In praatgroep over incest is
vooral herkenning belangrijk
Een lunchuurtje met David Bowie
.ütfBiySSS
KSSSm"1'" mwSySj
De 'meester' moet leren rekenen
Tennis is plezier voor twee
Eindredactie Paul de Tombe
Telefoon 071-144941, toestel 242
WOENSDAG 1 APRIL 1987
PAGINA VOOR JONGEREN
aanbeveling, die stelt dat Pabo
studenten met een onvoldoende
voor wiskunde geen diploma
mogen krijgen. Dat vind ik bij
zonder vergaand. Ik moet nu aan
de derdejaars zeggen dat de exa-
menregels waardeloos zijn ge
worden. Over vijf jaar zou het
best kunnen zijn dat voortaan
voor alle vakken voldoendes ge
haald moeten worden".
"Kijk, de inspectie toont haar
goede wil, maar wat ik nu echt in
het rapport mis is een kritische
noot over hoe de minister met de
Pabo omgaat. De problemen zijn
er op onze school, maar we heb
ben geen tijd om ze op te lossen.
Bij het samenstellen van de les-
tabel heeft Deetman gezegd dat
wij meer onderwijs moesten ge
ven in minder uren. De minister
moet eerst iets doen aan het aan
tal uren, dat de docenten les mo
gen geven".
Meisjes
In 1986 was er al eens een on
derzoek gedaan naar de Te
kenvaardigheid van de Pabo-stu
dent. De Utrechtse universiteit
concludeerde vorig jaar precies
hetzelfde wat de inspectie nu
heeft bevonden. Toen al werd
het verband gelegd tussen de la
ge score en het volgen van wis
kunde op het voortgezet onder
wijs. Het probleem ligt er dus al
veel langer.
Erades: "Het komt in deze tijd
goed uit om zo'n besluit te ne
men. Het woord wiskunde ligt de
laatste tijd veel in de mond, ze
ker nu met die discussie over
exacte vakken. En aangezien de
Pabo vooral meisjes aantrekt,
vangen Deetman en staatssecre
taris Ginjaar hiermee twee
vliegen in een klap".
Ophalen
Hoe moet het dan worden op
gelost? "Het voortgezet onder
wijs moet het rekenen maar op
halen", zo zegt de minister. Era
des: "Op de Pabo kennen we
twee soorten rekenen, wat je
ruwweg redactiesommen en cij
feren kan noemen". Bosch vindt
dat de taak van de Pabo honds
moeilijk wordt als alles uitgelegd
moet worden. "Als de mensen
van de Havo of het Atheneum af
komen, dan hebben ze al een
behoorlijke bagage bij zich. De
basisvaardigheden kennen ze al.
Het is voor ons onmogelijk om
zoveel kennis mee te geven,
maar we zullen ze voortaan meer
moeten trainen".
MAARTEN VAN VALEN
"Bij meisjes met incest-ervarin-
gen merk je vaak dat ze ondanks
alles wat ze hebben meegemaakt
opkomen voor het gezin. Ze zou
den het immers verschrikkelijk
vinden als een gezin door hun
'schuld' uit elkaar zou vallen",
zegt Marion van der Riet. Zij be
geleidt een incestpraatgroep bij
het Jongeren Advies Centrum
(JAC) aan het Noordeinde.
De praatgroep is in 1983 op ini
tiatief van twee medewerkers
van het JAC ingesteld. Zij von
den, dat er op het gebied van de
hulpverlening bij incestgevallen
te weinig gebeurde in Leiden.
Daarom begonnen zij met een
zelfhulpgroep, waarin meisjes
die te maken hadden met incest-
ervaringen met elkaar konden
praten. Het was de bedoeling dat
de eerste deelnemers de groep la
ter over zouden nemen om hulp
te verlenen aan andere meisjes.
Dat gebeurde ook en Marion was
een van de meisjes die de groep
ging begeleiden.
De groep bestaat uit vijf meis
jes, die zich via het JAC of een
andere hulpverlenende instantie
hebben aangemeld. De beperkte
omvang van de groep is geen be
wuste keuze, want elk meisje dat
geholpen wil worden kan bij de
praatgroep terecht. Maar wie
daar niets voor voelt kap ook in
dividueel met een JAC-mede-
werker praten. Het volgen van de
werkgroep is geen 'must'.
Volgens Marcel Bode van het
JAC zeggen meisjes meestal niet
uit zichzelf, dat ze te maken heb
ben gehad met incest. "Maar je
leert daar doorheen zien. Het kan
bijvoorbeeld èen signaal zijn, dat
ze hun vader niet noemen. Op
een voorzichte manier vraag je
dan of ze wel eens te maken heb
ben gehad met incest. Soms ant
woorden ze ontkennend, soms
niet, maar komen ze daar later op
terug. Dan kun je verder en kan
het meisje zelf beslissen of ze de
praatgroep wil volgen of niet".
Verschillend
De situatie van de meisjes in
de groep is verschillend. Zij zijn
weliswaar allemaal sexueel mis
bruikt, maar de persoon die in
cest pleegde, kan een broer zijn,
een neef, een opa of een vader.
De incest zelf kan variëren van
aanraken tot verkrachten. Voor
op staat echter dat het meisje de
sexuele daad niet wenst, er (nog)
niet aan toe is.
Bij de meisjes in de groep is de
incest meestal al gestopt. Maar
de gevolgen blijven merkbaar.
"Meisjes die sexueel misbruikt
zijn voelen zich vaak eenzaam,
doordat ze met niemand over
hun probleem durven praten.
Ook hebben ze vaak relatiepro
blemen, omdat ze moeilijk met
sexuele gevoelens omgaan", zegt
Marion.
In de praatgroep is vooral her
kenning belangrijk. "De meisjes
ervaren dat ze niet alleen staan
met hun incest-ervaringen. Ze
Praten over incest kan bij het JAC.
hebben de mogelijkheid om over
hun probleem te praten en kun
nen er niet meer voor weglopen.
Ze leren dat het niet hun eigen
schuld is als een gezin door een
incest-ervaring uiteen valt. Ze
nemen dan bijvoorbeeld de be
slissing om het huis uit te gaan".
Vertrouwensarts
De publiciteit die de laatste
tijd aan het incestprobleem is ge
geven, heeft een aantal gevolgen
gehad. Zo is het aantal vertrou
wensartsen toegenomen. Ie
mand die denkt dat een meisje
slachtoffer is geworden van in
cest, kan bij deze arts zijn ver
moeden uitspreken. De doker
kan dan een onderzoek naar de
zaak instellen en hulpverlenings
instanties inschakelen.
Een ander gevolg is de betere
coördinatie van de hulpverle
ning. Instellingen als politie, wel-
zijnsinstellingen en artsen
werken in een samenwerkings
verband en pakken gezamenlijk
het probleem aan. Niet alleen het
meisje wordt dan geholpen,
maar bijvoorbeeld ook de moe
der en vader en de andere leden
van het gezin.
DORITH LIGTVOET
Rekenvraagje. Wat ligt precies
tussen 1/2 en 1/3? Alles herlei
dend tot twaalfden (respectieve
lijk 6/12 en 4/12) levert dat het
niet zo moeilijke antwoord van 5/
12 op. Een zesdeklas-leerling van
de basisschool kan dat zo uitre
kenen. Maar een aankomend le
raar wil hier en daar nog wel eens
struikelen over dit soort 'gemak
kelijke opgaven'.
Onlangs werd een test gehou
den onder ongeveer 270 derde
jaars-studenten van de Pedago
gische Academie voor het basis
onderwijs, alwaar de toekomsti
ge meesters en kleuterleidsters
vandaan komen. Van de 21 vra
gen over breuken, percenten en
maten en gewichten werden ge
middeld 9.13 vragen goed ge
maakt, wat neerkomt op een ge
middeld cijfer van 4,3. Boven
staand sommetje werd door
slechts 36 mensen goed opgelost.
Minister Deetman schrok zo van
deze resultaten van het onder
zoek, gehouden door de Inspec
tie Opleidingen, dat hij besloot
dat wie meester in het basison-
derwijs wil worden, eerst wis
kunde in het voortgezet onder
wijs moet hebben gedaan.
Volgens het rapport van de in
spectie zijn Pabo-studenten
slecht in cijferen en moderne
wiskunde, lezen ze de opgaven
niet goed, hebben ze een slechte
manier van werken en beheersen
ze het metrieke stelsel (maten en
gewichten) niet goed. Daarom
moet, volgens de aanbevelingen
van de inspectie, wiskunde een
toelatingseis voor de Pabo zijn.
En wie voor het Pabo-eindexa
men in het derde jaar een onvol
doende heeft voor wiskunde,
krijgt geen diploma.
Verzand
Waar komen die slechte uitsla
gen nu vandaan? Directeur
Bosch van de Pabo in Oegst-
geest: "Als je iets niet meer bij
houdt, dan raak je het kwijt. De
materie is dus verzand. Aan de
houding van de studenten ligt
het volgens mij niet. Zij zijn echt
gemotiveerd".
Directeur Erades van de Leid-
se Pabo is het daar wel mee eens,
maar kan zich ook vinden in de
conclusies van het rapport.
"Twee jaar geleden was er al een
signaal gekomen, dat de studie
op de Pabo en het basisonder
wijs niet goed op elkaar aanslo
ten. Niet alleen bij het vak reke
nen, maar ook bij taal, aardrijks
kunde, natuurkunde, geschiede
nis enzovoort. De laatste tien jaar
zijn er nieuwe ontwikkelingen
geweest in wiskunde, maar die
zijn nog niet overgenomen door
het basisonderwijs".
Een Leidse Pabo-studente is
niet echt geschokt door het on
derzoeksresultaat. "Ik kan alleen
maar voor deze school spreken,
maar het rekenonderwijs hier
vind ik erg vaag. Ik mis iemand,
die een duidelijke lijn in de les
sen aanbrengt. Ik denk ook dat
daarom niet alleen rekenen zo
slecht scoort op de Pabo".
Het onderzoek op zich is ook
niet compleet. "Slechts 12 van de
65 Nederlandse Pabo's gevraagd
om met het onderzoek mee te
doen. Het onderzoek is slechts
een indicatie, waarbij rekenen
ook nog slechts een klein deel
van de lesstof is. In het eindrap
port van de Inspectie werd niet
verklaard waar die slechte resul
taten vandaan kwamen", aldus
Erades. Het lijkt op een
haastklus en een voorlichtster
van het ministerie bevestigt dat.
"Die beleidsnotitie van Deetman
kwam veel sneller dan normaal
de gewoonte is. Gewoonlijk
duurt het enkele weken eer Deet
man een beleidsnotitie maakt".
Erades heeft ook nog kritiek
op de aanbevelingen van de in
spectie. "Neem nu die tweede
Het is wat, om als jonge
dertiger nog een popidool
te hebben. En wat voor
een. David Bowie. Nooit
gedacht die nog eens in le
vende lijve te zien en te
horen zingen. Wat een ge
beurtenis. Dat lunchuur
met Bowie heeft me waar
schijnlijk een dag van
mijn leven gekost.
Een week geledeh werd de
krant gebeld met de mededeling
dat Bowie een persconferentie
zou geven. Afgelopen maandag
was het zover. Mudvol natuur
lijk. Elke zichzelf respecterende
krant, elk popblad, elk weèk-
blad, elke omroep had wel ie
mand gestuurd. Van de verslag
gevers uit New York wisten we
al dat Bowie daar tijdens een
persconferentie bok gezongen
had. Toch verwachtte ik niets.
Amsterdam is New York niet en
een 'Kuip' komt ook vol zonder
dat Bowie zijn mond van tevoren
opendoet.
Toen om klokslag twaalf de ro
de satijnen gordijnen van Paradi-
so opengingen verschenen er
geen tafels met daarachter be
langrijke heren. Nee, Bowie zelf,
met zijn band. Op volle sterkte
zette hij zijn nieuwste nummer
'Bang Bang' in. Het dreunde in
mijn borstbeen. Ik had willen
joelen, maar een journaliste in
gezelschap van wel honderd an
dere journalisten, doet alsof zo'n
exclusief optreden de normaal
ste zaak van de wereld is. Wij ver
blikken en verblozen niet, maar
schrijven slechts op wat de blon
de zanger te vertellen heeft.
Die regels golden gelukkig niet
voor de ruim dertig leerlingen
van het Baerleus Gymnasium
dat aan de overkant ligt van het
beruchte jongerenpaleis. Zij la
gen aan Bowie's voeten, floten,
schreeuwden, vroegen om hand
tekeningen en stonden hun han
gertjes met hartjes spontaan af.
Hoewel de komst van de En
gelse popzanger een goed be
waard geheim was gebleven,
hadden de overwegend vrouwe
lijke fans van dit gymnasium
toch iets vernomen. Een schei
kunde, gymnastiek- en een wis
kundeles werden gretig verruild
voor een paar uurtjes hangen op
de dranghekken om op die ma
nier toch een glimp van de aan
komst van de 'maestro' mee te
maken.
Dom
En Bowie zou mijn idool niet
zijn als hij niet de opdracht zou
hebben gegeven om deze jeugdi
ge fans binnen te laten. Tegen
twaalven leek het er even op of
de scholieren alle stevige heren
die streng controleerden op spe
ciale pasjes omver hadden gelo
pen en de macht hadden overge
nomen. Geen dertiger ontziend
posteerden ze zich vooraan het
podium. Zo hoort het ook. Een
leger journalisten laat een pop
ster niet weten wat ervan hem
wordt verlangd. Die stellen al
leen maar domme vragen:
"Waarom treedt u niet in België
op? Wat is voor u belangrijker,
film of muziek? Vindt uw zoon
de muziek ook leuk? Hoe houdt
u uw gebit schoon?"
Het rare is nu, dat ik dat van
ieder ander mens wil horen, al
leen van mijn idool niet. Die wil
ik alleen maar zien zingen, net
zoals ik Gullit alleen maar wil
zien voetballen. Ik hoef niets te
weten uit zijn persoonlijk leven.
Daar heb ik zo mijn eigen mooie
dromen over.
En ik kan je vertellen dat het
optreden niet tegenviel. Hij had
een mooi pak aan, danste flit
send, de blonde lokken lagen
schitterend op zijn voorhoofd en
zijn muziek was prachtig. Tja,
dan is het thuis bij man en draai
tafel maar behelpen.
LEIDEN - De tijd dat tennis ge
speeld werd door de allerrijkste
mensen, ligt al ver echter ons.
Tennis is de afgelopen jaren uit
gegroeid tot de tweede sport van
Nederland. De tennisbond heeft
intussen wel 600.000 leden. Ter
vergelijking: de voetbalbond telt
ongeveer een miljoen leden.
Hoe komt het nu dat zoveel
mensen de afgelopen jaren voor
tennis hebben gekozen? Groot
voordeel van de sport is dat je
maar één ander nodig hebt om te
spelen. Om een partijtje voetbal
te doen heb je toch 22 man en
een scheidsrechter nodig. Je
hoeft dan ook niet te wachten tot
zaterdag om een wedstrijd te
spelen, het kan met vriendje of
vriendinnetje op ieder vrij uur
tje.
Er zijn laatste tijd veel nieuwe
tennisbanen bijgekomen. Niet
alleen om buiten te spelen, maar
ook om 's winters overdekt te
tennissen. Een paar jaar geleden
moest je soms een jaar wachten
voor je aan de beurt was om lid te
worden van een club. Door de
aanleg van meer banen en de
komst van nieuwe clubs, bestaan
deze zogenaamde wachtlijsten
vrijwel niet meer.
Uitrusting
Het is nu mogelijk om meteen
na aanmelding bij een club, aan
de slag te gaan (Het tennissei-'
zoen is deze week begonnen).
Het lidmaatschap van een club
kost ongeveer 150 gulden per
jaar. Bij de meeste verenigingen
mogen de jeugdleden spelen zo
vaak ze maar willen, 's Avonds
zijn de banen echter bestemd
voor de senior-leden.
Natuurlijk heb je voor tennis
een uitrusting nodig. Volgens
Wijnand Sloos van de sportzaak
aan het Vijf-Meiplein kosten ten-
nisspullen voor tienjarigen onge
veer 175 gulden. Shirtje, broekje
en sokken kosten bij elkaar 75
gulden, je kan al een racket ko
pen voor 40 gulden en aan schoe
nen ben je minimaal 30 gulden
kwijt. Een blik ballen kost onge
veer 15 gulden. "Maar", zegt Wij
nand Sloos, "je kan het natuur
lijk zo duur maken als je zelf wilt.
Er zijn mensen die een tennisuit-
rusting van wel duizend gulden
kopen".
Training
Wanneer je eenmaal lid bent
van een club, is het raadzaam om
training te volgen. Daarvoor
moet weer extra worden betaald.
Bij de meeste verenigingen is dat
ongeveer 100 gulden voor 15 tot
20 lessen. Wanneer blijkt dat je
talent voor tennis blijkt te heb
ben, kan je uitgenodigd worden
voor selectietrainingen. Onder
leiding van de trainer van het
district Leiden speel je dan met
leeftijdgenoten. Er wordt dan
van je verwacht dat je ook aan
toernooien en aan de competitie
deelneemt.
De hele goede jeugdspelers
kunnen worden opgenomen in
Jong Oranje. Dat is echter voor
heel weinig mensen weggelegd.
Hier uit de buurt, zijn alleen de
16-jarige Jan Siemerink en de nu
20-jarige Ingelise Driehuis uit
Lisse daar ooit in geslaagd.
Iedereen weet dat de hele goe
de tennissers veel geld verdienen
met hun sport. De beste spelers
verdienen miljoenen guldens. Ga
niet tennissen omdat je ook zo
veel geld met tennis wil verde
nen. Geef je op bij een club, speel
zoveel als je kan, want "tennis is
plezier voor twee".
Inlichtingen over clubs bij jou
aan de buurt bij het districtsbu
reau Leiden, telefoon: 01711-
11966.
op hé land
wwktfi... 1 '|l/v
Wordt vervolgd
fjeas tai/ikWilMap&ta
itiaac/hKAh'i nitUKwi/'
maai' ik kan t t>mn
