Nederland heeft weer
wereldkampioen vissen
Schaken
Dammen
Bridge
Filatelie
VISSPORT
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1986
EXTRA
PAGINA 29
DOOR BRAM VAN LEEUWEN
Dit is Bill Sweeler, sportvisser
uit Westport in de Amerikaanse
staat Connecticut. Hij poseert
hier met een blauwe marlijn van
ruim 5 meter. De uis met een ge
wicht van ruim 500 kilo werd ge
vangen in Montauk in de staat
New York. (fotoAP)
Dit is de laatste visrubriek van
dit seizoen. Het betekent overi
gens niet dat u nu ook direct uw
hengelspullen moet wegbergen,
want de komende herfst- en win
terperiode is er voldoende inte
ressants op en aan het viswater
te beleven. Er zijn zelfs sportvis
sers die ervan overtuigd zijn dat
in de herfstmaanden de beste
vangsten te boeken zijn. Omdat
de vissen - zo luidt hun theorie -
nu eenmaal een wintervoorraad-
je moeten inslaan en dus extra
actief zijn.
Voor de 'winterslaap' van deze
rubriek begint veeg ik nog even
de laatste kruimeltjes leesvoer
van mijn bureau. Wist u bijvoor
beeld dat we sinds kort weer een
wereldkampioen sportvissen
binnen onze landsgrenzen heb
ben? Het is Lud Weyer uit het
Brabantse Boxmeer. Vorige
week zondag behaalde hij die ti
tel tijdens een wedstrijd met een
zeer grote internationale deelne
ming in het Kanaal Marne-Rijn
in de buurt van het Franse
Straatsburg.
Bijna 4 kilo
In de drie uur durende finale
ving Lud Weyer in totaal 59 vis
sen met een gewicht van 3940
gram. Tot dusver is het slechts
één Nederlander eerder gelukt
om de hoogste plaats op het ere-
platform bij de WK-vissen te be
treden. Dat was in 1972 Huub Le
vels. Het Nederlandse succes
was dit jaar trouwens compleet
want ook de derde plaats was
voor een Nederlander. René vap
Neer eindigde met 33 vissen met
een gewicht van 1730 gram juist
achter de Welshman Klein Bram-
son die 14 vissen ving met een
gewicht van 2740 gram.
Bij de landenwedstrijd in het
nabijgelegen Kanaal van Alsace
kwamen de Nederlanders min
der goed uit de verf. Het Hol
landse vyftal kwam niet verder
dan een 14de plaats, terwijl het
goud, zilver en brons werd op
geëist door respectievelijk Italië,
West-Duitsland en Oostenrijk.
Over teleurstelling gesproken:
zaterdag, twee weken geleden,
beleefden mijn vismaat en ik een
complete sofdag. Vissend op kar
per op een van de grotere Zuid
hollandse plassen hebben we
urenlang zitten staren naar
werkelijk bewegingloze pennen.
Zelfs de toch in grote aantallen
aanwezige witvis bleek niet van
zins zo nu en dan een klein hapje
uit onze kruimige aardappels te
nemen. De plas leek te zijn uitge
storven. Tegen het middaguur
besloten we dan ook op te bre
ken om ons heil elders te zoeken.
Overigens met evenveel, liever
gezegd even weinig, succes.
Nachtmerrie
Toen we afgelopen zaterdag
voor een nieuwe karpersessie bij
de plas terugkeerden hoorden
we van de botenverhuurder het
volgende verhaal. In dezelfde
boot waarmee wij 's ochtend een
vergeefse vistocht hadden ge
maakt, was 's middags een ande
re hengelaar weggevaren om in
de middaguurtjes nog rustig een
paar voorntjes te verschalken.
Het werd voor hem een soort
nachtmerrie. Hij verspeelde met
vaste hengel enkele tuigen
achtereen. Kennelijk zat de kar
per op zijn stek die wij enkele
uren eerder vergeefs tot bijten
hadden proberen te verlokken.
Voordat u aan dit relaas twijfelt:
de desbetreffende botenverhuur
der houdt niet - zoals sommige
van zijn collega's - van sterke
promotieverhalen ter stimule
ring van zijn omzet. Als er niks
wordt gevangen, vertelt hij dat
ook ronduit.
Het leert weer eens voor de zo
veelste keer dat je het met de
bijtlust van de vis maar nooit
weet. De ene halve dag zou je
zweren dat de hele geschubde
meute op één oor ligt en even
plotseling is het 'alle hens aan
dek.'
Elk jaar blader ik na de derde
dinsdag in september weer
hoopvol in de stukken van het
ministerie van landbouw en vis
serij om te zien of de sportvisse-
rij nu eindelijk die aandacht
krijgt die het verdient. Helaas
ook ditmaal blijft het bij een
handvol gemeenplaatsen
In plaats van een strengere
controle van het zwartvissen,
waarop door de georganiseerde
hengelsport al jaren wordt geha
merd, merkt het ministerie op
dat de OVB maar goede voorlich
ting moet geven over wettelijke
voorschriften. Een achterhaalde
zaak omdat dat al vele jaren ge-
beurt en het effect tot dusver be
droevend is.
Minder viswater
Verder zegt het departement
lagere overheden te wijzen op
het belang om water aan te leg
gen of open te stellen ten behoe
ve van de sportvisserij in en
rondom de woonkernen. De
praktijk is echter dat juist daar
meer viswater verdwijnt dan er
bijkomt. Het is een illusie te den
ken dat je iets substantieels voor
de hengelaar doet door hem eerst
een polderwater met veel fraai
viswater af te nemen en hem ver
volgens tevreden te stellen met
een paar vijvertjes.
Nog altijd schijnt de overheid
niet te beseffen dat er voor de
sportvisserij iets meer komt kij
ken dan een stukje cultuurwater
en een paar emmers kweekkar
per. Kenmerkend is ook dat men
nu pas in het kader van de open
luchtrecreatie een onderzoek in
stelt naar de mogelijkheden om
conflicten tussen sportvisserij en
het plankzeilen uit de weg te rui
men.
Jarenlang is politiek Den Haag
doof en blind geweest voor de
waarschuwing van de hengel
sportbonden. Illustratief in dat
opzicht is wat er gebeurt in het
recreatiegebied Vlietland bij
Voorschoten. Sinds jaar en dag
wordt daar intensief gebruik van
gemaakt door de hengelaar. Met
eigen geld is er vis uitgezet. Maar
bij de uitvoering van het plan is
er tot dusver geen cent uitgege
ven voor diezelfde sportvisser.
Nog geen steigertje
Wel een groot parkeerterrein
annex surfstrand voor de plank-
zeiler, wel gen jachthaven voor
de watersport, wel plannen voor
allerlei dagrecreatieve voorzie
ningen. Maar voor de hengel
sport nog geen fatsoenlijk vis-
steigertje.
Om dit seizoen niet geheel in
mineur te eindigen twee opste-
kertjes: het ministerie van Ver
keer en Waterstaat heeft beslist
dat de Markerwaard voorlopig in
de ijskast is gelegd en dat het
Grevelingenmeer zout zal blij
ven. Beide belissingen zijn in het
belang van de sportvisserij. Rest
wat de Grevelingen betreft nog
slechts het verlangen naar een
beter sluisbeheer waardoor de
zoutwatervis gemakkelijker bin
nen kan trekken.
Tenslotte het bericht dat tot 1
mei volgend jaar ook 's nachts
kan worden gevist in Leiden. De
Hengelaarsbond heeft onthef
fing gekregen voor zowel de Zijl
tussen Spanjaardsbrug en Zwei-
land als voor het Rijn-Schieka-
naal tussen Lammebrug en
Spanjaardsbrug.
Harris verlaat
platgetreden pad
Eddie Harris Trio: 'Eddie who?'
(Timeless SJP 244. 27 februari
1986).
Eddie Harris, in de eerste plaats
tenorsaxofonist, is zijn loopbaan
begonnen als bop-speler, maar
naarmate de smaak van het bre
de zwarte Amerikaanse publiek
in de loop van de jaren zestig ver
anderde, deed hij steeds meer
rhythm blues-elementen in
zijn spel.
Hij begon gebruik te maken
van allerlei effect-apparatuur,
speelde elektrische saxofoon en
nam ook de afschuwelijke trom
pet met rietmondstuk op in zijn
instrumentarium. Gelukkig is dit
laatste monstrum slechts even
op deze plaat te horen. Aangena
mer is hier zijn pianospel, rudi
mentair doch effectief, en het
zelfde kan ongeveer van zijn
zang gezegd worden: een be
perkt bereik, maar met een mooi
timbre. In zijn geluid en improvi
saties is Harris vooral door de la
tere Coltrane beïnvloed, maar hij
bezit niet de diepgang van de
laatste. Zijn latere Amerikaanse
platen voor Atlantic appelleer
den wat teveel aan de grootste
gemene deler van het publiek.
Gelukkig lijkt Harris nu ervan
overtuigd dat hij wat minder de
platgetreden poppaden moet be
wandelen.
Na een gedegen produkt voor
het label Steeple Chase, maakte
Harris een wat lichter verteer
baar album voor Timeless. Ral-
phe Armstrong en Sherman Fer
guson, respectievelijk op basgi
taar en drums, nemen geen soli
voor hun rekening en beperken
zich tot vakkundig begeleiden.
Het is een gevarieerde plaat ge
worden, met een zeer bluesy
klinkende Harris als onomstre
den middelpunt.
Paul Bley in
goede vorm
Paul Bley Group: 'The Paul
Bley Group' (Soul Note SN 1140,
10 maart 1985).
De Italiaanse producer Giovanni
Bonandrini blijft op zijn labels
Black Saint en Soul Note met be
wonderenswaardige regelmaat
goede platen uitbrengen. De laat
ste plaat van Paul Bley, met als
onverwacht lid gitarist John Sco-
field in de bezetting, kan de re
putatie van Bonandrini alleen
versterken. Paul Bley (Canada,
1932) is een van de zeer weinig
pianisten die het aangedruft
heeft om de zogenaamde harmo-
lodische principes van Ornette
Coleman in zijn spel op ter ne
men. Die harmolodische pricipes
houden globaal in dat niet ak
koorden of substituten daarvoor
leidraad zijn by het improvise
ren, maar de melodische en rit
mische componenten van een
thema. Dit mag dan wat ingewik
keld klinken, in de praktijk komt
het neer op een grotere vrijheid
voor de musici, zonder dat zij el
ke houvast verliezen.
Deze concert-registratie laat,
meer dan andere opnamen van
Bley van de laatste jaren, hem in
ouderwets goede vorm horen.
Basgitarist Steve Swallow en
drummer Barry Altschul speel
den al twintig jaar eerder met
Bley en passen dan ook uitste
kend bij zijn spel.
Hetzelfde geldt in iets mindere
mate voor Scofield, die echter
niet uit de toon valt. De ster van
de show is duidelijk Paul Bley
die alle hoeken en gaten van het
fraaie melodische materiaal on
derzoekt.
Waar gitaar en
sax versmelten
Tim Berne en Bill Frisell:
'...theoretically' (Minor Music
008. Augustus september 1983
en Augustus 1984).
Op deze duo-plaat komen twee
van de belangrijkste jonge Ame
rikaanse improviserende musici
bijeen. Minor Music, een even
eens jong en veelbelovend Duits
label, verzorgde een heruitgave
van het gelijknamige album voor
Bernes eigen label Empire en
voegde daar een extra nummer
aan toe. Die eerste editie was
zeer moeilijk te pakken te krij
gen, dus deze plaat is extra wel
kom.
Tim Berne (altsaxofonist, 1954)
heeft het meeste weg van een
kruising van een abstracte An
thony Braxton met een wat wil
de Ornette Coleman, hetgeen tot
uiting komt in zijn composities.
Deze zijn wat aan de droge kant
(een goed voorbeeld is 'Pre
view'), maar vormen tegelijker
tijd een goed uitgangspunt voor
de naadloze improvisaties. Berne
heeft een ideale partner in Bill
Frisell (1951), die zowel akoesti
sche als elektrische gitaar speelt.
Het bijzondere van de plaat is
echter vooral te vinden in het sa
menspel van beide jongeheren.
Het karakter is grotendeels im
pressionistisch, maar met onver
wachte wendingen en klankvers
meltingen die je op soortgelijk
gestemde platen maar zelden
aantreft. Berne en Frisell voelen
elkaar uitstekend aan en klinken
samen vaak als één enkel instru
ment.
Opname en persing zijn van
goede kwaliteit. Wel moet bena
drukt worden dat de plaat onge
schikt is voor Oscar Peterson- en
Herbie Hancock-liefhebbers,
maar des te geschikter is voor
hen, die iets nieuws willen ho-
Trefzekere
Donaldson
Lou Donaldson Quartet: 'Live in
Bologna, Volmel' (Timeless SJP
202. januari 1984).
Als ik deze plaat via de radio of
een ongemerkt bandje had be
luisterd, had ik de opnamedatum
zeker zo'n twintig jaar eerder in
geschat. Niet alleen de speelwij
ze, maar jammer genoeg ook de
opnamekwaliteit doet denken
aan platen uit het begin van de
jaren zestig. Ook de persing was
zodanig, dat ik even dacht dat
mijn naald aan vervanging toe
was. Timeless is inmiddels verre
weg het grootste jazz-label in Ne
derland geworden, maar ik kan
me niet aan de indruk onttrek
ken, dat dit soms ten koste gaat
van een zorgvuldige produktie.
Deze opmerking geldt ook voor
de hoesontwerpen; wederom
wordt de plaat wat liefdeloos ge
presenteerd. Het album zal in de
winkel zeker niet opvallen.
Muzikaal is er gelukkig minder
af te dingen; het gaat om zuivere
bop, vooral door de leider met
duidelijk plezier gebracht. Do
naldson heeft een tamelijke
scherpe toon, met een functio
neel vibrato hier en daar. In zijn
jonge jaren - wé spreken over de
eerste helft van de jaren vijftig -
werd hij ongelukkigerwijs nogal
eens aangeduid als de opvolger
van Charlie Parker. Die belofte
heeft hij nooit waar kunnen ma
ken, maar nu, op zijn tweede ei
gen album na zijn comeback,
overtuigt hij door de trefzeker
frasering van zijn improvisaties.
Op deze sfeervolle live opname
wordt hij vakkundig begeleid
door bassist Jeff Fuller en drum
mer Victor Jones. Het spel van
Herman Foster op de enigszins
valse piano wordt te vaak ont
sierd door onnodige rollers. Deel
twee is inmiddels ook uit op Ti
meless SJP 207.
Karpov slaat terug.
Na 19 partijen is de strijd om
het wereldkampioenschap weer
geheel open. In de zestiende par
ty werd Karpov op drie punten
achterstand gezet, na een
werkelijk buitengewoon span
nende partij maakte hij een ern
stige fout, waarna Kasparov in
de aanval won. Iedereen ver
wachtte nu een makkelijke over
winning van Kasparov, want
zo'n achterstand is normaal ge
sproken niet meer goed te ma
ken op dat niveau. Het is van
Karpov wel bekend dat hij tegen
slagen goed kan opvangen maar
zijn spel had tot dan toe weinig
indruk gemaakt. Vooral zyn ope
ningsvoorbereiding liet te wen
sen over. Timman had de indruk
dat Karpov in tegenstelling tot
Kasparov het meeste werk door
zyn secondanten liet doen. Hij
"zit" daarom niet zo goed in de
stelling en dat kost extra tijd. Het
voor zijn doen extreme tijdver-
bruik van Karpov gaf de indruk
dat hij niet in staat was alle pro
blemen die Kasparov hem stelde
op te lossen.
Toen kwam de zeventiende
O
door
Rinie Kuijf
Jlet meest in het oog springende
bord bij de interland Nedcrland-
Sowjet-Unie was bord 9. Achter
dit bord zaten de dameswereld
kampioene Elena Altsjoel en de
Nederlandse kampioene Karen
van Lith. De uitslag van deze
tweekamp (6-2 in het voordeel
van Altsjoel) doet vermoeden dat
Van Lith geen kans had tegen de
wereldkampioene. In werkelijk
heid echter had Van Lith tot
driemaal toe groot tot winnend
voordeel. Op het moment dat het
er echter op aan kwam, zo onge-
veeer na de veertigste zet, wist ze
het voordeel niet te verzilveren
en zelfs twee maal om te toveren
in verloren standen. De eerste
maal ziet u in beeld gebracht in
diagram 1 uit de eerste ronde. Na
werkelijk een partij uit één stuk
gespeeld te hebben begint Van
Lith wat minder doortastend op
te treden: 40. 41-37? hier was 34-
29 9-13 32-28 13-18 42-37 veel ster
ker geweest. 22-27 41. 43-39 9-13
42. 34-29? en hier had Van Lith
33-28 moeten doen omdat de af
wikkeling 24-29 34x23 27-31 37-
x26 17-22 28x17 19x48 17-11 16x7
26x17 48x34 30x39 gewoon ver-
Het WK-bridge voor paren in
Miami werd gecombineerd met
het open WK voor teams, een
spectaculair gebeuren waaraan
168 teams uit 50 verschillende
landen deelnamen. Nederland
had 5 teams in de strijd, waaron
der landskampioen CPP, het
Amsterdamse HOK en het natio
nale damesteam.
De teams werden verdeeld
over drie groepen - Europa, Ame
rika en rest van de wereld - waar
in op knockout basis werd ge
speeld. De verliezers gingen over
naar de herkansing van waaruit
nog de halve finale kon worden
bereikt. In die herkansingsgroep
belandden uiteindelijk alle Ne
derlandse teams en wie dacht dat
de dames het te midden van de
sterkste teams ter wereld niet
zouden redden, heeft het mis. Jet
Pasman - Anneke Simons - Bep
Vriend - Truus van der Spek - El-
ly Schippers en Marijke van der
Pas, draaiden constant mee in de
kopgroep en bonden het ene na
het andere topteam aan hun ze
gekar, hetgeen ze na 31 van de 41
wedstrijden zelfs op de 8e plaats
deed belanden. Na klinkende
overwinningen op ondermeer de
Amerikaanse selectie (60-0),
Duitsland en Frankrijk (beide
46-14) en Brazilië (38-22) volgde
nog leuke winst tegen het team
ven Samuel Stay man, de uitvin
der van de conventie (40-20). Pi-
DE EERSTE twee "fïlatelielo-
ketstempels" zijn in gebruik ge
nomen en de eerste twee daaraan
gekoppelde "stedekaarten" zijn
uit. Als eerste beet Zevenaar op 2
september het spits af en een dag
later volgde Doetinchem. Het zal
nu verder stil blijven tot novem
ber, maar in die maand zullen
niet minder dan dertien stempels
in gebruik worden genomen en
zullen uiteraard evenveel kaar
ten verschijnen.
Op 1 november komt Veenen
daal als derde in de rij met een
stempel, op 12 november volgen
niet minder dan zeven plaatsen:
Almelo, Alphen aan den Rijn,
Deventer, Hattem, 's-Hertogen-
bosch, Velp (Gld.) en Winters
wijk, op 20 november Kromme
nie en op 21 november vier Frie
se plaatsen, te weten Franeker,
Heerenveen, Leeuwarden en
Sneek.
We kunnen niet anders zeggen
dan dat de eerste nu verschenen
kaarten heel vriendelijk aan
doen. Men is zelfs tot numme
ring overgegaan, zodat we als het
ware ongemerkt worden ge
dwongen een verzameling aan te
leggen. Toch hebben we twee op
merkingen. In de eerste plaats
O
kant detail daarbij was dat een
van Staymans teamgenoten in de
Amerikaanse pers nogal denigre
rend over vrouwenbridge pleegt
te schrijven, een beetje pech
deed de dames wat zakken maar
tenslotte toch nog eervol finis
hen als 17e.
10 8
<298653
O V 10 2
753
B63 N H V 9 4
<?B w n PA 4
O B 6 5 W U o H 8 7 3
A VB 982 Z 4H106
A752
P H V 10 7 2
O A 9 4
4
Een leuk spel van Jet Pasman
en Anneke Simons tegen de fa-,
meuze Canadezen Kokish - Na-
gy. Oost was gever, ow kwets
baar. Het spel werd 2x geschud.
Aanvankelijk paste zuid voor
haar beurt, waarop Kokish char
mant aanbood het spel dan maar
zijn de kaarten véél te prijzig. Na
aftrek van de postzegel (55 cent)
kost zo'n kaart toch 2,20 en dat
wordt - dat hebben we al van
verschillende kanten gehoord -
aan de hoge kant gevonden.
De tweede opmerking betreft
de kaart van Doetinchem. We
hadden destijds begrepen dat de
kaart een informatiedrager zou
zijn voor de afbeelding in het
stempel. Aan de adreszijde heeft
Zevenaar ook inderdaad een uit
eenzetting gegeven van het in
het stempel gebruikte gemeente
wapen. Maar wat heeft Doetin
chem nu gedaan. Die geeft óók
een uiteenzetting van het ge
meentewapen, terwijl de Walmo-
len in het stempel staat. Deze
kaart schiet dus eigenlijk deels
aan zyn doel voorbij.
Nog even terug naar stempels
en kaarten, die voor november
zijn gepland. Van acht van de
dertien stempels is bekend wel
ke afbeeldingen daarin zullen
party waarin Kasparov een du
bieuze opening herhaalde. Kar
pov bleek nu grondig voorbereid
en won overtuigend. Dan de
achttiende party die, hoe de
match ook eindigen zal, zonder
liest voor zwart b.v. 20-24 38-33
13-19 33-28 24-29 39-34 29x40 35-
x44 15-20 44-39 20-24 39-33. In
plaats daarvan speelt zwart ech
ter 24-29 34x23 20-24! en wit kan
niet meer winnen. 13-18 43.39-34
17-22 44. 32-28 27-32 45. 28x26 32-
x4146.38-32 18-23 47.29x18 41-47
48. 42-38 24-29 49. 33x18 47x2 50.
meer het kritieke punt van de
tweekamp zal zijn. Kasparov
mag een van zijn favoriete va
rianten uit het Dame-Nimzoindi-
sche complex spelen en komt al
snel overweldigend te staan. Hy
kan dan op een gegeven moment
geforceerd de zetten herhalen
(Diagram). Kasparov speelde
hier 28 th6 pe8 (gedwongen) nu
verwachtte iedereen 29 th7 pg7
met zetherhaling, maar Kaspa
rov dacht nu lang na stond ten
slotte op, deed zijn jas uit en
speelde 29 e4 g4 30 Df4 lxb5 31
txb5 pd7 32 lxc7 pxc5 33 De3
pxe4 34 pxe4 dxe4 35 lxa5 f5 36
lb4 Dd7 37 Dd4! (nu verliest 37
...Dxd4 38 tb7!) ta7. Nu speelde
Kasparov in grote tijdnood th7??
waarna zwart het initiatief over
nam en tenslotte won. Na een zet
als 39 lc5! was zwart geheel kans
loos geweest. Objektief gezien
was het uit de weg gaan van re
mise dus terecht.
Op dit moment is de negen
tiende party in gewonnen stand
voor Karpov afgebroken en zal
Kasparov zijn laatste reserves
moeten aanspreken om zyn
evenwicht te hervinden.
door
Hans Vermin
34-29? Hier had 18-12 gemoeten,
nu komt wit in moeilijkheden. 2-
7 51. 18-13 7x45 52. 30-24 20x29
53. 13-8 29-33 54. 8-2 33-39 55. 32-
27? en hier verzaakt wit 2-24-47.
De remise is nu ver te zoeken. 39-
44 56.2-24 44-50 57.24-47 45-12 58.
35-30 (47-36 12-40!) 12-1 59. 26-21
50-44 60. 30-24? Slechts met het
moeilijk te vinden 21-17 45x1 47-
36 6-17 27-21! 7x26 36-41 kon wit
nog ontsnappen omdat het dan
ontstane dammeneindspel een
voudig niet meer te winnen is:
zwart krijgt wit nl. niet meer van
de lange lijn. 44-33 61.47x291x40
62. 21-17 40-1 63. 27-22 1-6? Maar
ook zwart ziet het niet meer zo
helder: 1-23 had eenvoudig ge
wonnen. 64. 24-20! 15x24 65. 17-
12 6x44 66. 12-8?? Helaas maakt
wit geen gebruik van de plotse
ling ontstane mogelijkheden: 12-
7 is door de slechte opstelling
van m.n. schijf 14 remise. 44-40
en wit gaf op.
In de vierde partij tussen deze
twee dames gebeurde weer iets
dergelijks al stond Van Lith toen
ook analytisch gewonnen, waar
door ze voor de tweede maal ver
loor.
over tc geven. Oost (Kokish)
opende 1 ruiten, zuid (Pasman) 1
harten, west 2 klaveren, noord 4
harten, door oost gedoubleerd.
West startte met ruiten 5, voor
zuids 9, harten na was voor het
aas, gevolgd door schoppen heer.
Zuid nam, trok de resterende
troef en speelde schoppen voor
10 en vrouw. Een klaveren was
voor de boer en west speelde kla
veren terug (schoppen zou beter
zijn geweest), zuid troefde en dat
leidde tot:
-
C? 986
V10
7
B N 94
O - WO
O B 6 O H 8 7
V98 Z H
7 5
O 10 7
OA4
-
Zuid troefde een schoppen op
tafel en een klaveren met Ha 10
in de hand. Nu volgden nog twee
ronden troef en arme oost kon
niet en schoppen 9 en ruiten
heer-tweede vast houden. Jet
Pasman maakte aldus haar ge
doubleerde contract. Aan de an
dere tafel ging 5 klaveren een
down.
worden verwerkt. In het stempel
van Veenendaal (1 november) is
dat de Oude Kerk en in de zeven
stempels van 12 november: Al
melo, Waaggebouw; Alphen aan
den Rijn, Gemeentehuis; Deven
ter, Waag; Hattem, Dijkpoort; 's-
Hertogenbosch, St.-Janskathe-
draal; Velp (Gld.), Kasteel Bil
joen en Winterwijk, Stadhuis.
Voor bestellingen luiden de
adressen: Postbus 99100, 3900
NA Veenendaal; Postbus 99100,
7600 NA Almelo; Postbus 99100,
2400 NA Alphen aan den Rijn;
Postbus 99110, 7400 NA Deven
ter; Postbus 99510, 8050 NA Hat
tem; Postbus 99900, 5200 NA 's-
Hertogenbosch; Postbus 99800,
6880 NA Velp (Gld.) en Postbus
99000, 7100 NA Winterwijk. De
prijs is (nog) 2,75 per kaart.
iAlphen aanden Rijn:
12.XI. 86-09
„eV
