M
Arsenal krijgt weer kleur
Van der Smissen: valse
start bij profbiljarters
Bekerstrijd reserve-teams
Glorieuze tijden herleven in jubileumjaar
an
ft—,
PAGINA 12
SPORT
ZATERDAG 13 DECEMBER 1986
LONDEN (GPD) - Op kerstmis 100
jaar en aan het einde van dit sei
zoen kampioen van Engeland. Dit
scenario lijkt te mooi om waar te
zijn. En nóg zijn het er velen, die
eraan twijfelen. Maar een blik op
de ranglijst leert dat op dit moment
Arsenal de hoogste ogen gooit in 's
door
Haye Thomas
lands eerste divisie en vanuit die
veelbelovende positie met de week
zelfverzekerder gaat spelen. Ge-
Feest in Londen in 1971 nadat het
Arsenal van aanvoerder George
Grahamdoelman Bob Wilson en
de langharige Charlie George de
dubbel heeft veroverd.
(archieffoto ANP)
zien het glorieuze verleden slaat
dat heel wat oude sentimenten los.
Want de 100-jarige was vroeger een
beroemdheid van de eerste orde.
Niet alleen in eigen omgeving,
maar tot ver buiten de landsgren
zen. Zoals dat nu geldt voor clubs
als Manchester United en Liver
pool, die Arsenal als een grote na
tionale en ook internationaal er
kende voetbalmacht, allang in de
vergetelheid hebben gedrukt.
Gaat het nu veranderen? Wordt
Arsenal weer een toonaangevende
club, die gezien de opbouw en sa
menstelling van het elftal in de ko
mende jaren de glorie van weleer
kan doen herleven? Met dit soort
vragen houden de kenners zich al
weken bezig. En zo langzamerhand
neigt hun kritische oordeel tot de
erkenning dat de melange van ta
lent, techniek, inzicht en vooral in
zet van het huidige Arsenal, een
grote belofte inhoudt en dat het
zeer wel mogelijk is dat met dit elf
tal van vooral jonge spelers de ba
sis kan worden gelegd voor een
nieuwe, in rood-wit verpakte my-
thevorm.
Want mythevorming heeft inder
daad plaatsgevonden rondom Ar
senal, in 1886 als een onbeduidend
vriendenclubje opgericht toen een
groep werklozen uit Nottingham,
die in de grote Londense munutie-
fabriek van Woolwich Arsenal
werk had gevonden. De Royal Ar
senal FC, met de bijnaam The Gun
ners, noemden de mannen uit Not
tingham hun voetbalclub. En in de
van huis-uit meegenomen rode
shirts en witte broeken begonnen
zij het Londense voetbalavontuur,
dat hun in 1890 de Kent Senior
Cup opleverde en een weliswaar
verloren maar dapper gespeelde fi
nale tegen de Old Westminsters om
de London Senior Cup.
Deze snelle successen brachten
het prille Arsenal al snel de begeer
de uitverkiezing om in de tweede
divisie van de Football League te
mogen spelen. Andere uitverkore
nen waren in 1893: Newcastle Uni
ted, Middlesborough, Ironopolis
en Rotherham Town. Een hoopvol,
maar nog altijd bescheiden begin.
Want het jonge Arsenal leefde diep
in de schaduw van bijvoorbeeld
een club als Wolverhampton Wan
derers, dat als mede-oprichter van
de Engelse league van zijn eerste
sponsors, de machtige bierbrou
wers van Northampton Breweries,
een prachtig stadion had gekregen
en al zo sterk gevolgd werd, dat op
uitwedstrijden manden vol post
duiven meegingen om het enthou
siast meelevende thuisfront voort
durend over het scoreverloop te
kunnen inlichten.
Arsenal kwam pas in 1904 in de
hoogste voetbalafdeling, maar erg
veel werd daar niet gepresteerd.
En toen in 1913 het lang verwachte
dieptepunt kwam en Arsenal de
gradeerde, gebeurde dat zelfs met
het allerlaagste aantal punten en
doelpunten uit de geschiedenis
van de eerste divisie. Na de Eerste
Wereldoorlog kwam Arsenal terug
in de hoogste afdeling. Niet op de
kracht van zijn voetbal, maar door
de welsprekendheid van zijn
slagvaardige bestuurder sir Henry
Norris. De eerste divisie was met
twee plaatsen uitgebreid. Het vlak
voor de oorlog gedegradeerde
Chelsey en Tottenham waren daar
voor de aangewezen kandidaten en
boven Arsenal stonden ook nog
een aantal clubs die in de tweede
divisie aanzienlijk betere presta
ties hadden geleverd.
Maar tegen het praten van sir
Henry kon niemand op en uitein
delijk werd besloten dat Chelsey
en Arsenal de twee extra plaatsen
innamen. Zo keerde Arsenal terug.
Niet alleen als een blijvertje, maar
ook als een club die zich langzaam
maar zeker ontwikkelde tot een
voetbalmacht van gewicht. Dat ge
beurde onder leiding van de legen
darische manager Herbert Chap
man en zijn rechterhand, trainer
Tom Wittaker. Chapman toonde
zich niet alleen een uitstekend za
kenman, hij was ook een groot
spelkenner en een voetbalstrateeg
met visie. Hij introduceerde het
stopperspil-systeem, door zijn ver
dediger Roberts als een derde back
als het ware aan de midvoor van de
tegenpartij te 'kluisteren' en de
binnenspelers kregen opdracht om
op beurten terug te komen naar het
middenveld en daar in tweede linie
de aanval met scherpe dieptepas-
ses te voeden.
Het was een nieuw systeem dat
door Arsenal onder strenge leiding
van Chapman en Wittaker tot een
cultus werd verheven en de suc
cessen bleven niet uit. Het beroem
de Arsenal van de dertiger jaren
met sterren als Hapgood, Jack, Ja
mes en later vooral Drake, won
vijfmaal de landstitel en tweemaal
de grote FA Cup op Wembley. Ted
Drake, Arsenals goaltjesdief bij
uitnemendheid, vestigde in 1935
een record in de eerste divisie, dat
nog steeds niet is gebroken. Hij
maakte tegen Aston Villa zeven
doelpunten en reisde na afloop ge
woon met de ondergrondse naar
huis; de wedstrijdbal die hem als
een relikwie was geschonken, on
der de arm.
Glorie
Het waren de dagen dat een ster
als Drake slechts zeven pond per
week verdiende. Tenminste in het
seizoen, want tijdens de zomer
werd er van het weekloon een
pond afgetrokken. Niettemin gold
Arsenal als de top van het voetbal.
Voor, maar ook meteen na de
Tweede Wereldoorlog, toen Allison
en Wittaker de gouden lijn, zoals
die door Chapman was uitgestip
peld, doortrokken. Met nieuwe
sterren als Joe Mercer, George
Swindon en later zelfs de beroem
de Tommy Lawton. Hun foto's
sierden de wand van jongenska
mers en als het ging om onze ein
deloze 'partijtjes-tegen' in het
straatvoetbal, werd telkens verbit
terd gevochten om als ploeg Arse
nal te mogen heten.
Nog leeft in onze herinnering
hoe wij als jongetjes in De Meer
met bijna niet te verwerken be
wondering en extase Ajax-doel-
man Gerrit Keizer in de rug keken,
omdat hij in onze ogen de hemel op
aarde had gevonden. Want Gerrit
Keizer, die als groenteman op de
voormalige markt van Cpvent Gar
den werkte, keepte zaterdag bij Ar
senal en stond dan zondag, na een
vlucht met de KLM over de Noord
zee, bij Ajax onder de lat. Keizer
was het ook die Ajax wist over te
halen zijn eigen vaste clubshirt
met het rode middenstuk te verza
ken en uit te komen in de officiële
kleuren van Arsenal. De bekende
rode shirts met de witte mouwen
had hij daarvoor uit Londen mee
gebracht.
Langzaam maar zeker is de gou
den glorie van Arsenal verbleekt
en afgebrokkeld. Nog één keer was
er een opleving toen de ploeg van
1971, bestaande uit voornamelijk
middelmatige, maar zeer hard
werkende spelers, eigenlijk op ka
rakter de dubbel wonnen en niet
alleen de landstitel maar ook de
Engelse voetbalbeker veroverde.
Daarna sloeg echter meedogenloos
de verveling toe. Arsenal zakte
steeds dieper weg in de grauwe
middelmaat van de eerste divisie.
Oh, zeker, de leiding deed zijn ui
terste test en het dient gezegd te
worden; van een werkelijke drei
ging dat het eens zo vermaarde
voetbalinstituut uit de hoogste af
deling zou moeten verdwijnen,
was nimmer sprake. Maar er stond
ook weinig of niets tegeno\*er.
Knieval
Natuurlijk, Arsenal bleef Arse
nal. Als je er heen ging en heel luxe
met de ondergrondse tot vlak voor
het stadion kwam, ontmoette je bij
de hoofdingang steevast George
Clark, de gepensioneerde sergeant-
majoor, die keurig in uniform, zijn
onderscheidingstekens fier op de
borst er sinds jaar en dag op toeziet
wie het heilige der heilige van
Highbury mag betreden. De grote
marmeren hal met het donkere
borstbeeld van Herbert Chapman,
de hoge fraaie bestuurskamer met
veel donker teakhout en leer waar
voorzitter Hill-Wood zijn gasten
ontvangt. Welke gasten dan wel te
verstaan. Want waarschijnlijk als
enige club ter wereld heeft Arsenal
een in lichte pasteltinten uitge
voerde tearoom of lounge, waar de
vrouwelijke bezoekers, maar dan
ook uitsluitend op basis van 'la-
dies-only' toegang hebben.
Arsenal was ook de club die zich
ten behoeve van het publiek voor
en halverwege de wedstrijd verze
kerde van de diensten van de Lon
dense politiekapel, die in de voor
hoede van zijn muzikale vermogen
de vermetele beschikking had over
een nogal gezette tenor. Daarom
niet alleen marsmuziek, maar voor
al ook deuntjes uit musicals en
operettes. Veel of weinig publiek,
regen of wind, de dikke constabel
zong. En nog zien we hem staan; de
handen in vervoering geheven en
zijn van emotie trillende stem hoog
boven de gecombineerde blazers
uit met steevast: 'Gem hab'ich die
Frauen geküsst'. De zingende con
stabel en de Londense politiekapel
zijn op Highbury, in de ten slotte
zeer luidruchtige woede-uitbar
stingen van de jonge aanhang ten
onder gegaan. Ondanks een wan
hopige petitie van de oudere sup
porters werd enkele jaren terug
met deze traditie gebroken. Een
knieval voor de vervlakking, die
als een dikke wolk van verveling
over het voetbal en vooral de sfeer
van Highbury schoof.
Discipline
Dat is dit seizoen op slag veran
derd. Met de komst van oud-speler
George Graham, die in Highbury
met het winnen van 'de dubbel' in
1971 grote dagen heeft gekend. On
der zijn leiding viert Arsenal dit
seizoen het honderdjarig bestaan.
Een eeuwfeest in stijl, want de 42-
jarige Schot heeft weer de oude
discipline teruggebracht, die be
paalt dat op Arsenal-bjjeenkom-
sten, dus ook vóór en na de wed
strijden, de clubblazers met bijbe
horende broek, overhemd en club
dassen dienen te worden gedragen,
dat de spelers onder geen beding
sociale contacten mogen onder
houden met leden van het bestuur
die hun werkgevers zijn.
Tot grote instemming van het
oude kader, dat in de eerbiedwaar
dige sfeer van de plechtige direc
tiekamer met een blos van weelde
op de konen, elke week meer tot de
overtuiging komt dat er weer grote
Arsénal-dagen in het verschiet lig
gen. Waarom? Omdat Arsenal on
der leiding van George Graham,
met doelman Lukic en de interna
tionals Sansom, Anderson en
O'Leary over een van de beste ver
dedigingen beschikt. Met Rocastle,
Quinn, Adams en Hayes, een vier
tal uiterst talentvolle spelers bezit
die niet ouder zijn dan 20 jaar. En
zijn aanval met de agressie en
slagvaardigheid van Williams, Da-
vis, Groves en vooral de grillige
balgoochelaar uit Schotland Char
lie Nicholas een allure heeft gekre
gen, die men in Highbury in geen
tijden heeft gekend. Het gevolg:
steeds vollere tribunes rond de
triomfantelijke koploper van de
eerste divisie. En ook een groeien
de belangstelling voor de eigen
veijaardagscadeaus: een gedenk
boek over honderd jaar Arsenal en
een videocassette, genaamd 'Arse
nal 1886-1986'. Keurige Schotse
George Graham ziet dat het goed
gaat. En is al zover om zijn combi
natie van „straffe discipline, maar
tegelijk erop toezien dat iedere
speler als mens en voetballer in
zijn waarde wordt gelaten", als het
geheim van het nieuwe Arsenal uit
te dragen.
Woensdagmiddag en -avond heb
ik via de televisie zitten genieten
van twee bikkelharde wedstrij
den voor de Europese competi
tie. De wedstrijden tussen Glas
gow Rangers en Borussia Mön-
chengladbach en Guimaraes en
FC Groningen, waarin iedereen
tot het uiterste is gegaan en som
migen zelfs te ver gingen. Rooie
kaarten, gele kaarten, vaak
protesten bij de scheidsrechter
en grensrechters en regelmatig
aanslagen op lijf en benen. En
dat gebeurt vooral in de return-
wedstrijden, want dan valt de de
finitieve beslissing en stijgt ei
genlijk de spanning met de mi
nuut. Jammer voor de spelers
van Groningen dat zij in de Euro
pa-Cup ervaring te kort komen.
In ieder geval in deze wedstrijd.
Vooral de ervaring om met de
grote spanningen om te kunnen
gaan. Want de spelers en trainer
zijn immers na de eerste wed
strijd, veertien dagen geleden,
doorlopend bezig met die zware
uitwedstrijd. Ook de plaatselijke
pers blijft de spanning opvoeren
met commentaren en interviews
van diversen. En dan niet te ver
geten de supporters, die op posi
tieve wijze de spelers proberen
op te naaien.
Dat is alleen nog maar de span
ning vóór de wedstrijd, want het
duel moet nog beginnen. Daarin
wordt een thuisspelende club al
tijd door zijn publiek opge
zweept en dat beinvloedt de
prestatie van die thuisspelende
club veel meer dan die van de te
genstander, Groningen in dit ge
val. Verder komt de rol van de
scheidsrechter uiteraard ter
sprake. In de ogen van Gronin
gen doet hij natuurlijk niet veel
goed, vooral niet omdat de noor
delingen achter staan en zich
maar afvragen of ze nog gelijk
kunnen komen. Dus wordt Gro
ningen elke minuut nerveuzer.
De inzet wordt dan nog groter,
daardoor de leiding van de
scheidsrechter weer scherper en
de conflicten ook talrijker. En als
dan de aanvallers zich ook regel
matig laten verleiden tot sli
dings, grove overtredingen en
protesteren bij de leiding, dan
gaat dat uiteindelijk ten koste
van hun prestatie. Vooral die van
de technisch sterkere.
Dat gebrek aan ervaring om
met die inmiddels tot het kook
punt gestegen spanningen te
kunnen omgaan, dat miste ook
Groningen woensdagmiddag in
Portugal. En als ik naar de televi
sie kijk en luister naar NOS-ver-
slaggever Evert ten Napel, die
het gedrag van de Groningen-
spelers bekritiseert, en roept dat
zij zich volwassener moeten ge
dragen, dan heeft Ten Napel na
tuurlijk gelijk. Hij heeft gelijk
dat ze zich niet weten te gedra
gen als spelers met grote Europe
se ervaring, want dat zijn ze ook
niet.
Trainer Rob Jacobs stelde te
recht vast, dat in deze wedstrijd
zijn sleutelspelers Eykelkamp en
Olde Riekerink alsmede verdedi
ger Mason niet het verwachte ni
veau haalden. Want juist zij zijn
de spelers die met hun kwalitei
ten het spel een beetje kunnen
vertragen en naar hun hand zet
ten.
Maar juist doordat zij allés
wilden geven, met name in ver
dedigend opzicht, hebben zij
ook, vol goeie bedoelingen, hun
gewenste opbouwende en aan
vallende inbreng teruggebracht
tot werken en knokken. En dat is
dan jammer. Want ik vind dat
Groningen kwalitatief niet echt
minder is dan deze Portugese te
genstander. Ik hoop dan ook dat
Jacobs en zijn selectie een paar
jaar ervaring op kunnen doen
met Europa-Cupvoetbal. Want in
de Nederlandse competitie ont
breken veelal die grote spannin
gen. En omdat de Groningse am
bities nu eenmaal ook op Euro
pees niveau gericht zijn, hoop ik
dat die ervaring er mettertijd ook
zal komen.
PIET KEIZER
VALKENBURG (GPD) - Het pro-
favontuur van invitatie-speler
Christ van der Smissen, tijdens de
World Cup-finale in Valkenburg,
was maar 22 caramboles lang. Ver
deeld over drie setjes kwam de zo
imposante Nederlandse kampioen
niet verder dan die miserabele sco
re tegen de Japanner Kobayashi.
Een ontgoocheling van jewelste
voor de werkloze Westbrabander
die zo graag zijn visitekaartje had
afgegeven aan vooral dr. Werner
Bayer, de suikeroom van 's we
relds beste driebanden-spelers.
TENNIS - Twee ongeplaatste
speelsters hebben de halve finales
van de NK indoor-tennis in Goirle
gehaald. Hester Witvoet en de pas
15-jarige Nathalie Vandierendonck
schakelden resp. de als zesde ge
plaatste Digna Ketelaar en de num
mer vijf Titia Wilmink uit. Marian
ne van der Torre (eerste op de lijst)
en de nummer twee Simone Schil
der kwamen eveneens bij de laat
ste vier.
Bij de mannen werd de als twee
de geplaatste Huub van Boeckel
verrassend uitgeschakeld door de
als zevende gerangschikte Chris
Vermeeren. Ook de nummer drie
Jan-Willem Lodder ging ten onder.
Tegen de ongeplaatste Tjerk Bogt-
stra, die een dag eerder titelverde
diger Wim Groeneveld al had uit
geschakeld.
Judoka Van As
mee naar Parijs
LEIDEN - Laurens van As is uitge
nodigd voor de nationale judo
ploeg die deelneemt aan een trai
ningsstage in Parijs. Samen met
nog vijf andere judoka's vertrekt
Van As op 12 januari naar de Fran
se hoofdstad. Vijf dagen later keert
het gezelschap weer terug naar Ne
derland.
In korte tijd is Bayer uitgegroeid
tot 's werelds meest invloedrijke
biljartbaas, omdat hij veel geld in
de sport pompt. Daarom wordt er
nu in Valkenburg op hoog niveau
gespeeld. Daarom ook hoeft Christ
van der Smissen na zijn eerste, zo
desastreus verlopen, kennisma
king met de Bayer-groep nog niet
te wanhopen.
Want een biljarter wordt niet op
één partijtje beoordeeld. Ook Van
der Smissen niet, die er nu niets
van brouwde, maar op het NK-
driebanden een recordgemiddelde
van 1.388 bij elkaar speelde. Of
schoon er nog over moet worden
vergaderd, ziet het er naar uit dat
de profstal van Bayer volgend sei
zoen met vier spelers zal worden
uitgebreid tot zestien.
,.En dan komt, na de Zweed
Blomdahl ook Van der Smissen in
beeld", zei Cees van Oosterhout
gisteren namens de Billiard World-
cup Association (BWA). „Een
tweede Nederlander naast Van
Bracht in het profcircuit is trou
wens toch al onoverkomelijk, ge
zien het aanzien van Nederlandse
biljarters internationaal"
Het ziet er dus goed uit voor Van
der Smissen, ondanks diens teleur
stellend optreden gisteren, maar
het zal voor hem wel wennen zijn
wanneer hij wordt toegelaten bij
de profs. Hoe speel ik het spel over
een set van vijftien? Die kunst
bleek ook Jean Bessems, de derde
invitatiespeler niet machtig. Hij
verloor van de Belg Dielis.
Rini van Bracht heeft het ant
woord wel gevonden. Hij schakel
de gisteren, met niet al te veel
moeite de andere 'gastspeler' Her
man Popeyus uit op een wijze die
vooral zijn verdedigend meester
schap illustreerde. En daar komt
het in partijtjes over zo'n korte
lengte natuurlijk op aan, geen ga
ten laten vallen.
Verliezen in Valkenburg heeft,
met het daar gehanteerde KO-sys-
teem, vervelende gevolgen. Finan
cieel vooral. Bij een overwinning
in de eerste ronde is een profspeler
verzekerd van 6000 Duitse marken,
bij de laatste vier van 12.000 en bij
de laatste twee van 25.000. De win
naar in Valkenburg toucheert
50.000 DM. Omdat het om een fina
le gaat is de winnaar van het klas
sement over de vier proftoernooien
ook nog eens 50.000 Dm extra rij
ker.
Raymond Ceulemans, de favo
riet voor het grote geld, heeft mo
menteel 80.000 mark en er ligt nog
meer op hem te wachten.
Eerste Winst
van Vunderink
ALKMAAR (ANP) - Robert Vun
derink heeft zijn eerste overwin
ning bij de marathonschaatsers be
haald. De 'gesjeesde' allrounder uit
Raalte was gisteravond in Alkmaar
de snelste in de vierde rit van de
zesdaagse. In de massasprint ver
raste hij niemand minder dan de
onverslaanbaar geachte Richard
van Kempen en Andries Kasper.
Met zijn tweede plaats verstevig
de Van Kempen zijn leidende posi
tie in de zesdaagse. Met nog twee
dagen (Amsterdam en Heeren
veen) kan hem de eindzege plus de
daarbij behorende gouden schaats
nauwelijks ontgaan.
IJ shockeyj eugd
naar Italië
LEIDEN - Wim Oostveen uit
Hoogmade en Gert-Jan Vreeburg
uit Voorschoten zijn geselecteerd
voor het nationale jeugd-ijshoc-
keyteam. De ploeg van Jong Oran
je neemt van 19 tot en met 22 de
cember deel aan een internationaal
toernooi in Italië.
LEIDEN - Vanwege het soepele verloop van de veld-
competitie voetbal organiseert de Afdeling Leiden na
de winterstop een bekercompetitie voor reserve
teams. Alle lagere elftallen van zowel de zaterdag- als
zondagcompetitie spelen, in poule-vorm, minimaal
drie extra duels.
De Afdeling voegt daartoe de reserve-klassen samen
in poule's van vier. Op zaterdag betekent dat derhalve
dat in eerste instantie de elftallen uit IA, 2A en 2B
samenkomen, alsook die van 3A tot en met 3D, 4A tot
en met 4G en 5A tot en met 5G.
Na een eerste schifting spelen de reserves uit de der
de, vierde en vijfde klasse een tussenronde, waarna
opnieuw poule's van vier team worden samengesteld.
Daaruit komen, tijdens ééndaagse toernooien, de win
naars die het vervolgens moeten opnemen tegen de
sterkste teams van de zondag, die daarvoor eenzelfde
procedure hebben gevolgd. Uiteindelijk blijft er één
winnaar over die de Afdelingsbeker voor reserve-ploe
gen in ontvangst mag nemen. Voor half april dient de
bekercompetitie zijn beslag te krijgen.
Brinkman
(links) en
Mies
Bouwman
rechts
rond op zijn
tentoon
stelling.
(foto ANP)
Frans Molenaar in Haags Gemeentemuseum
Twintig jaar haute couture
DEN HAAG - "Frans Molenaar, haute couture 1967-1987", is de
titel van de tentoonstelling die tot 8 maart volgend jaar te zien is in
het tentoonstellingsgebouw van het Haags Gemeentemuseum.
Eindelijk erkenning voor de couturier als kunstenaar? Niet in zijn
algemeenheid, wel in het geval van Frans Molenaar, zoals Ietse
Meij conservatrice twintigste eeuw van het Kostuummuseum uit
legt. Qua vormgeving sluit het werk van Molenaar aan bij de geo
metrische abstractie en het constructivisme van bijvoorbeeld
Dekkers en Mondriaan. Van deze laatste is de uitspraak:"De mode
iet alleen een getrouwe spiegel van een
de meest plastische uitdrukkingen
tuur".
En de modemaker Frans Molenaar heeft zich altijd als een vis in
het water gevoeld in dat wereld van vierhoeken, driehoeken en
cirkels. In het konsekwent uitwerken van een gekozen thema,
zonder frutsels en zijsprongen, is nu al twintig jaar de grootste
kracht van de Amsterdamse ontwerper. Aankopen uit zijn collec
tie zijn voor een museum met de grootste Mondriaancollectie ter
wereld bijna een logische stap.
De tentoonstelling, naar een ontwerp van architect Cees Dam,
geeft een goed overzicht van twintig jaar Molenaar. Je hebt als
bezoeker eindelijk eens de gelegenheid alle details goed te bekij
ken en met de catalogus in de hand de ontwikkelingen vanaf het
begin mee te maken. De kunstenaar en de kleermaker, gevangen
in een expositie.
Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van het huis Frans
Molenaar verscheen bij uitgeverij Cantecleer een jubileumboek
met dezelfde titel als de tentoonstelling. Ietse Meij schetst daarin
o.m de voorgeschiedenis van het huis Frans Molenaar en de ont
wikkelingen die de ontwerper doormaakte. Het boek bevat heel
veel fraaie zwart-wit en kleurenfoto's. Van kiekjes uit het fami
liealbum tot foto's van zijn laatste collectie (winter 1986). Naast al
die haute couture ook aandacht de andere kant van Molenaar: de
pakken voor de mannen van de Haagse reinigingsdienst, de uni
formen voor het muziekkorps uit Sneek. Het is allemaal terug te
vinden in het boek waarvan Adriaan van Dis gisteren, na een gees
tige toespraak onder de titel "Gaatjes schoenen, die horen", het
eerste exemplaar overhandigde aan mevrouw Brinkman, die de
honneurs waarnam voor haar echtgenoot, die nog in het Catshuis
was. Later kwam hij, vergezeld van zijn collega-minister Nijpels,
toch nog een kijkje nemen. En zo had ook deze Haagse opening
toch weer z'n prominenten.
In het kader van de tentoonstelling worden in het museum twee
modeshows gegeven 31 januari (15.00 uur) "Cirkel", voorafge
gaan door een inleiding van Ietse Meij over "De abstracte vormge
ving van Frans Molenaar" en 7 maart (12.00 uur) toont Molenaar
zijn lentecollectie 1987.
HENRIETTE VAN DER HOEVEN
