List en Shaffy in
een kussengevecht
'Pissebetter': slechte
beurt van 'Imperium'
Analytische versobering
van 'Romeo en Julia'
Bands uit Katwijk en Leiden
trekken veel belangstelling
acteren
achter
de tafel
Bommelding stoort W.F. Hermans
Politici
PAGINA 18
KUNST
MAANDAG 19 JANUARI 1987
KUSSEN - een programma van
Ramses Shaffy en Liesbcth List.
Regie: Haye van der Heyden.
Decor: Peter van Schaik/Sidney
Feith. Musici: Nico van der Lin
den (piano), Fred Snel (bas) en
David Weiss (slagwerk). Gezien
op 18 januari in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN-Deouder
als 'Pastorale'. 'Sammie' en 'De
Shaffy-cantate', die als toegift
werden gebracht, gaven onbe
doeld de kracht van vroeger aan.
Vanaf 1963 kennen ze elkaar:
Liesbcth List en Ramses Shaffy.
Het duo dat geen duo genoemd
wil worden, omdat ze allebei hun
eigen weg gaan en slechts af en
toe willen optreden omdat ze van
elkaar houden.
Liesbeth List en Ramses Shaffy
hebben met 'Kussen' geprobeerd
een programma te maken, waar
in. zoals ze het in een radio-inter
view noemden, zonder enige
schaamte 'de inhoud van het le
ven' zou worden prijsgegeven.
Dat moest gebeuren in een ont
spannen sfeer.
Die ambiance was uitgewerkt
in hel decor: ze speelden temid
den van allerlei grote en kleine
kussens, waarin ze zich konden
neervlijen. Ze hielden er zelfs
een kussengevecht. Met de toe
schouwers.
Getweeën slaagden ze er maar
ten dele in om met hun liedjes
een boeiend leven over het voet
licht, te brengen. Ik had af en toe
graag zo'n sloopje bij de hand ge
had om hun stemmen te smoren.
Vooral als het fenomeen liefde
(al dan niet gelukkig) ter sprake
kwam. Zo wee. zo sentimentcel
en zulke obligate teksten. Tek
sten die niet bepaald op maat ge
schreven waren. De stemmen
moesten zich haasten om ze bin
nen de melodie te persen
De kracht van List is deze: zin
gen op orkaankracht, zonder
poespas. In de schitterende,
maar toch zo eenvoudige creaties
van Frank Govers, kwam ze het
meest tot haar recht in de chan
sons. Vooral aan het eind was dat
nog eens duidelijk waarneem
baar toen ze Brel-nummers als
'Amsterdam' en 'Brussel' met
veel verve bracht. In de liedjes
waarin ze de dood van een muis
betreurt of ten strijde trekt tegen
de hash, heeft ze te veel weg van
een kind dat toneelspeelt.
Shaffy kan zich door zijn uil
straling eigenlijk van alles per
mitteren. Je ziet het leven in hem
bruisen Dat kwam het best over
in 'Sinds ik weer alleen ben' Hij
bewees dat hij nog steeds niet te
oud is om naar een Griekse disco
te gaan. De armband aan de wap
perend hand boven zijn hoofd
rinkelde van ongebreidelde le
venslust. Hoe woest dat vroegere
leven van hem ook geweest mag
zijn, zijn stemgeluid heeft daar
niet onder te lijden gehad 'De
lusteloosheid' (een van de liedjes
met een goede tekst) bracht hi j in
zijn slank gesneden, zwart-zijden
broek nog als een jonge God.
Het idee voor dit programma is
ontstaan tijdens een avondje sa
men op de kussens bij Ramses
thuis. Die intimiteit komt goed
naar voren in 'Kussen'. Maar af
en toe zijn de liedjes en kleine
conférences flauw. Toch moeten
List en Shaffy om de tien jaar
worden herinnerd aan de uit
spraak: "Tot de dood ons
scheidt, willen we samen blijven
zingen".
SASKIA STOELINGA
Gehoord op zaterdag 17 januari in
het LVC: Les Zazous; Gijs van der
Bent - gitaar; Jan van der Plas - gi
taar en zang; Mare Laman - bas en
zang; Marcel Willemsen - drums. In
het voorprogramma: Cadillac Walk.
LEIDEN- Afgelopen zaterdag
presenteerde de Katwijkse band
Les Zazous haar nieuwe single in
het LVC: "Another Town" Uit
gebracht in eigen beheer, dat
wel. Na opnames voor VARA's
Popkrant in '84, bestond er wel
iswaar belangstelling voor de
groep vanuit de platenwereld.
maar een contract werd nooit ge
tekend. "We wilden geen c<?nces-
sies doen op het commerciële
vlak", aldus gitarist en zanger
Jan van der Plas.
Door de sterk dalende ver
koopcijfers durven platenmaat
schappijen nauwelijks nog nieu
we bands te contracteren.'Oude
namen, oude geluiden' is het cre
do in Hilversum. En ook de radio
en tv brengen zelden iets nieuws
Kwaliteit wordt voornamelijk af
gemeten aan het aantal verkoch
te platen. Hoe hoger de hitnole-
ring. des te beter de artiest. Als
men tenminste de disc-jockeys
en tv-presentatoren moet gelo
ven. Zo worden de Havenzan
gers door Jan Rietman aange
kondigd als 'een band van wééé-
reldklasse en wordt de nieuwe
single van Annie Schilder door
te.
Maar dat er nog meer leuke
muziek gemaakt wordt in Neder
land bewezen Les Zazous, met
Cadillac Walk in het voorpro
gramma. nog eens ten overvloe
de. zonder overigens het predi
kaat van 'wereldband' te verdie
nen. Die pretentie hebben ze dan
ook niet, ze kennen hun eigen
(technische) tekortkomingen. De
leden spelen, degelijk, maar niet
virtuoos. Live komen ze het best
tot hun recht, hetgeen het talrij
ke publiek iti de loop der jaren
ook in de gaten had.
De muziek van Les Zazous. die
zich nog het best omschrijven
laat als popmuziek met invloe
den uit de jaren zestig, ging er in
elk geval in als koek bij de
toehoorders, niet in het laatst
door de aanstekelijke vrolijkheid
van de vier muzikanten. Wat
meer afwisseling in tempo en vo
lume zou evenwel gewenst zijn
geweest.
En dan Cadillac Walk. Deze
Leidse band. die er net niet in
slaagde om de finale van de Gro
te Prijs te halen, staat de laatste
maanden volop in de belangstel
ling. Eind deze maand worden
opnames gemaakt voor VARA's
Popkrant en de kans is boven
dien niet ondenkbeeldig dat het
nummer 'Boom-boom' op single
verschijnt. De R&B van het
Leidse viertal kende zaterdag
wèl de broodnodige variatie, re
den waarom tijdens dit optreden
het publiek iets enthousiaster
Hoe dan ook, de toekomst ziet
er voor beide bands vrij zonnig
uit. Voor Les Zazous bestaat
thans belangstelling uit het bui
tenland. Positieve recensies ver
schenen onder meer in het Ame
rikaanse 'The Bob' en in het
Franse Nineteen". Bovendien
bestaat de kans dal "Wake up.
wake up' in Frankrijk op single
wordt gezet. En ook voor Cadil
lac Walk begint het nu pas goed.
Gelukkig is er nog meer muziek
dan die. welke op Radio III voor
namelijk de ether in gekwakt
wordt.
HERMAN JOUSTRA
Renée Fokker
Romeo/Julia door Studio's Onafhan
kelijk Toneel. Met: Renee Fokker.
Chris Vinken, Marc Warning en Ma
rijke Kraft. Regie: Mirjam Koen. De
cor: Marijke Kraft. Gezien op 16 ja-
het LAK-theater te z
ROTTERDAM - Waar de rolver
deling bij Shakespeares 'Romeo
and Juliet' minstens twintig per
sonages opvoert, volstaat Stu
dio's Onafhankelijk Toneel met
twee actrices en twee acteurs.
Renée Fokker en Chris Vinken
spelen de rol van Julia en Ro
meo. Het ligt voor de hand om er
verder van uit te gaan. dat Mare
Warning en Marijke Kraft de an
dere rollen voor hun rekening
nemen - maar dat ligt toch iets
anders.
In het programmaboekje wor
den deze laatsten terecht ge
noemd: ensceneurs. Ze zijn als
het ware de manipulators, de re
gelaars van het spel, waarvan de
tragische afloop voor één van de
beroemdste liefdesparen uit de
literatuurgeschiedenis al bij
voorbaat vaststaat. Je hoeft dus
als toeschouwer niet steeds te
weten welk personage ze op een
bepaald ogenblik spelen. In eer
ste instantie gaat het om wat ze
doen. Het is een restant van de
oorspronkelijke verhaallijn, die
hier (gezien de reputatie van dit
gezelschap) builen verwachting
redelijk goed herkenbaar blijft.
Het handelen van de beide
'ensceneurs' staat voor de gehele
constellatie van intriges en lis
ten. die onherroepelijk tot de
juist daarom tragische dood van
het liefdespaar leidt. Doordat al
le overige bij het drama betrok
ken personen op de achtergrond
verdwijnen, komen Romeo, en
vooral Julia in het middelpunt te
staan. Toen deze groep mensen
onder regie van Mirjam Koen
eerder samenwerkte, was dan
ook de titel van de voorstelling
'Alleen Romeo en Julia'. Deze
voorstelling is ontstaan uit de ge
zamenlijke wens om die samen
werking van toen verder te ont
wikkelen.
'Met grimmig plezier, maar
ook vol mededogen tonen wij
u...' staat er in de prgramma-aan-
kondiging. Dat verraadt al het
spelelement, dat in deze benade
ring van analytische versobering
de nadruk krijgt. Men 'toont', en
is er klaarblijkelijk niet op uit om
aan emoties te appelleren, on
danks 'plezier' en 'mededogen'.
Als Julia van de dood (eigenlijk
de verbanning) van Romeo
hoort, gooit zij zich van de mo
derne fauteuil met het gezicht in
een bak met water. Dat is bewust
gespeelde wanhoop - als toe
schouwer moet je genoegen ne
men met het theaterbeeld dat al
dus gerealiseerd wordt.
Van dit soort beelden moet de
voorstelling het hebben. De drei
ging van de bloederige taferelen
is bijvoorbeeld al snel zichtbaar
aanwezig in de vorm van een
boom van ijzerdraad met daarin
messen verwerkt. De bloederige
taferelen zelf ontbreken. Het
werken vanuit en met de vier zui
len, die het toneelbeeld beheer
sen, levert soms bijna choreogra
fische patronen op. Het acteren
zelf is een zwakker punt. Ook al
mag je dat hier niet op relaisme
en inlevingsvermogen beoorde
len, verstaanbaarheid zou toch
zeker wel een criterium moeten
zijn. De beide heren laten het
nog wel eens afweten.
Demonteren en daarna weer
opbouwen. Probeer het eens met
de cassetterecorder, en je houdt
gegarandeerd enkele onderdelen
over. Het apparaat is misschien
onbruikbaar geworden; je visie
op dat ding is in elk geval anders
geworden. Iet.s dergelijks heelt
in deze eigenzinnige Romeo/Ju
lia plaatsgehad.
WIJNAND ZEILSTRA
'Pissebetter' van 'Imperium'. Tekst
en regie: Jackie Labordus. Gezien op
18 januari in hel Microtheater, Lei-
LEIDEN - Op de achterflap van
het programmaboekje van de
kindertoneelvoorstelling 'Pisse
better' staat een 'bon voor een
gratis proefpakket'. Wie het in
vult krijgt speciale luiers thuis,
de Optifit Junior voor overdag,
de Optirest voor 's nachts. Wie
vult die bon in? Niet de kinderen
vanaf 6 jaar die onder het mom
van kindertoneel volkomen ten
onrechte naar het Microtheater
zijn gelokt.
In eerste instantie lijkt 'Pisse
better' te gaan over het bedplas
sen van kinderen, waarvan je
dot, gegeven de leeftijd, niet
meer verwacht, later blijkt dat
'incontinentie' in het algemeen
te zijn. Zo blijkt de tante van de
hoofdpersoon en bedplasser
sinds een operatie haar plas te la
ten lopen. Incontinentie, legt ze
tijdens een spreekbeurt op de
school van haar neef uit is dat
mensen hun plas en poep laten
lopen, ze kunnen daar niks aan
doen en er zijn er 500.000 in Ne
derland. Na afloop van de voor
stelling krijgt een mevrouw van
de Landeliike Vereniging Incon
tinentie kort het woord, waarna
ze aan de acteurs bloemen geeft.
En wij hopen maar dat de klein
tjes begrijpen waarom die me
vrouw zo blij is en dat ze straks
misschien weer lekker mogen
gaan schaatsen.
Incontinentie als onderwerp
voor kindertoneel. Dat veronder
stelt een levendige fantasie. He
laas blijft de fantasie beperkt tot
de onderwerpkeuze, de voorstel
ling was oersaai. Maar eerst de
positieve dingen. Jaap Slagman
zette als enige een helder perso
nage neer. Bart in 't Veld had
mooie muziek gemaakt voor
twee liedjes, die onmiskenbaar
tot de hoogtepunten van de vc
stelling behoorde. En voor
rest was het pet. Het spel blijft
beperkt tot roepen en krijsen ter
wijl de hoofdpersoon in zijn spel
varieert van zacht eitje tot boter
zacht eitje. De juffrouw van de
klas gebruikt zinnen als "wel valt
me op dat de gemoederen erg
verhit zijn" terwijl de vader
de 10-jarige bedplasser zegt dat
hij er met zijn vriendin over moet
praten. "Als het je beste vriendin
is dan laat ze je niet zomeer zak
ken". Geen best beurt van 'Impe-
nUniRADBOUD ENGBERSEN.
Doorzichtig spel Bergonzi-trio
Het Trio Bergonzi, bestaande uit Da
niël Weissmann, viool, Fredéric Lai-
né, altviool, en Alain Courmont, Cel
lo, met werken van Schubert, Rous-
sel, Dohnanyi en Mozart. Gehoord op
18 januari in het Groene Kerkje.
OEGSTGEEST - Het licht van
de winterzon, dat zondagmiddag
door de Groene Kerk speelde,
vormde een stemmig decor voor
het openingstuk, het eendelige
strijktrio nr. 1 in Bes van Schu
bert. Het Trio Bergonzi, dat ge
noemd is naar de gelijknamige
Italiaanse vioolbouwer, gaf met
een blijk van evenwichtig en
doorzichtig ensemblespel. Men
kon horen dat een strijktrio de
mocratischer is dan een strijk
kwartet. waarin de tweede violist
vaak een ondergeschikte rol ver
vult. Een trio is dan ook geen on
volledig kwartet, maar vormt een
eigen karakter en heeft zijn eigen
muziekliteratuur, die weliswaar
minder uitgebreid is dan die
voor vier strijkers maar toch mo
numentale composities bevat.
Klonk Schubert nog enigszins
gereserveerd, in Roussel en Doh
nanyi kwamen de musici steeds
meer op dreef. Roussel (1869-
1937), oorspronkelijk een zeeka
pitein, componeerde als autodi
dact en ontwikkelde een eigen
stijl, lyrisch van karakter met
verrassende samenklanken. In
zijn strijktrio kon de altist Frédé-
ric Lainé.zijn hart ophalen in het
middendeel met een lange altso
lo. Het speelplezier kwam bij
hem het meest van de drie naar
voren. De cellist Alain Courmont
beschikt over een soepele tech
niek waarmee hij zich aanpaste
aan de lichtere klank van de
viool en de altviool.
Daniël Weissmann leidde het
geheel onopvallend maar met
vaste hand. Tenminste voor de
pauze, want het beroemde zesde
lige divertimento in Es van Mo
zart, dat na de pauze werd ge
speeld, bleek in dit programma
wat lang te duren. De concentra
tie viel soms weg, waardoor de
violist hier en daar zeer valse no
ten produceerde. Het vierde
deel. een thema met variaties,
klonk daarentegen wel overtui
gend. evenals het laatste stuk
voor de pauze, de serenade op. 10
van de Hongaarse componist
Ernst von Dohnanyi. Ondanks
de kleine bezetting geven de vijf
delen soms een symfonische in
druk en doen denken aan de se
renade voor strijkorkest van
Tsjaikowski. Het Bergonzi trio
ontwikkelde een warme klank in
de hartstochtelijke melodieën,
die werden afgewisseld door een
driftige fuga als tussenliggend
scherzo.
Het volgende concert in deze
kerk is op zondagmiddag 15 fe
bruari en wordt gegeven door
het Neues Glinka Kwartet.
FRANK DEN HERDER.
Neerlandicus
prof. Borgers
(69) overleden
LEIDSCHENDAM (ANP) - De
emeritus-hoogleraar moderne Ne
derlandse letterkunde, prof. dr. G.
Borgers. is eind vorige week op 69-
jarige leeftijd in zijn woning in
Leidschendam overleden Hij ge
noot in vakkringen maar ook daar
buiten een grote reputatie als we
tenschapsman.
Gerrit Borgers werd na een le
raarschap, dat hij combineerde
met een redacteurschap van het
tijdschrift Podium, in 1954 be
noemd tot hoofdconservator van
het Letterkundig Museum in Den
Haag. Dat is hij tot 1978 gebleven,
waarna zijn benoeming volgde tol
hoogleraar moderne Nederlandse
letterkunde aan de Universiteit
van Amsterdam. De crematie is
morgenmiddag in Ockenburgh.
AMSTERDAM (GPD) - De schrij
ver W.F. Hermans heeft gister
avond zijn lezing ter gelegenheid
van de openingsfestiviteiten van
theater De Balie niet ongestoord
kunnen houden. Een bommelding
dwong hem en de vele toehoorders
het vernieuwde pand voor een uur
te verlaten. Hermans werd tijdelijk
ondergebracht in het nabijgelegen
hotel Marriott. Het publiek moest
op straat of in de cafés van het
Leidseplcin wachten op het 'sein
veilig'. De demonstranten met hun
duidelijke teksten tegen Hermans'
optreden in Zuid-Afrika waren
toen al lang vertrokken
De teksten van de demonstran
ten. die voor het begin van de lite
raire bijeenkomst (onderwerp:
Eerste zinnen van romans) in de
verwarmde hal mochten staan, wa
ren in duidelijk Nederlands of
Zuidafrikaans proza gesteld: 'Her
mans. hoe lang ben je nog verze
kerd, Haha', 'Herman de stem van
het regiem', 'Vrijheid van menings
uiting slegs vir Hermans, Botha,
Reve. Heldring. Oltmans en Quint'.
terwijl Hermans ook nog op één
lijn werd gesteld met de omstreden
Franse literator Celine: 'Celine
Hermans collaborateurs'.
Terwijl 'Mandela vrij' werd ge
roepen en het Amsterdamse stads
bestuur aan de kaak werd gesteld
voor het laten optreden van Her
mans, schuifelden de vele belang
stellenden naar binnen. Voor hen
werd nog een extra zaal met video
installatie ingericht - de theater
zaal zat stampvol - zodat ze de au
teur zelf aan het woord konden ho
ren. Hermans was al zeer vroegtij
dig in De Balie aangekomen.
Alles scheen rustig te gaan verlo
pen tijdens de lezing. Een bommel
ding zorgde echter voor de nodige
opwinding. De politie gelastte ie
dereen snel het pand te verlaten.
Binnen enkele minuten was het
aanpalende deel van de Amster
damse binnenstad geblokkeerd
door met zwaailichten dwars op de
weg gezette politiewagens.
Dé bommelding kwam voor de
leiding van De Balie toch nog on
verwacht. omdat men het hele ge
bouw om zeven uur 's avonds nog
nagekeken had op eventueel ver
dacht uitziende voorwerpen. Er
was niets gevonden. Later bleek
een kelderluik te zijn vernield. De
melding kwam binnen bij de poli-
W.F. Hermans tijdens zijn lezing in 'De Balie'.
tie. die geen risico nam. Hermans
bleef dus voorlopig steken in zijn
zuiver literair gehouden volzinnen.
Hij had net wat explosieven gelegd
onder de eerste zinnen in de ro
mans van Vestdijk en boektitels
van Gomperts.
De letterkundige seance, die niet
zo bar veel om het lijf had - Her
mans zorgde wel de lachers op zijn
hand te krijgen tijdens zijn vertoon
van zwakke voordrachtskunst -
werd na een uur voortgezet. Hij
werd, als ware hij de held,.die net
persoonlijk met gevaar voor eigen
leven een brandbom onschadelijk
had gemaakt, met daverend ap
plaus begroet. Hermans was trou
wens bij de melding van het po
dium gestapt onder het uitroepen
van: Waar gaan we naar toe... Dal
was dus Marriott.
Het kouwelijke oponthoud
werkte niet inspirerend op de inte
resse van het publiek - veel pers
vertegenwoordigers en Hermans-
fans - om in discussie te gaan met
de omstreden Nederlandse schrij
ver. Er mochten van de avond-leid
ster Lien Heyting namens de
Stichting Literaire Activiteiten
Amsterdam ook geen politieke vra
gen gesteld worden. Zo bleef dus
ook de vraag achterwege waarom
W.F. Hermans nogal veelvuldig
sprak over Multatuli en diens Max
Havelaar. Niet zo heel fijngevoelig
deze keuze, omdat Multatuli toch
de inlandse bevolking in bescher
ming nam tegen het onrecht haar
door het regiem aangedaan. Her
mans leek al lang blij zo onge
schonden uit deze Amsterdamse
bijeenkomst te komen. Hij wilde
onmiddellijk na de lezing geen
commentaar geven op de bommel
ding, maar haalde wel zijn onge
schonden schouders op.
AMSTERDAM (GPD) - In het ka
der van de vele activiteiten waar
mee theater De Balie in Amster
dam de officiële opening van het
vernieuwde gebouw viert, werd
gistermiddag een Russisch stuk
over Tsjernobyl gepresenteerd:
'De sarcofaag' van Wladimir Goc-
barjev. De rollen werden onder lei
ding van regisseur Peter de Baan
voorgelezen door een gemengd ge
zelschap van politici en acteurs.
Hans van Mierlo had het grootste
'naturel', de andere politici, van
wie je toch ook" een vertrouwdheid
met optreden in het openbaar kunt
verwachten, brachten het er min
der soepel van af.
Echt belangrijk was dat niet, het
ging er toch voornamelijk om het
publiek kennis te laten maken met
een naar Russische maatstaven
zeer kritisch stuk. Wat de dramati
sche opbouw betreft is 'De Sarco
faag' nogal conventioneel, met veel
aandacht voor het plichtsgevoel
van dokters in een ziekenhuis voor
stralingspatiënten, en bewonde
ring voor het heldendom van een
aantal technici in de kerncentrale
tijdens de ramp.
'Actrice' Andree van Esi
toneelstuk 'De Sarcofaag'.
'acteur' Hans van Mierlo tijdens van liet
Binnen die conventionele
aanpak is er echter inderdaad veel
ruimte voor kritiek, zowel op de
gebrekkige manier waarop de
hulpverlening op gang komt als op
Scliiider Guttuso overleden
de machthebbers die de hele zaak
het liefst in de doofpot willen slop
pen. Er is een echte schurk (Jaap
Boersma). de directeur van de
kerncentrale, een bureaucraat die
zich verschuilt achter zijn supe
rieuren. En er is een een plichtsge
trouwe officier van justitie (Ton
Lutz) die alles tot op de bodem wil
uitzoeken.
ROME (DPA) - De Italiaanse schilder Renato Guttuso is in de nacht van
zaterdag op zondag na een langdurige ziekte in zijn woning in Rome
overleden Hij is 75 iaar geworden.
De kunstenaar, die sinds 1951 lid was van hel centraal comité van de
Italiaanse communistische partij, geldt als een van de belangrijkste Ita
liaanse schilders van deze eeuw. Zi jn stijl wordt omschreven als expres
sionistisch realisme.
Guttuso had in november de Italiaanse staat elf van zi|n belangrijkste
doeken geschonken, waarondei ..de kruisiging", die als voorbeeld van
zijn „realistisch expressionisme" geldt. De waarde van de schenking be
droeg bijna acht miljoen gulden Vee! van de werken van de schilder zijn
politiek getint.
De uit een arm milieu stammende schilder stierf als miljonair. Hij was
bevriend met Pablo Picasso en andere vooraanstaand'' schilders uil de
20e eeuw. Sinds de dood van zijn vrouw Mimise in oktober 1986 was
Guttuso bedlegerig.
De presentatie van het stuk, dat
in opdracht van de Russische auto
riteiten is geschreven en in Mos
kou nog steeds volle zalen trekt,
past in het streven van De Balie om
haar theateractiviteiten te combi
neren met politieke en actuele on
derwerpen. De voorlezing van 'De
sarcofaag' werd gevolgd door een
lezing van de Engelsman Bryan
Wynne over de risico's van de mo
derne technologie. Binnen dat ka
der was het interessant om van de
inhoud van het stuk kennis te ne
men. voor een echte opvoering
leek het minder geschikt.
