Een dagje 'ouderwets'
snoeken met aasvisjes
Dammen
Bridge
VISSPORT
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1986
EXTRA
PAGINA 31
DOOR BRAM VAN LEEUWEN
Snoeken kun je op vele verschil
lende manieren. Maaje moet er
wel enige moeite voor doen. Want
zittend in een luie leunstoel langs
het water heb je niet zo erg veel
kans op de vangst van een paar
flinke snoeken. (foto ap>
Regen en zuidwesten wind,
windkracht 6 had de weerman
'savonds in het NOS-journaal
voorspeld. Dat klopte exact toen
we de volgende ochtend zo rond
de klok van acht de vispullen uit
de laadruimte van de auto haal
den. Via een zompig door koeien
omgeploegd pad en na een klau-
terpartij over een schouderhoog
houten hek. stonden we waar we
zijn wilden. Aan de oever van
een brede vaart met aan weers
kanten een gulle rietkraag die
duidelijk met de gebruikelijke
aftakeling in de nazomer was be
gonnen.
De wind die recht de vaart in
blies zwiepte het water op tot for
se kammen en boog de rietsten
gels ver door. Daar in die vaart
en in de reeks aansluitende veel
smallere polderslootjes zouden
we die dag proberen de snoek te
belagen. Niet met allerlei glim
mend kunstaasgereedschap,
maar op de oude traditionele ma
nier: met aasvisjes.
In het groene plastic aasketel
tje doet het door batterijtjes ge
voede pompje borrelend zijn
best om de ongeveer 20 onder
maatse voorntjes van voldoende
zuurstof te voorzien. Aangeko
men bij een boompartij die enige
bescherming biedt tegen de ele
menten tuigen we onze hengels
op. Een bijna 4 meter lange stok
met een soepel draaiend molèn-
tje waarop een lijn van 30 hon
derdste is gezet.
Op de lijn zitten in aflopende
grootte een drietal groen-witte
drijvertjes terwijl onderaan de
lijn een flinke roundbendhaak
bungelt. Daarop zal even later
het voorntje worden gezet dat als
grote verleider dienst moet doen
voor de roofvis die luistert naar
de bijna poëtische naam Esox
Lucius.
Nieuwlichters vinden dat vis
sen met levend aas maar niks. Ze
zijn verslingerd aan alles wat
glimt, draait, waggelt en slingert
en vinden dat meeslepen van een
akertjes met visjes alleen maar
lastig. Nee, dan liever zo'n han
dig doosjes vol spinners, lepels,
jigs, turblers, wobblers of hoe al
dat blikkerende kunstaasspul
ook mag heten.
Maar ik ben nu eenmaal ie
mand die hecht aan tradities.
Ook in de hengelsport. Vandaar
dat ik het ernstig zou betreuren
wanneer de levendaasvisserij
zou verdwijnen. Juist die visserij
is namelijk de pure nabootsing
van wat in de natuur ook ge
woonlijk gebeurt. De roofvis die
op zoek is naar buit en daarvoor
een visje uitkiest dat een afwij
kend gedrag vertoont.
Of dat nu komt omdat het visje
ziek is, verwondingen heeft of in
zijn bewegingen wordt beperkt
doordat hij aan een vislijn is be
vestigd maakt niets uit. Hij is de
prooi voor een vissoort die er da-
gelijk vele duizenden verslindt.
Voor al te sentimenteel gedoe op
dat punt ben ik niet erg gevoelig.
Dat heeft niets te maken on
weidelijk vissen of zoiets. In
mijn vistas bevindt zich altijd
voldoende apparatuur om een
snoek na de vangst snel en vak
kundig te onthaken zodat de vis
daarvan geen nadelige gevolgen
ondervindt. Als ik daar aan twij
fel verlos ik de vis liever direct
uit zijn lijden. Dat is beter dan
hem weken te laten verloederen.
De hengel produceert door de
strakke wind een gierend geluid
als we het visje in het water wer
pen. Even later is de blik gefi
xeerd op de drijvertjes die als
een stel jonge eendjes keurig
achter elkaar liggen. De voorste
duikt zo nu en dan even onder
ten teken dat het visje zijn ani
merende rol goed vervult.
Op die manier zullen we die
dag de vaart en de zijslootjes af
stropen. Na ongeveer een half
uur verdwijnen de eerste twee
kurkjes met een resolute ruk on
der water. De laatste blijft even
onder de oppervlak goed zicht
baar en beweegt zich wat op en
neer.
De snoek die heeft toegehapt is
kennelijk bezig het visje in een
zodanige positie te manoeuvre
ren dat het hem straks makkelijk
zal afgaan het visje naar binnen
te werken. Maar voor het zover is
heb ik al aangeslagen. Liever een
paar missers meer dan het risico
te lopen dat de snoek de aasvis al
heeft geslikt.
Over het drillen van snoeken
doen heroïsche verhalen de ron-
de.Er zijn snoekvïssers die met
de nodige visserslatijn vertellen
dat ze ruim een half uur bezig
zijn geweest om een snoek van
80 of 90 centimeter binnen te
krijgen. Ik heb geen zin om aan
die ophemelarij van de snoek
mee te doen.
Gelooft u me, een forse maats-
noek, in ons polderwater gevan
gen is met het gebruikelijk mate
riaal zeker binnen de 10 minuten
naar het landingsnet te drillen.
Vaak is er slechts.enkele minu
ten voor nodig om de vis zo af te
matten dat hij zich gewillig naar
de kant laat dirigeren.
Snoek is een sterke vis, dat
wel, maar we moeten daar niet
overdreven over doen. Zeker in
vergelijking met een werkelijke
krachtpatser als een gezonde uit
de kluiten gewassen karper
steekt de vechtlust van de snoek
maar magertjes af.
De snoek die even later met de
staart klapperend aan de opper
vlakte verschijnt is zeker geen
recordexemplaar. Zeven decime
ter op de maatlaat zal hij wel ha
len, maar daarmee houdt het wel
op. Die dag vang ik nog twee ex
emplaren, eentje die nog iets gro
ter is en eentje die nauwelijks de
maat haalt. Mijn vismaat steekt
me met vier exemplaren net de
loef af.
Geen opzienbarende vangst
voor een dag lang ploeteren door
doorweekte weilanden onder
herfstachtige omstandigheden.
Desondanks voldaanheid na een
dagje elementen trotseren, vrij
zijn in de natuur. En reden voor
een positieve vaststelling dat de
snoekstand in tegenstelling tot
de bewering van velen in ons
land toch nog niet helemaal naar
de knoppen is.
Snoek: het is en zal altijd een
vissoort blijven die tot onze ver
beelding blijft spreken. Ook al
berusten de verhalen over zijn
tomeloze vraatzucht op misplaat
ste verzinsels. Het is en blijft een
vis die met zijn gemarmerde
schubbenpantser en zijn slanke
vorm die snelheid en souplesse
verraadt een van de fraaiste vis
sen de we kennen.
Dat hij toch slechts weinig
wordt gevangen vindt zijn oor
zaak denk ik voor een belangrijk
deel in de gehaastheid waarmee
op snoek wordt gevist. Meestal
zie je hengelaars kunstaas met
een snelheid binnenvissen die
het voor een snoek onmogelijk
maakt om te kunnen toehappen.
Het is hetzelfde als iemand uit
nodigen in een snel rijdende
trein te stappen. Verder nemen
slechts weinig hengelaars de
moeite om een viswater echt
goed af te vissen, dus op de juiste
diepte. En verder ontbreekt nog
al eens het gevoel voor de plekjes
waar de snoek bij voorkeur do
micilie kiest.
Die verkeerde gehaastheid
geldt zeker ook voor het vissen
met levend aas. Je ziet henge
laars vaak in een hoog tempo een
sloot afvissen waarbij de aasvis
in rap tempo door het water
wordt getrokken. Een doorge
winterde snoekvisser heb ik het
eens zo horen zeggen: snoek
moetje wakker en lekker maken.
De eerste keer dat hij de aasvis
in het oog krijgt zal hij ontwa
ken, de tweede keer zal zijn eet
lust worden opgewekt en pas de
derde keer zal hij toehappen.
Maar daar moet de snoek wel de
gelegenheid toe krijgen. En een
snel wegbenende hengelaar
geeft de snoek die kans niet.
Tina Turner
overbodig
De oude dame van de popmu
ziek heeft op haar nieuwste LP,
'Break every rule' het risico ge
spreid. Vier verschillende produ
centen zijn er aan te pas geko
men en samen hebben ze Tina
Turner verder naar 'the middle
of the road' gedreven. Verzorgde
muziek, waarin niets meer herin
nert aan de tijden van Ike en de
Ikettes.
Voor kant één heeft Turner een
beroep gedaan op Terry Britten,
de man bij wie Cliff Richard
vaak zijn toevlucht zocht. In sa
menwerking met Graham Lyle
schreef Britten nummers die ook
moeiteloos aan het repertoire
van Cliff kunnen worden toege
voegd. Leuk maar vluchtig. Het
beklijft niet.
Kant twee opent met een por
tie krachtvoer dat Bryan Adams
haar toediende. Een onverteer
bare geluidsbrij. Ten slotte heb
ben ook Rupert Hine en Mark
Knopfler hun handen laten wap
peren. De laatste ontfermde zich
over 'Paradise is here', een balla
de van Paul Brady waarmee Tina
Turner goed uit de voeten kan.
Eén van de weinig memorabele
momenten van een plaat die net
zo goed niet gemaakt had hoeven
worden.
BJ
McCartney moet
eens ophouden
Onlangs wist hij bij de BBC nog
een tv-special los te ritselen, en
ter ondersteuning van zijn nieu
we lp maakte hij in de afgelopen
weken ook nog eens.tweemaal
zijn opwachting in het program
ma Breakfast-tv. Kortom,
McCartney ziet nog steeds kans
de schijn op te houden dat hij
POP
Bijdragen:
Bart Jungmann
Wim Koevoet
Willem Schrama
Paul McCartney
met z'n 43 jaren niet kapot is te
krijgen. De feiten wijzen helaas
in een andere richting. Een enke
le uitzondering daargelaten, lijkt
zo langzamerhand niets meer op
wat hij in zijn hoogtijdagen al of
niet samen met Lennon klaar-
stoofde.
'Press to play' behelst, om kort
te gaan, weinig méér dan het na
komen van zijn contractuele ver
plichting elk jaar een langspeler
het licht te doen zien. Over de ti
telsong zullen we maar goed
deels zwijgen (leuk soundje,
maar aftandse deun) en evenzo
over het lelijk geëlektronificeer-
de vulsel dat op deze plaat in
meerderheid aanwezig is. Reste
ren drie redelijke stukken, die
toch weer bijna blauwdrukken
zijn van eerder opgenomen
werk. Het niet onaardige 'Foot
prints' ademt geheel en al de
sfeer van 'London Town' (1978):
de ballad 'Only love remains'
lijkt een muzikaal verlengde van
'Here today' (zijn eerbetoon aan
Lennon op 'Tug of war') en dan is
nog slechts 'However absurd',
het sluitstuk van dit album, een
opmerking waard. Typisch
McCartney, apart ook, maar het
mondt weldra uit in een pijnlijke
langdradigheid.
Wie, zoals ondergetekende,
vanuit een verdwaasde trouw
aan een groot musicus al die
rommel van de laatste jaren met
de mantel der liefde placht te be-
dékken, dient thans de ogen te
openen. Voor mij is hoe dan ook
de maat vol.
WS
Talking Heads
met cowboyhoed
Zo zoetjes aan trekken de New
Yorkse Talking Heads van de
stadsjungle naar de woestijn en
de prairie. Een tendens die sinds
'Little Creatures' duidelijk waar
neembaar en op 'True Stories'
uitmondt in heuse country
westernsongs met pedal steel gi
taar en (hoogstwaarschijnlijk iro
nisch) teksten over hoe fijn vrije
mensen het met elkaar kunnen
hebben ('People like us'). 'True
stories' is ook de titel van een op
uitkomen staande, nieuwe TH-
film, door opperhoofd David
Byrne geregisseerd. Onderhavig
album moet echter niet worden
beschouwd als de soundtrack,
meldt Byrne met klem op de bin
nenhoes, waarop voorts een foto
van een desolate indruk achterla
tend podium op een dito zand
vlakte is te zien.
'True stories' is wat mij betreft
het zoveelste magnifieke TH-al-
bum. Country and western, zei ik
al, maar ook gospel, smartlappen
en meebrullers staan erop en
voor alle nummers geldt dat ze
door niemand anders dan Byrne
geschreven hadden kunnen zijn.
Van Byrne goes Johnny Cash is
geen sprake. Daarvoor hebben
de stukken te veel TH-kenmer-
ken in zich.
Hoewel de andere Heads zeer
gedegen musiceren en ook heel
-nadrukkelijk van dé partij zijn, is
dit toch ook weer een Byrne-
plaat. Bij mijn weten heeft hij
nog nooit zo mooi en gevoelig ge
zongen als op het meeslepende
'Dream operator' en is hij nog
nooit zo vreselijk te keer gegaan
als in de fantastische gospel
'Puzzlin' evidence'. Opzwepend
tegenspel krijgt hij hier van een
onvermoeibaar koortje.
Na lang afwegen en veel draai
en wil ik tot slot ook wat negatie
ve kritiek kwijt: ik mis de jungle
en de Afro-injecties en hoop stie
kem dat Byrne en de zijnen snel
genoeg krijgen van Texas en Dal
las, waar de plaat is opgenomen,
en voor hun volgende plaat te
rugkeren naar het broeierige
New York.
WK
Murphy wil
alles tegelijk
Peter Murphy: 'Should the
world fail to fall apart'. (Beg
gars Banquet).
Op zijn eerste solo-plaat wil ex-
Bauhaus- en ex-Dalis Car- (de
groep van Japan's bassist Mick
Karn) zanger Peter Murphy te
veel tegelijk. De plaat is zo onge
controleerd veelkleurig dat ge-
zichts- en karakterloosheid over
heersen. We horen' een beetje Da
vid Bowie, een beetje Cure, een
beetje Bauhaus en een beetje Da-
lis Car. Al het andere zal Murphy
dan zelf wel zijn maar dat is toch
te weinig om er, één uitzonde
ring daargelaten, wat voor con
clusie dan ook aan te verbinden.
Die ene conclusie, namelijk dat
hij zelf niet weet wat hij wil,
moet helaas als overeind geble
ven worden beschouwd.
Dat is - welgemeend - jammer,
want van zijn stemgeluid kan ik
maar geen genoeg krijgen. Zijn
geflirt met decadente voordracht
plus dito teksten zullen bij wel
meer mensen een glimlach rond
de mond toveren. De kitsch ligt
er bij Murphy zo duimendik bo
venop dat het geen kitsch meer
is maar humor.
Maar daarmee hebben we de
pluspunten wel gehad. De veel
koppige gelegenheidsgroep die
hem begeleidt, is to degelijk als
Zeeuws meisje waardoor alles
heel gewoon klinkt en je kramp
in je oren krijgt, zo goed moet je
luisteren wil je die pluspunten
kunnen onderscheiden.
WK
In de schaduw van de landelijke
top- en subtopspelers mocht de
score van Henk van Putten tij
dens de open Nederlandse kam
pioenschappen in Dieren niet in
drukwekkend heten \2yi uit 9).
Desondanks produceerde de
LSG-er enkele onderhoudende
partijen. In de tweede ronde le
verde Van Putten een goede
prestatie af tegen de uiteindelij
ke nummer twee in de eindklas
sering: Albert Blees van Amstel
veen. Beide kemphanen produ
ceerden een tweesnijdige partij,
waarin het balletje alle kanten op
kon rollen.
Wit: Blees. Zwart: Van Put
ten.
1. d2-d4; g7-g6, 2. c2-c4; d7-d6,
3. Pbl-c3; Lf8-g7, 4. Pgl-f3; LfB-
g4. Van Putten wil al te geijkte
wegen uit de weg gaan en kiest
daarom een minder reguliere
weg, die hij overigens wel terde
ge heeft voorbereid. 5. e2-e3;
Pb8-c6, 6. Lfl-e2; e7-e5, 7. d4-d5;
Pc6-e7, 8. e3-e4; Lg4xf3, 9.
Le2xLf3; f7-f5,10. h2-h4; Pg8-h6.
Een versterking, hoopte de
zwartspeler: 10. ...Pg8-f6 is na 11.
h4-h5 immers een niet echt aan
genaam alternatief. 11 h4-h5;
Ph6-f7, 12. g2-g4! Deze zet had
Van Putten in de voorbereiding
overzien. Vanwege het nu ge
dwongen f4-f5 valt er voor zwart
weinig eer meer op de konings
vleugel te behalen. 12. ...f4-f5,13.
Lf3-e2; 0-0, 14. f2-f3; c7-c6, 15.
Lcl-d2; a7-a5, 16. Ddl-c2; Dd8-
b8, 17. Kel-fl; Tf8-c8, 18. Dc2-
b3?! Hier staat de dame niet echt
goed, direct Lel lijkt sterker. 18.
..Da7-b8, 19. Ld2-el; a5-a4, 20.
Db3-dl; a4-a3, 21. b2-b3; c6xd5,
22. c4xd5; Da7-d4, 23. Tal-cl;
Tc8-c5. Een zet met een zeker
portie blufpoker. Na 24. Lel-f2;
Tc5xPc3, 25. Lf2xDd4; e5xd4
heeft zwart zeker compensatie
voor de dame, het is echter de
vraag of die voldoende is. Wit
durft dat avontuur niet aan en
speelt het stellig ook kansriike:
24. Le2-c4. 24....Pf7-g5, 25. Kfl-
De jaarlijkse ontmoeting tussen
de sterkste dam-naties Neder
land en de Sowjet-Unie is dit jaar
min of meer een afgang gewor
den voor het Nederlandse team.
De uitslag was overduidelijk: 46-
34. Van velen kanten hoort men
dan dat dat komt omdat Wiersma
en Sijbrands niet mee deden.
Mijn inziens is dat een te eenvou
dige kijk op de zaak. De oorzaak
van dit verlies moet ergens an
ders in worden gezocht. De be-
Pakistan heeft zich bij het we
reldkampioenschap bridge voor
teams in Miami als laatste ge
voegd bij de drie Amerikaanse
teams, die zich reeds eerder voor
de halve finales hadden ge
plaatst.
De Pakistani met de kaartvir-
tuoos Zia Mahmood in de gelede
ren, wonnen de herkansing,
waarin acht teams uitkwamen.
Daarbij waren opnieuw drie
Amerikaanse teams, die evenwel
direct in de eerste confrontatie
werden uitgeschakeld. In een
spannende strijd versloeg Pakis
tan vervolgens titelhouder
Frankrijk met een verschil
ER IS EEN klein wonder ge
beurd. Dat kunnen we gerust
zeggen. Wat is dan wel het geval?
De cataloguscommissie van de
NVPH blijkt na jaren toch over
realiteitszin te beschikken en ze
heeft nu de Speciale Catalogus
van de ene uitgave op de andere
omgetoverd van een "sprookjes
boek" tot een "nettocatalogus".
Jarenlang zijn de prijzen in de
catalogus, als conjunctureel uit
vloeisel en als gevolg van de ver
schijning van speculanten op de
markt, veel te hoog geweest. De
handel zat daardoor met de han
den in het haar en verkocht ze
gels 40 tot 50 procent onder de
catalogusprijs en verstokte fila
telisten, die nog wel eens een
rondzendboekje willen samen
stellen, wisten niet meer wat ze
moesten vragen.
Aan alle onzekerheid is nu ech
ter in één keer een einde ge
maakt. In de 46e editie van de
Speciale NVPH-catalogus van de
postzegels van Nederland en
overzeese rijksdelen voor 1987
zijn de prijzen met 30, 40 tot 50
procent teruggebracht tot een
peil waarmee zowel de handel als
de verzamelaar kan werken. In
één klap weten we nu weer waar
we aan toe zijn. We kunnen ei
genlijk zeggen dat we een netto
catalogus in handen hebben, het
geen wil zeggen dat als een zegel
voor een gulden staat genoteerd,
dat er op moet worden gerekend
dat er ook ongeveer evenzoveel
voor moet worden betaald en
niet meer 55 of 60 cent, zoals tot
nu toe het geval was, en ook bij
de postzegelverenigingen weten
ze weer waar ze aan toe zijn.
Hoe wordt deze enorme prijs-
val, want zo mogen we deze prijs
dalingen wel noemen, in de cata
logus ingeleid. In het Ten Gelei
de staat: "De commissie die be
langrijkste reden is zijns inziens
het meedoen van een jeugd- en
dame speler. Een simpel reken
sommetje: Van der Zee (jeugd
speler) verloor met 5-3 aan bord
10 en Van Lith (dame) verloor
met 6-2 aan bord 9. Vorig jaar
wonnen we aan bord 9 met 5-3 en
bord 10 met 6-2. Dit jaar zou dat
resultaat 40-40 opgeleverd heb
ben
Diagram 1 Mitsjanski - Bies
tweede ronde. Hier speelde Bies
met zwart 20-24? Na de partij ver
telde Bies dat hij enkele secon
den na deze zet gedaan te hebben
zag dat 25-30!! een stuk beter
was: 34x3, 13-18, 3x17. 11x42, 23-
xl2, 42-47 en met de dreiging 21-
27 is de winst niet ver meer. Ove-
O
g2; Tc5xLc4. Zwart moet wat
doen om in de race te blijven. 26.
b3xc4; Dd4xc4, 27. Ddl-e2; Dc4-
c7,28. Lel-h4; Lg7-f6,29. Pc3-b5;
Dc7-b6, 30. Lh4-f2; Dc7-d8, 31.
Tcl-c7; Ta8-a4, 32. h5xg6? Wit
trapt met open ogen in de val van
zijn tegenstander, die in wezen
niet meer is dan een opzichtige
muizenklem. De2-d2 had vrijwel
direkt tot winst geleid. Nu ont
spint zich een tweesnijdig duel.
32. ...Ta4xe4, 33. De2-c2 (nemen
kan natuurlijk niet); Te4-b4, 34.
g6xh7 schaak; Kg8-h8, 35. Pb5-
xa3. Te gulzig, Thl-cl of nog be
ter Thl-h6! hadden wit met een
scherpe aanval alle troeven in
handen laten houden. Nu krijgt
zwart met een centrale opmars
tegenkansen. 35e5-e4, 36.
Thl-h6; Tb4-b2,37. Dc2-c4; e4-e3,
38. Th6xf6; Tb2xf2 schaak, 39.
Kg2-hl; Pg5xf3,40. Tf6-h6; e3-e2,
zie diagram. Een stelling als een
tombola, wiens aanval is door
slaggevend? 41. Tc7xPe7; Tf2-fl
schaak, 42. Khl-g2; Pf6-el
schaak. Deze zet houdt de balans
precies in evenwicht en leidde in
de partij na 43 Kg2-h2; Tfl-f2
schaak, 44. Khl-h2 direkt tot re
mise. De alternatieven? 42. ...e2-
el paard schaak lijkt creatief,
maar verliest op Txel. 42. ...Pf3-
e5 is echter kansrijk. Een moge
lijke variant is 43. Te7xPe5; d6-
xe5, 44. Pa3-c2; f4-f3, 45. Kh2-g3;
Dd8-fB!, 46. Th6-h2; f3-f2! en
wint. Gemiste kansen dus voor
Van Putten.
rigens werd de partij later remise
hoewel Bies nog dicht bij de
winst kwam.
Dat ook Internationale groot
meesters blunders kunnen ma
ken laat diagram 2 zien: Kore-
nevski - Jansen. Hier had wit als
laatste zet 30-25 gespeeld, de rest
kunt u wel raden. Overigens is
dit de eerste nederlaag buiten
Rusland van Korenevski. Vol
gende week meer over USSR-
Nederland.
slechts drie punten, waarna de fi
nale tegen Zweden niet meer dan
een formaliteit was. Daarmee
waren tevens alle Europese lan
den uit de strijd. Voor het eerst
in de geschiedenis zal een niet-
Europees team de titel opeisen.
In de groep, waarin om de res-
last is met het samenstellen van
de prijzen heeft zich door de eco
nomische recessie in de laatste
vijf jaar voor een haast onmoge
lijke taak geplaatst gezien om de
juiste handelsprijzen te noteren.
Zij heeft zich ditmaal uiterst con
sequent opgesteld en de noterin
gen verricht volgens de markt
waarde van dit moment, met in
het achterhoofd dat door deze
prijsstelling bij volgende jaren,
de mogelijkheid bestaat dat de
prijzen weer wat kunnen oplo
pen".
Het is nu dus gebeurd. Jaren te
laat, dat wel. Die groep van de
cataloguscommissie, die jaren
lang tevergeefs voor een reële
prijsstelling heeft geijverd heeft
nu dan toch eindelijk aan het
langste eind getrokken.
Opvallend is dat de prijzen van
de eerste-dagenenveloppen zich
hebben gestabiliseerd. Van 1950
(El) tot 1977 (E157) zit er geen be
weging in. Maar dan breken er
voor de Nederlandse filatelie de
zo roerige jaren aan. De doorlo
pers worden ontdekt, de konin
ginnezegels blijken opeens
schaars te worden en de specu
lanten storten zich massaal op de
markt.
De oplagen stijgen en stijgen.
Die van de zegels schieten via de
10 miljoen door naar de 16 a 17
miljoen en die van de FDC's ver
heffen zich van ongeveer 250.000
in 1977 tot zelfs boven de 600.000
in 1980. Het zijn dan ook de prij
zen van de FDC's uit die jaren
die nu zijn gedaald.
Tot zover de nieuwe catalogus
en de prijzen. Er zijn ieder jaar
weer mensen die zeggen dat de
terende ere-plaatsen wordt ge
speeld, doen de Nederlanders
goed mee. Het damesteam (Jet
Pasman, Anneke Simons, Bep
Vriens, Truus van der Spek, Elly
Schippers en Marijke van der
Pas) behaalde acht achtereenvol
gende overwinningen en schoof
op naar de veertiende plaats van
de 164 teams, die nog in de strijd
zijn. Landskampioen CPP is 27s-
te. Twee plaatsen beter staat het
team van Piet Borst met zijn
Amerikaanse partner Gerrit
Bouman en de Eindhovenaren
Holzscherer-Lucassen. De junio
ren zijn afgezakt naar de 113e
plaats.
bespreking van de catalogus niet
"des filatelies" is. Wij geloven
daar niet zo in. Men dient toch
eigenlijk te weten hoeveel de
De zestigste serie kinderzegels
zal tot en met 31 december te
koop zijn. Het thema is dit jaar
"kind en cultuur" en de ontwer
pen zijn van René van Raalte uit
Den Haag. Debuteerden Irene
Klinkenberg en Nicole Schou
wenburg met de Delta-zegels,
René van Raalte heeft al heel wat
zegels op zijn naam staan. Tot nu
toe had Van Raalte echter bijna
steeds de gewoonte zoveel moge
lijk op de zegels uit te beelden.
Deze keer heeft hij het evenwel.
veel rustiger aangedaan en zich
tot één onderwerp bepaald. Het
zijn fijn uitgevoerde zegels ge
worden, maar niettemin, in het
licht van het jubileumjaar" ge
zien, te obligaat.
Deze serie kinderzegels is ove
rigens het slachtoffer geworden
van de tariefsverhoging die op 1
juli inging. Door de serieprijs
niet. op te drijven heeft men zich
genoodzaakt gezien het aantal
zegels van vier tot drie terug te
brengen. Waarden, voorstellin
gen en kleuren zijn: 55 25 cent,
muziek en literatuur, geel, cyaan,
zwart, rood, oranje en violet; 65
35 cent, beeldende kunsten en
bouwkunst, geel, magente,
cyaan en zwart en 75 35 cent,
podiumkunsten, geel, magente
en zwart. De prijs van de serie
bedraagt 2,90.
Uiteraard kunnen we nu ook
weer een velletje tegemoetzien.
Het 22e in successie. In het vel
letje zitten één zegel van 55 25
cent, twee van 65 35 cent en
twee van 75 35 cent. Prijs: 5,-.
Zolang de velletjes bestaan is het
nog niet eerder voorgekomen dat
alle zegels van de serie ook in het
velletje voorkomen.
