'Televisie, dat is
Je
'Ik wil niet in een stress geraken'
Marianne Faithfull op tournee zonder te reizen
Willv Dobbe twintig jaar presentatrice
Amsterdam
koopt
Mondriaan
Neyman
houdt
stemming
er in
Marianne Faitfuil: 'Ik zit in de tweede helft van mijn leven'
gpd)
ALKMAAR - Een van de betere el
pees van 1987 is 'Strange Weather'
van Marianne Faithfull. De plaat,
die reeds halverwege dit jaar ver
scheen, heeft het niet gebracht tot
grote verkoopcijfers. Dat is jam
mer, want de 41-jange Britse zan
geres heeft zichzelf overtroffen op
dit intrigerende album, waarop
voornamelijk covers staan. Faith
full zingt onder meer 'Yesterdays'
van Billie Holiday, 'I'll keep it with
mine' van Bob Dylan, het speciaal
voor haar door Tom Waits geschre
ven 'Strange Weather' en 'Hello
Stranger' van Dr. John. Opvallend
nummer op deze plaat is een nieu
we versie van 'As tears go by',
Faithfulls hit uit 1964 (toen ze ze
ventien was), die werd geschreven
door Mick Jagger en Keith Ri
chards.
Faithfull maakte hiervoor reeds
acht elpees. Van enige regelmaat
hierin is geen sprake. Van 1965 tot
1967 maakte ze er vier, om pas na
elf jaar (in '78) terug te komen met
'Faithless'. Een jaar later stond de
zangeres zowaar in de hitparades
met de single 'The ballad of Lucy
Jordan' en de elpee 'Broken Eng
lish'. Hierna volgden nog twee pla
ten, maar na '83 werd het weer even
stil rond de dame, die inmiddels
had aangetoond behoorlijk mode-
ren muziek te kunnen maken en
schrijven. Van dramatische syn
thesizerpop tot aanstekelijke rock.
'Strange Weather' doorbreekt
die stilte en laat een compleet nieu
we Faithfull horen. De muziek is
uiterst sober, soms wordt ze alleen
begeleid door piano of gitaar. Op
geen moment door moderne elek
tronica. De toonzetting, de sfeer,
doet denken aan de muziek van
Mariene Dietrich en oude blues.
Maar, om misverstanden te voor
komen, 'Strange Weather' is alles
behalve belegen. Eerder eigentijds
en eigenlijk vooral tijdloos. 'Stran
ge Weather' is bovenal indringend
mooi. Faithfull is uitgegroeid tot
een zangeres van formaat. Drugs,
nicotine en drank hebben haar
stemgeluid niet gebroken, maar
eerder gemaakt tot wat het is: hees.
rauw, emotioneel, doorleefd.
De elpee is voortgekomen uit het
contact dat Faithfull had met Hal
Willner. Deze producer kwam in
1985 met een Kurt Weill-elpee,
'Lost in the Stars', waarop hij uit
eenlopende vocalisten stukken
van Weill liet zingen. Marianne
Faithfull was een van hen. Willner
raakte van haar onder de indruk,
kwam in contact met zanger/com
ponist Tom Waits die zijn bewon
dering deelde en daaruit vloeide
'Strange Weather' voort.
door
Fred Hoogendoorn
Faithfull claimt het oorspronke
lijke idee voor het album. „Ik liep
er al jaren mee rond. Ik wilde een
plaat maken met stukken van an
deren waarmee ik me kon identifi
ceren. Vooral bluesstukken en dan
met name Amerikaanse blues.
Amerikanen kunnen hun pijn veel
beter omzetten in woorden en in
muziek. Bovendien is Amerikaan
se blues veel meer 'working class'
en dus directer. Europese blues is
doordachter, minder spontaan. Het
heeft inderdaad lang geduurd
voordat ik het oude plan kon om
zetten van 'Strange Weather'. Dat
heeft er onder meer te maken dat ik
niet zoiets heb als een werksche
ma. Ik vraag mezelf steeds gewoon
af of ik ergens aan toe ben. Zo ja.
dan gebeurt het, zo niet, dan niet."
„Een plaat zoals deze is met iets
dat je maakt op je achttiende. Je
hebt er een bepaalde hoeveelheid
levenservaring voor nodig", stelt
Faithfull. En een bepaalde stem?
„Ja, dat ook, maar dat komt wel.
Dat is bij mij toevallig zo gegroeid.
Neem 'As tears go by'. Ik wilde dat
nummer 'herbouwen'. Ik voelde
dat het tijd was het de versie en de
lading mee te geven die het ver
dient. Het is geen stuk om door een
zeventienjarig meisje te laten zin
gen. Vorig jaar, toen ik veertig was
geworden, voelde ik dat ik 'As tears
go by' pas toen zó kon zingen dat ik
meende en begreep wat ik zong.
Het gaat immers over een rijpere
vrouw die terugkijkt op haar leven
tot dan toe. Daarom is de nieuwe
versie superieur aan de oude. Ik re
aliseer me nu dat ik indertijd een
kind was, dat niet wist waar ze het
over had".
Gezondheid
Faithfull, die zichzelf een perfec
tionist noemt, houdt niet van op
treden. „Ik ga wel een soort tour
nee maken, maar ik zal er geen kilo
meter voor reizen. Het is de bedoe
ling enkele weken op te treden in
een Newyorkse club. Dat wordt ge
filmd en die film wordt begin ko
mend jaar verspreid over clubs en
filmhuizen. Tegenwoordig let ik
wat beter op mijn gezondheid. Ik
wil niet in stress geraken. Vandaar
geen lange, slopende tournees. Ik
zit in de tweede helft van mijn le
ven. Dan hoef je ook niet meer zo
nodig".
Willy Dobbe: 'Handkus van de prins maakte diepe indruk op n
HEERLEN (GPD) - "Twin
tig jaar aan de slag in Hilver
sum. Er zijn maar weinigen
die het zo lang hebben vol
gehouden. Alleen Sonja Ba
rend en Elles Berger zitten
er nog. De rest is allemaal
gekomen en gegaan, met
een grote of met een kleine
fanfare".
Van Willy Dobbe hebben we de
laatste tijd op het scherm wei
nig gezien of gehoord. Maar
daarin komt binnenkort op
nieuw verandering. De nu 43-
jarige tv-presentatrice gaat
weer 'pendelen' tussen haar
woonplaats Heerlen en de stu
dio's in Hilversum.
door
Harrie Cremers
Op dinsdagavond 29 december
komt ze als 'bekende Nederlandse'
in de Honeymoonkwis van Ron
Brandsteder vertellen, hoe en waar
ze haar man Christian (uit Aken)
leerde kennen. In februari presen
teert ze bij de TROS op tv een
wensconcert, daarna volgen nog
drie gala's. Ook is ze gevraagd om
op de Amerikaanse televisie het
programma 'Holland today' met
Nederlandse produkten te introdu-
Willy Dobbe heeft vele 'stille'
fans. Vooral mannen zijn helemaal
weg van haar. Mannen die o zo
graag eens met haar een gesprekje
zouden willen voeren, of een glaas
je drinken. Maar ach, wat is een le
ven zonder wensen?
Ze is, als steeds, vriendelijk en
opgetogen wanneer we bij haar
thuis in Heerlen ('Ik heb het hier al
19 jaar uitstekend naar m'n zin, ik
ga nooit meer weg uit Limburg') in
formeren naar de actuele stand van
zaken.
Wanneer we signaleren dat ze de
laatste tijd niet of nauwelijks meer
op het tv-scherm is geweest, dan is
het antwoord: "Ja, maar ik ben nog
steeds aan het presenteren. Welis
waar niet elke week of elke maand
en eigenlijk vind ik dat ook wel
prettig. Ik vind het erg leuk wat ik
doe, maar ik vind het ook leuk om
HILVERSUM (GPD) - De ge
meente Amsterdam koopt Mondri-
aans 'Compositie met twee lijnen'
voor het Stedelijk Museum in de
hoofdstad. Het werk hangt daar al
jaren.
Het schilderij is eigendom van
de gemeente Hilversum, die met de
opbrengst de schouwburg Gooi
land wil restaureren. Die opknap
beurt kost circa twintig miljoen
gulden.
De Hilversumse gemeenteraad
besloot in april van dit jaar de
Mondriaan aan de hoogst biedende
van de hand te doen. Dat leidde tot
tal van protesten. Minister Brink
man van wvc liet weten dat hij het
schilderij voor Nederland wilde be
houden.
Vanaf mei hebben de gemeente
besturen van Amsterdam en Hil
versum onderhandeld over de ver
koop van het schilderij, dat in 1931
door het Nederlandse Kunstver
bond aan de gemeente Hilversum
werd geschonken. In 1951 werd het
kunstwerk in bruikleen afgestaan
aan het Stedelijk Museum inr Am
sterdam.
Collegium Musicum
LEIDEN- Het kamerkoor van Col
legium Musicum geeft vanavond
een concert in de Waag. Op het pro
gramma staan 'Die Jahreszeiten'
van Ernst Krenek, Quuatre Motets
van Francis Poulenc en Canticum
Simeonis van Helmut Barbe. Me
dewerking zal worden verleend
door de tenor Nico van der Meel.
De algehele leiding berust bij Jos
Vermunt. Het Arion-quintet zal op
deze avond het klarinetquintet van
Joh. Brahms ten gehore brengen.
Aanvang 20.30 uur.
hier in Limburg te leven en te wo
nen met mijn kleine gezinnetje en
m'n vriendenkring. En om dat ook
een beetje in stand te houden moet
je kiezen en concessies doen. Je
kunt dan echt niet elke maand
meer naar Hilversum rijden, want
het js niet alléén die ene avond dat
je presenteert. Maar het gaat ook
om de voorbereiding, waarmee je
dan - zeker als je in Heerlen woont -
toch een goede week of veertien
dagen bezig bent. Teksten, opna-
medagen, kleding, noem maar op.
En dat elke week, dan hou je wei
nig privé-leven over".
Willy Dobbe bracht haar jeugd
door in Amsterdam. Op haar
twaalfde verhuisde ze naar Het
Gooi, naar Bussum. Daar zat ze op
de middelbare school en daarop
aansluitend vertrok ze voor korte
tijd naar het buitenland om talen te
leren op een meisjespensionaat in
Lausanne ('Overigens een ramp,
maar ja, ik heb er toch wat ge
leerd'). Terug in Nederland volgde
ze allerlei cursussen: voor schoon
heidsspecialiste A en B, steno, ty
pen. Via een uitzendbureau werd
ze gevraagd om als gastvrouw op te
treden. Weer later werd ze secreta
resse bij de frisdrankenfabriek
Vrumona en toen de toenmalige
NTS (voorloper van de NOS) via de
krant een omroepster zocht, sollici
teerde ze. Binnen veertien dagen
was ze aangenomen.
Als de dag van gisteren herinnert
Willy Dobbe zich nog haar eerste
grote programma op tv, het Eurovi
sie Songfestival voor de NOS in
1970 vanuit de RAI in Amsterdam.
Toen ik daar binnenkwam werd
ik me er eigenlijk pas goed bewust
van hoe groot die happening was.
Ik had 'ja' gezegd en dacht 'och, dat
is leuk om te doen'. Maar het bleek
achteraf een bijzonder belangrijk
gebeuren in deze wereld. Ik had me
er een beetje op verkeken".
Behalve Nederlands spreekt Wil
ly Dobbe ook goed Duits en En
gels. „Frans versta ik heel behoor
lijk, maar ik zou in die taal niet
graag een interview doen zonder
goed voorbereid te zijn".
Haar 'binnenkomer' bij de TROS
was het spelprogramma 'Zeven
sprong', samen met Jan Theys.
"We gingen elke maand naar Gro
ningen. Jan vanuit Brussel en ik
vanuit Heerlen. Het was natuurlijk
krankzinnig twee presentatoren
uit het zuiden voor een programma
in Groningen. We hebben het drie
jaar gedaan en het programma
scoorde als 'een trein'. Het was een
van de programma's waar de
TROS van groot is geworden, de
tijd dat we van B- naar A-omroep
gingen. Op het hoogtepunt van het
succes hebben we duidelijk ge
zegd: we stoppen ermee".
Desgevraagd zegt Willy Dobbe
dat er veel fabeltjes in omloop zijn
over de bedragen die je ontvangt
voor het presenteren van tv-pro-
gramma's. „Echt geld verdienen
bij de televisie doe je niet. TV is als
het ware je visitekaartje. Je wordt
doordatje bekendheid krijgt uitge
nodigd om in het land met de regel
maat van de klok programma's te
presenteren. Jubilea, feestavon
den, een bedrijf dat vijftig jaar be
staat, een directeur of burgemees
ter die komt of gaat. Aan die dingen
heb ik - zeker de afgelopen jaren -
veel gedaan".
Het toeval wil dat op het moment
dat Willy Dobbe dit zegt de tele
foon gaat. "Kijk, nou net ging de te
lefoon en daar belde iemand of ik
een reclamespotje voor de radio
wil doen. Of ik daar op inga, weet ik
nog niet".
Sonneveld
Wij vragen naar de meest leuke
momenten en herinneringen van
de voorbije twintig jaar. Willy Dob
be verzucht: "Oh, oh, dat is een lan
ge reeks. Kijk, ik was altijd een gro
te fan van Wim Sonneveld. Ik heb
het erg leuk gevonden dat ik die
nog net twee keer heb ontmoet in
een programma dat ik presenteer
de en waarin hij optrad. Ik weet
nog dat we na afloop gezellig een
borreltje hebben gedronken. Een
paar weken later overlijdt Wim.
Nou, daar was ik echt wel stuk van.
Ik sta hier in de kamer en hoor het
nieuws over de dood op de radio.
De bakker komt aan de deur en ik
moest het aan iemand kwijt. Ik zeg
dus: Sonneveld is dood. Waarop de
man zegt: ja, ja, d'r gaan er de
laatste tijd heel wat. Dus die man
was daar helemaal niet van onder
de indruk. Voor mij was het net als
of ik een familielid kwijt was".
Een minder prettige herinnering
dus, maar er waren ook leuke din
gen. Willy Dobbe: "Ik vond het erg
leuk dat ik vaak de leden van het
Koninklijk Huis heb ontmoet, zo
wel de oude koningin, prinses Juli
ana als Beatrix, prins Claus en
Bernhard. Ik heb daar nog leuke
foto's van. Zelfs eentje waarop
prins Bernhard mij na afloop een
handkus gaf. Dat maakte diepe in
druk op me. Kijk, misschien ligt
het aan mij, maar ik heb een aange
boren respect voor het konings
huis. Ik herinner me zo ook nog dat
leuke programma dat ik deed met
Herman Emmink. We waren 'uitge
leend' aan de NOS en Beatrix was
net vier, vijf dagen koningin. Op 5
mei was in de Haagse Houtrusthal-
len een grote presentatie ter gele
genheid van de Bevrijding..De hele
koninklijke familie was erbij. Ik
herinner me nog hoe Herman Em
mink en ik van achter de coulissen
het toneel op kwamen. De konink
lijke familie zat op twee meter af
stand van ons. Dus bijna op onze
schoot. Op het moment dat we
dachten te kunnen beginnen met
'welkom majesteit' en 'welkom zus
en zo' zette het hele orkest Tn met
het Wilhelmus. Dus wij werden
vriendelijk verzocht om dat Wilhel
mus maar even uit volle borst mee
te zingen. Als je mij nu kent, dan
weet je dat ik daar altijd bij huil,
Dus dat was een ontzettende situa
tie. Ik dacht: och, nu ga ik huilen,
nu loopt m'n make-up door en nou
vergeet ik wat ik zeggen moet om
te beginnen. Dus dat was heel
spannend, maar eigenlijk het leuk
ste wat ik heb gedaan, denk ik".
Coryfeeen
Josephine Baker heeft ook veel
indruk op Willy Dobbe gemaakt.
"Dat was leuk, ik heb haar leren
kennen tijdens een Unicef-pro-
gramma. Nou ja, zij was een soort
Unicef voordat Unicef überhaupt
bestond. Daarom hadden ze haar
dan ook uitgenodigd. Die vrouw
had ontzettende babbels. Ze trad al
niet meer op. Na afloop van het
programma dronken we een bor
reltje in een hotel en het gekke was
dat niemand zich om die vrouw be
kommerde. Ze moest dus van Sc-
heveningen naar het hotel en nie
mand kwam op het idee om haar
een taxi aan te bieden. Dus op het
laatst zeiden ze: och, die kan wel
met Willy mee rijden. Ik had toen
nog zo'n kleine Fiat 850. Maar Jo
sephine vond het prima. Ze stapte
in zonder veel 'pieh-pah-poh' en ik
wist van alle ellende niet waar ik
heen moest met al m'n avondjur
ken want ik wilde haar een plaats
in de auto geven. Dus heb ik de jur
ken maar gewoon opgerold en ach
ter in de kofferbak gelegd. Dat zijn
wel grappige dingen. Tegenwoor
dig wordt zoiets allemaal keurig
netjes geregeld door de mensen
van de platenmaatschappij. Maar
toen ging dat nog wat geïmprovi
seerd. Ja, en dan Andy Williams.
Dat was me ook een hele happe
ning. Dat zijn toch kleine goden,
hè, als je ziet hoe die hierheen ko
men. Met een staf daaromheen:
met geluidsmensen, eigen
'schminkers', eigen mensen voor
de belichting. In verhouding zijn
wij dan toch wel kleine jongens".
Tussendoor informeren we of
Willy een uitgebreide garderobe
heeft. Voor wie het weten wil, dit is
haar antwoord: "Ja, vooral avond
jurken. Alhoewel het natuurlijk
ook wel snel veroudert. Ik heb er
ook wel een stuk of tien, vijftien die
gewoon ouderwets zijn, maar die ik
nóóit weg zou willen doen, Ik krijg
ook wel eens verzoeken van men
sen, zo in de trant van: 'u heeft vast
zo veel avondjurken, kan ik er niet
eentje van u overnemen, of krijgen
of zoiets. Maar daar begin ik abso
luut niet aan, want die dingen heb
ben voor mij een herinnering en
wat krijg ik voor zo'n jurk? Een
habbekrats of niets en dan vind ik
het eigenlijk leuker om hem te heb
ben hangen. Daarbij komt natuur
lijk ook dat ik een aantal avondjur
ken heel intensief draag omdat ik
in het land veel optreed en dan
praktisch altijd kleding draag van
televisie. Men herkent mij dan ook.
dat is mijn visitekaartje, dus het is
voor mij een soort bedrijfskle
ding".
- Er gaat tijdens zo'n uitzending
ook wel eens iets fout?
Willy noemt de Edison-uitrei-
king van jaren geleden in Tilburg.
"Alles, maar dan ook alles ging mis
en ik heb daar werkelijk slapeloze
nachten van gehad. Het program
ma werd 's middags opgenomen,
dus in de zaal zaten alleen maar
schoolkinderen, zeker niet het goe
de publiek voor dat programma. Ik
kondigde Mieke Telkamp aan en
toen kwam Rita Reys. Ik had me
vergist omdat ik twee bladzijden in
plaats van een had omgeslagen. Ik
kondigde Gerard Cox en Frans
Halsema aan als Frans Cox en Ge
rard Halsema. Nou, het was een
ramp. Op het moment dat ik de
Edisons moest uitreiken waren die
er niet. Daar sta je dan, afschuwe
lijk! Op weg naar huis heb ik zeker
een uur door Tilburg gereden.
Maar ja, dat kan ook eens gebeu-
Disco-achtig
Presentatiewerk is vandaag de
dag anders dan vroeger. Willy Dob
be: "Het gaat allemaal een beetje
op de disco-achtige manier. Vlug,
rap en tempo, tempo. Wij hebben
het vak geleerd met vallen en op
staan. Dat is nu niet meer mogelijk,
dat is ook het grote nadeel voor jon
ge mensen. Als ze vallen, dan val
len ze meteen de berg af en je ziet ze
nooit meer terug. Maar er zijn er
ook wel die het goed doen. Die
zoon van Krabbé bijvoorbeeld, een
erg leuke knul en verder zal de tijd
het leren. Ik moet eerlijk zeggen,
dat ik weinig bijzondere, nieuwe
mensen ontdek. Van de andere
kant is de vraag natuurlijk ook of er
nog zo veel behoefte is aan sterren
zoals Mies Bouwman en Willem
Duys. Men hield toen veel meer
van het 'verheerlijken' van een
ster. Iedereen kende bijvoorbeeld
ook Ageeth Scherphuis, Tante
Hannie. Het medium was toen nog
nieuw, het waren opeens 'n soort
filmsterren die in huis kwamen. Of
men daar nu nog behoefte aan
heeft? Alhoewel...ik denk ook wel
eens dat de mensen weer zoeken
naar een houvast. Dat zie je bij
voorbeeld met zo'n druk bekeken
serie als 'Die Guldenburgs'. De
mensen zien volgens mij weer
graag familieprogramma's. Dingen
waarin ze zich herkennen".
Over de manier waarop nieuwe
platen worden 'gepromoot' heeft
Willy Dobbe geen goed woord
over. "Die videoclips vind ik echt
een ramp, het heeft niets te maken
met leuk of mooi. Neen, ik zie lie
ver de zanger of zangeres gewoon
zingen. Zonder al die techniek en
die 'pieh-pah-poh'. Soms zie je de
zanger of de zangeres helemaal niet
Willy zegt nooit aspiraties te heb
ben gehad om filmster te worden.
"Ik zou het best grappig vinden,
maar nooit heeft iemand me ge
vraagd". Zingen dan misschien?
"Als kind wilde ik altijd zangeres
worden. Liefst operette, dat vind ik
schitterend. Maar het is er nooit
van gekomen en als ik ooit 'n keer
m'n mond opendoe, dan zegt
Christian altijd: hou daar in toch
mee op. Dit is alleen maar geschikt
voor doven. Ik denk dus dat ik ver
der ga met tekenen en een beetje
schilderen en, niet te vergeten, met
golf spelen".
dream-Tim Hardin-po-
lydor
16 (35) The time of my life-B
Medley J Wames-rca
17 (10) Maybe tomorrow-UB40-
virgin
18 (19) Criticize-Alexander
O'Neal-cbs
19 (11) Jack le freak-Chic-wea
records
20 (13) Love in the first degree-
Bananarama-phono-
gram
21 (32) Need you tonight-Inxs-
phonogram
22 (22) Peacemaker-Kool the
Gang-phonog ram
23 (29) I could never take the
place of your man-Prin-
ce-wea records
24 Children say-Level 42-
polydor
25 (16) Crazy-lcehouse-chrysa-
lis
26 When I fall in love/my
arms keep missing you-
Rick Astley-rca
27 (39) Nothin's gonna change-
Labi Siffre-chrysalis
28 (23) Don't shed a tear-Paul
Carrack-chrysa I is
29 Troy-Sinead O'Connor-
chrysalis
30 (21) Here I go again-White-
snake-emi bovema
31 (38) Mr Manic sister cool-
Shakatak-polydor
32 (20) Walk the dinosaur-Was
(not was)-phonogram
33 (24) Pump up the volume-
Marrs-megadisc
34 Always on my mind-Pet
Shop Boys-emi bovema
35 (27) Unchain my heart-Joe
Cocker-emi bovema
36 (30) 1 need love-LL Cool J-cbs
37 Can you dance-Shanice
Wilson-poly dor
38 Ga niet weg van mij-
Benny Neyman-cnr
39 (31) Fight fire with fire-Mai
Tai-cnr
40 (33) So emotional-Whitney
Houston-ariola
Ingestudeerd of niet
Gehoord op 15 december in de Stads
schouwburg: Benny Neyman en band, in
het kader van de 'Vanavond is van ons'-
LEIDEN - Om de een of andere
reden is Benny Neyman een ar
tiest die vaak bijzonder sympa
thiek genoemd wordt. Met de na
druk op bijzonder. Een wat ou
dere vrouwelijke fan legt uit
waarom. "Hij zal zijn ouders
nooit verloochenen. Zijn vader
was arm en werkte in de kolen
mijnen. Benny zingt daar ook
over in 'Zwart gat'. Hij houdt
veel van zijn ouders. En boven
dien doet hij altijd vriendelijk en
normaal tegen het publiek".
Hij komt op in een keurig
zwart pak en met een rode strik,
een Waterend applaus weer
klinkt. Meteen babbelt Benny er
tussen de nummers flink op los,
helaas komt het allemaal wat te
ingestudeerd over. Benny: "Het
valt me op dat er weinig mannen
in de zaal zijn. En die zijn waar
schijnlijk nog meegesleept door
hun vrouwen ook". Man in de
zaal: "Nee, vrijwillig". Benny:
"Daar geloof ik dus geen hol
van". Met de nadruk op hol, er
wordt dus gelachen.
Helemaal bont maakt hij het in
het laatste nummer voor de pau
ze, 'Vrijgezel'. Halverwege komt
een vrouw naar voren stormen,
zogenaamd zijn moeder. De mu
ziek stopt en de vrouw
schreeuwt: "Stel je niet aan met
je vrijgezel, je kan meisjes ge
noeg krijgen". En tegen de zaal:
"Het kruis van zijn broek zit veel
te laag, vinden jullie niet?". Ben
ny reageert quasi verontwaar
digd. Onderbroekenlol van het
zuiverste water.
Jammer, want hij heeft dat he
lemaal niet nodig zoals blijkt na
de pauze. Wanneer hij wat seri
euzer is, komt hij het best tot zijn
recht. 'Anne Frank' is daar een
goed voorbeeld van. Hij zingt er
over omdat hij dat nodig vindt,
hij verwijst naar het stuk van
Fassbmder en de ontvoering van
1(1) Faith-George Michael-
cbs
2(5) My baby just cares for
me-Nina Simone-sound
prod
3(3) Never can say goodbye-
The Communards-pho
nogram
4(4) Got my mind set on you-
George Harrison-wea re
cords
5(2) Whenever you need so
mebody-Rick Astley-rca
6(9) The way you make me
feel-Michael Jackson-cbs
7 (15) China in your hand-
T'pau-virgin
8 (17) Paid in full-Eric B Ra-
kim-ariola
9 (12) Everlasting love-San-
dra-virgin
10 (14) Hot girl-sabrina-dureco
11 6) Full metal jacket-Abi
gail Mead-wea records
12 (18) Once upon a long ago-
Paul McCartney-emi bo-
13 8) Dance little sister-Teren
ce Trent d'Arby-cbs
14 (26) The look of love-Madon-
na-wea records
15(7) How can we hang on to a
Benny Neyman (foto gpdi
Jules Croiset. Ook de nummers
'Steven', over een jongen die aan
aids lijdt, en 'Het huis van de kin
deren Gods', over het recht dat
iedere gelovige heeft om in de
kerk te komen wat hij verder ook
denkt of doet, zijn serieus. Het
zijn de hoogtepunten van de
avond en ook het publiek her
kent dat, het applaus houdt lan
ger aan. Hij houdt er alleen niet
van dat er tussen de nummers
door bloemen worden aangebo
den, want dat zou zijn concentra
tie verstoren.
Hierna is het weer tijd voor de
wat vrolijker nummers met als
uitsmijters zijn grootste hit
'Waarom fluister ik je naam nog?
en 'Adieu'. De fans zingen luid
keels mee, zoals ze al de hele
avond doen. Want dat moet ge
zegd, hij weet de stemming er in
te houden, ingestudeerd of niet.
Rest de muzikale prestatie. Die
is zonder meer degelijk te noe
men. Benny Neyman blijkt bij
zonder stemvast te zijn en weet
zich bovendien ondersteund
door een functionele band zon
der overbodige franje. Nog
maals, die overbodige franje
draagt hij zelf aan in de vorm van
goedkope en flauwe humor. Dat
is niet normaal of vriendelijk,
maar gemaakt. Misschien dat hij
bang is dat het publiek zijn wat
zwaardere werk anders niet zou
pikken. Maar voor mij is hij al
leen maar sympathiek wanneer
hij zijn grappen weglaat en seri-
HERMAN JOUSTRA
