Vaak gebeurt het in 't geniep
Voordelig kopen, maar dan wel zonder te kijken
UITGEROOKT
Met de hand afwassen blijft veel goedkoper
Brie van de mat soms bron van ziektekiemen
Consument
PAGINA 6
MAANDAG 4 AUGUSTUS 1986
'Smoke gets in your eyes'. Soms, in
éen nostalgisch platenprogramma,
horen we hem nog wel eens, de
tophit die elke krantenjongen in
die naoorlogse dagen mee kon
fluiten. Als ik het me goed
herinner, komt er een meisje in
voor dat tijdens het afscheid van
haar geliefde enkele tranen plengt.
Ze wil hem dit echter niet laten
merken en doet net alsof er rook in
haai- ogen komt.
Romantiek dus. Melancholie ook.
Rook is het leven, anders niet. En
dientengevolge ook de liefde.
Van liefde is in het geval van de
zesendertigjarige administratief
medewerkster S. Blankers uit
Groningen weinig sprake. Na een
hoornvliestransplantatie te hebben
ondergaan, bleek zij ineens niet
meer bestand tegen de rook die
haar collega's, voor het merendeel
stevige paffers, op het kantoor van
het Regionaal Ziekenfonds
Groningen verspreidden. Haar
ogen raakten zo geïrriteerd, dat zij
zich ziek moest melden. Kon ze
geen andere kamer krijgen of
zouden haar collega's het roken
niet wat kunnen miniseren?
De hardvochtige manier waarop de
directeur van deze
maatschappelijke instelling
reageerde op deze smeekbeden,
doet het ergste vrezen voor het lot
van de verzekerden bij dit
ziekenfonds: hij kon zijn personeel
niets verbieden. Dat was niet in de
CAO geregeld. Als mevrouw
Blankers niet meer in staat was om
haar werk naar behoren te doen,
zat er niets anders op dan haar te
ontslaan. RZG, zo duidt men dit
bedrijf wel kortweg aan. Staan de
kapitalen soms voor 'Roken
Zonder Geweten'?
De boodschap is overduidelijk:
wie in deze samenleving niet tegen
sigarette- of sigarerook kan, wordt
nog steeds beschouwd als een
zwakkeling, als iemand die in
lichte mate invalide is. Terwijl het
natuurlijk juist andersom is en
rokers beklagenswaardige figuren
zijn. Kijk eens naar de wrede
manier waarop de meeste
sigaretten worden gedoofd. Is dat
niet het werk van een geknakte,
verwrongen geest, een
manifestatie van intense zelfhaat?
Nee, rokers zijn slappelingen. Het
woord 'slof in de combinatie: 'een
slof sigaretten', zegt het al.
Om een en ander te maskeren
wordt het roken met veel valse
romantiek omgeven. 'Een leeuw
van een shag', zo prijst zekere
fabrikant zijn produkt aan,
daarmee de koper ervan de illusie
opdringend, dat hij een soort
Johnny Weismuller is die deze
koning van de longkankeijungle
wel eens even zal temmen. Ha! Je
moet hem eens zien staan met zijn
kippeborst voor het
doorlichtingsapparaat.
En dan die reclames, waarin al die
gebruinde, athletische jongens en
meisjes hun surfplank opnemen
alsof het een meloenpit is en
vervolgens naar het strand toe
rennen om zich even vol teer te
zuigen. Dacht u dat een echte roker
ook maar tot de vloedlijn kwam?
In speelfilms kan, en kón, men er
trouwens ook wat van. Neem
bijvoorbeeld de film 'Casablanca',
waarin Humphrey Bogart de
hoofdrol vertolkt. Bij elke zin die
deze 'tough guy' zegt, danst de
peuk in zyn mondhoek mee. Op
een gegeven moment heeft hij zelfs
twee sigaretten tussen zijn lippen
geklemd, om er - o, wat galant! -
een aan te steken voor een dame.
En kijk eens hoe stoer hij rookt in
momenten van gevaar. Met duim,
wijs- en middelvinger houdt hij
zijn saffie dan vast, de gloeiende
punt ervan naar de handpalm
gekeerd, het schijnsel
afschermend, net zoals soldaten
dat tijdens de loopgravenoorlog
wel deden om niet het doelwit van
de scherpschutters te worden.
Roken, roken en nog eens roken,
dat is het wat Bogart doet. Het
ontbreekt er nog maar aan dat hij
zijn tegenspeelster omhelst met
een sigaret in zijn mond.
En waren het nu nog maar zulke
'spetters' als Humphrey, daar op
dat kantoor van mevrouw
Blankers. Maar nee, het zijn vast
allemaal van die miezerige
mannetjes, die leren stukken op
hun ellebogen hebben omdat ze er
zo veel mee werken. Maar moed
houden hoor, mevrouw: u wint, als
is het dan ook on the 'long' run.
Want: het zal nog wel een tijd
duren voor we hier zover zijn als in
Engeland, waar van sollicitanten
tegenwoordig de urine wordt
onderzocht om te controleren of
het vCerkelijk niet-rokers zijn. Maar
wat wil je ook in een land waar nu
al decennia lang de Franse les nog
steeds begint met 'Papa fume une
pipe'. Ho, ho, hoor ik u zeggen,
maar vrouwen roken
tegenwoordig toch ook?
Ja, kom zeg, ik zal daar een beetje
mezelf zwart gaan zitten maken.
ANGELA PINNEBERG
Couperen van oren en staarten bij
(huis)dieren. Officieel mag het in Ne
derland sinds 1963 niet meer, maar
toch gebeurt het. Er is een wet in de
maak die het afsnijden van te veel oor
en te veel staart definitief verbiedt.
Vooral in kringen van honden- een
paardenliefhebbers een discussiepunt
van de eerste orde. Is het dierenbeule-
rij of niet. Velen vinden van niet, want
de beesten ondervinden er geen hinder
van. Anderen vinden van wel, want het
gaat om het welzijn van het dier. Maar
hoe bepaal je dat?
Het Duitse parlement nam in mei van
dit jaar een Dierenbeschermingswet
aan die het couperen van honde-oren
per 1 januari 1987 verbiedt. Een staart
mag er nog wel af, mits dit in de eerste
levensweek van de hond gebeurt. In
Nederland is het couperen van oren ei
genlijk al verboden sinds 1963. Maar
het houden van een gecoupeerde hond
niet. Dat helpt dus niets. In de rest van
Europa heeft men zich er nooit zo druk
over gemaakt. Alleen in de Angelsaksi
sche landen worden gecoupeerde hon
den niet op tentoonstellingen toegela
ten. Dat is alles.
In Nederland ligt inmiddels, in na
volging van het Duitse voorbeeld, een
wetsontwerp op de plank waarin het
inkorten van staarten van paarden en
honden strafbaar is. Evenals het coupe
ren van de oren. De staart blijft een
verhaal apart, hoewel er ook fervente
liefhebbers van bekende coupeerras
sen, als boxers, bouviers, dobermanns,
terriërs en veel jachthonden zijn die
couperen de normaalste zaak van de
wereld vinden. Dat hoort bij het ras, re
deneren ze.
„Onzin", vinden Dierenbescherming
en Koninklijke Nederlandse Maat
schappij voor Diergeneeskunde, de
overkoepelende organisatie van die
renartsen in Nederland. Want er wor
den onzuivere argumenten gebruikt.
Het heeft te maken met ethiek, en met
gewoonte. Aan een hond horen oren en
een staart. Die mag je er niet afhakken.
Dat geldt ook voor paarden, vinden de
ze instanties.
De meningen zijn verdeeld. En dat
zal wel zo blijven ook. Te meer daar het
er niet op lijkt dat er voor heel Europa
één algemene regel komt. De raad van
Europa heeft zich weliswaar over deze
kwestie gebogen, maar wat er ook gere
geld wordt, er onderuit kun je altijd.
Mag het in ons land niet meer, dan wor
den de honden de Belgische grens over
gebracht en komen ze gecoupeerd te
rug. De nieuwe wet zal daar weinig aan
afdoen, want een verbod op het houden
van een gecoupeerde hond zit er niet in.
door Gerrit Fokkema
Een van de grootste autoritei
ten op kynologisch gebied, zeg
maar hondenkennis, in Neder
land is mr. dr. W. K. J. van Om
men Kloeke uit Gorssel. Hy is
nationaal en internationaal een
hooggewaardeerd keurmeester
en hondenkenner. Hij kan zich
een coupeerverbod voor oren
wel voorstellen. Maar staarten,
dat roept vraagtekens op.
Volgens Van Ommen Kloeke
heeft een verbod alleen zin wan
neer er in heel Europa één regel
geldt. En wanneer er een wet komt,
dan moet die volgens de hon
denexpert niet alleen voor honden
en paarden gelden, maar door mid
del van een algemene maatregel
van bestuur ook worden ingevoerd
voor andere diersoorten.
„In die nieuwe wet wordt verbo
den dat gecoupeerde honden op
tentoonstellingen komen.
Neem bouviers. Voor deze honden
betekent zo'n verbod een grote
klap. Heb je wel eens een ongecou-
peerde bouvier gezien? Die zijn er
nauwelijks. Je kunt het wel gaan
verbieden, maar dan maak je van
Nederland een eiland, terwijl er in
Europees verband toch gestreefd
wordt naar eenheid".
"Nederland is een van de meest
vooraanstaande kynologische lan
den. Dat is afgelopen wanneer ge
coupeerde honden in eigen land
niet meer in wedstrijden mogen
uitkomen. Daarom heeft de raad
van beheer ook een brief naar de
Tweede Kamer gestuurd waarin
gesteld wordt dat het coupeerver
bod alleen ingevoerd mag worden
wanneer het voor heel Europa
geldt", vertelt Van Ommen Kloe
ke, die zich afvraagt in hoeverre de
wetgever de bevoegdheid heeft te
Gecoupeerd of niet-gecoupeerde oren, vaak een kwestie van smaak.
Met coupeerverbod alleen ben je er niet
verbieden dat een bepaalde groep
honden op een tentoonstelling uit
komt. Immers, de honden mogen
'wel op straat lopen.
Smaak
De daad (het couperen) is straf
baar, het gevolg niet. En dat slaat
nergens op, vindt hij. „Dat zou het
zelfde zijn als wanneer je zou zeg
gen: je mag niet met een zwarte
hoed op in de kerk zitten. Dat is
toch kolder'Wan Ommen Kloeke
vindt het couperen van oren wel
goed. „Neem boxers. Met staande
oren zien ze er wat pittiger uit,
maar het is een kwestie van smaak.
Een beetje hond wordt uit lief
hebberij gehouden. Volgens Van
Ommen Kloeke gaat het puur om
de smaak van de eigenaar van een
hond. En hij is van mening dat het
couperen van oren te vaak op een
verkeerde manier gebeurt. Niet
door mensen die echt hart voor een
ras of hun hond hebben, maar door
lieden die het te veel moeite, maar
vooral ook te duur vinden is om
zorgvuldig te werk te gaan. „Het
komt te vaak voor dat honde-oren
gewoon met een keukenmes op de
keukentafel worden bewerkt. Dat
kan niet en dat mag niet. Om die
redenen kan ik er in komen dat er
een coupeerverbod voor oren
komt. Dat juich ik zelfs toe".
Van Ommen Kloeke is tegen een
verbod op het inkorten van staar
ten. Volgens hem vernielen bepaal
de types hond hun staart omdat die
glad is en dus te weinig bescher
ming heeft.„In z'n algemeenheid
wordt een staart op de derde of
vierde levensdag van een hond ge
coupeerd. Een hond heeft in de
eerste levensweek geen gevoel in
de staart. Soms doen ze er gewoon
een elastiekje om en valt de staart
er na een dag of wat af. Dat doet de
pups echt geen pijn. Binnen de
achtste levensdag is het niet scha
delijk voor de hond. Daarom vind
ik dat de Duitsers een goede rege
ling hebben opgesteld. Die moet er
in Nederland ook komen. Coupe
ren van de oren verbieden en in
korten van de staart toestaan in de
eerste levensweek".
Geniep
Van Ommen Kloeke heeft geen
goed woord over voor de houding
van de dierenbescherming. Vol
gens hen zegt deze belangengroe
pering dat het niet om de pijn gaat,
maar om het welzijn van het dier.
„Maar hoe bepaal je dat", vraagt hij
zich af, „Ik verzet me met hand en
tand tegen die opvatting. Want
waarom mag een poedel wel met
een tondeuze worden bewerkt. En
waarom mogen die honden wel
worden getrimd. Volgens mij heb
je twee soorten dierenbescher
mers. Er is een klein groepje dat
zich radicaal tegen het couperen
heeft gericht. Ik vind dat volslagen
onzinnig".
Het standpunt van de dierenbe
scherming luidt, evenals dat van
de landelijke club van dieren
artsen, dat couperen van oren en
staarten uit den boze is. Vroeger
coupeerden de Nederlandse die
renartsen zelf. Ze doen dat al meer
dan twintig jaar niet meer. In 1963
werd in ons land het Honden- en
Kattenbesluit van kracht, waar
door het couperen officieel werd
afgeschaft. Sindsdien wordt het op
grote schaal, maar in het geniep,
toch nog steeds gedaan.De tegen
standers van couperen zijn over
het algemeen van mening dat er
met de gecoupeerde rassen wordt
geknoeid. Van raskenmerken wil
len ze in dit verband dan ook niets
weten. Een boxer heeft flaporen en
dus mag je er geen stuk afsnijden.
De meningen zyn verdeeld. Niet
alleen over de staart, maar ook
over de oren. Aan de ene kant men
sen als Van Ommen Kloeke. Aan
de andere kant fokkers van 'cou
peerrassen' en mensen die gecou
peerde oren óp grond van hun per
soonlijke smaak mooier vinden
staan. Wat de fokkers betreft gel
den alleen de rasvoorschriften.
Bij sommige rassen zijn dat ge
coupeerd zoals bijvoorbeeld Duit
se doggen, schnautzers en bou
viers.
Zelfs in het Groot Woordenboek
der Nederlandse Taal, de dikke
Van Dale, staat het laatste type
hond beschreven als: „een Vlaam
se ruwharige herdershond met ge
coupeerde oren en staart".
Stompje
Veel honden hebben enkel een
gecoupeerde staart, zoals rotwei-
lers, bijna alle terriërs en poedels.
Bij deze honden is de staart alleen
maar hinderlijk, vinden de fok
kers. Doordat die staart meestal
glad is en dus weinig bescherming
heeft. Dit gepaard met de grote
kracht die sommige hondemerken
ontwikkelen, resulteert er volgens
hen in dat er op den duur slechts
een bloederig stompje van zo'n
staart zou resteren. En wanneer het
inkorten maar zorgvuldig genoeg
gebeurt, is er niets aan de hand.
Het ras intact. Daarom, vindt me
nigeen, mag er geen afhakverbod
voor de hondestaart komen. En he
lemaal niet als in Nederland als
enige land in Europa zo'n regeling
van kracht wordt.
De vrees bestaat, alweer by de
fokkers en de mensen die tentoon
stellingshonden houden, dat de
hondesport in Nederland dan ka
pot wordt gemaakt. Internationaal
kunnen Nederlandse" honden dan
niet meer op tegen die honden die
wèl voldoen aan de internationale
voorschriften. En omdat gecou
peerde honden op tentoonstellin
gen in Nederland dan ook niet lan
ger welkom zijn, is het ook in eigen
land afgelopen.
(foto GPD)
Naast de fokkers zyn er veel
mensen die een gecoupeerde hond,
en vooral dan waar het oren be
treft, prefereren. Volgens vertegen
woordigers uit deze groep is het
couperen van de oren, mits het ver
antwoord wordt gedaan, volstrekt
pijnloos.
Narcose
Vroeger werden de oren zonder
verdoving „geschild". Nu gebeurt
dit, veelal in het buitenland, onder
verdoving. Het couperen gaat te
genwoordig met klemmen. De
oren worden afgesneden en dicht
gebrand. Als het helemaal goed is
dan wordt die laatste handeling
vervangen door hechten. In het be
lang van de hond, en omdat het
mooier staat. Dit gebeurt met grote
zorgvuldigheid, op een verant
woorde wijze èn pijnloos. Of, zoals
boxer-fokker mevrouw A. Vogel,
het uitdrukt: „Een zichzelf respec
terende fokker doet een beest geen
onaangename dingen aan.
ADVERTENTIE
DIERENBOEKEN
in Leiden
op Nieuwe Rijn 13
bij
BOEKHANDEL
KOOYKER
Comp-U-Card introduceert het telefonisch winkelen
Het uit de Verenigde Staten afkomstige
teleshopping, het telefonisch winkelen,
lijkt ook in ons land aan te slaan. Dat
meldt althans de Nederlandse vestiging-
van de Amerikaanse Comp-U-Card. De
organisatie is eind vorig jaar in ons land
begonnen. Sindsdien hebben zich al bij
na 7000 mensen gemeld als „lid" tegen
betaling van 85 gulden per jaar. Nog dit
jaar verwacht de organisatie 35.000 tot
50.000 kaarthouders te hebben.
Comp-U-Card verschaft telefonisch
informatie krijgen over de „laagste"
marktprijzen van 13.000 consumenten-
produkten. Mensen met een homecom
puter kunnen 24 uur per dag rechts-
streeks toegang krijgen tot de databank
van de organisatie. Men kan dan direct
alle informatie over merken, typen en
prijzen op het beeldscherm opvragen.
Een bestelling kan dan per homecompu
ter worden geplaatst, Kaarthouders die(
over gaan tot aanschaf krijgen het be
stelde artikel „gegarandeerd tegen de
laagste marktprijs aangeboden en zon
der extra kosten thuisbezorgd", zo be
weert de organisatie.
Een woordvoerder geeft toe dat
Comp-U-Card geen rekening kan hou
den met stuntacties van plaatselijke
winkeliers. Maar, zegt hij, als een klant
een week na acceptatie van de bestelling
kan aantonen (bijvoorbeeld door het
overleggen van een advertentie) dat het
zelfde artikel onder dezelfde leverings
condities elders in Nederland goedko
per wordt aangeboden, dan ontvangt hij
het prijsverschil terug. Uitgezonderd
worden aankopen die niet via de norma
le detailhandel zijn verricht.
Hoe deze voorwaarden in de praktijk
werken is niet zo duidelijk. De klant zal
zelf moeten ontdekken wat „onder de
zelfde leveringscondities" en „normale
detailhandel" wordt verstaan wanneer
hij een goedkopere aanbieding bij
Comp-U-Card meldt. Onder een norma
le winkel wordt in elk geval ook de dis
countzaak gerekend.
Het sterke punt is het ontbreken van
een aantal vaste lasten die de gewone
handel wel heeft. Comp-U-Card heeft
geen winkel en hoeft, in tegenstelling tot
postorderbedrijven, geen voorraden aan
te leggen. De organisatie verwacht eind
van het jaar ruim 25.000 artikelen van
verscheidene leveranciers (producen
ten, groothandel en detailhandel) in de
computer te hebben. Daarby gaat het
om produkten als hifi- en video-appara-
tuur, elektrisch gereedschap, tuinartike-
len, meubelen en fietsen.
Een nadeel is dat de koper van te vo
ren moet betalen. Na ontvangst van de
betaling (cheque, credit card, bank of gi
ro) geeft de organisatie de bestelling pas
door aan de leverancier. Levering volgt
na ongeveer een week van het binnenko
men van de betaling. Voor slechte beta
lers hoeft Comp-U-Card dus ook niet
bang te zijn. De koper daarentegen loopt
meer risico. Heeft hij betaald, dan moet
hy maar wachten op wat hij ontvangt en
wanneer hij het binnen krijgt. Geld is
tenslotte het beste argument voor een
spoedige levering van produkten zonder
gebreken.
Beheerders en schoonmakers en na
tuurrijk ook het publiek ergeren
zich groen en geel aan weggegooid
kauwgom, dat onder het schoeisel
blijft plakken en niet of nauwelijks
te verwijderen is van de vloer en het
trottoir. Vooral in winkelpromena
des biedt de platgetrapte gom een
lelijke aanblik. Als het te bont
wordt en het vieze goedje moet wor
den losgemaakt, dan is er maar een
mogelijkheid: met een kostbaar ap
paraat het spul bevriezen, want
kauwgom onder nul graden laat wel
los.
Er is nu een andere, goedkopere
en milieuvriendelijke oplossing
voor het uitgekauwde probleem.
Rietveld Boutiques in Rotterdam,
die een keten van miniwinkels in
dertig Nederlandse ziekenhuizen
beheert en daar ook last heeft van
de kauwgom, is op het idee geko
men om bij het pakje kauwgom dat
wordt verkocht een gratis weggooi-
zakje te leveren. Het sluit met een
klem perfect af en wie geen kans
ziet het snel in een prullenbak te
werpen, kan het gerust in de tas of
colbertzakje tijdelijk bewaren. Het
zakje is bij het ziekenhuis winkeltje
ook verkrijgbaar als het wergwer-
pen zich acuut aandient.
Awasmachines verbruiken tegenwoor
dig minder stroom en water dan een aan
tal jaren geleden. Desondanks is met de
hand afwassen nog altijd een kwart tot
de helft goedkoper. Dit blijkt uit een on
derzoek van de Stichting Vergelijkend
Warenonderzoek naar 14 afwasmachi
nes.
De meeste van deze apparaten lever
den de vaat goed schoon af, maar niet
altijd voldoende droog. De geteste ma
chines maken veel minder lawaai dan
vroeger. Ze zijn echter nog niet zo stil als
sommige fabrikanten beweren in hun
folders. Het bedieningsgemak van een
aantal machines laat wel te wensen over,
zo blijkt uit het onderzoek.
Fabrikanten zouden meer aandacht
moeten besteden aan duidelijke, een
voudige en goed leesbare aanduidingen
op en bij de knoppen. De stichting VWO
besteedde in haar onderzoek ook aan
dacht aan de afwas- en naspoelmiddelen
en zouten voor de waterontharder voor
afwasmachines. De afwasmiddelen be
vatten schadelijke fosfaten; het gehalte
is de laatste jaren iets gedaald.
Geadviseerd wordt ook afwas- en na
spoelmiddelen voor alle zekerheid
steeds buiten bereik van kinderen te
houden en er ook zelf zeer voorzichtig
mee te zijn. De middelen moeten uitslui
tend voor afwassen in de machine wor
den gebruikt.
Liefhebbers van de Franse kaassoort
brie lopen een kans van een op vijf na
het eten diarree te krijgen of te moeten
braken. Dat komt volgens de Consu
mentenbond. die een onderzoek deed
onder redactie van
Wim Fortuyn en Conny Smits
naar Franse kazen, doordat er teveel
bacteriën in deze kazen zitten.
Om de hygiene te verbeteren, pleit de
bond voor verplicht gekoeld vervoer van
dit produkt. Verder moet duidelijk wor
den gemaakt om wat voor brie het gaat
door ten minste naam, vetgehalte en
houdbaarheid te vermelden.
Zachte kazen moeten altyd in de koe
ling liggen. Het publiek wordt aangera
den geen brie van de toonbank te accep
teren. Over de bacteriologisch slechte
soorten brie heeft de Consumentenbond
een klacht gedeponeerd by de keurings
dienst van waren.
De Consumentenbond ondervond dat
de meeste 'ingeblikte' brie's (brie in een
rond doosje) in orde zijn. Van de brie die
vers van het mes kwam, bleken er vier
van de vijftien die werden onderzocht,
niet goed te zyn. Dat waren de brie's van
de merken A. Collet, Henri Hutin, Marco
en Prieure d'Herival. Van de voorver
pakte punten brie waren de Henri Hutin
van Albert Heijn en de Bon Ami te rijk
aan bacteriën.
Bacteriologisch zeer goed waren de
verpakte Henri Hutin (behalve die van
Albert Heijn dan), en' Ker Noelle. Van
het mes was Gastronome een goede
keus en de goedkoopste bacteriologisch
zeer goede ingeblikte brie was Kaserei
Champion. Verkrijgbaar bij onder meer
Edah en Torro.
Brullende sleutelhanger
Op het eerste oog is de 'Brull' een norma
le sleutelhanger, maar in benarde situa
ties kan hij ook dienen als alarm. Aan
het etui zit, behalve één voor sleutels, een
tweede ring. Wie daar aan trekt schakelt
een elektronisch alarm in, dat' een la
waai produceert van 120 decibel. Het ge
brul stopt als de alarmring weer wordt
terug geplaatst. Het apparaatje kost niet
niks:.f29.90.
