'Versimpelen
belasting mag
niemand te
hard treffen'
Blunders maken is bij
Reagan regel geworden
WD wil 1,5 miljard sleutelen aan plannen-Oort
Dr. Wentsel
schrapt
omstreden
passage
DINSDAG 18 NOVEMBER 1986
PAGINA 11
Interview
DEN HAAG - De WD vindt dat de regering anderhalf
miljard moet uittrekken voor vereenvoudiging van
het belastingstelsel. Die zware politieke eis legt de
liberale belastingspecialist mr. Frank De Grave op
tafel na enkele hoorzittingen van de Tweede Kamer
over de voorstellen van de zogenaamde 'Commissie-
Oort', een groep deskundigen die deze zomer advi
seerde over een simpeler belastingstelsel. De Grave
wil de anderhalf miljard gebruiken om de pijn voor
groepen mensen die er in koopkracht op achteruit
zouden gaan wat te verzachten.
Dat geldt met name voor alleenstaanden, die vol
gens de voorstellen van de 'Commissie-Oort' de al
leenstaanden-toeslag kwijtraken. Maar ook voor
mensen met een minimum-inkomen, voor kleine zelf
standigen, voor bejaarden met een klein pensioen en
nog enkele groepen kan een tè grote achteruitgang
van het besteedbaar inkomen optreden. Een inter
view met De Grave, wiens partij in de komende
maanden tot zaken moet zien te komen met de coali
tiepartner, het CDA.
Mr. Frank de Grave: "We praten hier c
ratie sinds de Tweede Wereldoorlog".
Als streefdatum voor invoering
van een nieuw belastingsysteem
is tot nu toe steeds genoemd 1
jauari 1988. "Maar", aldus De
Grave, "Als de zorgvuldigheid
dat vereist, en het draagvlak voor
die wijzigingen in de samenle
ving daar breder door wordt,
mag de invoering van het nieuwe
belastingstelsel eventueel wel
een jaar worden uitgesteld. De
laatste grote operatie op dit ge
bied, de 'twee-verdienerswet' is
te snel doorgevoerd. Bij het in
voeren van de voorstellen van
Oort gaat het om een operatie die
al snel vier keer zo groot is als die
twee-verdieners-wet. We praten
hier over de grootste belasting
operatie sinds de Tweede We
reldoorlog".
door
Peter de Vries en
Marien van den Bos
Een commissie van belasting
deskundigen, onder leiding van
dr. C. J. Oort, bracht in mei van
dit jaar een advies uit aan de re
gering om het bestaande sys
teem van loon- en inkomstenbe
lastingen drastisch te vereenvou
digen. In plaats van de huidige
negen 'schijven', een ingewikkel
de regeling van belastingvrije
sommen met zeven soorten toe
slagen, een aow- en aww-heffing
die net weer iets anders is gere
geld, evenals' de awbz en de aaw
en tenslotte een enorme reeks,
soms ontzettend ingewikkelde,
aftrekposten kwam Oort met een
simpel klinkend advies.
Aftrekposten
De belasting- en premieheffing
moeten in elkaar worden gescho
ven, een groot aantal aftrekpos
ten moet verdwijnen en in de be
lasting voor tweeverdieners
moet het mes worden gezet.
Voorstellen die door de grote po
litieke partijen vrij enthousiast
zijn ontvangen.
Belangrijk uitgangspunt voor
de commissie was dat de opera
tie 'budget-neutraal' zou moeten
uitpakken. De wijziging van het
belastingstelsel mocht de Staats
kas niets kosten. Aan effecten op
het besteedbaar inkomen van al
de verschillende soorten belas
tingbetalers zou niet vallen te
ontkomen, maar die effecten
moeten binnen een marge van
plus of min vijf procent vallen. In
de rekenmodellen van de com
missie is dat aardig gelukt, al is
het vooral de groep tussen het
minimum- en het modale inko
men die er relatief het meest op
achteruit gaan.
In het advies waarschuwt de
Commissie echter voor de grote
verleiding om voor allerlei 'ge
troffen' groepen uitzonderingen
te gaan maken. "Aan die verlei
ding moet weerstand worden ge
boden. Anders dreigt de in zicht
gekomen winst aan vereenvoudi
ging meteen weer weg te lek
ken". De Grave accepteert dat in
komens-effecten zullen optre
den, maar is er ook van overtuigd
dat de acht voorstellen van de
WD 'het hart' van het systeem-
Oort niet raken.
Alleenstaanden
In de eerste plaats noemt De
Grave de positie van de alleen
staanden. "De alleenstaanden
die jonger zijn dan 27 jaar, de uit
keringsgerechtigden en de be
jaarden op minimumniveau zul
len niets merken in hun inko
men. De effecten treden vooral
op bij de alleenstaanden met een
inkomen tussen de 15.000 en
40.000 gulden per jaar wanneer
de alleenstaanden-toeslag (50
procent van de algemene belas
tingvrije som) wordt afgeschaft.
Dat is ook precies de groep on
der de 'ziekenfondsgrens'. Waar
om dan ook niet de oplossing
voor dit inkomenseffect gezocht
bij de ziekenfondspremies?"
De Grave lijkt het een heel
rechtvaardig idee om alleen
staanden niet de volle mep van
de ziekenfondspremie te laten
betalen, evenveel als een groot
gezin met een kostwinner. Wan
neer de alleenstaande bijvoor
beeld maar 70 procent van de
premie betaalt wordt het negatie
ve belasting-effect ongeveer on
gedaan gemaakt. Zo'n maatregel
heeft nog een voordeel volgens
de WD-specialist: "Het heeft
dan niet alleen maar zin om jezelf
als alleenstaande te afficheren,
zoals met de tweeverdienerswet.
Twee 'alleenstaanden' betalen in
dat geval wel twee keer 70 pro
cent van de ziekenfondspremie
en dat is altijd nog 140 procent".
De WD'er springt bij de wijzi
ging van het belastingstelsel ook
op de bres voor de koopkracht
der minima. Die zouden er in de
plannen van Oort 0,3 a 0,7 pro
cent op achteruit gaan. "Het uit
gangspunt moet zijn dat hun
koopkracht gehandhaafd blijft.
Nul procent dus", stelt De Grave
streng. Alleen al deze kleine wij
ziging kost volgens een voorlopi
ge berekening 375 miljoen gul
den.
Hetzelfde uitgangspunt moet
gehanteerd worden voor bejaar
den met een klein pensioen,
vindt de WD-fractie. Deze
groep - bij een klein pensioen
gaat het dan om maximaal zo'n
15.000 gulden per jaar, samen
met de aow dus een inkomen tot
35.000 - zou er volgens de plan
nen ook zo'n 1,5 a 2 procent op
achteruit gaan.
Ziektekosten
Het verder terugdraaien van de
fiscale aftrekbaarheid van 'bui
tengewone lasten', veelal ziekte
kosten, gaat De Grave ook per
soonlijk aan het hart. Drie jaar
geleden heeft hij zich, nog als vrij
vers kamerlid, intensief bemoeid
met het korten op deze mogelijk
heid. In de voorstellen van Oort
wordt opnieuw voor zo'n 400 mil
joen minder aftrekbaar gemaakt
en "dat kan er in individuele ge
vallen fors inhakken. Dat treft
ook vaak de zwakkere groepen
in de samenleving, dus dat moe
ten we matigen", aldus De Gra-
Punt vijf op de wensenlijst van
de WD-fractie: handhaving van
de 'middelingsregeling' voor het
midden- en kleinbedrijf. Een de
tail. erkent De Grave, maar niet
zonder belang: "die regeling is er
voor ondernemers die een sterk
wisselend inkomen hebben, zo
als bijvoorbeeld in de landbouw.
Dan wordt het gemiddeld inko
men over een aantal jaren bere
kend", legt hy uit. Tevens, zesde
verlangen, vindt de WD dat
kleine zelfstandigen financieel
gecompeneerd moeten worden
voor het feit dat ze meer sociale
premie moeten betalen.
De WD zou geen WD-imago
hebben wanneer de partij een
discussie over de belastingen
niet zou aangrijpen om te fulmi
neren tegen de hoogte der tarie
ven die in het bijzoner voor de
hoogste inkomens gelden. Een
oude verkiezingesbelofte van de
liberalen houdt een verlaging
van het toptarief van 72 naar 60
procent in. Oort wil niet verder
gaan dan een verlaging naar 70
procent, maar De Grave is zijn
verkiezingsprogramma niet ver
geten.
Hoge inkomens
"Het gaat mij er niet om die ho
ge inkomens te matsen", ver
weert hij zich nadrukkelijk tegen
de voor de hand liggende kritiek.
"Het punt is dat wij met onze
toptarieven internationaal gie
rend uit de pas lopen. Elders ligt
het hoogste tarief niet meer bo
ven de 50 procent, in Amerika is
het zelfs verlaagd naar 34 pro
cent. Een hoog toptarief, laten
we dat nuchter vaststellen, kost
het bedrijfsleven veel geld, ver
slechtert de internationale con
currentiepositie en kost dus ba
nen".
Politiek net zo pikant is het
laatste punt op De Grave's ver
langlijstje: versterking van de
kinderopvang. "De huidige
tweeverdienerswet kent twee
werkende partners elk een aan
vullende arbeidstoeslag toe. Die
mensen krijgen zo'n verhoging
van hun belastingvrije som om
dat de wetgever ervan uit gaat
dat ze kosten moeten maken om
bijvoorbeeld hun kinderen naar
een creche te sturen. Oort stelt
voor die aanvullende arbeidstoe
slag af te schaffen. Wij vinden
dat de 125 miljoen die op die ma
nier verdiend wordt dan ge
bruikt moet worden voor ver
sterking van de kinderopvang-
mogelijkheden".
De 'knelpuntenlij st' van De
Grave vermeldt één punt opval
lend genoeg niet. Werkgevers en
vakbonden hebben nogal wat be
zwaren tegen Oort's voorstel de
bruto-lonen te verhogen om de
werknemers in staat te stellen al
le sociale pemies zelf te betalen
zonder koopkrachtverlies. "Dat
is het scharnierpunt van de hele
operatie. Kom je daaraan, dan
verdwijnt de vereenvoudiging",
is de conclusie die De Grave
'voorlopig' getrokken heeft. "Ik
ben het ook niet met alle bezwa
ren eens: de vakbonden zijn bij
voorbeeld bang dat het verschil
tussen bruto- en netto-loon dan
te groot wordt. Nou, ik vind dat
de mensen wel mogen zien hoe
veel dè verzorgingsstaat kost".
WASHINGTON - Een van de bij
namen van Ronald Reagan is: „de
Teflon president". Die bijnaam
heeft hij te danken aan de voor een
politicus buitengewoon gelukkige
omstandigheid dat kritiek van hem
afglijdt als water van een in de was
gezette auto.
De Amerikaanse president heeft
een karakteristiek antwoord klaar
als een van zijn initiatieven mis
loopt: hy vertelt dan voor de tv zijn
kant van het verhaal en dat is
meestal voldoende. Daar zijn kras
se voorbeelden van.
door
Henk Dam
Het was Reagan die in 1982 de
beslissing nam Amerikaanse mari
niers in Libanon te stationeren.
Een besluit dat vele Midden-Oos-
ten-experts hem sterk ontraadden.
Spoedig bleek hun gelijk: 241 ma
riniers werden gedood toen een au
to vol explosieven hun hoofdkwar
tier aan puin reed. Reagan legde
voor de buis uit hoe het allemaal
was gekomen en het werd hem op
slag vergeven.
Tweede, meer recente voor
beeld: de president vertelt dat zijn
mislukte top op IJsland met de
Russische leider Gorbatsjov eigen
lijk een groot succes was, legt uit
waarom „Star Wars" voor hem
meer betekent dan welk wapenak
koord ook, en krijgt blijkens de
peilingen acuut de instemming
van de overgrote meerderheid van
de tv-kijkers.
En dus werd dezelfde truc toege
past toen het mis bleek te zijn ge
gaan met de geheime wapenzen
dingen aan Iran. Vorige week ver
telde Reagan welke nobele motie
ven hem daarbij voor ogen hadden
gestaan, hoe de pers het Ameri
kaanse volk had bedrogen en bo
vendien gijzelaars in gevaar had
gebracht.
Aan dat tv-optreden werd een
tweede beproefde strategie - die in
Amerika een „media-blitz" heet -
gekoppeld. In het kader daarvan
gaven de grote namen in Reagan's
regering de afgelopen dagen aan
de lopende band interviews waarin
ze nog eens uitlegden hoe ontzet
tend gelijk Reagan wel had.
Maar een enquête van de omroep
ABC heeft het afgelopen weekein
de duidelijk gemaakt dat het won
der deze keer niet heeft gewerkt:
een grote meerderheid van de
Amerikanen is tegen de wapenzen
dingen naar Iran en - wat nog kras
ser is - eenzelfde meerderheid ge
looft Reagan domweg niet.
Met name de stelling van de pre
sident dat de wapens echt niet be
doeld waren als losgeld voor de gij
zelaars in Libanon, maar uitslui
tend als een manier om contact te
krijgen met gematigde stromingen
in Iran, wordt algemeen terzijde
geschoven.
Communicator
Dat is iets nieuws: tot dusver wa
ren Reagan's grote persoonlijke
populariteit en zijn onmiskenbare
gaven als de „Grote Communica
tor" voldoende om niet alleen elk
ongeloof de kop in te drukken,
maar bovendien de publieke opi
nie voor ook zijn omstreden beslui
ten te winnen.
Daarover mag de president zich
met enige reden zorgen maken.
Het is in het verleden steeds juist
zijn vermogen om het volk in te
pakken geweest, dat politici van
met name de oppositionele Demo
cratische partij ertoe heeft ge
bracht voorzichtig met hem om te
gaan.
Immers: wie Reagan te hard aan
pakte, liep het risico bij de eerst
volgende verkiezingen door het
electoraat te worden weggestuurd.
Dat risico is door de Iran-affaire
heel wat minder groot geworden
en dat is iets dat de president en
zijn regeringsleden nu al helemaal
niet kunnen gebruiken.
De jongste Congres-verkiezin-
gen gaven de Democraten een
meerderheid in zowel het Huis van
Afgevaardigden als de Senaat. Die
meerderheid geeft de Democrati
sche partij onder meer de macht
om te bepalen welke zaken er in
het Congres aan de orde komen.
De voorspelling kan moeiteloos
worden gemaakt dat de reeks blun
ders van Reagan op het vlak van de
buitenlandse politiek door de op
positie zwaar zal worden geëxploi
teerd. Want het gaat om meer dan
alleen de wapenzendingen naar
Iran.
De top in Reykjavik bijvoor
beeld. Reagan stemde daar in met
Gorbatsjov's voorstel om binnen
tien jaar naar totale verwijdering
van alle kernwapens te streven.
Woordvoerders van de president
stelden dat later haastig bij: Rea
gan had de totale verwijdering van
alle ballistische wapens bedoeld.
In de eerste plaats hebben Russi
sche notulen van de top en enige
uitspraken van Reagan zelf sinds
dien duidelijk gemaakt dat Reagan
wel degelijk over alle kernwapens
had gepraat. In de tweede plaats
bleek het voorstel alleen alle ballis
tische kernwapens te elimineren al
dubieus genoeg.
De Europese bondgenoten wa
ren er niet blij mee, omdat zij de
conventionele (niet-nucleaire)
overmacht van de Sowjets vrezen.
En de Amerikaanse militaire top
(die niet was geraadpleegd) toonde
later aan dat het voorstel nauwe
lijks niet te verwezenlijken is.
Hasenfus
Meer misslagen: het boven Nica-
raguaans grondgebied neergescho
ten vliegtuig vol wapens voor de
contra's. Aan boord bevonden zich
drie Amerikanen van wie er één,
Eugene Hasenfus, het er levend af
bracht.
Hebben wij niets mee te maken.
Allemaal particulier initiatief, zei
het Witte Huis snel over die wa
pens met in het achterhoofd de
Congres-uitspraak die dit soort
hulp uitdrukkelijk verbood.
Niets mee te maken? De drie
Amerikanen bleken ex-CIA-man-
nen te zijn. Hun vliegtuig was ei
gendom van een maatschappij die
van de CIA was geweest. Hun toch
ten boven Nicaragua maakten ze
vanaf Amerikaanse luchtmachtba
ses en hun contacten bleken uit
eindelijk regelrecht naar het Witte
Huis te lopen.
Meer: de Daniloff-affaire. Dezelf
de president die zo uitdrukkelijk
had gezegd geen onschuldige bur
gers voor spionnen te ruilen, ruilde
de journalist Daniloff tegen de op
heterdaad betrapte Zacharov- met
de vrijlating van de Russische dis
sident Orlov als flinterdun doekje
r het bloeden.
Verder kwam in september uit
dat het Witte Huis (met name de
Nationale Veiligheidsadviseur
Poindexter) de Amerikaanse pers
had misbruikt door een verhaal
over een dreigende aanval op Libië
te „lekken" dat niet klopte, en geen
andere bedoeling had dan de Libi
sche leider Gadaffï zenuwachtig te
maken.
Maar de gang van zaken rond de
wapenleveranties aan Iran spande
wel de kroon. Het Witte Huis ge
bruikte bij het opzetten van de
contacten in Iran niet de Iran-spe-
cialisten van het ministerie van
buitenlandse zaken en wist dus om
te beginnen al niet met wie men te
maken had.
Dat de opening naar Iran vroeger
of later zou lekken (al was het maar
door de ongetwijfeld talloze Irane-
zen die niets van zo'n Amerikaanse
ouverture moesten hebben) was
een levensgroot risico en dat dit
uitlekken de Amerikaanse politiek
inzake terrorisme zou compromit
teren, evident.
Belazerd
De Amerikanen, zo staat nu wel
vast, werden door hun Iranese con
tacten belazerd in zoverre dat niet
meteen alle gijzelaars in Libanon
werden bevrijd. De verklaring van
Reagan tenslotte, dat de wapenle
veranties echt, heus niet als losgeld
voor de gijzelaars waren bedoeld,
is een belediging voor de intelli
gentie van ook de gemiddelde tv-
7anwaar al die misslagen? In het
verhitte debat dat daarover nu in
spraakmakend Amerika woedt,
hoor je allerhande verklaringen.
Reagan zou rond de Congres-ver
kiezingen nog gauw een paar grote
klappen hebben willen maken.
Hij zou, met nog twee jaar te
gaan, een plaatsje in de eregalerij
der Werkelijk Grote Presidenten
willen verdienen. Hij zou beleids
fouten maken doordat hij teveel
met de publieke opinie rekening
houdt. Hij zou niet doordenken.
Men neme die verklaringen voor
wat ze waard zijn. Wat overeind
blijft, zijn twee regels uit een
hoofdredactioneel commentaar in
de New York Times: „Vergissin
gen, zelfs reeksen blunders, over
komen elke president van tijd tot
tijd. Maar wat zich nu ontvouwt is
een patroon van zulke dubieuze
oordelen en procedures op het ter
rein van buitenlandse zaken, dat
fundamentele twijfel moet rijzen
over de competentie in het Witte
Hüis".
Misstappen; het handelsmerk van president Reagan.
De Haagse gereformeerde pre
dikant dr. B. Wentsel zal een om
streden passage in het derde deel
van zijn 'Dogmatiek' schrappen.
Dat deel komt begin volgend jaar
uit bij Kok in Kampen.
In het oorspronkelijke manus
cript kwam deze zin voor: "Het
aangrijpend lijden van het jood
se volk onder het moordzuchtige
regime van het racistisch natio-
naal-socialisme is de executie
van het straffend oordeel Gods
vanwege zijn ongehoorzaamheid
en ongeloof'.
Wentsel deelde gisteren desge
vraagd mee, dat deze woorden
niet in zijn boek komen.
In dit derde boek zet hij een
aantal meningen over het lijden
van Israël - in het kader van ze
gen en vloek - naast elkaar.
Daarbij onthoudt hij zich van
een keuze, zo liet hij weten. Al in
zijn tweede boek (1982) be
schrijft hij een aantal mogelijke
zienswijzen op de jodenmoord,
met daarbij de gedachte dat dit
gebeuren als een loutering, als
martelaarschap kan worden op
gevat.
"Ik onthoud me nu van een
mening daarover", verklaarde de
predikant. "Het kan zijn dat het
waar is, maar ik weet het niet.
Het lijden van Israël kan een ele
ment van schuld bevatten. Als je
de bijbel als norm neemt, kun je
dat niet uitsluiten. Er zijn ook or
thodoxe rabbijnen die dat bewe
ren. Voor mij is het een geheime-
Van bovenvermelde passage
gaf Wentsel onlangs een kopie
aan een journalist, die hem nade
re uitleg had gevraagd over zijn
geruchtmakende lezing vorige
zomer. In die lezing had de predi
kant de massamoord op joden
een onderdeel van Gods straf ge
noemd. De Anne Frank-stichting
en de Stichting voor bestrijding
van antisemitisme (Stiba) dien
den later een strafklacht tegen
hem in. Ook uit zijn eigen kerk
moest Wentsel de nodige kritiek
incasseren, maar hij behield zijn
positie.
Incest
Binnen de Hervormde Kerk
is een overlegorgaan opgericht
dat de achtergronden van sexue-
le kindermishandeling binnen
het gezin in de kerk aan de orde
wil stellen. De werkgroep han
delt niet in opdracht van de sy
node, maar is een initiatief van
een aantal vrouwen in hervorm
de organen die zich met het in-
cest-probleem bezighouden.
Het overlegorgaan gaat onder
zoeken wat er ten aanzien van de
opvang van incest-slachtoffers
zoal in de kerk gebeurt. Het wil
op dit gebied ook vraagbaak zijn
voor kerkmensen en gespreks
partner voor kerkelijke organen
die met dit probleem in aanra
king komen.
In het overlegorgaan zitten
vertegenwoordigers van de Her
vormde Jeugdraad, de Generale
Diakonale Raad, de afdeling
Vrouw en Kerk van het Centrum
voor Educatie, de Protestantse
Stichting voor Gezinsverzorging
en een werkverband van de Raad
van Kerken. Alle leden zijn vrou
wen. "Dit omdat het aantal vrou
welijke slachtoffers van incest
veel groter is", verklaarde Annet
te van Zon, stafmedewerkster
voor kinder- en tienerwerk bij de
Hervormde Jeugdraad. "Maar
wij willen de problemen van de
mannelijke slachtoffers beslist
niet bagatelliseren".
Op verzoek van de hervormde
Raad voor de zaken van Kerk en
Gezin stelde de synode vorig jaar
de werkgroep 'Incest' in. Die is.
volgens Annette van Zon, be
perkter dan wat het overlegor
gaan voor ogen staat. "De werk
groep is meer gericht op kinde
ren die onlangs slachtoffer van
incest zijn geworden. Wij willen
ons meer met de achtergronden
bezighouden".
Dagkapel
De dagkapel van de Harte-
brugkerk (Haarlemmerstraat) in
Leiden zal komende zondag, 23
november, tijdens de eucharis
tieviering aan het kerkbestuur
worden overgedragen. Ze is een
geschenk van de parochie ter ge
legenheid van het 150-jarig be
staan van de kerk. De kapel zal
overdag open zijn. Een hekwerk
sluit deze ruimte van de kerk af.
Zondag zal ook een koker wor
den ingemetseld met de namen
van alle mensen die een deel van
de kapel hebben 'gekocht'. Op
die plaats komt een gedenkplaat
waarop staat dat de koker pas
over 150 jaar mag worden ge
opend.
Een Pools koor zal aan de vie
ring van zondag meewerken. Het
gemengd koor 'Sint Caecilia' zal
de vaste gezangen zingen.
Lezing. Vrijdagavond 21 no
vember om 8 uur houdt de heer
J. G. Fijnvandraat uit Leeuwar
den in de Lokhorstkerk aan de
Pieterskerkstraat in Leiden zijn
laatste lezing in de serie 'Gods
aktivisten'. Ditmaal gaat het over
de figuur Jeftha uit het bijbel
boek Richteren (11 en 12).
Hervormde Kerk: beroepen
te Zierikzee G. Bos Urk; aange
nomen naar Haarlem-Oost J. J.
van der Heiden Alphen aan den
Rijn, naar Zuilichem-Nieuwaal
kandidaat J. G. Blom Koeken-
gen.
Gereformeerde Kerken: be
roepen te Hendrik Ido Ambacht
W. Barendrecht Oud-Beijerland;
aangenomen naar Delft I. de
Jong Maastricht.
Wereld ten einde
In Kenia (Afrika) zijn meer
dan 150 gelovigen van het kerk
genootschap van de Zevende
dag-adventisten opgepakt omdat
ze hebben aangekondigd dat de
wereld spoedig zal vergaan. Zij
menen, dat daarmee voor hun
landgenoten de noodzaak is weg
gevallen om zich nog langer voor
de ontwikkeling van het land in
te zetten. Dat meldde het Kenia-
se dagblad 'Daily Nation'.
Scholieren, zeggen deze gelo
vigen, kunnen beter niet naar
school gaan, en boeren moeten
de bewerking van hun land maar
liever staken. De regering be
schouwt hun optreden als 'rege-
rings- en ontwikkelingsvijandig'.
Ze zal er hard tegenin gaan.
Het kerkgenootschap - waar
bij naar schatting ongeveer 2,5
miljoen mensen in de wereld zijn
aangesloten - is in de 18de eeuw
in de Verenigde Staten ontstaan.
Al eerder kwam uit deze kringen
de voorspelling dat de wereld
spoedig zou vergaan.
Aids. De rooms-katholieke
bisschoppen van Engeland en
Wales betuigen in een verklaring
hun 'diep medeleven' met alle
patiënten die aan de ziekte Aids
lijden. In samenwerking met an
dere kerken en organisaties wil
len zij steun bieden aan de lijders
en hun familie.
De bisschoppen spreken van
een 'dreigende epidemie'. "Die
kan het best worden bestreden
door een wezenlijke verandering
van moreel en sociaal gedrag.
Dat betekent wel, dat de sexuele
uitdrukking van de liefde aan het
huwelijk is voorbehouden". Vol
gens de bisschoppen zullen de
informatiescampagnes van dat
basisprincipe moeten uitgaan.
Op een persconferentie na af
loop van het bisschoppelijk be
raad beklemtoonde de voorzitter
van de bisschoppenconferentie,
kardinaal Basis Hume, dat de
Rooms-Katholieke Kerk geen
haarbreed kan toegeven als het
gaat om de overtuiging dat se
xuele omgang alleen binnen het
huwelijk geoorloofd is. "Als de
regering voorbehoedmiddelen
gaat verstrekken om een groter
aantal sterfgevallen te voorko
men, dan betreuren wij dat dit
noodzakelijk is".
De Anglicaansde Kerk publi
ceert eind deze maand een bro
chure over Aids met richtlijnen
voor hulp aan slachtoffers en
hun familie.
De Britse regering besloot vo
rige week tot een tv-campagne
tegen de ziekte. Elk huishouden
krjjgt een brochure over 'veilig
sexueel gedrag'.
