'Nu werk ik aan mijn eigen carrière'
De Aardemakers:
een prachtig stuk
Zangeresje Mandy Smith (16) na stukgelopen relatie met Rolling Stone:
WOENSDAG 4 FEBRUARI 1987
PA.GINA 21
LONDEN (GPD) - Plotse
ling brak haar het angst
zweet uit. Aan tafel. Tijdens
het zoveelste exclusieve di
neetje in een Londens res
taurant. Ze zaten tegenover
elkaar. Mandy Smith, toen
amper 13 jaar oud, en de
flink op leeftijd rakende
Bill Wyman, bassist van de
Rolling Stones. „Ik keek
naar zijn hand op tafel. Alle
maal rimpels". Haar hand
jes moeten een schril con
trast hebben gevormd met
de doorleefde vingers van
haar vriend. Een afgrijselij
ke gedachte vloog door het
hoofdje van het schoolmeis
je: „Als ik 28 jaar oud ben,
loopt hij tegen de zeventig.
Hij is te oud voor mij. Dat
kan ik niet aan".
door
Pieter Ploeg
Zo ongeveer werd het begin inge
luid van het einde van de korte
maar hevige relatie tussen school
meisje Mandy Smith (13) en pop-
muzikant Bill Wyman. De affaire,
op de bekendmaking waarvan het
Engelse volk hevig geschokt rea
geerde, zou officieel ten einde zijn.
Mandy (nu 16) heeft een nieuwe
vriend: de Schotse accountant-stu
dent Keith Daly. Hem leerde ze
overigens kennen in Spanje. Bill
wist van niets. Dat heeft ze maan
denlang zo kunnen houden. „Ik
had hier en daar gehoord dat hij
ook overal relaties zou hebben".
De Rolling Stone kan ze nog
maar moeilijk uit haar gedachten
bannen. Steeds vaker wordt ze
voor 'gek' verklaard dat ze hèm aan
de kant heeft gezet. „Een miljonair,
die je overal ter wereld kan binnen
loodsen. De bassist van de Rolling
Stones. Een van de kameraden van
Mick Jagger. Tegen zo'n verhou
ding kunnen geen 100 accountants
op", is Mandy de afgelopen maan
den veelvuldig wijsgemaakt. Het
doet haar weinig. Mandy Smith
lijkt zelfverzekerd.
Telefoon
Op zichzelf lijkt het overigens
niet vreemd dat Bill Wyman zich
heeft vergist in haar leeftijd. In een
Londense discotheek was hij haar
voor 't eeFst tegengekomen. Het
schoolmeisje herkende hem niet.
Later moest haar eigen zuster ver
tellen hoe wereldberoemd de 'ver-
sierder'-in kwestie is. Het contact
werd warm gehouden. Mandy en
haar zus gaven Wyman het tele
foonnummer van hun ouderlijk
huis.
De Stone hield woord en belde
op om de zusjes uit te nodigen voor
een etentje in de stad. Mandy wim
pelde dat eerst af. Ze wilde dat
eerst haar moeder met de 'man-in
kwestie' zou kennismaken. Bill
Wyman kwam thuis in huize Smifh
in de noord-Londense wijk Mus-
well Hill. Moeder Smith (40) viel in
katzwijm van de toen 47-jarige
vriend van haar dochtertje. Het ijs
was gebroken. Mandy en haar zus
je mochten met hem mee.
Van het één kwam het ander.
Mandy liep - aan de arm van Bill
Wyman - van de ene jet-setparty
naar de andere. Een dinertje met
Mick Jagger en Jerry Hall, een
Mandy Smith: 'Bill Wyman is te oud voor mij: Ik kan dat niet c
weekendje uit met Keith Richards
en diens vrouw Patty. Kortom: de
scholiere had op 13-jarige leeftijd
meer gezien dan waarvan echte
Stones-fans zouden durven dro-
Toch maakte Mandy Smith zich
er niet echt druk om. „Ik wilde
stoppen met school. Daar vond ik
niets aan. Bill dacht op dat gebied
echter precies zoals mijn ouders.
Hij wilde dat ik m'n studie afmaak
te. Ik ergerde me daar verschrikke
lijk aan. Maar er waren nog meer
struikelblokken", vertelt het on
waarschijnlijk mooie kind. dat
haar eigen zin toch zou doordrij-
Schoolmeisje
„We konden nooit eens gewoon
ergens naar toe. Zoals ik gewend
was. Naar een concert of naar de
bioscoop. Overal waar we kwamen
moest Bill met hoog opgetrokken
kraag naar binnen. Hij wilde niet
met mij gezien worden. Dat zou
een schandaal worden. „Een pop
ster van bijna vijftig, die een niets
vermoedend schoolmeisje mis
bruikt". Bill zag die koppen al
staan in de kranten. Dus altijd als
we ergens heen wilden, moesten
we eerst bellen. Negen van de tien
restaurants vond Bill dan te 'onvei
lig'. Hij voelde zich bijna nooit op
z'n gemak. Hij schrok zich dood.
zodra iemand met een camera
voorbijkwam".
Mandy Smith was - met Bill Wy
man - in Spanje toen de Engelse
pers 'dè diep geheime relatie'
openbaar maakte. „Het is nooit een
verhouding geweest. We waren ge
woon goede vrienden. En dat zijn
we nog. Bijna elke week bellen we
wel met elkaar. 'Hi Bill, how are
you'. 'Fine, and you'. I'm okay
Mandy. thanks". De teenager ver
telt het alsof het daadwerkelijk zo
zou gaan. Alles wat ze tegenover de
pers zegt, lijkt haar trouwens te
zijn ingeprent door slimme geld
makers.
Want als de jeugdige oud-scho
liere ergens voor in de wieg lijkt te
zijn gelegd, dan is het wel voor het
verdienen van verschrikkelijk veel
geld door alleen maar heel mooi te
zijn. Ze verft haar haar om ouder te
lijken. Een aanbod vanuit Holly
wood zegt ze pertinent te zullen af
slaan totdat ze twintig is. Tot die
tijd wil het meisje 'in the picture'
blijven.
Vorige week is haar debuutsin
geltje 'I can't wait for it' uitgeko
men. Een song, die nauwelijks iets
om het lijf heeft. Evenmin als de
zangeres overigens, die meteen al
voor een optreden in Veronica's
Countdown werd gestrikt.
„Vreemd is dat. Ze hadden m'n
plaatje nog niet eens gehoord.
Maar men is overal geinteresseerd.
Duitsland. Engeland, Frankrijk,
Amerika, Spanje. Ik moet, weet ik
waar al niet, naar toe. Voor inter
views en fotosessies. Fantastisch
zo'n start", vindt Mandy, die in En
geland werkelijk op bijna alle tijd
schriftencovers heeft gestaan.
Disco's
Met de vriendinnetjes, met wie
ze ook nu nog in de klas zou moe
ten zitten, heeft ze geen contact
meer. „Ik zat op een rotschool. Ben
ook drie keer naar een andere
school gegaan. Niets hielp. Telkens
weer les van die duffe nonnen. Ik
wilde weg. Naar de disco's. Genie
ten van het leven. In Spanje". Uit
spraken, waarmee Mandy Smith
zich bij uitstek etaleert als 'dom
blondje'. Want veel te zeggen heeft
ze niet. Op vragen over haar affaire
met de bassist van 's werelds groot
ste rock-and-rollband echter ant
woordt ze zonder nadenken. Het
moeten voor haar zo langzamer
hand clichés zijn. Dag in. dag uit
wordt ze ondervraagd door journa
listen. die er alles over willen we
ten en hoe het komt dat zo'n meis
jesdroom op de klippen kan lopen.
Haar carrière als popzangeres
dreigt echter een beetje onder te
sneeuwen in de verhalenstroom
over de intussen min of meer
beëindigde relatie met Wyman. In
september werd het idee geboren
te gaan zingen. Haar eerste plaatje
werd afgekeurd. Het-tweede, een
nummer geschreven door de En
gelse band 'Dead or Alive', werd
goed bevonden en wordt wereld
wijd uitgebracht. Een tweede
single ligt 'op de plank'. ..We wach
ten dit even af Zodra 'I can't wait
for it' uit de hitlijsten is verdwe
nen, verschijnt de opvolger. Pas
daarna gaan we aan een elpee den
ken. Eerder niet. Over optredens is
nog helemaal niet nagedacht",
weet de blondine. Een duet of an
dersoortige samenwerking met de
50-jarige Rolling Stone moet vol
gens de Londense als uitgesloten
worden geacht.
Mandy Smith: „Madonna. Debo
rah Harry en Tina Turner zijn mijn
favorieten. Thuis draai ik Simple
Minds ook vaak. Maar Bill Wyman
houdt van muziek, die populair
'was toen ik nog niet eens geboren
was. Hij is te oud voor mij. Als ik
naar de disco wilde, dan had Bill
alleen maar zin om thuis naar tele
visie te kijken. Rustig thuis. Hij is
echt te oud voor mij".
„Ik heb ook nooit echt tegen
hem opgekeken. Iedereen is ver
baasd over mijn besluit om hem
vaarwel te zeggen. Maar het zegt
ROTTERDAM (GPD) Niet alleen in de Sovjet-Unie maar ook
in de Chinese Volksrepubliek wordt er voorzichtig geliberali
seerd en worden er films gemaakt die niet alleen getuigen van
soepeler opvattingen bij de overheid, maar die bovendien willen
aantonen hoe ongelukkig de koers in het recente verleden ge
weest is. Een aantal zich hierin specialiserende jonge filmers
heeft zich onder de hoede gesteld van de reeds gezaghebbende
regisseur-producent Wu Tianming en associeerde zich in de
Xi'an Studio's.
Van deze zogenaamde 'Filmers van
de Vijfde Generatie' presenteert
het Film Festival Rotterdam een
serie werkstukken die' hoogst be
langwekkend mag heten. Als voor
loper had vorig jaar al Gele Aarde
'Rotterdam' gehaald en eerlijk ge
zegd wordt het verbluffend artis
tieke niveau van die door Chen
Kaige geregisseerde film niet ge
haald in de Chinese films van dit
jaar, die overigens wel verder dur
ven te gaan op inhoudelijk niveau.
Het is daarom hoogst bijzonder dat
ze in Rotterdam draaien, want
sommige van deze films veroor
zaakten nogal wat controverse.
door
Pieter van Lierop
Tijdens een persconferentie ver
telde Wu Tianming hoe na de val
van 'de bende van vier' de artistie
ke vrijheid het eerst gezocht werd
in formele buitenissigheden. Elke
Chinese filmer die een moderne in
druk wilde maken, ging zich te bui
ten aan trucs met zoomlenzen, split
screen en slow motion. Tot men
ontdekte dat daarmee pas echt een
gedateerde indruk gemaakt werd
op de rest van de wereld, waar der
gelijke fratsen beschouwd werden
als een lang en breed gepasseerd
station. Maar via deze averechts
uitgepakte experimenten hebben
de Vijfde Generatie-filmers toch
een eigen esthetiek weten te ont
wikkelen die door het Chinese pu
bliek trouwens toch nog onder
gaan werd als danig revolutionair.
„Het publiek reageerde afwij
zend, men was er niet klaar voor",
lichtte Wu Tianming toe, „boven
dien ook in onze eigen kringen wil
len we nog wel eens van mening
verschillen over welke prioriteiten
er moeten gesteld. Maar het be
langrijkste is dat er speelruimte is
gekomen en dat groter aan het
worden is. Dat blijkt-voor ons uit
het feit dat hier in Rotterdam ver
toningen kunnen plaatshebben
van The Black Cannon Incident".
Deze film van Huang Jianxin il
lustreert een uitwas van partijbu
reaucratie. Later onterecht blijken
de argwaan jegens een Chinese in
genieur die als tolk was toege
voegd aan een Duitse ingenieur,
leidt ertoe dat men de man elders
te werk stelt en de Duitser, die
komt adviseren bij een groot tech
nisch project, opzadelt met een
toeristengids met onvoldoende
kennis van technische termen.
Daardoor worden er constructie
fouten gemaakt waardoor een pe
perdure machine in het ongerede
raakt.
Anders gezegd: dogmatisch den
ken binnen de door partijk'aders
gedomineerde ondernemingsraad
komt een technische onderneming
te staan op een miljoen verlies. De
film heeft de vorm van een soort
politie-onderzoek, waardoor de
spanning bekwaam wordt opge
voerd. Een van de dingen waarmee
de Chinese ingenieur zich verdacht
maakt, is overigens een bezoek aan
een katholieke kerk
Hogere filmkunst mag je het niet
noemen en nogal aandoenlijk
komt het over hoe zeer Huang
Jianxin wil beklemtonen dat wc
kijken naar een modern China.
Close ups van Sony-bandrecor-
ders, glimmende telefoons met
druktoetsen. smetteloos witte bu
relen, confortabele Datsuns glim
mend in rode lak, ijskasten met Co
ca Cola en warempel ergens nog
een popconcert met onrustige jon
geren. De Mao-uniformen zie je
langzaam verdwijnen en nergens
een fiets te zien.
Een totaal ander China wordt ge
toond in De Paardendief, van Tian
Zhuang Zhuang, die een bijzonde
re belangstelling heeft voor etm
sche minderheden, eerder al gen
film gemaakt heeft over Mongolië
cn ditmaal naar Tibet is gereisd
Hij schetst het portret van door
honger geteisterde nomaden en
een man die voor vrouw en kind de
kost probeert te verdienen door
paarden te stelen. Een betrekkelijk
normaal beroep, zou krijg je de in
druk. Maar als de man steelt uit
een boeddhistische tempel, wordt
hrj uit zijn stam verstoten en gaal
het met hem en zijn familie snel
bergafwaarts.
In wat voor tijd de film speelt is
met erg duidelijk, maar heel pikant
is dat religie een centrale plaats in
neemt in het leven van deze Tibeta-
nen, zelfs in dat van de paarden
dief. Het is Tian Zhuang Zhuang
komen te staan op een aanvaring
met de Chinese censuur, maar voor
ons valt niet na te gaan of deze reli
gieuze lijn wellicht zo gewaagd is
dat daarmee de hele film meteen
welsprekend genoeg is voor een
Chinees publiek. Voor ons zou wat
meer verhaal wenselijk zijn ge
weest. Zuiver visueel is De Paarde-
dief evenwel een schitterende film;
grandioos gefilmde landschappen,
prachtige mensen, uiterst fraaie
beeldcomposities.
De meest bevredigende synthese
tussen didactische en artistieke as
piraties wordt geboden in Yan
Xueshu's film Ruige Bergen. Het
gaat over twee broers. Allebei boe
ren. De een (Huihui) is een goeige,
tikkeltje luie conservatief, die ge
bukt gaat onder het feit dat zijn
vrouw geen kinderen kan krijgen.
De ander (Hehe) is net uit het leger
ontslagen, heeft iets meer van de
wereld gezien en wil iets nieuws
ondernemen. Wat hij ook probeert
(hij is energiek genoeg) het mis
lukt. En telkens wordt hij dan door
het hele dorp uitgelachen. Zijde
rupsen kweken, het wordt niks
Eekhoorns fokken, het zet geen zo
den aan de dijk. Hij verliest er het
respect door van zijn echtgenote,
maar verdient de steun en liefde
van zijn schoonzus.
Hehe en Huihui verruilen van
partners en uiteindelijk trekt de
progressieve doorzetter aan het
mij alleemaal zo weinig. Ja, de Rol
ling Stones ken ik wel. Maar dat is
toch geen hedendaagse groep
meer. Er zijn tal van nieuwe bands,
die ik beter vind. Het zal de tijd wel
zijn. waarin ik ben opgegroeid.
Punk, new wave en disco", meent
de 16-jarige, die zonder moeite een
longdrink 'gin/ginger alc' naar bin
nen slaat, nadat ze zojuist de slaap
uit haar ogen heeft gewreven en er
een niet echt zuinige laag make-p
overheen heeft aangelegd.
Bikinietje
Voor haar pnvé-manager Mauri
ce Boland staat één ding onomsto
telijk vast. „Mandy is gonna be a
big star", zegt hij terwijl een stapel
familie- en popbladen onder zijn
arm prijkt. Niet alleen gngelse tijd
schriften. maar ook Franse en
Duitse. „Binnenkort kent de hele
wereld haar. Het gaat waanzinnig
hard met de carrière. We vliegen
van hot naar haar", verzucht Bo
land, die overigens de neef is van
Mandy's nieuwe vriend.
In een miniscule bikini met daar
overheen een soort colbertjasje
was ze vorige week al te zien in
Veronica's Countdown. Het mooie
gezichtje, waarvan Bill Wyman de
leeftijd iets hoger schatte dan in
werkelijkheid het geval is, en de
rest van een mooi lijfje. Bill Wy
man wilde niet'weten dat hij ouder
wordt. Dat zou voor hem één van
de voornaamste redenen zijn ge
weest om de jeugdige play-mate
aan de haak te slaan. Het pakte
echter anders uit. „In het begin
hebben we enorm veel plezier ge
had. Maar steeds dacht de Stone
aan de kranten. Dat de pers lucht
zou krijgen van 'de verboden rela
tie'. Toen ik daar eens met m'n
moeder over sprak, dacht ze met
een dat ik in de gevangenis zou be
landen. Maar ook dat is niet ge
beurd. Ik zat gelukkig in Spanje
toen de Engelse kranten het
'nieuws' brachten. „Ik heb niet
veel van die schok gemerkt. Geluk
kig maar"
Van het jet-setbestaan dat Man
dy lijkt te hebben opgegeven sinds
Bill Wyman niet meer dagelijks
aan haar zijde is, ligt het zangeresje
niet wakker. „Ik geloof dat ik om
de een of andere reden thuishoor
in dat soort kringen. Ik heb me
nooit verwonderd om de mensen
die ik daar zag of de dingen die er
gebeurde. Ook het geld, dat in die
kringen omgaat, interesseerde me
nauwelijks. Ik vond alles prachtig.
Thuis vertelde ik er ook over. Ik
heb het erg naar m'n zin gehad.
Maar m'n huidige vriendje kan
zich ook wel een etentje met mij
permitteren. Ook al is dat anders
dan wanneer je met de bassist van
de Rolling Stones aan tafel zit. Ik
zie die verschillen nu ook wel.
Eerst hoefde ik maar met m'n vin
gers te knippen en Bill deed alles
wat ik wilde. Nu werk ik aan m'n
eigen carrière. Voor mijn eigen
geld".
Mechels Miniatuur Theater
'De Aardemakers' door Mechels Mi
niatuur Theater. Tekst: Paul Kocck,
regie: Rene Verreth, muziek: Dirk
Stuer, toneelbeeld en kostuumont
werp: Jan de Winter. Gezien op 3 fe
bruari in de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - De Aardemakers van
het Mechels Miniatuur Theater
heeft de nadagen van de bak
steenindustrie in de Belgische
Rupelstreek tot onderwerp. Het
stuk schetst de geschiedenis van
deze bedrijfstak die. zoals zoveel
oude industrieën, nagenoeg
overbodig (beton, 'prefab') is ge
worden. De Aardemakers is een
prachtig stuk.
Men noemt het zelf een 'opera
comique' maar daar kan even
goed 'opera tragigue' voor inge
vuld worden. Veel gezongen tek
sten. koren en er wordt nadruk
kelijk gebruik gemaakt van cho
reografieën. Men lijkt zich te
hebben laten inspireren door de
expressionistische film uit de ja
ren '20 en '30. De enscenering en
choreografieën deden sterk den
ken aan de film Metropolis van
Fritz Lang. Uniform geklede, le
venloos uitziende arbeiders, die
mechanisch hun slavenarbeid
verrichten. De choreografieën
waren zeer overtuigend en inte
ger en hadden niets weg van ste
reotype, geësthetiseerde arbei
dersmisère.
De familie Lejeune staat in het
geheel centraal. Lejeune sr. heeft
zich in zijn baksteenmuseum te
ruggetrokken. Hij is eigenaar
van een niet meer in bedrijf zijn
de steenbakkerij. Hij waardeert
de klank van een ambachtelijk
gemaakte baksteen als een wijn
kenner de afdronk. Zijn zoon
aast op de bedrijfsgrond, zijn
dochter is een mondaine stadse
madame. Dan komt een jonge so
cioloog op de proppen die het be
drijf op de monumentenlijst wil
zetten en er een openluchtmu
seum van wil maken. Uiteinde
lijk wordt het bedrijf, het blijft
ondanks alles een realistisch
stuk, aan een Japanse firma ver
kocht.
Zoon en dochter worden als
volstrekte karikaturen neerge
zet. de jonge socioloog daarente
gen als een zeer ernstige heilige.
Theo Hijzen die de rol van socio
loog moest spelen wist er dan
ook absoluut geen raad mee. De
dochter (Nora Tilley) mocht na
de pauze de teugels wat laten vie
ren en speelde gelijk de planken
uit de vloer.
Maar wat de Aardemakers
vooral zo prachtig maakt is het
spel van de vier 'Meetschieters'
die als een soort Grieks koor af
zijdig het spel becommentarië
ren: ironisch, bitter en schrij
nend komisch. Ze belichamen
het archetype van de arbeider
van weleer. Uiteindelijk worden
ze als bestofte meubelstukken
weggedragen.
Nostalgie wordt in de Aarde
makers doorgeprikt. Ook is er
geen sprake van goedkope arbei-
dersheroïek. De Aardemakers
vertelt een verhaal dat al zovele
malen verteld is. Binnenkort
gaan in de Belgische Kempen de
mijnen dicht. Dan kan iedereen
naar huis. In de Kempen is alleen
geen ander werk. precies zo in de
Rupelstreek.
RADBOUD ENGBERSEN
langste eindje. Hij bereikt een wel
vaart die door zijn behoudende
broer zuur wordt aangekeken. Een
evident opvoedkundige film na
tuurlijk. maar desondanks is men
er in geslaagd om de karakters uit
te tillen boven stereotypie. Yan
Xueshu kan hele mooie en levendi
ge scène's opbouwen en alleen al
door de kwaliteit van het acteren
trekt Ruige Bergen een scherpe
breuklijn met de bloedeloze Chine
se filmtraditie van de laatste dertig
jaar. Dat er vóór de jaren vijftig
overigens ook al erg aardige films
gemaakt werden in China (met
Shanghai als filmcentrum) valt
eveneens in Rotterdam vast te stel
len. Het mag zijn dat er tussen de
nieuwe films uit de Chinese Volks
republiek nog geen meesterwer
ken zitten, wel wordt waarschijn
lijk gemaakt dat die meesterwer
ken niet lang meer op zich zullen
laten wachten.
5 6)
6 9)
7 4)
8 5)
9 (15)
10 (24)
11 (14)
12 (22)
13 (11)
Reed petite - Jackie
Wilson
Sometimes - Erasure
Livin' on a Prayer -
Bon Jovi
Shake you down - Gre
gory Abbott
Caravan of Love - The
Housemartins
For America - Red Box
Each time you break
my heart - Nick Kamen
Dance around the
world - Richenel
The Rain - Orah Juice
Jones
Is this love - Alison
Moyet
The rat in my kitchen -
UB 40
So cold the night - Com
munards
Like flames - Berlin,
Walk like an Egyptian
- The Bangles
I knew you were - G.
MichSËHA. Franklin
Cry wolf - A Ha
Don't give up - P. Ga-
briel/K. Bush
You keep me hangin on
- Kim Wilde
Talk it over - Frizzle
Sizzle
Through the Barrica
des - Spandau Ballet
Mixed up World - Ti-
mex Social Club
The boy in the bubble -
Paul Simon
Heartache - Pepsi
Shirley
Land of confusion - Ge
nesis
Why can't this be love -
Van Halen
Windforce 11 - Nadieh
Heartache away - Don
Johnson
Open your heart - Ma
donna
Die Laaielichter - Ge
rard Cox
Candy - Cameo
C'est la vie - Robbie Ne-
vil
Candy love - Ltli
Sussie
Everybody have fun -
Wang Chung
La Isla Bonita - Micae-
la
Hymn to her - Preten
ders
1 Step right up Jaki
Graham
1 Ballerina girl - Lionel
Richie
i De rol van/Vrij gezellen
- André van Duin/Ome
Joop
i Suburbia - Pet Shop
Boys
