'Blotebillenhoofden' nu in trek Vlooienbanden niet helemaal onschuldig Hijgen tegen hijgers Notaristelefoon WERNER BRICOUT HANDELT IN 'MOOIE' MENSEN 'Kijk op veilig' Consument Milieu-eisen aan open haard worden strenger MAANDAG 13 OKTOBER 1986 PAGINA 11. AFWAS De 38-jarige Werner Bricout is ei genaar van een aantal modellen bureaus, één in Nederland, twee in het buitenland. Behalve het za kelijk leiden van deze bureaus be staat zijn werk uit het selecteren van vrouwen en mannen voor fo toreportages en reclamecampag nes. Aan de hand van hun uiter lijk bepaalt hij hun prijs. Wat zijn de eisen die worden ge steld aan mannelijke en vrouwe lijke fotomodellen en manne quins? Werner Bricout is niet alleen mo dellen-agent, maar eveneens orga nisator van shows, beurzen en re clamemanifestaties. In bijgaand interview vertelt hij over zijn er varingen, zijn keuzes en zijn ideeën. 'Adieu messen en vorken, ik was jullie nooit meer af, zo schreef de dichteres Judith Herzberg eens nadat er bij haar thuis een afwasmachine was geïnstalleerd. Die afscheidsgroet heeft iets weemoedigs. Ik begrijp dat. Weg het geheimzinnige geknister van sop. Verdwenen het - onder je wissende duim opklinkende - gekoer van zijn lievelingsglas, dat, als het daartoe bij machte wa,s, meer over zijn lippen zou kunnen vertellen dan jij na dertien jaar samenzijn. Afwassen, ik heb er nooit een hekel aan gehad. En nog niet. Als er tenminste geen goulash of spinazie op het menu heeft gestaan. Het uitheemse gerecht veroorzaakt een bloedbad, het Hollandse een vettige kroosjaag. Zoiets, het is bijna net zo rampzalig als ergens in de diepte een sigarettepeuk tegenkomen, die als je hem uit het afwaswater wilt opvissen ogenblikkelijk al zijn draadjes laat gaan. Maar toch, ook dan is er de diepe bevrediging als het aanrecht weer leeg is en grondig afgenomen met een doekje dat geen natte sporen achterlaat, iets dat je alleen kunt bereiken als je het grondig uitwringt, ja, bijna wurgt. Een voorbeeld. Je hebt de gasten uitgezwaaid en loopt, met je glimlach nog op, terug naar de huiskamer - herstel - naar de plaats van de misdaad. Want, je hebt de onttakelde feestdis nog niet gezien of het flitst door je heen: "Hier is iets verschrikkelijks gebeurd!" Meteen wordt de herinnering aan de avond vies. De asgeur die in het vertrek hangt, sterkt je in het vermoeden dat alle wederzijdse sympathie in drie, vier uur is opgebrand. Pas als alle kopjes, borden, messen, lepels en vorken lekker in bad zijn gedaan en zich weer op hun vertrouwde plek bevinden, komt de glans van de avond terug. Je hebt de gebeurtenis als het ware in een droom veranderd. En een plezierige droom hebben, dat mag nog net van de calvinist in je. Leuk hoor, ik zag het al aankomen. U heeft straks een etentje voor twaalf personen en nu mag ik morgen bij u komen afwassen. Neei kijk, zo werkt dat niet. Afwassen op vreemd terrein, dat is vreselijk. Zowel voor de thuisclub als voor de afwasser. Het afwasmiddel en de kwast, die zijn nog net te vinden. Ze bevinden zich in het gootsteenkastje. Net zoals die andere onderduiker trouwens, de ontstopper. Tot zover is er dus niks aan de hand. Maar bij het afdrogen begint de ontreddering. Je begint te twijfelen aan de verstandelijke vermogens van degenen voor wie je de vaat doet. Wat moet in godsnaam die peen-en-uienstamper - toch al zo'n ellendig ding om af te wassen! - naast het busje met rattengif? Ziet de heer des huizes er nu echt alleen maar zo slecht uit omdat hij zijn dromen over het burgemeesterschap van Leiden op 3 oktober in rook zag opgaan, of voegt zijn vrouw af en toe stiekem een snufje van het verdelgingsmiddel toe aan de stamppot? En dan die krappe bestekbak, hebben ze die soms door een werkloze timmerman laten maken? De raadsels volgen eikaar op. Je wordt geconfronteerd met een totaal ander systeem van opbergen. En dat is irritant, zeer irritant. Dat zorgt voor remmingen in het afwasproces, waarvan een van de charmes nu juist is dat het op eigen terrein zo vloeiend verloopt. Het is een soort puzzel die alleen jij en je huisgenoten weten op te lossen. Je staat in die vreemde omgeving voor een dilemma: bergje de dingen lukraak op, zodat ze voor de eigenaars niet meer zijn terug te vinden, dan laadt je de verdenking op je datje wat van het tafelzilver in je zak hebt laten glijden. Moetje om de haverklap vragen waar iets hoort te liggen, dan ben je al gauw een lastpost in plaats van een hulpverlener. Nee, afwassen, dat doe je net als slapen het lekkerste thuis. Ik ben rolbevestigend bezig - ik kan het verwijt van de vrouwenbeweging al hóren. Niks hoor, ik vind afwassen gewoon leuk. Neem onze koningin nu bijvoorbeeld. Die vrouw zal vast nooit zelf de vaatkwast ter hand nemen. Toch doet iets in haar verschijning mij vermoeden dat zé er geen hekel aan heeft. Misschien zijn het die lange handschoenen die ze altijd draagt. Ze zijn dan wel niet van rubber, maar toch, elke keer dat ik haar samen met al die hoogwaardigheidsbekleders zie, heb ik het idee of ze zo bij de afwas is weggerukt. Of zou ze die handschoenen dragen als een bescherming voor dat andere schuim? ANGELA PINNEBERG „Ik heb geen smaak meer", vindt Werner Bricout, eigenaar van de Avantgarde modellen bureaus „want die raak je kwijt zodra je puur vakmatig met 'mooie mannen en vrouwen' bezit bent. Vroeger riep ik nog wel eens: wat een te gekke vrouw en die man is prachtig. Dat is voorbij. Ik heb nu alleen nog maar de klanten in mijn achterhoofd, wat hun wensen zijn, waar ze naar zoeken, of een model daar aan kan beant woorden. door Margriet Hunfeld Wanneer iemand hier binnen komt die ik niet in relatie kan zien tot mijn klantenkring, dan kan hij of zij het vergeten. Ik werk veel voor de mode, de cosmetica en de confectie. Voor al deze branches gelden verschillende normen. Een meisje dat in het confectiecentrum jurkjes moet showen zal er anders uit moeten zien dan een meisje voor een cosmeticaklant: Gezichtslijnen, het bewegen, ca paciteiten, het figuur, dat zijn dan enkele dingen die meespelen. Het is simpel wanneer je wéét watje klant wil. Tegenwoordig zijn fotomodellen van 15 jaar erg in trek bij de klanten. Meisjes op die leeftijd kan je nog 'vormen' in te genstelling tot een meisje van 23 die al markante gezichtslijnen heeft. We noemen die hele jonge meisjes de 'blotebillenhoofden', omdat je met cosmetica zo'n ge zicht totaal kunt veranderen. Behalve de 'blotebillenhoofden' zijn de 'frisse', de 'healthy' (gezon de) meisjes ook veelgevraagd; het opgefokte van de glamour-achtige vrouwen is helemaal uit. Nog niet zo lang geleden moesten de sproe ten gecamoufleerd worden met dikke lagen make-up, nu worden ze mooi gevonden". Illusies Behalve puur uiterlijke zaken bestaat er bij een fotomodel ook zoiets als fotogeniek zijn. De mooi ste meiden kunnen 'dood' op een foto staan. Veel minder mooie mensen kunnen er op papier juist prachtig uitzien. Werner: „Dat' komt door de uitstraling die een model aanwendt. Haar ogen laten spreken bijvoorbeeld, zich inleven in de opdracht die ze krijgt, acteren haast. De een kan dat, de ander niet. Vraag me niet waar dat aan ligt, er is niemand die dat precies kan vertellen. Apollonia en Linda, twee van Nederlands' duurste mo dellen, zijn door die uitstraling, dat acteren, beroemd geworden. Het is net zo belangrijk als de juiste leng- ir Simone- een goedkoop model: 500 gulden er dag te hebben, voor de confectie ligt die tussen de 1.72 m en 1.75 m, bij de couture tussen de 1.75 en 1.85 mHet gaat, denk ik, vooral om je instelling. Wanneer hier nieuwe mensen komen als model of man nequin, dan begin ik ermee ze te vertellen hoe zwaar dit vak is. Ve len hebben er een verkeerde, te po sitieve, voorstelling van. Er zijn er maar weinigen die hun illusies zien uitkomen, want het fotomodellen werk is een keiharde job. Mijn mo dellen moeten, net als ieder ander, acht uur per dag werken. En die illusie van het prachtig op een foto staan, is dan heel betrekkelijk". Werner wijst een paar modellen aan op de omslag van een mode- vakblad. „Dat zijn de goedkope", zegt hij, „ingehuurd door een klant die er niet teveel geld aan wilde ge ven: Ze zijn niet goed, omdat ze niet variabel genoeg zijn in hun ui terlijk. Een topmodel moet er elke keer anders uit kunnen zien, dat betekent dat schitterende lange ha ren eraf moeten, zodra er opeens een trend is in korte haren. Man nen of vrouwen die hun uiterlijk niet kunnen 'aanpassen aan derge lijke wensen, zullen ^1 snel uit de boot vallen. Een beroemd model zal je nooit herkennen, ze is in staat elk jaar een metamorfose te onder gaan. Doet ze dat niet, dan wordt ze afgezaagd". Kocha - iets duurder; 700 gulden per dag - Rimpels Werner Bricout is zelf tien jaar lang fotomodel geweest Een ern stig auto-ongeluk maakte abrupt een einde aan zijn carrière. Hij liep een half jaar op krukken en zijn volledig verminkte gezicht werd in een kliniek voor plastische chirur gie weer in de oude staat hersteld. Er is weliswaar weinig van te zien, maar door deze ervaring besloot hij zich alleen nog maar met de zake lijke kanten van het modellen- en reclamevak bezig te houden. Zodra hij op de foto moet komt weer even het oude professionalis me terug: „Ik wil niet lachen, daar krijg je teveel rimpels van". Vervolgt even later: „In ons vak kom je veel mensen tegen die den ken dat zij dat ook kunnen: foto- Werner Bricout: "Ik heb model zijn. Ze zien een plaatje van iemand die op een terrasstoel zit in een mooie jurk en er leuk uitziet en denken dan: dat doe ik ook wel even. Maar zo werkt dat niet. Er wordt nogal makkelijk vergeten dat aan één zo'n foto een langduri ge en vermoeiende sessie is vooraf gegaan, dat er minstens 250 foto's zijn genomen voordat die ene eruit is gehaald. Daarom zal een fotomo del haar of zijn leven aan moeten passen aan haar werk, dat betekent vroeg naar bed, niet stappen en ge zond eten. Je moet heel erg fit zijn om urenlang mooi en stralend te blijven voor de camera's. Daarom is een bedrijf als Wehkamp, een van mijn klanten, zo veeleisend, want zij werken zonder zachte lich- téffecten, inkleuring of wat voor technische foefjes ook. Er komt ge woon een keiharde lichtspot op het model te staan en daar kan alleen een topmodel mooi in uitkomen. Als zo'n bedrijf in Parijs op zoek gaat naar een model, selecteren ze er met moeite één uit vier agen- Internationaal „Een andere misvatting is, dat een fotomodel gewoon even ergens binnenloopt en dan de volgende dag op Ibiza zit voor een modere portage. Nou, vergeet het maar. Vóórdat iemand zulke opdrachten krijgt is hij of zij waarschijnlijk al vele malen met een go-and-see-lijst de fotografen langs geweest. Want dat hoort er dus ook bij. En daar moet je wel tegen kunnen. Veel meisjes knappen af, wanneer ze niet direct met open armen worden ontvangen, gooien er bij een derde afwijzing het bijltje bij neer, na tuurlijk is het vervelend als je een keer niet 'leuk' genoeg wordt ge- vónden, maar anderzijds: dat is hét vak. Het hoort er net zo goed bij. Wil je het als model maken dan moet je internationaal gaan werken. Hier in Nederland is al leen de damesbladenmarkt niet toereikend. Daarom", legt Werner uit, die zelf is geboren en getogen in Duitsland „heb ik me gericht op de Duitse markt. Daar worden andere eisen ge steld dan op de Nederlandse. De confectie daar is stijlvoller, ver zorgder, dat betekent dat een mo del meer allure moet hebben. In Nederland heb je de wat noncha lantere confectie en daar is een an der typé man of vrouw voor nodig. Maar een beetje model moet wel al tijd opdrachten kunnen uitvoeren: glimlachen, chagrijnig kijken, on verschillig zijn, ontspannen zitten, nonchalant leunen. Kan hij of zij dat niet en alleen maar statisch te gen een muur staan, dan is de car rière snel voorbij". Gelukkiger Maakt een mooi uiterlijk een mens gelukkiger? Dat is eén vraag waar Werner Bricout een direct antwoord op heeft. „Het maakt een mens vrijer, losser", vind hij „en daardoor waarschijnlijk gelukki ger. Ik geloof dat mensen die niet mooi zijn dat compenseren door zich te storten op hun w.erk, hun studie. Anderzijds is het ook zo dat ik aan topmodellen merk dat zij het weliswaar prettig vinden om mooi te zijn, maar dat het ze gaat verve len om daar elke dag mee gecon fronteerd te worden. Niet alleen in hun werk, maar ook in het dagelijkse leven. Door gaans staan hele mooie vrouwen erg negatief ten opzichte van man nen. Als ze al voor een man vallen, dan is het uiteindelijk nooit vanwe ge zijn uiterlijk. Ik heb hier wel eens bloedmooie vrouwen binnefi zien komen met mannen, waarvan ik dacht: nou-nou, jij kunt wel wat beters krijgen. Maar dan bleek dat die vrouwen gewoon vielen op iets anders. En daar kon ik ze dan ei genlijk geen ongelijk in geven", j Is het niet een soort handel in mensen, wanneer je, zoals Werner Bricout, een modellenbureau leidt.1 Het lijkt op het eerste gezicht wat' merkwaardig om prijskaartjes aaq mensen te gaan hangen: u betaaljj voor Annette f 120,- per uur, vooiJ Carla f 100,- en voor Maria f 140,-' enz. enz. Even iets anders dus, darij het verkopen van, ik noem maar, wat: potten en pannen. Werner: „Het ligt aan je instei* Jing, denk ik. Ik probeer mijn buj reau te leiden alsof het om een groj te, gezellige familie gaat. Zijn er problemen, dan los ik die op, zijn er ruzies of moeilijkheden, dan doe ik daar wat aan. Verder hou ik alle£ in de gaten, een fotograaf die il? niet ken wordt door mij door en door gecheckt, voordat ik een vijf* tienjarig model met hem naar d& Canarische Eilanden stuur voor; een reportage. En als er meisjes, zijn die advies of begeleiding nodigj hebben, dan zorg ik daar voor. An derzijds betekent het 'verhanden len' van mensen natuurlijk ook ctóf je niet, zoals by een slechtlopel* model pot of pan, even over kinff stappen op een nieuwe serie. Daar zit 'm wat mijn 'handel' betreft nou» net het verschil. Gelukkig maar, want anders zou je echt verkeerd' bezig zijn". ADVERTENTIE KOOKBOEKEN in Leiden op Nieuwe Rijn 13 BOEKHANDEL KOOYKER De vlooienbanden die veel honden en katten nodig hebben om jeukvrij te blijven, zijn lang niet allemaal ge heel onschuldig. Bovendien be- Onder het motto 'Kijk op veilig' heeft de Stichting Consument en Veiligheid een aantal folders uitge geven die kunnen helpen in de strijd tegen onveiligheid in het da gelijks leven. Juist in de vertrouwde woonomgeving komen jaarlijks ve le honderdduizenden ongelukken voor. De serie folders wordt regel matig uitgebreid; de laatst versche nen folders gaan over speeltuinen, flessengas, kinderfietsen en glasver pakking. De folders zijn gratis te krijgen via telefoonnummer 06-0220220. Daar kan de consument ook terecht met vragen of klachten over onveilige produkten. staan er grote prijsverschillen tus-1 sen de verschillende merken. Dat concludeert Konsumenten Kontakt in het oktobernummer van Koop kracht. Een vlooienband wordt in het alge meen gemaakt van wat plastic (pvc), een bestrijdingsmiddel en wat hulpstoffen die goed door elkaar worden gemengd. De vlooienband werkt een aantal maan den doordat het bestrijdingsmiddel langzaam vrij komt. Het verspreidt zich als een poeder of als een gas over de hïïid van hond of kat en doodt de daar aanwezige vlooien. In mindere mate gaan ook de teken eraan. Er zijn vijf soorten bestrijdingsmidde len die in vlooienbanden worden ver werkt: carbaryl, dichloorvos, diazinon, tetrachloorvinfos en propoxur. Hoewel ze allemaal wettelijk zijn toegestaan en geen gevaar opleveren voor mens, dier of milieu, betekent dat niet dat ze geheel onschuldig zijn. Zo zijn Carbaryl en Dichloorvos zo giftig dat ze eenvoudig weg afgeraden moeten worden, zo stelt Konsumenten Kontakt. Diazinon is wel erg effectief, maar omdat het gedeelte lijk in gasvorm vrijkomt,'genieten' ook andere huisgenoten van het middel mee. Propoxur in nog het minst slechte mid del, maar tegelijk ook het duurste. Koopkracht vergeleek ook de prijzen van vlooienbanden. Die varieerden van 2,95 tot maar liefst 8,95. Daarbij te kent de consumentenorganisatie aan dat vlooienbanden een echte vlooienplaag het hoofd niet kunnen bieden. Bij het bestrijden van vlooien is in de eerste plaats een goede hygiëne noodzakelijk: zuigen van vloerbedekking en borstelen van huisdieren. onder redactie van Wim Fortuyn en Conny Smits Het Japanse concern Sony heeft een apparaat ontwikkeld tegen hijgers en andere telefoonmisbrnikers. Belt ie mand op om een onfris praatje te hou den of gewoon te hijgen, dan worden zijn/haar uitingen onmiddellijk gregi- streerd. Het slachtoffer legt gewoon de hoorn op de haak en de lolbroek, of loljurk, hoort dan zelf bij herhaling wat voor griezeligheden hij/zij heeft verteld. Het apparaat neemt zestien seconden van het eenzijdige telefoon gesprek op en herhaalt de tekst tien keer. De Amerikanen vinden het zo'n goed middel dat zij het ook willen toe passen. Bij de Nederlandse PTT, die volgens een woordvoerder voortdu rend bezig is met nieuwe ontwikke lingen op dit terrein, bestaat ook inte resse voor het Japanse systeem. Vlooienbanden: niet ongevaarlijk en grote prijsverschillen. Iedereen die vragen heeft over zaken waar de notaris mee te maken heeft, kan zich voortaan wenden tot de Notaristelefoon. Dat kunnen vragen zyn over fami lierechten (bijvoorbeeld testamenten, voogdijregelingen, samenlevingscontrac ten), maar ook over het kopen of verkopen van een huis. De meeste mensèn willen eerst weten waarmee een notaris kan helpen, voordat ze met een concreet geval een noatris inschakelen. Daarom heeft de Koninklijke Notariële Broederschap de informatietelefoon ingesteld. Die kan opbellers ver tellen of het inschakelen van een notaris raadzaam is en wat dat kost. De adviezen zijn gratis. De notaristelefoon is geopend op werkdagen van negen uur 's morgens tot twee uur 's middags. Het telefoonnummer is 070-469393. De milieu-eisen voor open haarden en allesbranders worden strenger. Het mi nisterie van milieu vindt dat in de toe komst alle typen branders gekeurd moe ten worden. Het departement heeft dat voorgesteld in een overleg met de Con- sumtentenbond en de brandweerinspec tie. In overleg met de kachelhandel zal verder worden bekeken wat er kan wor den gedaan aan de verontreiniging door haarden en allesbranders. Het gaat daar bij onder meer om de keus van brand stof voor de branders en door de handel vrijwillig aan te brengen verbeteringen aan de apparaten. Ook komt er binnen kort een brochure uit waarin de open- haardbezitters erop worden gewezen dat ook de binnenlucht in huizen verontrei nigd kan worden door het gebruik van de warmtebronnen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1986 | | pagina 11