'Als katholiek moet je bepaalde waarden en waarheden aanvaarden' Gandhi faalt in 'temmen' sikhs Interview Nieuwe synodevoorzitter Overeem eenaüeseter WOENSDAG 13 MEI 1987 Hij staat in het brandpunt van de belangstelling, bis schop Henny Bomers van Haarlem. Uitspraken over het pausbezoek in 1985, de KRO, abortus en een stem advies voor katholiek Ne derland bezorgden hem de afgelopen dagen een pro minente plaats op menig voorpagina. De bisschop zit er niet mee. Hij be schouwt het nog steeds als zijn taak om de enige echte katholieke leer te verkon digen. „Katholieken moe ten bepaalde waarheden en waarden aanvaarden". Bisschop Bomers blijft recht in de leer door Jaap Sluis HAARLEM - In zijn oude paleis ('Ik spreek liever van het bisschop pelijk huis') aan de Nieuwe Gracht in Haarlem serveert bisschop Bo mers een kopje koffie. Met een koekje. Als iedereen is voorzien, neemt hij voor alle zekerheid nog even de te bespreken onderwerpen door. Het pausbezoek aan West- Duitsland en de positie van de KRO staan centraal. Maar ook zijn uitspraken van de bisschop over de abortus-zaak zullen niet onbe sproken blijven. Bomers, zuch tend: „Tja, daar schijnt nogal wat opwinding over te zijn ontstaan. En dat terwijl wat ik heb gezegd zo logisch als wat is". Over die logica straks meer. Eerst zijn kritiek over de houding van katholiek Nederland ten op zichte van de paus, naar aanleiding van diens recente bezoek aan West- Duitslands. Bomers greep de gele genheid aan voor een bittere terug blik op de randverschijnselen die het bezoek van de paus aan Neder land in mei 1985 ontsierden. De Haarlemse bisschop sprak over 'beledigingen, onwaardige spotter nijen, bedreigingen en schunnig heden' en 'een negatieve houding bij velen binnen de katholieke ge meenschap in Nederland'. - Komt die kritiek niet als mos terd na de maaltijd? Bomers: „Het pausbezoek aan West-Duitsland is in alle opzichten fantastisch verlopen, ik vond het een feest. Welnu, het leek me zin vol om er ten overstaan van dui zenden meegereisde landgenoten nog eens kort op te wijzen dat dat in Nederland twee jaar geleden niet het geval was. Bij ons vond ik alleen de bijeenkomsten in de Houtrusthallen in Den Haag en de Irenehal in Utrecht feestelijk. Ver der was een ronduit pijnlijke verto ning. Zo weinig publiek als er bij voorbeeld in Den Bosch op de been was, verschrikkelijk. En dan die rellen in Utrecht. Mensen die de paus met stenen en stokken te lijf wilden gaan. En dat in het zich zelf zo tolerant vindende Neder land". Bomers erkent dat de paus zelf toch tamelijk tevreden was over zijn bezoek, maar de kerkelijk lei der was destijds ook met weinig verwachtingen naar Nederland af gereisd. Bomers: „Hij wist dat het heel moeilijk zou worden en had speciaal Nederlands geleerd om in dit lastige landje toch naar behoren zijn boodschap over te kunnen brengen. Ik heb het vermoeden dat de paus Nederland zo'n beetje als de haard van de crisis in de katho lieke kerk beschouwt. Al ten tijde van het tweede Vaticaanse Conci lie zijn bij ons de problemen be gonnen. Langzaam maar zeker ging een deel van onze kerk aan al les en iedereen twijfelen". Omroep In zijn kritiek naar aanleiding van het pausbezoek werd de KRO door Bomers gespaard. Hij noem de de wijze waarop de KRO in mei 1985 verslag van het pausbezoek heeft gedaan goed en prijzenswaar dig. Dat laat evenwel onverlet dat Bomers de nodige kritiek heeft op de katholieke omroep Bomers: „Ik vind dat de KRO onvoldoende duidelijk maakt wat de katholieke leer is. Heel simpel gezegd: de KRO is een soort po diumfunctie gaan vervullen. Ieder een met een ideetje of filosofietje kan er terecht. Dat is niet bij voor baat verkeerd als je daar maar dui delijk die katholieke leer tegen over stelt. Dat gebeurt te weinig. Ze zouden daar eens wat meer aan moeten doen. En als ze het wèl doen, worden er meteen weer aller lei afwijkende meningen tegen over gesteld. Voor mij hoeft dat niet per se. Waarom houdt de KRO als de paus naar Nederland komt een paneldiscussie met alleen maar kritische katholieken? Waar om bij voorbaat negatief als er te gelijkertijd zo ontzettend veel posi tieve dingen te melden zijn?". - Dus dan maar een Rooms Ka tholieke Omroep (RKO)? Bomers: „Zo eenvoudig ligt het nou ook weer niet. Ik heb meneer Derksen (de zakenman die de RKO wil oprichten en financieren, red) een paar keer gesproken en weet dat hij ontevreden is over de KRO. Maar aan zo'n RKO zit zowel een groot voor- als een groot nadeel. Het voordeel vind ik dat je meer dan tot nog toe gebeurt een zuiver katholiek geluid kunt laten horen. Het nadeel is echter dat je met de oprichting van een tweede katho lieke omroep structuur aan de ver deeldheid geeft. En dat maakt het moeilijker om over die verdeeld heid heen te groeien". „Katholieken moeten bepaalde waarden en waarheden aanvaar den en kunnen niet voortdurend aan al eeuwenlang vaststaande za ken twijfelen. Dan blijf je aan de gang. Je gaat een voetballer toch ook niet toestaan het spel plotse ling met de hand te spelen? De zaak zou uiteindelijk helemaal in het honderd lopen. Akkoord, het gaat om het spel en niet om de re gels. Maar die regels zijn er wel de gelijk om het spel overeind te hou den. Je kunt niet eindeloos over geloofszaken blijven bakkeleien, want dan gaat de lol er gewoon af'. - Hoe groot is de invloed van de bisschoppen op de KRO? Bomers: „De KRO is zelfstandig ten opzichte van ons. Waar wij wel zeggenschap over hebben is de nu door de KRO gebruikte RKK- zendtijd. Die is in uren uitgedrukt gering, maar valt formeel gezien wel degelijk aan ons toe. Wij willen meer zeggenschap over de invul ling daarvan en hebben dat ook aan de KRO duidelijk gemaakt. En stel dat er de komende jaren bij die omroep geen verbetering optreedt, dan zouden de bisschoppen kun nen besluiten die zendtijd aan iets of iemand anders te geven". - Bijvoorbeeld aan meneer Derk- Bomers lachend: „Bijvoorbeeld aan meneer Derksen, ja". De opwinding en verdeeldheid in de katholieke kerk zijn groot. Toch is Bomers er van overtuigd dat de rust te zijner tijd zal weerke ren. Bomers: „Daar ben ik abso luut zeker van. De kerk weet beter dan ieder ander instituut hoe ze moet overleven. Wat dat betreft ben ik heel positief. Christus heeft de leiding aan Petrus en de andere apostelen gegeven. En tegenwoor dig zijn het de paus en de bisschoo- pen aan wie dat leiding geven is toevertrouwd. Daarbij moeten wij naar 880 miljoen katholieken over de hele wereld kijken. Het gaat echt niet alleen om Nederland. Het is onze taak voor alle, ik herhaal: alle, katholieken te zorgen". - Maar dan toch met inachtne ming van het karakter van ieder afzonderlijk land. De situatie in Nederland laat zich toch absoluut niet vergelijken met die in pakweg Brazilië? Bomers: „Nee. Daarom houden we ook rekening met die Neder landse situatie. Maar als wij leren dat - om maar eens iets wezenlijks te noemen - het leven absoluut geëerbiedigd dient te worden, kan toch niet een uitzondering voor Nederland worden gemaakt? Dat zou namelijk betekenen dat je een aparte katholieke kerk met aparte regels krijgt voor Nederland, Bra zilië, België en ga zo maar door. De zaak valt dan volledig uit elkaar". „Laat één ding duidelijk zijn: als je de levensader met Christus doorsnijdt is het afgelopen met de kerk. Inderdaad. Een christelijke levensbeschouwing is meer dan op zondag naar de kerk gaan. Je moet er elke dag opnieuw naar handelen en inhoud aan geven. Redenerend vanuit die gedachte stel ik de vraag: mag je dan als christen je stem geven aan een partij die abor tus toestaat? Mijn antwoord is dui delijk: nee". - U heeft in dit verband de WD en PvdA genoemd. Maar in uw op tiek moet toch ook het CDA vuile handen hebben. Bomers: „Ik vind dat een hele moeilijke kwestie. Het CDA zou best een strengere wetgeving wil len, maar.beschikt niet over de po litieke macht om die te verwezen lijken. De vraag is dan: mag je als christelijke partij besluiten in zo'n geval het maximaal haalbare na te streven. Met andere woorden: be staande abortuspraktijken zo goed mogelijk regelen en indammen. Of moet je je consequent ethisch op blijven stellen? Ik vind het niet zo gemakkelijk om daar met ja of nee op te antwoorden. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet uit. Maar even te rug naar uw vraag. Die vuile han den van het CDA zouden niet no dig zijn als de christenen die op de WD en PvdA stemmen voortaan voor het CDA kiezen. Die partij wordt dan groot genoeg om écht iets aan de abortuspraktijken te doen. Dat vind ik een volstrekt lo gische redenering waar geen speld tussen te krijgen valt". - In de jaren vijftig dreigde de katholieke kerk 'afvalligen' met sancties als bijvoorbeeld het ont houden van sacramenten. Zou U daar in het uiterste geval opnieuw toe over willen gaan? Bomers: „Nee, dat gaat me te ver. Maar nogmaals: iedereen moet bij zichzelf goed te rade gaan of zijn of haar geweten zuiver is. Waarom vragen we over princi- pieel-ethische onderwerpen als abortus, euthanasie en bepaalde aspecten van de wet gelijke behan deling niet het volk om een uit spraak? Je zou die zaken eigenlijk buiten de politici om per referen dum moeten kunnen regelen. Dat zijn per slot van rekening mensen die slechts van dag naar dag werken. Een referendum maakt het christenen mogelijk om hele maal los van de partijen een uit spraak te doen. Bovendien kunnen ze als de politiek zich niet voortdu rend met ethische zaken bezig houdt zonder problemen op bij voorbeeld de WD of PvdA stem- - Maar wat doet u als een over grote meerderheid kiest voor bii- voorbeeld een liberaal abortus- en euthanasiebeleid? Dat hebt u dat zonder meer te accepteren. Bomers: „Ik kan uiteraard nie mand mijn wil opleggen. Maar het staat mij en mijn collega's vrij om steeds maar weer te proberen de mensen van de juistheid van onze ideeën en gedachten te overtuigen. Ik heb gekozen en als je zo'n keuze maakt moet je daar voor de volle honderd procent achter staan. Geen halfslachtig gedoe dus, want dat kan absoluut niet. Ik doe mijn werk met overtuiging en weet me gesteund door zeer veel mensen. Mensen die misschien wat minder dan mijn critici op de voorgrond treden. Nee, ik blijf trouw aan mijn geloof'. v militante bevolkingsgroep in India. Zij de bevolking uit. maar twaalf procent (foto AP» NEW DELHI - Met het opzij schui ven van de deelstaatregering en het invoeren van federaal gezag in Punjab lijkt een eind te zijn geko men aan de pogingen van premier Gandhi om een duurzame vrede te bewerkstelligen in dit gebied, waar militante sikhs nog altijd streven naar onafhankelijkheid. De sikhs vormen 2 procent van de 780 mil joen inwoners van India, maar zijn in Punjab een meerderheid van 52 procent. In Punjab, de belangrijk ste graanproducent van India, wo nen 18 miljoen mensen. door Victoria Graham/AP Volgens de regering in New Del hi is deelstaatpremier Suijit Singh Barnala er niet in geslaagd een eind te maken aan pogingen van fundamentalistische sikhs om hun geloof met geweld aan anderen op te leggen. De verkiezing van Bar nala, 21 maanden geleden, was het gevolg van een opzienbarend vre desverdrag tussen Gandhi en een van de grote sikh-partijen. De pre mier bracht het akkoord als een be wijs van de nieuwe aanpak die In dia op het spoor naar de 21ste eeuw zou zetten. Het akkoord lijkt te zijn stukge lopen op besluiteloosheid van de kant van Gandhi zelf, waarx het ging om de uitvoering ervan. Maar ook ruzies binnen de aanhang van Barnala en zwakte van Barnala zelf leidden tot uitholling van het ak koord. Uit het politie-apparaat kwamen klachten over inmenging door politici wanneer geprobeerd werd radikale elementen op te pak ken. Toen de Gandhi-gezinde rege ring van Punjab in september 1985 werd gekozen, gebeurde dat temid den van de omvangrijkste veilig heidsoperatie die ooit in een deel staat op touw was gezet. Toen de verkiezingen zonder incidenten verliepen, werd gesproken van een overwinning voor de democratie. Maar de sikh- en hindoegemeen schappen in de deelstaat, die ooit vreedzaam naast elkaar leefden, zijn steeds verder van elkaar ver vreemd. Totale chaos Steeds meer hindoes ontvluch ten het geweld. In een rapport dat de regering gisteren aan het parle ment voorlegde, werd de situatie als volgt beschreven: „Er heerst to tale chaos en anarchie. Niets is vei lig; of men reist met openbaar ver voer, tempels of sikh-schrijnen be zoekt, naar het ziekenhuis gaat, gaat werken, naar de film gaat of naar de markt, op het veld werkt of college loopt. Overal heersen be dreiging, intimidatie en angst." Sinds 1 januari zijn zeker 330 mensen, meest hindoes, bij aansla gen om het leven gekomen. Vorig jaar vielen 700 doden. Het aanhou dende geweld holde het verdrag uit. Daar komt bij dat veel jonge ren niets in het verdrag zagen. Ve len van hen werden gearresteerd en zonder proces opgesloten. En opnieuw is de Gouden Tempel, het heiligdom van de sikhs, in handen van radikale aanhangers van de godsdienst. In juni '1984 werd.de tempel door het leger bestormd om militanten uit het complex te ver drijven. Die actie leidde tot de moord op premier Indira Gandhi, de moeder van de huidige premier. Gandhi tekende het vredesver drag met Harchand Singh Longo- wal, een verzoeningsgezinde sikh- leider die later door militante leden werd vermoord. Het akkoord voor zag in grotere politieke autonomie voor Punjab, een oplossing voor regionale problemen rrtet buur staat Haryana, vrijlating van on- schuldig opgesloten sikhs uit de gevangenis en gratie voor sikh-sol daten die deserteerden na de be storming van de Gouden Tempel. De enige belofte die werd ingelost was die van afschaffing van het fe deraal bestuur in de deelstaat en het houden van verkiezingen. Maar nu Punjab weer onder direct gezag van de regering in New Delhi is ge plaatst, is ook dat teniet gedaan. Nederlagen De ingreep in Punjab wordt in verband gebracht met de zeer be langrijke verkiezingen in de nabu rige deelstaat Haryana. Veel hin does die uit Punjab zijn gevlucht, hebben zich gevestigd in Haryana en Gandhi heeft hun steun hard nodig. Na twee nederlagen in be langrijke deelstaten, kan hij zich een derde nederlaag op 17 juni in Haryana niet veroorloven. "Ik vind dat deze synode de taaie kerkstructuren die het wel slagen van het Samen op weg- proces tussen hervormden en ge reformeerden belemmeren, moet doorbreken. Ook nu ons vooral het saaie huiswerk wacht, moe ten we genoeg inspiratie hebben om door te gaan". Dat zei ds. E. Overeem uit Ha ren gisteren in Almere, nadat hij was gekozen tot voorzitter van de gereformeerde synode. Voor zijn verkiezing - die wij gisteren al meldden - waren drie stem mingen nodig, al tekende zich bij de eerste en tweede wel af dat hij het zou worden. Maar met 45 van de 73 stemmen die hij op zich verenigde deed de synode toch geen duidelijke keuze. Overeem zelf was daar niet ver baasd over. "Ik ben per slot van rekening pas 38 jaar", zei hij tot de pers. "Was ik tien jaar ouder geweest, dan had de keuze meer voor de hand gelegen". Overeem is de jongste synodevoorzitter in de geschiedenis van de Gerefor meerde Kerken. Hij werd in 1949 in Sliedrecht geboren als zoon van een vrijge- maakt-gereformeerd predikant. In de jaren 60 ging het gezin Overeem over naar de Gerefor meerde Kerken. De nieuwe voor zitter, die sinds 1979 lid is van de synode, was eerst predikant in Luttelgeest/Kuinre en Enter. Sinds 1984 werkt hij in Haren. "Ik ben een echte dorpspredi kant", zei Overeem. "De synode deed ik er gewoon bij. Dat gaat nu radicaal veranderen. Daar zal ik het best moeilijk mee krij gen". Midden Een aantal jaren is ds. Over eem secretaris geweest van het Confessioneel Gereformeerd Be raad, dat het behoud van de gere formeerde beliidenis hoog in het Ds. Overeem, nieuwe voorzitter gereformeerde synode. vaandel heeft staan. In maart 1984 was hij een van de indieners van het voorstel tegen plaatsing van kruisraketten in ons land. Dat leidde indirect tot zijn aftre den als secretaris van het Confes sioneel Beraad. Hij schoof terug van 'rechts' naar het midden. Speciale kerkelijke interesses heeft Overeem niet. "Ik ben een alleseter. De afgelopen jaren heb ik me beziggehouden met ker- kordelijke zaken, maar ook met onderwerpen als 'Samen op weg' en de ontkerkelijking. Ik vind ei genlijk alles boeiend". Volgens Overeem is de synode na het besluit over de kruisraket ten terughoudender geworden met uitspraken over samenle vingsvraagstukken. Ze zoekt het nu meer in handreikingen, waar over de gelovigen kunnen dis cussiëren. Voortgaande samen werking met de Rooms-Katho- lieke Kerk, zoals in de Raad van Kerken, acht hij van groot be lang, maar hij verheelde niet, te twijfelen aan de openingen die deze kerk de andere kerken biedt. Nieuwe leden van het synode- bestuur zijn de predikanten J. Bosman uit Laren en A. Borman uit Assen. Beiden zijn 51 jaar. Bosman was eens predikant bij de Van den^ Bergh-stichting in Noord wijk en Borman gemeen tepredikant in Alphen aan den Rijn. Secretaris bleef mevrouw drs. G. J. Ridderbos, staffunctio naris van het studentenpastoraat in Amsterdam. Boos De Vereniging van Pastoraal Werkenden in het bisdom Haar lem heeft heel boos gereageerd op het 'stemadvies' van bisschop Bomers dit weekeinde. Volgens de bisschop zouden rooms-ka- tholieken niet op de PvdA of WD moeten stemmen, gezien de visie van deze partijen op abortus. De pastoraal werkenden zeg gen in een verklaring, dat de bis schop zijn ambt met dergelijke uitspraken devalueert. "Hij laat op deze manier zien, dat hij niet in staat is om via de daarvoor be stemde beleidsorganen zijn ideeën te toetsen. De druk op het werken en leven van pastores wordt daardoor voor velen van hen onaanvaardbaar". Bomers is geen 'waarachtige bruggenbouwer' tussen de ver schillende stromingen in het bis dom en de Nederlandse kerkpro vincie. Volgens de pastoraal werkenden mag hij zich niet mengen in de gewetens. "Wij la ten ons het fundamentele men senrecht niet ontnemen om te stemmen op de partij waaraan wij naar eer en geweten de voor keur geven". De pastoraal werkenden vrezen dat de kerk a la Bomers verwordt tot een 'sek- te-achtige minderheidsgroepe ring'. Reisjes. De voorzitter van de hervormde synode, ds. H. Hu- ting, uitte na terugkeer van de Wereldraad-conferentie over Zuid-Afrika in Lusaka (Zambia) - waarover wij gisteren in deze rubriek berichtten - kritiek op predikanten die.betaalde reisjes naar Zuid-Afrika maken. "Wij kunnen geen druk uitoefenen", zei hij. "Anders zouden we zeg gen: dat mag niet". Afgelopen vrijdag is weer een groep predikanten naar dit land vertrokken. Het Comité Overleg Zuid-Afrika, dat de reizen orga niseert en grotendeels financiert, wilde hun namen niet geven. En de predikanten weigerden zich op Schiphol door een ANP-fcto- graaf te laten fotograferen. Vol gens Huting raakt de bewering dat men door zo'n reis een beter zicht krijgt op de situatie daar kant noch wal. Benoeming. De synode van de Gereformeerde Kerken Vrij gemaakt in Spakenburg heeft drs. C. J. Haak benoemd tot uni versitair docent in de missiologie (zendingswetenschap). Dit is een volledige leeropdracht. Zijn voorganger, de vorig jaar overle den drs. M. K. Drost, had nog een deelfunctie. Haak (38) - sinds 1970 zendeling en docent in Irian Jay a - gaat ook evangelistiek on derwijzen. Dat gebeurde tot nu toe door professor dr. J. Douma. Moker Luthersen. De synode van de Evangelisch-Lutherse Kerk (Ede) besloot gisteren haar zit tende bestuur voor het komende synodejaar te handhaven. Voor zitter A. Burghoorn en de onder voorzitters C. Hallewas en J. van der Sluis-Reuvers werden herko- Hervormde Kerk: beroepen te Kootwijk H. Jonker Nijkerker- veen; aangenomen naar Papen- drecht A. F. Kaars Haaften; be dankt voor Zwaagwesteinde E J. Bluemink Oosterbierum-Wij- naldum. Gereformeerde Kerken: be roepen te Ermelo H. Eendebak Nijkerk. Gereformeerde Kerken Vrij gemaakt: beroepen te Eindho ven J. F. de Haan Lutten. Christelijke Gereformeerde Kerken: bedankt voor Huizen W. Kok Baarn. Gereformeerde Gemeenten: bedankt voor Gorinchem C. J. Meeuse Rotterdam. Baptistengemeenten: aange nomen naar Deventer Sj. van der Laan Noordbergum. Vanavond vermeldt het pro gramma van Moker (Media Over leg van Kerken in Rijnland) drie punten: een gesprek met me vrouw E. Visser te Leiderdorp, die pas haar 40-jarig jubileum als predikant vierde, de toekomst van de remonstranten en kerke lijke activiteiten en wetenswaar digheden. Moker is van 7 uur tot half 8 te horen via de ether op 105.7 FM en via de kabel op 88.1 FM.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1987 | | pagina 2