PTT een stuk efficiënter,
maar ook onper
Spoor 40 jaar postagent in De Wittstraat
U moet gewoon niet harder
rijden dan uw huisnummer...
actief in vrije tijd
Historische haven
gebed zonder end?
IflCHTERGRONDI
DINSDAG 2 JUNI 1987
LEIDEN - Dirk Spoor (80) vierde
gisteren samen met zijn vrouw Ma
rie (78), dat hij 40 jaar geleden een
postagentschap van de PTT kreeg
toegewezen. Al die jaren heeft hij
met zorg een postkantoortje gedre
ven aan de Johan de Wittstraat. En
dat is volgens een woordvoerder
van de PTT een uniek jubileum in
Nederland.
door
Meindert van der Kaaij
Zelf zegt Spoor erover dat "het
tegenwoordig een gevaarlijke busi
ness is. Het is nog steeds goed ge
gaan, maar er kan een keer komen
dat ze je voor je raap schieten. We
hebben nu al drie overvallen ach
ter de rug en dat gaatje toch niet in
je koude kleren zitten".
Nu wordt de sigarenwinkel en
postagentschap voornamelijk be
stierd door zoon Joop en diens
vrouw. "Die kwam al in dé zaak
toen hij tot tien kon tellen", zegt hij
schertsend. Zoon Joop heeft nu ge
deeltelijk de zaak van de oude heer
overgenomen. "Tot zijn eigen ge
noegen, hè Joop", roept senior zijn
zoon toe vanuit de kamer die ach
ter de winkel ligt. "Ik geloof al
thans niet dat hij elke dag met een
chagrijnig gezicht naar z'n werk
gaat". Spoor helpt alleen nog af en
toe in de winkel. Door de invoering
van de computer is het een stuk
moeilijker geworden. Bovendien is
Spoor wat slecht ter been gewor
den.
Op 1 december 1934 begon hij sa
men met zijn vrouw een sigaren
winkel in de Johan de Wittstraat.
Aanvankelijk bleef hij werken als
chauffeur bij De Leidse Autobo
xen Garage. Omdat de motoren
van de bussen niet al te best waren,
kwam het volgens Spoor goed uit
dat hij van huis uit monteur was.
Maar hij had op een gegeven mo
ment genoeg van zwarte handen en
toen hij ook nog eens koolmonoxi-
de-vergiftiging opliep, keek hij uit
naar ander en vooral gezonder
werk.
"Bij thuiskomst s'avonds zag ik
een keer dat dit huis te huur was.
Ik vroeg direct aan mijn vrouw of
zij soms zin had in een sigarenwin
kel. Het leek me wel handig om ta
bak te verkopen, omdat mijn ene
broer al een sigarenzaak had en de
andere reisde in tabak. Mijn vrouw
keek raar op haar neus en ze rea
geerde met: ga maar eerst eens sla
pen. Ik heb het de volgende dag
toch doorgezet. Wat ik in mijn kop
heb, heb ik niet in mijn kont, niet
waar?"
Kruis of munt
Het huis werd gehuurd en zijn
vrouw begon met de verkoop. Aan
vankelijk bleef Spoor werken als
chauffeur, maar op een gegeven
moment was ook dat afgelopen.
Het was crisis en het bedrijf, dat
onder meer reizen naar het buiten
land organiseerde, ging op de fles.
De enige inkomsten kwamen uit
de sigarenwinkel en dat waren dus
zware tijden. "Om tien uur moest
de winkel dicht. Voordat de deur
op slot ging, liep ik eerst de straat
op om te zien of er niet iemand aan
kwam die toevallig iets bij mij wil
de kopen. Ach jongen, ik heb in die
jaren zoveel armoede gezien. Als
mensen met hun schoen op een
dubbeltje gingen staan, konden ze
voelen of het kruis of munt was. Zó
dun waren de zolen. Vergeleken
daarmee beleven we nu gouden tij
den", vertelt Spoor met grote ogen.
Vlak na de oorlog kwam bij de
sigarenhandel een postagentschap.
"Dat is toch een eer. Je wordt ten
slotte helemaal doorgelicht of je
wel betrouwbaar bent. Het kwam
ons toendertijd ook wel goed uit.
Je zat vlak na de oorlog in een op-
bouwtijd waardoor mensen nog
weinig te besteden hadden. Een
postkantoor in je winkel werkt als
een trekpleister. Hoewel veel men
sen voor postzaken kwamen, koch
ten ze toch meestal ook wel iets in
de winkel".
"Het ging er in die tijd ouderwets
aan toe. Een heel gedoe met bon
netjes. Alles werd met de hand en
de pen gedaan. Het gebruik van gi-
ropassen was toen bijvoorbeeld
nog toekomstmuziek. We hadden
veel werk aan pakjes, stortingen op
de Rijkspostspaarbank, aangete
kende brieven. Natuurlijk ook
mensen die hun ouderdomsrente
kwamen ophalen. Omdat je veel fi
nanciële zaken afhandelde, wist je
ook veel van de mensen. Dan word
je de vertrouwensman van de
Raadsherenbuurt. We hebben dat
vertrouwen van de klanten nooit
beschaamd. Trouwens ook niet
van de PTT, want we hebben nooit
zoiets gehad als een kastekort".
Postbank
Daarna is er volgens Spoor spra
ke geweest van een evolutie. Lang
zaam aan veranderde er steeds
meer in de diensten die de PTT aan
de mensen aanbood. "De PTT gaat
meer en meer commerciëler te
werk. Alles wordt afgestemd op
een zo efficiënt mogelijke verwer
king van de handelingen. Dat vind
ik wel onpersoonlijk. Vroeger zag
je zelden reclame van de posterij
en, nu word je en
Met de komst van de Postbank
gaat de PTT steeds meer concurre
ren door dingen erbij te nemen die
bij de kleinhandel horen. Ik denk
dan aan verkoop van staatsloten en
het afsluiten van verzekeringen.
Straks gaan ze ook nog treinkaar
tjes verkopen".
Of het zover komt is de vraag.
Spoor vindt wel dat de postagent
schappen door het PTT-korps niet
bepaald voor vol worden aange
zien. "We hangen er maar een
beetje bij. Er zijn drie bladen voor
personeelsleden van de PTT. Daar
in staat alles over postzaken, zoals
over een postbesteller uit Appel
scha die een wedstrijd kienen heeft
gewonnen. Maar in al die jaren dat
ik die bladen thuis krijg, heeft er
niet ook maar één letter ingestaan
over de postagentschappen. Er ge
beuren daarmee toch hele gekkke
dingen. Denk maar eens aan alle
overvallen die er worden gepleegd.
Bovendien verrichten de post
agentschappen in totaal zo'n derde
deel van alle handelingen op post-
gebied".
Maar gisteren kreeg de familie
Spoor overigens wel degelijk aan
dacht van de PTT. Een vertegen
woordiger van de directie van het
Leidse postkantoor kwam langs
om te feliciteren. Maar het is dan
ook het oudste postagentschap in
Leiden. Wat dat betreft is Spoor
nog steeds een beetje gepikeerd
over een stuk dat eens in deze
krant heeft gestaan. Daarin werd
een ander postagentschap aange
merkt als het oudste van Leiden.
Criminaliteit
Jubileum of niet, Spoor moet
toch gebruik maken van een com
puter. Dat is niet eenvoudig ook al
zijn ze bedoeld om het werk te ver
gemakkelijken. "Het is moeilijk
om op hogere leeftijd om te turnen.
Al die codes zijn om gek van te
worden". Naast de computer heeft
de moderne tijd volgens Spoor ook
nog iets anders meegebracht. Dat
is criminaliteit. Hij kan zich er
groen en geel aan ergeren. Vermoe
delijk hangt dat nauw samen met
de drie overvallen die de laatste ja
ren op zijn postkantoor zijn ge
pleegd.
"Je leeft daardoor voortdurend
in spanning. Als bijvoorbeeld
straks twee jongens op een brom
mer komen voorrijden en ze lopen
de winkel in met de helmen op zo
dat hun gezicht bedekt blijft, dan
schrikken wij ons alweer rot. Het
kan tien keer goed gaan, maar de
elfde keer is het fout. En ze schie
ten tegenwoordig rustig. Na elke
overval vroegen we ons af: zullen
Hengelsport
Visvereniging Hengelsport
heeft afgelopen weekeinde een
wedstrijd in de Vliet gehouden.
De uitslag: 1 A. Biej jr. 20 st, 4390
gr: 2 W. Verhoef 11 st, 3210 gr; 3
N. Verhoef 8 st, 1720 gr; 4 H. Boe-
lee 4 st, 860 gr; 5 A. Beij sr. 2 st,
300 gr; 6 C. van der Berg 1 st, 160
gr; 8 Th. Blansjaar 2 st, 120 gr.
'Zuid-V/est' viste in de Ring
vaart jn de Haarlemmermeer. De
uitslag: 1. HJ. Moenen 18 st, 5100
gr; 2 H. van der Laan 16 st, 7200
gr; 3 W. Moenen 16 st, 5600 gr, R.
Ijzerman 17 st, 3850 gr, J. Mark
20 st, 3200 gr; 6 A. Ruis, 17 st,
2200 gr; 7 H. Rijsbergen 17 st,
2200 gr; 8. P. Verschuren 9 st,
3300gr, P. Smit 13 st, 3250 gr; 10.
J. Benning 15 st, 1900 gr.
TOP hield een wedstrijd in
Zaandam. Uitslag: 1. J. Moenen
48 st, 1444cm; 2 D. Schouten 39 st,
1011 cm; 3 H. Schouten 33 st, 967
st; 4 C. Schouten 31 st, 864 cm; 5
B. Heemskerk 21 st, 653 cm; 6. W.
i Berkel 19 st, 561 cm; 7. T.
Hoppenbrouwer 20 st, 559 cm; 8.
- oan Rijn 17 st, 483 cm; 9. F.
Oudshoorn 15 st. 396 cm; 10. C.
Hoppenbrouwer 6 st, 142 cm.
Visvereniging SUST hield op
10 mei een wedstrijd. Uitslag ere
divisie: 1 H. Dorrepaal 6425 gr; 2
H. Wolvers 3875 gr; 3 K KwaaU
3000 gr; 4 P. van Houten 2925 gr
5 T. Abspoel 2550 gr; 6 D Smi
1525 gr. Uitslag eerste divisie: 1
R. Smit 47oo gr; 2 J. Turenhou
3100 gr; 3 D. Aalbersberg 650 gr
4. H. Bodrij 350 gr.
LEIDEN - "Dat huisnummer 100
van u, dat is wel symbolisch te
noemen hè?" zei de rechter tegen
een 25-jarige Leidenaar. De man
had met een snelheid van 170 ki
lometer per uur op zijn motor
over de snelweg geraasd. "U had
bij uzelf kunnen denken: ik mag
niet harder dan mijn huisnum
mer, Dan had er niets aan de
hand geweest. Het is weer wat
anders als u was verhuisd naar
nummer 170", vervolgde de rech
ter. De Leidenaar die voor het
kantongerecht moest verschij
nen kon de grappen maar matig
waarderen.
door
Meindert van der Kaaij
en Kees Haakman
De rechter ging rustig verder
met het onder de neus wrijven
van de overtreding: "Zo'n snel
heid van 170 is knap hard. Lek
ker hard, zoals dat heet. U heeft
zeker plat óp de tank gelegen. En
dan maar goed blazen. Heeft u
een secure snelheidsmeter op uw
motor?" De snelheidsduivel ant
woordde dat de meter boven de
100 kilometer een afwijking naar
boven heeft. De rechter sprong
daar direct op in: "Toen u dus
van de politie hoorde dat u 170
had gereden, viel dat nog mee.
Uw snelheidsmeter zal dan onge
veer 180 hebben aangewezen.
Wellicht dacht u dat u het met de
170 kilometer nog rustig aan had
gedaan".
De motorrijder kon daartegen
weinig inbrengen. Hij begreep
ook dat het een dure grap ging
worden. Op de vraag of hij de
motor nodig had voor zijn werk,
vertelde hij dat hij nu een fiets
heeft. "Nou daar moet je ook
mee uitkijken tegenwoordig",
kon de rechter niet nalaten nog
eens te zeggen. Het bleek dat de
Leidenaar de motor had ver
kocht nadat hij daarmee onder
uit was gegaan en nog wel uitge
rekend op een moment dat hij
heel zachtjes reed. De reparatie
vond hij te duur.
De officier van jusitie eiste
voor het te hard rijden 350 gul
den. Daarvoor had de motorrij
der al een acceptgirokaart gekre
gen. Die was hij echter kwijtge
raakt. Zo'n verontschuldiging
had de rechter al vaker gehoord:
"Volgens mij mikken mensen de
giro-enveloppen ongeopend in
de prullenbak, denken ze: we
zien wel wat er van komt. Nqu
dat is dus gewoon dat ze meer
moeten gaan betalen".
Proefritje
Een 30-jarige Leidenaar was op
de Kagerstraat door de politie
aangehouden met een brommer
zonder geldig verzekerings
plaatje. "Ik wilde een proefritje
maken. Kijken of hij een beetje
reed", antwoordde de man op de
vraag van de rechter naar het
waarom. De rechter toonde zich
zogenaamd meelevend: "Tja, dat
is pech hebben joh. Maak je heel
even een ritje en dan word je aan
gehouden".
Er waren nog wel wat onduide
lijkheden omdat in het proces
verbaal uitspraken stonden die
in strijd waren met de verklarin
gen waarmee de man gisteren
kwam. Zo zei de Leidenaar des
tijds tegen de politie dat hjj op
dat moment eigenaar van de
brommer was. Als je een proef
ritje maakt ben je natuurlijk nog
geen eigenaar. Bovendien ver
klaarde de bromfietser dat hij op
weg was naar het strand. Wat
was nou de werkelijke toe
dracht? De man bleef stug vol
houden dat hij een proefritje had
willen maken.
De rechter gooide het maar
over een andere boeg. "Eigenlijk
heeft u wel een groot risico geno
men door onverzekerd rond te
gaan rijden. Voor hetzelfde geld
veroorzaakt u een ongeluk. Wie
betaalt dat dan? U hebt dan ei
genlijk nog geluk gehad dat een
agent heeft geconstateerd dat u
geen verzekering had". De man
raakte in de war: eerst had hij
pech en even later had hij weer
geluk.
Ook begon de rechter over de
acceptgiro die iedereen na een
bekeuring krijgt thuisgestuurd.
De Leidenaar beweerde dat hij
helemaal geen giro had thuisge
kregen. Schertsend merkte de
rechter op: "Hebben we in Ne
derland zo'n beroerde bezor
ging? Niemand krijgt ooit een ac
ceptgiro thuisbezorgd. Ik heb
het gevoel dat het met de uitsla
gen van de loterij wel anders
gaat".
De officier stelde vast dat van
het verhaal over een proefritje
niet veel overeind bleef. "Laten
we het er op houden dat de waar
heid lichtelijk is aangepast".
Hoewel de officier een bedrag
van 130 gulden eiste, verlaagde
de rechter in zijn vonnis de boete
tot 110 gulden.
'Eigen weg'
Een 23-jarige Noordwijker had
in Katwijk volgens de politie 85
kilometer gereden op een weg
waar hij maar 50 mocht. Tegen
over de rechter verklaarde de au
tomobilist daarvan helemaal
niets te begrijpen. "Ik ken die
weg heel goed, heb hem zelf aan
gelegd. Het zit daar vol bochten
en drempels, dus hard rijden kan
daar helemaal niet".
LEIDEN - De avondvierdaagse is gisteravond met 172 deelnemers van start gegaan. Vorig jaar waren dat er
nog maar 85. Maar dat aantal steek schril af bij bijna 4000 deelnemers in Katwijk waar de vierdaagse gisteren
eveneens is begonnen.
De wandelliefhebbers hadden af en toe te kampen met plensbuien, hetgeen overigens de pret niet mocht
dnikken. De deelnemers vertrokken vanaf de kantine van voetbalvereniging VTL. Zij konden kiezen uit drie
afstanden: 5,10 en 15 kilometer. Aanstaande donderdag worden de volhouders om 20.00 uur op het Vijf Meiplein
binnengehaald door de muziekgroep Con Bravura uit Leiderdorp. Mensen die alsnog willen meelopen met de
vierdaagse van wandelsportvereniging Zuid-West, kunnen zich tussen 18.00 en 19.00 uur in de kantine van VTL
opgeven. (foto Henk Bouwman)
De familie Spoor eendrachtig bijeen bij de kassa van hun postkantoor aan de Johan de Wittstraat. Links Dirk
in Marie Spoor. Daarachter zoon en schoondochter die een paar jaar geleden de zaak hebben overgenomen.
(foto Jan Holvast)
we ermee stoppen. Maar ja, het le
ven gaat verder nietwaar? Het
blijft een gevaarlijk beroep. Er
hoeft maar een gek binnen te ko
men...". Spoor maakt een veelzeg
gend gebaar.
De familie Spoor heeft wel eens
overwogen om een kooi in de win
kel te laten bouwen. Maar volgens
Spoor bedreigen de overvallers
dan de klanten die voor het loket
staan om vervolgens alsnog geld te
eisen. "Dat is toen gebeurd bij een
agentschap in de Cobetstraat.
Daarnaast gaat de hele zaak naar
de bliksem. We moeten dan die
kooi uit om bijvoorbeeld een pakje
sigaretten te pakken. Dan denken
klanten de volgende keer bij zich
zelf: ach, laat maar ziten, moet die
man anders weer opstaan".
Voortdurend komt hèt gesprek
op de oorlogstijd '40-'45. Spoor
heeft samen met zijn vrouw het
verzetsherdenkingskruis en onder
scheidingen van de Engelse en
Amerikaanse regering voor het ge
ven van onderdak aan in Neder
land gestrande vliegeniers.
"Schrijf daar maar niet over. Ik
heb er geen syndromen aan over
gehouden hoor. Maar mensen den-
Maatschappelij k
werk
De sector Zuid van de stichting
maatschappelijk werk Leiden is
met ingang van 4 juni gehuisvest
aan de Morsweg 83 (hoek Preto-
riusstraat). Het spreekuur wordt
iedere werkdag van 9 tot 10 uur
gehouden. Op dinsdag 16 juni
houdt de sector Zuid een open
middag van 15.30 tot 1830 uur.
Spreekuur
De PvdA afdeling Leiden
houdt donderdag 4 juni het laat
ste spreekuur voor de zomer
vakantie. Van 19.00 tot 21.00 uur
kan men dan terecht in het Glden
Vlies, Breestraat 125.
Commissie Dekker
De vrouwen van Links Leiden
houden woensdagavond 3 juni
een bijeenkomst over de gevolgen
van de plannen van de commis
sie-Dekker voor vrouwen. Ieder
een die wil meedenken en mee
praten over deze gevolgen en de
vraag wat voor actie tegen de
plannen is te ondernemen, is wel
kom in het pand van Links Lei
den, Lange Mare 37a, om 20.00
uur.
De rechter was van mening dat
de man de weg kennelijk toch
anders had aangelegd, dan hij
dacht. Het bewijs was overduide
lijk: de auto was gefotografeerd
met behulp van geijkte radarap-
paratuur. De rechter wilde de fo
to nog laten zien, maar dat vond
de man niet nodig. Misschien
waren de drempels wel verlaagd
en had hij daarom niets in de ga
ten, suggereerde hij. Toen de
man desgevraagd vertelde in wat
voor auto hij had gereden, merk
te de rechter op dat auto's van
dat type juist zijn gemaakt voor
het snelle bochtenwerk en rijden
op hobbelige wegen.
De officier vroeg de verdachte
of hij wel zeker wist dat hij geen
autosnelweg had aangelegd en
eiste een boete van 155 gulden.
De hardrijder deed nog een laat
ste poging de rechter mild te
stemmen door te mompelen dat
hij de toegezonden acceptgiro
kaart was kwijtgeraakt en nu
schrok van het hoge bedrag. De
rechter vond het sneu voor de
man, dat hij op de weg die hij zelf
mede had aangelegd, was be
trapt en veroordeelde hem tot
een boete van 130 gulden of drie
dagen hechtenis.
ken zo gauw van: moet je die op
schepper horen. Bovendien zou
den we het alleen hebben over de
ipostagentschap".
In plaats van over zijn haat voor
NSB'ers, kan volgens hem beter
eens positief geschreven worden
over de politie. Daarover wordt
volgens Spoor veel te negatief ge
dacht. "Elke keer ben ik blij als ik
een patrouille-wagen van de politie
door de straat zie rijden. Dat geeft
mij een veilig gevoel, ja. Boven
dien heb ik bij de politie nog steeds
de grootste vrienden".
Het was gisteren groot feest. "We
hebben geen uitnodigingen ge
stuurd. Dat geeft alleen maar druk
te". Wie gisteren spontaan kwam
kreeg koffie met taart.
LEIDEN - Historische haven,
drijvend museum, permanente
vlootschouw, Galgemuseum, bo-
tenmuseum. Deze woorden zijn
de afgelopen jaren gebezigd voor
de schepen die in het Galgewater
zijn afgemeerd. Wie de zes vaar
tuigen, die nu in het Galgewater
liggen bekijkt, kan niet anders
toegeven dan dat die benamin
gen wat pretentieus zijn geweest.
Is dit nu de 'toeristische trek
pleister van internationale allure'
die enkele jaren geleden werd
aangekondigd?
door
Willem Spierdijk
Aanleiding tot de totstandko
ming van de historische haven
was de vlootschouw zoals die
rond 3 oktober op het Galgewa
ter wordt gehouden. De tiental
len opgetuigde zeilschepen trok
ken - en trekken nog steeds - veel
publiek. Toen enige vaargrage
ambtenaren in 1982 met de sug
gestie kwamen de boten een per
manente plaats te geven, vond
die gedachte snel gehoor bij het
gemeentebestuur. Toeristisch
beleid dat vrijwel niets zou kos
ten; het plan werd dan ook fluks
opgenomen in de nota 'Leiden,
de moeite waard'. Die nota werd
later door de gemeenteraad
goedgekeurd.
De uitvoering van het mu
seumplan vergde evenwel meer
tijd dan nodig was om het Galge
museum tot gemeentelijk beleid
te promoveren. Er werd een
stichting opgericht die de haven
moest beheren en er moest ook
een commissie komen die zou
bepalen welke schepen wel en
welke niet in het botenmuseum
zouden mogen liggen. Een van
de voortrekkers van het plan, ge
meente-ambtenaar Ewald Keij-
ser, zag zelfs de aanleg van een
scheepshelling en de komst van
een werf in het verschiet, "wan
neer de gemeente tenminste vol
doende subsidie verschaft".
Het gemeentebestuur wilde de
aanwezigheid van de historische
schepen in het Galgewater wel
aan regels binden. Daarom werd
besloten een vergunning te ver
lenen aan de Stichting Histori
sche Haven Leiden, die toezicht
zou houden op de haven. Er lag
nog een verordening uit 1897 op
grond waarvan de gemeente de
vergunning afgaf. In het najaar
van 1984 verschenen dan ook de
eerste oude vaartuigen in het
Galgewater.
Overlast
De bewoners van het Galgewa
ter uitten al sinds het bekend
worden van de plannen hun be
zwaren tegen het botenmuseum.
De omwonenden vreesden
stank- en geluidsoverlast. Bo
vendien raakte een aantal men
sen het uitzicht over het water
kwijt. Ook waren de bewoners er
bang voor dat de schepen zou
den worden bewoond. Herhaal
delijk is de buurt echter verze
kerd - onder meer door wethou
der Peters van ruimtelijke orde
ning - dat daarvan geen sprake
zou zijn.
De praktijk wees anders uit.
De eigenaren van de schepen
gingen de boten wel bewonen.
Niet onlogisch, want met de aan
schaf en het restaureren van de
schepen zijn vaak hoge bedragen
gemoeid en de schippers zijn
veelal niet in staat om er ook nog
een woning op na te houden. Dat
de gemeente niet wist dat op dc
schepen zou worden gewoond, is
ronduit naïef. En dat is dan nog
zachtjes uitgedrukt. In de histo
rische haven in Rotterdam - die
Leidse ambtenaren bij de voor
bereiding van het besluit over de
haven aan het Galgewater heb
ben bekeken - liggen vrijwel al
leen 'woonschepen'.
Om de de bewoners te sussen,
paste het gemeentebestuur de in
middels wijder verbreide proef-
tactiek toe. Die werkt als volgt:
noem alles wat enigszins omstre
den is of kan zijn een proef en de
gemoederen van bezwaarmakers
bedaren; wanneer de proef enke
le maanden aan de gang is, is ie
dereen aan de nieuwe situatie ge
wend en is het moeilijk om de
oude situatie te herstellen. Ook
de historische haven kreeg dus
een proefperiode van een jaar,
die 2,5 jaar geleden inging.
Woonboten
In de komende maanden
wordt de proef geëvalueerd. In
tussen heeft de Raad van State
uitgemaakt dat de oude schepen
als woonboten moeten worden
beschouwd en dat de gemeente
niet aan de stichting, maar aan
iedere schipper apart een ver
gunning had moeten geven. De
uitspraak van de afdeling recht
spraak doet er weinig toe. Het ge
meentebestuur gaat nu in een
evaluatie-nota, die nog voor de
zomer verschijnt, aangeven wel
ke mogelijkheden er zijn om de
komst van het botenmuseum for
meel juist te regelen om te be
werkstelligen dat de historische
haven toch kan blijven.
Die beslissing kan echter
moeilijk worden genomen op
grond van de ervaringen die tij
dens de proef zijn opgedaan.
Want als het experiment iets dui
delijk heeft gemaakt, is het wel
dat het botenmuseum bepaald
geen toeristische trekpleister is
geworden. Sommigen vinden
zelfs dat het stadsbeeld rond het
Galgewater er niet op is vooruit
gegaan.
Los van ieders persoonlijke
mening of de oude schepen nu
wel of niet een verrijking van het
stadsbeeld zijn, is de vraag of het
Galgewater wel een geschikte
plaats is voor de boten. Verve
lend is dat toeristen de trekpleis
ter nauwelijks kunnen overzien.
De kade is niet hoog genoeg om
op de schepen te kunnen kijken
zodat alleen het voorste schip be
wonderd kan worden. In het Rot
terdamse botenmuseum is de ka
de aanmerkelijk hoger en kun
nen belangstellenden de sche
pen, die ook nog met hun voor
kant aan de kade liggen, goed be
kijken.
Goed uitzicht op de schepen
wordt ook nog eens belemmerd
door de vele geparkeerde auto's
die geen bijdrage leveren aan de
historische allure van dit gedeel
te van de stad. Een andere nadeel
is dat een aantal schepen aan het
Galgewater in de zomer de stad
uitvaart, precies gedurende de
periode waarin menig toerist
naar Leiden komt. Bij de haven
als toeristische lokker kunnen
dan ook vraagtekens worden ge
plaatst.
