Mooie gekke truien
van Nancy Marchant
Video voor gebruik in buitenland
Nieuwe computer levert betere
prestaties voor minder geld
EXTRA op maandag
STERRENSLAG
VERJAARDAGSTAARTEN, GRACHTENGEVELS EN FILMSTERREN
1 ELEKTRONICA
PAGINA 10
MAANDAG 27 JULI 1987
Ik ben een masochiste. Ik kijk naar Sterrenslag. Dat is dat
televisieprogramma waarin je kunt zient hoe je zelfs met een
onappetijtelijk lijf een bekende Nederlander (BN - op het
nummerbord!) kunt worden. Wat een zalige straf voor het oog, dat
programma.
Het begint al met presentatrice Sandra Reemer. Zij spreekt niet een
geestelijk volwaardig volk toe, nee, zij richt zich tot vijftien miljoen
imbecielen. Dat valt vooral op als zij de trekking van de loterij
bekend maakt. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze zegt: 'Beste,
lieve mensen, het figuurtje dat u nu voor u ziet is een twee. Een twee.
Het lijkt een beetje op een zwaan'.
En alles wat er te winnen valt in Sterrenslag is even 'faaéntastisch'. Of
het nu de videorecorder is, waarop je Sterrenslag zelfs achteruit kunt
afdraaien, of de fijne badhanddoek met AVRO erop, dat maakt niet
uit. Sandra - dat zie je aan haar blik - zou die mooie prijzen zelf wel
willen winnen.
En dan schakelen wij nu over naar onze sympathieke spelleider!
Hebt u hem gezien, die Madame Arthur van de kouwe grond. 'Ik ben
er klèèr voor, meneer Van Heumen.' De vettige manier waarop hij dat
zinnetje uit zijn krop wringt. Het is verbale pornografie. En ja, hoor,
meneer Van Heumen komt in beeld.
Maar wat is dat nu? Kent u startschotlosser Van Heumen niet?Nou,
dan mist u iets. Een markante persoonlijkheid, deze Van Heumen.
Onze nationale held. Zo met die afzakkende broek is hij net de
Nederlandse John Wayne. Hij lost het startschot op wel zo'n
onhandige wijze, datje elk ogenblik denkt dat hij God uit de hemel
zal schieten. Maar dat geeft immers niet. Dat mag bij de AVRO.
Hè, wat jammer, nu heb ik het nog helemaal niet gehad over de
artiesten, de BN's, die omdat ze vanwege hun platvoeten zijn
afgekeurd voor de militaire dienst ten overstaan van een
miljoenenpubliek een soort commandotraining moeten volgen.
Vorige week mochten wij onder andere de verrichtingen van
operettecavalier Jaco van Renesse aanschouwen. Hij moest onder
een net door, daarna over een touwbrug en vervolgens via
modderbad en autoband naar het zwembad. Wat heb ik me zalig
plaatsvervangend geschaamd bij zijn verrichtingen. Even dacht ik:
zou ons Gouden Stemmmetje zich net zoals de Baron van
Münchhausen aan zijn eigen haren uit dat met oerhollandse
koeievlaaien volgeplempte bassin moeten trekken? Maar gelukkig,
dat Was niet nodig.
Bij het zwembassin ging het echter wel mis. Boven het water hangt
ëen touw waaraan een handgreep is bevestigd. Om waterwaarts te
kunnen glijden moeten de deelnemers die handgreep met weer een
ander touw naar zich toe halen. Dat lukte bij Jaco niet erg. Bijna
hadden wij er in de operettewereld een castraat bij gehad. Van
Renesse raakte verstrikt in de touwen. De lijn waarmee hij de
handgreep naar zich toe had gehaald schoot tijdens de afdaling
tussen zijn benen. Daardoor kwam er al snel een eind aan zijn
glijvlucht. Met verbeten gezicht bengelde hij boven het zwembad. De
camera zoomde in en je zag hoe het touw zijn scrotum dreigde af te
binden. De platendraaier die te hulp snelde trok de strik nog vaster
aan. De arme zak van Jaco - als op een poef moet hij er 's avond op
hebben gezeten.
De toeschouwers bij Sterrenslag vormen een attractie apart. Ze zijn
zo gewillig en gedwee, datje de indruk krijgt dat ze van tevoren door
de teeveemakers zijn gehersenspoeld. Op een gegeven ogenblik
kwam er een wat geaffecteerd sprekend gymnasiumklantje in beeld,
eeri Popie Jopie in optima forma. Hij zou de gehandicapte mens wel
eens even uit het slop halen. Als de presentator hem beloofde dat hij
de volgende week als Willy Dobbe gekleed in het modderbad zou
springen, zou hij wel eens eventjes tweeduizend gulden bij elkaar
zien te mansen onder het publiek. Wat een slijmerd. Je zag aan zijn
hoofd dat er maar één ding was wat hij wilde en dat was in beeld
komen en de vlotte jongen uithangen. Let op mijn woorden: die
jongen zien wij terug in de politiek.
Ach, waar is mijn oude zwartwitje? Dat televisietoestel waarop je
talentvolle acteurs als John Soer aan het werk kon zien. Op zekere
dag hoorde ik die Soer iets zeggen dat ik nooit meer heb vergeten. Hij
zei: 'De wereld is slecht. De mensen liegen. En jij ook'.
ANGELA PINNEBERG
„Toen ik tien jaar was heeft
mijn moeder me leren breien
en vanaf dat moment was ik
verkocht". De Amerikaanse
Nancy Marchant (37) woont en
werkt nu zo'n zeven jaar in
Nederland. Regelmatig
verschijnen haar ontwerpen
voor zelf te breien truien in
het Nederlandse blad Ariadne
maar ook in het Amerikaanse
topblad Vogue Knitting. Ze
noemt zichzelf geen echte
mode-ontwerpster en haar
truien tijdloos. Voor de
laatste trends hoefje
inderdaad niet zozeer bij
Nancy te zijn, al passen haar
ontwerpen prima in het
modebeeld. Haar truien
hebben stuk voor stuk iets
bijzonders, iets persoonlijks
voor de drager en soms ook
iets geks.
door
Conny Heida
„Een trui móet iets bijzonders heb
ben. Verschillende materialen en
steken, uitbundige kleuren, iets
aparts. Aan zo'n hele gewone trui
vind ik niet zoveel aan". Gewoon
zijn de truien van Nancy dan ook
zeker niet te noemen. Behalve de
wat klassieke truien met ingewik
kelde steken zijn er de „gekke"
truien Nancy slaagt erin ze iets
heel persoonlijks voor de dragers
mee te geven. Vrienden verraste zij
op hun veijaardag al eens met
truien waarin verjaardagstaarten
en kaarsen waren ingebreid. Een
kennis die helemaal gek van surfen
is, kreeg, hoe kan het anders, een
surftrui, maar dan niet zo een met
een simpele ingebreide surfplank
maar een bijna cartoonachtige
creatie. De eigenaar van een Am
sterdams restaurant kreeg een trui
met het ingebreide logo van zijn
zaak en een enthousiaste Ameri
kaanse basketballer een trui met
ingebreid zijn favorieten, een ont
werp dat overigens het grote Ame
rikaanse blad Sports Illustrated
haalde. Voor Hans van Willigen-
burg, een fan van Barbra Strei
sand, maakte ze een trui met de
beeltenis van deze succesvolle zan
geres en zo zijn er nog tal van voor
beelden te geven.
Tekenen met wol
Truien met ingebreide motieven
en zeker met gezichten zijn lang
niet altijd mooi. Vaak zijn ze zelfs
lelijk opzichtig of hebben iets lach
wekkends. De truien van Nancy
hebben dat op een of andere ma
nier niet en het lijkt haar iedere
keer weer te lukken er iets moois
en aparts van te maken. Waar
schijnlijk komt dat door de uitste
kende kleurencombinaties. Zoals
een schilder of tekenaar zijn werk
doet met penseel of potlood, doet
Nancy dat met haar breipennen en
wol.
Nancy volgde in Amerika een
opleiding, vergelijkbaar met onze
Rietveldacademie in textiele kunst
en gaf les op scholen. Het breien
was een hobby ernaast. „Twaalf
jaar geleden, ik woonde toen nog
in Amerika, schreef een wolfirma
een wedstrijd uit. Ik breide een trui
en won de derde prijs; vijfentwin
tig dollar", lacht ze nu. „Een redac
trice van het Amerikaanse blad La-
dies Home Journal vond 'm erg
mooi en plaatste hem met beschrij
ving in haar blad. En dat was de
eerste keer dat er een ontwerp van
mij geplaatst werd en het duurde
nog lang voor er een tweede volg
de".
„Amerika heeft zoveel ontwer
pers. Bovendien wordt daar hoog
tegen de Europese ontwerpers aan
gekeken. Iemand uit Europa heeft
daar altijd een streepje voor". Ze
ven jaar geleden kwam ze naar Ne
derland en ging als technisch recla
metekenaar aan de slag. In haar
vrije tijd tikten de breipennen zo
als vanouds. Bij de verkoopster
van de wolwinkel, waar ze een op
vallend trouwe klant bleek, bleven
haar creaties niet onopgemerkt en
zij adviseerde Nancy te proberen
haar ontwerpen aan de man te
brengen en eens contact op te ne
men met Ariadne. „Dat heb ik ge
daan en vanaf dat moment ver
schijnen er regelmatig ontwerpen
in dat blad. Ik ben geen echte mo
de-ontwerpster. Ik volg de mode
wel, dat gaat eigenlijk ongemerkt,
daar word je toch door bei'nvloed.
Als rood de modekleur is, zie je dat
zoveel, dan wil ik ook graag met
rood aan de slag. Maar ik wil wel
iets bijzonders in mijn truien: ver
schillende mooie garens of mooie
steken".
Nancy Marchant:"Als ik iemand op straat zie met een van mijn truien voel ik me iedere keer weer een beetje
trots. (fotoGPD)
De hoofdredactrice van Ariadne
adviseerde Nancy iets te creëren
waarin haar indruk van Nederland
als buitenlandse zou zijn verwerkt.
Het werd een trui met complete
grachtengevels en een „van Delfts
blauwe tegels". „Voor een op
dracht van Ariadne teken ik en
brei het ontwerp ook zelf. Het
wordt als compleet geheel met
breibeschrijving afgeleverd". Een
blad als Ariadne heeft ook veel be
langstelling voor kinderpatronen
en in die serie ontwerpen is vooral
de „geboortetrui" waarbij net als
bij de zo bekende geboortetegel al
le gegevens zijn ingebreid als in
een kruiswoordpuzzel. Heel mooi
is ook een vest met ontelbaar veel
kleurtjes die als in patchwork ver
werkt zijn. Opmazen is iets dat
Nancy liever niet doet. „Ik vind dat
je het altijd ziet. In Amerika ge
beurt dat trouwens ook niet, opma
zen is typisch Nederlands". Voor
de ontwerpen van Voque krijgt ze
richtlijnen waarna ze gaat tekenen
en zo'n ontwerp wordt met de be
schrijving en met een proeflapje
opgestuurd.
De truien van Nancy zijn niet
(meer) in de winkel te koop. Wel
werkt ze op bestelling. „Verleden
jaar leverde ik nog wel aan win
kels. Samen met een meisje, dat de
zakelijke kant regelde, probeerde
ik iets voor mezelf op te zetten. Er
was genoeg belangstelling. Ik denk
dat het goed gegaan zou zijn als we
doorgezet hadden. Maar het is zo'n
enorme organisatie. We hadden
een flink aantal thuisbreisters en
als je tien verschillende breisters
exact hetzelfde patroon, dezelfde
materialen en dezelfde pennen
geeft, krijg je tien verschillende
truien. Wat large is voor de een, is
small voor de ander. De een breit
losser dan de ander. Bovendien
zijn de belastingen in Nederland zo
lastig. We maakten de balans op en
merkten toen dat we precies e'e'n
gulden winst hadden gemaakt. En
dan al die moeite..". Ze kan er har
telijk om lachen. „Er is e'e'n klant
waar we nog steeds geld van krij
gen. Als die niet betaalt hebben we
zelfs verlies geleden".
Trots
Voor haar ontwerpen en voor de
speciale bestellingen maakt Nancy
nog wel eens gebruik van de dien
sten van twee van die thuisbreis
ters. „Dat is net mooi en goed te
overzien. Want mijn werk is toch
eigenlijk vooral het ontwerpen,
niet zozeer het zakendoen. Dat ligt
me ook niet zo: ontwerpen en
breien dat vind ik leuk. Misschien
lukt het me ooit nog wel eens als
brei-ontwerpster mijn broodje te
verdienen al is dat moeilijk. Als ik
iemand op straat zie met een van
mijn truien voel ik me iedere keer
een beetje trots. Laatst zag ik een
jongetje met een trui van mij. He'
riep ik, die trui heb ik gemaakt.
Dat jochie schrok helemaal: „Nee
hoor, dat heeft mijn moeder ge
daan". En gelijk had hij".
Wattenstaafjes
Voor de reiniging van baby-oortjes
zijn nu speciale wattenstaafjes. De
ze hebben een peervormige top,
zijn groter dan de gewone staafjes
en hebben een extra veiligheids
laagje watten aan het eind van het
staafje. Zo kan worden voorkomen
dat het staafje te ver in het oor
dringt. De Q-Tips Baby S'wabs zijn
een produkt van Chesebourgh-'
Ponds. Voor een verpakking van
54 stuks betaalt u 3,95.
Deze Akai videorecorder kan in 120 landen worden gebruikt. (foto GP!
door
Hugo van der Heem
Atari Computers introduceert
op een agressieve manier
nieuwe produkten. De
Amerikaanse maatschappij,
die nu geleid wordt door de
ex-Commodore baas Jack
Tramiel, probeert steeds
marktsegmenten binnen te
dringen met lagere dan
gebruikelijke prijzen.
Allereerst wil Atari de bestaande
lijn aan 520-ST en 1040-ST compu
ters uitbreiden met Mega-machi-
nes. Dat wil zeggen: computers
volgens hetzelfde concept, maar
met geweldig grote geheugens van
2 tot 4 Megabytes (ruim twee tot
vier miljoen tekens). Daarnaast
gaat men een nieuwe PC introdu
ceren. Ook op deze markt - waar
het toch al dringen is - moet de
'Personal' doorbreken door bijzon
dere prestaties in verhouding met
een lage prijs.
De Meg-Atari's, zoals de nieuwe
computers is vanaf eind juli in Ne
derland te koop. Zij krijgen de ty-
penaam MEGA-ST 2 of 4 mee. Watj
vorm betreft wijken de machines!
af van de bestaande modellen. Er is'
gebruik gemaakt van een compu
ter-toetsenbord combinatie met
een losse diskdrive en monitor. Bij
de MEGA-ST is de diskdrive sa
men met de computer in een kast
ondergebracht. De monitor en het
toetsenbord staan los.
Extra mogelijkheden
De diskdrive heeft een capaciteit
van 720 K-byte. Er is een klok met
batterij back-up ingebouwd en er
is plaats voor een 68881 mathema
tische co-processor. De laatste
werkt samen met de 68000 micro
processor bij rekenen en niet te
vergeten tekenen. Er is plaats voor
een uitbreidingsprint en de 68000-
bus is middels een stekker naar
buiten uitgevoerd.
De 16-bits machine, gebaseerd
op de Motorola 68000-chip, draait
op een kloksnelheid van 8 Mega-
Hertz. Naast de communicatie
poort en de aansluiting voor de
printer is er nog ruimte voor aan
sluiting van een tweede diskdrive
(eventueel ook voor de harddisk)
en een ROM-insteekmodule. Met
een RGB-aansluiting, MIDI (voor
muziek), muis- en joystick aanslui
tingen wordt de machine gecom
pleteerd.
De prijs van een gebruikelijk
Atari-computer met deze mogelijk
heden ligt in de buurt van de 2000
gulden. Voor een 2 Megabyte uit
voering wordt dat ongeveer 3000
gulden en voor 4 Megabyte machi
ne 4000 gulden.
Dergelijke prijzen zijn nogal laag
voor computers die ingezet wor
den tegen 'geheugen-vretende pro
gramma's'.
Laser publikaties
Atari brengt ook een eenvoudige
laserprinter op de markt, die ver
moedelijk zo'n 3000 gulden gaat
kosten. Deze revolutionaire prijs
weet men te bereiken door de prin
ter van vrijwel alle elektronica te
ontdoen. Vele laser-printers be
schikken over een 68000-micropro-
cessor, dezelfde die het hart vormt
van de Megatari. Door alle stu-
ringstaken door de computer zelf
te laten overnemen, spaart men
elektronica in de printer uit.
Deze methode heeft als nadeel
dat men tijdens het printen nooit
met de computer verder kan
werken. Een ander nadeel van deze
methode is natuurlijk dat de laser-
afdrukeenheid niet met een ander
merk computer gebruikt kan wor
den en waarschijnlijk niet aan
meerdere computers gekoppeld
kan worden.
De specificaties komen overeen
met de meeste laser-printers. Op
lossend vermogen: 300 punten per
inch. De druksnelheid is acht pagi
na's per minuut op A4-papier.
Personal computer
Om nu nog met een personal
computer op de markt te komen
moet men wel lef hebben. De stan
daard voor PC's is door de belang
rijkste fabrikant IBM inmiddels
gewijzigd en van de oude stan
daard zijn al honderden remakes,
zogeheten 'clonen' in omloop. De
Atari PC moet dus iets heel bijzon
ders bieden en bovendien een on
gehoord prijskaartje hebben.
Dat is ook het geval. De compu
ter, die in augustus leverbaar moet
worden, zou volgens de marketing
manager in Nederland De Graaf
vermoedelijk zo'n 1600 gulden (ex
clusief btw) gaat kosten. Hij bezit
de oude vertrouwde 8088-2 micro
processor, die echter in frequentie
omschakelbaar is. De gekozen ver
sie twee kan namelijk op bijna de
dubbele snelheid lopen: 8.0 MHz in
plaats van 4,77 MHz.
Voor die prijs is voorts voorzien
in het eventueel plaatsen van 8087
co-processor. Er is 512 Kb RAM ge
heugen aan boord, uitbreidbaar tot
640 Kb. De computer heeft een ge
scheiden geheugen voor video-toe
passingen van 256 Kb RAM. Dat
houdt verband met de vele grafi
sche modes die zijn ingebouwd, en
die anders ten kosten van het
werkgeheugen zouden gaan. Aan
boord zijn EGA, CGA, Hercules en
standaard monchrome graphics.
Zaken die men anders extra zou
moeten aanschaffen in de vorm
van insteekkaarten.
Het hoogste oplossend vermo
gen is 720 bij 348 beeldpunten in de
zwart/wit (monochrome) mode. In
kleur is het aantal maximaal aan te
sturen beeldpunten 640 bij 350 met
keuze uit 16 van de 64 kleuren.
Men levert een muis mee, die zo
wel het door Atari zelf gevoerde
GEM als het Microsoft Window-
programma standaard onder
steunt. Tot voor kort moest men
daar een Microsoft-expansion
kaart voor kopen. Waarmee ook
weer een aantrekkelijk nieuw facet
aan de computer wordt toege
voegd.
Sinds enkele jaren is in Nederland
een Amerikaanse leger-tv-zender
actief. Ook zijn er mensen die op
vakantie hun tv-toestel willen mee
nemen, bijvoorbeeld naar Frank
rijk. Verder zijn er signalen van sa
telliet die niet kloppen met onze
Nederlandse tv's.
In al deze gevallen kan men de
beelden niet met de gebruikelijke
kleuren-tv ontvangen. Zowel in
Frankrijk als in Amerika gebruikt
men een ander kleurensysteem.
Ook in Engeland is de tv-standaard
iets anders opgezet: daar heeft men
het geluid op een andere wijze bij
het zendersignaal gevoegd. En bij
de satelliet hangt het er vanaf welk
land het tv-kanaal gebruikt. Om
die verschillen te overbruggen zijn
er zogenaamde multi-standaard-
ontvangers ontwikkeld, die wel in
staat zijn altijd een tv-plaatje te le-
Videorecorders die geschikt wa
ren voor al die standaarden waren
er tot nu toe nauwelijks. Ze waren
te duur en te ingewikkeld. Akai
brengt er nu toch een voor iets
meer dan 2000 gulden. Het is de
VS-X 9 EGN. Hij is in meer dan 120
landen te gebruiken. Het apparaat
kent namelijk de kleursystemen
PAL B/G, PAL I, PAL D/K, SE-
CAM B/G, SECAM D/K, MESE-
CAM B/G, MESECAM D/K/, NTSC
3,58 en NTSC4,43.
De enige landen waarvoor hij
niet geschikt is, zijn Frankrijk (SE
CAM L), Brazilië, Paraquay en
Uruquay (PAL M/N). Het Franse
SECAM L-systeem kan wel via een
Franse-tv en de lijn-in en -uitgang
worden opgenomen en weergege
ven. Voorts kan men er buiten
landse banden perfect mee afdraai-
Het apparaat heeft verder alle
moderne gemakken zoals pro
grammeren tot zes weken vooruit,
afstandsbediening, 50 voorkeuze
kanalen en perfect stilstaand
beeld. Hij wordt geleverd in een
speciale doos, die de functie heeft
van een transportkoffer. Het appa
raat past zich automatisch aan bij
elke netspanning tussen 110 en 220
volt.
Adres: Akai Fodor, Hoogstraat
11-15, 3011 PD Rotterdam, tel. 010-
114060.
