kruisraketten'
gehypnotiseerd
door komst
'Nederland
Interview
Spakenburgers pakken
bouw botters weer op
Ter Schure
wil echte
priesterraad
Scheidende ambassadeur KS ziet niet om in wrok
DINSDAG 26 AUGUSTUS 1986
PAGINA 13
DEN HAAG - De Ameri
kaanse ambassadeur Paul
Bremer vertrekt niet in
stilte uit Den Haag. Zijn
voorganger, de wat pulici-
teitschuwe Dyes, vertrok
als een dief in de nacht,
maar Bremer heeft de
laatste dagen aan het Lan
ge Voorhout zo ongeveer
de hele vaderlandse pers
over de vloer om het Ne
derlandse volk nog een
maal te vertellen wat voor
aardige mensen zij zijn en
- meer nog - hoe goed de
Amerikanen het met ons
en de wereld voor hebben.
door
Rimmer Mulder
Met zijn afscheid bevestigt Paul
Bremer het beeld dat de afgelo
pen drie jaar in Nederland van
hem is ontstaan: de jonge dyna
mische diplomaat, altijd en over
al bereid de Amerikaanse ziens
wijze zo positief mogelijk uit te
dragen. Zelden heeft een ambas
sadeur zo sterk aan de weg ge
timmerd.
Hij ontkent overigens dat dit
'bewust beleid' is geweest. „Het
is gewoon mijn persoonlijke stijl
om open te zijn. In sommige lan
den zou ik me daarmee mis
schien problemen op de hals
hebben gehaald. Hier niet. Een
van de sterke punten van dit
land is openheid. Mensen gaan
heftig in debat en spreken zich
uit. Amerikanen waarderen dat
want in de VS is het precies zo".
Kruisraketten
Er was ir^ zijn contacten met
Nederlanders,, of het nu politici
in streepjespakken of studenten
in bleek spijkergoed waren, lan
ge tijd een alles overheersend
thema: de kruisraketten. Op dé
vraag of deze zaak de Ameri
kaans-Nederlandse betrekkin
gen nu blijvend heeft bescha
digd, legt hij routineus uit hoe te
vreden de Amerikanen wel zijn
met het besluit tot plaatsing van
48 van die wapens in Nederland.
„Met dat besluit demonstreerde
Nederland zijn sterke steun aan
de NAVO", concludeert hij.
Daar staat tegenover dat een
grote groep Nederlanders toch
bleef zitten met het gevoel dat
hen iets is opgedrongen: dat ze
het hebben moeten afleggen te
gen de sterkere Amerikaanse in
vloed.
Bremer: „Ik kan dat wel begrij
pen maar ik zou die mensen wil
len voorhouden dat de beslissing
om deze wapens naar Europa te
brengen door de Europeanen
zelf is genomen. Het waren in
1979 de Europese NAVO-landen
die besloten dat de groeiende on
evenwichtigheid in conventione
le èn nucleaire bewapening in
Europa de komst van de kruis-
vluchtwapens vereiste. Het was
niet iets wat hen door de Ameri
kanen werd opgedrongen. En al
le vijf landen, inclusief Neder
land, waar geplaatst zou worden
hebben daar zelfstandig, volgens
hun eigen democratische proce
dures over kunnen beslissen".
Hebt u op dit punt toch niet
iets gemerkt van een groeiende
houding tegen Amerika?
„Ik kan geen vergelijking ma
ken met vroeger maar het is mijn
indruk dat de grote meerderheid
van de Nederlanders niet anti-
Amerika is en dat de betrekkin
gen tussen onze beide landen erg
goed zijn."
Is er dan iets wat u kunt doen
om die andere groep, die zich
met het besluit over kruisrake-
ten in de kou gezet voelde, te be
reiken?
„Ik heb de laatste drie jaar erg
mijn best gedaan zoveel moge
lijk mensen en groepen te berei
ken, ook mensen die zich bij dit
onderwerp erg betrokken voel-
•den. Maar het komt mij voor dat
het debat over de kruisraketten
de Nederlanders de laatste zeven
jaar teveel heeft gehypnotiseerd.
De beslissing is nu genomen en
het wordt nu tijd om de aandacht
te richten op andere onderdelen
van het veiligheidsbeleid die niet
zoveel aandacht hebben gekre
gen. Zoals bijvoorbeeld de nog
steeds groeiende onevenwichtig
heid in conventionele (niet-nu-
cleaire) bewapening in Europa".
Zuid-Afrika
Het (buitenlands) onderwerp
dat nu zo ongeveer alle politiek
bewuste Nederlanders bezig
houdt is Zuid-Afrika. Er bestaat
hier het idee dat de Amerikanen
wel eens iets meer zouden kun
nen doen in de strijd tegen de
apartheid. Terecht?
„Ten eerste hebben wij erg
duidelijk gemaakt dat er in Zuid-
Afrika iets moet veranderen en
dat het snel moet gebeuren. Ten
tweede hebben wij bij herhaling
en openlijk verklaard dat we
apartheid weerzinwekkend vin
den. Zelf heb ik het gevoel dat
het huidige debat over sancties
tegen Zuid-Afrika voorbij gaat
aan de kern, ook in de Verenigde
Staten".
"De vraag is hoe wij langs
vreedzame weg een meer demo
cratische samenleving in Zuid-
Afrika kunnen krijgen; een sa
menleving waarin de meerder
en minderheden beter tot hun
recht komen. In feite leidt het de
bat over de sancties ons af van
deze vraag want sancties zullen
die gewenste verandering in elk
geval niet brengen. Ze mogen be
tekenis hebben als politiek sig
naal maar ze helpen ons geen
stap op weg naar het echte doel".
Veel minder drukte dan over
Zuid-Afrika wordt in Nederland
gemaakt over de voortdurende
wrijvingen tussen Europa en de
Verenigde Staten op het gebied
van de handel en economie. De
gespierde verwijten over en weer
lijken soms op oorlogsverklarin
gen. Ziet de ambassadeur hier
grote problemen in het ver
schiet?
„Eerlijk gezegd denk ik dat de
economische betrekkingen tus
sen Europa en de VS beter zijn
dan begin dit jaar. De omvang
van die betrekkingen is enorm.
De handel tussen de VS en de
Europese Gemeenschap heeft
een waarde van 120 miljard dol
lar per jaar. Dus we hebben er
beide groot belang bij de mark
ten over en weer open te houden.
Aan de andere kant staan de re
geringen in beide kampen onder
grote druk van groepen die be
scherming willen".
"President Reagan heeft erg
veel gedaan om die druk te weer
staan. Hij is een overtuigd voor
stander van vrije handel en
neemt daarbij grote binnenland
se politieke risico's. Een pro
bleem voor de komende tijd is
dat Amerika èn Europa kampen
met grote overproduktie in de
landbouw. We zullen allebei een
paar hele harde politieke beslis
singen moeten nemen om die
produktie te beperken."
De Amerikanen hebben met
name veel kritiek gehad op de
Europese landbouwpolitiek met
zijn dure overschotten die op de
wereldmarkt worden gedumpt.
Ambassadeur Bremer wil bij zijn
afscheid geen verwijten maken.
Hij roemt 'de politieke moed'
waarmee de Europese leiders
sinds anderhalf jaar de grote
melkplassen proberen in te dam
Vertrekkende ambassadeur Paul Bremer: 'Een van de sterkste
punten van Nederland is de openheid'. (foto gpdi
men, tegen de druk van 'het
groene front' in. De druk die de
Amerikaanse boeren op hun re
gering uitoefenen is volgens hem
ook enorm en hij besluit: „Het
zal aan beide kanten van de oce
aan echt staatsmanschap vragen
om conflicten te voorkomen".
Bescheidenheid
Nu is er bij deze 'handelsoorlo-
gen' sprake van twee partijen die
min of meer even sterk zijn. Op
militair terrein ligt dat anders.
Daar domineren de Amerikanen
volledig. De VS heeft zich weer
nadrukkelijk aangemeld als
nummer één binnen de NAVO.
Is er begrip voor de natuurlijke
tegenreacties die dat in Europa
oproept? Moeten de Amerikanen
daar iets aan doen?
„Dat is zeker iets-waar Ameri
kanen op moeten letten. Het
komt mij toch ook voor als een
teken van Europese bescheiden
heid. Het zijn per slot van reke
ning de Europeanen zelf die ne
gentig procent van de landstrijd
krachten in Europa leveren. En
in geval van een crisis kunnen de
Europese leiders heel snel mil
joenen manschappen mobilise
ren. Het bondgenootschap heeft
dus in militair opzicht een hele
sterke Europese component. Het
verbaast mij niet dat Amerikaan
se politici dat nog wel eens wil
len vergeten, het verbaast me
wel dat de Europeanen zelf dat
wel eens over het hoofd zien".
„Zelf ben ik als diplomaat de
laatste vijftien jaar vooral met
Europa bezig geweest. Op grond
van die ervaring kan ik zeggen
dat de huidige Amerikaanse re
gering meer tijd en aandacht
heeft besteed aan overleg binnen
de NAVO dan in vele jaren daar
voor. En het is reëel en beteke
nisvol overleg geweest. Ook de
Nederlandse opvattingen heb
ben meegeteld. Het belang dat
wij hechten aan zulke consulta
ties bewijst wel hoe gevoelig wij
zijn op dit punt. Wij begrijpen
heel goed dat de Europese rege
ringen zeggenschap moeten heb
ben in de politiek van het bond
genootschap".
Terreur
Paul Bremers nieuwe baan is
'reizend ambassadeur voor de
terreurbestrijding'. Dat klinkt
naar maskers en handwapens
maar is een puur diplomatieke
baan. „Verbetering van de inter
nationale samenwerking in de
strijd tegen terrorisme", zo om
schrijft hij zijn toekomstige be
zigheden. Het vinden van inter
nationale steun voor acties tegen
landen die terroristen openlijk
helpen (Libië bijvoorbeeld) ziet
hij als één van zijn hoofdtaken.
Groeiende zorg hebben de
Amerikanen over de banden die
er bestaan tussen terreurgroepen
en de handel in drugs. De drugs
handel lijkt een belangrijke geld
schieter te worden voor het ter
rorisme. Bremer:„Het staat vast
dat met name sommige groepen
in Zuid-Amerika drugs gebrui
ken om aan geld te komen. We
weten dat bijvoorbeeld van de
guerrilla-beweging M-19 in Co
lombia. We noemen dat 'narco-
terrorisme'. Ik weet niet genoeg
van de heroine- en cocainehan-
del in dat gebied om er dieper op
in te kunnen gaan maar het staat
voor ons wel vast dat we er iets
tegen moeten doen".
Alweer een motief om de nar
cotica-handel hard aan te pak
ken. Nederland is voor de Ameri
kanen van belang omdat het
wordt gezien als één van de be
langrijke tussenstations op de
aanvoerlijnen van verdovende
middelen uit het oosten naar de
Verenigde Staten.
Een laatste poging de ambas
sadeur iets onaardigs over Ne
derland te laten zeggen. In Ame
rikaanse ogen waren de Neder
landers toch veel te lauw in hun
optreden tegen de drugs, niet-
Ook hier ziet de diplomaat al
leen maar verbetering. „Het is
mijn indruk dat de Nederlanders
zich meer zorgen maken over
drugs in hun eigen land dan een
paar jaar geleden".
BUNSCHOTEN - Je moet bukken
als je het terrein oploopt vanwege
de was die er hangt te drogen. Niet
vastgeklemd met knijpers maar
tussen gevlochten touw, geheel
volgens de Spakenburgse gewoon
te. De werf oogt rommelig en de
opstallen hebben een bijna bouw
vallig karakter. Schijn bedriegt
echter.
In de werkplaats vol met gereed
schap, mallen en scheepsonderde-
len staat een staaltje van vakman
schap dat er niet om liegt: voor het
eerst na ruim tachtig jaar wordt op
de scheepswerf van de Gebroeders
Nieuwboer een echte Bunschoter
botter gemaakt. Tekeningen ko
men er niet aan te pas. Nieuwboer
gebruikt authentieke mallen, nog
in de vorige eeuw ontworpen door
zijn overgrootvader.
door
Hugo van den Berg
Het werk verloopt geheel naar
wens. Vorig jaar mei werd met de
bouw gestart. Het streven is het
schip in november klaar te krijgen,
zo vertelt projectleider Zeger
Nieuwboer (54). In september
wordt de botter blootgesteld aan
weer en wind. Het vaartuig wordt
dan naar buiten getakeld en te wa
ter gelaten. Daar vindt de verdere
afwerking plaats.
Acht jaar lang is Nieuwboer met
mogelijke geldverstrekkers in on
derhandeling geweest om de bouw
van de botter mogelijk te maken.
Uiteindelijk kreeg hij toestemming
en kwamen de subsidies los. Pro
vincie en rijk hebben de geldbui
del getrokken en de gemeente
Bunschoten staat garant voor het
mogelijke tekort. De bouw vormt
een werklozenproject, waarmee
vier jongeren onder leiding van Ze
ger Nieuwboer anderhalf jaar lang
ervaring kunnen opdoen.
Drie timmerlieden komen uit
Bunschoten-Spakenburg, de ande
re woont in Amersfoort. „De geest
is prima, er hangt een uitstekende
werksfeer", aldus Nieuwboer. „Als
je ze maar niet opjaagt. Dat heeft
ook geen enkele zin, want die jon
gens hebben nu een jaartje werk,
maar daarna lopen ze het risico
weer op straat te staan". Het werk
ligt overigens goed op schema,
hoewel het in de koude winter
maanden geruime tijd heeft stilge
legen. „Je kunt er niet bij stoken,
want dan haalt-ie op", waarmee
Nieuwboer wil zeggen dat de na
den dan gaan wijken. Ook tocht is
funest.
Nieuwboer runt de enige botter-
helling in ons land die nog in be
drijf sinds tien jaar samen met zijn
schoonzoon, die draagt zorg voor
het andere werk op de helling,
doorgaans reparaties. Zeger zelf
concentreert zich op de botter. „Je
kunt er niet bij weglopen, want
dan gaat het zo mis. Je moet de jon
gens goed begeleiden. Het is ten
slotte een vak apart".
De romp van het dertien en een
halve meter lange en straks acht
tien ton zware schip is bijna klaar.
„Momenteel zijn we voor de twee
de keer aan het breeuwen. De eer
ste keer was een half jaar geleden".
Breeuwen is het dichtstoppen van
de naden met een afvalprodukt
van hennep. Bij de bouw van de
BU 210, zoals de boot gaat heten,
wordt tot in details het oude procé
dé, gevolgd, zij het met gebruikma
king van modern gereedschap.
In tegenstelling tot de allereerste
botters wordt de BU 210 al bij de
bouw uitgerust met een motor. De
ze komt midden in het schip te
staan en wordt voorzien van een
betimmering die als tafel kan wor-
den gebruikt. De botter zal name
lijk hoofdzakelijk worden gebruikt
voor het rondvaren van gezel
schappen, bij allerlei promotie-ac-
tiviteiten. Dat is ook de reden
waarom Nieuwboer het schip iets
breder heeft gemaakt dan het oor
spronkelijke ontwerp, 4.35 meter
om precies te zijn. „Dan zakt-ie
niet zo snel".
Het is voornamelijk Deens eiken
waaruit de botter is opgetrokken.
„Vroeger werd gebruik gemaakt
van inlands of Duits eiken. Hier en
daar zit ook wat Frans eiken, dat is
geler, kijk maar. Het Deense eiken
is een stuk blanker. Het dek krijgt
een blanke laklaag. „Verkleuren
zal het vanzelf wel", zo merkt de 1
bouwer droog op.
In 1905 gleed de laatste gloed
nieuwe vissersboot van de helling-
in de oude Spakenburgse haven.
Zegers vader heeft daar nog aan"
gewerkt. De firma was toen nog ei
gendom van diens vader. Die heeft
er in totaal 75 botters gebouwd,
twee per jaar in de bloeiperiode
van de Spakenburgse visserij, die
in de tweede helft van de vorige
eeuw lag. De overgrootvader van
Zeger Nieuwboer heeft de Bun
schoter botter ontworpen. Hij was
de zoon van de man die in 1829 met
de werf begon.
Het kenmerkende van de Bun
schoter botter is dat het boegsel
wat hoger is dan bij andere botters.
„Hij gaat dan wat gauwer over.
maar als hij hangt gaat-ie ook niet -
verder", aldus Nieuwboer. Hij om
schrijft het schuin in de wind han-
gen, het slagzij maken. Het ont-
werp van Nieuwboers overgroot
vader had een wat zeewaardiger
schip tot gevolg dan de destijds ge
bruikelijke vissersboten. Dat
kwam goed uit want de vissers gin
gen destijds steeds verder de zee
op.
„De BU 210 bestaat niet louter
uit hout. Voor de bevestiging van
de spanten wordt gebruik gemaakt
van strak zittende verzonken roest
vrij stalen pennen. Die worden af
gedekt met houten proppen. „Het
enige verschil met vroeger is dat er
toen pennen van gewoon staal wer
den gebruikt. Die roestten en dan
gingen ze lekker vastzitten. Het na
deel was dat ook het hout ging rot
ten. De pennen die we nu gebrui-
ken zitten strak genoeg, want we
hebben de voorgeboorde gaten -
krap gehouden. Bovendien is het
allemaal jong hout; dat gaat nog;
krimpen".
Als de schuit eenmaal buiten ligt
zal de veertien meter hoge mast-
met giek en gaffel worden aange
bracht. De zeilen die eraan komen
te hangen worden vervaardigd bij
een plaatselijke onderneming. Bij
iedere botter hoort een bijbootje,
de vijf meter lange zogeheten kub-
boot. Drie jaar geleden, toen het
zeshonderdjarig bestaan van De
Bunschoter stadsrechten werd ge-
vierd, kon Nieuwboer al een splin
ternieuwe kubboot aan den volke
tonen. „Dan wisten ze vast dat ik
het kon, mocht de bouw van de.*
botter zelf doorgaan".
Zeger Nieuwboer: "Het is een vak apart
In het bisdom Den Bosch komt
een nieuwe priesterraad met uit
sluitend priesters als leden. Alle
priesters hebben van bisschop J.
G. ter Schure een brief gekregen
waarin staat dat hij een priester
raad wil die voldoet aan de bepa
lingen van het Tweede Vaticaans
Concilie.
Den Bosch kreeg zijn eerste
priesterraad in 1967. Onder bis
schop Bluyssen werd deze raad
in 1978 omgevormd tot 'beraad
van priesters en pastorale
werkers en werksters'. Volgens
de regels hield de raad op te be
staan toen bisschop Bluyssen af
scheid nam.
De dekens van Den Bosch had
den gevraagd, bij de kerkelijke
instanties na te gaan of deelne
ming van niet-priesters aan de
priesterraad toch mogelijk zou
zijn. De pauselijke commissie
voor de officiële uitleg van het
kerkelijk recht liet weten, dat dit
niet kan. Ook de aanwezigheid
van leken als 'min of meer vaste
waarnemers' bij de vergaderin
gen acht de pauselijke commis
sie niet in overeenstemming met
het karakter van de raad.
Bisschop Ter Schure is wel be
reid, de vorming van een afzon
derlijke raad of commisie van le
ken, pastorale werkers en werk
sters, districtscatecheten en an
deren mogelijk te maken.
De priesterraad van Den
Bosch - raadgevende instantie
voor de relatie tussen bisschop
en priesters en het pastorale wel
zijn van de gelovigen - zal be
staan uit twintig leden. Negen
daarvan zijn de vicaris-generaal,
de bisschoppelijke vicarissen en
priesters die de bisschop naar
vrije keuze benoemt. Binnenkort
worden de andere elf gekozen.
Meeleven. De bisschoppen
van Zuidelijk Afrika kregen van
hun Nederlandse collega's een
brief waarin zij hun medeleven
betuigen met het lot van de ge
vangen pater Smangaliso
Mkhatshwa. Mkhatshwa is secre
taris-generaal van de bisschop
penconferentie van Zuidelijk
Afrika, wordt sinds 12 juni ge
vangen gehouden en moet, vol
gens de laatste berichten, bij de
verhoren ernstige martelingen
ondergaan.
De Nederlandse bisschoppen
gaan ervan uit, dat er nog onaf
hankelijke en goede rechters zijn
in Zuid-Afrika, die in staat zullen
zijn "het niets ontziende geweld
in uw land in te tomen". "Wij ho
pen, dat uw regering een
rechtvaardige en van respect ge
tuigende behandeling kan en zal
garanderen van allen wier na
men óns niet bekend zijn maar
die wél worden gekend door God
hun schepper".
Feestweek
Leiden. Van 21 tot 28 septem
ber viert de parochie van de rk
Hartebrugkerk (Haarlemmer
straat) in Leiden het 150-jarig be
staan van de kerk. De jubileum
commissie onder voorzitter
schap van de heer J. de Vriend
heeft in samenwerking met het
kerkbestuur een programma ge
maakt voor die feestweek.
(Daarop komen wij later te
rug).
Mede naar aanleiding van dit
jubileum besloot het kerkbe
stuur al enige tijd geleden, een
ruimte van de kerk aan de straat
kant in te richten als dagkapel
'voor bezinning en rust voor ie
dereen'.
Leiden. Omdat de oude
school Middelstegracht 5 en 7 is
verkocht aan enkele kunste
naars, kan de Evangelische Ge
meenschap Middelstegracht 3 er
geen gehruik meer van maken
voor de zondagse dienst. Die ex
tra ruimte naast de eigen zaal
was nodig om alle belangstellen
den een plaats te kunnen bieden.
Via een tv-verbinding konden
bezoekers daar de dienst volgen.
Het bestuur van de Evangeli
sche Gemeenschap denkt het
ruimteprobleem voorlopig te
hebben opgelost met het houden
van twee diensten op zondag
morgen, om 9 uur en half 11. Dat
begint op 7 september. Als evan
gelist Theo Dikkes niet beide
diensten doet, is er in de tweede
dienst een gast-voorganger, zoals
op 14 september evangelist J. Fa-
ber uit Nederhorst den Berg en
op 21 september evangelist A.
van de Sande uit Dieren.
Leiden. De Pinkstergemeen
te in Leiden houdt op 12,13 en 14
september een evangelisatie
campagne in Leiden met evange
list Jaap Kooy. Op 12 en 13 sep
tember zijn er 's avonds om
kwart voor 8 samenkomsten in
het gebouw 't Bruggehooft,
Steenschuur 11, en op zondag
morgen 14 september om 10 uur
in het gebouw 'De Goede Her
der', Oude Vest 13.
Het thema van de campagne is:
'Zie op Jezus en leef. Kooy
spreekt over 'Redding en gene
zing'. "Bekering en genezing ho
ren bij elkaar, zowel in de dagen
van Jezus' rondwandeling op
aarde als nü", aldus de aankondi
ging. "Velen kunnen ervan getui
gen, dat Jezus' niet alleen zorgt
voor de ziel maar ook het li
chaam wil genezen".
De stichting 'Hij leeft-zending'
in Groningen verzorgt de lande
lijke campagnes van evangelist
Kooy.
Vakantieweken. In samen
werking met het F. D. Roosevelt-
huis in Doorn houdt het gerefor
meerde Algemeen Diakonaal
Bureau weer een aantal 'haard
vuur-vakantieweken'. Van 15 tot
22 november voor lichamelijk
gehandicapten van 23 tot 65 jaar,
van 22 tot 29 november voor li
chamelijk gehandicapten van al
le leeftijden, van 29 november tot
6 december voor echtparen
waarvan een van de partners li
chamelijk gehandicapt is, en van
6 tot 13 december voor mensen
met een kwetsbare gezondheid.
Een tegemoetkoming in de
kosten is - indien nodig - moge
lijk. Voor nadere inlichtingen
kan men schrijven of bellen: re
creatie-afdeling Algemeen Dia
konaal Bureau, postbus 2211,
3830 AH Leusden, telefoon 033-
943244.
Beroepen
Hervormde Kerk: beroepen
te Dirksland A. Juffer, laatstelijk
zendingspredikant in Kenia;
aangenomen naar Katwijk aan
Zee H. Visser Woudenberg, naar
Nieuwer ter Aa kandidaat A. L.
van Zwet Katwijk aan Zee, naar
Ridderkerk J. P. Kraaijeveld
Wijckel-Sloten, naar Ternaard
kandidaat C. Cluistra Wouden
berg.
Gereformeerde Kerken: aan
genomen naar Dordrecht (zie
kenhuis) E. R. V. Schuddebeurs
Papendrecht; beroepen te Nieu
we Pekela kandidaat G. Lub-
berts Amsterdam. Gereformeer
de Gemeenten: beroepen te Mid
delburg A. Bac Bodegraven.
Nicaragua. De Nicaraguaan
se kerken die verenigd zijn in de
Commissie voor Hulp en Ont
wikkeling zijn zeer verontrust
over het besluit van het Ameri
kaanse congres om fondsen be
schikbaar te stellen voor de con
tra-revolutionairen in hun land.
Zij verwachten hiervan een uit
breiding van de agressie tegen
Nicaragua, vergroting van het lij
den en de dood van vele mensen.
De kerken van Nicaragua roe
pen de volken en kerken in de
wereld op, van hun geestelijke
bronnen gebruik te maken om
deze oorlog te doen ophouden.
In Nederlandse kerken zal op
zondag 14 september aandacht
worden besteed aan de brief van
de Nicaraguaanse kerken. Dan is
er om 7 uur 's avonds een lande
lijke 'bijeenkomst van gebed en
bezinning' in de Laurenskerk te
Rotterdam.
