Amica brengt romantiek
terug in kinderkleding
Irangate-spektakel gaat laatste bedrijf in
EXTRA op maandag-
Nieuw middel biedt dag bescherming tegen zonnebrand
PINGUÏNS
Predikanten
hebben het
moeilijk
PAGINA 2
MAANDAG 27 APRIL 1981
Anneke Scheeres: "Veel vraag naar exclusieve mode"
Het maken van goede
kinderkleding is een vak
apart. Lang niet elke
ontwerper heeft zin in dit
soort "priegelwerk" en
ateliers die goede
kinderkleding kunnen maken,
zijn schaars. De behoefte aan
exclusieve kinderkleding
daarentegen is de laatste
jaren alleen maar
toegenomen. Reden voor de
Alphense Anneke Scheeres
om in dit "gat in de markt" te
springen en een serie
exclusieve kinderkleding te
ontwerpen die onder het merk
Amica te koop is.
door
Henriëtte van der Hoeven
"Dat er zo'n behoefte was aan apar
te kinderkleding heb ik gemerkt in
mijn eigen kennissenkring", zegt
Anneke. "Voor mijn kinderen
maakte ik alles zelf en dan vroegen
ze steeds weer of ik voor hun kin
deren ook zoiets wilde maken. Dat
zette me aan te denken. Wat ik ei
genlijk wil is iets heel exclusiefs
opzetten. Een paar modellen in se-
rieproduktie maar verder allemaal
exclusieve modellen".
Een wens die tot nu toe maar ge
deeltelijk in vervulling is gegaan.
De kleding is er, het pandje nog
niet. Haar eerste zomercollectie
sloeg aan. Naast shows in Alphen
en omgeving werd ze uitgenodigd
in het Amsterdamse Confectiecen-
trum haar kleding te laten zien. Dat
resulteerde in nieuwe contacten.
die haar aanmoedigden op de inge
slagen weg verder te gaan. Belang
stelling voor haar romantische kle
ding is er genoeg. Als ze over vol
doende kapitaal beschikte, begon
Anneke morgen nog een zaakje in
Madrid en ook vanuit Duitsland,
België en Israël heeft men interes
se in de Amica-collectie.
Vakvrouw
Anneke Scheeres is dan ook
geen handige doe-het-zelver. die
aan haar hobby iets verdient maar
een mode-vakvrouw. Ze kreeg
haar opleiding aan de Academie
voor Beeldende Kunst in Amster
dam en werkte in Parijs o m. op het
atelier van Louis Fëraud. waar ze
een schat aan ervaring op deed.
Weer terug in Nederland vervol
maakte ze haar tekenwerk en was
ondanks een gezin met drie op
groeiende kinderen actief op het
gebied van ontwerpen ("Ik heb
bruidjes van top tot teen aange
kleed") en reclametekenen.
"Het voordeel was dat ik alles ge
zellig thuis kon doen, ik hoefde
mijn gezin dat nu weer heel en
thousiast meewerkt, er niet lang
voor in de steek te laten. Maar op
een gegeven moment wilde ik er
toch iets méér van maken." zegt
Anneke. "En toen kwam ik op kin
derkleding. Ik ben er van over
tuigd dat er een markt is voor mijn
kleding. Na al dat spijkergoed
komt de vraag naar romantische
kinderkleding weer terug".
"Het moet romantisch zijn en
ook tijdloos," vindt Anneke. "Ik
ben een beetje eigenwijs mens, ik
houd niet van trends. Ik laat me in
spireren door mijn hele omgeving,
een boek of film, zelfs een tak kan
zo prachtig gevormd zijn dat je er
een idee door krijgt. En weetje wat
het gekke is, ik heb er eigenlijk nog
nooit helemaal naast gezeten".
Omdat kinderkleding lekker
moet zitten - "anders willen ze het
niet aan"- maakt Anneke van witte
katoen -"Ik werk alleen met na
tuurlijke stoffen"- bijvoorbeeld
ruime witte hangjurkjes, versierd
met prachtige oude kant en brode
rie, of met een eenvoudig kant
randje langs de zoom een een door
gestikt hesje van satijn (dat er ook
afkan). Jurkjes met een wat feeste
lijk karakter. Wat meer voor alle
dag zijn de bontgekleurde doorge
stikte jasjes, die door lintjes wat
taillering krijgen en waardoor het
mogelijk is ook een dikkertje zo'n
jasje aan te trekken (bij kinderkle
ding rekent men in lengtematen).
De gestreepte broek en het vestjas-
je zijn typisch voorbeelden van
modellen die geconfectioneerd
kunnen worden. De Amica-kle-
ding is er voor de jeugd van 2 tot
13-14 jaar. Omdat die laatste leef
tijdscategorie behoefte heeft aan
een eigen stijltje, is dat "oudere"
deel van de collectie dan ook heel
anders dan de echte kinderkle
ding, iets meer trend maar toch
met een eigen karakter.
Moeilijk
"Het is verschrikkelijk moeilijk
een atelier te vinden dat mijn kle
ding kan maken", verzucht Anne
ke. "En het hoeft toch écht niet op
een koopje. Als het goed is, mag
het ook wat kosten. Voor dal
streep-pak heb ik nu een Turkse
kleermaker in het bedrijvencen
trum hier in Alphen. Die man doet
het echt heel netjes. Veel ateliers
vinden kinderkleding te bewerke
lijk. Al een paar keer heb ik het ge
probeerd. Voor de vorige show heb
ik dingen moeten weigeren, zo
slordig was het allemaal. Nee, ik
moet echt werken met thuisnaai
sters. Het probleem daarmee is
weer, krijgen ze een vaste baan.
dan ben je ze kwijt. Een andere op-
Een wit katoenen jurkje
wat romantische stijl.
lossing is zelf een atelier opzetten
maar dat is een verschrikkelijk
grote investering. Daar hoef ik
voorlopig beslist niet aan denken".
Dat ze gekozen heeft voor een
moeilijk vak, daarvan is Anneke
Scheeres zich heel goed bewust:
"Er zijn al heel veel mensen met
kinderkleding de mist ingegaan."
zegt ze. Vandaar haar voorzichtige
begin. Een zomercollectie nu,
en deel is verkocht en
straks een zomercollectie voor
1988.
Wie het werk van Anneke Schee
res eens wil zien, kan elke laatste
zaterdag van de maand van 14.00-
18.00 uur terecht in Querelle aan de
Julianastraat in Alphen. Daar
hangt ook kleding voor volwasse
nen, gemaakt door Sylvia en Ber-
nie. Verder kan een afspraak wor
den gemaakt om de Amica-collec
tie te bekijken tel. 01720-21035
Een droog poeder, bestaande uit
een miscroscopische kleine spons
achtige subsantie, is de nieuwste
bescherming voor de menselijk
huid tegen de schadelijke, huid
kanker verwekkende, werking van
ultraviolet in zonnestralen.
Het produkt, dat ongeveer over
een jaar op de Amerikaanse markt
zal worden gebracht, geeft zo'n 12
uur lang bescherming. Je kunt er
mee zwemmen omdat het niet door
het water wordt afgespoeld; bo
vendien is met het poeder geklie-
der met vettige olie of melk niet
meer aan de orde.
Scheikundige Sergio Nacht, di
recteur van de onderzoeksafdeling
van Advanced Polymer Systems,
onthulde dat het geheim van het
middel ligt in miniem klei
ne plastic sponsjes. Ieder sponsje
heeft 250.000 porieën. De sponsjes
worden gedrenkt in vloeibaar zon-
blocmiddel dat in de loop van de
dag zijn werking blijft behouden
omdat de drager van het middel
zich beweegt en iedere beweging
het zonbloc uit de porieën van de
spons doet komen.
Volgens Nacht kan het poeder
worden toegevoegd aan vele vloei
bare cosmetische middelen, zoals
bodymilk, oogmake-up en afters
have lotion. Het middel wordt niet
door water weggespoeld en moet
met zeep worden verwijderd.
Nacht zei dat inmiddels onder
handelingen op gang zijn met ver
schillende cosmeticabedrijven die
het nieuwe middel in de toekomst
op de markt zullen gaan brengen.
Applaus. Soms klinkt het op als een hevige regenbui, soms doet
het denken aan het gespetter van een kroket in kokend vet.
Sommige mensen bewegen beide handen met grote snelheid
tegelijkertijd naar elkaar toe. Dat zijn de écht geestdriftigen.
Anderen bekloppen met de vingers van de ene hand zacht de
binnenkant van de andere. Dat zijn de minzamen, zij die op
kunstgebied wel wat gewend zijn. Weer anderen willen wel, maar
künnen niet krachtig applaudiseren, omdat zij met hun ene arm
het programma tegen zich aan houden geklemd. Vaak zijn dat
critici, die in het duister van de zaal elk wit plekje op dat
programma hebben ingevuld met naderhand niet meer terug te
lezen aantekeningen.
Applaudiseren - ik heb me onlangs, tijdens een bezoek aan de
schouwburg, eens afgevraagd waar dit merkwaardige gebruik nu
eigenlijk vandaan komt. We vinden het nu wel allemaal zo
gewoon, maar in feite is het toch een eigenaardige bezigheid, dat
kastijden van de eigen handen. Het heeft ook iets dierlijks. Kijk
maar eens goed: pinguins doen het ook. En - klappen kan ook
alleen maar en masse. Wie in zijn eentje staat te klappen, voelt al
gauw het schaamrood naar de kaken stijgen.
Romeinen
Het werkwoord 'applaudiseren' stamt van het latijnse 'applaudo',
wat betekent: 'iets tegen iets aanslaan zodat het klapt'. Het
applaus bestond reeds bij de oude Romeinen, maar uitte zich in
het begin toch iets anders dan nu. Men gaf blijk van zijn bijval
door te wuiven met de slippen van zijn toga. Keizer Aurelianus
bracht daar verandering in. Misschien vond hij wel dat er door dat
gedoe met die toga's teveel lijflucht van de toeschouwers
vrijkwam, want hij begon linten onder het volk uit te delen
waarmee men als blijk van enthousiasme kon wuiven. Naderhand
werd er met de middelvinger tegen de duim getikt, maar
aangezien dit in de grote amphitheaters niet erg hoorbaar was,
begon men al gauw met de vlakke of holle handen tegen elkaar te
slaan. Dat gebruik werd door de christenen overgenomen. Zij - is
het dan toch allemaal theater? - klapten zelfs in de kerk.
Ook in het verleden kende men het kunstmatig opgewekt of
gekocht applaus, zoals wij dat nu vaak horen bij Amerikaanse
teeveeseries en in Nederlandse praatprogramma's. In Frankrijk
noemde men zo'n stel gekochte applaudiseurs een 'claque'. Ze
werden gehuurd door toneelgezelschappen en hadden de taak met
hun geklap het publiek mee te slepen. In het begin bestond zo'n
'claque' uit een aantal mensen die vrijkaartjes hadden ontvangen.
In 1820 werd er door meneer Sauton een vereniging opgericht die
luisterde naar de naam: 'Maatschappij tot verzekering van
toneelsuccessen'. Bij deze Sauton kon een actrice of acteur tegen
een bepaald bedrag een hoeveelheid applaus kopen. Maar deze
slimme vogel verkocht niet alleen dat. Men kon bij hem ook
'lachers' en 'weners' bestellen.
Overal
Beperkte het applaus zich vroeger veelal tot schouwburg en
concertzaal, tegenwoordig wordt er overal geklapt. En om niets.
Bekend is de quizmastersfrase: 'Mag ik even een applausje'? En
dan komt er een onbenul in beeld, die wel wilde dat hij een
schildpad was zodat hij zijn hoofd kon intrekken, omdat hij weet
dat hij zich in niets onderscheidt van de klappende onbenullen in
de studio. Zoiets - het is de devaluatie van het applaus. Op hun
laatste elpee laten Koot en Bie daar een treffend voorbeeld van
horen. Er wordt in een praatprogramma een man geïnterviewd die
een probleem heeft: hij is niet ziek, maar gaat toch dood. Elke
keer, op juichende toon, wordt deze frase herhaald: 'U bent niet
ziek, maar u gaat toch dood!' En telkens weer komt er een
klaterend applaus.
Ik heb af en toe het idee dat het huidige schouwburgpubliek
aangestoken is door die onzin bij al die Ronnen en Ivo's, die
vragen om klappen. Het lijkt wel alsof applaudiseren een
routineuze handeling geworden is. Ik heb de laatste maanden
meerdere voorstellingen in de Leidsche Schouwburg bezochten
er was er niet één, die niet stormen van bijval oogstte. Dat kan
natuurlijk niet. Daarom: laten wij wij niet voor elke minkukel
klappen. Voor een echte kunstenaar telt elke klap. Dat wil zeggen:
elke eerlijke klap.
ANGELA PINNEBERG
WASHINGTON - Op 5 mei be
ginnen de speciale commissies
van het Huis van Afgevaardig
den en de Senaat aan de reeks
hoorzittingen die uiteindelijk de
ontknoping zullen moeten bren
gen van de Iran-Contra's-affaire.
Maandenlang zijn medewerkers
van deze Congrescommissies nu
al bezig met het uitzoeken van al
lerlei materiaal (meer dan
100.000 documenten bijvoor
beeld), het oproepen van circa
300 getuigen, met lezen, stude
ren, praten en denken.
door
Henk Dam
En dat allemaal met het oog
merk om uiteindelijk deze vraag
beantwoord te krijgen: wat ge
beurde er precies rond de Ameri
kaanse wapenzendingen aan
Iran, en rond het doorsluizen van
Iraanse betalingen naar de Con
tra's van Nicaragua? In het ver
lengde daarvan zullen de 26 le
den van de Huis-Senaats-com-
missie ook meer in het algemeen
kijken naar half of helemaal ille
gale Amerikaanse hulp aan de
Contra's. Daarmee wordt vanaf 5
mei zelfs begonnen. Aan het eind
van de zomer, begin van de
herfst zullen de commissies de
antwoorden op ook de laatste
de wereld zullen dan de beschik
king hebben over alle feiten, en
hun oordeel kunnen geven.
Voor het zover is, wacht ons
nog ongemeen boeiend theater.
De verhoren immers - die door
de twee Congrescommissies ge
zamenlijk worden afgenomen -
zullen in het openbaar plaatsvin
den en dus ongetwijfeld door de
tv worden uitgezonden. De da
mes en heren Afgevaardigden en
Senatoren weten ook wel, dat
hun reputatie, bij een beetje han
dige show van hun kant tijdens
de verhoren, een flinke duw in
de goede richting kan krijgen.
Reken dus maar dat de Perry
Mason in de deelnemende Con
gresleden klaarwakker is.
Aanklager
John Poindexter: onschend
baar? (foto API
vragen moeten geven. Politici,
historici, het Amerikaanse volk,
Terwijl de Congrescommissies
straks van start gaan, loopt nog
het onderzoek van de speciale
aanklager Lawrence Walsh, die
zich sinds eind vorig jaar buigt
over de vraag, of zich tijdens de
Iran-Contra's-affaire strafbare
feiten hebben voorgedaan.
Walsh en zijn omvangrijke staf
medewerkers bestrijken groten
deels het terrein waarop de Con
grescommissies ook gaan
werken, zij het dus met een ande
re invalshoek: de commissies
willen niet meer dan ophelde
ring, Walsh zoekt wetsovertre
ders.
De werkzaamheden van Walsh
en de Congrescommissies dreig
den enige weken geleden even in
botsing met elkaar te komen,
toen de kwestie van onschend
baarheid voor twee sleutelfigu
ren in het drama, Oliver North en
John Poindexter. ter sprake
kwam. Want wat is het geval?
North en Poindexter hebben tot
dusver geweigerd ook maar iets
te zeggen over hun aandeel in de
affaire onder verwijzing naar een
Grondwetsartikel dat stelt dat
niemand verklaringen hoeft af te
leggen die voor hem nadelig
kunnen zijn.
Het Congres heeft dan de mo
gelijkheid, zo iemand beperkte
onschendbaarheid te geven, dat
wil in dit geval zeggen: North en
Poindexter' kunnen dan niet ver
volgd worden op grond van wat
ze tegen de Congresleden verkla
ren. Zouden ze, na onschend
baarheid te hebben gekregen,
alsnog weigeren te praten, dan
kunnen ze tot celstraf worden
veroordeeld. Het is dus een heel
goed middel om iemand aan het
praten te krijgen. Maar tegelij
kertijd zou het het werk van
Walsh kunnen frustreren. Want
stel nu, dat Poindexter en North
strafbare feiten hebben ge
pleegd. Ze zouden daar dan in de
Congreszaal desnoods luidkeels
over kunnen opscheppen, want
ze zijn toch onschendbaar.
Wat Walsh bij eventuele ver
volging dus moet kunnen aanto
nen, is dat hij achter de strafbare
daden van North en Poindexter
is gekomen op grond van andere
gegevens, met andere woorden:
niet op grond van hun eigen ge
tuigenissen. Dat is de reden
waarom de absoluut cruciale ver
horen van North en Poindexter
door de Congrescommissies er
gens achteraan zijn geplaatst, op
z'n vroegst eind juni. Walsh heeft
Bekend
Veel van wat er tijdens de ver
horen zal worden gezegd, is al in
grote lijnen bekend. Dat is te
danken aan de onvermoeibare
Amerikaanse pers, die vooral
eind vorig jaar een tweede Water-
gate-sëhandaal vermoedde (nu is
dat wat minder), het werk van
eerdere Congrescommissies, en
de Tower-commissie. Een van de
Congrescommissies, de Senaats
commissie voor geheime dien
sten, bracht medio januari al een
vrij uitvoerig rapport uit met
daarin de hoofdlijnen van het
schandaal.
Maar het rapport van de com-
missie-Tower, door president
Reagan zelf ingesteld, gaf in fe
bruari de tot nu toe meest com
plete en gezaghebbende versie.
Dat wil overigens niet zeggen dat
nu ook alle vragen zijn opgelost.
Zolang Poindexter en North niet
zijn gehoord, blijft bijvoorbeeld
de vraag overeind of zij op eigen
houtje handelden, dan wel hun
opdrachten van hogerhand (Rea
gan?) ontvingen. Opgehelderd is
ook niet, hoeveel Iraans geld
naar de Contra's ging, en precies
op welke manier.
Dat zal allemaal de komende
maanden duidelijk moeten wor
den.
"De kerk schept geen floris
sant beeld van zichzelf. Ze komt
in de publiciteit met een reactio
nair gedrag doordat ze bezig is
met dingen die achterhaald zijn".
De voorzitter van de Bond van
Nederlandse Predikanten, ds. L.
de Liefde, schetste vanmorgen
op de jaarvergadering van de
bond de weinig rooskleurige si
tuatie waarin de kerk zich in ons
land bevindt. "Wanhopig pro
beert zij haar bestaan als maat
schappelijk instituut te
rechtvaardigen".
Ook het werk van predikanten
wordt er niet gemakkelijker op,
zo bleek uit de toespraak van De
Liefde. En hij staat niet alleen in
die opvatting. Vandaag en mor
gen spreken de predikanten over
het thema 'Weerstand bieden in
de boze dag'. Hun gereformeerde
collega's stellen volgende week
de 'motivatie en arbeidsvreugde
van predikanten' aan de orde.
Maar, zei ds. De Liefde, niet al
leen wij hebben het moeilijk.
"Ambtenaren en mensen in het
onderwijs en de gezondheids-
zon? kpnnpn vprepliikbare span
ningen". Een oorzaak van die
zwaardere taak is, volgens de
voorzitter, dat de kerk geen een
heid meer is. "Een gemeente is
een verzameling werelden van
enkelingen geworden, met hun
eigen verwachtingen en hun ei
gen verhaal. De predikant staat
daardoor meer in dienst van een
club dan dat hij zich dienaar der
kerk weet". Gevolg is, dat bij ver
schil van mening de standpun
ten snel verharden.
Twee dagen praten de predi
kanten er in Utrecht verder over.
Somber over eenheid
Als de kerken van de 'gere
formeerde gezindte' er niet in
slagen één te worden, is er voor
deze gezindte geen toekomst.
Dat perspectief brengt ze echter
niet tot actie. Ze zijn blij met hun
eigen kerk en vinden het wel
best zo.
Die conclusie kan worden ge
trokken uit de forumdiscussie
over 'de toekomst van de gere
formeerde gezindte', die in Drie
bergen werd gehouden ter afslui
ting van het jaarlijkse paascon-
gres van de vrijgemaakt-gerefor-
meerde studentenvereniging.
Aan dat forum namen deel de
secretaris van de Gereformeerde
Bond in de Hervormde Kerk, ir.
J. van der Graaf, de voorzitter
van de landelijke vergadering
van de Nederlands Gereformeer
de Kerken, mr. dr. J. Meulink, de
vrijgemaakt-gereformeerde pre
dikant dr. W. G. de Vries uit
Zwolle en de christelijke gerefor
meerde hoogleraar kerkrecht dr.
W. van 't Spijker uit Apeldoorn.
Van 't Spijker was nog het
meest realistisch. "Er moet een
serieuze poging worden gedaan
om de eenheid van de gerefor
meerde belijders te bewerken.
Dat is een kwestie van geloof
waardigheid. Als het ons niet
lukt deze belijders bij elkaar on
der één dak te krijgen, dan zal er
geen sprake meer zijn van toe
komst voor de gereformeerde ge
zindte, maar zal ze geleidelijk
wegvloeien". De Apeldoornse
hoogleraar bekende, dat het
vraagstuk van de kerkelijke ver
deeldheid hem 'neerslachtige
buien' bezorgt.
Meulink was evenmin optimis
tisch. "Onder gereformeerden
heerst een zucht tot verdeeld
heid. Bij het zoeken naar eenheid
willen wij de ander te veel tot óns
standpunt bekeren. Laten wij el
kaar liever aanvaarden zoals we
zijn. De praktijk van het leven
maakt mij pessimistisch. Ik leef
nu al 70 jaar en heb nog nooit ge
zien dat twee kerken bij elkaar
kwamen".
Ook ir. Van der Graaf van de
Gereformeerde Bond was nogal
somber. "De eenheid van de
kerk is in de gereformeerde ge
zindte niet zo veilig. Als er een
herenigde gereformeerde kerk
ontstaat, zal er een nieuwe, nóg
gereformeerdere kerk worden
opgericht, die op haar beurt weer
zal worden overtroefd door de
meest gereformeerde kerk".
Wat dat betreft maakte hij zich
ook geen illusie over de Gerefor
meerde Bond in de Hervormde
Kerk. "Zodra de Bond een kerk
zou zijn buiten de Hervormde
Kerk, zou ze binnen de kortste
tijd uiteenspatten in een paar
kerken". Van der Graaf gaf daar
mee aan, hoe ver de Bond kan
gaan in zijn kritiek op het Samen
op weg-proces van de Hervorm
de Kerk en de Gereformeerde
Kerken.
Forumleider dr. Jac. Schaeffer,
leraar geschiedenis in Rotter
dam, zei in een afrondend
woord: "U strekt de armen wijd
uit naar elkaar, maar blijft onder
tussen zitten waar u zit".
Dalend ledental
Luthersen. Het aantal belij
dende leden van de Evangelisch-
Lutherse Kerk in Nederland is
vorig jaar met 5 procent gedaald.
De kerk had toen 11.911 inge
schreven leden en 15.696 doople
den. De doopleden vertoonden
een lichte daling. Een belangrij
ke oorzaak van de teruggang is
de 'schoning' van de ledenbe
standen.
De daling was het sterxsi in
Zuid- en Noord-Holland, waar
ruim de helft van alle kerkleden
woont. In Rotterdam nam het
aantal leden in één jaar met 15
procent af, in Amsterdam met 10
procent. Er zijn tweemaal zoveel
vrouwen als mannen belijdend
lid van de lutherse kerk.
Het aantal dopen is toegeno
men, vooral door de doop van
volwassenen. Ook het cursus
werk en de plaatselijke vrouwen
groepen boekten vooruitgang.
De jongerengroepen lopen in
aantal terug.
Hervormde Kerk: beroepen
te Katwijk aan Zee A. de Lange
Wekerom, te Papendrecht A. F.
Kaars Haaften, te Putten A. Viser
Wierden, te Stolwijk J. P. Nap
Huizen; aangenomen naar Ede
D. C. Floor Rouveen; beroepbaar
ds. A. H. Veldhuizen Herkingen.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Barendrecht J. de
Kievit Schiedam.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: bedankt voor Lelystad
J. Groeneveld Ridderkerk.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Rotterdam-Ale-
xanderpolder B. van der Heiden
Woerden, voor Wageningen C. J
Meeuse Rotterdam, voor Capelle
a.d. IJssel M. Mondria Waarden
burg.
'Oog in oog'. De paasactie
'Oog in oog met de bisschop'
(Den Bosch) van rooms-katholie-
ke homoseksuelen krijgt op
pinksterzondag, 7 juni, een ver
volg. Dan gaan actievoerders
naar Zevenaar, waar kardinaal
Simonis het vormsel zal toedie
nen.
"Wij willen in Zevenaar dezelf
de ingetogen stijl hanteren als in
Den Bosch", verklaarde F. Mi-
chiels, initiatiefnemer van de
paasactie, in het radioprogram
ma 'Vandaag' van de NCRV.
"Dus pas halverwege de mis zul
len wij de roze driehoek opspel
den. Bovendien willen we op die
zondag meehopen en meebidden
dat de bisschoppen de Geest in
de ruimte zin van het woord mo
gen ontvangen".
Leiden. Ds. A. Alblas (Am-
sterdam-Watergraafsmeer), op
volger van ds. E. M. Pannekoek,
hoopt op zondag 31 mei intrede
te doen in de Leidse hervormde
gemeente met een dienst om 10
uur in de Hooglandse kerk. De
Leidse predikant J. Nauta zal
hem bevestigen.
In de Bethlehemkerk (Drift
straat) wordt die zondag geen
dienst gehouden. Voor mensen
die slecht ter been zijn zal er van
de Bethlehemkerk en Petrakerk
een speciale bus rijden.
CHINA - In China voltrekt zich
de religieuze opleving aanmerke
lijk sneller dan in de Sovjet-
Unie. Dat concludeert dr. Emilio
Castro, de secretaris-generaal
van de Wereldraad van Kerken,
na een bezoek van twee weken
aan China. Volgens hem wordt er
nu in dit land iedere dag een
nieuwe kerk of een kerkelijk
centrum geopend.
In de Sovjet-Unie is de Rus-
sisch-Orthodoxe Kerk ondanks
alle vernieuwingen in de samen
leving nog erg traditioneel en
voorzichtig, aldus Castro. De
christelijke kerken in China zoe
ken daarentegen „heel moedig"
en vaak „op sensationele wijze"
naar nieuwe vormen van christe
lijk leven. Castro verklaarde erg
onder de indruk te zijn van die
nieuwe vormen en de eenheid
van de Chinese kerken. Ze zijn
wat dat laatste betreft een wezen
lijk bestanddeel geworden van
de internationale oecumenische
beweging, meent hij.
China telt naar schatting tus
sen drie en vier miljoen protes
tanten. Sinds 1978 zijn in het
nieuwe klimaat van grotere reli
gieuze vrijheid meer dan 4000
kerken heropend of gebouwd, al
dus Castro. Aan de tien theologi
sche faculteiten in het land stu
deren op het moment bijna 700
mensen.
