'Ik ben een buitenbeentj e
Sterfgeval smet op
alternatieve tocht
Titel Ceulemans
zonder waarde.
Overal waar wordt gevoetbald, is Bert de Vries
Kooiman wint, Hagen valt uit
Steffi Graf de nieuwe heerseres
MAANDAG 9 MAART 1987
SPORT
PAGINA 17
beetje laveren. Misschien ben ik
wel wat vooruitstrevender dan
de meeste mensen hier. Dat valt
niet altijd goed. Maar misschien
dat ik juist daarom met de jeugd
overweg kan".
Hoewel geboren en getogen in
de vissersplaats, "voel ik me geen
ras-Katwijker. Ik heb misschien
wat andere opvattingen dan de
gemiddelde Katwijker. Over het
zondagvoetbal bij voorbeeld.
Toen UVS nog betaald speelde,
ging ik 's zondags met de tram
naar Leiden. Ben ik dus een keer
betrapt. Ze hadden me gezien...
Ik werd dus op rapport geroepen
bij het toenmalige bestuur. Ze
vonden dat ik het voorbeeld
moest geven. Het heeft een tijdje
geduurd, maar inmiddels hebben
ze het van me geaccepteerd".
Dat werd dus tijd ook na 33
jaar, waarin De Vries een onge
kende reeks functies heeft ver
vuld. Zelf heeft hij nooit gevoet
bald. "Toen ik de leeftijd had, za
ten we net in de oorlog. Dat is er
dus nooit van gekomen. Het orga
niseren lag mij meer. Ik hield me
vanaf het begin met de jeugd be
zig. Als secretaris en later nog in
allerlei andere functies. Ik zette
iets op en als dat eenmaal liep,
dan ging ik weer wat anders
doen".
Geen aversie
In al die jaren heeft hij Quick
Boys en Rijnsburgse Boys, die
zich soms nog als water en vuur
tot elkaar verhouden, uit elkaar
zien groeien. Dat was ten tijde
van de overgang van Huug Aan-
dewiel naar de concurrent uit het
bollendorp. "Ik vind het heel jam
mer dat-ie is weggegaan, maar
Huug blijft voor mij dezelfde. Ik
heb ook nooit aversie gehad tegen
Rijnsburgse Boys. Ik heb me
nooit verdiept in het hoe en
waarom van zijn vertrek. Dat ze
er hier nog steeds moeilijk over
doet, kan ik niet begrijpen. Ik
blik over zulke zaken heen".
"Hetzelfde geldt nu voor Marco
van der. Plas. Moet ik dan boos
zijn op die jongen omdat-ie naar
Rijnsburg gaat? Nee hoor, ik
wens hem juist heel veel succes en
hoop voor hem dat-ie doorbreekt.
Ik stap bij Rijnsburgse Boys zon
der problemen binnen. Elke club
heeft een eigen beleid en een ei-
door
Fred Segaar
gen identiteit. Dat die niet altijd
strookt met mijn opvatting, is
niet belangrijk".
Dat hij de werkwijze van ande
ren nooit bekritiseert, vergemak
kelijkt zijn entree bij niet alleen
verenigingen in de regio, maar
ook bij betaalde clubs. Met de
profclubs onderhoudt hij contac
ten in het kader van het jeugd-
plan Nederland.
"Ik ben een echte Quick Boys
man, laten daar alstjeblieft geen
misverstanden over bestaan.
Maar je moet ook de goeie dingen
van andere clubs willen zien, ook
al doen ze het anders dan wij. In'
principe doen we hetzelfde: we
zijn allemaal met voetbal bezig.
De entree bij andere verenigin
gen is voor mij gemakkelijk om
dat ik ook in andere clubs ben
geïnteresseerd".
Gemeenschapsmens
"Juist dat contact met-al die
mensen spreekt me aan. Als ik
twee keer niet bij UVS ben ge
weest, vraagt voorzitter Bart van
Leeuwen waar ik de vorige keer
was. Met mijn werk voor de Afde-
'ling gaat het precies zo. Ik heb
daar vooral een organisatorische
taak. Ik heb geen zeggenschap
over wie er in een vertegenwoor
digend elftal komt. Dat wil ik ook
niet. Ik zou misschien de neiging
hebben jongens van Quick Boys
erin te praten".
"Mensen van andere clubs zeg
gen ook wel eens: je zit nu bij
Quick Boys, maar je had net zo
goed hier actief kunnen zijn. En
zo is het ook. Ik ben een gemeen
schapsmens. In de ruimste zin
van het woord".
Vandaar ook zijn stellingname
toen hij kandidaat was voor zijn
huidige positie bij de KNVB. "Ik
zat in de belangencommissie
Duin- en Bollenstreek toen er een
vacature kwam. Of dat soms wat
voor mij was, vroegen ze. Ik heb
ja gezegd op voorwaarde dat er
een doorbraak zou komen in het
zogenaamde drie maal drie-sys
teem. Dat hield in dat er net zo
veel katholieken, christélijken als
niet-gebonden plaats moesten ne
men. Daar was ik op tegen. Ik
vond dat de meest geschikte er
voor in aanmerking moest ko
men. Samen met Jan Persoon heb
ik dat toen door kunnen druk
ken". De Vries wil er maar mee
aangeven dat hij geen 'ja-knik
ker' is. "Als het erop aankomt,
dan laat ik m'n stem horen. Tij
dens vergaderingen van district
West II ben ik soms nadrukkelijk
aanwezig".
Zijn sterkste punt is evenwel de
'gave' om te kunnen luisteren.
Daarvan wordt vooral gebruik
gemaakt door jeugdspelers, die
bij De Vries een gewillig oor vin
den. "Ik heb er geen verklaring
voor waarom de jeugd naar me
toetrekt. Vermoedelijk omdat ik
geen afstanden creëer. In de
meeste gevallen is het meteen
'Bert' in plaats van 'meneer de
Vries'. Dat komt omdat ik me
tusssen die gasten begeef. Als we
met een jeugdteam van de Afde
ling Leiden weg zijn dan wil ik
in de kleedkamer de lucht van te
leurstelling of vreugde opsnui
ven".
Ruimere opvattingen
"Die jonge gasten kunnen bij
mij altijd terecht. Ze weten dat ik
niets door vertel. Vaders zeggen
wel eens tegen me: 'Jij weet meer
van m'n zoon dan ikzelf. Ik weet
bij voorbeeld dat veel Katwijkse
jongens op zondag in De Terp in
Valkenburg voetballen. Dat moe
ten ze voor thuis verzwijgen. Ik
doe daar niet moeilijk over, ik
heb misschien wat ruimere op
vattingen. De Katwijkse jeugd is
niet anders dan de jeugd, uit de
stad. Ook hier wordt een stickie
gerookt. Neem dat maar van mij
Op de school waar de inmiddels
vervroegd uitgetreden De Vries
werkte, oefende hij eveneens een
grote aantrekkingskracht uit op
de leerlingen. "Ik deed daar het
bar-gebeuren. In plaats van bij
de leraren, kwamen de jongens
bij mij als ze problemen hadden.
Ze zeiden wel eens dat ik de twee
de dekaan was. Met die jongens
van hardrockclub Scum uit Kat
wijk was dat precies zo. Ze heb
ben hier bij Quick Boys een tijdje
voor probelemen gezorgd. Ik
sprak dan met ze. Dat klikte met-
"Met voetballers is het precies
zo. Richard van Polanen, die nu
bij Sparta zit, had wat moeilijk
heden. Hij kon niet aarden. Die
gaf me meteen z'n adres om eens
te komen praten. Ik hoop dat zo'n
jongen het redt".
Hij heeft nooit berekend hoe
veel uur hij per week in het voet
bal steekt. "Want als je dat doet,
ben je verkeerd bezig. Ik heb er
voldoening van. Mensen zeggen
wel eens: 'Wat doe jij toch veel
voor de club'. Dat is onzin. Ik doe
het natuurlijk voor Quick Boys,
maar ook voor mezelf. Omdat ik
er heel veel plezier aan beleef'.
Inkopen
"Trouwens, buiten het voetbal
kan ik me best vermaken. Ik luis
ter graag naar licht-klassieke
muziek en ik zie graag een goeie
film", aldus De Vries, wiens
werkzaamheden in de kantine
van Quick Boys bestaan uit het
doen van inkopen. Daar zit heel
veel tijd in, want er worden enor
me hoeveelheden verslonden op
Nieuw Zuid. De uren die hij
daarnaast als bestuurlid van de
club en als verantwoordelijke
man voor de diverse selecties van
de Afdeling Leiden draait, ma
ken dat hij feitelijk volledig in
dienst van het voetbal staat.
"Of het een compensatie is voor
iets dat ifc mts? Ik ben nooit ge
trouwd geweest. Was dat wel het
geval geweest, dan had ik dit al
lemaal niet kunnen doen. Dat
had dus een nadeel kunnen zijn.
En ik denk wel eens bij mezelf:
Wat stellen sommige huwelijken
nu helemaal voor. Zelf heb ik
geen kinderen. Het is niet zo gelo
pen. Maar ze zeggen wel eens dat
ik eigenlijk een heel groot gezin
heb. En zo is het ook".
Regiorijders
succesvol op
EK short track
AVIEMORE (ANP) - De gezusters
Ossendrijver mogen de Europese
short-trackbeker delen. Charles
Veldhoven uit Oegstgeest comple
teerde het Nederlandse succes in
het Schotse skidorpje Aviemore
door de beker bij de mannen op te
eisen. Door een val op de afsluiten
de drie kilometer verspeelde Ma-
nuela Ossendrijver haar leidende
positie.
Esmeralda, die het onderdeel
won, kwam daardoor ook op der
tien punten. Zaterdag noteerde zij
al een wereldrecord op de 1500 me
ter: 2.40,74. Met drie afstandszeges
was Charles Veldhoven, evenals
een week geleden tijdens de natio
nale titelstrijd, oppermachtig. Het
vierde onderdeel ging naar ook
naar een Nederlander, Peter van de
Velden (Zoeterwoude). Aan het
toernooi deden 21 vrouwen en 26
mannen uit acht landen mee. Voor
het eerst waren West-Duitsland en
Zwitserland vertegenwoordigd.
Russen winnen
WK ijsspeedway
HEERENVEEN (ANP) - De ys-
speedwayploeg van de Sowjet-
Unie heeft in het weekeinde in
Heerenveen de wereldtitel voor
landenteams veroverd. In de over
dekte Thialf-hal waren drie Sow-
jet-ryders duidelijk te sterk voor
de Zweedse afvaardiging, die zon
der hun beste rijder Stenlund was
gekomen. Nederland eindigde ach
ter West-Duitsland en Finland op
de vijfde plaats. De'twee wedstrijd
dagen trokken 13.000 toeschou
wers, voor de organisatoren iets te
weinig om uit de kosten te komen.
KATWIJK - Overal waar een bal
rolt, daar is Bert de Vries. Maar
als hij de beelden van de rellen in
het Haagse Zuiderpark in herin
nering roept, vraagt de voetbal
liefhebber van het zuiverste wa
ter zich af waar hij het allemaal
voor doet. "Wat daar is gebeurd,
is intriest. Dat heeft me pijn ge
daan. Toen ik dat op televisie
zag, vroeg ik me af waar ik in
hemelsnaam mee bezig ben".
Met het opleiden en begeleiden
van jonge voetballers dus; als
voorzitter van de technische com
missie van de KNVB Afdeling
Leiden en als bestuurslid van
Quick Boys, voor welke vereni
ging hij tevens een 'amabassa-
deursfunctie' vervult. Plaats van
handeling van het gesprek is dan
ook, het kan bijna niet anders, de
kantine op Nieuw Zuid, sinds
jaar en dag zijn tweede thuis.
De 62-jarige Katwijker ver
schijnt daar waar gevoetbald
wordt en iedereen brengt zijn
aanwezigheid direct in verband
met de eersteklasser uit de kust
plaats. Hij is een wandelende re
clamezuil voor de voetballerij in
het algemeen en voor Quick Boys
in het bijzonder. Iedereen die ooit
wel eens een wedstrijd in de Leid-
se contreien heeft bijgewoond,
kent hem. En wie hem nooit per
soonlijk heeft ontmoet, zal zeker
z'n gezicht herkennen.
Of het nu een potje van de B7
van zijn eigen club betreft, een
zaalvoetbalduel in de Drie Octo-
berhal, een pupillentoernooi in
het Katwijkse Cleijn Duin of een
wedstrijd van één van de Leidse
jeugdselecties: Bert de Vries is er.
Nooit opdringerig of nadrukke
lijk aanwezig, maar altijd be
scheiden. De Katwijkse vrijgezel
opereert het liefst op de achter
grond en bij voorkeur aan de ba
sis van het voetbal; bij de jeugd
dus. Hij is iemand uit het grote
vrijwilligerslegioen waar het
amateurvoetbal op steunt.
Positieveling
Een positieveling ook. Tegen
over de taferelen in Den Haag,
stelt De Vries "dat er ook nog zo
veel móóie dingen gebeuren. Niet
alleen hier, maar door het hele
land. Op dit moment zijn er in de
Cleijn Duinhal tachtig jongetjes
van Quick Boys bezig met een
zaaltoernooi. Er zijn daar ook 19
begeleiders in de weer. Ik ben
vanmorgen natuurlijk even we
zen kijken. Dan geniet ik".
"Ik vind het schitterend om al
die gassies bezig te zien. Maar
dergelijke dingen gebeuren niet
alleen bij mijn club. LFC deed
onlangs in de Groenoordhal het
zelfde. Daar moet je wel oog voor
hebben. We mogen het voetbal
niet helemaal aan de excessen in
het betaalde voetbal ophangen.
Laat dat vooral in het verhaal tot
uiting komen".
Wat hij liever niet op het pa
pier ziet afgedrukt, is kritiek op
anderen. "Ik houd er niet van om
iemand tegen de schenen te
schoppen. Ik vind het heel leuk
dat ik. m'n opvattingen over het
voetbal een keer kan uiten, maar
ik moet een beetje uitkijken met
wat ik zeg".
Het heeft alles te maken met de
positie die hij binnen het bestuur
van Quick Boys inneemt. "Ik ben
een buitenbeentje. Ik moet een
WAALWIJK (ANP) - Voor Ray
mond Ceulemans had zijn 22ste
Europese titel driebanden maar
één waarde: 10.000 gulden. De Belg
deed daar na afloop van het toer
nooi in Waalwijk ook absoluut niet
moeilijk over. „Ach, wat maakt hèt
winnen van nog een kampioen
schap nu helemaal uit? Ja, weer
een titel bijgeschreven. Dat zegt
toch helemaal niets, zeker mij
niet".
Voor de verliezend finalist bete
kende een prijs bij een toernooi om
een Europese of wereldtitel nog
wel wat. De tweevoudige titelhou
der Torbjörn Blomdahl stond in
Waalwijk ook op een heel ander
punt in zijn loopbaan dan de Belg.
De 24-jarige Zweed is eigenlijk pas
begonnen, Ceulemans heeft het zo
langzamerhand wel gezien. De eni
ge inspiratie voor de 49-jarige bij
het biljarten is het verdienen van
zo veel mogelijk geld in de periode
die hem nog rest als topspeler.
De zienswijze van de Mechelaar
is begrijpelijk. Meer dan 25 jaar
heeft hij gespeeld voor de eer en
voor de speldjes. Twee jaar gele
den kwam aan die situatie een ein
de toen de Westduitser Werner
Bayer zijn intrede in de biljartwe
reld deed. Hy zag wel iets in het
spel met de drie ballen. Volgens de
zakenman moest de sport op een
betere, dus professionelere manier
kunnen worden aangepakt. Voor
Ceulemans was de komst van
Bayer een geschenk uit de hemel.
Eindelijk kreeg hij de gelegenheid
pm ook bij toernooien geld te gaan
verdienen. Niet dat de Belg het
slecht had. Met zijn café annex bil
jart- en snookerzaal, en het spelen
van heel veel demonstratie-party
en, kwam hij toch wel redelijk aan
zijn trekken. Dat waren indirecte
inkomsten, Bayer ging direct prij
zengelden uitbetalen.
De invloed van Ceulemans en
Bayer, die eendrachtig samenwer
ken om van het biljarten een top
sport te maken, is groot. Zo zelfs,
dat de macht van de landelyke
bonden en van de Europese- plus
de wereldfederatie tanende is.
Dat werd ook weer duidelijk bij
de voorbereiding van het toernooi
in Waalwijk. Het kampioenschap
stond lange tijd op losse schroeven
door onduidelijkheid over het
deelnemersveld. Dat werd opge
lost door de welwillendheid van
Ceulemans en zijn makkers bij de
BWA, de organisatie van Bayer.
„Wij hadden al in een redelijk
vroeg stadium besloten dat wij in
Waalwijk zouden spelen. Er was
slechts één maar aan een optreden
van ons: dat er zou worden be
taald".
Dat werd er in Waalwijk. Daarom
verschenen, buiten de Westduitser
Müller die nog met Ceulemans c.s.
een ruzie met de Westduitse bond
heeft uit te vechten, de betere bil
jarters van Europa in het Brabant
se land. De samenvoeging van de
verschillende nationale kampioe
nen en de beroeps-actieven van
Bayer, deed heel wat stof opwaai
en. Nog nooit was er een kam
pioenschap gehouden waarin profs
en amateurs elkaar bestreden. De
vraag rees dan ook of een dergelijk
toernooi nogmaals gehouden
moest worden.
Achter Ceulemans zorgde Ne
derlander Jos Arnouts voor een
goede prestatie. Zijn grootste hel
dendaad verrichtte de kastelein uit
Etten-Leur in de groep toen hij
Blomdahl versloeg. In de strijd om
een plaats bij de laatste vier won
hij vervolgens verrassend van Rini
van Bracht, Nederlands enige be
roepsspeler, die teveel kansen liet
liggen, maar tegen zowel Ceule
mans, die in 26 beurten won, en
Dielis, die in 48 beurten won, kreeg
hij geen voet aan de grond. In de
schaduw van Arnouts en Van
Bracht speelde ook nationaal kam
pioen Christ van der Smissen een
goed toernooi. Hij werd tweede in
zijn groep en sneuvelde in de
kwartfinales tegen Blomdahl.
KEY BISCAYNE (Rtr) - Op niet
mis te verstane wijze heeft de ze
ventienjarige Steffi Graf op het
toernooi in Key Biscayne laten
zien, dat zij wenst te worden be
schouwd als de nieuwe heerseres
in het vrouwentennis. De wijze
waarop zij in de finale CJiris Evert-
Lloyd met 6-1, 6-2 van haar voet
stuk stootte, was even overtuigend
als de zege twee dagen eerder in de
halve finales op Martina Navratilo-
va en nam precies even weinig tijd
in beslag: 57 minuten.
De Westduitse speelster verdiende
met dat optreden 150.000 dollar
(300.000 gulden). Evert kreeg niet
het halfstok hysen van de vlaggen
meldde men vervolgens het aan-
vangstydstip van de prijsuitrei
king en ging het schaatsfeest 'nor
maal' verder. 'The show must go
on\ Ook na het eerste sterfgeval in
veertien jaar alternatieve Elfste
dentocht.
Voor Jan Kooiman, de 33-jarige
De verbazingwekkende overwin
ning in drie sets vormde een revan
che voor de nederlaag, die Mecir
een half jaar in de finale van het
toernooi om de Amerikaanse titel
leed. Lendl stond de 22-jarige Me
cir destijds niet meer dan zes ga
mes toe. Mecir bleek snel te heb
ben geleerd. In de eindstrijd zon
dag speelde de 1,91 meter lange
man uit Bojnice vrijwelvlekke
loos. Voor ruim 11.000 tóeschou
wers zette Mecir zijn landgenoot
voortdurend onder druk en verloor
nimmer zijn koelbloedigheid; in de
twee uur en veertig minuten du
rende partij sloeg hij slechts een
dubbele fout.
inwoner van Ammerstol, werd het
in Kuopio de dag van zyn leven. De
routinier met de enorme staat van
dienst was dit seizoen mede door
een veranderd levenspatroon niet
die crack die hy al jaren is. Hy
speelde zelfs met de gedachte met
schaatsen te stoppen. Maar na zyn
fraaie overwinning van zaterdag op
het Kallavesi-meer bij Kupio is
voor hem alle misère voorbij.
„Ik mag me nu de meest comple
te marathonschaatser van Neder
land noemen", meldde de ex-we
relduurrecordhouder zo trots als
een pauw en zo bly als een kind.
„Het is een heerlijk gevoel om te
winnen, dat zeg ik heel eerlijk. Al
les wat er maar te winnen is, heb ik
nu gewonnen want een alternatie
ve Elfstedentocht over tweehon
derd kilometer was het enige wat
nog op mijn erelijst ontbrak".
De sterke Kooiman reed de zwa
re maar niet extreem lastige rit an
ders dan men van hem gewend is.
Hij reserveerde in de beginfase
krachten, dit in tegenstelling tot
voorgaande wedstrijden waarin hij
meestal vanaf de start als een jonge
hond tekeer ging. „Men vindt, dat
ik dom rijd", grijnsde Kooiman,
„maar dat is het niet. Ik ben gek
van schaatsen en als ik goed rijd,
ben ik wel eens wat té enthousiast.
Dat breekt me clan later op."
Kooiman kwam na iets meer dan
zes uur als eerste van de in totaal
170 deelnemers over de eindstreep.
In de slotfase had hy zich losge
maakt van zyn medekoplopers
Sjaak Bakker, Herman Veneman,
Albert Bakker en Piet Kleine. Dat
vijftal, van wie Berkhouter Sjaak
Bakker de beste indruk maakte en
algemeen als sterkste man van de
wedstryd werd betiteld, was over
gebleven na een snel begonnen
wedstryd waarin vooral de talloze
scheuren in het ijs de ernstige ob
stakels waren. Voor het overige
was de vrijdagavond door de te
verwachten kou nog als levensge
vaarlijk betitelde onderneming een
goed te volbrengen tocht.
Toch voltrok zich het ernstigste
ongeval van veertien alternatieve
Elfstedentochten juist nu door het
overlijden van de deelnemer Piet
Dijkstra uit het Friese Langelille.
Deze 48-jarige toerrijder werd na
33 kilometer getroffen door een
hartinfarct. Reanimatie ter plaatse
en in het ziekenhuis van Kuopio
mocht niet baten. De overige onge
lukken bleven beperkt tot wat lich
te verwondingen: een gebroken
duim en een scheur in de kin bij
Egbert Vossebelt. Later op de
avond constateerde de dienstdoen
de arts Wiemer bij de laatst aanko
menden nog enkele lichte bevrie
zingsverschijnselen. „Maar het was
allemaal best te doen, zeker in ver
gelijking met wat we aanvankelijk
verwachtten."
Naast de grote groep Nederlan
ders kwam er ook een enorm con
tingent Finnen aan de start in aller
lei bijwedstrijden. Op kunst- en
hockeyschaatsen reed men wed
strijden over allerlei afstanden tot
de 200 kilometer aan toe. De beste
Fin, Pertti Sotikov uit Tampere,
eindigde in het grote geweld als
35e. De aanwezigheid van al die
Finnen - en ook een behoorlijk aan
tal Belgen - was uiteraard leuk
voor het totale evenement maar op
de toch vrij smalle wedstrijdbaan
reden velen hinderlijk in de weg.
De hoofdrolspelers moesten vaak
met enig duwwerk een vrije door
tocht veroveren.
Mede door de jonge B-rijder Ed
ward Hagen uit Lisse, die twee ron
den op zijn geliefde koppositie aan
het peloton sleurde, werd het on
danks de relatief goede omstandig
heden een zware wedstrijd. Een
valpartij betekende voor velen een
definitief afhaken. Slechts een en
keling, zoals de bewonderenswaar
dige Jeen van den Berg, kon een
paar keer in de groep terugkeren.
Van dik vijftig man dunde de
hoofdmacht met de regelmaat van
een klok uit.
Ook Edward Hagen, de tempo-
beul, haalde het einde niet. De jon
ge smaakmaker van veel Neder
landse wedstrijden viel na vier ron
den wegens honger uit. „Ik kon
niet voldoende te drinken meene
men en moest daarom onderweg
eten. Maar dat nu juist lukte me
niet, ik kreeg niets naar binnen en
ben er na vier ronden mee gestopt.
Ach, ik ben nog jong, er komen
nog meer wedstrijden."
Bepaald minder schaatstoe-
komst hebben Yep Kramer en
Rein Jonker en daarom waren bei
de kanshebbers heel wat meer te
leurgesteld. De twee Friezen ver
dwenen met darmklachten naar de
kant. Vooral Jonker was daar erg
teleurgesteld over want juist hij -
als nummer twee van de laatste
echte Elfstedentocht - wilde in
Kuopio een topprestatie neerzet
ten. Een andere pechvogel was
Ruud Christoffers, donderdag nog
winnaar van de voorwedstrijd over
vijftig kilometer, maar nu kansloos
toen hij al na twee kilometer viel
en zyn schaats beschadigde. Na
één ronde was het voor de Zuidhol
lander toekijken geblazen. In to
taal vielen zo'n vijftig van de 170
gestarte wedstrijdrijders uit
Had Jan Kooiman iets meer dan
zes en zyn vrouw Ineke ruim twee
uur meer nodig als winnares bij de
vrouwen, de laatst aankomende rij
der - Boogaard uit Wassenaar -
hield de jury precies veertien uur
en een kwartier bezig.
meer dan 60.000 dollar (120.000 gul
den).
„Ik had niet verwacht, dat zij zo
hard zou slaan", was alles wat
Evert te berde kon brengen. De 32-
jarige Amerikaanse maakte veel
fouten op de forehand en had wei
nig succes met haar pogingen de
gewoonlijk wat zwakkere back
hand van Graf onder druk te zet
ten.
In totaal behield zy slechts één
keer haar opslag. De wijze waarop
Graf de eerste set binnenhaalde,
was illustratief: een doorbraak op
love. Halverwege de tweede set
deed Evert een poging terug te ko
men, maar Graf werkte met zieden
de forehands de breekpunten weg
en liep uit tot 4-1. Op matchpoint
deed ze een stapje naar voren. Het
beslissende punt kwam met een fo
rehandvolley tot stand.
Miloslav
Mecir heeft verrassend het interna
tionale tennistoernooi in Key Bis
cayne gewonnen. De als negende
geplaatste Mecir Tsjechoslowaak
zegevierde in drie sets over de
nummer een van de wereld, zijn
landgenoot Ivan Lendl. De setstan
den waren: 7-5, 6-2 7-5. Met Jana
Novotana won Mecir ook het ge
mengd dubbelspel. De Zuidafri-
kaanse combinatie Christo van
Rensburg en Monica Reinach werd
verslagen: 6-3, 3-6, 6-3.
Jan Kooiman (links) leidt de dans in de alternatieve elfstedentocht.
Later zou de marathoncrack als winnaar over de eindstreep gaan.
(foto ANP)
KUOPIO (GPD) - 'The show must
go on'. Direct na de huldiging van
de winnaar Jan Kooiman en zijn
companen op het ereschavot -
Sjaak Bakker (tweede) en Herman
Veneman (derde) - maakte de spea
ker bekend dat eerder op de dag
een Nederlandse deelnemer was
overleden. Na een minuut stilte en
