'Amsterdam is één
van m il zintuigen'
'Om eigen leed valt
erg veel te lachen'
Schrijver Simon Vinkenoog:
Tachtig koren naar Arnhem
Beeldhouwer
Jaap Mooy
overleden
'Mort de Rire' is meer dan leuk
Simon Vinkenoog is een echte Amsterdamse
volksjongen. Afgezien van acht tropenjaren in Parijs
heeft hij zijn hele leven in Amsterdam gewoond.
Hij is stapelgek op dit 'magische centrum', maar het is
geen blinde liefde. Aan de hondepoep ergert hij zich
echter al lang niet meer, hoogstens nog aan het criminele
'balletje-balletje'-'spel'.
Een ontmoeting met een schrijver voor wie elke dag
opnieuw 'een slagveld vol werkzaamheden' is. „Er gaat
niets boven geïnspireerd leven en Amsterdam biedt die
inspiratie volop".
AMSTERDAM - Over een paar
weken wordt hij al weer negenen
vijftig, maar Simon Vinkenoog is
nog altijd onvermoeibaar. Hij pu
bliceert aan de lopende band, leidt
elke maandagavond een literaire
workshop en reist stad en land af
om uit zijn werk voor te dragen. En
dat is nog maar een fractie van zijn
activiteiten.
door
Gerlof Leistra
We zitten in de werkkamer van
zijn ruime huis aan de Amstel, iets
buiten het centrum van Amster
dam. Het stikt overal van de boe
ken, maar de schrijver weet feil
loos de weg. Na een flitsend radio-
interview voor de VARA moet hij
eerst weer even orde in de chaos op
zijn bureau aanbrengen. De schrij
ver heeft zijn sluike haar voor de
gelegenheid los op zijn schouders
hangen en draagt een rode slobber-
trui.
In Stadsnatuur - een paar maan
den geleden bij uitgeverij Conser
ve verschenen - verzamelde Simon
Vinkenoog zijn dagboeknotities
uit de eerste helft van 1986. Het zijn
poëtische aantekeningen die een
indruk geven van zijn drukke be
staan. „Ik vind het leuk om dag
boekbladen bij te houden. Ik heb
ook altijd van die kleine boekjes
bij me. Maar het is niet de bedoe
ling dat hier een vervolg op komt.
Elk boek van mij is weer anders
dan het vorige".
Experimenteel
Het lijkt alsof Vinkenoog in zijn
werk consequent weigert conces
sies te doen aan het grote publiek.
„Ach, ik ben mezelf. Ik blijf experi
menteel schrijver. Als mensen me
niet kunnen volgen is dat jammer
voor ze, maar ik schaats mijn baan
tje. Ik krijg ook veel leuke reacties.
Mensen die schrijven dat..., nou ja,
weet ik veel wat ze allemaal schrij
ven, maar ze schrijven leuke din
gen".
Wat vindt hij ervan dat Amster
dam dit jaar de culturele hoofdstad
van Europa is? „Amsterdam is in
derdaad één van de magische cen
tra van de wereld. Maar probeer
het niet in grote feesten te zoeken,
het is allemaal kleinschalig. We
hebben zo'n veertig kleine theater
tjes in Amsterdam, waar mensen
bezig zijn te experimenteren. Daar
komen ze uit de hele wereld op af'.
Op acht Parijse jaren na heeft
Vinkenoog altijd in Amsterdam ge
woond. „Ik voel me hier ook thuis.
Ik ben kreeft: stad, land. Ik hou
van mijn stad, ik ben stapelgek op
Amsterdam. Maar het is geen blin
de liefde, ik weet heus wel wat er
verkeerd aan is. Maar ik erger me
al lang niet meer aan hondepoep.
Elke stad heeft wel wat. En het is
hier een beetje meer op menselijke
maat dan in Parijs of Londen".
Artiesten
In 1948 vertrok Vinkenoog naar
Parijs. „In Amsterdam gebeurde
helemaal niets. Het Leidseplein
was het enige uitgaanscentrum.
Daar kwam je altijd weer terecht.
Dus voordat ik naar Parijs ging,
had ik daar mijn eerste stappen al
liggen. Ik kwam er al toen ik een
jaar of dertien, veertien was. Con
certen van de Kilima Hawiaans en-
zo. Het mocht geen jazz heten,
maar het was wel swingachtig.
Even later de eerste nozems. Men
sen met lang haar waren toen ar
tiesten".
„Bovendien woedden die vijf
oorlogsjaren nog in me na. Ik had
allerlei trauma's aan de oorlog
overgehouden en mijn hele leven
met mijn moeder alleen gewoond.
Er gebeurde hier niks. Mijn tweede
vrouw kreeg een klein erfenisje en
zei 'laten we naar Parijs gaan of een
reis maken en dan zien we wel
waar we terechtkomen".
„Uiteindelijk ben ik acht jaar in
Parijs blijven hangen, omdat ik
een mooi baantje bij de Unesco
kreeg. Daardoor kon ik een drie
dubbel leven leiden: bij de Unesco,
maar ook als minnaar en vriend en
als uitgaand mens (jazz. theater,
film, boeken). En de hele literaire
carrière die er aan kwam als één
van de Vijftigers. Punks waren er
toen ook al, alleen heetten ze toen
existentialisten. Maar die waren
ook in het zwart gekleed, somber
met zwart omringde ogen".
Vindt Vinkenoog het niet moei
lijk steeds weer met zijn tijd mee te
gaan? „Nee, ik ben een bevlogen
mens. Leven in de brouwerij en
knuppels in het hoenderhok. Het is
leuk op het scherp van de snede,
telkens nieuwe uitdagingen. Ik zie
ook steeds weer verbanden en heb
Simon Vinkenoog is nog altijd stapelgek op Amsterdam.
ook veel jongere vrienden. Boven
dien heb ik kinderen in drie gene
raties: mijn oudste zoon is 39, één
is 26, dan heb ik nog een dochter
van 13 en een zoontje van 8. Ik ben
een beetje stamvader".
Alsof het afgesproken is, staat de
kleinste Vinkenoog op dat mo
ment aan de voordeur te bellen.
Vinkenoog-senior sprint schreeu
wend naar beneden. „Arthur, hou
die sleutel dan bij je jongen! Heb je
geen geld meer? Hier heb je wat.
Maar je moet niet alles tegelijk uit
geven! Stop het weg, wantje bent
een waanzinnig kind!"
Terug naar het verleden. In 1956
verhuisde Vinkenoog weer van Pa
rijs naar Amsterdam. Parijs deed
hem door de problemen met Alge
rije weer aan Amsterdam tijdens
de oorlog denken. Er vonden bom
aanslagen plaats en op iedere hoek
van de straat stond een agent met
een machinegeweer. Bovendien
was hij uitgekeken op zijn werk bij
de Unesco en wilde hij zijn moe
derstaai weer horen spreken.
In Amsterdam kwam hij tussen
de marihuana-rokers terecht die
het leven zuur werd gemaakt door
de politie. „Waar nu de Bulldog is
en hasjies worden verkocht, heb ik
nog een nacht met Jan Cremer op
het politiebureau gezeten omdat
we in een vandalistische bui een
melkkarretje hadden omgegooid.
Dat heb ik nog in mijn roman
Hoogseizoen beschreven. Er kwam
ook inderdaad een hoogseizoen
Lsd en mescaline
„Toen begin jaren zestig ook de
lsd en de mescaline illegaal ver
krijgbaar waren, leek het of plotse
ling iedereen een soort mythische
heldenrol te vervullen had. Bart
Hughes die naar zijn derde oog
boorde, Robert Jasper Grootveld
die met een bakfiets naar Parijs
ging en op een vlotje door de
grachten van Amsterdam voer.
Aatje Veldhoen die zijn eerste
prenten maakte. Het was een tita
nenstrijd".
Waar is Vinkenoog het meest aan
gehecht in Amsterdam? „Rustig
langs de grachten fietsen. Voor de
deur heb ik de Amstel, daar kan ik
ook uren naar kijken". Als hij vroe
ger op de hoek van de straat een
toerist met een plattegrondje zag,
stapte hij af en wees de weg. Te
genwoordig is hij met een zekere
regelmaat gids op literaire rond
vaarten. „Je bent een soort gids
van je stad. Ik ken Amsterdam als
mijn broekzak, het is één van mijn
zintuigen. We hebben inderdaad
junkies en autodiefstallen en noem
maar op, maar welke wereldstad
heeft dat niet. Moet je naar New
York gaan. Als je ziet wat daar een
weirdo's op straat lopen en hoe
mensen daar hun huizen barrica
deren. Als hier iemand vermoord
wordt, spreekt het hele land er
over. In andere steden zijn moor
den aan de orde van de dag".
Maar ergert hij zich dan nergens
aan? „Nee, in principe niet. Wan
neer je gaat kankeren, krijg je kan
ker. Maar goed. ik erger me kapot
aan 'balletje-balletje'. Een paar
keer fietste ik langs toen ze met dat
spelletje bezig waren. Ik nep 'men
sen, het zijn oplichters, laat je niet
beetnemen!' Tien meter verder
werd ik al aangesist. Later zei
Louis van Gasteren tegen me 'doe
dat maar niet, want voor je het
weet heb je een mes in je donder'.
Maar ik ben niet bang en dan ge
beurd je ook nooit iets. Ik ben 1
meter 86... Ja, mijn fiets is natuur
lijk wel een paar keer gestolen.
Maar dan koop je weer
voor 25 gulden. Weet je ook
die weer vandaan komt"
Tweejaarlijkse
prijs voor
kunstenaressen
HAARLEM (GPD) - In septem
ber zal voor de eerste keer aan een
Nederlands beeldend-kunstenares
in het Frans Halsmuseum in Haar
lem de landelijke en nieuwe Ju
dith-Leysterprijs worden uitge
reikt. Aan de onderscheiding is een
bedrag van f 10.000 verbonden. De
prijs wordt verleend door de Ju
dith Leyster Stichting die begin dit
jaar in Amsterdam werd opgericht.
De prijs is tweejaarlijks. Om elke
keer geld bijeen te krijgen zal een
beroep worden gedaan op bijvoor
beeld vrouwenorganisaties en het
bedrijfsleven. De bedoeling is dat
de prijs op 13 september wordt
overhandigd, mits de fondsen
daarvoor bijeen zijn. Dat is op dit
moment nog niet het geval.
De uitreiking is gekoppeld aan
een symposium op 11 en 12 sep
tember in het Stedelijk Museum in
Amsterdam over vrouwen in de
beeldende kunst. Opzet is het ene
jaar de prijswinnares bekend te
maken en het jaar daarop een over
zichtstentoonstelling aan haar
werk in het Frans Halsmuseum te
wijden. Het gaat met nadruk om
een oeuvreprijs. De eerste exposi
tie van de aanstaande winnares zal
om organisatorische redenen in
1989 worden gehouden. Daarbij
verschijnt een catalogus.
De stichting heeft als doel de er
kenning te bevorderen van de
vrouwelijke beeldende kunste
naars en de oorspronkelijkheid
van hun werk in de Nederlandse
beeldende kunst.
De prijswinnares wordt gekozen
door een onafhankelijke jury. Deze
bestaat dit keer uit Wim Crouwel
(ontwerper en directeur Museum
Boymans van Beuningen), Maya
van Hall (beeldhouwster), Ellen
Joosten (ex-conservator Rijksmu
seum Kröller-Müller), Derk Snoep
(directeur Frans Halsmuseum) en
Christa van Zanten (beeldend kun
stenares en verbonden aan de afde
ling bouwkunde van de T.H. Delft)
De naam van de prijs en stich
ting is ontleend aan de 17de-eeuw-
se kunstenares Judith Leyster, die
tijd- en stadgenoot was van de oor
spronkelijk uit Antwerpen afkom
stige en naar Haarlem geëmigreer
de schilder Frans Hals.
ARNHEM (ANP) - Het Internatio
naal Koorfestival wordt van 29 juni
tot en met 5 juli in Arnhem gehou
den. Het festival behoort tot de
grootste in Europa.
Het is de tiende keer dat het vier
jaarlijkse festival wordt gehouden.
Dit jaar heeft de organisatie voor
het eerst in de geschiedenis Arn
hem als festivalplaats gekozen.
Voorheen werd het zangfestijn in
Den Haag gehouden, maar volgens
de organisatoren wilde de gemeen
te Den Haag het festival niet meer
financieel ondersteunen.
Het festival bestaat uit vier on
derdelen. Er is een internationaal
concours voor amateurkoren in
Arnhem en in verscheidene plaat
sen elders in het land wordt een
groot aantal concerten door de
deelnemende koren gegeven, wor
den voor de deelnemende zangers
en dirigenten workshops georgani
seerd en een internationaal jeugd
koor studeert twee werken in die
daarna worden uitgevoerd.
Aan het festivalconcours werken
vijftig buitenlandse en dertig Ne
derlandse koren mee. In totaal ko
men vierduizend zangers en zange
ressen uit binnen- en buitenland
naar Arnhem.
BERGEN (ANP) - De beeldhou
wer, schilder en tekenaar Jaap
Mooy uit Bergen (N-H) is zondag
op 71-jarige leeftijd in zijn woon
plaats overleden. Hij is gisteren in
Schagen gecremeerd.
Als geboren en getogen Berge-
naar wilde en ging Jaap Mooy naar
zee. Hij volgde een opleiding tot
scheepsmachinist en heeft een
paar jaar gevaren. Terug in zijn
woonplaats ontwikkelde hij zich
tot kunstenaar onder de hoede van
Charley Toorop. Zijn drang naar
vrijheid sloot elke programmati
sche richting uit. Hij trad dan ook
niet toe tot de Cobra-groep, of
schoon het hem was gevraagd. Wel
was hij korte tijd lid van de 'IJmui-
der Kring'. In 1964 vertegenwoor
digde Jaap Mooy ons land. op de
Biënnale in Venetië. Hij exposeer
de veel in Nederland, maar ook in
Antwerpen, Recklinghausen, Bo-
chum, New York en Kopenhagen.
Jaap Mooy maakte al vroeg mon
tages van allerlei voorwerpen die
hij 'kastjes' noemde. Ook was hij
doende met fotomontages, zowel
geestig als cynisch analyserend.
Hij werd vooral in de jaren vijftig
en zestig bekend om zijn expres
sieve en soms surrealistische beel
den, samengesteld uit afvalijzer
dat hij aan elkaar laste. Hij was
toen kind aan huis op de giganti
sche schroothopen van de Hoogo
vens. Na de periode van expressio
nistische ijzerplastieken kwam een
periode van meer meditatieve rust
met eenkleurige schilderijen.
Aan het festival doet ook een in
ternationaal festivalkoor mee dat
bestaat uit jonge zangers en zange
ressen uit alle delen van de wereld.
Vanaf 27 juni zullen de leden van
dit koor op het sportcentrum Pa
pendal bij Arnhem twee werken
instuderen. Op 3 juli worden de
werken uitgevoerd.
De openingsmanifestatie is
maandag 29 juni in de Rijnhal. Mi
nister Brinkman van WVC opent
het festival officieel. Tijdens de
slotmanifestatie 4 juli worden de
prijswinnaars in de verscheidene
categorieën bekendgemaakt
Diskus vraagt
om herkansing
ROTTERDAM (ANP) - De Rotter
damse theatergroep Diskus wil
van minister Brinkman (cultuur)
nog een jaar de tijd krijgen om aan
te tonen dat de groep het waard is
om jaarlijks door het ministerie
van WVC gesubsidieerd te worden.
Dat heeft het gezelschap maandag
in een brief aan de bewindsman ge
schreven, in een reactie op het vo
rige week bekend geworden advies
van de Raad voor de Kunst.
In dat advies van de raad aan de
minister wordt gesteld dat Diskus
niet meer gesubsidieerd moet wor
den, omdat de groep zou drijven op
'achterhaalde formules'. In de brief
aan de minister schrijft Diskus dat
het gezelschap, dat volkstheater
speelt, pas één seizoen onder een
nieuwe artistieke leiding achter de
rug heeft. Dat is een te korte perio
de om over het gebodene een defi
nitief oordeel te kunnen vellen,
meent Diskus.
De Hexe production met 'Mort de
Rire'. Choreografie: Mathilde Mon-
nier, Jean-Francois Duroure. Gezien
op 16 juni in de Doelenzaal, Araster
dam. Aldaar ook op 17,18 en 19 juni.
AMSTERDAM - 'Mort de Rire' is
een kakafonische produktie. Alle
denkbare stijlmiddelen uit de
moderne dans worden door el
kaar gebruikt: herhalingen, fy
sieke kracht, bruut geweld, rela
tivering van de dans, koketterie
en mime. De muziek is al even
divers; arabische- en Afrikaanse
klanken, volks- en zigeunermu-
ziek, een Italiaanse smartlap,
noem maar op. Daar komt dan
nog eens bij dat tussen dans, mu
ziek, decor en kostuums geen di
rect verband te leggen is.
En toch vormen al die losse de
len een geheel. De samenhang
wordt heel geleidelijk duidelijk;
het telkens met blind vertrou
wen bij elkaar in de armen sprin
gen begint op te vallen; het na
bootsen van dieren blijkt zowel
in de bewegingen als in de mu
ziek terug te keren; van tijd tot
tijd bevriezen de spelers in een
pose, alsof er een familiekiekje
moet worden gemaakt. De voor
stelling is opgebouwd uit frag
menten. Maar dankzij de terug
kerende elementen heb je als
toeschouwer het gevoel er steeds
meer greep op te krijgen.
'Mort de Rire' is - de titel zegt
het al - een tragi-komedie. In de
eerste helft heeft het komische
de overhand. Amusante tafereel
tjes volgen elkaar op. De spelers -
vier mannen en twee vrouwen -
zien er in hun zwarte broeken,
bretels en beha's uit als onschul
dige sm-liefhebbers. Ze ijsberen
als apen, huppen als vogels en
spelen spookhuisje met lange
lapjesjassen aan. Ook dollen ze
met stapels damesondergoed,
alsof het de eerste ochtend van
de uitverkoop is.
Was het daarbij gebleven, dan
zou 'Mort de Rire' een amusante
voorstelling zijn, maar ook niet
meer dan dat. Maar naar het eind
slaat de stemming om. De pure
dans krijgt meer kans en de na
druk verschuift naar de tragiek.
De dansers ontpoppen zich als
zwemmers op het droge, hap
pend naar water. Ze doen alsof ze
handgranaten gooien naar él-
kaar. De bewegingen blijven on
besuisd. maar winnen aan kwali
teit. Er begint iets van eenheid te
ontstaan. Al zijn er zelden dans-
strofes die terugkomen; alsof
Monnier en Duroure bang zijn
dat ze snel gaan vervelen.
Net als je denkt de eindjes aan
elkaar te kunnen knopen krijgt
de voorstelling een radicale
draai. Ineens kijk je naar een
picknick van rond de eeuwwis
seling, met alle klaterende lach
jes en strooien hoeden vandien.
Dat eind plaatst al hetgeen er aan
vooraf ging in een onwezenlijk
licht en dat is precies wat de
voorstelling nodig heeft.
'Mort de Rire', een co-produk
tie van het Holland Festival, is
tot nu toe wat de dans betreft de
grootste opsteker van het festi
val-programma.
ARIEJAN KORTEWEG
Nieuwe Scene en Belgisch verdriet
LEIDEN - Tricolore Triste is de
nieuwe zomerproduktie van de
theatergroep Internationale Nieu
we Scene uit Antwerpen. De titel
heeft alles te maken met de Belgi
sche driekleur. Een vlag die, zo
blijkt uit het stuk, in de loop van de
eeuwen niet altijd even fier heeft
gewapperd. Een stuk over 2000
jaar bezet worden en bezetten,
schaven en beschaven, haat en lief
de, woede en berusting, onder
drukking en revolte, de verande
ring van macht en onmacht.
door
Saskia Stoelinga
Na Utrecht, Amsterdam, Haar
lem, Alkmaar, Den Haag staat de
tent van de succesvolle Antwerpse
theatergroep Nieuwe Scene nu in
Leiden op het Schuttersveld. Zes
jaar geleden stond het Vlaams col
lectief bij de Molen de Valk met de
tentproduktie De Herkuis. De
'trieste driekleur' bestaat net als
Herkuis uit korte scènes die een
beeld geven van twintig eeuwen
Belgisch verdriet.
Volgens het tekstboek is Belgiè
een land dat gedurende 2000 jaar
'de voetmat was van iedereen die
in Europa de lakens wilde uitde
len'. "We hebben altijd te kampen
gehad met een gebrekkige identi
teit. En dat komt door de invloed
van alle mogelijke culturen die
België bezet hebben", aldus acteur
Dirk Celis. Toch blijft het gezel
schap bij al die buitenlandse mach
thebbers niet al te lang stil staan.
"We gaan met zeven mijlslaarzen
door de geschiedenis. Van de oude
Belgen in het stenen tijdperk tot de
kerncentrales in onze jaren tach
tig"
Zonder uitzondering wordt het
stuk door d.e recensenten van de
regionale en landelijke dagbladen
een wervelend spektakel ge
noemd. Betekent dit dat het geen
zwaar politiek stuk is?
Celis geeft een aanzet. "Wij heb-
STRATFORD - Het wereldbe
roemde Engelse toneelgezelschap
Royal Shakespeare Company
wordt geplaagd door financiële
problemen die de sluiting van het
theater in Stratford-upon-Avon tot
gevolg kunnen hebben.
Het gezelschap gaf maandag een
verklaring uit waarin stond dat de
„enige hoop" gevestigd is op spon
soring door particuliere bedrijven
en banken.
Het RSC bevestigde een bericht
in de Sunday Times dat het gezel
schap diep in de schulden zit.
ben door ónze bril gekeken naar de
geschiedenis van België". Zakelijk
leider Herman Ubachs vult aan:
"De Nieuwe Scene is in staat om
de meest ernstige thema's op vro
lijke toon te presenteren. Het is
meer politieke satire. Vergelijk het
maar met het ouderwetse volks
theater. Iets wat je in de lage lan
den niet gauw zult zien".
Circusvertoning
Voor dat volkstheater heeft de
Italiaan Dario Fo. onlangs nog als
regisseur betrokken bij de schitte
rende opera 'II Barbiere di Si-
viglia', de basis gelegd in 1971 met
de eerste Nieuwe Scene produktie
'Mistero Buffo'. Ook nu dragen de
spelers beschilderde kostuums en
manifesteren zij zich als een com
media dell'arte groep. Regisseur
Charles Cornett heeft er een circus
vertoning op een markplein van
gemaakt. Acrobaten, zangers, mu
zikanten, troubadours, edelen, po
tentaten, piraten, krijgers, solda
ten, broeders, zusters, jongleurs,
dieven, boosdoeners, arbeiders,
bureaucraten, speculanten, schat
rijken, slechtbetaalden, dochters,
vaders; de tien acteurs spelen vele
rollen en in elke typering zit wel
iets van een clown. De muziek en
de liederen zijn van de Italiaan An
tonio Infantino.
Voor eigen publiek hebben de-
Belgen nog niet gespeeld. In juli
staat de première in Gent gepro
grammeerd. Daarna gaat het gezel
schap door naar Antwerpen. "Mis
schien zijn we wel een beetje be
ducht voor ons eigen publiek",
zegt Celis. "Natuurlijk, over en
weer worden vooroordelen beves
tigd. Het is voor ons echt afwach
ten wat het daar gaat doen".
Acteur Fred van Kuyk meent dat
het geheel een mooi beeld geeft
van wat er van België is geworden
en inzicht geeft in het mechanisme
van de macht. "Ach, die Belgen"
Hij zegt het met onvervalste zelf
spot. "Om eigen leed valt behoor
lijk veel te lachen".
Internationale Nieuwe Scene;
Tricolore Triste. Te zien: do, vrij,
za, 20.15 uur in de tent op het
Schuttersveld in Leiden. Zondag
is er een matinee aanvang 14.00
uur en zaterdag wordt er om 14.00
uur in de tent door de groep
DODD een kindervoorstelling ge
geven.
You want love - Mixed
Emotions
1 Hold me now - Johnny
Logan
Call me - Spagna
i Crockett's theme - Jan
Hammer
i Don't dream it's over -
Crowded House
i Wild horses - Gino Vanel-
Living in a box - Living
in a box
1 Diamonds - Herb Alpert
en Janet Jackson
So strong - Labi Siffre
Big love - Fleetwood Mac
i I want your sex - George
Michael
I Can't be with you to
night - Judy Boucher
I still haven't found
what I'm looking for U2
SOS Mozambique
Dutch Artist Sing for
Mozambique
To be with you again -
Level 42
La isla Bonita - Madon-
Ifyou let me slay - Teren
ce Trent d'Arby
If I was your girlfriend -
Prince
Lass die sonne in dein
hertz - Wind
Nothing's gonna stop us
now - Starship
Right on track - Break
fast Club
Nooduitgang - Het Goe
de Doel
Just around the corner
Cock Robin
Bitter fruit - Little Ste-
High society medley -
David Ray
Walking together - Piet
Veerman
F.L M. - Mel en Kim
Gli impermeabili - Paolo
Conté
Love is in the air - Steve
Allen
When smokey sings -
AB&
Breathless Viktor Lazlo
Midnight blue - Lou
Gramm
Don't let the music stop -
MC Miker G
Why can't I be you - The
Cure
Sailin home - Piet Veer-
Blue hotel - Chris Isaak
Strange love - Depeche
Mode
