'Voor mijn levensgeluk ben ik
niet afhankelijk van toneel'
Geen publiek, dan stoppen met voorstellingen
Schrijnende 'Rooms' bij Danskern
Kallos Trio talentvol
Tina Turner en UB 40 op
popfestival in Nijmegen
DONDERDAG 5 MAART 1987
PAGINA 29
Moment uit 'Woza Albert!' door de Temba Theatre Company, de komei
de dagen te zien in de Stadsschouwburg, Amsterdam.
Cox Habbema s nieuw beleid in Stadsschouwburg
AMSTERDAM (GPD) - Een reeks
van voorstellingen in de Amster
damse Stadsschouwburg die blijkt
weinig publiek te trekken, loopt
voortaan het gevaar voortijdig te
worden afgebroken. Cox Habbe-
ma, de nieuwe directrice van de
Schouwburg, maakte dat gisteren
bekend. Zij streeft naar een opti
male bezetting van de zaal. Een fle
xibele programmering kan daarbij
volgens haar van veel nut zijn.
Het Publiekstheater - dit seizoen
voor het laatst vaste bespeler van
de Staddschouwburg - is het eerste
gezelschap dat met produkties
voortijdig het veld ruimt. Zowel
'Stilte' van Lars Norèn als 'Het
Pompstation' van Gildas Bourdet
trokken weinig publiek. Van 'Het
Pompstation' zijn nu vier voorstel
lingen geschrapt. In plaats daarvan
komt de Engelse Temba Theatre
Company met 'Woza Albert!'. Dit
door de Zuidafrikanen Percy
Mtwa, Mbongeni Ngema en Bar
ney Simon geschreven toneelstuk
met dans en muziek handelt over
de apartheid. In Engeland wordt
het stuk al vier jaar lang met veel
succes opogevoerd. De Temba
Theatre Company werd pas twee
weken geleden door de Stads
schouwburg geboekt en geeft
voorstellingen op 5,6, 7 en 8 maart.
Volgens Habbema is over deze
maatregel overleg met het Publiek
stheater geweest. Over de achter
gronden er van zei ze: "Als een
voorstelling twaalf avonden slecht
loopt, dan kost dat tonnen. Sinds 1
september van het vorig jaar (de
datum van haar indiensttreding,
red.) zijn volle zalen hier een maat
staf. Voor de acteurs is het ook niet
prettig om te moeten spelen voor
een handjevol publiek, dat boven
dien nog lauw reageert". Habbema
meent dat na twee avonden kan
worden beoordeeld of een voor
stelling al dan niet aanslaat: "Het
overwinnen van slechte recensies
is een zaak van lange adem. En die
ontbreekt nog wel eens".
Het komende seizoen wordt het
eerste dat door de nieuwe schouw
burgdirectrice wordt geprogram
meerd; het lopende jaar was nog
vrijwel geheel door haar voorgan
ger Berend Boudewijn volgeboekt.
Iets van de plannen maakte ze gis
teren al bekend: er komen co-pro-
dukties met Hauser Orkater en Ru-
fus Collins, het reisgezelschap van
de Nederlandse Opera zal er haar
produkties uitbrengen, een work
shop van choreografe Nina Wiener
krijgt in de schouwburg een staar
tje en een co-produktie met de Am
sterdamse toneelschool en muziek
school wordt opgezet. Verder in
september het theaterfestival met
de door een jury uitgekozen beste
voorstellingen van het seizoen en
optredens van een aantal van de
kleinere dansgroepen. Twee vrije
produkties gaan in de Stads
schouwburg in première en de
Zangeres zonder Naam begint er
haar tournee. Ook in de zomer
maanden blijft de Stadsschouw
burg geopend. Dan komen er niet-
Nederlandstalige produkties.
Samenwerking
Habbema wil daarnaast meer
gaan samenwerken met de in de
omgeving van het Leidseplein ge
legen theaters Nieuwe de la Mar,
Paradiso. Melkweg, en De Balie.
Samen met deze theaters wil ze
van tijd tot tijd grotere activiteiten
opzetten, waarbij bezoekers met
één passepartout alle theaters bin
nen kunnen. De eerste daarvan is
waarschijnlijk een jazzdag in sep
tember.
Tot het vorig seizoen was de
agenda van de Stadsschouwburg
vooral gevuld met optredens van
het Nationale Ballet, de Neder
landse Opera en het Publieksthea
ter. De eerste twee huizen nu in het
Muziektheater, het Publieksthea
ter gaat volgend seizoen samen
met Toneelgroep Centrum op in
Toneelgroep Amsterdam, onder
leiding van Gerardjan Rijnders.
Toneelgroep Amsterdam zal behal
ve in de Staddschouwburg ook in
Bellevue voorstellingen uitbren
gen. De schouwburg heeft voorlo
pig een produktie-budget van 2,4
miljoen om de leegte van ballet en
opera op te vullen.
Cello en viool op concert voor K&O
LEIDEN - Het Residentie Orkest onder leiding van de Tsjechische diri
gent Otmar Maga zal op zaterdag 7 maart een concert in de Meesterserie
van K&O verzorgen Solistische medewerking verleent het Amerikaanse
'vioolwonder' Joshua Bell. Ook de Zuidamerikaanse celliste Aurora Na-
tola Ginastera zal een soloconcert voor haar rekening nemen. Het concert
wordt geopend met een uitvoering van de sinfonia opus 18 nr. 3 van J.
Chr. Bach. Daarna voert Joshua Bell Mozarts vioolconcert KV 216 uit.
Aurora Natola Ginastera speelt vervolgens het tweede celloconcert van
Ginastera en het conert wordt besloten met de Palestrina-voorspelen van
Pfitzner. Het concert wordt gegeven in de Stadsgehoorzaal.
Saskia van Basten Batenburg in 'Altijd Wat':
AMSTERDAM (GPD) -
„De kern is toch dat je je
iets afvraagt en daar een ge
vecht mee aangaat om te
proberen het mysterie van
het leven op te lossen. Je
wilt iets bevatten, denk ik,
en daar doe je je hele leven
over omdat het zo ingewik
keld is. De dingen die je tot
nu toe denkt te weten, kan
je vorm geven op het to
neel". De actrice Saskia van
Basten Batenburg schetst
hiermee niet de voordelen
van het Cultureel Jongeren
Paspoort (CJP), maar filoso
feert over haar vak: „Het
leuke van acteren is dat hoe
ouder je wordt, hoe meer je
kan. Het leuke jonge meisje
spelen, gaat natuurlijk ont
zettend gauw vervelen. Dus
ik heb iets van wacht maar,
ik heb de tijd".
„Er is natuurlijk ook gewoon de lol
van het toneelspelen. De absolute
vrijheid die je hebt op het toneel,
want dat is dan het enige dat er be
staat en de rest van de wereld
wordt even vergeten. Na afloop
hoop ik dat het publiek ook een
paar uur weg is geweest van alles
en een leuke avond heeft gehad. Ik
heb niet de pretentie de mensen
iets te leren. Een stuk moet natuur
lijk wel ergens over gaan, maar niet
met een boodschap. De mensen
moeten zelf kunnen bedenken wat
er aan de hand is".
Saskia van Basten Batenburg,
Danskern met 'Suspension' (May
O'Donnell/Ray Green), 'There is a ti
me' (José Limón/Arnold Schönberg),
The troubled sleeper' (Anna Soko-
low/Franz Liszt) en 'Rooms' (Soko-
low/Kenyon Hopkins). Gezien op 4
maart in de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - Onder het motto:
waarom zouden wij nieuwe stuk
ken brengen als er in de loop der
jaren zo veel prachtige dans is
gemaakt die het publiek hier nog
niet kent, heeft Danskern inmid
dels twee programma's uitge
bracht met Amerikaanse choreo
grafieën van vaak tientallen ja
ren geleden. Het is een formule
die blijkt te kunnen werken. Mits
de uitvoering op niveau is, en dat
is bij Danskern zeker het geval.
Het tweede Revival-programma
sloeg zelfs zo aan, dat tal van
theaters in het land alsnog het
eerste programma wilden heb
ben. Daaronder ook de Leidse
Schouwburg.
'Suspension' van May O'Don-
nell laat zien hoe ver deze dans-
vernieuwster in 1943 haar tijd
vooruit was. Het is een trage, or
ganisch groeiende dans, waarin
evenwicht het centrale'thema is.
Het ^ien van een vliegtuig op
ooghoogte - ze stond zelf op een
plateau - inspireerde O'Dowell
tot deze dans. Langzaam glijden
de passen met wijd gespreide ar
men herinneren daar nog aan. In
het abstracte bewegingsspel zijn
al eerste anzetten voor de mini
mal dance te herkennen, die later
tot ontwikkeling zou komen.
De twee stukken van Anna So-
kolow zijn zeer verschillend van
sfeer. 'The troubled sleeper' uit
1970 is een eerbetoon aan de
schilder Magritte. Een vederlich
te, naieve solo vol krullen, waar
in Adriaan Kans in extase
jongleert met aan Magritte ont
leende attributen als een spiegel,
een appel, een vogel en een bol
hoed. Waar was de pijp?
'Rooms' uit 1955 staat bekend
als één van de beste stukken van
Sokolow. Een vrij lange dans -
bijna vijftig minuten - over ano
nimiteit en eenzaamheid in de
grote stad. Zeven dansers voeren
het uit. Ieder van hen heeft een
stoel, die een wereld op zich
vormt. Bij zijn stoel waant de
danser zich onbespied en geeft
zich hartstochtelijk over aan zijn
angsten en twijfels. De dans is in
middels meer dan dertig jaar
oud, maar de lichaamstaal ervan
is nog steeds schrijnend; handen
en voeten die tasten maar niets
vinden, een man wiens radeloos
heid zich in schokkende spas
men ontlaadt, vingers als beven
de blaadjes. Het is een manier
van uiten die aan Pina Bausch
doet denken, en niet alleen van
wege de stoelen.
'Day on Earth' van Doris
Humphrey kon niet worden uit
gevoerd. Anne Affourtit, die
hierin zou moeten dansen, is on
langs wegens een knieblessure
in het ziekenhuis opgenomen,
waar tot overmaat van ramp
eerst de gezonde knie is openge
maakt. Het eerste half jaar zal ze
niet kunnen dansen. In plaats
daarvan werd nu 'There is a time'
van José Limón uit het tweede
programma uitgevoerd.
ARIEJAN KORTEWEG
Het Kallos Trio bestaande uit Moni
que Visser, piano, Juliaan van der
Linden, viool, en Arthur de Groodt,
cello, speelde werken van G. Fauré,
W. Pijper en F. Mendelssohn-Bar-
tholdi. Gehoord op 4 maart in de Ka
pelzaal.
LEIDEN - Een teleurstelling
wachtte de bezoekers vah de ka
pelzaal gisteravond, toen bleek,
dat het concert van Henk Briër
en collega's andermaal nief door
ging wegens ziekte van de Leid
se pianist. In plaats daarvan ech
ter trad voor ons op het Kallos
Trio, bestaande uit afgestudeer
den van het Koninklijk Conser
vatorium in Den Haag. Zij heb
ben hun trio genoemd naar het
Griekse woord voor schoonheid:
Kallos. Uit hun spel bleek, dat zij
inderdaad in dienst staan van dit
ideaal. Niet alleen de program
makeus omvatte stukken van
jjrote schooonheid, ook hun spel
vertoonde daarvan de kenmer
ken.
Geopend werd met het Trio in
d-kl. opus 120 van Gabriël Fauré.
Deze laat-romantische compo-
nist zweeft als het ware in een
overgangsfase tussen de 19de en
20ste eeuw. Wat toonsoort be
treft staat het niet meer met bei
de benen op de grond; telkens
reikt de muziek naar onbekende
verten om dan alsnog in veilige
haven terug te keren. Na een en
kele aanpassingsstrübbeling ont
vouwde het stuk zich onder de
vakbekwame en lyrische handen
van het drietal. Echter de piano
hield wat volume betreft niet ge
heel gelijke tred met de beide
strijkers, alsof ze schroomde te
veel op de voorgrond te treden,
terwijl de muziek daar soms dui
delijk aanleiding toe gaf.
Muziek van de Nederlandse
componist Willem Pyper kan
men in de kapelzaal niet al te
vaak beluisteren. De toelichting
die de violiste gaf bij de opbouw
van het stuk kwam de muziek
zeer ten goede. Enig inzicht in en
begrip van de muzikale sturk-
tuur verhoogt meestal het genot
van het luisteren. Dankzij de kor
te analyse en de klinkende voor
beelden daarvan konden we
daarna genieten van een zeer
geïnspireerde voordracht van dit
trio no 2 uit 1921. De drie spelers
ontpopten zich nu als ware solis
ten. Ieder voor zich trad op de
voorgrond en vormde dan met
de anderen een zeer intens en
gloedvol spelend ensemble.
Na de pauze volgde een zeer
overtuigende uitvoering van het
trio nr. 1 in d-kl. op. 49 van Men
delssohn, het hoogtepunt van de
avond. De weinig gecompliceer
de melodieën doen het stuk bor
relen van levendigheid. Onge
twijfeld ziet het Leidse publiek
dit sympathieke en talentvolle
trio graag terugkomen.
MONICA SCHIKS
die 33 jaar geleden in Utrecht werd
geboren, heeft een bijna onder
koelde kijk op het leven: „Ik ben
niet afhankelijk van wat er op mij
afkomt. Ik weet welke kant ik op
wil met toneel. Soms heb ik een
soort fantasie dat ik als ik veertig
of vijftig ben, echt goeie rollen ga
spelen. Maar het blijft vaag. Het le
ven valt mij eigenlijk ook nooit te
gen, omdat ik geen verwachtingen
heb. Zonder daarmee pessimis
tisch te zijn, want ik ben een heel
vrolijk iemand".
„Voor mijn levensgeluk ben ik
niet afhankelijk van toneel. Ik ga er
echt niet achteraan. Misschien
komt het nog een keer dat je denkt
die rol in die film moét ik spelen.
Als ik dat voel, weet ik ook dat ik
er bovenop ga zitten. Maar tot nu
toe ben ik nooit uit mijzelf naar au
dities en zo gegaan. Ik wacht af wat
er op mij afkomt. Er zat wel eens
een tijdje tussen, datje dacht, nou,
misschien is het wel afgelopen.
Maar dan kwam er weer een rol. Ik
raak niet in paniek als ik geen werk
heb, ik vind zoveel andere dingen
ook leuk in het leven. Ik wil niet
iets najagen. Dan was ik nu mis
schien beroemd geweest, maar had
ik geen schatten van kinderen ge
had. Je kan toch niet alles!"
door
Frans P.J. Doeleman
Vechter
Ze stelt zich voor hoe het een ster
vergaat: „Ik denk dat zo iemand
ook de pest in heeft om in haar een
tje in een hotel ergens in Duitsland
haar rol op te moeten knappen, ter
wijl ze liever thuis zat. Je hebt al
tijd in je leven twee kanten aan de
dingen. Ik ben wel een vechter,
want als ik heel zeker weet dat ik
iets wil, zal ik het ook doen. Maar
gewoon de top om de top of de be
roemdheid om de beroemdheid,
dat zegt mij echt geen ene reet, he
lemaal niks".
„Natuurlijk is applaus leuk,
maar ik kan er best buiten. Die vol
doening kan je op zoveel andere
manieren krijgen, dat hoeft niet uit
de anonimiteit van een zaal te ko
men. Maar als je met z'n zessen een
voorstelling maakt en het publiek
heeft verschrikkelijk gelachen en
klapt daarna, ja, juichend gevoel,
tuurlijk, leuk, warm".
Ze heeft deze ervaring opgedaan
met het stuk 'Altijd Wat', dat Wim
T. Schippers speciaal voor het
Werkteater schreef ter gelegenheid
van het 25-jarig bestaan van het
CJP.
Naar aanleiding van haar rol in
'De schuldeisers' van Strindberg
bij de Akteursstudio werd ze bena
derd door het Amsterdams gezel
schap: „Nu doe ik in ieder geval
het leukste dat ik mij kan voorstel
len. Het Werkteater gaat altijd uit.
van jou, van de persoon. Dat
spreekt mij zeer aan. Met z'n allen
verzin je hoe een stuk eruit moet
zien en je trekt gewoon laden open
van wat jij denkt dat je kan of leuk
vindt om te laten zien. De taal is
wel letterlijk van Wim Schippers,
maar het toneelstuk is absoluut
een ander verhaal. Het is als Rood
kapje geschreven, maar je zit naar
Assepoester te kijken".
De actrice is zeer te spreken over
de samenwerking met Shireen
Strooker, die in het programma
wordt aangeduid als 'coördinatri
ce': „Het is een heel andere werk
wijze dan met een regisseur. En het
is prima als je in een groep zit waar
je je helemaal lekker bij voelt, want
dan doe je dingen waarvan je van
tevoren niet wist dat je ze kon. Je
moet altijd verder".
Jeugd
Saskia van Basten Batenburg
bracht haar jeugd tot haar negende
jaar in de tropen door en ging in
Den Haag naar de middelbare
Het stuk 'Altijd Wat', gespeeld door Werkteater, sticht
verwarring en biedt veel te lachen. Het is een aaneen
schakeling van situaties die zich op verschillende plaat
sen en tijden afspelen, maar toch allemaal kloppen en
één verhaal vormen. De zes acteurs en actrices vertol
ken samen zo'n 45 rollen. 'Altijd wat' werd in opdracht
van het CJP (Cultureel Jeugd Paspoort) geschreven
door Wim T. Schippers. De voorstelling is zaterdag
avond te zien in 'De Kuip' in Noordwijk.
De spelers zijn: Judith Hees, Toon Agterberg, Liene-
ke le Roux, Kenneth Herdigein, Saskia van Basten Ba
tenburg en Maarten Wansink. De coördinatie was in
handen van Shireen Strooker, die hiermee haar lange
periode bij het Werkteater afsluit. Met Saskia van Bas
ten Batenburg hadden wij een gesprek.
school, waar ze regelmatig te zien
was in het toneelstuk op de jaar
lijkse Grote Avond. Dat bracht
haar echter nog niet op een idee,
want vervolgens ging zij naar de
pedagogische academie. Daar
hield ze het niet lang uit en ze ver
trok voor een jaar naar Frankrijk.
Pas later werd ze toegelaten tot de
Academie voor Kleinkunst in Am
sterdam. Was dat niet gelukt, dan
wilde ze gaan studeren.
„In een ander vak zou ik ook heel
gelukkig geworden zijn, maar als je
eenmaal op het toneel staat, weet je
eigenlijk pas wat het is en kan je
alsnog voelen dat je op de goede
plek terecht bent gekomen".
Aanvankelijk gingen haar ge
dachten in de richting van het ca
baret, ook op het gebied van schrij
ven, maar tijdens de opleiding
bloeide haar liefde voor het toneel
op. Ze was onder meer werkzaam
bij de Haagse Comedie en Poëzie
Hardop en ervoer het als een hoog
tepunt om naast Mary Dresselhuys
in de vrije produktie 'Harold en
Maude' te spelen.
Hoewel ze na deze rol veel werk
had kunnen krijgen, reisde Saskia
voor een jaar af naar Parijs, waar ze
actief was op een kindertoneel
school en bijna een rol in een film
had gekregen: „Je moet op het
goeie moment ergens zijn, maar
het is zó moeilijk om jezelf te ver
kopen. Als je je kop boven water
wilt houden in een stad als Parijs,
heb je niet ook nog eens de energie
om de hele dag te zeggen van kijk
eens hoe mooi en kijk eens hoe
goed ik ben. En wanneer word je
goed? Als je wordt aangesproken
op iets dat er van binnen zit. Die
kans krijg je toch later eigenlijk
pas".
Bleef de Franse film uit, in Ne
derland was zij te zien in 'Spetters'
- wat zij bij nader inzien niet zo'n
gelukkige start vindt - en had ze
een klein rolletje in 'Zwarte Rui
ter'. De televisie ging niet onopge
merkt aan haar voorbij, want ze
speelde in de series 'De Fabriek',
'De Weg' en 'Willem van Oranje'.
„In al die series kreeg ik een kind",
zegt Saskia terugblikkend. „Op tv
ben ik daar nu mee opgehouden en
heb het in het echte leven gedaan".
Samen met haar man, een jurist,
bewoont Saskia van Basten Baten
burg een oud pand in de Haagse
binnenstad, waar ze niet om activi
teiten verlegen zit: „Ik heb de laat
ste drie jaar twee kinderen gekre
gen, ik ben een kinderboek aan het
schrijven, dit huis ben ik aan het
opknappen, ik vind het leuk om te
tekenen en lange brieven te schrij
ven. Je bent eigenlijk altijd bezig,
gordijnen maken, de zolder schil
deren. Ik ga veel naar toneel en
film, ik vind het heerlijk om te le
zen en lekker om gewoon thuis te
zitten. Dat er ook eens tijd is om
niks te doen en te mijmeren over
de dingen. De dagen zijn echt te
kort".
'Theater' wil
twee miljoen
meer subsidie
ARNHEM (GPD) Toneelgroep
Theater heeft in de periode 1988-
1991 jaarlijks ruim 2,3 miljoen ex
tra subsidie nodig om zijn werk als
reizend toneelgezelschap dat voor
al de regio bedient te kunnen blij
ven doen. Daarvoor zijn volgens
Theater minimaal zes produkties
per seizoen noodzakelijk die de
subsidieverhoging van 5,5 miljoen
naar 7,8 miljoen rechtvaardigen.
Dat schrijft Theater in het beleids
plan voor de seizoenen 1988-L991.
In het plan stelt Theater vast dat
de randstedelijke gezelschappen
steeds minder buiten hun eigen
standplaats optreden, waardoor
vooral kleinere schouwburgen zijn
aangewezen op vrije produkties.
Daarom ziet het Arnhemse gezel
schap, op dit moment het meest
reizende in Nederland, het als zijn
taak om vooral de grote en kleine
regionale schouwburgen te bespe
len. Van de zes produkties per sei
zoen moeten er minimaal vier ge
schikt zijn voor grote en middel
grote schouwburgen in de regio.
Twee grote monteringen met hoge
voorstellingskosten moeten in zo
geheten „concentratieschouwbur
gen" (middelpunten in regio's)
worden geprogrammeerd.
Gees Linnebank neemt vanaf het
komend seizoen alleen de artistie
ke leiding van Theater op zich; hij
zorgt „voor een afgewogen reper
toire-aanbod en bewaakt het artis
tieke gezicht van het gezelschap".
Linnebank heeft dat drie seizoe
nen lang samen met Helmert Wou
denberg gedaan. Woudenberg
neemt nu plaats in een artistieke
raad die tevens bestaat uit de de
regisseurs Theu Boermans, Adrian
Brine en Dirk Tanghe. Incidenteel
worden gastregisseurs uitgeno
digd.
Het repertoire van het gezel
schap voor het seizoen 1987-1988
bestaat uit nieuwe stukken en be
werkingen. Het seizoen wordt ge
opend met 'Liasons dangereuses',
gebaseerd op het boek van Choder-
los de Laclos uit 1782 in een bewer
king die Christopher Hampton
maakte voor The Royal Shakes
peare Company. Gees Linnebank
en Diane Lensink spelen de hoofd
rollen, Adrian Brine regisseert.
Jan Boerstoel en Flip Broekman
schreven 'Woutertje Pieterse en
Cie', in het kader van het Multatu-
lijaar, met Michiel Kerbosch als
Woutertje Pieterse. In tegenstel
ling tot eerdere berichten speelt
Nelly Frijda daarin niet mee. Zij
gaat de hoofdrol in de musical
Nunsens van John van de Rest
spelen.
'Siegfried, Prins van de Lage
Landen' wordt door Woudenberg
geschreven op basis van het 'Nibe-
lungenüed' en de variant daarop,
de 'Gilgamesh'. Woudenberg regis
seert het stuk zelf.
Ischa Meijer schrijft 'De Impre
sario' voor Theater, over de relatie
tussen een impresario en zijn 'ster'
in de jaren vijftig. Meijer voert de
regie van het stuk, waarin muziek
een grote rol gaat spelen. Linne
bank en Woudenberg spelen im
presario en ster, verder werken on
der anderen Nelly Frijda, Frits
Lambrechts en Ria Ruiter mee.
Naast deze produkties staat ook
nog een clownsproject op stapel.
ARNHEM/NIJMEGEN (GPD) - Tina Turner en UB 40 zijn de topattrac
ties van het Popfestival, dat op Hemelvaartsdag (28 mei) op de Nijmeegse
Goffertweide wordt gehouden. Het openluchtfestijn komt in de plaats
van het jaarlijkse Lochemfestival, dat vorig jaar in gewijzigde opzet voor
de laatste maal gehouden werd.
De weide naast het Nijmeegse Goffertstadion werd door organisator
Joost Carlier de meest geschikte locatie geacht, nadat hij ook elders in
het oosten des lands op zoek was geweest naar accommodaties, waar een
popfestival van enige omvang kan plaatshebben.
Het festivalterrein biedt volgens opgave plaats aan 40.000 tot 60.000
bezoekers. Behalve Tina Turner cn de Britse reggaegroep UB 40 zijn
intussen ook 'Cameo' en 'Blow Monkeys' gecontracteerd. Deze week
worden de onderhandelingen afgerond met nog een vijfde formatie van
'kleinere bekendheid'.
De kaartverkoop voor het festival begint aanstaande zaterdag bij de
VW-bespreekburewau's. Tina Turner, begin april ook al voor concerten
in Rotterdam, onderbreekt haar wereldtournee om naar Nijmegen te ko
men. Ook UB 40 komt speciaal voor het openluchtfestijn naar ons land.
