 8 komen deze
onderwerpen ter sprake: vasten-
maaltijd in de Sint Pancratius-
kerk Sassenheim, gesprek met de
gereformeerde predikant K. E.
Bras uit Sassenheim en een bij
zonder projekt van de hervormde
diakonie in Leiden (Roemenië).
Te horen op FM 105.7 en via de ka
bel ook op FM 88.1.
Oegstgeest. Vrijdagavond 10
maart om half 8 begint in de nieu
we meditatieruimte van de Dhar-
a-studiegroep Leiden aan de
Geversstraat 48 een boeddhis
tisch studie- en meditatie-week
einde onder de titel 'Inzicht en
mededogen'. Het staat onder lei
ding van Stephen E. Baker, Euro
pees vertegenwoordiger van de in
1987 overleden Tibetaanse medi
tatieleraar Chögyam Trungpa
Rinpoche. Hij is nu in Nederland
voor een aantal openbare lezin
gen en 'verdiepingscursussen'.
Het weekeinde opent met een
openbare voordracht. Zaterdag
en zondag zijn er meditatie-ses
sies, afgewisseld met discussie en
meditatie-instructie. De cursus
wordt zondag afgesloten met een
receptie.
Voor nadere inlichtingen en
aanmelding: 071-177446 of 01751-
10492. Het adres van genoemde
studiegroep is: Geversstraat 48,
2342 AB Oegstgeest. Contactper
soon: drs. R. F. Wennekes, Het
Corteland 12, 2231 ZJ Rijnsburg,
01718-32083. De groep maakt deel
uit van een organisatie van boed
dhistische centra over de hele we
reld.
Organist
Anton Doornhein (28) uit Rijns-
burg is benoemd tot vaste orga
nist van de doopsgezind-remon
strantse Lokhorstkerk aan de
Pieterskerkstraat in Leiden, als
opvolger van de overleden orga
nist Wim van der Reijden.
De nieuwe organist was negen
jaar toen hij met orgelspelen be
gon. Hij kreeg eerst les van Nico
de Raad uit Katwijk. Aan het Rot
terdams conservatorium volgde
hij lessen bij Jet Dubbeldam. Hij
heeft de diploma's docerend en
uitvoerend musicus.
Als kerkorganist was Doorn-
hein actief in Rijnsburg, Oegst
geest en Den Haag. Hij won prij
zen op orgelconcoursen in Leiden
en Nijmegen.
Voorschoten. Morgenavond
(woensdag) 8 uur is er in het Cul
tureel Centrum aan de Prinses
Marijkelaan 4 in Voorschoten een
'Volle-evangelie-bijeenkomst'
voor belangstellenden. Spreker is
J. E. van den Brink uit Gorin-
chem, een van de grondleggers
van de 'Volle-evangelie-'bewe-
ging' in ons land.
Benthuizen. Naast de van
ouds bestaande hervormde ge
meente in Benthuizen (gestem
peld door de Gereformeerde
Bond) is onder de naam 'De
Hoeksteen' een Samen op wegv-
gemeente van gereformeerden en
andere hervormden ontstaan, die
haar bijeenkomsten houdt in een
verbouwd schoolgebouw. Op
zondag 9 april zal deze gemeente,
die aanvankelijk vanuit Zoeter-
meer werd bediend, officieel zelf
standig worden. Ds. N. Hoogen-
dijk uit Alphen aan den Rijn, se
cretaris van de hervormde pro
vinciale kerkvergadering, zal in
de dienst (3 uur 's middags) voor
gaan. De 'Hoeksteen'-gemeente
wil zo mogelijk een predikant in
deeltijd beroepen.
Hervormde Kerk: beroepen
te Herwijnen P. J. Tolhoek Jaars
veld, te Tiendeveen-Nieuwbalin-
ge (Dr.) kandidaat H. van Ginkel
Groot-Ammers, te Urk Chr. van
Andel Bergschenhoek, te Wanne-
perveen-Belt-Schutsloot J. de
Goei Haskerhorne-Oudehaske;
aangenomen naar Workum W. A.
Hordijk Heeijansdam-Kijfhoek;
bedankt voor Bodegraven A. de
Reuver Delft.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Hauler-
wijk A. J. van Zuijlekom Frane-
ker. Nederlands Gereformeerde
Kerken: beroepen te Oegstgeest
W. Janse Loosdrecht. Gerefor
meerde Gemeenten: beroepen
te Klaaswaal A. Bac Bodegraven.
Baptistengemeenten: aangeno
men naar Noordbergum T. F.
Smit Hoogezand.
De hoofdrolspelers van het drama in 1963: minister van defensie John Profumo en de call-girl Christine Keeler.
(foto Anefo)
