'Meneer, eigenlijk
ben ik toch
een gevoelige duif
Liza Minnelli: terugkeer van een diva
Heere Heeresma hoeft nog steeds niet zingend langs de deuren
'Candida': tijdloze
liefde Bernard Shaw
WOENSDAG 11 NOVEMBER 1987
KUNST
PAGINA 23
Black Sabbath
op zwarte lijst
TILBURG (ANP) - Een optreden
van de Engelse hardrockgroep
Black Sabbath op 22 december in
Tilburg gaat niet door. De groep
staat op de culturele zwarte lijst
van de Verenigde Naties omdat zij
in juli in Zuidafrika opgetreden
heeft.
Volgens een woordvoerder van
het Tilburgse theater Noorderligt
ging al enige weken het gerucht dat
de groep in Zuidafrika had ge
speeld. Maandag kreeg het theater
door de Verenigde Naties in New
York en door de Britse anti-apart
heidsbeweging in Londen officieel
bevestigd dat het optreden inder
daad had plaatsgevonden. Vanuit
Londen worden alle Europese anti-
apartheidsorganisaties daarover
volgende week per telex geïnfor
meerd.
Het optreden dat op 22 december
in Noorderligt zou plaatshebben
zou het enige in Nederland zijn ge
weest in het kader van een Europe
se tournee van de groep.
In september werd in theater
Noorderligt een anti-apartheids LP
ten doop gehouden, waaraan was
meegewerkt door diverse Neder
landse artiesten. „Black Sabbath
laten spelen zou eten van twee wal
letjes betekenen en dat kan natuur
lijk niet", aldus de woordvoerder.
Vrijdagavond op galaconcert in Amsterdam
Liza Minnelli tijdens
haar recente optredens.
DUSSELDORF (GPD) - Wedden
dat Liza Minnelli vrijdag zal schit
teren op een speciaal galaconcert
in het Rai Congrescentrum? De 41-
jarige showbusiness-diva steekt op
het ogenblik in een bloedvorm,
maar haar optreden zal eens te
grootser zijn omdat ze zich tot een
veel warmbloediger persoonlijk
heid heeft ontwikkeld dan bij haar
laatste optreden op een Europees
podium, nu negen jaar geleden, het
geval was.
Lee Towers heeft inmiddels zo
vaak New York, New York gezon
gen dat menige fan van de voorma
lige onderhoudsmonteur Sinatra's
versie maar over het hoofd ziet.
Maar eigenlijk zingt maar één ster
dit volkslied van The Big Apple
met de juiste, robuuste instelling,
en dat is Liza.
New York, New York is Liza's
onvreembaar eigendom sinds ze
naast Robert de Niro in 1977 de
hoofdrol speelde in de gelijknami
ge film van Martin Scorcese. Net
zoals de rol van Sally Bowles haar
op het lijf geschreven bleek toen ze
daarvoor vier jaar eerder een Oscar
won in de verfilming van de musi
cal Cabaret.
Grootse performers zoals Min
nelli worden gekenmerkt door der
gelijke hoogtepunten - zo was het
al met haar moeder, de betreurde
Judy Garland (Somewhere over
the Rainbow), zo zal het nieuwko
mers in dit speciale glitter-milieu
van Broadway en Hollywood ook
vergaan. Bij dergelijke toppen ho
ren ook dalen en geen gelijkmatig
heid: slechts zelden lukt het Min
nelli om ook gelijkmatig te preste-
De afgelopen jaren is Liza ten
prooi aan de roddelpers gevallen;
de thema's: drank, mannen, spil
zucht, etcetera. Haar artistieke pro-
duktie is misschien daardoor wat
ondermaats, maar in elk geval on
derbelicht gebleven, al was die er
wel degelijk: tv-shows met filmster
Goldie Hawn en danser Mikhail
Baryshnikov, de musical The Rink
(naast Chita Rivera), een dramati
sche hoofdrol in de tv-film 'A Time
to Live'.
1987 moet het jaar van Minnelli's
come-back worden. Dit najaar ver
schijnt ze op het witte doek in Rent
a Cop, een komische thriller waar
in ze de call-girl Delia belichaamt
met de kranige 'politieman Burt
Reynolds als tegenspeler. Maar
ook live zwiert Minnelli weer met
haar alles reinigende kracht over
de planken. Op de magnifieke dub-
belelpee Three Weeks at Carnegie
Hall is te horen waarom ze die heili
ge tempel drie weken lang kon
doen uitverkopen.
Die show is in Europa, met uit
zondering van het Londense Palla
dium, niet te zien. Dat zou een te
omvangrijk orkest en derhalve te
veel pecunia hebben vereist, en de
toegangskaarten in Amsterdam
nog boven de huidige top van 300
gulden hebben gebracht. Onder
leiding van Bill LaVorgna, dezelf
de grijzende drummer-orkestlei
der die Judy Garland al in de maat
hield, ademt het programma echter
wel dezelfde levenslust als de Car-
negie-show.
Werk van de grote musicalcom
ponisten Kurt Weill, George
Gershwin, Stephen Sondheim, Ir
ving Berlin komt dan ook wel aan
bod, maar in een meer gecompri
meerde vorm - teruggebracht in
twee sets van elk drie kwartier, en
na de pauze bovendien onderbro
ken door een overigens knap duet
met de jonge, wat gladde Ameri-
It
AMSTERDAM - Het afscheid
moet nog komen. De twee wer
ken waarmee hij de literaire
wereld voorgoed vaarwel zegt
liggen klaar. Maar waar? In
Amsterdam, in Parijs, in Na
pels, ergens in de Schotse
Hooglanden? Niemand die het
weet. Ook zijn uitgevers niet,
die in stille afwachting zijn
van 'Kaddish voor een buurt'
en 'Zingend langs de deuren'.
Manuscripten waar met span
ning naar wordt uitgezien: de
voleinding van een loopbaan
van een auteur die door velen
als ongemakkelijk en onvoor
spelbaar wordt gekenschetst.
'Meneer, ze zijn gereed en het zal
het laatste zijn dat onder mijn ei
gen naam uitkomt. Maar ik wil mij
zelf niet beconcurreren en rnjj vro
mer voordoen dan de paus. Mijn
andere boeken lopen dermate dat
het niet meer in aantallen maar al
leen nog in wagonladingen valt uit
te drukken. Wie ben Ik om in mijn
eigen portemonnee te spugen? Ik
leef op grote voet'.
door
Peter Huysman
Heere Heeresma heeft zijn Ci-
troën BX-GTI voor hét Amster
damse Hiltonhotel geparkeerd.
Wijzend op zijn bolide, zegt hij:
'Hiermee scheur ik over de high
ways van Europa en Amerika, waar
ik mijn avonturen in zompige
pompstations beleef. Soms heb ik
compassie met mijn collega's die
zich vermoeid per fiets door de bin
nenstad bewegen, de lullen...'
In wandelpas begeeft de schrij
ver zich naar het sjieke, nabijgele
gen restaurant 'De Kersentuin'.
Het bedienend personeel begroet
hem met geestdrift.
Een levensgenieter, een aimabel
mens, deze Heeresma. Terwijl hij
toch vooral vermaard is om vol
strekt andere karaktereigenschap-,
pen en zijn lezers liefst meesleurt
in diepe dalen van ellende en ver
driet. 'Ach, meneer, ik ben een ge-
luksmens. Ik heb veertig boeken
geschreven. Er zijn zo'n 500 druk
ken en herdrukken van mijn werk
gemaakt. Ze worden gek van me!
Ik ben in twaalf talen vertaald. Tot
in het Japans en Fins toe'.
Heeresma's gretig aftrek vinden
de pornoparodieën, die hij al in de
jaren zestig concipieerde, vormen
een belangrijke bron van inkom
sten. Geen zichzelf respecterende
boekenzaak mist tegenwoordig
'Geschoren schaamte', 'De hete ijs-
salon' en 'Gezellige paren'. Vaak
nog verpakt in plastic, zo haastig
verloopt in veel gevallen de be
voorrading. 'Prima, dan kan zo'n
werk ook niet beduimeld worden.
En hoe vindt u de omslag? Smoeze
lig, hè? En toch ook om te lachen.
Stempeltje erop: safe sex! Prachtig
toch! Hoe lang is het geleden dat ze
nog onder de toonbank werden
verkocht....'
Heeresma vindt zelf dat hij geen
letterkunde bedrijft. Hij 'schrijft',
over élles. Daarom misstaan zijn
pornoschrifturen temidden van
zijn andere literaire werk absoluut
niet, zo is zijn oordeel.
De literaire kritiek heeft dit soort
'uitstapjes'- van Heeresma stelsel
matig gemeden. 'Mijn pornopersif
lages, menéér, er is nooit met één
woord in de pers over gerept, ter
wijl ze even perfect geschreven zijn
als mijn andere boeken. Recensen
ten: ik verwijt hen gebrek aan inte
griteit en onbenulligheid, 't Is min-
piepel'.
Volksmoordenaar
Heeresma acht literatuur geen
vak. 'Wat is literatuur? Tachtig pro
cent is geschreven om therapeuti
sche redenen. Dus: ziek zijn, probe
ren beter te worden. Nou kun je
daar reuze aardige resultaten mee
bereiken. Ik heb eens een tentoon
stelling gezien van schilderijen van
schizofrenen. Nou, ik moet zeggen
dat daar een paar aardige doekjes
bij hingen. Dat heb je in de litera
tuur óók. Alleen, ik ben niet ziek!
Dan blijft er nog 'n twintig procent
over: dat zijn de ménsen die zich
een gestalte zoeken, ijdel zijn of
ambitieus. Maar meneer, de jaren
des onderscheids heb ik beréikt.
IJdelheid is me wezensvreemd'.
'Ik schrijf omdat ik lééf. Bij die
anderen is het andersom. Ik ben
maar een agrariër die op van die
grote groene laarzen een drassig
spoor nalaat op het land. Dat zijn
mijn boeken. Die verlies ik. Ik leef
om heel andere redenen en vanuit
andere uitgangspunten. Taal boeit
me, maar het is niet het einde van
het leven'.
De pen binnen afzienbare tijd in
het spek steken is geen schande.
'Mijn uitgangspunt is dat je in het
leven deuren moet open schoppen
maar tijdens je leven ook nog ach
ter je dicht moet trappen. De dood
moet je niet overvallen. Het moet
allemaal in de jat worden gehou
den'.
'Ik ben zo nuchter... Ik ben een
Fries. Ik stam van vaderszijde af
van de volksmoordenaar J.P.
Coen, en van moederszijde regel
recht van Grutte Pier wiens helm
in een Fries museum nog wordt be
waard en die achttien kilo aardap
pelen kan bevatten!!'
Alweer een triomfantelijke ge
zicht: half verborgen, lachende
ogen achter donkere brilleglazen
('mijn handelsmerk'). Over zijn ver
blijf in Frankrijk. Of hij daar wer
kelijk de commercie met harts
tocht bedrijft, eertijds een 'show a
peep' en een wasseretteketen ex
ploiteerde? 'Menéér, zegt u nou 'ns
eerlijk: krijgt u van mij het idee dat
Heere Heeresma: '...ik blijf natuurlijk een gevoelige duif.
ik een dweper, een zót of een idioot
ben? Ik heb maar één grote behoef
te. Ik wil kunnen zeggen: nu stérf
ik van het lachen! De manier waar
op ik zaken doe: just for fun! Wat
kan ik er aan doen dat ik met zoveel
talenten gezegend ben. Ik ben wie
ik ben. Dus die vragen of iets waar
is of niet, leg ik terzijde....'
Goed, ofschoon hij privézaken
liever achter het brandscherm laat.
wil hij wel kwijt dat hij in Frankrijk
woonachtig is maar nu in Napels
verkeert. 'Maar ik denk dat ik bin
nenkort naar de Schotse Hooglan
den vertrek. Ooooooohh...weet u
dat daar meren zijn? Vorige week
was ik nog even in Glasgow. Hoor
ik unverfroren doedelzakmuziek.
Ik erop af natuurlijk. Voor zo'n
soort Hema-achtige business staat -
ik benader hem op de rug - de flier
efluiter, met zo'n muts op, en zo'n
rok aan. Ik denk, die zal ik een di
me geven. Is het een Pakistaan!!
Nou vraag ik u...dat is....dat is
toch...'
Het geproest in 'De Kersentuin'
is niet van de lucht. De 'meest gele
zen, vertaalde en verfilmde schrij
ver van ons land' verhaalt kenne
lijk graag over buitenlanders. 'In
Frankrijk woon ik tussen de Hu
genoten, dat scheelt een slok op
een borrel. Want die Fransen zijn
natuurlijk een afschuwelijk volk.
Net zo erg als Duitsers. Hoewel de
Polen alles slaan. Wat gelükkig
toch dat we geen gastarbeiders uil
Polen hebben, maar van die schat-,
ten van Turken en van die lievelin
gen van Marokkanen die mij ko
men zeggen: mieneer, die Neder
landse regiering ies gek, iek krijg
aldoor geld!'
Onder het spetterénde gegrinnik
arriveert juist de ober die ook van
mediterrane komaf is. Hij zet de
koffie op tafel. 'Hartstikke be
dankt, hoor', zegt Heeresma warm.
'Ziet u hoe menselijk ik met be
dienden omga, welk een eenvoud
ik uitstraal!' De ober kijkt om, en
lacht. Heeresma is hier geliefd.
Heeresma heeft het gevoel met
de nek door literair Nederland be
keken te worden. En dat bevalt
hem goed. Een onafhankelijke po
sitie heeft hij altijd nagejaagd, niet
alleen in de schrijverij maar in het
hele leven. Het is de hoofdreden -
daar is hij van overtuigd - waarom
hij nooit een literaire prijs heeft ge
kregen. En zijn gedartel in het
nietsverhullende erosgenre heeft
daar zeker extra toe bijgedragen.
'Wat ik presteer in de pornografie is
Stormloop op
heropvoering
Cats-musical
AMSTERDAM (ANP) - De storm
loop op toegangskaartjes voor de
heropvoering van de musical Cats
in het Amsterdamse theater Carré
is al op gang gekomen, hoewel de
eerste voorstellingen pas in augus
tus 1988 zullen worden gegeven.
Bij de aankondiging van de her
opvoering van deze eigen produk-
tie van het 100-jarig theater aan de
Amstel in een landelijk dagblad
was ook een bon afgedrukt, waarop
men bestellingen kon doen voor
kaartjes voor de komende voorstel
lingen. Duizenden van deze bon
nen met aanvragen zijn nu al bin
nen, aldus Carré-directeur B. van
der Linden en adjunct-directeur H.
Atjak.
De aanvragen zijn overigens niet
alleen afkomstig van mensen die
de boot hebben gemist bij de voor
stellingen die van 21 juli tot en met
1 november in Carré voor het voet
licht zijn gebracht, maar ook van
mensen die toen wel een voorstel
ling hebben bijgewoond maar dat
nog eens willen beleven.
Veel mensen moesten tijdens de
afgelopen reeks voorstellingen
Bij het Amsterdamse theater Carré blijven de aanvragen voor Cats-
kaartjes binnenstromen. (fotoANP)
worden teleurgesteld. Op een paar
matinees in het begin van de op
voering na, waren alle andere voor
stellingen ruim drie maanden lang
avond aan avond uitverkocht.
Twee maanden voor de laatste
voorstelling was er al geen enkel
kaarlje meer te krijgen. In totaal
waren er volgens de directie onge
veer 190.000 Cats-bezoekers. Al
met al was er reden genoeg de mu
sical volgend jaar nog eens 3 tot 3,5
maand voor het voetlicht te bren
gen.
De viering van het honderdjarig
bestaan van theater Carré is overi
gens nog niet afgelopen. Dinsdag
10 november begint de revue 'Hon
derd jaar Carré' met André van
Duin, Frans van Dusschoten, Hans
Otjens en Simone Kleinsma.
Voorstelling: Candida van Bernard
Shaw. Vertaling: Gerard Rekers. Re
gie: André v/d Heuvel. Dekor en kos
tuums: Herman van Elteren. Met o.a.
Manfred de Graaf, Sjoukje Hooy-
maayer, Teuntje de Klerk en Pieter
Lutz. Gezien op 10 november in de
Leidse Schouwburg.
LEIDEN - Bernard Shaw (1856-
1950) heeft de naam een oubollig
toneelschrijver te zijn en er
wordt in Nederland eigenlijk
nauwelijks iets van hem ge
speeld in het professionele cir
cuit. Ten onrechte want hij
schrijft razendknappe stukken
die ook nog iets te melden heb
ben. Het nuttige verenigt hij al
tijd met het aangename. Zijn
'Candida' uit 1895 bijvoorbeeld is
het verhaal van dominee James
Mavor Morell (gespeeld door
Manfred de Graaf) en zijn vrouw
Candida (Sjoukje Hooymaayer)
die tijdens hun ogenschijnlijk
goede huwelijk geconfronteerd
worden met een ontluikende ver
liefdheid van de jonge en roman
tische dichter Eugene March-
banks op Candida. Morell neemt
die verliefdheid aanvankelijk
niet serieus, maar hij voelt zich
wel degelijk bedreigd als zijn
vrouw niet ongecharmeerd blijkt
van deze aanbidder. Uiteindelijk
moet ze van de beide heren een
keus maken en ze kiest voor de
'zwakste' van de twee: haar eens
zo vol zelfvertrouwen en zeker
heid zijnde man voor wie ze al
tijd vrouw, moeder en zuster is
geweest, maar nooit een minna-
Shaw siert dit klassieke gege-
ven op met allerlei subplots en
woordgrappen, die 'Candida' uit
tillen boven het niveau van een
eenvoudige klucht met een ge
lukkig slot. Voor een regisseur
en een acteur een uitdaging om
mee aan de slag te gaan, lijkt me.
André v/d Heuvel heeft echter
een hoop kansen onbenut gela
ten. Zo heeft hij de tekst inte
graal opgenomen waardoor het
hier en daar iets te gedateerd
klinkt. In onze dagelijkse ge
sprekken zullen we het niet zo
snel over 'het koninkrijk der he
melen' meer hebben. Maar dit is
een kleinigheid. Wat werkelijk
jammer is is dat hij niet veel
meer gedaan heeft dan het 'sec'
enscèneren van de tekst. Aan
enige visie of interpretatie is v/d
Heuvel niet toegekomen (of hij
heeft het niet gewild). Het heeft
net geen Schwung of spranke-
ling. Wat dat betreft heeft hij het
geluk dat 'Candida' de tand des
tijds goed heeft doorstaan en de
thematiek ook van onze tijd is.
Het verhaal blijft overeind en al
en le eer komt Shaw toe: de tekst is
de leuk en spannend tot op het laat-
ns ste moment.
INGRID VAN FRANKENHUYZEN
kaanse zanger Michael Feinstein.
Hoogtepunten zijn er evengoed in
overvloed: in de Finale vormt een
schitterende pot-pourri van de
grootste successen uit haar, door
tekstdichter Fred Ebb geschreven,
musicals.
Minnelli vertolkt haar rol als
sprookjesprinses met verve. Ze
stort zich met bloedstollende verve
in haar rol als wraakgodin in If you
hadn't but you did, en met sublie
me eenvoud in het eveneens door
Jule Styne geschreven Some Peop
le. Arrangeur Bill Lavorgna kiest
daarbij afwisselend voor spekta-
kel-geschetter door de knap frase
rende blazers in zijn orkest, of voor
een enkele, eenzame en ijle klari
net. Effectbejag waarvan je toch
kippevel oploopt.
Er is eigenlijk maar één maar als
je terugblikt op dit concert dat ik in
Düsseldorf voor 5000 begeesterde
Duitsers voorbij zag trekken. Min
nelli moet teveel teruggrijpen op
relatief oud materiaal. Ebb schreef
zijn vlijmscherpe musicalteksten
vooral tussen 1965 en 1978, andere
topnummers zoals Ellington's
slapstick Ring them Bells dateren
van 1930 of in de hoogtijdagen van
Broadway, de jaren vijftig. De
prachtige ballad Someone out the
re to watch over Me, die Mann
Weil in 1986 voor de tekenfilm An
American Tail schreven, is één van
de weinige recente stukken.
Bij een volgende tournee kan Li
za onmogelijk zozeer alleen maar
terugblikken naar haar grootste
rollen, dierbare moeder en nog
dierbaarder vader, de vorig jaar
overleden filmproducent Vincente
Minnelli. Ach, bedenk je dan: ze
blikt tenminste vol warmte terug.
En trouwens: laat die volgende
tournee maar snel tot stand komen.
Weer negen jaar zonder Liza is een
volstrekt uniek. In mijn eentje en
met mijn oeuvre heb ik een wereld
opgebouwd waarmee ik aan hon
derdduizenden, nee, miljoenen
mensen een onderdak biedt. Ik heb
met deze boeken zowel de notaris
als de kastelein van dat gezellige
café aan de haven bereikt. Dat is de
échte doodklap richting literaire
wereld geweest'.
Een wereld die volgens het be
scheiden oordeel van Heeresma
niet eens bestaat. Bijna fluisterend:
'Lucht, meneer. Een kwaadaardige
samenleving waarin men elkaar
het liefst met emoties bespat maar
elkaar inmiddels wél wurgend bij
de keel grijpt. Bovenal wordt er
handel gedreven in de kleren van
de keizer. Ik heb het éérlijk gepro
beerd, maar ik blééf de blote kon
ten zien. Te nuchter, hè?'
'De dood', zegt Heeresma terwijl
hij met smaak zijn verrukkelijke
vruchtendrank drinkt, 'is de groot
ste vijand. De eenzaamheid is inhe
rent aan het bestaan. In je leven ga
je zó veel verliezen, waarvan je
houdt. Veel brengt pijn en verdriet.
Want ik blijf natuurlijk een gevoeli
ge duif, hoewel ik langzamerhand
enigszins in beton gegoten ben. De
meest dramatische dingen heb ik
meegemaakt, waar ik maar niet
over praat omdat het toch niet ge
loofd wordt. Ik ben door de diepste
dalen gegaan en heb de hoogste
toppen bestegen. Kom d'reens om!
Wat is er erger dan dat er aan het
eind van de rit tegen je gezegd
wordt: weet je wat er met jóu ge
beurd is....Nïksü'
Brandtheater
schrapt twee
voorstellingen
LEIDEN - Twee van de drie voor
stellingen die het Brandtheater van
plan was deze week in het LAK "te
geven gaan niet door. Het gaat om
de opvoeringen van twee eenakters
van Sam Shepard op donderdag
en vrijdagavond. Als reden wordt
ziekte van één van de spelers opge
geven. De voorstelling op zaterdag
avond gaat vooralsnog wel door.
5) Faith - George Michael
1) Pump up the volume
Marrs
3) I need love LL Coolj
2) Never gonna give you up
- Rick Astley
6) Maybe tomorrow - Ub
40
9) here I go again - White-
snake
4) Some People Cliff Ri
chard
7) You win again (fade) -
Bee Gees
i (19) Dance little sister - Te
rence Trent d'Arby
I (ll) Little lies - Fleetwood
Mac
(21) How can we hang on to a
dream Tim Hardin
(10) The night you murdered
love - ABC
I (31) Whenever you need so
mebody Ricfc Astley
I 8) Wonderful life Black
i (15) In the dutch mountains
- The Nits
i (23) Full metal jacket - Abi
gail Mead
(12) It's over - Level 42
t (18) What a night - Dolly
Dots
I (28) Crazy - Icehouse
1 (24) Walk the dinosaur
Was'
(14) Dance little lady - Tin a
Charles
1 (17) When you gonna Rick
and Lisa
(27) The real thing - Jelly
bean
f (32) Can't we try - Dan Hill
with Vonda Shepard
(38) A new tomorrow - Piet
Veerman
(26) Come on let's go - Los
Lobos
I (13) Bad Michal Jackson
(20) Love changes (every
thing) - ClimielFisher
Jack le Freak CJiic
System of survival
Earth, Wind and Fire
I Love in the first degree
- Bananarama
I So emotional Whitney
Houston
I Casanova Levert
I (25) I dont' want to be a hero
- Johnny hates jazz
(16) Causing a commotion -
Madonna
Rent - Pet Shop Boys
7 We'll be together - Sting
Got my mind set on you
- George Harrison
(33) Wipeout - Fat Boys and
the Beach Boys
(37) Samenzijn - WillekeAl-
berti
RPF wil onderzoek stuk Fassbinder
DEN HAAG (ANP) - Het RPF-Tweede-Kamerlid Leerling wil onderzocht
zien of het theaterstuk 'Het vuil, de stad en de dood' van de Duitse cineast
Fassbinder antisemitische trekken heeft. Minister Korthals Altes (justi
tie) zal op grond van zo'n onderzoek eventueel moeten besluiten de pre
mière van het stuk volgende week in Rotterdam te verbieden. De bedoe
ling is da het stuk op 4 en 5 december in Leiden (LAK-theater) wordt op
gevoerd.
Leerling wijst de minister er m kamervragen op dat het toneelstuk eni
ge Ujd geleden niet is opgevoerd in Frankfurt, omdat er bezwaren waren
gerezen in de joodse gemeenschap. Het Amsterdamse theater Frascati
heeft er volgens Leerling om dezelfde reden vanaf gezien het stuk op de
planken te brengen.
