Aanbod vakantiedieren
in asiels groter dan ooit
In gemotoriseerde
pakhuizen naar huis
In de zomer wordt de baas allergisch
Achtergrond
Marokkaanse vakantiegangers overspoelen Spaanse wegen
Campagne
via
satelliet
DINSDAG 22 JULI 1986
PAGINA 9
Reportage
"Soms laten we mensen die hun
beest hier komen brengen, het zelf
in een hok stoppen. Dat werkt psy
chologisch. Niet dat het veel helpt,
ze zijn meestal heel vastbesloten".
Dierenarts Sylvia van Gent van het
Haagse dierenasiel wijst op een
paar hokken van anderhalf bij
twee meter. Voor veel dieren in de
ze tijd van het jaar het begin van de
vakantie van de baas: een tocht
naar het dierenasiel.
De asiels puilen deze zomer uit.
In de grote steden is het aanbod
aan dieren groter dan ooit. De zo
mer is altijd drukker, maar waar
om het dit jaar zo storm loopt weet
niemand.
door
Runa Hellinga
Maar feit is, dat bijvoorbeeld het
asiel in Rotterdam vier keer zoveel
katten aangeboden krijgt als men
kan opnemen. En in Den Haag is
het een goede dag als vier tot vijf
katten een nieuw tehuis vinden,
terwijl er dagelijks tien tot twintig
katten binnenkomen. Ook in Am
sterdam loopt het de spuigaten uit.
De directeur van het Rotterdam
se asiel deed op de radio zelfs de
oproep om zwerfkatten gewoon te
laten lopen. Ook Sylvia van Gent is
met zwerfkatten niet blij: "Die
moet je laten inslapen. Ze zijn niet
gewend aan mensen en je kunt ze
dus niet kwijt. We krijgen hier nes
ten van kittens, tien weken oud,
schattig om te zien, maar die
vliegen je al zo aan. Die hebben net
de kritieke fase dat ze mensen le
ren kennen, gemist".
Het aanbod van katten in de
asiels is veel groter dan dat van
honden. "Mensen zijn lakser met
hun kat", zegt Sylvia. En dat is ook
de indruk in Rotterdam. Directeur
Heuthorst: "We krijgen hier ook
veel katten die door de eigenaar
zijn achtergelaten toen die ging
verhuizen".
Niemand zal in het asiel zeggen
dat hij zijn hond wegdoet vanwege
de vakantie. Er worden aan de ba
lie dus heel wat smoezen verkocht.
Sylvia: "Ik sta daar niet zelf, dus ik
hoor ze uit tweede hand. Maar als
ik daar zou werken, zou ik me af en
toe niet bunnen bedwingen. Hoe
veel mensen in deze tijd plotseling
allergisch voor hun huisdier wor
den. En honden die plotseling een
slecht karakter krijgen. Wat die
beesten in de zomer niet allemaal
in de schoenen geschoven krijgen,
hou je niet voor mogelijk".
Kittens
Bij veel
katten zich niet aan hun baas hech
ten. Dat klopt beslist niet en dat is
in een asiel goed te merken. Sylvia:
"Katten gaan vaak kwijnen als ze
worden afgestaan". En dat maakt
het vinden van een nieuwe baas
extra moeilijk, want een zielige kat
'neemt niemand. Kittens, die
vliegen de deur uit. Maar voor ou
dere katten een huis vinden kan
heel moeilijk zijn. Honden vinden
overigens meestal makkelijker een
tehuis.
Om te vermijden dat de katten al
te zeer kwijnen, worden ze in het
asiel in Den Haag zoveel mogelijk
bij elkaar gelaten. In afgesloten ka
mers zitten tien, twintig katten bij
elkaar. Sommigen apart in hokken,
maar de meesten lopen los rond.
In Rotterdam zitten de dieren al
lemaal apart. Daar komt het ook
wel voor, dat dieren moeten wor
den afgemaakt, omdat ze een cel
syndroom ontwikkelen.
Het heeft allebei zijn voors en
zyn tegens, vindt Sylvia: "Het in
fectiegevaar is veel kleiner als je ze
gescheiden houdt. Maar voor de
beesten is het leuker om samen te
zitten".
Een voordeel is er zeker in Den
Haag: het asiel hoeft minder snel
nee te verkopen. Als er twintig kat
ten in een kamer zitten, past num
mer 21 er ook bij. In Rotterdam
zijn ze vanwege de noodsituatie be
gonnen meerdere katten in een
hokje te zetten. Maar wie die hok
jes eenmaal gezien heeft weet dat
dat eigenlijk niet kan.
Gaskamer
In principe maakt Sylvia nooit
dieren af, behalve als ze door hun
karakter geen kans maken een
nieuwe baas te vinden of als ze ziek
zyn: "Mensen hebben vaak het
vooroordeel dat in een asiel bees
ten zo de gaskamer in gaan. Maar
als dat zo was, werkte ik hier niet.
Ik hou van dieren".
Alleen pasgeboren poesjes laten
de asiels wel inslapen, hoewel Syl
via daar ook weieens een uitzonde
ring op maakt. Zo heeft ze een poes
die vijf dagen geworsteld had met
de bevalling, een jong laten hou
den: "Medische indicatie, zullen
we maar zeggen".
Soms wordt er verrassend veel
moeite voor de dieren gedaan. Een
herdershond die door zyn baas zo
was mishandeld dat z'n heup ge
broken was, is bijvoorbeeld geope
reerd in de diergeneeskundige kli
niek in Utrecht en heeft nu een
plaat in zijn poot. En de kindeijuf-
frouw, dat leek helemaal een hope
loos geval. Een poes die op sterven
na dood was, omdat een jong in
haar buik verkeerd lag en in haar
lijf dood was gegaan. De poes werd
geopereerd en ze biykt een aan
winst voor de jonge katten te zjjn.
Zij heeft een moederhart, groot ge
noeg voor allemaal en ontfermt
zich over ieder kitten dat by haar
aanloopt. Sylvia wil haar de hele
zomer, de tijd dat er jonge katten
zijn, in het asiel houden: "Ze is een
hele grote hulp".
Verbijsterend blijft het, hoe
makkelijk sommige mensen met
hun dieren omgaan. Zo zijn er in
het asiel twee acht weken oude
poezen. Aanhankelijke beesten,
duidelijk gewend aan mensen en
blijkbaar op straat gezet, toen er
geen huis voor ze te vinden was.
Vals
Regelmatig worden er dieren
aangeboden, omdat er iets aan
mankeert. Een bouvier die hinkt
bijvoorbeeld - niet kwijt te raken,
want mensen die op een bouvier
vallen, vallen niet op dergelijke
mankementen. Of een chiou-chiou
waar de bazin nota bene geld voor
wilde hebben, maar die zo vals
bleek dat hij moest worden afge
maakt.
Over dat laatste geval kan Sylvia
zich heel boos maken: "Zulke
mensen willen gewoon hun verant
woordelijkheid niet dragen. Die la
ten de mensen hier het risico lopen
om gebeten te worden door zo'n
beest, omdat ze zelf niet bereid zijn
geld uit te geven om hem af te laten
maken".
Het komt wel voor dat mensen
jaar na jaar voor de vakantie een
nieuw huisdier aan het asiel ko
men slijten. Dat lukt overigens niet
eeuwig. Daarvoor heeft men een
zwarte lijst. Op gevaar af dat het
dier dan aan een boom wordt ge
bonden, wordt het geweigerd. Al te
gemakkelijk wil het asiel het men
sen ook niet maken om onverant
woordelijk met hun dier om te
gaan.
Satellieten
Op een persconferentie na af
loop deelde Billy Graham mee,
dat hij waarschijnlijk vanuit
Londen een wereldwijde evange
lisatiecampagne via satellieten
gaat houden. "Wij zijn ons be
wuster geworden van de noden
van de wereld in alle culturen,
geestelijk, moreel en lichame-
Eind september houdt Gra
ham een evangelisatiecampagne
in Parijs. Deze zal via grote
schermen in vele andere steden
van Frankrijk zijn te volgen.
Over zijn eigen activiteit zater
dag in het Vondelpark zei Gra
ham nog, dat het effect daarvan
werd tegengehouden door de
veiligheidsagenten die hem tel
kens omringden. "Eigenlijk zou
ik meer op God moeten vertrou
wen".
Er is in Amsterdam een film
opgenomen waarin het congres
centraal staat. World Wide Pictu
res, Grahams eigen filmmaat
schappij, zal binnenkort met de
distributie beginnen.
World Wide Pictures is de
grootste christelijke filmmaat
schappij. Sinds haar oprichting
in de jaren 50 heeft ze ongeveer
100 films in meer dan 17 talen ge
maakt. Een van de laatste pro-
dukties is The Hiding Place',
waarin het levensverhaal van de
Haarlemse evangeliste Corrie ten
Boom is verfilmd.
Spuikerk
De restauratie van de Oude
Lutherse Kerk aan het Spui in
Amsterdam - bakermat van het
lutheranisme in Nederland - is
bijna voltooid. In september zal
de kerk worden overgedragen,
als plaats van samenkomst voor
de lutherse gemeente en als aula
van de Universiteit van Amster
dam.
De heringebruikneming als
kerk is op zondag 14 september
om 11 uur. De lutherse gemeente
heeft daarvoor een dag-program
ma opgesteld met onder meer
een lunch, inleidingen, muziek
en informatie over verleden, he
den en toekomst van de kerk. In
het Historisch Museum wordt
een tentoonstelling over de Spui
kerk ingericht.
Bedevaart. Op vrydag 15 au
gustus ('Maria Hemelvaart')
wordt vanuit Noordwijk, Leiden,
Den Haag, Delft, Rotterdam, Ou
dewater en Gouda een eendags-
bedevaart gehouden naar 'Ma-
,ria's Genade-oord' in de Belgi
sche Ardennen, Banneux-Notre
Dame. Geestelijk leider is pas
toor J. C. M. van Winkel uit Rot
terdam.
Wie mee wil, kan zich opgeven
via de volgende telefoonnum
mers: Leiden 893621, Noordwyk
01719-16706, Noord wykerhout
02523-5218, Nieuwveen 01723-
9138, Hazerswoude 01714-2612,
Hillegom 02520-17894, Langeraar
01722-2674.
Priesters. Het aantal wijdin
gen van seculiere priesters (ver
bonden aan een bisdom) nam in
1984 toe met 7 procent, het aantal
wijdingen van reguliere priesters
(lid van een orde of congregatie)
verminderde met 10,procent. Dat
meldt de gisteren gepubliceerde
Vaticaanse statistiek, van het
priesterbestand over 1984.
De groei van het aantal seculie
re priesters (verbonden dus aan
een bisdom) was het grootst in
Europa, Midden-Amerika en
Zuid-Amerika. Toch loopt in Eu
ropa het aantal priesters terug. In
Amerika, Azié en Afrika valt een
styging waar te nemen.
Terug. De 75 leden van de
kloostergemeenschap 'Sint Jozef
van Clairval' in de Franse plaats
Flavigny sur Ozerain, waarin
aanhangers van de geschorste
aartsbisschop Marcel Lefebvre
zich hadden verenigd, zijn terug
gekeerd in de Rooms-Katholieke
Kerk. Zy hebben de brief onder
tekend die kardinaal Joseph Rat-
zinger, hoofd van de congregatie
voor de geloofsleer, indertyd
stuurde naar Lefebvre en waarin
instemming werd gevraagd met
de liturgische vernieuwingen die
het Tweede Vaticaans Concilie
had ingevoerd.
Ten slotte. Wie dagelyks in
deze rubriek leesgenoegen be
leeft aan het komen en gaan van
dominees, wordt vandaag teleur
gesteld. De telex meldde: 'geen
beroepingsberichten'.
MADRID - Deze zomer
bepalen ze weer voor een
groot deel het beeld op de
Spaanse wegen: de gemo
toriseerde pakhuizen op
wielen, waarmee de Ma
rokkaanse gastarbeiders
uit Noord-Europa massaal
naar hun vaderland trek
ken om daar de vakantie
door te brengen. Een ein
deloze karavaan, herken
baar aan de met ijskasten,
tv's en matrassen volge
stouwde imperiaals, de
koplampen richting
boomtoppen en de achter
bumper vaak slechts en
kele decimeters boven het
asfalt, trekt de maanden
juli en augustus weer over
de Spaanse wegen.
door
Gerrit-Jan Hoek
Onderweg eten. Geld voor restaurants is er niet. De meeste Marokkanen maakten voorafgaand aan de
reis al hun potjes klaar. (foto gpd>
De Spaanse verkeersdienst
houdt dit jaar rekening met een
recordaantal van meer dan
300.000 auto's met Marokkaanse
chauffeurs, die als voorlopig
einddoel Algeciras hebben, de
Zuidspaanse havenplaats, van
waaruit de enige bootverbinding
met Ceuta en Tanger wordt on
derhouden. In voorgaande jaren
zorgde die massale exodus voor
gigantische problemen. De fuik
van Algeciras bleek bij lange na
niet berekend op de de lawine
van rond de anderhalf miljoen
Marokkaanse gastarbeiders, die
bovendien maar een doel voor
ogen stond: de eerste de beste
boot naar de overkant pakken.
Om een beetje orde in die jaar
lijks terugkerende chaos te bren
gen hebben de Spaanse autori
teiten dit jaar twee enorme par
keerplaatsen aan de rand van Al
geciras aangelegd, waar iedere
Marokkaan net als in de super
markt een nummertje krijgt uit
gereikt voor de boot, waarop hij
geboekt heeft. Iedereen moet zo
doende op zijn beurt wachten,
voordringen is uitgesloten.
Rustplaatsen
Maar ook onderweg zyn maat
regelen genomen. Tussen Irun
aan de Spaans-Franse grens en
Algeciras zijn zeven speciale
rustplaatsen aangelegd voor de
Marokkaanse passanten. „De
statistieken in het verleden we
zen uit, dat betrekkelijk veel Ma
rokkanen betrokken waren bij
ongelukken op doortocht door
Spanje", licht Maria Martin toe,
werkzaam voor de Wegenver
keersdienst in La Cabrera, een
van die zeven pleisterplaatsen,
56 kilometer voor Madrid. „Veel
Marokkanen hebben te veel
haast, nemen te weinig slaap on
derweg en na twee dagen en rou
te zitten ze in Spaiye op het kri
tieke punt. Dan slaat de ver
moeidheid toe en gebeuren er
ongelukken".
„Om daar iets aan te doen heb
ben we die rustplekken op de
route naar Algeciras ingericht.
Bovendien geven we ze informa
tie over de bootverbinding. In
het verleden is gebleken, dat veel
ongelukken naast vermoeidheid
toe te schrijven waren aan nervo
siteit om niet te veel dagen te
verliezen met wachten op de
boot Nu kunnen ze in de twee
volgende pleisterplaatsen van
Valdepenas en Cordoba hun tic
ket al kopen voor de oversteek".
Nieuwe houten banken, scha
duwrijke rieten parasolletjes en
een spandoek op een oude
schoolbus, dat het drinkwater
gratis te verkrijgen is, moeten de
voortjakkerende Marokkanen
noden tot het inlassen van een
korte rustpauze in La Cabrera.
Maar op voorhand lijkt de aan
trekkingskracht van de pleister
plaats nihil. De een na de ander
rijdt na een korte aarzeling toch
door. Achteraf blijkt bij de inrit
de Guardia Civil bezig te zijn met
de reparatie van een gebroken
kabel om het aantal passerende
auto's te tellen. „De mensen zijn
bang, dat er in de auto's gekeken
wordt en dat ze een boete krij
gen, omdat er teveel passagiers
in zitten", meent Luis Fraile, een
tweede vrijwilliger op de hulp
post. En inderdaad, als de Guar-
dias met hun reparatiewerk klaar
zyn en ingerukt zijn, druppelen
als pakezels beladen en als kerst
bomen opgetuigde auto's stuk
voor stuk het parkeerterrein bin
nen. Er zijn er nogal wat met een
Nederlands kenteken.
Brandende zon
„Na Frankrijk komen de mees
te Marokkanen uit Nederland",
zo weet Luis te melden. Een geel
bestelbusje, waarvan de achter
uitkijkspiegel volledig overbo
dig is geworden omdat de lading
geen vierkante centimeter uit
zicht naar achteren toelaat, zoekt
noodgedwongen een plaatsje in
de brandende zon. De overdekte
stekjes zijn het eerste bezet. De
bestuurder ziet eruit alsof hij een
maand achter elkaar dag- en
nachtdienst heeft gedraaid en
laat zich zuchtend uit de cabine
glijden.
Achmed, een ex-bouwvakker
uit Veenendaal, al twintig jaar in
Nederland, weet eigenlijk niet,
waar hij aan begonnen is. „Het is
lang geleden dat ik met een
vriend naar Marokko ben ge
weest, maar de afstand valt te
gen. Zo'n 3000 kilometer is het
wel tot El Houceima waar ik naar
toe moet". Het idee dat hij na
twee dagen rijden pas op de helft
is, werkt niet erg bemoedigend.
Zijn vier kinderen in de achter
bak proberen een vinnetje op het
dashboard te repareren, dat de
fect is geraakt, waardoor de tem
peratuur binnen 50 graden aan
geeft. Hij gaat voor zeven weken,
maar is bang ook maar één dag in
Algeciras te verliezen. Hoewel
hij al zes jaar werkeloos is, denkt
hij er niet aan van de regeling
met terugkeerpremie gebruik te
maken.
„In Holland is alles veel beter
geregeld, ook de ziekenhuizen,
en mijn vrouw is al jaren ziek",
murmelt hij in nauwelijks ver
staanbaar Nederlands. Om beur
ten gaan de kinderen naar het
toilet om zich wat op te frissen en
de flessen met water te vullen.
De auto blijft geen moment on
beheerd achter. „Voor de boefjes
in Spaiye zijn de Marokkaanse
gastarbeiders op reis naar Ma
rokko intussen een gewild ob
ject", verklaart Maria Martin met
een schuldige ondertoon in haar
stem. „Die weten zo langzamer
hand wel, dat er bij de Marokka
nen wat te halen valt: dure appa
raten, geld en goud. In verschil
lende Spaanse dorpen is het ge
beurd, dat 's nachts stilletjes de
hele imperiaal van de auto is ge
licht, zonder dat de Marokkanen
er ook maar iets van merkten.
Maar hier wordt 's nachts door
de Guardia Civil gewaakt".
Amfetaminen
Ook Achmed hebben die be
richten bereikt, hoewel hij zegt
weinig dingen van waarde in zyn
mini-pakhuis te hebben opgesla
gen. „Een televisie voor mijn
neef en een radio voor een tante,
maar die heb ik goed verstopt
onder mijn matrassen".
Veel tijd voor meer gekeuvel
heeft hij niet. Als hij de nacht
doorrijdt kan hij misschien nog
de eerste ochtendboot halen.
Even het hoofd onder de kraan
en dan maar weer 'fris' op pad.
Met rood doorlopen ogen kruipt
hij weer achter het stuur. „Er
was er laatst een die vroeg om
amfetaminen om niet in slaap te
vallen", merkt Maria Martin
meewarig op.
Mansour, een potige havenar
beider uit Amsterdam, trekt wat
meer tijd uit om op adem te ko
men. Uit hoeveel leden zijn fami
lie bestaat, die in het krakkemik
kige VW-busje huist, is bij een
eerste oogopslag moeilijk vast te
stellen. Vanachter de gordijntjes
nemen steeds weer andere kin
dergezichtjes de nieuwe omge
ving op. Uit de laadbak wordt
een groot laken tevoorschijn ge
haald, dat minutieus op de stoffi
ge grond wordt uitgespreid. De
tafeltjes en de barbecue blijven
volledig ongebruikt. Uit een kar
tonnen doos worden een aantal
tupperware doosjes te voor
schijn gehaald met een belegen
uitziende maaltijd voor deze
avond.
„Als je met vrouw en acht kin
deren op vakantie gaat kun je je
niet permitteren om een paar
keer per dag in een restaurant te
gaan eten", zegt Mansour, terwijl
hij een vork in de vale brij zet.
Met de hitte in Sparye is het zo
lang bewaren van etenswaren
niet van gevaren ontbloot. „De
meeste Marokkanen maken
thuis al hun potjes voor onder
weg klaar", verklaart Luis Fraile,
maar dat eten blijft door de
warmte niet dagenlang goed. Het
sanitaire probleem is misschien
wel het belangrijkste waar we
•ons hier voor gesteld zien. We
hebben een aantal Marokkaanse
passanten gehad, vooral kinde
ren, die uitslag hadden vanwege
het eten van voedsel, dat niet
goed meer was. We hebben zelfs
enkele gevallen gehad van voed
selvergiftiging. Maar het heeft
geen zin om hier een bar of een
restaurant op te zetten. Het me
rendeel van de mensen zou toch
niets gebruiken. Alleen de Ne
derlandse Marokkanen willen
nog wel eens naar een cola vra
gen in plaats van hun flessen met
kraanwater te vullen".
Duisternis
Na de maaltijd valt de duister
nis snel in. Mansour besluit maar
een paar uur ter plekke te gaan
slapen. Voor het kleinere kroost
wordt een slaapplaats boven op
de bagage in de laadbak geïm
proviseerd, de meisjes mogen op
de banken en op de vloer slapen.
Mansour en zijn zoontjes vleien
zich neer op wat plastic rolma-
trasjes naast de auto. Even ver
derop knielt een landgenoot voor
het avondgebed. In de richting
van Segovia, totdat hij er door
een ander er op wordt geatten
deerd dat Mekka de andere kant
uit ligt. Als een symbool van des
oriëntatie van de jaarlijkse bede
vaart naar het thuisland.
'Katten gaan vaak kwijnen als ze worden afgestaan'.
Graham:
Vierduizend deelnemers aan
'Amsterdam 86', de internationa
le conferentie van rondreizende
evangelisten, verblijven op het
ogenblik in de hallen van de
Utrechtse Jaarbeurs. Die werden
veranderd in moderne slaap- en
leefaccommodaties met bedden,
douches, tafels, stoelen, toiletten
enzovoort. Omdat honderden
evangelisten later naar hun land
teruggaan dan de dag waarop
'Amsterdam 86' was afgelopen,
wordt in de Domstad nog een
'na-conferentie' van drie dagen
gehouden. Die begint morgen.
Bij de sluiting van het congres
zei de initiatiefnemer Billy Gra
ham, zich opnieuw aan God en
Zijn dienst te willen wijden. Hij
bad: "Heer, raak mij opnieuw
'Amsterdam 86' afgelopen. Ft
aan". Duizenden zeiden het hem
na. Graham: "Er is hier genoeg
kracht van de Heilige Geest em
de wereld in de komende jaren te
veranderen".
Weer werden de vlaggen van
de deelnemende nationaliteiten,
zoals aan het begin van het mas
sale congres (ruim 8000 man),
binnengedragen. Fakkeldragers
cels als symbool van het 'goede
(foto congres-organisatie).
gingen voorop. Als symbool van
het 'goede nieuws', dat naar alle
naties door de wereld wordt ge
dragen. "Doe het werk van een
evangelist!", riep Graham de pre
dikers toe. En die antwoordden
met een overtuigd 'Halleluja!'
Een woord dat in alle talen het
zelfde is.
