Vluchtelingen zijn niet
welkom in Stevensbeek
'Echt warm lopen voor één
Europa doet niemand meer'
Dorpsgemeenschap vreest problemen en aids
Van der Zee: Ware naam van armoede is onrecht
STEVENSBEEK - Het dorp herberg-t een internaat voor
moeilijk opvoedbare meisjes, een gevangenis en een
leegstaand klooster. Dat klooster nu staat op de nomina
tie om opvangcentrum voor asielzoekers te wosden. En
dat vinden de zeshonderdvijfenzeventig inwoners van
Oostbrabantse Stevensbeek (zes straten, één café, geen
winkels, geen openbaar vervoer) alles behalve een goed
idee. De doorgaans zo rustige dorpsgemeenschap is vast
van plan om zich te laten gelden. Haar standpunt is sim
pel: de vluchtelingen zijn niet welkom.
door
Peter van der Maat
De angst voor aids speelt volgens
voorzitter E Fokkens van de
dorpsvereniging 'Ruimte vóór
Morgen' een veel minder belangrij
ke rol dan de afgelopen dagen in de
media is gesuggereerd. De vraag of
de asielzoekers wel of niet aan een
aids-test zouden dienen te worden
onderworpen, is volgens hem zelfs
niet aan de orde. Want er valt pas
iets te testen als er vluchtelingen
zijn - en dat is nou net waar het
Peeldorp zich tegen verzet.
..Stevensbeek is niet in staat om
driehonderdvijfentwintig asielzoe
kers te huisvesten", beweert Fok
kens. Bij elkaar zijn er al bijna
tweehonderd vijftig gedetineerden
en moeilijk opvoedbare meisjes in
het dorp ondergebracht. Als daar
die vluchtelingen nog eens bijko
men, benadert het aantal 'vreem
den' dat van de inwoners. „Je be
last een stad als Utrecht toch ook
niet met een kwart miljoen alloch
tonen. Dus waarom zouden wij ons
dat wel laten welgevallen?", vraagt
Fokkens zich retorisch af.
Als voorzitter van de dorpsvere
niging 'Ruimte voor Morgen'
spreekt hij namens alle acht vereni
gingen die Stevensbeek rijk is (zo
als de parochieraad en de toneel
vereniging). „Onze draagkracht is
niet mis", vindt Fokkens, „maar dit
gaat ons wèl te boven. Van de asiel
zoekers schijnt vierentachtig pro
cent tussen de twintig en vijfender
tigjaar oud te zijnen zulke i
hebben behoefte aan een verzetje.
Ons enige café biedt slechts plaats
aan veertig personen en er is geen
openbaar vervoer, dus weg kunnen
ze niet. Dat leidt onherroepelijk tot
onhoudbare toestanden".
Liefdevol
Fokkens wil vooral niet de in
druk wekken „rechtse reactionaire
neigingen" te koesteren. „Wij heb
ben mededogen met vluchtelin
gen. Geef ons er tien of vijftien en je
zal zien dat onze gemeenschap ze
op voortreffelijke, liefdevolle wijze
opneemt. Een dergelijke aantal
kunnen we wel bij integratie in on
ze samenleving begeleiden. Maar
geen driehonderdvijfentwintig
Het tot de gemeente Oorlo beho
rende Stevensbeek is samen met
Hardenberg. Schinnen en Goes
door het ministerie van WVC aan
gewezen voor het onderbrengen
van asielzoekers. In elke plaats
dient een centrum te komen om
vluchtelingen voor een periode van
negen weken onder te brengen; in
die tijd wordt bepaald of de aanvra
ger voor asiel in aanmerking komt.
Stevensbeek heeft deze 'uitver-
koring' min of meer aan zichzelf te
danken. De Congregatie van het
Heilig Sacrement (die eigenaresse
van het klooster is) heeft zich eige
ner beweging bij het ministerie van
WVC aangemeld en dat raakte di
rect enthousiast. Ondanks het feit
dat de bevolking nu in opstand is
gekomen, heeft pater-econoom J.
van Mil er geen spijt van dat zijn
congregatie het gebouw aar
ministerie heeft aangeboden.
„De eerste weken dat die n
hier zitten zullen ze erg vermoeid
zijn, hebben zij hun rust hard nodig
en gaan ze echt niet op zoek naar
een disco. Het zal wel meevallen al
lemaal, die mensen komen hier
maar tijdelijk en het is natuurlijk
onzinnig om te denken dat ieder
een crimineel is".
Bang
Tijdens een hoorzitting van de
dorpsvereniging over de eventuele
opvang van vluchtelingen, kwam
eind juli de ziekte aids ter sprake.
De lezingen over wat er die avond
precies is gebeurd verschillen. Op
de vraag of de gemeente had nage
dacht over het gevaar dat de vluch
telingen aids met zich zoudén mee
brengen, antwoordde burgemees
ter P. van Veggel volgens Fokkens
dat hij al een verplichte aids-test in
zijn voorwaarden had opgenomen
en dat men zich geen zorgen hoef
de te maken.
Zelf herinnert Van Veggel zich
iets anders: „Het was een emotio
nele vergadering en het bleek mij
dat de gemeenschap bang is. Eén
van de vragen luidde of de asielzoe
kers op aids zouden worden onder
zocht. Ik vond dat een belangrijke
vraag en omdat ik de mensen seri
eus neem in hun angstgevoelens,
heb ik de toezegging gedaan dat ik
de vraag zou overbrengen aan het
ministerie van WVC. En dat heb ik
gedaan. Verder niets"
In de, één dag na de bewuste ver
gadering geschreven, brief aan
WVC stelde Van Veggel: „Op het
centrum zal medisch onderzoek
plaats vinden en het lijkt ons zeer
gewenst in deze ook op de ziekte
aids te letten". Het is inmiddels een
gegeven dat een aids-test weinig
waarde heeft. De zogeheten 'sero-
positieven' kunnen niet worden ge
ïsoleerd; bij mensen die pas kort
met het virus zijn geïnfecteerd valt
aan het bloed nog niets te zien.
Vraag aan de burgemeester Was
het niet verstandiger geweest om
een voorlichtingsavond over de
ziekte te beleggen?
Van Veggel: „Je hebt hier wel
veel toehoorders, maar weinig luis
teraars. Men is té emotioneel o
deze kwestie en er bestaat dus geen
'voedingsbodem voor voorlichting.
Nee, binnen het college hebben we
ons niet afgevraagd of testen wel of
niet nodig is. Het antwoord op die
vraag dient van deskundigen bij
WVC te komen, ik voel me niet ge
roepen om de plaats van het minis
terie in te nemen. Een burgemees
ter is geen medicus"
Vooroordelen
Persoonlijk zegt de sociaal-de
mocratische burgemeester de lijn
van de overheid te volgen en dus
tégen verplichte aids-testen te zijn.
„Maar dat doet nu niet ter zake. Als
voorzitter van de gemeenteraad
mag ik dergelijke vragen niet af
doen als zijnde flauwekul"
Van Veggel heeft zelf geen be
zwaar tegen de komst van asielzoe
kers. Hij beschouwt hen als ont
heemden die welwillend tegemoet
dienen te worden getreden; hij
vreest niet voor grote overlast. Bin
nen het gemeentebestuur bekleedt
hij daardoor een geïsoleerde posi
tie. De twee CDA-wethouders en
het merendeel van de gemeente
raad staan aan de kant van de be
volking: zij voelen er Weinig v
om asielzoekers op te nemen,
burgemeester meent dat zij zich
door vooroordelen laten leiden.
'Ruimte voor Morgen'-voorzitter
Fokkens ontkent dat. Op veel ken
nis over aids valt hij echter niet te
betrappen: „Het is toch met prettig
als er mensen met aids naast je ko
men wonen. Je kan die knullen
niet met mooie sprookjes zoet hou
den. Het valt niet te voorkomen dat
die ziekte zich verspreidt". Pater
Van Mil is aanmerkelijk realisti
scher: „Met het resultaat van een
aids test kan je niets beginnen. Het
enige datje ermee stimuleert is
discriminatie. Het is onzinnig
zo'n test te eisen".
Op 4 oktober bestaat de
Europese Beweging in
Nederland (EBN) 40 jaar.
Dit heuglijke feit wordt
zaterdag gevierd met een
congres, een forumdiscus
sie en een themamiddag
over de Europese ruimte
vaart, die, zeggen cynici,
net zo moeilijk van de
grond komt als de Europe
se eenwording zelf. 40 jaar
EBN: de pieken en, voor
al, dalen van een ideaal.
door
Peter van Nuijsenburg
In zijn kantoor op de zevende
etage van de Brusselse depen
dance van het Europese parle
ment erkent de liberale Europar
lementariër Hans Nord" "De Eu
ropese eenwording is niet gewor
den wat wij er in oktober 1947
van gehoopt hadden. Wat had
den wij voor ogen: een Europese
culturele renaissance. Er zijn
veel gemiste kansen geweest. De
Europese integratie is verambte-
lijkt. Men doet het. omdat het
moet. Maar warm lopen. nee. dat
doet niemand meer".
Dat was 40 jaar geleden an
ders. zo herinnert Nord zich. In
een rokerig zaaltje in het nu
reeds lang aan het Haagse uit
gaansleven ontrukte etablisse
ment De Kroon warmde ruim
100 aanwezigen zich aan het per
spectief van een Verenigd Euro
pa. Twee jaar na de Tweede We
reldoorlog. aan het begin van de
Koude Oorlog, werd de BEF. de
Beweging van Europese Federa
listen. opgericht.
De oprichting van deze voorlo
per van de EBN was een gebeur
tenis van historische betekenis,
aldus Nord. Het betekende de
breuk in de Nederlandse buiten
landse politiek. De meer dan een
eeuw oude illusie dat Nederland
buiten een oorlog kon blijven,
was onder de Duitse aanval in
1940 bezweken. Die illusie was
bijzonder taai geweest.
Nord: "Tijdens mijn studen
tentijd speelden we vaak 'kabi
netje'. Ik wilde altijd minister
van buitenlandse zaken worden,
maar dat mocht niet van mijn
vrinden. Justitie, binnenlandse
zaken, alles was goed. Maar als
minister van buitenlandse zaken
zou ik Nederland in een oorlog
storten. Die neutraliteitsgedach-
te was een geloofsartikel. Onaan
tastbaar. Buitenlands beleid be
stond toen niet. De troonredes
van voor de oorlog hadden altijd
een en dezelfde zin over de bui
tenlandse politiek: De betrek
kingen met het buitenland zijn
bevredigend".
Oorlogen
Met het afscheid van het neu
traliteitsbeginsel werd ook het
tijdperk van de nationale staten,
uitgeluid. Althans dat was de be
doeling van de idealisten in De
Kroon en hun geestverwanten.
De twee wereldoorlogen die Eu
ropa in de eerste helft van deze
eeuw hadden geteisterd, waren
'eigenlijk burgeroorlogen ge
weest'. Als de nationale staat
plaats zou maken voor een Vere
nigd Europa zou een ander hoog
gestemd ideaal, 'nooit meer oor
log'. een forse stap dichterbii ko
men. Voor de realisering van dat
ideaal was de oprichting van de
NAVO in 1949 trouwens ook een
fraai moment.
Idealen zijn mooi en als ze eei.
praktisch doel dienen worden ze
nog mooier. Bij de retoriek van
de staatslieden, de visioenen van
de dromers en het emotionele
appel van het eerste Congres van
Europa in 1948 mocht de werke
lijkheid niet worden vergeten.
De Europese 'burgeroorlogen'
waren ontstaan als gevolg van uit
de hand gelopen Duitse ambities
(WO-I) en revanchisme (WO-I1).
Om herhaling van die tragedies
te voorkomen moest Duitsland
verankerd worden in Europa.
Nord: "Dat lag heel gevoelig
Wij namen in 1945 al contact met
de Duitsers op. Terwijl het poli
tieke debat in Nederland ging
over welk stuk van Duitsland wij
zouden annexeren. Ik had in
1945 mijn 'proefschrift geschre
ven. Een van de stellingen was.
de annexatie van Duits grondge
bied was niet in Nederlands,
Duits of Europees verband. Dat
was toen heel omstreden".
Churchill
Terugblikkend op de vroegste
geschiedenis van de Europese
eenwording wordt men getrof
fen door mijlpalen en het kaliber
van de staatslieden die langs de
ze mijlpalen trokken. In 1949
werd de Raad van Europa opge
richt, in 1951 de Europese Ge
meenschap voor Kolen en Staal
(EGKS), in 1954 leek de integra
tie van Europa met de op handen
zijnde oprichting van de Europe
se Defensie Gemeenschap
(EDG) een onverwoestbaar fun
dament te krijgen. Voor Chur
chill. Adenauer, Monet, Schu-
man. Spaak, Blum, de markants
te koppen uit de eregalerij van
Europeanen, stond de eenwor
ding van Europa zeer hoog op de
agenda.
iuuropa nu roept op zijn best
associaties op met boterbergen,
superheffingen en riante onkos
tenvergoedingen. Lord Cock-
field. de huidige vice-voorzitter
van de Europese Commissie, is
ongetwijfeld een bekwaam man,
maar het hart van een Europeaan
doet hij niet sneller kloppen.
Wanneer kwam de klad in het
ideaal?
Nord: "In 1954 kregen we te
maken met de eerste zware cri
sis. Het had er alle schijn van dat
de Europese eenheid voor de
deur stond. Toen verwierpen de
Fransen de Europese Defensie
Gemeenschap, waarin ook
Duitsland zou worden opgeno
men. Dat was een enorme klap.
Spaak vertelde me dat Adenauer
toen in tranen was uitgebarst.
Het betekende de herbewape
ning van Duitsland."
"De beweging kwam tot stil
stand. Vanaf 1954 is de
'schwung' er uit. Het klimaat was
in de tien jaar na de oorlog dras
tisch veranderd. De nationale
economieen hadden zich dankzij
dr. Marshall-hulp hersteld, de
mensen hadden het weer wat
breder, de nationale bureaucra
ten hadden hun greep op het be
leid verstevigd, de emotionele
geladenheid was weggeébd".
Boeman
De Europeanen hadden intus
sen ook nog forse concurrentie
gekregen van de 'Atlantici', die
de band met de Verenigde Sta
ten voorop stelden, sceptisch wa
ren over het de haalbaarheid van
het Europese ideaal en met het
verstrijken der jaren hun gelijk
konden incasseren. Menig gedre
ven Europeaan kreeg in die jaren
nachtmerries van een Fransman.
President De Gaulle was de
boeman van het Verenigd Euro
pa geworden. Zijn 'non' leek het
laatste woord over Europa's ge
zamenlijke toekomst te zijn. Het
waren, geeft Nord toe, sombere
tijden.
Waaruit putte een Europeaan
in die jaren hoop en inspiratie?
Nord: "Het feit dat Engeland in
zag dat ze een verkeerde beslis
sing hadden genomen door niet
toe te treden tot Europa. De En
gelsen hadden altijd voorrang
gegeven aan hun Gemenebest.
Het was een kentering van de
Britse macht dat Engeland in
1960 al lid wilde worden van de
Europese gemeenschap. En na
tuurlijk, het feit dat landen in de
rij staan om lid te worden".
Het is ironisch dat het nationa
le, economische, belang de drijf
veer voor een land is geworden
om zich aan te sluiten bij een be
weging die ooit de opheffing van
de nationale staten beoogde.
Nord noemt het een schamel
succes. Om er vervolgens in een
adem aan toe te voegen, dat er
toch 'veel bereikt is'.
"Het is een onomkeerbaar pro
ces. Er is geen weg terug. Al zijn
er voortdurend crises, zelfs me
vrouw Thatcher zegt niet: we
stappen er uit. De consequentie
durft niemand te trekken. Op
stappen betekent misère en iso
lement. De EG is een econo
misch succes van de eerste orde
gebleken. En ik ben er van over
tuigd dat ook op defensiegebied
een goede samenwerking van de
grond zal komen. Om te begin
nen door middel van de Westeu-
ropese Unie (WEU), later langs
andere, betere wegen".
Slakkegang
De integratie voltrekt zich in
de slakkegang van de voldongen
feiten, is onderdeel geworden
van een bureaucratisch proces,
waar niemand warm voor loopt.
Nord vreest dan ook dat de EG
een nv wordt van de nationale
bureaucraten. "We lopen achter
op het tijdschema. De burgers
moeten het idee krijgen dat hun
stem invloed heeft in Europa. De
ministers moeten voorkomen
dat de zaak nog verder verambte-
lijkt".
De voormalige voorzitter van
het Europese parlement, de soci
alist Dankert, houdt ernstig reke
ning met het ideële failliet van de
EG. Als de huidige Europese
Commissie de Gemeenschap
niet uit het slop weet te halen,
kan wat hem betreft de zaak be
ter opgedoekt worden.
Dankerts europessimisme is
Nord, de Europeaan van letter
lijk het eerste uur, volkomen
vreemd. Hij zet zijn kaarten op
de jeugd, de nieuwe generatie
die niet gebukt gaat onder natio
nalisme en chauvinisme. "De
Verenigde Staten blijven een
goed voorbeeld. De zuiderlingen
hebben een hekel aan de yanks
uit het noorden. Maar niemand
zal beweren dat de Verenigde
Staten een fiasco zijn. Die kant
moet het met Europa ook op"
Hans Nurcl. De zuiderlingen hebben een hekel aan de yanks uit het
noorden. Maar niemand zal beweren dat de Verenigde Staten een fias
co zijn. Die kant moet het met Europa ook op". (fotoGPD)
"De kerken willen de armoede
in Nederland zichtbaar maken.
Deze armoede is mensonterend
en godgeklaagd, omdat de verar
ming het gevolg is van wettelijke
maatregelen. We moeten laten
zien, dat de kerken per definitie
bondgenoot van de armen zijn"
Dat zei secretaris ds. W. R. van
der Zee van de Raad van Kerken
gisteren bij de opening van de
kerkelijke conferentie 'De arme
kant van Nederland' in de Mozes-
en Aaronkerk in Amsterdam
Aanleiding tot de conferentie
was de groeiende bezorgdheid in
kerkelijke kringen over de groter
wordende verarming in ons land,
volgens de organisatoren mede
een gevolg van overheidsmaatre
gelen op het gebied van de socia
le voorzieningen. De conferentie
werd georganiseerd door de
Dienst in de Industriële Samen
leving vanwege de Kerken
(DISK) en de afdeling 'sociale
vragen' van de Raad van Kerken.
Van der Zee deelde mee, dat er
in ons land ongeveer 800.000
huishoudens zijn die in toene
mende financiële zorgen verke
ren. Naar schatting 150.000 huis
houdens hebben vrijwel onop
losbare schuldproblemen. "Wat
de Wereldraad van Kerken in
1968 over de Derde Wereld zei,
gaat ook voor Nederland gelden:
de rijken worden steeds rijker en
de armen worden steeds armer.
Het lijkt wel alsof de politiek,
ook de Partij van de Arbeid, de
belangstelling voor de armoede
in Nederland dreigt te verliezen.
Een samenleving met 10 tot 15
procent armen is geen zorgzame,
maar een zorgwekkende samen
leving"
Gerechtigheid
"Kerken", zei Van der Zee,
"hebben de laatste jaren het ar-
moede-vraagstuk onder het
hoofd 'gerechtigheid' gezet.
Vroeger stond het onder barm
hartigheid of liefdadigheid. Ar
moede was een lot. Armen waren
slachtoffer van Gods orde of hun
eigen wanorde. En het strekte de
rijken tot eer, zich om de armen
te bekommeren. Dat verhaal
kennen we. We weten nü, dat de
ware naam van armoede 'on
recht' is. En onrecht bestiijd je
niet met hulpverlening, maar
met politieke maatregelen".
De secretaris van de Raad van
Kerken wil de kerken laten 'roe
pen' tegen een politiek die toe
staat dat mensen worden afge
broken omdat de economie moet
worden hersteld. "Roepen tegen
iedereen die beweert dat het niet
anders kan". De Raad van Ker
ken zal economen van verschil
lende pluimage vragen, een alter
natief voor het huidige kabinets
beleid te ontwerpen.
"Doordat dit alternatief nu
ontbreekt, worden de uitgestote
nen gevoelig voor het argument
dat het niet anders kan". Zei
DISK-voorzitter Herman Bode
"Ook bij de oppositiepartijen is
er op dit ogenblik geen inspire
rend alternatief. Weliswaar zijn
veel maatschappelijke organisa
ties op eigen terrein druk bezig
de ramp af te wenden die op hun
achterban afkomt, maar een ge
meenschappelijk front is er
niet".
Steun
Van der Zee verwees op een
aansluitende persconferentie
nog naar initiatieven in Amster
dam en Den Haag. Die gemeen
ten willen op hun begroting geld
vrijmaken voor steun aan uitke
ringsgerechtigden. "Zulke initia
tieven verdienen onze steun".
Naar aanleiding van zijn uit
spraak dat de kerken bondge
noot van de armen moeten zijn.
verklaarde Van der Zee nog, dat
dit nfet zijn privé-mening is,
maar beleid van de Raad van
Kerken. "In alle brieven en ge
sprekken over deze zaken is de
raad altijd eensgezins opgetre
den". Overigens erkende de se
cretaris, dat de raad enkele
maanden geleden in een gesprek
met een delegatie van het kabi
net "niets had bereikt". "Maar
dat is geen reden om niet op kor
te termijn met de politieke partij
en hierover te praten"
In een unaniem aangenomen
verklaring pleiten de 450 deelne
mers aan de conferentie voor een
ander economisch beleid in Ne
derland, met als inzet de verbete
ring van de positie van mensen
met de laagste inkomens. In dat
verband worden onder andere
genoemd verhoging van het be
steedbare inkomen en terugkeer
tot betaalde arbeid. De verkla
ring is gericht aan kerken en
christenen, de armen en hun or
ganisaties en aan allen die ver
antwoordelijkheid dragen voor
de samenleving.
Oostenrijk
De vroegere aartsbisschop
van Wenen kardinaal Franz Kö-
nig heeft zich er uiterst kritisch
over uitgelaten, dat ir. dit land
"vier decennia na Auschwitz
weer dezelfde argumenten wor
den gehanteerd, waarvan wij
dachten dat we die na de holo
caust definitief hadden overwon
nen". Op een bijeenkomst van de
Katholieke Actie in Oostenrijk
waarschuwde de kardinaal met
klem voor een opleving van het
'denken in afzonderlijke groe
pen' in zijn land.
Ook moet vervalsing van de
geschiedenis worden voorko
men, zei König. "Als volgend ïaar
wordt herdacht, dat 50 jaar gele
den de 'Anschluss' van Oosten
rijk met het Duitse rijk plaats
had. mag de veelzijdige histori
sche werkelijkheid niet door een
versimpelde zwart-wit-tekening
worden vervangen. Schuld is al
leen dan te overwinnen als ze
wordt beleden en er berouw
wordt getoond"
In 1938 hebben ook kerkelijke
leiders fouten gemaakt, bekende
de kardinaal. "En ook vóór die
tijd gaven de rooms-katholieken
ruimte aan een religieus getint
antisemitisme". "Juist ook in
Oostenrijk kijken christenen
met schaamte terug op de ge
beurtenissen van de holocaust.
Vanuit die houding is na 1945 ge
probeerd, het puin van het zoge
naamde christelijk antisemitis
me op te ruimen".
Opvolging. Aartsbisschop
Karl Berg van Salzburg (Oosten
rijk) heeft onder de priesters en
stafleden van zijn bisdom een
vertrouwelijke enquête gehou
den over mogelijke kandidaten
voor zijn opvolging. Hiermee wil
hij de paus een zo goed mogelijk
voorstel doen, zei hij tijdens een
dienst in de Dom van Salzburg.
Berg: "Rome is weliswaar
geen voorstander van een demo
cratisch gekozen bisschop, maar
op deze wijze is er toch een zeke
re inspraak". De 75-jarige aarts
bisschop diende kortgeleden bij
het Vaticaan zijn ontslag in. Vo
rig jaar riepen enkele bisschops
benoemingen veel weerstand op
onder de Oostenrijkse gelovigen.
Eredoctoraat. De universi
teit van Bologna in Italië vereer
de Moeder Teresa met een eredo
ctoraat in de farmacologie. Moe
der Teresa staat aan het hoofd
van de congregatie Zusters van
Barmhartigheid, die 350 centra
in 77 landen heeft.
Vijftig. Op 3 oktober is ds. J
van den Heuvel te Ede 50 jaar
predikant. Van 1968 tot aan zijn
pensionering in 1977 werkte hij
in Waddinxveen.
Hervormde Kerk: beroepen
te Driebergen W. Timmerman
Schaarsbergen: aangenomen
naar Yerseke S. van den Oever
Dordrecht.
Gereformeerde Kerken: be
roepen te Elburg K. H. de Jong
Ridderkerk.
Christelijke Gereformeerde
Kerken: beroepen te Vlaardin-
gen A. Stehouwer Nijkerk.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Middelharnis G.
Mouw Genemuiden.
