Aanstekelijke vertoning van 'The Young Messiah'
MOZART
MESSIAH
Expositie Griekenland en de zee
THE YOUNG
THE YOUNG
rim
AMadeus
DONDERDAG 29 OKTOBER 1987
KUNST
PAGINA 25
Groenoordhal als sfeervolle muziektempel
iffMiwaiMn
nu de compact discs van de London
Chorale en Vicki Brown tijdelijk 36,90
BEKROOND MET EDISON EN GOUDEN PLATEN
TOM PARKER'S
HANDEL EN MOZART
OP DE'POPULAIRE'LP. MC EN CD
1 STUK VOOR STUK
SCHITTEREND!
Nw. Beestenmarkt 30 (bij Molen de Valk) Leiden.
WOLFGANG
MOZART^
Emancipatie van jonge vrouw
in 'Een stuk van twee dagen'
duktie Blauwe Maandag Compagnie
Antwerpen/Theaterunie Amster
dam. Met: Judith Hees, Luk Perce
val, Frank Focketijn. Lieneke Le
Roux, Hans Man in 't Veld en Koen
van Impe. Regie: Guy Joosten. Ge
zien op 28 oktober in het LAK-thea-
ter. Aldaar nog vanavond te zien.
LEIDEN - De dertigjarige Ma
ine stuurt na tien jaar huwe
lijk haar echtgenoot Bruno weg.
Ze wil alleen met haar zoontje
blijven. Hoe komt Marianne op
dat idee? Eigenlijk is het geen
idee, maar een 'Erleuchtung',
een plotseling inzicht. Zo staat
het letterlijk in het verhaal 'Die
linkshandige Frau' van Peter
Handke (1976). Het komt met
in zo veel woorden in 'Een
stuk van twee dagen' voor - een
nario dat Guy Joosten met
Handkes verhaal als vertrekpunt
heeft geschreven.
Het bewustwordingsproces,
het zelfonderzoek of het emanci
patiestreven van een jonge
vrouw zijn veel gebruikte om
schrijvingen voor de thematiek
van het verhaal, dat overigens
vanwege vermeende clichéma
tigheid en oppervlakkigheid niet
door iedereen enthousiast werd
ontvangen. 'Een stuk van twee
dagen', een Belgisch-Nederland-
se coproduktie, gaat allerminst
op de tobberige of zweverige
toer. De verhaallijn grotendeels
volgend, is er juist opvallend
veel ruimte voor enkele hilari
sche momenten gevonden.
Ene Franciska bijvoorbeeld
komt ^arianne overhalen om
zich met haar zorgen bij een
vrouwenpraatgroepje aan te slui
ten. Lienéke Le Roux speelt de
rol van Franciska met een aan
stekelijke lach, die haarscherp
aangeeft, met wat voor een hys
terisch genot zij zich op Marian
nes zorgen stort. Zo zijn alle per
sonages rond de hoofdpersoon
enigszins karikaturaal verteken
de figuren geworden, zodat maar
al te goed voorstelbaar is, dat Ma
rianne zich van hen wil losma
ken. het lijkt steeds, alsof Judith
Hees in haar spel een spottend
lachje moet onderdrukken. Ver
dér blijft ze vooral charmant, te
rughoudend en afstandelijk.
Op een soort feestje ontmoeten
de ex-echtgenoot, Franciska, een
schrijver en diens chauffeur el
kaar, die zich zo nodig over de
eenzame Marianne menen te
moeten ontfermen. Natuurlijk
weet Hans Man in 't Veld van de
schrijver een prachtige vreemde
vogel te maken. Luk Perceval als
Bruno heeft eveneens enkele
sterke momenten, maar is in de
beginscènes met zijn lompe reac
ties als afgewezen echtgenoot
nog veel beter. Toch krijg je de
indruk, dat deze scène van het
feestje het ritme van de voorstel
ling verstoort en in gekte net iets
te ver doorslaat.
Daartegenover staat een fasci
nerend toneelbeeld. Een woon
kamer met enkele zwarte stoelen
in een verder geheel wit interieur
is verbonden met een vooruitste
kende, in het midden liggende
hal, waar zich een telefooncel be
vindt. We zien Bruno vanuit die
cel naar Marianne bellen; dat zijn
van die schrijnende momenten,
die deze voorstelling ook in vol
doende mate kent.
WIJNAND ZEILSTRA
The Young Amadeus en de Young
Messiah. The New Londen Cho
rale in Concert. Met Vicky
Brown, Madeleine Bell, Gordon
Neville en Tom Parker. Het
Groot Koor bestaande uit het
Westlandkoor Concordia en The
Chapelsingers. Dirigenten Wim
Bredenhorst en Gerard Breas.
Gehoord op 28 oktober in de
Groenoordhallen.
AMSTERDAM (ANP) - „Reis ver
weg en ga dan ook Oost en West
doortrekken langs vele prachtige
plaatsen: wat zul je niet ontdek
ken. Vreemd zul je vaak staan te
kijken, maar mensen zijn anders,
overal".
Deze woorden van een zeven-
tiende-eeuwse Griekse dichter
sprak de Griekse minister van cul
tuur. Melina Mercouri, gisteren in
de Nieuwe Kerk in Amsterdam bij
de door prinses Margriet verrichte
opening van de tentoonstelling
'Griekenland en de Zee'.
Met zo'n 300 kunstvoorwerpen
afkomstig uit talrijke Griekse mu
sea en particuliere verzamelingen
beslaat de tentoonstelling de gehe
le geschiedenis van Griekenland,
vanaf de bron der beschaving tot
onze tijd. De meeste geëxposeerde
voorwerpen zijn nooit eerder bui
ten Griekenland te zien geweest.
De oudste voorwerpen zijn uit
het zevende millennium voor
Christus. Het jongste werk dat te
zien is, zijn schilderijen en aquarel
len tot in de jaren zeventig van on
ze eeuw. Hoogtepunten zijn objec
ten uit de minoische beschaving,
kunstvoorwerpen uit het klassieke
tijdperk en de periode van het Hel
lenisme en een reeks ikonen uit de
Byzantijnse tijd. Het centrale the
ma van de tentoonstelling is de
communicatie tussen de volkeren
en naties en de rol van de zee en de
bevruchtende wisselwerking tus
sen culturen die hierdoor tot stand
kwam.
De Nieuwe Kerk is voor de ten
toonstelling ontdaan van alle losse
meubilair en in de lege ruimte zijn
zeventien eilanden van glas ge
bouwd. Elk eiland vertegenwoor
digt één periode in de Griekse ge
schiedenis en, bevat vijftien tot
twintig kunstvoorwerpen. De be
zoeker maakt als het ware een reis
van eiland naar eiland-over de wa
teren van de zee.
De tentoonstelüng, de grootste
ooit in de Nieuwe Kerk gehouden,
is een bijdrage van Griekenland
aan de manifestatie Amsterdam
Culturele Hoofdstad van Europa.
De expositie duurt tot en met 10
december.
Tweede dwars
fluitconcours
in Scheveningen
DEN HAAG (GPD) - Slechts ze
ventig fluitisten jonger dan 30 jaar
zullen worden toegelaten tot het
tweede Internationaal Muziek
Concours, dat van 11 tot 18 april
1988 in Scheveningen zal worden
gehouden. Omdat de organiseren
de Adama Zijlstra'Stichting uitgaat
van een veel groter aantal aanmel
dingen, is besloten de kandidaten
werk van C.Ph.E.Bach en J.Ibert te
laten insturen.
Hoewel er nog geen namen kun
nen worden gegeven, heeft de Sov
jet-Unie toegezegd met een delega
tie van Russische fluitisten naar
Scheveningen te komen. In elk ge
val zal Alexander Korneev als lid
van de internationale jury van de
partij zijn. De jury onder voorzit
terschap van Manus Willemsen be
staat verder uit Andras Adorjan uit
de Bondsrepubliek, de Amerikaan
Geoffrey Gilbert (leraar van James
Galway), de Zwitser Peter-Lukas
Graf, de Fransen André Jaunet en
Maxence Larrieu, de Belg Barthold
Kuijken en de Nederlanders Emile
Biessen en Abbie de Quant.
Aan de Nederlandse componist
Tristan Keuris is opgedragen een
stuk te schrijven voor fluit en or
kest dat als verplicht werk zal wor
den gespeeld op de finales.
De Groenoordhal omgetoverd t
Expositie met werk van Fer Hak
kaart, t/m 8 november. Galerie Deni-
Stephan, Bakkersteeg 18-20, Lei
den. Geopend vr. t/m zo. van 13.30-
17.30 uur.
LEIDEN - De afbeelding var
"Paar met omgevallen tafel'
siert de aankondiging van de ex
positie met Fer Hakkaarts werk
vanaf 1983 bij de galerie van
s Stephan. Dit schilderij - de
blikvanger bij binnenkomst -
met gestileerde, enigszins acade
misch gemodelleerde figuren,
laat een lichtheid en helderheid
i de compositie zien die ontbrak
i het nieuwe werk, dat Hak
kaart voor het eerste exposeerde
op de vorig jaar in de Waag ge
houden Zomertentoonsteliing.
Op de expositie in de Bakker-
steeg wordt duidelijk dat Hak
kaart al in 1983 begonnen was
met experimenteren. Zo radicaal
als deze omwenteling van
realistische naar een (semi-) ab
stracte werkwijze was, zo v
zichtig introduceerde Hakkaart
nieuwe werk. Aanvankelijk
signeerde hij zijn doeken met
'Aischen'. later met 'Aischen
Hakkaart', terwijl hij nu zijn sig
natuur helemaal achterwege laat
T oneelwedstrijd
AMSTERDAM Het gebrek aan
Nederlands repertoire zit Toneel
groep Amsterdam kennelijk niet
lekker. Om daar wat aan te doen
heeft dit gezelschap een toneel
wedstrijd uitgeschreven voor
schrijvers niet jonger dan 14 jaar en
niet ouder dan 22 jaar. De maxima
le duur van het toneelstuk mag 35
minuten bedragen en er mogen
niet meer dan zes personages in
voorkomen. Scripts moeten getypt
en in drievoud worden ingeleverd
bij Toneelgroep Amsterdam, Mar-
nixstraat 427,1017 PK Amsterdam.
Het winnende toneelstuk zal op za
terdag 23 april worden opgevoerd
in de Stadsschouwburg door spe
lers van het voornoemde gezel
schap.
Er zijn twee verschillende jury's
samengesteld. Eén jury bestaat uit
jongeren. De reden daarvoor is dat
zij waarschijnlijk het best kunnen
beoordelen welke stukken jonge
mensen het meest aanspreken. In
deze jury zitten onder andere de
winnaars van de in vorige jaren
door het Publiekstheater uitge
schreven toneelwedstrijd. Daar
naast is er een jury die bestaat uit
volwassenen die beroepshalve met
toneel of schrijverij te maken heb
ben. zoals regisseur Jan Ritsema,
schrijfster en Gouden Griffelwin
nares Harriét van Reek en acteur-
cabaretier Paul de Leeuw.
LEIDEN - De Groenoordhal
was gisteravond omgetoverd tot
een sfeervol muziekpaleis. Rond
om volle tribunes. In het midden
een groot vlak vol stoeltjes, tot de
laatste toe bezet. Zeer in het oog lo
pend -(tegen een donkerblauwe
achtergrond - het grote podium
waar het 150 man grote koor al
staat opgesteld. Naast het koor is
nog ruimte te over om een symfo
nieorkest, een gitaar- en een slag
werksectie te herbergen.
Als de zangers hun plaats heb
ben ingenomen, als Tom Parker,
de bewerker van dit muziekspekta
kel, achter de vleugel is gekropen
en de dirigent voor zijn gelederen
staat, kan de uitvoering beginnen,
die zo aanstekelijk werkt dat aan
het einde ervan praktisch de hele
zaal al zingend staat mee te deinen
en te klappen.
Tom Parker lijkt zich niet vergist
te hebben toen hij besloot een
rockversie te arrangeren van Ham
dels oratorium 'The Messiah'.
Waarschijnlijk maakt nu een veel
groter publiek kennis met deze ba-
rok-componist. En dat alleen om
dat Handel zijn pruik heeft moeten
afzetten en een spijkerbroek aan
heeft gekregen.
De benaming 'young' roept bij
mij associaties op aan het popcon-
certpubliek. Maar de sfeer in de
Groenoordhal was 'er een van een
familieconcert. Mensen van alle
leeftijden, die fijn een avond uit
waren en eens van wat goede, ont
roerende en meeslepende muziek
wilden genieten. Mensen die ge
voelig zijn voor het emotionele ge
luid van de menselijke stem. Men
sen op wie de aanblik en het gehoor
van een 150 man sterk koor een
overweldigende indruk maakt.
Daarin verschilde dit koorcon-
ccrt niet van andere, goed bezochte
koorconcerten. Ook verschillende
numemrs uit het repertoire werden
bijna in klassieke versie uitgevoerd
zoals het Ave Verum van Mozart,
sinds jaar en dag een koortopper.
Hoe het ook zij, bij jong en oud
sloeg de muziek zo aan, dat velen
tijdens het concert spontaan gin
gen meezingen met bekende num
mers, die het in de toptien al hele
maal hebben gemaakt.
Klassieke muziek in een modern
jasje steken is geen recente uitvin
ding. In de jaren zestig waren er de
Swingle Singers die heel knap de
meerstemmige muziek van Bach
uitvoerden op een jazzy manier.
Een tiental jaren later kwam Wal
dos de los Rios met zijn Mozartbe-
werkingen. Waarschijnlijk door de
toevoeging van een mechanisch
klinkende drumbeat oogstte hij ge
weldig succes. En het is nu datzelf
de slagwerk dat Tom Parker ook in
zijn arrangementen doet en dat
voor mij de zaak minder aantrek
kelijk maakt. Ik kan me niet voor
stellen dat een drummer er lol in
heeft voor metronoom te spelen tij
dens een aria van Mozart. Wie weet
ben ik daar niet "young" genoeg
Van links naar rechts Madeleine Bell. Neville Gordon
gisteravond in The Young Messiah. <foi
daarentegen het verschijnsel Ma
deleine Bell. Waar Vicky Brown bij
hoge zangpassages boven haar
macht zong, wat een kelige en ge
forceerde klank gaf, daar kwam
Bell met haar warme en lenige
stemgeluid weer goed terecht. Gor
don Neville wilde nogal eens de he
mel in turen bij gebrek aan acteer-
kunst. Bell was een expressief en
warmbloedig theatermens, op
recht en overtuigend in al haar ui
tingen. Ook kon ze met haar - toch
werkelijk niet klassieke - zang
techniek prachtig vorm geven aan
lyrische (Handel) aria's als Who sh
all abide en I know that my redee
mer liveth.
Handel zelf mag dan een pruik
gedragen hebben en een eerbied
waardig man zijn geweest, een
showbink was hij in elk geval ook.
Zijn muziek, ook al is het een gees
telijk oratorium, doet het heel goed
in deze bewerking. In Amadeus'
geval ligt dat toch iets anders. Over
het geheel genomen is Mozart toch
iets moeilijker te verjongen. Waar
dat nu aan lag is moeilijk te zeggen
en het geldt zeker niet voor alle
nummers. Vrolijke (tot banale)
operawijsjes worden nu ook nog
met veel lol meegeklapt. Het uit
bundige Halleluja maakte diepe in
druk evenals het plechtige Ave
Verum. Maar in de reeks bewerkin
gen kwamen me toch iets te vaak
dezelfde elementen terug, terwijl
er uit Mozarts muziek toch zoveel
variatie te halen valt. Het kan ook
zijn dat de erkend moeilijke een
voud van Mozarts muziek de uit
voerenden parten heeft gespeeld.
De akoestische problemen van
de hal was men te lijf gegaan door
een woud van microfoons op te
stellen op het podium. A deze sig
nalen werden door een team van
technici opgevangen in het midden
van de zaal. Achter een levensgroot
schakelpaneel met de bladmuziek
in het zicht werden de sounds ge
mixt en versterkt door luidspreker-
torens weer terug de zaal inge
stuurd. Dat voldeed uitstekend op
een enkele uitzondering na, waar
ik het geluid gewoon te hard vond.
Ook de belichting was een kunst
op zichzelf. Grote lichtmasten als
bij een sportveld stonden rondom
het podium opgesteld. Bovendien
werd er vanuit de zaal nog een ex
tra spot op de solisten gericht. De
lichttechnici zetten op hun eigen
manier kracht bij aan het applaus
door ritmische lichtpulsen. De
grootse manier waarop het geheel
gestalte had gekregen was niet mo
gelijk geweest zonder een degelijk
Financieel fundament.
Op een eigen wijze presenteerde
zich tijdens dit concert de geldge
ver door de leden van het orkest -
het Viotta Ensemble - te laten spe
len achter een haag van standaards
in de vorm en de kleuren van een
zeer exclusief en bekend sigaret
tenmerk.
In elk geval is gebleken dat de
Groenoordhal niet misstaat tussen
de overige 'muziek-mekka's' als
het Circustheater in Scheveningen
en de Doelen in Rotterdam.
MONICA SCHIKS
Melina Mercouri bij opening in Amsterdam
Het werk van Fer Hakkaart
brengt vele momenten van her
kenning. In de composities ver
mengen zich beeldelementen,
sporen van de geschiedenis van
de moderne schilderkunst, met
elkaar. De voorbeelden zijn niet
altijd benoembaar, maar kleur
gebruik of de in de werken Figu
rerende stier en narren wijzen
onder andere in de richting van
Picasso.
Het getoonde werk heeft niet
de afmetingen van de monumen
tale doeken uit de Waag. Echo's
van deze grote composities zijn
waarneembaar in 'Baron van
Münchhausen' en 'Twee narren
strijden om de gunst'. De vlak-
vullende, opgebroken vormen le
veren een onrustig beeld op. In
beide gevallen sluit de beweeg
lijkheid aan bij het onderwerp,
maar de angst voor het lege vlak
in sommige doeken overdondert
de bezoeker nogal. Bij de werken
op papier is de overdaad aan vor
men minder. Beperking komt
het werk duidelijk ten goede en
mijn voorkeur gaat dan ook uit
naar werk van een kleiner for
maat, met name de abstracte
composities. Een titelloos stuk.
geschilderd op krantenpapier
toont overduidelijk invloed van
het Kubisme in het materiaal- en
kleurgebruik. Het resultaat is
dan wel niet oorspronkelijk.
Hakkaart weet hierin beter raad
met zijn ideeën. Het beeld van
Hakkaarts werk van de afgelo
pen vier jaar wordt bepaald door
de forse opzet en bonte verschij
ning, waarbij het publiek gecon
fronteerd wordt met teveel ver
wijzingen naar bestaand werk.
Hoe deze ontwikkeling verder
zal gaan moet afgewacht worden.
NANCY STOOP
Minister Melina Mercouri werd bij haar aankomst op Schiphol hartelijk
begroet door de Griekse ambassadeur in Nederland Panayotis Eccmomou.
(foto ANPl
Vlaams Boekenweekgeschenk
LEIDEN (GPD) - De Vlamingen hebben nu ook een Boekenweekge
schenk. Het is een novelle, geschreven door Hugo Claus. De titel ervan:
'Chateau Migraine', oftewel: 'Hoofdpijnwijn'. Bij aankoop van 500 frank
of meer aan boeken ontvangt men het werkje gratis.
De novelle gaat over een uitstapje van een groepje Nederlanders naar
België. Ene Jan-Hein brengt het gezelschap bij de grens in problemen.
Claus laat de douanier die het onze landgenoten moeilijk maakt onver
valst Vlaams klappen. De beambte moppert: 'Ge peinst dat ge met nen
dwazen Vlaming te maken hebt. Dat ge met nen dwazen Vlaming zijn
kloten kunt rammelen, hè?'
Maar goed: uiteindelijk wordt het toch nog een aardig dagje. Een dagje
dat wordt afgesloten met een diner in een hoogst bizar etablissement,
waar de baas een voortreffelijke 'Chateau Migraine' serveert.
speciaalzaak in compact discs
ISCDtoOD©
