Tijdbom onder Tmiitroute' naar Iran
'Direct verband
moord op Palme'
"Muiden'lijkt radertje in
internationale wapenhandel
ZATERDAG 28 MAART 1987
EXTRA
PAGINA 27
Binnen enkele weken zal bekend worden, in
hoeverre de directie van de Muidense kruitfabriek
De Krijgsman en de Nederlandse regering
betrokken zijn bij de Europese versie van
Iran-gate. Vast staat dat vanuit ons land, geheel in
strijd met de wet, 1,7 miljoen kilo kruit (ter
waarde van 44 miljoen gulden) geleverd is aan het
oorlogvoerende land van Chomeini.
Muiden Chemie lijkt echter niet meer dan een
schakel in de internationale keten. Maar dat is op
zich al heel wat, want door onderzoeken in diverse
landen breidt het schandaal zich als een olievlek
uit. Langzaam maar pijnlijk zeker. Zo wordt
rekening gehouden met Europese betrokkenheid
bij de Amerikaanse wapenleveranties aan Iran. En
voor sommigen staat vast dat de koelbloedige
moord op de Zweedse premier Olof Palme in dit
kader geplaatst moet worden.
Boze sprookjes of waarheid? Feit is dat een
kroongetuige in het Zweedse onderzoek,
Carl-Frederik Algernon, op 15 januari j.l. 'opeens'
voor een aanstormende trein viel in een
ondergronds station in Stockholm. „Hij sloeg als
een knipmes achterover", zo vertelde de
bestuurder. Hij was iets op het spoor, en moest dat
schijnbaar letterlijk bekopen.
door Wim Otten en Maarten Steinkamp
Wapen- en kmitleveranties aan landen
in een oorlogsituatie: wat is een meer
voor de hand liggende handel? Landen
in oorlog zijn immers belangrijke
afzetgebieden voor fabrieken die
schiettuig en explosieven produceren.
De Nederlandse regering heeft echter
in 1977 een verbod uitgevaardigd op de
uitvoer van deze artikelen naar
gebieden, waar een oorlogsdreiging
heerst of al strijd wordt gevoerd. Dat
betekent heel simpel, dat een
kruitfabriek als de Muidense
Krijgsman zijn produkten niet naar
landen in conflictsituaties mag
exporteren.
Dit verbod geldt dus ook voor Iran, dat
immers al zeven jaar heftig strijd voert
met buurman Irak. Het ministerie van
economische zaken in Den Haag geeft
dan ook geen exportvergunningen voor
dit soort landen af. Een lastig gegeven
voor de portemonnee van wapen- en
kruitproducenten, zoals Muiden
Chemie. Wie toch wil leveren, heeft
omwegen nodig.
Van alle kanten klinken geluiden dat
sinds het begin van de oorlog tussen
Iran en Irak uit diverse Europese
landen, ondanks daar geldende
verboden, grote hoeveelheden wapens
en munitie in Iran beland zijn. Het is
gerechtelijk onderzoekers, zowel in
Zweden, België als in Nederland
gebleken, dat wapen- en
kruitzendingen gericht aan andere
vreedzame landen, zoals Joegoslavië,
uiteindelijk toch opdoken in Iran. De
hamvraag is nu, of de directies van de
fabrieken en de betrokken ministeries
van deze verhandeling en verscheping
naar Iran op de hoogte zijn geweest.
De Zweedse vredesgroepering SFSF
heeft de bal aan het rollen gebracht.
Doordat deze club beslag had weten te
leggen op gegevens van
wapentransacties door onder meer het
Zweedse bedrijf Bofors, is vorig jaar
een onderzoeksteam van justitie in
Zweden aan de slag gegaan. Al gauw
werd duidelijk dat meer
ondernemingen in Europa bij
transacties betrokken waren. Zo kwam
de douane-recherche ook de namen
Muiden Chemie, het Belgische PRB, en
die van wapenhandelaar Karl-Erik
Schmitz tegen.
Sigfar Falkenland van de
douane-onderzoeksdiensl in
Stockholm zegt dat hij in de
paperassen aangaande
munitie-exporten diverse keren de
naam „Muiden Chemie" is
tegengekomen. Maar hij blijft
voorzichtig: „Ik kan vanaf deze plaats
moeilijk beoordelen wat de exacte rol
van dit bedrijf is, maar het is wel
betrokken bij de leveranties".
Falkenland haalt dit onder meer uit de
vergunningen voor de export van
munitie en kruit naar Joegoslavië,
afgegeven aan Nobel Chemie. Een
aantal van deze zendingen is
gesignaleerd in het 'verboden' Iran.
De chef van de douane wil niet in
details treden, omdat hij niet de hele
zaak van de wapentransacties kan
overzien. Openbaar aanklager Age, die
het onderzoek in Zweden leidt, kan dat
wel, maar hij mag en wil geen
informatie geven, zolang het onderzoek
loopt. „Ik verwacht in april, maar het
kan ook nog wel mei worden, rond te
zijn".
In Zweden is dus een tip van de sluier
opgelicht. Eind vorig jaar bereikten
het openbaar ministerie in Nederland
vanuit Scandinavië berichten over de
ongeoorloofde kruittransporten naar
Iran vanuit Muiden. Kort daarop is
actie ondernomen. De Economische
Controle Dienst (ECD) heeft bij een
inval de administratie van de
kruitfabriek in beslag genomen. Ook
Muiden Chemie wordt ervan ver
dacht voor 44 miljoen gulden kruit
te hebben geleverd aan Iran. Hoe en
waarom, dat staat in het verhaal
hierboven. Het spoor van de le
veranties maakt al spoedig duide
lijk dat de Muidense kruitfabriek
maar een radertje is. Of dit radertje
onderdeel vormt van een tijdbom,
zal het gerechtelijk onderzoek bin
nenkort wellicht uitwijzen.
In dit artikel een blik over de grens. In
België zijn wapenleveranties al veel lan-
Muiden Chemie is voor vijftig
procent in handen van het
Westduitse Nobel Dynamit. De
andere helft behoort toe aan de
Koninklijke Nederlandse Springstof
Fabriek (KNSF). De Nederlandse
Staat heeft een belang van vijftig
procent in de KNSF. De Zweedse
kruit/wapenfabriek Bofors behoort
ook tot Nobel-groep. De Pudreries
Ré unies Beigique, deel uitmakend
van de Chechem-groep, heet
zelfstandig te zijn. De Belgische
Generale Bank bezit 48,7 proeent
van de aandelen.
Per I januari vorig jaar is het
eeuwigdurende winstpercentage
van 20 procent voorde Nederlandse
Staat door Muiden Chemie
afgekocht. Dit werd gedaan, nadat
de overheid een groot gedeelte van
de veiligheidsinvestering, na de
rampzalige explosie in 1972,
financierde. Gesproken wordt over
een afkoopsom van vele miljoenen
guldens.
Opmerkelijk is de plotselinge
(figuurlijke) explosie van de
aandelenwaarde van Muiden
Chemie. In 1984 stond deze nog
genoteerd op zo'n 3500 per aandeel.
In juni 1985 is dit al opgelopen tot
7491, en het jaar werd afgesloten
met 9424. In maart vorig jaar staat
de koers op 12.000, terwijl het
scorebord in oktober 1986 al 15.500
aangaf. Momenteel kost een aandeel
niet minder dan 17.000. In het
jaarverslag van Muiden Chemie
wordt alleen gesproken over een
„bijzonder goed gevulde
orderportefeuille".
zijn er huiszoekingen bij directieleden
verricht. Het rechercheteam van de
ECD is vervolgens op het vliegtuig
gestapt naar Zweden, en later ook
België om met de collega's in die
landen informatie uit te wisselen.
Directieleden worden momenteel
verhoord. Justitie wil weten, hoe de
besluitvorming intern tot stand
gekomen is. Wist men bij Muiden
Chemie dat zendingen in Iran moesten
belanden, dan is er sprake van een
strafbaar feit en zullen de betrokken
directieleden volgens officier van
justitie mr. L. de Wit zeker tezijnertijd
voor de rechter dienen te verschijnen.
De benodigde export-vergunning
wordt in ons land afgegeven door het
departement van minister De Korte
(economische zaken). Hoe lukte het de
Muidense kruitfabriek dan om de
benodigde papieren met stempel en
handtekening te krijgen? Het
antwoord is eigenlijk simpel: Muiden
stuurde zijn kisten per trein naar
ger een heet hangijzer. De Belgische mi
nister van buitenlandse zaken Tinde-
mans zegt, dat nooit meer dan twee
jachtgeweren naar Iran of welk ander
oorlogvoerend land gezonden zijn. Cij
fers uit een breedvoerig rapport van Eu
roparlementariër Willy Kuipers halen
deze opmerking echter op niet mis te
verstane wijze onderuit.
Ook aandacht voor de Zweedse wa
penhandelaar Karl-Erik Schmitz. Zijn
naam duikt geregeld op bij de wapenle
veranties naar Iran. Pendelend tussen
zijn kantoor in Malmö en de vestiging in
Teheran, was hij wellicht de belangrijk
ste persoon om ervoor te zorgen dat alles
keurig bij zijn uiteindelijke opdrachtge
ver Chomeini kwam.
Afmaken
De Belgische minister van buitenland
se zaken, Leo Tindemans, riep vorig
jaar, met twee vingers overtuigend in de
lucht gestoken, dat ze hem 'mogen afma
ken als mocht blijken dat de regering
meegewerkt heeft aan leveranties aan
Iran'. Een woordvoerder van Tindemans
liet weten dat in België een export-licen
tie verstrekt wordt door Economische
Zaken, nadat de koper een zogenaamd
getuigschrift-van-eindgebruik (een end-
user certificate, kort gezegd EUC) over
gelegd heeft. Dit om doorvoer te voorko-
De directie-woordvoerder van het
Poudreries Réunies Beigique (PRB)
weet ook heel zeker, dat de verdachtma
kingen tegen zijn kruitproducerende be
drijf niet bewezen zullen worden. Of dit
ook betekent, dat hij zich echt niet
schuldig heeft gemaakt aan wapenle
veranties, is natuurlijk vers twee. Maar
Lucien Pary reageert in ieder geval met
de bekende dramatische Franse inslag.
„Mon Dieu, mais non...", enzovoort.
Pary zegt dat PRB zich immer houdt
aan de Belgische wet. „Er is wel een paar
maal tegen ons gelasterd, maar dat is
nooit bewezen. Nee, wij leveren niet aan
verdachte landen". Klare taal. Een rap
port van de Belgische Europarlementa
riër Willy Kuijpers, die voor de Volksu
nie een zetel in Straatsburg bekleedt,
meldt dat trouwens óok.
Garanties
De cijfers behelzen garanties van de
Belgische Del Credèredienst, een soort
verzekering. En de getallenbrij liegt er
niet om. Hetzelfde PRB leverde in de pe
riode tussen 11 februari 1980 en 1 maart
1982 voor ruim 15 miljard Bfr (750 mil-
Bremerhaven om ze te laten
verschepen met als 'eindbestemming'
de havenplaats Bar in Joegoslavië. Nu
blijkt dat de Zweedse wapenhandelaar
Karl-Erik Schmitz vandaar voor het
verdere transport naar de Iraanse
haven Bandar Abbas zorgde.
Joegoslavië lijkt dus gewoon als
dekmantel gebruikt te zijn om het
exportverbod op kruit voor Iran te
omzeilen. Hoewel er geen embargo rust
op dit land, is het opmerkelijk dat
zulke hoeveelheden kruit naar een
niet-NAVO-land gaan. Nog
opmerkelijker wordt het, als de
Joegoslavische defensiebegroting
bekeken wordt: deze is in driejaar tijd
(1982-1985) gehalveerd.
De bewijzen dat de Iran-leveranties
met voorbedachten rade zijn gedaan,
ontbreken vooralsnog. Evenmin is
duidelijk welke weg de ladingen met
'rookzwak' kruit zijn gëgaan vanuit
Joegoslavië naar het gebied van de
ayatolla Chomeini. Aangenomen zou
joen gulden) aan Jordanië. Oorlog met
buurman Syrië hing in de lucht en vrede
met Israël is er nog altijd niet, dus een
verdacht land. Maar ook leveranties aan
Maleisie (8.1 miljard Bfr) en Nigeria (4,9
miljard Bfr) mogen er wezen.
PRB leverde overigens aan de voor
avond van de oorlog met Iran nog voor
38 miljoen munitie aan Irak. Maar wat te
denken van een land als Koeweit. Bin
nen drie weken tijd verzond PRB (met
exportlicentie) voor 19 miljrd Bfr aan dit
land. „Het zou betekenen dat de 1,3 mil
joen inwoners van dit oliestaatje hun
huizen tot aan de zolder volgestapeld
moeten hebben met oorlogstuig. Onzin
natuurlijk", zo reageert Kuijpers.
Koeweit is een uitermatige handige
doorvoerstaat. Niet onder embargo en
gunstig gelegen in het Midden-Oosten.
Maar ook Singapore, Turkije en Grie
kenland staan naast Joegoslavië hoog
genoteerd. PRB is overigens niet de eni
ge Belgische leverancier. Ook de bedrij
ven Asco, Cockerill, Opties SA, La-
chaussée en FN Herstal pakken nogal
eens een verdacht kistje in. Laat Tinde
mans maar hopen dat niemand zijn op
merking over 'afmaken' al te letterlijk
opvat.
Bedreiging
Willy Kuijpers poogt al enkele jaren de
zaak open te breken. Op zijn aandrang
nam het Europese Parlement onlangs
het besluit om een onderzoekscommis
sie in te stellen. Eind vorig jaar publi
ceerde hij een nota met de veelzeggende
titel 'Wapenhandel, een bedreiging voor
onze veiligheid'. In dit rapport gaat de
Volksunie-vertegenwoordiger in op de
internationale belangen van de handel
in wapens, en stelt hij de rol van de Bel
gische regering aan de kaak.
In België loopt al een administratief
onderzoek. Een gerechtelijke versie
kunnen worden dat de schepen het
Suezkanaal gebruikt hebben, maar
zeker is dit niet want het aangrenzende
Egypte is immers bondgenoot van Irak.
Even luisteren naar een woordvoerder
van het departement van economische
zaken: „Muiden Chemie heeft
inderdaad exportvergunningen
gekregen voor vervoer van kruit naar
Joegoslavië". Hoeveel en hoe vaak dat
is gebeurd, wil hij niet kwijt. „De
vergunningen zijn afgegeven op basis
van de door Muiden Chemie overlegde
documenten".
In de meeste gevallen gaat
economische zaken af op deze puur
administratieve gegevens. Het is
volgens de woordvoerder ondoenlijk
om iedere lading afzonderlijk aan een
uitgebreide inspectie te onderwerpen.
Nu en dan verricht de ECD een
steekproefje ter plaatse. Ook de douane
werpt op gezette tijden een blik op de
goederen, die het land uit moeten. Van
een echte, nauwgezette controle op de
komt eraan. Daarbij zullen ook de af
vaarten van Deense schepen, geladen
met wapentuig, uit Zeebrugge en Ant
werpen met een zogenaamde 'open-zee
bestemming' onderzocht worden.
Juist de Deense schepen worden veel
gebruikt bij dergelijke transporten. Vo-
lens de vice-voorzitter van de Deense
bond voor zeelui, Henrik Berlau, komt
dit door de geschikte afmetingen van de
scheper) en de 'betrouwbare' reputatie.
Berlau zegt dat er vanuit België regelma
tig - soms zelfs tweemaal per week -
Deense schepen naar Joegoslavië ver
trekken met wapentuig en explosieven,
waarvan vele het stickertje 'Made in Hol
land' en 'Made in Belgium' dragen.
Berlau laat weten aan de hand van
dagboeknotities van Deense zeelui over
bewijzen te beschikken. Dit belastende
materiaal wil de vice-voorzitter van de in
Kopenhagen gevestigde- vakbond niet
openbaar maken: „De rederijen staan
niet te springen. Maar deze zaken doen
de naam van de Deense scheepvaart na
tuurlijk geen goed".
Geen informatie
Vorige week ging in Marokko het
Deense schip Homeland aan de ketting.
Het schip vervoerde Belgische wapens
bestemd voor het Midden-Oosten. Bij
controle door de Marokkaanse autoritei
ten bleek de lading niet ingeklaard te
zijn. Volgens de Belgische pers zou de
vracht in ons land aan boord genomen
zijn. Maar ook een Nederlands bedrijf
als Air Transport Schiphol, deel uitma
kend van de ook in het Gooi bekende
Broder de Vries-groep, ontkent niet voor
Muiden Chemie gevlogen te hebben.
Wat, wanneer, hoeveel en hoe vaak blijft
vooralsnog onduidelijk. „Wij geven geen
informatie over onze opdrachtgevers",
zo meldt de woordvoerder.
Voor Berlau staat vast. dat de moord
aard van de lading en de hoeveelheid is
dus nauwelijks sprake.
„Wel wordt altijd het ministerie van
buitenlandse zaken gekend in een
aanvraag voor een exportvergunning.
Dat onderzoekt of de aangegeven
eindbestemming daadwerkelijk het
eindstation is van de leverantie van in
dit geval kruit. Is dat niet zo, dan gaat
afgifte niet door". Maar de
vergunningen zijn afgegeven en
Joegoslavië was niet het eindstation.
Aardig detail is dat in de raad van
toezicht van de Muidense kruitfabriek
drie regerings-commissarissen zitting
hebben. Twee namen blijken
makkelijk te achterhalen: P. Velde
namens financiën en generaal b.d. T.
van Zanten namens defensie. De naam
van de vertegenwoordiger van
economische zaken schijnt onvindbaar
te zijn. Het gerechtelijk onderzoek zal
ook moeten aangeven in hoeverre deze
heren weet hadden van de hele gang
van zaken.
op de Zweedse premier Olaf Palme in
direct verband staat met de Iran-le
veranties: „Palme heeft in 1985 persoon
lijk een leverantie van raketten aan Iran
tegengehouden". Daar houdt Chomeini
niet van. Hij is in oorlog met Irak, en dan
is veel, zo niet alles, geoorloofd. Twee
dagen voordat hij in koelen bloede neer
geschoten werd, zou hij nog een Iraanse
delegatie ontvangen hebben. Verzin
sels? De Zweedse moordbrigade onder
zoekt deze invalshoek momenteel
hoogst serieus.
Inventief
Tijdens het speurwerk duikt steeds
dezelfde man op, die van de Zweedse
wapenhandelaar Karl-Erik Schmitz. Hij
lijkt de grote man achter de leveranties.
In ieder geval is hij een inventief man.
Hij bedient zich van verschillende firma
namen: Scandinavian Commodity, Sca-
nex, Scanco, om er maar enkele te noe
men. Het bedrijf staat bij de Zweedse
Kamer voor Koophandel te boek als een
handelsonderneming gevestigd in Mal
mö. Maar Schmitz blijkt ook een goede
bekende te zijn in Teheran. Hij heeft
daar althans nog een kantoor voor 'het
importeren en exporteren' van waren
die de telefoonbeantwoordster niet na
der wil omschrijven.
Volgens» de Zweedse pers verklaarde
Schmitz, dat hij kruit en munitie in Joe
goslavië kocht, die Muiden Chemie, Bo
fors en PRB daarheen exporteerden, om
deze goederen vervolgens aan Iran te
verkopen. Volgens de wapenhandelaar
leverde Bofors 200 ton, PRB was goed
voor 700 ton en onze eigen Muidense
kruitfabriek De Krijgsman nam het
grootste aandeel voor haar rekening:
niet minder dan 1500 ton rookzwak
kruit.
Iran betaalde Schmitz, die vervolgens
Joegoslavië betaalde. Op zijn beurt re
kende dit land weer af met 'hoofdaanne
mer' Bofors. Het hoofdkantoor van No
bel Chemie betaalde uiteindelijk Mui
den en PRB. Het Nederlandse aandel
bedroeg 44 miljoen gulden. Toch maar
even met meneer Schmitz bellen.
Weg
De telefoniste van de vestiging in Te
heran lijkt nogal te schrikken van de be
langstelling. Nee, informatie mag ze niet
geven. „Mister Schmitz is out". Wel
moet ze even de naam noteren. Dan
maar weer naar Zweden bellen. „Ja, hij
is er nu. U belt uit Holland? Dan graag
een momentje". Schijnbaar heeft Tehe
ran toch alvast gewaarschuwd, want één
minuut later kraakt door de hoorn: „Mr.
Schmitz is net weg en komt voorlopig
niet meer terug".
Duidelijk is dat de bestelling van de
Iraniërs, van 1,7 miljoen kilo kruit, te
groot was voor één bedrijf. Het Zweedse
onderzoeksteam heeft het donkerbruine
vermoeden dat Schmitz in samenwer
king met de EASSP, een niet aan de weg
timmerende organisatie waarvan de drie
betrokken fabrikanten (dus ook Muiden
Chemie) lid zijn, de koek heeft verdeeld.
In de Tweede Kamer wordt voorlopig
nog een afwachtende houding
ingenomen. Alleen
PPR-fractievoorzitter Ria Beckers en
PvdA-kamerlid Harrie van den Bergh
hebben het kabinet om opheldering
gevraagd. Antwoord is nog niet
gegeven.
„Zolang justitie niet met feiten
aankomt, kunnen we als Kamer
natuurlijk weinig doen", aldus Van den
Bergh. Wel staat voor hem als een paal
boven water dat het systeem van
exportvergunningen danig onder de
loep genomen moet worden.
De directie van de Muidense
kruitfabriek heeft, ondanks meerdere
toenaderingen, te kennen gegeven geen
behoefte te hebben aan commentaar of
het leveren van een visie op de
leveranties aan Iran waarvan De
Krijgsman verdacht wordt. Het
justitineel onderzoek is in volle gang.
Ook is de directie niet ingegaan op het
aanbod dit artikel vooraf te lezen.
Een schoolvoorbeeld van kartelvor
ming.
Schmitz lijkt dus de rol van contact
persoon, makelaar, stroman en hande
laar te vervullen. In hoeverre hij straf
baar is, moet nog blijken. Het zijn im
mers de regeringen, die de vergunnin
gen afgeven. En juist de verantwoorde
lijke departementen roepen, dat over
zulke leveranties echt wel wordt nage
dacht. De vraag dringt zich steeds ster
ker op, hoe dan.
Ontslag
Bij Bofors wordt kennelijk ook lont
geroken. In elk geval stapte de direc
teur-generaal Martin Ardbo begin deze
maand op. Hij nam entslag en Bofors be
vestigde dat hij dat ceed in verband met
het gerechtelijk onderzoek in Zweden.
Lang vervulde hij die functie niet, want
hij was pas sinds 1985 aan de top bij dit
bedrijf en juist in die periode zou vol
gens vredesgroepen voor miljoenen dol
lars aan Iran geleverd zijn. Bij Bofors
wordt de verbinding verbroken, als om
een verklaring gevraagd wordt.
Over leveranties gesproken: uit een
geheim Iraans dossier wordt
duidelijk, hoe het in Tel Aviv
gevestigde bedrijf International
Desalination Équipement Ltd. voor
een bedrag van 135,8 miljoen dollar
Amerikaanse wapens aan Iran
leverde. De naam van het
Israëlische bedrijf doet vermoeden
dat het ontziltings-apparatuur
levert.
De documenten, gestolen door een
Iraans oppositielid, naar Frankrijk
gesmokkeld en uiteindelijk aan ons
doorgespeeld, geven aan hoe de
Israëlische handelaar Jackob
Nimrodi op 24 juli 1981 het contract
afsloot met de vertegenw oordiger
van het Iraanse ministerie van
defensie, kolonel K. Denghan.
In de overeenkomst wordt uitvoerig
ingegaan op welke wijze de 50
Lance-raketten, 68
Hawk-luchtafweerraketten, 40
kanonnen <155mm) en duizenden
granaten afgeleverd moesten
worden.
Op 12 oktober schrijft Minrodi dat
moeilijkheden bij het laden in
Zeebrugge het noodzakelijk maken
om naar Rotterdam en Antwerpen
uit te wijken. Vrienden in de
Maasstad hebben hem laten weten,
dat „de goederen in containers
geladen moeten worden cn precies
op de dag dat het schip in de haven
arriveert op de laadkade moeten
staan".
De goederen zijn ingeklaard bij de
Belgische en Nederlandse douane,
onder de noemer 'metal fabricates'.
Ijzerwaren dus.
the Deputy Minister of Rational Defence for Logieiies,
'linie try of Motional Defence for Logistics,
Jo larric republic of Iron,
TCHRAM, Iran.
Mef.i
lit* October, 1991.
Dear Sir,
Ve refer to our latt correspondenee irith you dated itth September, 199J,
re the shipment/loading problem» that tere delaying finalisation of thie
contract. Ae ue dieeuteed uith youreelf and Mr. Mot rat into on }9th
Augutt 198]thie aepect of the operation uould present problems that w
•ay not be able to overcome. Th» JMCO regulation» prohibit the open
loading of thie material tn Rotterdam/AntwerpFor obvioue reasons ue could
not load in Zeebrugge os o full inspection of the cargo mxnifest uould be
necessary.
Tht$ situation nou appears to have been resolved. It hoe houtver incurred
us in a great deal of additional expense and uill necessitate us asking yet.
to assist u: in ths matter.
Uit de correspondentie van de Israëlische handelaar Nimrodi.