'Een vrolijke zomervoorstelling'
Michel Legrand: absolute topper
'Chansonweek kan niet goedkoper'
David Bowie: alleen
nog maar verpakking
Het Werkteater op tournee in Leiden
Cabaret-marathon onverwacht groot succes
Filmregisseur
vrijgesproken
Nickolski
winnaar
van piano-
wedstiijd
PAGINA 20
RAPIO-TV-KUNST
MAANDAG 1 JUNI 1987
Concert door Michel Legrand. Bege
leiding: Will Morning - bas en Andy
Watson - slagwerk. Gezien op 30 mei
in de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - "Dames en heren, gis
teravond stond hij nog in New
York voor een zaal met driedui
zend mensen, vanavond hier in
Leiden - de meester zelf: Michel
Legrand". Op het podium ver
schijnt een beminnelijke vijfti
ger, die wat verlegen glimla
chend de zaal in kijkt, niet volle
dig beseffend waar ter wereld hij
zich nu weer bevindt. Na een
korte buiging zet hij zich achter
de vleugel - het muzikale feest
kan beginnen.
Het openingsnummer is in
strumentaal en swingt al volop.
Even rijst dan nog de vraag: Mi
chel Legrand zal toch wel gaan
zingen? Maar die laatste zorg
wordt al door het tweede num
mer weggenomen, als hij zijn
'Once upon a summertime' ('La
valse des Lilas') brengt. Is com
ponist, dirigent en musicus Le
grand dan ook nog een groot zan
ger? Welnee, strikt zangtech-
nisch gezien is zijn werk door ve
le internationale grootheden veel
professioneler vertolkt. Maar het
beluisteren van zijn karakteris
tieke (en op aparte wijze ook
mooie) stemgeluid geeft deze bij
zondere avond nu juist zo'n
meerwaarde, zodat dit optreden
echt tot een absolute topper van
de Chansonweek kon worden.
Het was ook een avond van pu
re ontspanning, omdat bij wijze
van spreken elke noot bekend en
vertrouwd in de oren klinkt.
Voor de pauze kwam vooral het
werk van Legrand aan bod. dat
hij voor films als bijvoorbeeld
'Yentl' en 'Les uns et les autres'
heeft geschreven. Na de pauze
wederom veel zogenaamde film
muziek, al zijn nummers als 'L'é-
té 42', 'What are you doing the
rest of your life' en 'Les moulins
de mon coeur' ook als zelfstandi
ge chansons bijzonder populair.
Het laatste nummer, met een
schitterend instrumentaal tus
senstuk, zong hij overigens in
het Frans, omdat wij naar zijn
zeggen 'The windmills of your
mind' al te vaak gehoord had
den... in het Engels.
Tijdens het tweede gedeelte
van zijn concert had Legrand
trouwens nog een extra verras
sing in petto. Hij vertelt over een
droom, waarin hij grootheden als
Duke Ellington, Erroll Garner,
George Shearing, Oscar Peter
son en Dave Brubeck ontmoet,
wier stijl van pianospelen hij
daarna even treffend typeert;
hooguit de specifieke sound van
George Shearing bleek weer
eens onnavolgbaar.
Jammer was alleen dat we
slechts één toegift kregen; maar
dan wel een toegift van su
perklasse, zodat we eigenlijk
geen reden tot klagen hadden:
het beroemde hoofdthema uit de
film 'Les Parapluies de Cher
bourg'. Legrand speelde dit bij
uitstek romantische thema in
verschillende tempi. Ronduit
verrukkelijk om te horen, hoe
een componist met zijn eigen we
reldberoemde compositie in de
slag ging. Eens te meer gold: the
show is over, but the melody lin
gers on - een grandioze afsluiting
van de Chansonweek.
WIJNAND ZEILSTRA.
LEIDEN - Als favoriete sterren voor een volgende
Chansonweek worden door het publiek genoemd:
Guy Béart, Charles Aznavour, Barbara, Cleo Laine
en zelfs de namen van Barbara Streisand en Paul
Simon. Ook de naam van Edith Piaf, al dan niet als
sinistere grap bedoeld, wordt vermeld. Dat vertelt
Idet Bleeker, als stageaire bij de Leidse Schouw
burg werkzaam, naar aanleiding van de enquête,
die tijdens de Chansonweek werd gehouden. Het
gaat hier overigens nog maar om een eerste indruk
van de enquête, waaraan door relatief veel bezoe
kers werd meegedaan.
De optredens van Mercedes Sosa en de uit Belgie
afkomstige Delia Rosiers zijn blijkbaar zo goed
aangeslagen, dat hun namen wederom op sommige
verlanglijstjes voor volgend jaar prijken. Ook Jams
Ian wordt genoemd. Zij stond eigenlijk al voor dit
jaar geprogrammeerd, maar door een operatie kon
dit optreden niet doorgaan.
Naast vele complimenten aan het adres van de
schouwburgdirectie ("geen chansonweek, maar
chansonmaand") komen in de enquêteformulieren
ook opmerkingen voor over de hoogte van de toe
gangsprijzen. In een reactie hierop stelt directeur
Frans Boelen dat deze prijzen voor evenementen
van dit internationale niveau, zeker in een zaal van
slechts zo'n 500 plaatsen, onvermijdelijk zijn. Boe
len: "In vergelijking met het buitenland, waar je
voor dergelijke evenementen tachtig tot honderd
gulden moet betalen, zijn deze prijzen zeker niet te
hoog". "Bovendien", zo voegt hij hieraan toe, "vra
gen wij deze prijzen alleen bij dit soort bijzondere
gebeurtenissen, want doorgaans liggen onze prij
zen lager dan in andere theaters". Voor volgend
jaar overweegt directeur Boelen de invoering van
een financieel voordeliger passe-partout. Dat is dan
waarschijnlijk mogelijk, omdat uit de enquête is
gebleken, dat vrij veel mensen niet één maar meer
evenementen tijdens de Chansonweek hebben be
zocht.
De belangrijkste sponsor van de Chansonweek
van dit jaar, Menken-Landbouw, is bij monde van
F.H. Broers zeer enthousiast. "Een week of vier a
vijf geleden heeft de heer Boelen ons overtuigd van
de kwaliteit, die hij in huis zou halen. Wij zijn toen
met zijn plannen accoord gegaan, terwijl onze op
stelling is geweest: wij bemoeien ons verder ner
gens mee". Terugkijkend op deze week kan ik zeg
gen dat Boelen zijn belofte meer dan waargemaakt
heeft". Betekent dat wellicht dan ook dat deze
sponsoring een vervolg krijgt? De heer Broers:
"We hebben met elkaar afgesproken dat we op dit
ogenblik even wat afstand van het geheel nemen
en over drie weken weer voor een bespreking bij
eenkomen. Voor Menken-Landbouw is het nu na
melijk de vraag: zetten we deze financiële steun
jaarlijks voort of zien we deze Channsonweek als
een unieke parel, en laten we het daarbij? Zelf -
maar dat is mijn persoonlijke mening - hoop ik dat
we doorgaan".
David Bowie tijdens zijn show in de Rotterdamse Kuip. (foto anpi
David Bowie, Feyenoordstadion
Rotterdam, 30 en 31 mei 1987. Band:
Peter Frampton en Carlos Alomar
(gitaar), Alan Childs (drums), Carmi
ne Rojas (bas), Richard Cottle (toet
sen, saxen) en Erdal Kizilcay (toet
sen, percussie, trompet, viool). Dan
sers: Toni Basil, Viktor Manoei, Me
lissa Hurley, Spazz Attack, Stephen
Nicols en Constance Marie.
ROTTERDAM (GPD) - Bij de
eerste toegift licht alleen het lijf
van de 'glazen' spin op. Het gi
gantische insect - symbool voor
de nieuwe wereldtournee van
David Bowie - is over het po
dium heen gebouwd - de acht
poten blijven nu onverlicht. Ach
ter de spinnekop verschijnt Bo
wie zelf, hoog boven het volle
Feyenoordstadion uittorenend,
uitgerust met vleugels, als een
moderne Icarus.
Ontegenzeggelijk is de nieuwe
show van David Bowie in visueel
opzicht een lust voor het oog, een
spektakel van de eerste orde en
trendsettend voor toekomstige
stadionconcerten. Behalve de
decorbouw is er ook nog een
zestal dansers onder leiding van
Toni Basil en Melissa Hurley eón
een strak samenspel van choreo
grafie, toneelregie en videoregie.
Alle onderdelen resulteren in
een gelikte, vlotlopende produk-
tie.
Groots, meeslepend en vol illu
sies dus, op zich ruim voldoende
om de tweemaal 52.000 bezoe
kers die daar dit weekeinde op
afgekomen zijn, weer voldaan
huiswaarts te sturen. Of Bowie
met de Glass Spider Tour er ech
ter ingeslaagd is om het verloren
gegane respect op muzikaal ter
rein te herwinnen, is hoogst twij
felachtig. De huidige tour is ge
baseerd op muziek die hij in de
jaren tachtig heeft geschreven,
en alle schittering van de show
kan niet wegnemen dat Bowie
juist de afgelopen jaren een flau
we replica was van een van de
weinige inspirerende popsterren
die hij gedurende de jaren zeven
tig was.
Feitelijk verkeert Bowie al en
kele jaren in een diepe artistieke
impasse. Veel van het werk dat
op zijn drie laatste elpees (Let's
Dance, Tonight en Never let me
down) staat, komt vooral ver
moeid 'over. Waar hij in de jaren
zeventig veelvuldig een muzi-
kaal-inhoudelijke visie neerzet,
en eigenlijk telkens zich een bij
passend, ander imago aanmeet,
is hij zich in de jaren tachtig
steeds meer gaan richten op snel
en goedkoop succes. Bowie mist
in toenemende mate visie en in
houd.
Het raadselachtige, mystieke
karakter dat hij zo sterk bezat, is
opgelost in de tijd. Geheel in de
geest van de jaren tachtig laat hij
zich dan ook gebruiken als een
uithangbord voor Pepsi Cola. De
week voorafgaande aan zijn re
petities die in Ahoy' plaatshad
den, heeft hij samen met Tina
Turner in de studio's van Joop
van den Ende een nieuw recla
mefilmpje vervaardigd, dat geba
seerd is op de song Modern Lo
ve. Het is dan ook geen echte ver
rassing als juist dat nummer als
laatste toegift wordt gespeeld -
zo kan die onderhuidse medede
ling vast doorwerken ten behoe
ve van de STER-reclame.
De gelden van het colamerk
worden uiteraard goedgepraat
door te wijzen op de hoge kosten
van het tourneecircus, en ze zijn
ook echt geinvesteerd. Een paar
voorbeelden van het radarwerk
van regie en choreografie. In Lo
ving the Alien roepen de dansers
een science fiction-achtig beeld
op van gehandicapten en mis
vormden in een mogelijk toe
komstbeeld, terwijl Bowie als
een blinde over het podium
strompelt. Via de videobeelden
op de metershoge monitoren is
elk detail te zien. maar de gitaar
solo van Peter Frampton die het
muzikaal hoogtepunt is van het
nummer wordt niet uitgelicht.
Sons of the Silent Age is zo'n
ander muzikaal hoogtepunt in
een verder vlakke, en ondanks
alle spektakel soms nogal saaie
show. Maar ook hier wordt de ge
zongen dialoog (Frampton levert
de tweede stem) onderge
sneeuwd door een magische
truc. Op handbewegingen van
Bowie zwalkt het lijfje van een
van de danseressen, spottend
met de zwaartekracht voor- en
achterover. Het stadion reageert
verbluft en soms vol bewonde
ring op die regie, maar de echte
wisselwerking tussen performer
en zijn publiek ontstaat geen mo
ment. Het blijft: kijken naar,
niet: opgaan in.
LEIDEN - Het Werkteater
is enkele dagen geleden
voor zijn jaarlijks terugke
rende zomertournee neer
gestreken op het Schutters
veld in Leiden. De fraaie
rood-gele tent met blauwe
overkapping is uitgebreid
en biedt nu plaats aan 800
personen. Het Werktheater
heeft twee nieuwe produk-
ties voorbereid: de kinder
voorstelling 'Door Dik en
Dun', geïnspireerd op het
boek 'Verhalen van de
tweelingbroers' van Tonke
Dragt, en de avondvoorstel
ling 'Op goede gronden'.
door
Saskia Stoelinga
"Zo'n tent heeft niet alleen meer
mogelijkheden, maar je trekt ook
steeds een ander publiek. Het staat
dichter bij het circus. In de zomer
maanden ga je niet naar een
schouwburg. Bij de zomer hoort
een feestje en bij een feestje denk
ik aan een tent". Acteur Flip Filz
en actrice Truus te Selle gaan al ja
ren op deze manier op zomertour
nee en vinden het nog steeds heel
leuk. "De sfeer is veel informeler
en de mensen zijn daardoor erg ge
zellig".
Toch vereist het trekken met een
tent een enorme organisatie. Met
60 personen en drie grote trucks
gaat men op pad. De opbouwploeg
en de technici zijn meestal zo'n dag
of twee vóór de acteurs ter plekke
om de zaak op te bouwen en te in
stalleren. Leiden is de eerste stad
die wordt aangedaan. Daarna volgt
Haarlem, waar de tent in de Haar
lemmerhout komt te staan, Rotter
dam (park van Boymans van Beu-
ningen) en Plein 1944 in Nijmegen.
Met Amsterdam en Groningen zijn
nog onderhandelingen gaande.
"Tot half september is de familie
en route. Er zullen in die periode
zo'n 80 tot 90 voorstellingen wor
den gegeven", zegt zakelijk direk-
teur Hans Vije. Hij betreurt het dat
de veel mooiere standplaats in het
Leidse Huigpark op het laatste mo
ment afketste. De vrachtwagens
zouden teveel van het groene gras
kapot rijden. "Vandaar de locatie
Schuttersveld vlak naast het
NBBS-gebouw. In elk geval par
keerruimte genoeg", grinnikt hij.
Vrolijk
In februari is het gezelschap be
gonnen met het uitwerken van het
idee voor de voorstellingen. "Daar
is enorm veel werk in gaan zitten.
Alles is zelf ontwikkeld, van tekst
tot decor". De avondvoorstelling
zal 'Op goede gronden' gaan heten.
Flip ter Selle vertelt, zonder de ge
heimen te verklappen, waarover
het gaat. "De lotgevallen van een
financieel aan lager wal geraakt to
neelgezelschap staan centraal. Op
een goede dag komt er een mece
nas - graaf van Zuylen-Singelsloot
du Paillon - die het gezelschap in
staat stelt een droom te verwezen
lijken: het spelen van de Hamlet.
Aanvankelijk lijkt alles even leuk
en aardig maar op een gegeven mo
ment blijkt dat het toneelgezel
schap rekening moet houden met
de voorwaarden van de adellijke
heer. En niet omdat het zijn spon
sor de reclamedoeleinden moet
dienen. Nee, veel erger. De man
probeert zijn artistieke visie door
te drukken ten koste van belangrij
ke kunstschatten en de sfeer in de
groep. Er zullen keuzes moeten
worden gemaakt. Maar hoe en door
Volgens Truus de Selle is het een
vrolijke, actuele zomervoorstel
ling, die twee uur duurt. "Er zijn
schitterende kostuums én er is li-
ve-muziek. Geen droefenis. De
mensen zullen zich vermaken en
zich erin herkennen".
Voor de kindervoorstelling (leef
tijd 6 tot 86 jaar) geldt eigenlijk het
zelfde: amusant verhaal, zes muzi
kanten die voor echte muziek zor
gen en kleurrijke kleding. De spil
van het stuk is een eeneiige twee
ling die op weg naar het volwassen
worden allerlei avonturen beleeft.
Voor alle duidelijkheid: Het
Werktheater kampt niet met spon
sorproblemen. Het ministerie van
WVC subsidieert deze tournee.
"Dat is ook noodzakelijk", meldt
Han Vije. "Ook al zou de zaal elke
dag vol zitten, dan nog halen we de
kosten er niet uit".
De avondvoorstellingen in Lei
den zijn dinsdag, woensdag, don
derdag, vrijdag. Aanvang 20.30
uur; de kindervoorstellingen be
ginnen om 15.00 uur en zijn op
woensdagmiddag en zaterdagmid
dag. De spelerslijst vermeldt de na
men van Edda Barends, Peter
Blok, Flip Filz. Sabine Heres, Son
Koper, Marc Krone, Pim Lambeau,
Daria Mohr, Carla Reitsma, Truus
de Selle, Fred Vaassen, Herman
Verbeeck en Herman Vinck, als
mede de musici Saskia Diel (viool),
Ben Herman (altsax) Saskia Ko
ning (cello), Nico Sevenhuyzen
(hobo), Josef Willems (synthesizer)
en Kees van Zeist (slagwerk).
■W-S*
De tent van het Werkteater, die op het Leidse Schuttersveld is opgezet.
Volgend jaar misschien weer
ROTTERDAM (GPD) - De in Rot
terdam gehouden cabaret-mara
thon is een onverwacht groot suc
ces geworden. De kans is groot dat
het als eenmalig bedoelde evene
ment in het Luxor-theater ter af
sluiting van het seizoen, jaarlijks
zal terugkeren.
De cabaret-explosie begon zater
dagmiddag om vier uur in een tot
de nok gevuld Luxor met een op
treden van Freek de Jonge. Ruim
24 uur later sloot Paul van Vliet
voor opnieuw een volle zaal (900
plaatsen) het spektakel af met een
drie kwartier durende conference.
Een Amerikaanse rechtbankjury
heeft de filmregiseur John Landis
en vier van diens medewerkers
vrijgesproken van schuld aan een
dodelijk ongeval vijf jaar geleden
bij filmopnamen waarbij drie men-
sen omkwamen.
Bij de opnamen voor de film
'Twilight Zone' kwamen de acteur
Vic Morrow en twee kinderen om
het leven toen een helikopter die
bij een scène was betrokken neer
stortte.
Daartussendoor traden zo'n 45 an
dere bekende cabaretiers of caba
retgroepen op. Onder hen gevestig
de grootheden als Youp van 't Hek,
Mini Maxi en de cabaretgroep
Purper. Hun succes was bij voor
baat verzekerd, maar ook mindere
goden als Herman Finkers, een
nieuw komisch talent, en Luc
Wijns, de Vlaamse Freek de Jonge,
scoorden hoog. Het non-stop-caba
ret-festijn was eigenlijk één groot
hoogtepunt, waarin alleen het op
treden zaterdagavond laat van het
duo Gerard Cox en Rients Grata-
ma en van Joost Prinsen zondag
middag wat uit de toon vielen.
Een van de grote vragen en onze
kerheden bij de cabaret-marathon
was hoe het publiek zich zou hou
den. Zou het door de stortvloed
van woorden en grappen niet al na
drie uur te vermoeid zijn om het
gezellig samenzijn te kunnen uit
zitten? Zondagochtend rond half
elf kwam het antwoord: een staan
de ovatie en een donderend ap
plaus van de 900 voor de groep
Mon Chérie de Herenflikken. Ui
teraard was er in de loop van de
zaterdagnacht sprake van verslap
ping. Toch liep de menselijke accu
door de lange zit niet leeg, maar
werd juist opgeladen door de vaak
verrassend goede optredens. Zo
moet het ook voor Frans Vrolijk,
de cabaretier die zondagochtend
om vijf over vijf aan z'n sketch be
gon, een voldoening zijn geweest
voor een zaal met nog altijd zo'n
400 mensen te mogen optreden. De
rest was enkele uren gaan slapen,
thuis of in de foyer, om later weer
terug te keren. De volhouders die
geen seconde van het spektakel
wilden missen, hadden inmiddels
de ongemakkelijk zittende stoelen
Andrej Nickolski.
i de cabaret-marathon i
verruild voor een vrij plekje op het
gangpad. De sfeer werd, naarmate
de finale naderde, zo gemoedelijk
dat Japie Valkhof, de bijna 76-jari-
ge Rotterdamse vertolker van het
levenslied, na 22 uur cabaret de
zaal meekreeg met het liedje: 'Dat
kan alleen maar'in Rotterdam'.
Volgend jaar misschien
weer.
BRUSSEL (AFP/BELGA) - De 28-
jarige in West-Duitsland verblij
vende Russische pianist Andrej
Nickolski heeft het internationale
Koningin-Elizabethconcours voor
piano 1987 gëwonnen. Hij kreeg in
de nacht van zaterdag op zondag
behalve een oorkonde een geldbe
drag van 300.000 frank (ruim 16.000
gulden).
De uit 17 leden bestaande jury
kende de tweede prijs toe aan de
jongste deelnemer, de 22-jarige Ja
panner Akira Wakabayashi. Als
derde kwam uit de bus de 28-jarige
Westduitser Rolf Plagge. De 23-ja-
rige Belg Johan Schmidt eindigde
als vierde in de wedstrijd die de ge
hele week duurde en via de televi
sie werd uitgezonden. Begin mei
had de jury de ^deelnemers gese
lecteerd uit 76 kandidaten die uit
25 landen afkomstig waren.
De winnaar van het Elizabeth-
concours is een pianist die zich
naar de mening van muziekcritici
onderscheidt door een zeer per
soonlijke stijl. In 1979 won hij al
een tweede prijs op een andere in
ternationale wedstrijd en een der
de tijdens de pianistenwedstrijd in
München (West-Duitsland). De in
1959 in Moskou geboren Nickolski
debuteerde in 1977. In 1983 verliet
hij de Sowjet-Unie en ging hij in
München wonen. In 1984 gaf hij
zijn eerste concert in in Londen.
Berlijnse groep
wint Breda-jazz
BREDA (ANP) - Het internationaal
concours voor amateurs jazzorkes
ten van het zeventiende Oude Stijl
Jazzfestival in Breda is met klein
verschil gewonnen door de Jazzin'
Babies, een viermans formatie uit
West-Berlijn. De groep kreeg van
de jury 586,5 punt.
De Two Banjos' Jazzband uit het
Zwitserse Luzern werd tweede
met 580,5 punt. Als derde eindigde
de Sunnyside Jazzband uit Amers
foort met 528 punten, als vierde de
Red Beans Jazzers uit het Italiaan
se Florence met 506 punten.
De solistenprijs ging dit jaar naar
trompettist Shilo Buck uit Luzern.
De vocalistenprijs was voor Vin
cent Roerdink uit Amersfoort.
De publieke belangstelling was
zo groot, dat nu al beslist is vol
gend jaar weer een oude stijl jazz
festival te houden van 12 tot en met
15 mei.
