'In een band spelen is een liefde
De peperdure terugkeer van de hardrockgroep Deep Purple
Roger Glover wil Deep Purple nu bij elkaar houden
The Cure: afstand van hit
Han Ebbelaar
assistent
artistiek
leider bij
Nat. Ballet
WOENSDAG 21 JANUARI 1987
bd«;M>][.S^TÏÏTÏÏ51
PAGINA 19
Naar verluidt wist platengigant
Polygram ze met een een bod van
ruim 30 miljoen gulden over te ha
len een contract voor drie platen te
tekenen. Voor minder waren Rit
chie Blackmore. Ian Gillan. Jon
Lord. Roger Glover en Ian Paice
kennelijk niet te bewegen de roem
ruchte bezetting van de legendari
sche hardrockgroep Deep Purple
uit de motteballen ie halen. Toch
zijn deze Britse rockfossielen al
lang miljonairs. Vooral in de bloei
periode. begin jaren zeventigle
verde elke decibel een veelvoud aan
dollars op.
Ofschoon de vijf nog slechts drie
jaar bij elkaar konden worden ge
houden. schreven ze geschiedenis
door van hardrock een nieuw insti
tuut binnen de moderne muziek te
maken. Alles wat anderen daarna
op dit gebied afscheiddenis afge
leid van Deep Purple.
Purple brokkelde vanaf 1972
langzaam af. De groep werd vanaf
dat jaar nooit meer de oude. Tallo
ze bezeltingswijzigingen ten spijt.
In 1976 werd de handdoek voor
goed in de ring gegooid. Zo leek het.
Totdat Polygram in 1984 een vor
stelijk bod deed. Veertigers op her
haling. Van de debuutplaat 'Per
fect Strangers' werden er miljoe
nen verkocht. De op deze maand
verschenen opvolger 'The House of
Blue Light' en onder meer het con
cert dat de band op 23 februari in
Ahoy Rotterdam geeft, moeten he't
bewijs gaan vormen dat Deep Pur
ple de vleesgeworden hardrock is.
Op uitnodiging van Polygram reis
den vijftien journalisten uit Euro
pa naar Montreuxwaar Deep
Purple een voorproefje zou geven
van wat er staat te gebeuren
Montreux is gehuld in dichte
mistafkomstig van het meer van
Genévewaaraan de Zwitserse
stad grenst. Bijna vijftien jaar ge
leden nam Deep Purple hier de
klassieker 'Smoke on the water' op.
naar aanleiding van een hevige
brand aan de oever van het meer.
Montreux. een stad waar westerse
zakelijkheid en monumentaal na
tuurschoon elkaar ontmoeten. Een
ideaal oord voor Deep Purple.
Polygram laat niets aan het toe
val over. Deep Purple is een diepte
investering en dat mag de wereld
weten. Een kamer in het vijf-ster
renhotel Hyatt Continental, waar
de pers. de begeleiding en de band
zijn ondergebracht, kost omgere
kend ruim 300 gulden per nacht.
Exclusief ontbijt, dat in zijn sim
pelste vorm twintig gulden kost.
Wie 's ochtends vroeg 50 gram ka
viaar op bed wil hebben, wordt ver
zocht daarvoor bijna 150 gulden
neer te tellen.
De genodigden stromen lang
zaam binnen in de uit marmer op
getrokken receptie. Een keurig ge
klede Franse journalist, die de der
tig dik is gepasseerd, staat wat on
wennig naast zijn aanzienlijk jon
gere en opgewonden Zweedse colle
ga. die alle kenmerken van de har-
drockfan heeft. De tijdeloosheid
van Deep Purple in beeld gebracht.
Plots ontslaat rumoer. Een wat
gezette, oudere jongere stapt uit de
lift en bestelt een glaasje gedestil
leerd. Onder zijn dikke wollen re
genboogtrui en onopvallende broek
t rekken de J'elgouden, puntige bal
letstappers de aandacht. Het is de
man die de ultieme hardrockcom-
positie 'Child in Time' zestien jaar
geleden lot een klassieker van de
eerste orde zong. Al langer dan een
decennium staat dit Purple-num-
mer onbedreigd op de eerste plaats
van de Top Honderd Aller Tijden.
Met de onsterfelijkheid van Ian
Gillan zit het wel goed
Bassist Roger Glover volgt even
later, waarna ook de karakteristie
ke hangsnor van toetsenman Jon
Lord en het haarstukje en de uit de
hand gelopen bakkebaarden van
drummer Ian Paice verschijnen.
De bar wordt aangewezen als ver
zamelplaats. De riante meubels
moeten de jet-lag opzuigen, waar
aan het viertal zichtbaar lijdt na
een lange vlucht uil de Verenigde
Staten. Eén coryfee ontbreekt. En
wel het belangrijkste lid van Deep
Purple. Ritchie Blackmore. de tur
bulente stergitarist, verkoos thuis
view toegewezen zal krijgen. Een
uitgebreid en vooral langdurig di
ner pul de meesten zo uit. dat de
pianobar in het hotel slechts kort
stondig wordt bezet. Mede door de
aanwezigheid van een derderangs
uitvoering van Sade beslui
nidde
cht
te blijven. Wars als hij is van uiter
lijk vertoon, hijgerige promotie en
blikken journalisten. Niemand
kijkt daar echt van op.
De chauffeurs van het busbedrijf
je zetten de elektronische hoteldeu
ren in werking en melden dal het
tijd wordt naar 'Het Casino' te
gaan. Aldaar gearriveerd komen
we tot de conclusie dat het in- en
uitstappen meer lijd heeft gevergd
dan de rit naar hel een kilometer
verderop gelegen etablissement.
Maar ook hiervoor geldt: kosten
noch moeite worden gespaard.
Stripdanseresjes kijken ons uitda
gend aan vanaf schreeuwende
aanplakbiljetten aan het eind van
een lange rode loper. Ze blijven ons
bespaard, want de zogenoemde
luistersessie in de nachtclub heeft
ditmaal voorrang.
Strategisch opgesteld rond de
bar wacht een ieder op wat gaat
komen. Enorme luidsprekers vra
gen om te worden geteisterd. Een
half uur later arriveert het kwartet
waar het hele circus om draait. De
manager vraagt aandacht en start
de band met daarop zes van tien
nummers van 'The House of Blue
Light'. Goede gesprekken worden
uitgesteld. Hardrock tolereert geen
afleiding. Het volume legt de na
druk op de eerste lettergreep van
het genre.
Zouden die oudjes nog een fat
soenlijk geluid kunnen voortbren
gen. zo zie je men igeen denken. Dat
vooroordeel wordt direct vermor
zeld. Het nieuwe werk van Deep
Purple blijkt geenszins gedateerd
of belegen te zijn en kan zich meer
dan meten met dat van de nieuwe
lichting De Zweedse hardrocker,
die zich keurig vooraan vlak voor
de luidsprekers heeft genesteld,
krijgt er schik in en begint zijn
hoofd mee te bewegen. Na enkele
glazen versnelt het ritme en voor
ziet hij de aanwezigen van visueel
vermaak door een onzichtbaar
drumstel te betimmeren
Zijn enthousiasme wordt opge
merkt door Ian Paice. die in hem
een lotgenoot herkent. De drummer
spoedt zich van qie bar naar voren,
zet zich naast de Zweed en vangt
met hem een drum-pas de deux
aan. Inmiddels wringt 'The Unw
ritten Law' zich een weg naar de
trommelvliezen. Het gevoel ont
staat dat we getuige zijn van een
nieuwe klassieker in de hardrock,
ofschoon de muziek aanzienlijk
milder lijkt te worden. Een prach
tig nummer. Aangespoord door be
moedigende reacties start de ma
nager opnieuw de band. Het goede
gesprek wordt geen lijd gegund
Op Paice na hebben de Purple-
leden zich gedurende de sessie op
de achtergrond gehouden. Hun rus
tige en zelfs amicale houding slaat
haaks op oude verhalen over ver
bouwde hotels en uitbundige or
gies. Na de luistertest worden de
eerste gesprekken aangeknoopt als
aanloopje tot de dag van morgen,
als iedereen een bandlid ter inter-
De volgende ochtend is de mist
nog steeds niet opgetrokken. De
meute hangt wat verveeld rond in
de receptie. Het strakke interview
schema dreigt in de soep te lopen,
want Roger Glover ligt in coma. zo
luidt de mededeling Pardon Het
blijkt minder ernstig te zijn dan
het klinkt. Glover heeft 's nachts een
van zijn spaarzame maar hevige
migraine-aanvallen gehad en is
per ambulance afgevoerd. Wat nu,
want vliegtuigen wachten immers
Enkele uren later betreedt een
niet zichtbaar aangetaste Glover
hel pand. De bereidheid om toch
mee te werken aan de interview
middag bli jkt minder groot bij Ian
Gillan. Meneer Gillan heeft beslo
ten dat hij vandaag op zijn gouden
schoentjes gaat wandelen in Mon
treux. Geeft de platenmaatschap
pij vele tienduizenden guldens uit
om de heren onder de aandacht te
brengen, weigert de heer Gillan
zich daaraan aan te passen. Zo
maar even een gedachte die op
komt. De hem toegewezen intervie
wers mogen eventueel mee wande
len. laat Gillan gul weten. Even la
ter bedenkt hij zich. Toch maar niet
wandelen. Alles vindt plaats zoals
dat nauwkeurig van tevoren was
uitgestippeld
Direct na de interviews wordt de
reeds voorgepakte bagage in busjes
geladen, op weg naar het vliegveld
van Genéve. Hel vliegtuig stijgt op.
het einde van twee peperdure da
gen met een in alle opzichten kapi
tale rockband. 'Business class' ver
meldt de ticket a 1.078 gulden. Het
had met treffender gekund. Deep
Purple is 'Big Business'. Een insti-
De befaamde hardrockband Deep Purple is bezig aan een
zoveelste leven. Ditmaal voor de tweede keer in de be
roemdste bezetting: Ritchie Blackmore (gitaar), Ian Gillan
(zang), Roger Glover (bas), Jon Lord (toetsen) en Ian Paice
(drums). Vorige week verscheen de tweede elpee van de
'reünie''The House of Blue Light'. Dit als voorproefje
voor het éénmalige Nederlandse concert, maandag 23 fe
bruari in Ahoy in Rotterdam.
Daarvan wordt veel verwacht, ook
gezien het geld en de moeite die de
platenmaatschappij aan de groep
besteedt. Tijdens een tweedaagse
ontmoeting met de Europese pers
in Montreux liet bassist Roger
Glover (bij een groot publiek be
kend als de man van de hit 'Love is
AH') zijn gedachten gaan over de
plaat, de groep en de afgelopen
twee decennia.
- Complimenten voor jullie nieu
we album. Vooral 'The Unwritten
Law' en 'Mad Dogs' behoren tot hel
beste dat Deep Purple tot nu toe
heeft gemaakt.
"Dank je. Wat The Unwritten
Law' betreft, dat is het sleutelnum
mer van de elpee. Deep Purple
wordt steeds gezien als een soort
traditionele rockband, vooral om
dat we al zo lang rondlopen. Voor
mij is het erg belangrijk - zeker bij
een reünie - dat we vooruitdenken
en niet terugkijken. Ik denk dat de
ze elpee, veel meer dan de vorige,
de blik meer vooruit richt. 'The
Unwritten Law' is in dat opzicht
het belangrijkste nummer Het
heeft niets meer te maken met har
drock. Gewoon een pure heavy
popsong. En het was geloof ik Jimi
Hendryx die ooit zei: Er is niets
verkeerds aan om in de bar te zit
ten en je plaatje in de jukebox te
vinden".
- Is dat de richting waar Deep
Purple naar toe wil: pop?
"Wij denken niet in termen van
'richtingen'. Dat is een objectieve
term, die meestal door anderen,
mensen buiten de band, wordt ge
bruikt. Als we een elpee maken,
gaan we niet overleggen over wel
ke kant we nu eens zullen opgaan.
Je beseft hooguit pas achteraf dat
je in een bepaalde 'richting' bent
beland. Het enige belangrijke voor
ons is dat we 'natuurlijk' zijn, dat
we iets doen waarmee we ons goed
voelen. Ik heb geen flauw benul
van 'richtingen', we proberen sim
pelweg onszelf te zijn. Wie we dan
ook mogen zijn".
- Waarom heet de elpee 'The Hou
se of Blue Light
"Dat is een zin uit 'Speed King'
(een nummer van 'In Rock uit '72,
FH). 'Good Golly said little miss
Molly when she was rocking in the
House of Blue Light'. Waar dat
vandaan komt, weet ik niet. Ergens
uit de jaren vijftig. Toen we in
München waren om de opnames
voor de plaat te mixen, luisterde ik
op een gegeven moment naar een
bootleg (een illegale live-elpee.
FH). Bij 'Speed King' sprong deze
zin er uit. Ik reed in een auto op
weg naar de studio en op dat mo
ment had ik de titel voor de nieuwe
elpee. Ik wist niet of iedereen het
daarmee eens zou zijn. In een band
als Deep Purple, waarin niemand
de uitgesproken leider is, is hel al
tijd moeilijk het ergens over eens
te worden. Je krijgt ons immers
niet eens bij elkaar voor een foto
sessie. Maar wonder boven wonder
stemde iedereen meteen in met de
titel 'The House of Blue Light'.
Waarschijnlijk omdat het verband
houdt met ons allen,' een stukje
verleden. En ach, wat is bovendien
het belang van een elpeetitel. Een
rangschikking van woorden, niet
meer en niet minder. Het maakt
weinig uit of je het album nu 'An
Empty Bottle' of 'A Broken Table'
noemt. De mensen lezen er toch in
wat ze willen. Met 'The House of
Blue Light' kunnen ze alle kanten
op. want in feite betekent het
niets".
door
Fred Hoogendoorn
"De opnamen waren in een oud
theater in Vermont, in de Verenig
de Staten, en de mix had plaats in
München. De nummers zijn eigen
lijk min of meer tijdens het opne
men geschreven. In december 1985
kwamen we twee tot drie weken
bij elkaar. Gewoon om samen
spontaan wat muziek te maken.
Daar kwam een bandopname uit te
voorschijn waarop zo'n veertig ver
schillende ideee'n stonden voor
akkoordjes, riedeltjes en deuntjes.
De daarop volgende maanden luis
terden we daar alle vijf naar. Ieder
een haalde er iets van zijn gading
uit. Wat overbleef, werd tijdens de
opnames uitgewerkt. Vrij spon
taan dus, maar zo hebben we ei
genlijk altijd gewerkt We zijn nog
nooit met op papier kant-en-klare-
nummers in de studio gedoken.
Het was altijd een kwestie van: we
zien wel wat er gebeurt. Dat is voor
mij heel belangrijk. Want als je
spontaan bent. ben je jezelf. Je
hebt niet de tijd het te veranderen
of mooier te maken. Het is zoals
het is".
pre
"Ik ben niet het type producer
zeker niet bij Deep Purple - dat zijn
persoonlijkheid aan de band pro
beert op te dringen. Mijn rol is
vooral die van coordinator. De
band produceert zichzelf verder
wcL De plaat is eigenlijk geprodu
ceerd door Rogêr Glover én Deep
Purple. Er moet alleen iemand de
boel wat regelen en omdat ik de
meeste ervaring heb. was ik dat.
Als uit een soort automatisme
werd ik de regelneef, de organisa
tor. Vooral ook omdat ik zo'n
beetje de enige ben die wordt ver
trouwd door Ritchie Blackmore.
We speelden immers zo'n zes jaar
samen in Rainbow. Ik weet precies
wanneer en hoe ik iets tegen hem
moet zeggen".
tig
Rod Glover: 'Met. harde muziek is het tegenwoordig
bands als Jethro Tuil. Led Zeppe
lin. Black Sabbath, The Free en
Deep Purple. Groepen, die een be
paald gevoel deelden, een soort ge
lijke sfeer uitdroegen, zonder el
kaar na te spelen. Momenteel lijkt
de populaire rock te zijn verwor
den tot een eénheidsworst. De
nieuwe bands, vooral de hardrock-
en heavy-mctalbands lijken erg
veel op elkaar en uitstraling ont
breekt veelal.
'Ik heb precies datzelfde gevoel.
Ik bladerde net even dit door (wijst
op een Italiaanse versie van - pak
weg - het blad Popfoto). Alle afge
beelde bandjes zien er eender uit.
Deep Purple ontstond indertijd uit
een soort rebellie. In 1969. toen we
hardrock speelden, maakten nog
heel weinig bands die muziek. Je
hoorde vooral Cliff Richard, pure
pop Wij verwachtten toen niet
echt dat Deep Purple een succes
zou worden. De groep weord suc
cesvol, maar niet omdat wij daar
bewust naar toe werkten. We be
hielden gelukkig dat opstandige
uitgangspunt. We wilden per se
niet op iemand anders lijken. We
liepen op het podium in dezelfde
kleren als privé. Hardrock was in
die jaren underground-muzick. Nu
is het business geworden, Niks re
bellie, maar gevestigde orde".
"Zoals ik al eerder zei: Wij willen
vooral onszelf blijven. Het gaat om
vijf musici van een bepaald soort
en om een band van een bepaald
soort. Wal we individueel aan mu
ziek maken, is totaal anders dan
Deep Purple. Alle solo-projecten
van ons hebben niets te maken met
het groepsgeluid, maar wij vijven
samen vormen nu eenmaal dat ge
luid. Vraag me niet waarom, het is
gewoon zo".
Is het Deep-Purplegevoel nu het
zelfde als bijna vijftien jaar gele
den. ten tijde van 'In Rock'. 'Machi
ne Head' en 'Fireball'.
"Ik denk het wel. Net voor de de
finitieve reünie', twee tot drie jaar
geleden, speelden we wat muziek
met elkaar. Gewoon om te kijken
of we dat met z'n vijven nog wel
konden en of een reünie dus wel of
niet een goede beslissing zou zijn.
Na vijf minuten wist ik het: die
reünie gaat door Het oude gevoel
was er weer. of nog steeds. Ook de
laatste tournee en de opnames
voor deze elpee ademden dezelfde
sfeer uit als die in de 'oude dagen"'.
"Dat risico blijft er altijd. Alleen
denk ik dat we nu meer controle
hebben over onze eigen carrieóre.
Wat indertijd tot het uiteenvallen
leidde, was een optelsom van di
verse redenen, waarvan een groot
deel achteraf bekeken niet de
moeite waard was. Maar al die klei
ne dingetjes stapelden zich op tot
één grote ergernis. Eén van de be
langrijkste oorzaken is toch dat we
teó hard werkten. In de periode 69-
73 wisten we van geen ophouden
Tournee na tournee. In 1972 gingen
we zelfs zes keer door Amerika,
één keer naar Japan en een keer
door Europa. Tussendoor maakten
we ook nog eens een plaat. Ik denk
dat we gewoon doodmoe van el
kaar werden. Steeds bij elkaar en
steeds maar hard werken, ondanks
dat ik een soort workaholic ben.
Maar in een band spelen is een hel
de. En als die liefde minder wordt,
is er niets meer over om voor te
werken en ga je je ergeren aan je
mede-bandleden. Wij hebben dat
nu echter wél in de hand. We heb
ben weliswaar een manager, maar
die stuurt ons niet. Wij vertellen
hém wat hij moet doen. Voorheen
hadden wc een management dat
ons 'bezat', we waren een soort
speelgoed in hun handen. Touren.
opnemen, televisie, toeren, inter
views. toeren... Dat is nu voorbij.
Ik kan niet met zekerheid zeggen
dal we bij elkaar zullen blijven. Er
zijn en blijven altijd spanningen in
de band* Deep Purple bestaat uit
vijf totaal verschillende mensen
met verschillende opvattingen. Op
dit moment zie ik nog geen reden
om ermee te stoppen. Ik zou Deep
Purple graag zien als een familie.
Dat is het ook wel als we samen
zijn en muziek maken. Solo-projec
ten zijn ook zeker geen bedreiging
voor het voortbestaan van de band.
Die zijn alleen maar gezond"
- Was dat ook jouw reden om de
band in 1973 te verlaten, het gebrek
aan 'liefde' voor je werk. Ritchie
Blackmore heeft zich ooit laten ont
vallen dat je min of meer uit de
groep bent gezet.
Diepe kuch. "Ik herinner me dat
ik in 1973 eens op een podium stap
te. Ergens in de VS. Er zaten tien
duizenden mensen in de zaal Die
vermaakten zich opperbest. Maar
ik kwam daar mezelf tegen, ik be
leefde er geen plezier meer aan. Ik
voelde me alsof ik in een fabriek
werkte, aan een lopende band. Op
dat moment stierf er iets in me
'Hel is niet meer wat het was',
dacht ik. 'Dit is niet meer die rebel
lerende undergroundband die
Deep Purple ooit was. Niet gewoon
goede muziek maken en lol heb
oen. Nee. dit is serieuze, harde za
kelijkheid geworden, waarin veel
geld omgaat, met privé-vliegtuigen
en vier. vijf vrachtwagens die de
tonnen wegende apparatuur moe
ten vervoeren. Avond aan avond
spelen voor vele duizenden men
sen'. Ik voelde dat er iets goed
scheef zat. Ik verliet de band. In
derdaad niet geheel uit vrije wil. Er
waren veel wrijvingen en Ritchie
vond dat hij een en ander binnen
de groep moest veranderen. Ik
denk dat hij de leider wilde wor
den. dat weet ik niet precies. Dat
veroorzaakte in elk geval veel on
vrede, zodat ik er uit ging voordat
de bom eócht zou barsten. Ik heb
dat Ritchie nooit kwalijk genomen.
Hij was in elk geval eerlijk tegen
me. Dat heb ik altijd in hem geres
pecteerd. Toen hij me zes jaar later
vroeg voor zijn band Rainbow,
voelde ik me geweldig. Ik had het
idee dat hij misschien had ingezien
dat hij in 1973 een fout had ge
maakt".
- Hoe sta je tegenover de kar
ri rock-rein val. Bands als Iron Mai
den, Bon Jovi en Europe - ofschoon
de laatste twee meer een soort po-
werpop maken - staan ineens in de
hitparades Een ongekende weelde
voor hardrock.
"Ik houd van muziek, maar meer
nog: ik wil graag worden gestimu
leerd of opgewonden raken door
muziek En dat is niet het geval
met de nieuwe lichting bands, die
erg ééndimensionale muziek ma
ken. Toen ik begon, in de jaren zes
tig, waren er veel verschillende in
vloeden. Ik groeide bij voorbeeld
op met skiffle, blues, rock, traditio
nele jazz, dixieland, gospels. Tamla
Motown..., kortom: een heel mu
ziekspectrum. Ik heb het gevoel
dat de nieuwe hardrockbands al
leen maar aandacht hebben voor
één bron. Hun enige invloeden ko
men van bands van vorig jaar, het
jaar daarvoor of hooguit nog van
Led Zeppelin. Purple of Black
Sabbath. Dat is ook de reden dat ze
me niet inspireren. Het enige wat
ik hoor. is een aftreksel van wat wij
al jaren doen".
"Neem 'The Final Countdown'
van Europe. Goeie zanger, goeie
band. goed geproduceerd, aanste
kelijk nummer. Maar het doet me
niets, het stimuleert me niet. Het
laatste dat me echt kon opwinden,
is 'Songs of Liquid Days' van Phi
lip Glass. Dat vind ik heel goed.
omdat het eens iets anders is. De
samenwerking tussen Glass - een
zogenoemde minimale componist -
en David Byrne. Paul Simon en
Suzanne Vega leverde iets geheel
nieuws op. Maar met 'harde mu
ziek' is het tegenwoordig triest ge
steld. Onlangs ging ik naar een
concert van Van Halen. Dat was
een teleurstelling. Eddie van Halen
is een goede gitarist, maar de band
is een parodie op zichzelf gewor
den".
i Showing out - Mei en
Kim
i Walk like an Egyptian
- The Bangles
i Livin' on a prayer -
Bon Jovi
i Dont give up - Gabriel
and Bush
i For America - Red Box
i Through the barrica
des - Spandeau Ballet
i Sometimes - Erasure
i Each time - Nick Ka-
i Land of Confusion
Genesis
i Open your heart - Ma
donna
I So cold the night - Com
munards
i Shake your down - G
Abot
i Suburbia - Pet Shop
Boys
I Is this love - A. Muyet
I Caravan of love Hou-
semartins
I Cry Wolf- Aha
I You keep me hang in'
on - Kim Wilde
I Reet Petite-Jackie Wil-
Dance around the
22 (11) War - Bruce Springs
teen
23 (15) Rock the Night-Europe
24 (29) Like Flames - Berlin
25 (25) French kissin Debbie
Harry
26 (13) Celebration Rap - MC
Miker-DJ Sven
27 (19) Rock around the clock -
ZZN Normaal
28 (20) Radar Love - Center
fold
29 (34) The boy in Bubble
Paul Simon
31 (22) Jij bent alles - André
Hazes
32 (32) De Verzoening - Frank
Boeijen
33 (36) Everbody have fun
Wang Chun
34 (28) Stay with me Vicky
35 Rat in the kitchen - UB
40
36 Windforce 11 Nadieh
37 Heartache away - Don
Johnson
38 (33) Breakout - Swingout
Sister
39 Talk it over - Frizzle
Sizzle
40 Hymn to her - Preten
ders
Drummers gezocht
LEIDEN - De gemeente Leiden or
ganiseert dit jaar opnieuw een
Slagwerkfestival in de Waag en de
Leidse Schouwburg. Voor het fes
tival van vorig jaar, waar bekende
en minder bekende slagwerkgroe
pen optraden, was veel belangstel
ling. Op zaterdag 21 maart zal er als
speciaal onderdeel van het pro
gramma een drumbattle op het
Stadhuisplein plaatshebben. Voor
deze drumbattle worden 20 amu
teurdrummers/slagwerkers ge
zocht die over speelervanng be
schikken. Voor inlichtingen en op
gave kan men zich wenden tot de
Directie Culturele Zaken op het
Stadhuis.
WASHINGTON (DPA) - De Britse popgroep The Cure" heeft de
radiozenders opgeroepen haar nummer Killing an Arab" niet
meer te draaien. Zanger Robert Smith gaf in een gezamenlijke
verklaring met het Comité 'Arabië-Amerika tegen Discriminatie'
de verzekering, dat de song niet racistisch van opzet is
Smith erkende dat 'stomme discjockeys' het nummer als anti-
Arabisch zouden kunnen misbruiken. Hij maakte bekend dat The
Cure in de zomer een concert zal geven waarvan de baten zullen
zijn voor weeshuizen in de Verenigde Staten. Libanon en de door
Israel bezette westelijke Jordaanoever
Killing an Arab' is de naam van het Cure-album Standing on a
Beach', waarvan er tot nu toe in de Verenigde Staten ongeveer
450.000 zijn verkocht.
AMSTERDAM (ANP) - Han Ebbe
laar is benoemd tot assistent van
de artistiek leider van het Nationa
le Ballet in Amsterdam. De leiding
van het gezelschap heeft hiertoe
besloten op verzoek van artistiek
leider Rudi van Dantzig, aldus
heeft de directie van Het Nationale
Ballet gisteren meegedeeld
Han Ebbelaar nam vorig jaar af
scheid als danser en solist van het
Nationale Ballet en heeft daarna
met zijn vrouw Alexandra Radius
in andere produkties dan die van
zijn oude gezelschap dansvoorstel
lingen gegeven. Hij néémt met qjn
benoeming de plaats in van Hen me
Jurriens, die in december 1986 is
vertrokken omdat hij dacht in het
bestuur van het balletgezelschap
onvoldoende draagvlak te hebben
voor defunctie van artistiek leider,
na het eventuele vertrek van Van
Dantzig. Jurriens is intussen in
dienst getreden als solist en assis
tent-balletmeester bij de Royal
Winnipeg Ballet in Canada
De benoeming van Ebbelaar tot
assistent van de artistiek leider
houdt met automatisch in dat hij
Van Dantzig ter zijner tijd als artis
tiek leider zal opvolgen. Het be
stuur van Het Nationale Ballet /al
in de komende tijd een procedure
vaststellen voor de opvolging
