'De onheilsprofeten
krijgen geen gelijk'
Veel vragen omtrent boek Woodward
Heerma over bezuinigingen op huursubsidie en woningbouw
Interview
Reagan: onthullingen zijn verzonnen
IKV betwist anderen recht op naamVredeskrant
PAGINA 2
DONDERDAG 1 OKTOBER 1987
DEN HAAG - Staatssecretaris Heerma nam het roer
op Volkshuisvesting vorig jaar niet op een gemakke
lijk moment over. Zijn voorganger, Gerrit Brokx, had
ondanks dreigende bezuinigingen altijd nog enige
armslag gehad. Maar Heerma werd achter elkaar met
nieuwe problemen geconfronteerd. Op Prinsjesdag
presenteerde hij zijn eerste volkshuisvestingsbegro
ting. En terugkijkend stelt hij tevreden vast dat hij
de schade beperkt heeft weten te houden: „Onheil
sprofeten hebben rampen voorspeld op dit departe
ment. Maar ze hebben.geen gelijk gekregen".
door
Runa Hellinga
Toen Heerma op volkshuisves
ting kwam, lag daar al de in het
regeerakkoord afgesproken jaar
lijkse bezuiniging (in het taalge
bruik van dit kabinet 'ombui-
gingstaakstelling') van 300 mil
joen. En daar kwam achter el
kaar bij: het renteverlies dat het
ministerie leed. doordat woning
bouwverenigingen hun rijksle
ningen vervroegd aflosten, de
prijsstijging in de bouw, de over
schrijdingen op het budget van
de individuele huursubsidie en
de bijdrage die volkshuisvesting
moest leveren aan de extra be
zuinigingsronde van vier miljard
deze zomer.
Aan bezuinigingen viel dus
niet te ontkomen, maar Heerma
vindt zelf dat hij de belangrijkste
punten in het beleid ongemoeid
heeft gelaten: „We hebben een
aantal prioriteiten, daar houden
we aan vast. De stadsvernieu
wing, in het totaal voor 5,1 mil
jard op de begroting, is buiten de
ombuiging gebleven. En we heb
ben voorrang gegeven aan de
werkgelegenheid in de bouw".
Wie de begroting bestudeert,
bekruipt het gevoel dat Heerma
vooral gekozen heeft voor een
beleid, waarin de doelstellingen
redelijk gehandhaafd zijn, maar
anderen voor de kosten moeten
opdraaien. De huurder betaalt
een extra huurverhoging en de
woningcorporaties krijgen min
der subsidie voor woningverbe
tering. Heerma vindt dat beeld
niet terecht.
Rentevoordeel
Woningcorporaties krijgen de
komende twee jaar weliswaar
252 miljoen gulden minder voor
verbetering van hun woningbe
stand, maar volgens de staatsse
cretaris is dat redelijk. De wo
ningcorporaties hebben grote
rentevoordelen genoten door
rijksleningen vervroegd af te los
sen. Van dat extraatje wil de
staatsecretaris al met al 800 mil
joen gulden gebruiken. Een deel
van dat geld moeten ze aan wo
ningverbetering uitgeven. Dat is
overigens maar een tijdelijke
maatregel. Als de rentevoordelen
opgesoupeerd zijn, zal het minis
terie de verbetering weer nor
maal gaan financieren.
Heerma wil de rentevoordelen
van de woningbouwverenigin
gen ook nog gebruiken voor de
oprichting van een centraal
fonds, waaruit noodlijdende cor
poraties gesaneerd en onder
steund kunnen worden. Voor
woningbouwverenigingen die
hun rentevoordelen in een oude
sok houden en niet uitgeven aan
verbetering van hun bestand,
moet dit fonds bovendien als een
stok achter de deur dienst doen.
Wie zijn geld niet zelf uitgeeft,
moet er namelijk een grotere bij
drage aan betalen. Heerma ver
wacht dat dat voor de meesten
voldoende aansporing zal zijn
om de rentevoordelen zelf te ge
bruiken. Zijn plannen zijn door
de woningbouwverenigingen
niet juichend ontvangen, maar
over het algemeen bestaat er vol
gens hem toch wel begrip voor.
Bij huurders die straks een ex
tra huurverhoging (drie in plaats
van twee procent) moeten beta
len, bestaat dat begrip zeker niet.
Het komt voor veel mensen hard
aan, erkent de staatssecretaris:
„Het is een moeilijke keuze ge
weest. Maar als ik dit niet had ge
daan. had ik moeten ombuigen
in de stadsvernieuwing of het
bouwprogramma. Het moet uit
de lengte of uit de breedte ko
men. En die laatste twee terrei
nen zijn prioriteiten, daar wilde
ik niet aankomen".
Dat ene procent huurverho
ging meer of minder scheelt het
ministerie in 1990 600 miljoen
gulden objectsubsidie voor de
woningexploitanten. Een welko
me verlichting van de begroting.
Van de 12,8 miljard gulden die
voor volkshuisvesting uitgetrok
ken zijn, gaat bijna 60 procent
(7,4 miljard gulden) op aan het
nakomen van oude subsidiever
plichtingen.
Jongeren
Probleem is natuurlijk dat de
huurders niet alleen via de huur
verhogingen getroffen worden
Ook op de individuele huursub
Staatssecretaris Enneus Heerma: ..Het moet uit de lengte of de breedte komen
sidie (IHS) wordt bezuinigd. Wel
iswaar heeft het ministerie van
financiën een deel van de over
schrijdingen op zich genomen,
maar VROM moet 60 procent
van de extra uitgaven zelf zien te
dekken. Een deel daarvan is ge
vonden in het totale budget van
Volkshuisvesting, maar 40 pro
cent van de bezuinigingen moe
ten uit de IHS zelf komen.
Vooral de jongeren worden
hard getroffen door de afschaf
fing van de jongerentabel in de
huursubsidie. Nu werkloze jon
geren onder de 21 jaar ook niet
meer in aanmerking komen voor
bijstand wanneer ze zelfstandig
willen gaan wonen, wordt het in
de jaren zeventig ooit zo fraai ge
formuleerde principe van woon-
recht voor jongeren vanaf 18 jaar
wel een erg dode letter.
Heerma wil daar eigenlijk niet
aan: „Het woonrecht voor jonge
ren staat nog steeds overeind".
Maar hij geeft dan toch toe: „Je
zult echter een keuze moeten
maken. We moesten bezuinigen
in de huursubsidie. Een andere
mogelijkheid was geweest de
kwaliteitskorting aan te pakken.
Daarmee tref je vooral ouderen.
Nu tref je de categorie die het le
ven nog voor zich heeft en tijde
lijk een stapje terug moet doen.
We komen dan gedeeltelijk terug
in de verhoudingen uit de jaren
60 en 70". Aarzelend: „Ik ontken
niet dat het gas terugnemen is".
Woningnood
Afgelopen voorjaar maakte
Heerma tijdens een bijeenkomst
van de Landelijke organisatie
Belangengroepen Huurders be
kend dat het woningtekort in Ne
derland tienduizenden wonin
gen hoger lag dan tot dan toe ge
dacht. Hij had het over een te
kort van 127.000 woningen. Nu,
in de begroting, is daar weinig
van terug te vinden. De gesubsi
dieerde woningbouwprogram
ma's zijn verlaagd van 91.000 dit
jaar naar 79.500 volgend jaar.
De staatssecretaris heeft
achteraf spijt van zijn uitlatingen
toen. Niet dat het woningtekort
meevalt, maar nu de cijfers nader
geanalyseerd zijn, blijkt het
vooral in een sector te zitten
waaraan hij zich minder ver
plicht voelt: „Je kunt niet zo
maar roepen dat de woningnood
is toegenomen. Er blijkt vooral
een tekort te zijn aan koopwo
ningen voor mensen met modale
inkomens, woningen in de prijs
klasse tussen de 100 en de
150.000 gulden. En diarvan zeg
ik: Markt, pak aan. Eat is geen
taak voor ons. Voor kiopwonin-
gen bestaan ook al fieale facili
teiten".
Verschuiving van Ie verant
woordelijkheden nar andere
partijen dan de centras overheid
staat bij staatssecretais hoog
het vaandel. Jarening heeft
VROM een zeer cetralistisch
beleid gevoerd, waarlj de subsi
diëring en de fïnaneiong van de
woningbouw, het hurbeleid en
de toetsing van bouwlannen al
lemaal uitkwamen oplat ene de
partement. De afgeipen jaren
gaf de vorige staaisecretaris,
Brokx, de eerste aazetten tot
decentralisatie. Heena is van
plan veel verder te lan op dat
pad. Wat hem precitvoor ogen
staat, zal volgend jaaiuidelijker
worden in de Nota Vkshuisves-
ting in de Jaren Negntig die hij
de Tweede kamer tii aanbiedt.
Bezinnen
Heerma: „De boen groeien
niet tot in de hemeWe moeten
onS bezinnen op de aats van de
volkshuisvesting inst totale be
leid. Waar staan we,aar moeten
we naar toe? Het iat om een
verschuiving van vantwoorde-
lijkheden naar or/iisaties en
mensen in het laniWe zoeken
naar nieuwe politie en maat
schappelijke ovemstemming
over het volkshivestingsbe-
leid".
Vooral op financi gebied wil
het ministerie de ren grondi
ger aanpakken. Hena: „Het is
heel wezenlijk dswe verant
woordelijkheid kuen afleggen
over onze uitgaverüeze ideeën
hebben volgens H<ma niets te
maken met de huie parlemen
taire enquete naaist subsidie
beleid van de afgpen twintig
jaar, al ontkent hiiet dat die
enquete de noodk van een
nieuwe aanpak 1 versterkt
heeft.
Hoewel hij niet de conclu
sies van de enqecommissie
vooruit wil lopengt Heerma:
„De groei van de nuitgaven in
de afgelopen jarés voor een
groot deel te wijlaan allerlei
subsidiesystemen Volkshuis
vesting heeft daajn deel aan
bijgedragen. Als dat aanpak
ken, kan dat he<oed sporen
met de conclusive de com
missie zal trekkei
WASHINGTON Het is Bob
Woodward weer gelukt. De Ameri
kaanse journalist, die in de begin
jaren '70 samen met zijn collega
Carl Bernstein de wereld schokte
met zijn onthullingen over de Wa
tergate-affaire, heeft andermaal
hard toegeslagen.
door
Henk Dam
Zijn deze week uitgekomen boek
'Veil ('Sluier'): De geheime oorlo
gen van de CIA, 1981-1987)' heeft
nieuws opgeleverd dat met name
het afgelopen weekeinde de media
tot ver buiten Amerika rode oortjes
bezorgde. En in Amerika zelf heeft
Reagan hoogstpersoonlijk laten
weten dat hij niets gelooft van
Woodwards bewering dat hij CIA-
directeur Casey op zijn sterfbed
bekentenissen heeft ontfutseld.
Woodwards boek is het resultaat
van drie jaar onderzoek. In 1984
vroeg hij hoofdredacteur Benja
min Bradlee van zijn krant, de
Washington Post, of hij de tijd en
de ruimte kon krijgen om een boek
over de Amerikaanse geheime
dienst te schrijven. Die toestem
ming was gauw gegeven.
Sindsdien heeft Woodward zijn
unieke talent op het vlak van de
'investigative journalism' (het
soort journalistiek dat zich specia
liseert in het boven water krijgen
van gegevens die eigenlijk geheim
hadden moeten blijven) weer vol
op kunnen uitleven.
Woodward was, getuige zijn
werk rond de Watergate-affaire, al
tijd al een meester in het aanboren
van nieuwsbronnen. Het verras
sende van zijn boek over de CIA is
dat juist de topman van de gehei
me dienst, directeur Bill Casey,
zijn voornaamste bron blijkt te zijn
geweest.
Dat is uitermate opmerkelijk.
Casey - die in mei van dit jaar over
leed - was een man die er om be
kend stond nooit zijn mond voorbij
te praten. Het Congres heeft Casey
bijvoorbeeld geregeld verweten
dat hij onvoldoende voldeed aan
zijn wettelijke plicht om de volks
vertegenwoordiging in te lichten.
En van journalisten moest Casey
al helemaal niets hebben. Het is
daarom curieus dat hij, in Wood
wards woorden, in een periode van
enkele jaren „meer dan vier dozijn
keer" met de topverslaggever van
de Washington Post praatte.
Casey nodigde Woodward een
paar keer uit om met hem mee te
reizen, sprak met hem op feestjes
en waar al niet. En bij al die ge
sprekken gaf de CIA-directeur ge
gevens prijs waarvan hij kon aan
nemen dat ze dynamiet in de han
den van de pers moesten zijn.
Politiek
Want de meest opvallende con-
Bob Woodward: fantast
clusie uit het boek is, dat Casey, te
gen alle geldende regels en wetten
in en buiten elke controle om, in
z'n eentje buitenlandse politiek be
dreef. En wat voor politiek!
Om maar eens een verhaal te
noemen dat de afgelopen dagen in
alle kranten heeft gestaan: Casey
liet de Saudi's een moordaanslag
op de Libanese terroristenleider
Fadlallah beramen, en de man,
toen dat gruwelijk misliep, vervol
gens omkopen.
In 'Veil' staat, dat Casey dit ver
haal persoonlijk aan Woodward be
vestigde. Waarom in vredesnaam?
Waarom gaf hij aan een journalist
gegevens die top geheim waren en
hem persoonlijk, bij openbaarma
king, zeker de kop zouden hebben
gekost?
Voor nogal wat Amerikanen is
het antwoord op die vraag zo moei
lijk, dat zij denken dat Woodward,
zijn grote reputatie ten spijt, maar
wat verzonnen heeft.
Daarin zijn ze de afgelopen da
gen ten zeerste gesteund door Ca
sey's weduwe Sophia, die Wood
ward voor leugenaar heeft uitge
maakt. Allerlei details uit het boek
heeft ze inmiddels weersproken.
De meeste aandacht kreeg het
feit, dat zij met grote klem heeft te
gengesproken dat Woodward be
gin dit jaar haar man in het zieken
huis heeft opgezocht, terwijl deze
herstellende was van een operatie
aan een hersentumor.
Juist dit bezoek is een van de
meer opmerkelijke onthullingen in
'Veil'. Woodward vertelt, hoe hij
een kort bezoek bracht aan de
doodzieke Casey, en aan hem
vroeg of hij had afgeweten van de
doorsluizing van Iraanse betalin
gen voor Amerikaanse wapens
naar de Contra's.
Casey had ,ja" geknikt op die
vraag en vervolgens op de vraag
„Waarom?" geantwoord: „Omdat
ik geloofde". Onzin, zegt de wedu
we Casey, er was steeds familie bij
Bill's bed, en Woodward is nooit
binnen geweest.
Onzin, zegt ook een dokter die
destijds Casey behandelde, de
CIA-directeur was nog zo ziek dat
hij niet eens kon praten. Boven
dien hield de geheime dienst de ka
mer van Casey permanent be
waakt, en mocht alleen familie
naar binnen.
Maar Woodward houdt vol.' Hij
zegt zich destijds voor familie te
hebben uitgegeven, slechts vier
minuten binnen te zijn geweest, en
zegt (in een interview met de Los
Angeles Times) verder over Ca
sey's wakende familie: „Gebruik
toch je gezonde verstand. Casey
lag drie maanden in het zieken
huis. Ging de familie nooit naar het
toilet? Gingen ze nooit slapen?
Toen ik bij Casey was, was er geen
familie".
Krant
Afgezien van de discussie over
het waarheidsgehalte van het boek
is inmiddels een tweede discussie
ontstaan. Voor; Amerikaan
kranten maken 2 druk over d- -
vraag of Woodw de gegevt^ 4jer
die hij tijdens ziinderzoek op mer
deed, niet directzijn krant hac vea,
moeten zetten. 0f v
De hoofdreda' van de Wa ^Van
hington Post hetaar inmidde f^eej
op geantwoord daarover a! igeër
spraken met Wward zijn ge werj
maakt. Deze ha< mogelijkheic waa)
bepaalde gegewoor zijn boek subs
te bewaren, ma<et alles. nem
Tientallen ieurs, recht £j
streeks voórtkdd uit het on treffi
derzoek van Vward naar dt maai
CIA, hebben delopen jaren ir func1
de Washingtonst gestaan er
daarmee is deis af voor d<
Maar dat geliet voor andert
kranten. Met nde concureren
de New York 's vindt, dat dt
Post en Wood' de plicht had
den gegevens \de verslaggevei Poli
op stuitte, ovelran-affaire bij
voorbeeld (zoasey's bekente BlJ
nis), direct te iceren. „Dat i: vei
een kwestie journalistiek! mens<
ethiek", aldusrant. ^an h<
Dan heeft 'Vnslotte bij oud *?e po'
medewerkers Ie CIA, alsmed<ref^ a
personeel dat nu in dienst isKabin(
veel losgemb.VIet name oud ge!;
medewerkersijten Woodwart
dat hij zijn lapte schade heef, "ei
toegebracht do openlijk ovezermai
de technieken de geheim* m?ege'
dienst te schi- nundei
Maar aan ndere kant: clmensej
tweede man ICIA, Robert
tes, zei deze: dat binnen d n
CIA hard wowerkt om de gt
heime operatals Casey die hcmet "e
uitvoeren, vin absoluut or°pz.e"b
mogelijk te A- In dat opzicn,opi.g bl
heeft 'Veil' ne loop van de gc^*?e
schiedenis verd. Eerder
met de
"dat de b
"'de keur
gulden
VAG er
de gara*
dat de o
houden i
Madu
De mir
Den Haa,
^laatst.
ïouders i
vordt he
5cheveni;
ren. Nu 1
loordkan
schoppelijet. odamTj
De behaig van het wets-nodern
ontwerp ïsertien dagen uit-|e Deltaw
gesteld. Ind wordt met hetlottei.dair
Vaticaan ft. Het resultaatuurstad
daarvan z» het parlement,iaafs
worden vt?gd.
De comitische partij vanJcrofll
Italië heePPtreden van het £)e Leeu
Vaticaan leze zaak 'in-en 26-iari
menging iinnenlandse aan-ne *jaar
gelegenhevan Italië' ge-eeid na j
noemd. rfement moet heterd vernr
wetsontw-'woon in behan-™ afI^
deling nePordat er verder^
acties wo'fidernomen. En-jfiR ,nf n
kele anderen, zoals de Ra.ir
dikale P?ijn het daarme-
eens.
Het IKV (Interkerkelijk Vre
desberaad) heeft via een advo
caat het ICTO (Interkerkelijk Co
mité Tweezijdige Ontwapening)
met juridische maatregelen ge
dreigd als deze organisatie de
naam 'Vredeskrant' blijft gebrui
ken. Naast het IKV heeft ook het
ICTO een Vredeskrant '87 uitge
geven
Het IKV gebruikt de naam
'Vredeskrant' al twintig jaar. De
naam is bovendien gedeponeerd
als merk bij het Benelux-mer-
kenbureau. zo schrijft mr. M. J.
ten Broek uit Amsterdam in een
aangetekende brief van 29 sep
tember aan het landelijke ICTO-
bestuur. "Dit betekent, dat uw
handelwijze onrechtmatig is en
dat het IKV daaraan gevolgen
kan verbinden, zoals een verbod
tot verspreiding". "Wanneer an
dere organisaties onder dezelfde
aanduidingen als het IKV opere
ren, is het niet bij voorbaat uitge
sloten dat daardoor problemen
zouden ontstaan".
Uit de brief van mr. Ten Broek
blijkt, dat het IKV vooralsnog
geen gevol"en zal verbinden aan
de 'onrechtmatige handelwijze'
van het ICTO.
Directeur N. J. de Jong van het
ICTO-bureau noemt de brief
"een zeer domme zet van het
IKV" "Dankzij gesprekken en
platforms leek de polarisatie bin
nen de kerken te verdwijnen. Op
zo'n manier werkt het IKV de po
larisatie weer in de hand".
Het IKV heeft een paar weken
geleden, ook via advocaat Ten
Broek, het (linkse) tijdschrifL'In
Vredesnaam' eveneens ge
maand, het gebruik van de naam
'Vredeskrant' achterwege te la
ten. Hoofdredacteur Adriaan
Sloof noemde het toen 'absurd'
dat het IKV een IKV-lid met juri
dische stappen dreigde
Gescheiden
"Juist in de kerk zouden ge
scheiden mensen begrip en
barmhartigheid verwachten en
eerder een luisterende dan een
bij voorbaat (ver)oordelende
houding". De werkgroep 'Huwe
lijk, gezin en relatievragen' van
het bisdom Den Bosch schrijft
dat in de pas verschenen brochu
re 'Gescheiden en deel uitmaken
van de hele kerk'. Na het boekje
'Trouwen in de kerk' wil de
groep - onder voorzitterschap
"an de oud-vicaris-generaal J. A.
A. van Laarhoven - met deze
brochure een handreiking bie
den voor de pastorale zorg aan
gescheidenen.
De kerk - zo valt in dit boekje
te lezen - bevindt zich ten aan
zien van echtscheiding in een
spanningsveld. Aan de ene kant
heeft zij de opdracht het huwe
lijk als onscheidbaar levensver-
bond te verkondigen. Aan de an
dere kant de opdracht ieder
mens die daarin tekortschiet ver
lossing en vergeving aan te zeg
gen. De parochies zullen moeten
groeien in een houding van be
grip voor de situatie van geschei
den mensen en van aanvaarding.
"Opdat deze mensen niet wor
den afgeschreven, maar behou
den en welkom blijven".
Ook gaat de brochure in op de
vraag of en hoe echtscheiding
kan worden voorkomen. Het
gaat daarbij om drie belangrijke
punten: een goede voorberei
ding van het huwelijk, bouwen
aan de huwelijksrelatie en de
moed hebben om samen zonodig
hulp te vragen als er conflicten
zijn.
Jubileum
De Vereniging van Vrijzinni
ge Hervormden in Nederland zal
op haar algemene vergadering
op 24 oktober in Lunteren een ju
bileumcommissie benoemen in
verband met het 75-jarig bestaan
volgend jaar. In de periode van
april volgend jaar tot april 1989
wil de vereniging aandacht trek
ken door middel van beraadsda-
gen, congressen en nieuwe uitga
ven.
Landelijk telt de WH ruim
6000 leden. Jaarlijks wordt dat
iets minder. Plaatselijk zijn er
naar schatting zo'n 10.000 gelovi
gen actief. Sinds 1983 hoeft men
niet meer Nederlands hervormd
te zijn om lid van de vereniging
te worden.
Het jaarverslag 1986/1987 ver
telt over bezinning op allerlei ge
bied. Niet alleen de opzet van de
algemene vergadering, de wen-
sen ten aanzien van een eigen pe-
y riodiek en de vraag wat vrijzin
nig geloven tegenwoordig bete
kent, komen in verschillende
commissies ter sprake, ook de li
turgie in vrijzinnige diensten is
onderwerp van gesprek. Zo zag
de liturgiecommissie kans om na
het Januari-boek nog een Juni-
boek uit te brengen, een verza
meling liturgiesuggesties die te
ruggaan op oud-christelijke tij
den en de joodse tempeldienst.
Met één ding had de commis
sie zoveel moeite, dat zij het alge
meen bestuur van de vereniging
en de remonstrantse liturgie
commissie in de arm moest ne
men. Dat betrof het onderdeel
'voorbede'; In vrijzinnige kring is
dat een enigszins omstreden
zaak "omdat" - naar de woorden
van het jaarverslag - "nauwe
lijks geloofd wordt in een God
die ingrijpt in de natuur". "Voor
bede zou dan weinig of geen zin
hebben".
Nederlands Gereformeerde
Kerken, aangenomen de benoe
ming tot pastoraal medewerker
in Zaanstreek/Alkmaar R. Gan-
zevoort Gorinchem.
Gereformeerde Gemeenten:
beroepen te Hilversum A Bac
Bodegraven; bedankt voor Krui-
ningen G. Mouw Genemuiden.
Synode. De generale synode
van Almere van de Gereformeer
de Kerken in Nederland komt
voor het eerst in werkzitting bij
een van 5 tot en met 7 oktober in
het vernieuwde congrescentrum
'De Blije Werelt' te Lunteren
Keuzevak
Het Vaticaan heeft de Itali
aanse regering gewaarschuwd
dat zij het concordeat uit 1985
schendt als rooms katholieke
godsdienstlessen een keuzevak
worden. De regering had bij het
parlement een wetsvoorstel in
gediend, waarin godsdienstles
sen geen roostervak meer zijn
maar een keuzevak. De lessen
zouden voortaan in het eerste of
laatste schooluur worden gege
ven.
De Italiaanse bisschoppen
zien hierin een schending van
het concordaat, waarbij de staat
de voortgang van de rooms-ka-
tholieke godsdienstlessen als
roostervak op openbare scholen
garandeerde, maar de ouders de
keuze liet of zij hun kinderen
daarheen laten gaan. Bang zijn
de bisschoppen dat de leerlingen
de les, als die aan het begin of
eind van de schooldag wordt ge
zet, al te gemakkelijk laten val
len. De paus betuigde inmiddels
zijn instemming met het bis-
