Miiious rust in het Kurhaus'
Verhuizing SJJO ofwel: een georganiseerde puinhoop
ONDERNEMERS OPGELET:
HUIS-AAN-HUIS
GAAT TEGENWOORDIG
OP DE BUIS!
O 071-144941
Wassenaars Cattenhuys op 4 oktober geopend
REGIO LEIOEN
WASSENAAR - Het zal zo om
streeks het jaar 1926 zijn ge
weest dat bij enkele hofdames
van koningin Wilhelmina het
idee post vatte een wassalon
annex 'ruilbeurs' voor honden
op te zetten. In een klein win
keltje aan de Voorhout, onder
de rook van het paleis, werden
de viervoeters van de hoge
kringen verzorgd of wisselden
er van eigenaar. Een oud win
keltje was het, maar wél inge
richt naar de geheel eigen
smaak van de hofdames.
Zelfs koningin Wilhelmina, die zo
af en toe ook een kijkje kwam ne
men, stond daar wel eens van te kij
ken. "Roze zijden behang in een
hóndewinkel", zou zij bij tijd en
wijle hebben verzucht. De hofd
ames lieten zich echter niet van de
wijs brengen en realiseerden uit
eindelijk zelfs een heus dierenasiel
in een houten huisje aan het
Smidswater.
Een voor die tijd wat buitenissi
ge vrijetijdsbesteding van wat
adellijke dames? Misschien. Maar
zij waren het wel die de fundamen
ten legden voor het huidige dieren
tehuis aan de Zijdeweg in Wasse
naar waar heden ten dage maar
liefst honderd honden en zestig tot
zeventig katten onderdak vinden.
De legaten die de dames na hun
dood nalieten aan de 'Vereniging
Nationale Dierenzorg", bleken na
melijk ruim voldoende om in de ja
ren vijftig een monumentale boer
derij op enkele meters van de
Haagse stadsgrens in gebruik te ne-
Obers
Het koninklijke is er inmiddels
wel vanaf, daar aan de Zijdeweg.
Maar nog steeds herinneren de na
men van de dierenverblijven - Bin
nenhof, Korte Poten. Lange Poten -
aan het Haagse verleden. Zo ook in
het nieuwe 'Cattenhuys' dat op we
relddierendag, 4 oktober, officieel
zal worden geopend. Dit nieuwe
verblijf omvat een eerste en tweede
kamer voor asielkatten, de Raad
van State voor oude katten en het
Kurhaus voor pensionkatten. En
twee obers van het echte 'Des In-
des' zullen ter gelegenheid van de
opening een maaltijd komen serve
ren aan de dieren.
door
Conny Smits
"Met 'elitair' heeft dat allemaal
niets te maken", verzekert direc
teur Jaap Boersma van het dieren
tehuis. "Ik wil alleen de drempel
verlagen voor mensen die hun dier
hier moeten brengen. Want stel, je
kunt niet meer voor je hond zorgen
en je bent heel erg aan zo'n dier ge
hecht. Dat is het toch prettiger als
we hier kunnen zeggen: Minous
gaat nu naar het Kurhaus dan dat
we het hebben over 'hok nummer
52?"
Het nieuwe kattenverblijf van
'Dierenzorg' is al enige tijd in ge
bruik. Het in wit hout opgetrokken
gebouw, dat 260.000 gulden heeft
gekost, biedt plaats aan ongeveer
negentig katten die in drie catego
rieën zijn onder te brengen. Zo zijn
daar de pensionkatten wier baasje
met vakantie is of om andere rede
nen tijdelijk niet voor het dier kun
nen zorgen. En net als bij de hon
den is een van de zeven 'kamers' in
gericht voor de senioren onder de
poezen.
Daklozen
Ten slotte zijn er natuurlijk ook
de 'gewone' asielkatten; de daklo
zen. Boersma: "Bij ons komen bij
na alle asielkatten eens weer aan
een (nieuwe) baas of bazin. Ook
daarin verschillen we van andere
asiels. En dat is niet om onszelf op
de borst te slaan. Wij hebben ge
woon meer tijd om de dieren weer
helemaal gezond te maken dan an
dere tehuizen. Omdat de asielkat
ten in de minderheid zijn. kunnen
we ze langer in huis houden dan el
ders de gewoonte is".
Een grote wens van Boersma is
om op een aanpalend stukje wei
land, ook eigendom van 'Dieren
zorg', een kattentuin met vijver in
te richten. Daar zouden de beesten,
weliswaar op een door hekken om
geven terrein, tamelijk vrij kunnen
rondlopen. Er zouden ook bankjes
moeten komen zodat eigenaars van
de 'senioren' die op bezoek komen,
temidden van de katten een paar
uur kunnen vertoeven. Het geld
voor zo'n tuin is nog niet voorradig,
"maar het zou voor de katten ideaal
zijn en het hele park een gezellig
aanzien geven", aldus Boersma.
En op die gedachte rust eigenlijk
de hele aanpak in het Wassenaarse
dierentehuis. Het moet er aange
naam verblijven zijn. Zo maken be
zoekers hun entree niet in een kale
ruimte, maar komen binnen in de
sfeer van een gemoedelijke huiska
mer met bar, schemerlampen en op
koude dagen is de kans groot dat
de open haard brandt. Het tehuis is
bovendien gelegen in een lommer
rijke omgeving die nog aantrekke
lijker zal worden gemaakt door het
complex een parkachtig karakter
te geven met bomen, struiken en
wandelpaden.
Schenkingen
"We werken, en daarin zijn we
als asiel een grote uitzondering,
zonder subsidie van de overheid",
legt Boersma uit. "We drijven op de
contributie van ongeveer tweedui
zend leden en op schenkingen.
Daarnaast moeten we er alles aan
doen ons tehuis zo aantrekkelijk
mogelijk te maken voor dieren en
hun bezitters". Dat lukt aardig, zo
blijkt onder meer uit het jaarver
slag van 1986. De begroting van bij
na 450.000 gulden blijkt sluitend.
"Het is niet zo dat wij zonder sub
sidie kunnen draaien ten koste van
hogere pensionkosten voor de
klanten", aldus Boersma. "Het zijn
eerder de extra activiteiten die .ons
onderscheiden van een doorsnee
asiel. Zo huurt de dierenarnbulan-
ce-dienst een ruimte bij ons en
houden we er bovendien een vete
rinaire dienst, operatie-kamer,
trimsalon, 'seniorenclub' en een
dierenreisbureau op na. En eerlijk
heidshalve: wij hebben meer (beta
lende) pensiondieren in huis dan
(niet betalende) asieldieren. Was
dat andersom, dan waren we zó
failliet".
Het stichten van een 'senioren-
club', die twee jaar geleden door
prinses Juliana werd geopend,
heeft een voorgeschiedenis. Boers
ma: "Een jaar of wat geleden was ik
met de KRO op stap voor een pro
gramma over de relatie bejaarden
centra en dieren. We zijn in ver
schillende bejaardenhuizen ge
weest en daar ben ik me rotge-
schrokken. Mensen die alleen wa
ren overgebleven en dan bij hun
verhuizing naar een tehuis ook nog
niet hun geliefde huisdier mochten
meenemen. Het verdriet dat bij die
mensen leeft, dat kun je je niet
voorstellen".
Senioren
Vandaar dat Boersma het plan
opvatte die bejaarden de mogelijk
heid te geven hun dier toch in bezit
te houden: in de seniorenclub. De
mensen kunnen hun hond daar zo
vaak ze willen komen opzoeken.
Doen ze dat ook? "Sommigen heel
vaak, anderen incidenteel en weer
anderen helemaal nooit. Bij die
laatste categorie heb je mensen die
niet geconfronteerd willen worden
met een stuk levend verleden dat
hun heel veel doet. Maar ze vinden
het wel een hele geruststelling dat
Jaap Boersma voor het nieuwe 'Ca
ook hun hond op een gezellige ma
nier verder leeft".
Het zijn lang niet altijd bejaarde
mensen die hun hond naar de se
niorenclub brengen. Ook de ouder
dom van de hond zelf kan een re
den zijn. Boersma: "Dan krijgt zo'n
dier bijvoorbeeld problemen met
lopen en woont zijn baas op een
flat. Of de hond is incontinent en
kan dus niet langer in huis blijven
rondlopen".
Aan het reisbureau (Internatio
nal Animal Travel) zit weer een an
der verhaal vast. "Tien jaar geleden
had ik hier een hondje in pension
van een Indonesiër die als ambas
sadeur in Boekarest was terugge
roepen naar zijn eigen land. Tus
sendoor logeerde hij nog twee
maanden in Nederland. Toen hij
nhuys', "Liever naar het Kurhaus da
uiteindelijk naar Indonesië moest,
waren de papieren voor de hond
nog niet in orde. En hij wilde het
beest koste wat het kost meeheb-
ben. Ik heb toen gezegd dat ik wel
zou zorgen dat de hond in Indone
sië zou belanden".
Kwispelen
Zoals zo vaak kwam van het een
het ander en zo zette Boersma zijn
reisbureau voor dieren op. Reislus
tige eigenaars waren daarmee ver
lost van een hoop rompslomp, zo
als het regelen van papieren, inen
tingen, quarantaine en vliegreizen.
Zoveel moeite als het ook kost,
mensen willen toch vaak hun huis
dier meenemen naar het buiten
land. Boersma begrijpt dat wel: "In
naar hok nummer 52". (foto Dick Ho-
het buitenland is alles nieuw: het
huis, de scholen, de meubels, de
mensen. Maar wat er ook aan de
hand is, je hond komt altijd en
overal kwispelend binnenstap
pen".
Boersma herinnert zich nog als
de dag van gisteren de Wassenaar
der die plotseling werd overge
plaatst naar Washington. Hij had
een hondje waarmee hij elke och
tend voor hij naar kantoor ging,
wandelde in het park. "Die hond,
die moest dus mee. Ik heb dat alle
maal geregeld en twee dagen na de
verhuizing ging hier de telefoon.
Dat was die man: hij liep nu in een
Washingtons park mét dat hondje
en hij had een draagbare telefoon
meegenomen om me dit heugelijke
feit toch even te laten weten...".
In multi-functioneel centrum wordt nieuw bestaan voor Oegstgeester stichting ingeluid
OEGSTGEEST - In het SJJO-gebouw Taberna aan de Julianal-
aan in Oegstgeest is het een georganiseerde puinhoop. Alles is
overhoop gehaald maar dat is systematisch gebeurd: typische
verhuizingschaos. Op 1 oktober gaat de toekomstige grootgebrui
ker van het multi-functioneel gebouw (mfg) in de nieuwbouw
wijk Haaswijk "over", zoals SJJO-coördinator Joost Wiegmans
het uitdrukt. De verhuizing en de opening op 23 oktober van het
mfg zullen een nieuw bestaan voor de jeugd- en jongerenstich-
ting inluiden. Een verhuisbericht van de SJJO.
SJJO-coördinator Joost Wiegmans met witte trui) temidden van mede werkers en de verhuizingschaos. Dezer dagen verhuist de jeugd- en jonge
renstichting met haar hele hebben en houden naar Haaswijk. (Henk Bouwman»
door
Wim Koevoet
Voor sociaal-culturele instellingen
betekende het begin van deze
maand het begin van het nieuwe
seizoen. De SJJO echter ligt stil tot
na de opening van het mfg. Toch
hebben Wiegmans, het bestuur en
de vrijwilligers het druk met in
pakken, timmeren en verven. "We
moeten Taberna in feilloze staat
opleveren aan de kerk, de eigenaar.
We hebben hier bijna vijftien jaar
gezeten, er is hier gewerkt en ge
leefd. Dat is te zien ook en het is
daarom veel werk op de boel op or
de te krijgen". Belksma, een lid van
de commissie die de gebouwen van
de plaatselijke gereformeerde kerk
beheert, vertelt desgevraagd dat
als de SJJO vertrokken is, Taberna
zal worden verkocht. Er zouden al
belangstellenden zijn. De identiteit
van deze kandidaat-kopers wil
Belksma niet kwijt. Wel wil hij de
buitenwacht geruststellen: "Het
bestemmingsplan laat hier heus
geen fabrieken met schoorstenen
of kerncentrales toe".
In het mfg wordt de SJJO de vas
te gebruiker van het souterrain.
Wiegmans vertelt dat de SJJO "ze
ker" af en toe de grote zaal van het
gebouw nodig zal hebben voor
haar activiteiten. "Die huren we er
dan bij. De grote zaal van het mfg is
twee keer zo groot als die hier in
Taberna. We kunnen straks gemak
kelijker grootschalige activiteiten
organiseren, zowel voor kinderen
en tieners als jongeren. Voor de
laatsten denk ik aan bij voorbeeld
Veronica's drive-in show. Die is de
laatste tijd uit onze programmering
weggevallen". Aan het vervullen
van een belangrijke podiumfunctie
voor popbands denkt de SJJO-co
ördinator vooralsnog niet. "De
bands zijn te veel gaan vragen. Te
genwoordig denken die gasten dat
als ze een half jaar een gitaar heb
ben vastgehouden, ze prof zijn.
Grote bands worden grijs gespon
sord en hoeven voor het geld niet
op te treden tenzij je gigantische
bedragen op tafel legt".
Dat geld heeft de SJJO na een in
grijpende bezuinigingsoperatie
niet. En al zou ze het wel hebben,
dan zou zij vermoedelijk nog niet
in 'pop' investeren, denkt Wieg
mans, omdat "voor de SJJO tiener
en jeugdwerk het belangrijkst is en
blijft". "Dat is ook logisch. Wij
trekken geen 20- tot 25-jarigen, het
gros zit daaronder. Misschien dat
dat wel verandert in Haaswijk.
Meer dan de helft van de Haaswij-
kers is jonger dan 30 jaar. Slechts
één procent is ouder dan 65". De
SJJO wil in Haaswijk toch zijn bei
de J's blijven waarmaken. De jon-
gerensoos blijft dan ook gehand
haafd, evenals de ballet-, compu
ter- en gitaar-/popcursüssen.
Nieuw is het kookcafé dat de stich
ting wil beginnen, bedoeld voor
"jonge alleenwonenden die goed
koop buitenshuis willen eten".
De coördinator vindt dat het
nieuwe SJJO-onderkomen "er
heel goed uitziet". De lichtinval in
de kelder baarde hem aanvankelijk
zorgen maar zou nu "meevallen".
Dit punt van kritiek heeft hij wel:
"Er is te weinig bergruimte, blijk
baar is dat de sluitpost op de begro
ting geweest".
Historie
De grote zaal van het mfg niet
meegerekend, gaat de SJJO er in
het mfg qua vloeroppervlakte op
achteruit. Daar staat weer tegen
over dat de ruimte die de stichting
in Taberna had lang niet zo effi
ciënt kan worden gebruikt, rede
neert de coördinator. In Taberna
wemelt het van de trappen en ver
trekken die te groot zijn om als
kantoor te gebruiken en weer te
klein om er activiteiten te ontwik
kelen.
De coördinator geeft toe dat met
het verlaten van Taberna "een
stukje historie en een stukje eigen
heid" verloren gaan, zeker nu het
nieuwe onderkomen "met anderen
zal moeten worden gedeeld". Des
alniettemin is hij ervan overtuigd
dat het mfg "de kwaliteit van het
sociaal-cultureel werk in Oegst
geest ten goede komt".
Wiegmans kent de kritiek. "Er
wordt gezegd dat alles maar naar
Haaswijk gaat. Voor de SJJO geldt
dat wij net over de Van Eysing-
abrug komen te zitten, dat geldt
trouwens voor alle mfg-gebruikers.
Dat is maar 200 meter van winkel
centrum de Lange Voort vandaan!
Los daarvan wil Wiegmans niet
dat de SJJO een of ander syn
droom wordt aangepraat. Hoewel
vanuit gemeentekringen en ook
door SJJO'ers zelf herhaaldelijk
wordt gezegd dat de diensten van
de SJJO, eenmaal in Haaswijk
neergestreken, blijvend voor heel
Oegstgeest worden verricht, merkt
hij op te verwachten dat de meeste
klandizie uit Haaswijk afkomstig
zal zijn. "We blijven schreeuwen
dat we er voor heel Oegstgeest zijn,
maar het is toch zeker geen schan
de als er hier straks meer Haaswij-
kers dan mensen uit oud-Oegst-
geest blijken te komen?".
Met de huisvestingslasten van de
grootste subsidie-afnemer van
Oegstgeest (in 1988 krijgt de SJJO
237.168,75 gulden subsidie, veran
dert er niet veel. "We worden in het
mfg voor 65.000 gulden aangesla
gen, maar dat is eigenlijk vestzak
broekzak voor de gemeente want
die subsidieert die lasten eigenlijk.
Zelf zien wij dat geld niet eens".
Postzegels
Een beetje zorgen maakt Wieg
mans zich over de exploitatie van
het mfg in zijn geheel. Gaat het
daar niet goed mee, dan komt de
SJJO ook in de problemen. Voor
het eerste gebruiksjaar is reeds een
tekort van een kwart ton becijferd.
"Ja, wij hebben er ook belang bij
dat de andere ruimtes worden ge
bruikt", zegt Wiegmans.
Ook zit de stichting nog midden
in de bezuinigingssores. Eigenlijk
kan er alleen nog op het personeel
worden bezuinigd en daar heeft het
bestuur weinig trek in. "Dan be
land je in de sfeer van 'zuinig zijn
met postzegels en de telefoon'. Ik
denk dat de activiteiten minder
moeten kosten en meer moeten op
brengen. Hogere entreeprijzen
dus? "Dat hoeft niet direct, je kunt
ook meer publiek trekken! Maar ik
denk dat we niet ontkomen aan een
verhoging van de cursusgelden.
Onze barprijzen moeten we gelijk
houden aan de prijzen die in de rest
van het mfg worden gevraagd".
Een vraag die keer op keer op
duikt, is die naar de overbodigheid
van de SJJO in Haaswijk.
Haaswijk is immers reeds geze
gend met een ultra-actieve Buurt-
groep Haaswijk die tal van activi
teiten voor kinderen organiseert.
Wiegmans echter: "De Buurtgroep
doet de buurtgerichte activiteiten,
zoals het pleintjesfeest. Zij organi
seert niet voor heel Oegstgeest, wij
niet louter voor Haaswijk. Overlap
pingen heb je dan inderdaad toch
wel. Maar weet je wat ik nou echt
raar zou vinden? Als op de SJJO
zou worden gekort omdat de
Buurtgroep haar subsidie voor kin
deractiviteiten gebruikt, dat is de
wereld op zijn kop".
Als grootste gebruiker vervult de
SJJO straks een hoofdrol in de be-
heerconstructie van het mfg. De
SJJO-beheerder van Taberna
wordt namelijk de beheerder van
het mfg. Daar hoort voor de SJJO
wat tegenover te staan, omdat de
jeugd- en jongerenstichting maar
een deel van het mfg gebruikt en de
beheerder. Peter van Emmerik,
verantwoordelijk is voor het hele
gebouw. Gekozen is nu voor een
constructie waarbij Van Emmerik
van de SJJO-loonlijst wordt ge
schrapt maar de jeugd- en jonge
renstichting hem als het ware in
brengt met verrekening in de sub
sidie en de te betalen kosten.
Verder is er een beheerscommis
sie in het leven geroepen met daar
in welzijnswethouder mevrouw
Blom (WD), CDA-raadslid me
vrouw de Vroomen, vertegenwoor
digers van de vaste gebruikers
SJJO, K&O, de stichting kinder
speelzalen en de Buurtgroep
Haaswijk alsmede een onafhanke
lijke deskundige, mevrouw Bouw
knecht. Die beheerscommissie
heeft weer een dagelijks bestuur
met daarin mevrouw Blom, me
vrouw Bouwknecht en SJJO'er
Van der Lans. Dat dagelijks be
stuur vormt tegelijk een stichting
waarvan het de enige taak is voor
werkgever van Van Emmerik te
spelen.
Merkwaardig
Inmiddels is duidelijk dat de
provincie weinig gelukkig is met
deze constructie. Vooral het gege
ven dat de gemeente zitting heeft
in een stichting, staat de provincie
tegen. Ook Wiegmans is niet hele
maal tevreden. Hij wijst op de
merkwaardige rol van mevrouw
Blom in het geheel. De wethouder
is straks én lid van het dagelijks be
stuur én van de beheerscommissie,
sterker nog, ze hanteert in beide
clubs de voorzittershamer. De pro
vincie heeft de besluiten dienaan
gaande nog niet goedgekeurd. Wel-
zijnsambtenaar Landesbergen
wijst erop dat de gekozen construc
tie wat de gemeente betreft een tij
delijke is om "de overgangssituatie
te overbruggen". Bedoeling is dat
er een geheel onafhankelijke stich
ting multi-functioneel gebouw
komt.
Wiegmans toont zich ook een
beetje geergerd over het feit dat de
SJJO helemaal zelf moet zorgen
voor het interieur van de SJJO-
ruimte in het mfg. "Voor de rest
van het gebouw heeft de gemeente
wel gezorgd". Hoe dan ook: Wieg
mans wil dat het er straks "netjes
uitziet". Met gebruikmaking van
de Taberna-spullen ("Allemaal ou
we troep") lukt dat niet. "We heb
ben onze reserves moeten aanspre
ken voor nieuwe tafels en dergelij
ke. Om aan nog wat inkomsten te
komen, verkopen we al onze spul
len vandaag bij opbod. Behalve
stoelen en tafels gaan ook de maai-
machine en de heggeschaar de ver
koop in".
De Klos
"Weet je", besluit hij toch wat
pessimistisch, "als er straks weer
gekort wordt op de sociaal-culture
le pot, dan zij wij als de grootste
subsidie-ontvanger weer de klos.
Samenwerking met andere instel
lingen in het mfg is dan ook van
groot belang. Daarom vind ik het
nou zo jammer dat er aan de ene
kant overal op wordt bezuinigd
maar aan de andere kant iedereen
hier in het mfg straks zijn eigen co-
pieermachine, zijn eigen telefoon
en zijn eigen bureau krijgt. Mét één
telefoon was je toch klaar geweest.
Nee, ik ben er niet bang voor dat
we dan allemaal op één hoop wor
den gegooid. Als je je identiteit nou
aan je eigen telefoon moet ontle
nen, is er toch wat mis. Het gaat
toch verdorie om je activiteiten".
Ondersteuning van uw
reklamekampagne en produkten door
een televisiespot ligt nu binnen
handbereik. Met ruim 77.000
aansluitingen is de Leidsch Dagblad
Kabelkrant precies wat u zoekt:
Regionaal, effektief èn betaalbaar!
Interesse?
tst 134
DE (KABEL-)KRANT VOOR UW EIGEN STUK VAN NEDERLAND
mM
