Auto voor Duitsers een drug
Reportage
'Glasnost' breekt
Russen de bek open
Brief naar 'Vandaar'niet goed leven meer in Suriname'
PAGINA 2
WOENSDAG 8 JULI 1987
BONN - „Razers zijn snel-
ler...aan hun einde", „Ra
zers zijn sneller... in het
graf'. Knalharde leuzen op
bussen in de Bondsrepu
bliek, maar ze helpen niets.
De Duitsers scheuren met
steeds meer paardekrach-
ten steeds harder over de
autobahnen. Door agressie
ve reclamecampagnes wor
den jong en oud aangemoe
digd volgende keer een auto
te kopen die nog sneller is.
Van snelheidsbeperkingen
wil de Westduitse regering
niets weten. Vrij baan voor
vrije rijders is het motto.
Onlangs vond in het parlement op
verzoek van de Groenen een
spoeddebat over dit thema plaats.
Aanleiding was een hele serie enor
me kettingbotsingen, die veroor
zaakt waren door veel te hard rij
den bij erbarmelijk slecht zicht. De
oppositie van SPD en Groenen eis
te opnieuw een algemene snel
heidsbeperking, maar verkeersmi
nister Jürgen Warnke wilde daar
niets van weten. Hij prees de West
duitse automobilist omdat deze
zich van jaar tot jaar met meer ver
antwoordelijkheidsgevoel in het
verkeer gedraagt Warnke weerde
zich nadrukkelijk tegen de bewe
ring dat de Duitsers een volk van
razers zijn, zoals het invloedrijke
blad Der Spiegel in grote letters
schreef.
door
Hans Hoogendijk
De Groenen beschuldigden de
regering er daarentegen van mede
plichtig te zijn aan de dood van
honderden automobilisten doordat
Bonn weigert de EG-aanbeveling
van 120 op de snelwegen en 90 op
de secundaire wegen in te voeren.
De Groenen willen nog een stapje
verder gaan: 100 op de snelweg en
80 op de binnenwegen.
De CSU-woordvoerder vond het
allemaal maar onzin. Hij stelde on
der hoongelach van de oppositie
dat masssale kettingbotsingen niet
uit de wereld worden geholpen
door snelheidsbeperkingen, maar
dat zij veeleer het gevolg zyn van
„onaangepaste snelheid". De man
was nauwelijks uitgesproken, of
een paar kilometer verderop raas
den op de A3 85 auto's boven op
elkaar. Een wolkbreuk barstte los
boven het Zevengebergte, maar de
automobilisten hielden bij een
zicht van minder dan 20 meter de
voet op het gaspedaal. Minuten
lang was het op elkaar knallen van
auto's te horen. Eerst gierende
remmen, dan de onvermijdelijke
klap. Motorblokken, portieren,
kofferdeksels, de zesbaans weg
was er mee bezaaid. Hulpgeroep
uit de puinhopen.
Ooggetuigen vertelden later dat
automobilisten met enorme snel
heden op het binnen een paar mi
nuten ontstane autokerkhof inre
den. Tientallen ambulances, poli
tiewagens, brandweerploegen en
vier reddingshelikopters waren ve
le uren in de weer om het puin te
ruimen, de beknelde gewonden te
bevrijden en af te voeren naar de
ziekenhuizen in de buurt. Pas de
volgende morgen was de A3 weer
vrij en werd het gaspedaal inge
drukt of er niets was gebeurd.
Elke week raak
Bijna elke week is het goed raak
op de Duitse autosnelwegen. Be
rucht is nu al het pas gereed geko
men stuk A9 tussen Neurenberg en
München. Regen of geen regen, de
pk's worden voor 100 procent in de
strijd gegooid. Bij de laatste massa
le klap op deze weg (171 personen
auto's, acht vrachtwagens, drie
bussen en een motorrijder) vielen
84 gewonden en twee doden. Vol
gens de politie raasden sommige
auto's met snelheden van rond de
180 op het einde van de file in. Na
dat uren later de weg weer vrij was
gegeven, ging het weer vrolijk met
160 naar huis of naar de zon.
Vrijwel elke week is het goed raak op de Duitse autosnelwegen.
Het was niet de eerste giganti
sche botsing op dit kaarsrechte
stuk autobahn. En gezien het net
op gang gekomen vakantieverkeer,
zal het ook niet de laatste zijn. Daar
verandert zelfs de actuele ver
keersinformatie die elk half uur
wordt uitgezonden niets aan. Om
de paar kilometer staan bordjes
waarop wordt vermeld welke ra
diozender de actuele verkeersin
formatie over files en aanbevolen
omleidingen geeft. Maar de erva
ring leert, aldus deskundigen, dat
velen menen dat de file wel is op
gelost als zij in de buurt komen. En
dus blijft het gas op de plank, todat
het vaak te laat is.
'Afwijking
De meeste, ernstige botsingen
vinden tussen vrijdagmiddag en
maandagochtend plaats en steeds
vaker zijn het jongeren die de oor
zaak zijn. Het is de tijd van de jon
ge, snelle rijder, houdt de reclame
het koperspubliek voor. Met flink
wat geld op zak en een lage benzi
neprijs, koopt de jeugd de GTI's en
Turbo's. „Born to run", „Tempo
200 is voldoende".
In een vraaggesprek met het
weekblad Der Spiegel dat onlangs
bijna 13 pagina's aan de razende
Duitsers besteedde, stelt de Mün-
chener ongevallenonderzoeker
Max Danner, vader van de formu-
le-l-coureur Christan, dat „ieder
een tegen iedereen rijdt". Andere
experts zien er een typisch Duits
trekje in. Een psychische afwij
king, die het hen onmogelijk
maakt anderen voor te laten gaan,
maar meer voor de hand liggend is
de verklaring van de politie dat de
auto's gewoon veel te snel worden,
de schijn van veiligheid wordt ge
wekt en de mens niet heeft geleerd
met zo veel paardekrachten om te
gaan.
„Bumper aan bumper suizen ze
over de autosnelwegen. Als een ki
lometers lange D-trein, alleen ver
geet menig zondagsrijder dat hij
zijn coupé zelf moet besturen",
schrijft de Süddeutsche Zeitung.
Daalden na de oliecrisis van de ja
ren '70 en het stervende bos van de
jaren '80 de ongevallencijfers jaar
lijks, nu stijgen ze weer drastisch.
De met veel overheidssteun popu
lair gemaakte katalysator suste het
slechte geweten en op menige auto
zit de sticker: „Mijn wagen rijdt
ook zonder bos".
Tijdens het spoeddebat in het
parlement vochten Groenen en so
ciaal-democraten ook de ongevals
statistiek aan. Officieel mag het
aantal doden wel zijn gedaald, de
oppositie stelde dat de sterk verbe
terde eerste hulp en toegenomen
vakkennis van de artsen dit beeld
vertroebelen. Als een arts er bij
voorbeeld in slaagt een levensge
vaarlijk gewonde nog enige tijd in
leven te houden, maar de patiënt
overlijdt toch nog na bijvoorbeeld
een maand, dan telt hij niet meer
als verkeersslachtoffer.
Ook de toegenomen veiligheid
van de auto's is een relatief begrip.
Niemand zal bestrijden dat de auto
van nu veiliger is, maar door de
toegenomen gemiddelde snelheid
wordt het grootste deel van deze
extra bescherming weer teniet ge
daan. Der Spiegel berekende dat in
1981 één op de 100 automobilisten
de snelheidsmeter regelmatig tot
170 opjoeg, vandaag de dag is dat
één op de tien.
'Blije rijders'
Wie regelmatig op de Westduitse
snelwegen verkeert, weet dat deze
snelheidsroes ook tot een levenge
vaarlijk spel leidt. Woedende geba
ren van „blije rijders" -die zelfs 160
niet genoeg vinden en toeterend en
lichtsignalen gevend, de koppige
linksrijder het liefst van de weg du
wen. De agressie kan zo groot wor
den dat er rechts wordt ingehaald,
terwijl de dader weet dat dit hem
zijn rijbewijs kost, als hij wordt ge
pakt.
Het maakt niet uit, als het maar
hard gaat. De auto fungeert in
Duitsland steeds meer als een
drug. De jeugd is er volledig aan
verslaafd. Ruim een kwart van alle
verkeersdoden is jonger dan 25
jaar, bij de zwaargewonden is dat
percentage zelfs 33. Bonn heeft wel
besloten tot een rijbewijs op proef,
maar dat kan na een jaar worden
ingewisseld voor een „echt" en dan
is de weg vrij.
Het wordt de jeugd ook wel erg
makkelijk gemaakt met een rege
ring die elke poging om de topsnel
heid te beperken afwijst en een au
topers die naarmate de banden
breder en het aantal pk's groter
wordt, steeds lyrischer schrijft.
Met snelle reclamespreuken wak
keren de automobielfabrikanten
het snelheidsbewustzijn aan. Vorig
jaar stopten zij een miljard mark in
hun advertentiecampagnes. In de
advertenties telt net als op de race
baan elke tiende van een seconde.
„Het duurt maar 8,3 seconde tot
deze BMW 325i Kat 100 kilometer
•snel is". De Honda CRX l,6i 16 v
haalt dat in 8,1 seconde. Maar ook
solide merken als Saab en Merce
des prijzen hun wagens in eerste
instantie aan wegens de te behalen
snelheid onder extreme omstan
digheden en de veiligheid komt
pas op de tweede plaats.
BMW maakt het met de reclame
over de M3 helemaal bont: „Een ra
cemachine geschikt voor de straat
voor mannen die hun wil om te
winnen open tonen". Mercedes en
BMW. brengen twaalf cilinder wa
gens met ruim 300 pk en wie nog
harder wil koopt er een turbo bij.
Het moet steeds sneller,hoewel
BMW en Mercedes nu toch hebben
besloten de maximumsnelheid van
hun types vrijwllig te beperken tot
...250 kilometer per uur.
Porsche doet daar niet aan mee
en iedereen heeft wel Porsches
voorbij zien suizen. Maar ook de
kleintjes scheuren mee. De „poc
ket-rockets" zijn in opmars. Re
nault prijst de „5 GT Turbo aan
voor iedereen die 198 wil rijden".
Fiat UNO belooft dat er met de
„turbo" een top van meer dan 200
inzit, kleine Japanners halen ook
probleemloos de 180 en VW ver
kocht vorig jaar 100 procent meer
razendsnelle GTI's.
Dood en verderf
Steeds meer aerodynamiek en de
verwerking van kunststofcarrosse-
riedelen leveren nog die paar kilo
meter extra op, die de concurrentie
aftroeven. Dood en verderf bren
gend blik. Daaraan veranderen ook
een gedegen kreukelzone, vier-
wielaandrijving en extreem brede
banden niets aan.
Experts maken zich steeds meer
zorgen. Vorig jaar steeg het aantal
licht gewonden van 306.000 tot
325.000. Het aantal zwaargewon
den ging omhoog van ruim 115.000
naar bijna 118.000 en het aantal do
den steeg met bijna 600 naar 8948.
Dit jaar is de stijging volgens des
kundigen explosief.
Maar de regering-Kohl voelt nog
steeds niet voor snelheidsbeper
kingen en daaraan is de ijzersterke
lobby van de auto-industrie niet
vreemd. Per slot van rekening ver
dienen acht miljoen werknemers
direct of indirect hue boterham in
deze hoogontwikkelde sleuteltech
nologie.
Hoewel in Noordrijn-Westfalen
het aantal ernstige ongelukken
drastisch daalde nadat op de rond
weg bij Keulen een maximumsnel
heid van 100 was ingevoerd, wil
Kohl niet: „De Duitse automobilist
accepteert zo iets niet". De Groe
nen werpen hem op hun beurt voor
dat hij zich zo aan medeplichtig
heid schuldig maakt, de SPD-
woordvoerder zei in hetzelfde de
bat: „De regering moet ophouden
doodslag op onze wegen op de
koop toe te nemen. Onze straten
zijn geen slagveld".
Kohls minister Warnke wil de ra
zende Duitsers nu tot rede brengen
door de boetes op overtredingen
flink op te schroeven en alcohol in
het verkeer met inname van het rij
bewijs te bestraffen, maar in de
praktijk zal uitvoering van deze
voornemens gezien het grote te
kort aan politiemensen vrijwel on
mogelijk zijn. Voor minister Jür
gen Warnke rijden de Duitsers
goed en verantwoordelijk. Volgens
hem hebben zij in het buitenland
een prima reputatie. Zijn tegen
standers schetsen een ander beeld:
terwijl de Brit doordacht rijdt, de
Italiaan hartstochtelijk en de
Fransman intelligent, is de Duitser
een inhaler uit principe, altijd -op
de loer om de suprematie van zijn
wagen aan te tonen.
MOSKOU - Een belangrijk on
derdeel van de perestrojka van
Sowjet-leider Gorbatsjov, zijn
omvangrijke herstructurerings
programma dat sinds begin deze
week ook op economisch gebied
kracht van wet heeft gekregen, is
de glasnost. De 'openbaarheid'
(de eigenlijke betekenis van dit
woord) die tot voor kort het mo
nopolie van de partij was - die
besliste immers wat er in de
openbaarheid kwam - zal nu ge
voed dienen te worden door de
'openheid' van de mensen zelf,
die steeds weer worden opgeroe
pen om toch vooral van hun hart
geen moordkuil te maken.
door
Alexander Münninghoff
De respons is enorm. Op de te
levisie zijn er live-praatprogram-
ma's waarin ongestraft de vrese
lijkste dingen over allerlei te
kortkomingen in de Sowjet-
maatschappij gezegd worden. En
menig schrijver van een krante-
of tijdschriftenartikel zou voor
zijn omstreden produkt nog niet
zo lang geleden een ernstige be
risping hebben ontvangen, met
alle verdere nare gevolgen van
dien.
Toch js het beeld dat uit de me
dia oprijst bedrieglijk. De tegen
standers van de perestrojka ko
men nauwelijks aan het woord,
maar in werkelijkheid zijn ze er
wel. Hoeveel het er zijn en wie
het zijn weet niemand met zeker
heid te zeggen, maar ze vormen
voor het revolutionaire tempo,
dat Gorbatsjov aan zijn maat
schappelijke hervorming wil
meegeven, wel degelijk een rem
mende factor.
De bekende commentator
Aleksandr Bovin, een topjourna-
list van het regeringsblad Izves-
tija, vertelde mij onlangs dat hü
sinds april niet meer voor de ra
dio en de televisie mag optreden.
Bovin, een markant besnord fi
guur van enorme omvang, geldt
als één van de warmste voorstan
ders van Gorbatsjov en is uiterst
populair onder de gewone bevol
king (de obers in het restaurant
noemen hem direct bij zijn
naam). Maar kennelijk zit er er
gens in het media-apparaat toch
een anonieme hoger geplaatste,
die, perestrojka of niet, hem de
mond kan snoeren. Het feit dat
Bovin onlangs door The Voice of
America bij de drie belangrijkste
Gorbatsj ov-aanhangers werd ge
rangschikt is hier wellicht debet
Misschien is het fenomeen van
de Sowj et-mens die gewoon zegt
wat hij er van vindt, nog iets te
veel gevraagd van de oudere ge
neratie van gearriveerde top
functionarissen, die in een veel
behoedzamer sfeer zijn groot ge
bracht. .Bovin (zelf al dik in de
vijftig) had hier het volgende
grootmoedige commentaar op:
„Er zijn onder Gorbatsjovs te
genstanders ook heel wat men
sen, die niet uit eigen belang
maar uit principe tegen hem zijn.
Die in de perestrojka een aantas
ting van de marxistische leer
zien, van een socialistische maat
schappij waar zij voor gevochten
hebben. Die mensen verdienen
alle hoogachting". Bovin zei deze
tegenstanders persoonlijk te
kennen, zonder dat hij namen
noemde."We hebben vrijwel elke
dag hevige discussies", zei hij.
Stalin
Een belangrijk twistpunt in
het perestrojka-proces is "de
vraag: wat doen we met onze ge
schiedenis en met name met Sta
lin. Igor Laptev, de hoofdredac
teur van Izvestija (en dus Bovins
baas) bekritiseerde onlangs tij
dens een vergadering van de
Journalistenbond de algemene
nieuwe tendens om de Sowjet-
geschiedenis als één grote aan
eenschakeling van fouten te zien.
„We neigen ertoe om de kritiek
op onze leiders van de afgelopen
zeventig jaar te laten doorslaan
naar generalisaties die het socia
listisch systeem in een kwaad
daglicht stellen", zei Laptev, die
er aan toevoegde dat de huidige
nieuwe lijn toch ook is ontstaan
uit wat er voorheen is opge
bouwd.
Dat het ook een reacties op de
oude tijden kan zijn, ontging
herti kennelijk. Pravda-hoofdre-
dacteur Afanasjev toonde zich
onlangs eveneens een voorstan
der van enige gematigdheid in de
persbegeleiding van de pere
strojka door de journalisten er
aan te herinneren dat zij, indach
tig het woord van Lenin, toch in
de eerste plaats woordvoerders
van de partij zijn en zich dus niet
aan uitsluitend negatieve kritiek
mogen overgeven.
Haaks hierop staat dan weer de
publikatie, deze week in het
weekblad 'Ogonjok' ('Vlam
metje') van de open brief die F^jo-
dor Raskolnikov in 1939 aan Sta
lin schreef en die altijd uit de
Sowjet-pers is gehouden. Ras
kolnikov, die een vriend van Le
nin was geweest en in Sofia am
bassadeur was, had de juiste in
geving gehad om niet naar Mos
kou terug te keren toen hem dat
door Stalin was bevolen. Vele
collega's van Raskolnikov waren
immers bij zulke gelegenheden
geliquideerd - het was tijdens
het hoogtepunt van de terreur.
Vanuit Parijs schreef Raskol
nikov zijn open brief, die niets
van Stalin heel laat: „Met smeri
ge verzinsels heb je valse be
schuldigingen gefabriceerd die
belachelijker zijn dan in de hek
senprocessen in de Middeleeu
wen", kon de Sovjet-lezer anno
nu in Ogonjok lezen, „genade
loos roeit u getalenteerde schrij
vers uit die u persoonlijk onaan
genaam zijn. U hebt het Rode Le
ger onthoofd en de beste gene
raals vermoord. Vroeg of laat zal
het Sowjet-volk u als een verra
der van het socialisme veroorde
len, als de grootste saboteur en
een echte vijand van de natie, als
de organisator van hongersnood
en namaakprocessen".
Met name voor de oudere ge
neratie is de publikatie van deze
brief een schok. De Ogonjok
heeft dit ongetwijfeld zo bedoeld
- als een shocktherapie, een her-
jnieuwde ontmaskering van Sta
lin op een moment dat er, zoals
twee weken geleden, weer inge
zonden brieven komen die Stalin
de hemel inprijzen en er op aan
dringen dat zijn naam 'in gouden
letters wprdt uitgehouwen'.
Bij dit alles moet bedacht wor
den, dat Ogopjok, evenmin als de
andere dag- of weekbladen, uit
zucht naar een hogere oplage
sensatieverhalen opzoekt. Nie
mand wordt rijker in de Sowjet-
Unie van dit soort spraakmaken
de publikaties en door de gelijke
lijk verde.elde papierschaarste is
er ook geen gelegenheid tot gro
tere oplagen of andere concur
rentiemiddelen. De redactie van
Ogonjok is gewoon fel tegen ie
dere vergoeilijking van Stalin en
fel voor Gorbatsjovs perestrojka
en acht het haar plicht daar, in
het kader van de glasnost, zo
overtuigend mogelijk voor uit te
komen.
De redactie van het hervorm
de en gereformeerde zendings
blad 'Vandaar' kreeg uit Surina
me een brief over de situatie
daar. Medewerkers in de kerk
hebben hem geschreven. Via
omwegen lukte het de brief het
land uit te krijgen. 'Vandaar' pu
bliceert er in het juli-augustus-
nummer gedeelten uit. Met het
oog op eventuele gevolgen wor
den namen - die bij 'Vandaar' be
kend zijn - achterwege gelaten.
"Er gebeuren hier veel verdrie
telijke dingen, zowel in het Bos-
land als in de districten en de
stad. Het gaat maar door en je
ziet land en volk steeds sneller
afglijden. In de laatste maanden
van 1986 werden mensen om ons
heen, afkomstig uit het binnen
land, zomaar vermoord. We voe
len ons een Zuidamerikaans land
worden. Verscheurd en ont
wricht, economisch en moreel
kapot".
"Nee, 't is niet goed leven meer
in Suriname. Vooral voor jonge
mensen is de dreiging nog reëler;
zij zien hier geen toekomst meer.
Het is in-triest, maar waar. Nog
niet zo lang geleden waren er de
monstraties van studenten en le
raren. Na een demonstratie wor
den in de kerken diensten ge
houden, gericht op de situatie in
ons land, soms wel twee of drie
keer per week. De kerken zijn
dan overvol en het kerkvolk,
waaronder veel studenten, lera
ren, schoolhoofden en ouders, is
bijzonder enthousiast".
"Na de bijeenkomst in de kerk
ontstaan vaak spontane betogin
gen op straat, waarbij liederen
worden gezongen die men daar
vóór in de kerk zong, zoals "We
shall overcome". Meestal lopen
er zo'n 300 tot 500 mensen mee,
zwaaiend met de liederenblaad-
jes, en aan het eind wordt vaak
het volkslied gezongen. Er wor
den ook nieuwe liederen en ge
dichten gemaakt. Zo vinden
emoties gelukkig een uit
laatklep".
"Soms hebben we het gevoel
dat we stikken. De leugens die
voortdurend over ons worden
uitgestort, dat duivelse systeem
van omkopen en chantage, van
spionage en terreur. Hoe dat al
les in zo korte tijd de Surinaamse
samenleving heeft kunnen bin
nendringen, is onvoorstelbaar.
Natuurlijk is het maar een kleine
kliek die verantwoordelijk is,
maar de ontwaarding werkt door
als een kanker".
Tegenstellingen
"Mensen worden daarin ook
getraind. In Libië bijvoorbeeld.
En eerder al op Cuba. En wan
neer ze thuiskomen, proberen ze
het hier uit, zichtbaar, voelbaar.
Het is geen wonder dat mensen
het hier niet meer zien zitten.
Sommigen trekken weg. Dat kan
hun behoud zijn. Maar het valt
niet mee een ontheemde te zijn.
Anderen geven zich gewonnen
aan het kwaad om te 'overleven'
en drijven mee af. Er zijn mensen
die onvoorstelbaar rijk worden,
terwijl anderen nauwelijks het
hoofd boven water kunnen hou
den. De tegenstellingen worden
steeds groter".
"Wij lezen de laatste tijd veel
met elkaar uit de psalmen en de
profeten Jesaja en Micha. Zij
hebben ons nooit eerder zó aan
gesproken. Wij vinden daarin on
szelf terug: beangst en benauwd.
We vragen om in Nederland te
bidden voor de kerk van Surina
me, dat ze mag zijn die ze is en
duidelijk zicht zal hebben op wat
van haar gevraagd wordt in deze
tijd. De kerk heeft veel oog voor
waardevolle taken, maar bij
hulpverlening in de vorm van
voedsel en onderdak mag het
niet blijven. Ze zal duidelijker
dan voorheen naar buiten toe
moeten optreden, stelling moe
ten nemen tegenover de mach
thebbers. Daar moet meer hel
derheid over bestaan".
"Sommige kerkeraadsleden
zijn zeer voorzichtig. Ze vinden
dat er nog een deur open gehou
den moet worden, dat er nog ge
probeerd moet worden de onder
drukkende overheid te bereiken.
Deze tijd is voor ons als volk en
als kerk en voor ieder persoon
lijk een louteringsproces, waar
we doorheen moeten. Je hoopt,
dat het geen breekpunt zal wor
den en datje dienst mag doen als
schakeltje naar de toekomst".
Scholen
De rooms-katholieke scholen
in het bisdom Roermond krijgen
vijf jaar de tijd om zich te bezin
nen op het nieuwe 'reglement
voor het katholiek onderwijs'.
Bisschop Gijsen is van plan de
scholen uit te nodigen "om in
overleg te bezien hoe het katho
liek onderwijs vorm moet krij
gen".
Dat deelde een woordvoerder
van de bisschop gisteren desge
vraagd mee. Nog deze zomer
komt de bisschop met een uit
voerige uiteenzetting over wat
naar zijn mening katholiek on
derwijs werkelijk is. In 1992
moet in elk geval duidelijk zijn
wie voor erkenning als rooms-
katholieke school in aanmerking
wil en kan komen.
"De scholen zijn niet verplicht
katholiek te zyn", zei de bis
schoppelijke woordvoerder.
"Vrijheid blijheid. Maar men
moet zich wel realiseren dat ka
tholiek-zijn geen vrijblijvende
zaak is".
Eredoctor. De vroegere
aartsbisschop van Utrecht kardi
naal Willebrands is voor zijn ver
diensten voor de oecumene weer
onderscheiden met een eredoc
toraat, nu van de theologische fa
culteit van de rooms-katholieke
universiteit in München. Dit is
het achtste eredoctoraat dat Wil
lebrands ontvangt.
Hervormde Kerk: beroepen
te Baardwijk (deelwerk) kandi
daat J. F. Tanghé Waalwijk, te
Dordrecht H. J. Stoutjesdijk
Oud-Beijerland, te Hoogeveen C.
J. Roosa Hardenberg; aangeno
men het beroep door de synode
voor werk bij de Reformed
Church of East Africa in Kenia
kandidaat Ph. van Wijk Oegst-
geest.
Vrouw. In een resolutie her
haalt de Vrije Presbyteriaanse
Kerk van Schotland (een kleine
behoudende kerk) dat vrouwen
in de kerk geen gezag mogen
hebben. "Dat leert het Woord
van God duidelijk". "De vrouw
mag niet onderwijzen, maar
moet zich in alle onderwerping
laten leren. Alleen mannen mo
gen benoemd worden in kerkelij
ke functies.. De taak van de
vrouw ligt in het helpen en be
moedigen van de kerk". Volgens
de Schotse vrije presbyterianen
komt openstelling van het ambt
voor de vrouw neer op afwijzing
van het gezag van de bijbel.
(Zowel in de gewone Presbyte
riaanse Kerk van Schotland als
in de Anglicaanse Kerk kunnen
vrouwen officiële functies bekle
den. Bij de anglicanen kunnen
vrouwen diaken worden. Over
het priesterschap is men het nog
niet eens).
Bezoek. Kardinaal Sin van
Manilla (Filippijnen) is vandaag
in Moskou aangekomen voor een
bezoek van elf dagen. Hij is uit
genodigd door het patriarchaat
van de Russisch-Orthodoxe
Kerk naar aanleiding van de vie
ring van 1000 jaar christendom in
de Sowjet-Unie volgend jaar.
