Jan van Straaten
voelt zich herboren
Post winnaar in
Voetbalverbod
voor Veendam
Krachttoer
Elly van Hulst
Opmerkelijke doorbraak renner
Wereldrecord
voor Puica
Van der Velden:
'Zo haal ik
Parijs nooit..'
Plaiickaert verslaat boze Vanderaerden op de eindstreep
Vrouwen rijden niet
snel genoeg in Tour
Planckaert niet fit
ZATERDAG 12 JULI 1986
SPORT
PAGINA 11
VEENDAM (GPD) - Burgemees
ter R.G. Boekhoven van Veendam
verbiedt de eerste drie voetbalwed
strijden van de onlangs gepromo
veerde BV Veendam. Het stadion
de Langeleegte is niet op tijd klaar
om respectievelijk FC Den Haag,
FC Utrecht en Ajax te ontvangen.
Het voetbalverbod is genomen in
overleg met de Groninger commis
saris H.J.L. Vonhoff en officier van
justitie T. Vervoorst. Het besluit is
vanmorgen per telex aan de KNVB
meegedeeld.
De officiële lezing van het ver
bod is dat de leverancier van veilig
heidshekken niet op tijd kan leve
ren. Onlangs maakte het politie
personeel echter bekend dat er een
afspraak met de gemeente is om
voor 1 oktober, als het stadion
klaar is, niet te voetballen. De wet
houder van sportzaken noemde
dat „geouwehoer".
De verbaasde KNVB-woord-
voerder noemt de beslissing een
„uitermate onplezierige start van
de competitie. Als ze niet in hun
eigen stadion kunnen spelen laat
Veendam zich dan terugtrekken.
Burgemeester mr. C. Waal van
Deventer eist van de voetbalclub
Go Ahead. Eagles dat het komende
seizoen voetbalsupporters van be
zoekende teams tussen NS- station
en stadion met bussen worden ver
voerd. Is dit niet geregeld voordat
er wedstrijden met verhoogd risico
worden gespeeld, dan zal de burge
meester overwegen gebruik te ma
ken van de mogelijkheid duels te
verbieden. Waal heeft dit het be
stuur van GA Eagles gisteren mee
gedeeld.
Op dit moment lopen de suppor
ters van bezoekende clubs van het
station naar het stadion. Ze gaan
ook lopend terug. De politie bege
leidt hen. Op grond van politierap-
portage is burgemeester Waal
vindt dat deze gang van zaken te
veel risico's voor de openbare orde
met zich mee brengt. Gebleken is
dat supporters zich onderweg ge
makkelijk aan het politietoezicht
kunnen onttrekken en zich nogal
eens misdragen. Ook ontstaat de
mogelijkheid van een confrontatie
tussen de aanhang van GA Eagles
en die van bezoekende club.
LONDEN (ANP) - Nog geen twin
tig uur voor het begin van de natio
nale kampioenschappen atletiek in
Amsterdam heeft Elly van Hulst
vrijdagavond een krachttoer uitge
haald. De Rotterdamse liep bij de
Grand Prix-wedstrijd in Londen
de 2000 meter en verbeterde met
5.39,52 haar nationale record dat
van 17 september 1982 dateerde
(5.42,01) met tweeënhalve seconde.
Maandagavond had zij in Helsinki
nog haar nationale record op de
3000 meter met ruim tien seconden
teruggebracht tot 8.48.25.
LEIDEN - "Flink rusten, goed eten, wel werken en tenslotte ook nog het nodige trainen",
dat is het credo waarmee amateurrenner Jan van Straaten de wielersport beoefent. Jaren
lang al, geldt de van origine Leiderdorper als een belofte op de racefiets. Dit zonder dat
het hem toegedachte talent er echt uitkwam. Tot voor enkele weken terug. Plots begon
de 23-jarige Casba-Swifter in de criteria ereplaatsen bijeen te fietsen, om vervolgens als
klap op de vuurpijl de ronde van Monster te winnen. Nadien valt Van Straaten ook niet
meer uit de spits van de wedstrijd weg te denken.
Jan van Straaten: "Voor mij gaat het r
in de sport".
Een toch wel opmerkelijke door
braak, omdat Van Straaten eerder
tijdens de periode dat hij de zaken
nog een stuk serieuzer aanpakte,
niet datgene bereikte wat hij op de
koersfiets ambieerde. Na een fiets-
loos verblijf als marinier op Aruba,
maakte Jan van Straaten ruim
twee jaar geleden dankbaar ge
bruik van het ontstaan van de Du
Prie-wielerploeg. Een opgelegde
kans om na het verblijf in tropi
sche sferen alsnog de doorbraak in
het amateurpeloton te bewerkstel
ligen. Van Straaten bereidde zich,
na zijn terugkeer naar Nederland
toch weinig om handen hebbend,
's winters optimaal op het seizoen
84 voor en stortte zich met grote
alleen nog maar om het plezier gretigheid in het koersgeweld.
Jan van Straaten twee jaar later
over die periode: "In het begin
ging dat best goed, ik eindigde in
een Belgische klassieker nog als
tweede. Dat mocht ook wel, want
ik had de stenen uit de grond ge
traind. Op dat moment zat ik zon-
door
Ruud Dobbelaar
der werk, ik hoopte misschien nog
prof te kunnen worden. Gelukkig
is het niet zover gekomen, want dat
zou toch niks voor mij zijn ge
weest. Het alleen maar bezig zijn.
met fietsen ging al spoedig uiterst
benauwend op me werken. Ik wist
op een gegeven moment niet meer
waar ik het zoeken moest".
(Reuter) - Maricia Puica, de Olym
pische kampioene op de 3000 me
ter, verbeterde de beste wereld-
prestatie op de twee kilometer. De
Roemeense liep de 2000 meter in 5
minuten en 28,69 seconden. Snel
ste op de 2000 meter, wat geen
nummer is waarop een wereldre
cord wordt gevoerd, was tot vrij
dag de Russin Tatjana Kazankina,
die op 4 augustus 1984 imMoskou
5.28,79 liep.
NANTES (GPD) - Johan van der
Velde heeft er een hard hoofd in.
Het krankzinnige tempo waarmee
het Tour-peloton dagelijks over de
Franse wegen scheurt, verbijstert
hem. Gedurende de twee jaar, dat
hij in Italiaanse dienst reed heeft
hij het zo erg nooit meegemaakt.
„Daar reden ze ook hard, maar hier
doen ze het tweehonderd kilome
ter achter elkaar. Als het zo door
gaat haal ik Parijs niet. Er kan geen
gram meer af bij mij. Straks zit er
een rammelend skelet op de fiets",
aldus de Rijsbergenaar.
De Nederlander, getooid in de
trui van het gecombineerde klasse
ment (de lapjeskat), sprintte giste
ren tussen Saint Hilaire du Har-
couet en Nantes ook mee voor de
rode trui, die nog om de schouders
zit van Gerrit Solleveld. Door die
tussensprints pakte hij niet alleen
punten, maar tevens wat tijd en
daardoor naderde hij de Deen Jür-
gen Pedersen tot op acht seconden
in het algemeen klassement. De ge
le trui heroveren zit er nu echter
niet meer in. „Daarvoor zal ik in de
tijdrit te veel achterstand oplo
pen". Nu de leiderstrui niet meer
haalbaar is zal hij zich richten op
het klassement van de tussen
sprints. „Niet omdat ik Gerrit Sol
leveld dwars wil zitten, maar om
dat het toch publiciteit oplevert".
NANTES (GPD) Eric Vanderaerden zag groen van nijd.
Bjj de caravan waar dagelijks de dopingcontroleurs hun
werk doen, greep hij omwille van het leuke plaatje voor de
fotografen ploeggenoot Eddy Planckaert bij de strot en
veinsde hem door elkaar te rammelen. Achter dat grapje
stak een grote kern van waarheid, want meer dan een
week al wachtte Vanderaerden met smart op een massa
sprint.
In Nantes kwam het er eindelijk
van, maar nadat de groene-truidra-
ger eerst het hele peloton tegen
zich had gevonden werd hij nu
door zijn eigen ploegmaat ge
dwarsboomd. Ploegleider Peter
Post had daarom de winnaar en de
verliezer van de dag in zijn equipe.
Planckaert en Vanderaerden he
ten twee rivalen te zijn. In eigen
land worden ze voortdurend tegen
elkaar uitgespeeld. Eensgezind
heid wordt hun niet gegund en
daarom krijgen ze elk telkens op
nieuw de vraag voorgeschoteld wie
zich voor wie zal opofferen. De
punten en komma's in de antwoor
den worden nauwkeurig onder
zocht en zodra er iets naar ruzie
ruikt wordt het vuurtje opge
stookt. Peter Post ontzenuwt die
geruchten steeds, maar maakt er
dankbaar gebruik van. Hij stuurde
het duo zonder bindende afspra
ken de Ronde van Frankrijk in,
omdat twee troeven in een eind
sprint een grotere kans betekende
op een ritzege. Zolang er geen pelo
tonspurts zijn faalt die tactiek, als
het er wel van komt blijkt het te
werken. Zij het dat een van de twee
een moreel tikje krijgt.
Na zijn 'nederlaag' van gisteren
rijst de vraag of de trefzekerheid
van Eric Vanderaerden is afgeno
men. Het vedettedom waar de
blonde Belg naar leek te reiken,
verwijderde zich dit jaar gaande
weg de klassiekers steeds verder.
Hij verloor sprints, die hij normaal
NANTES (AFP/ANP/GPD) - De
Francaise Virginie Lafargue
heeft de tweede etappe, een rit
over 106 kilometer van Chateau-
giron naar Nantes, van de Ronde
van Frankrijk voor vrouwen ge
wonnen. Haar landgenote Jean-
nie Longo behoudt de leiding in
het algemeen klassement.
De Nederlandse wielrensters
hebben zich gisteren nadrukke
lijk laten gelden. De Oranjeploeg
kwam echter opnieuw kracht te
kort voor een overwinning. Con
nie Meijer en Mieke Havik slaag
den er bijna in de ontsnapping
van de 20-jarige Lafargue onge
daan te maken, maar kwamen
enkele meters tekort. Bij de aan
komst in Nantes was het verschil
slechts één seconde in het voor
deel van Lafargue. De ploeg van
coach Rinus Verboom voelde
zich sterk op het vry vlakke par
cours in Bretagne. Het peloton
liet echter geen Nederlandse ont
snapping toe en hield het tempo
hoog. De dames reden de rit van
108 kilometer in ruim twee en
een half uur en bereikten een ge
middelde snelheid van bijna 42
kilometer per uur.
De Tour Feminin zal volgend
jaar overigens van de 'grote
Tour' worden losgekoppeld. De
wielrensters zijn te langzaam, zei
Tour-directeur Felix Levitan in
Nantes. Dat heeft de afgelopen
dagen bijna tot grote problemen
geleid. De omvangrijke publici-
teitskaravaan, die aan het prof
peloton voorafgaat, reed gisteren
de vrouwen een paar keer bijna
in de wielen als gevolg van de ho
ge snelheid die de mannen er op
na hielden. De etappe naar Nan
tes werd afgewerkt met een
moyenne van tegen de 44 kilo
meter per uur.
De wielrensters blijven wel
kom in Frankrijk, maar in het
vervolg zullen ze worden geinte-
greerd in de Tour de l'Avenir.
Die ronde wordt jaarlijks in sep
tember gehouden.
Algemeen klassement: 1. Lon
go 4.08.58,2. Canins (Ita) op 0.04,
3. Thompson (VSt) op 0.18, 4.
Lafargue z.t., 5. Havik op 0.25, 6.
Meijer z.t., 11. Hage (Ned) op
0.33, 14. Monique de Bruin op
0.36.
gesproken op een been moest kun
nen winnen. Ook in de Tour de
France werd hij in zijn sprokkel-
tocht naar punten voor de groene
trui al een paar keer verslagen. Een
situatie die vergelijkbaar is met vo
rig jaar, toen Sean Kelly door
gaans ongenaakbaar in de sprint
het puntenklassement won zonder
een ritzege te boeken. „Als het bij
mij ook zo zou gaan, zou ik toch
tevreden zijn. Want je komt dan
toch op het podium in Parijs", al
dus Vanderaerden.
Het moet ernstig betwijfeld wor
den of hij dat meent. Vanderaer
den is een winnaarstype, dat ruste
loos wordt als het niet lukt. De
stress neemt toe, en daarmee de
fouten. Gisteren in Nantes haperde
zijn versnelling. Hij kon het zwaar
ste „verzet" niet trappen en tegen
een rassprinter als Planckaert is
dat funest. Fouten, die niet ge
maakt mogen worden. Zeker niet
nu de massale aankomsten schaars
zijn.
Dat het er in Nantes wel van
kwam, dankten Vanderaerden en
Planckaert aan één man: de Ameri
kaan Andrew Hampsten. Als hij
niet vertegenwoordigd was ge
weest in een ontsnapping van
twaalf renners, zo'n kleine veertig
kilometer voor het einde, zou de
ploeg van Fignon nooit een achter
volging hebben georganiseerd.
„Tot nu toe waren wij de enige
ploeg, die de wedstrijd controleer
de", aldus winnaar Eddy Planc
kaert, „maar dit keer kregen we
hulp van Fignon en toen bleek dat
we de leiders zouden inlopen ver
scheen ook de ploeg van Bontempi
van voren in het peloton".
Zo kwam alles toch nog goed,
want de ploeg van Post was er gis
teren weer eens in geslaagd de gro
te ontsnapping te missen. Wel had
Planckaert het al een keer alleen
geprobeerd, na een aanval van de
Franse kampioen Yvon Madiot, die
zich bezondigde aan het banale
rennersgebruik om voor het pelo
ton te gaan fietsen teneinde de fa
milie te kunnen groeten. Alsof
zoiets niet vóóraf of na afloop kan
gebeuren. Planckaert, die geen
bloedverwanten bij de hand had en
dus geen aanleiding had om te
remmen, was er in getuind en fiets
te door. Een zonderlinge actie voor
Eddy Plankaert ging gisteren als eerste over de finish in de achtste etappe van de Tour. De Belg uit de ploeg
Post bleef in de eerste massasprint zijn land-en teamgenoot Eric Vanderaerden net voor.
een sprinter. „Ik deed het omdat ik
wel eens wilde winnen en met de
sprint was het steeds niet gelukt",
zei hij.
Een signaal van wanhoop. Want
sprinters moeten het geduld van
een sportvisser hebben. Wachten
tot de dobber ondergaat en daarna
pas inhalen. Geduld dat de Neder
lander Mathieu Hermans niet kon
opbrengen. Hij stortte zich in een
vlucht van twaalf renners met ver
der onder anderen Adri van der
Poel („Het gaat beter, maar nog al-
de vandaag ook per se eens een
keer bij de ontsnapping zitten en ik
heb de ritzege binnen bereik ge
had. Toen Contini wegsprong ben
ik achter hem aan gegaan en ik had
'm kunnen bijhalen, als wij Neder
landers niet achter elkaar zouden
rijden. Nu werd ik teruggepakt
door Adri van der Poel. Dat kan
toch ook anders".
Door zijn inspanningen in die
ontsnapping verkwanselde hij zijn
kansen in de eindsprint van het
compacte peloton. Hermans had
tijd niet echt goed"), Frank Hoste, normaal gesproken met de eersten
de
de gele trui gevaarlijke
moeten kunnen doen,
Bruno Cornillet, de Italiaan Silva- toen de vluchters in de slotkilome-
Contini en de Amerikaan And
rew Hampsten. Hermans: „Ik wil-
ters in de groep werden gezogen
miste hij de kracht om een rol van
betekenis te spelen. Erwin Nijboer,
de ploegmaat van Hermans in de
Spaanse equipe van Domingo Pe-
rurena, stelde teleurgesteld vast:
„De hele week blijft er een groepje
weg. Nu had hij betér kunnen
wachten".
In de aanloop naar de tijdrit van
vandaag was de ontknoping ook
voor de klassementsrenners nog
van enig belang. Fignon werd op
nieuw gedwongen tot hét leveren
van een enorme inspanning, in de
achtervolging op de groep met
Hampsten. Een nieuwe episode in
het spel van kat en muis in het cir
cus van Levitan, waar vandaag
voor het eerst het groot wild vpor
een hoofdnummer in de piste ver
schijnt.
10e Etappe 13 ju» i83km
Futuroscope
issuer Bordeaux
NANTES (GPD) Ziek zijn, eerste worden. Het lijkt een dagelijks terug
kerend verhaal te worden in de Tour de France. Donderdag was de ritze
ge voor Ludo Peeters, wiens deelname aan de Ronde van Frankrijk tot
daags voor de start in Boulogne Billancourt wegens buikloop dubieus
was. De Deen Jorgen Pedersen pakte donderdag de leiderstrui en zijn
Tour-start was eveneens onzeker, omdat hij geplaagd werd door bloedar
moede.
De ritwinnaar van gisteren in Nantes, Eddy Planckaert, had niet eens
gedacht de etappe te kunnen uitrijden. Al in het begin van de rit meldde
hij zich aan het portierraam bij Peter Post met de mededeling dat hij
overwoog de strijd wegens rugpijn te staken. „Het is gisteren ineens in
mijn rug geschoten. Een verschoven wervel of zoiets. Ik kon niet op of
neer. Pas nadat ik van Ruud Bakker een pijnstillende tablet heb gekre
gen ging het beter", aldus Planckaert.
Ook andere factoren werkten ne
gatief op de stijlvolle renner in:
"Bovendien zinde het rijden voor
een ploeg mij ook niet. Jezelf moe
ten opofferen voor anderen bleek
iets, dat mij niet ligt. Een ver
schijnsel, waar ik overigens nu nog
steeds last van heb. Alleen al als ik
een koers rijd, waar bij het vertrek
allemaal blauwhemden van Swift
om me heen staan, gaat het gelijk
een stuk minder. Dan gaat het al
leen nog maar om het idee, ik het
dan nog niet eens over zoiets als
afstoppen. Toen ik twee jaar gele
den tijdens de avondzesdaagse ook
nog eens ziek werd, hield ik het
maar voor gezien. Ik kon een baan
krygen als koerier en bedacht me
geen moment. Het koersen zat me
tot hier, ik was blij dat ik er op die
wyze vanaf kon komen".
Een jaar later kreeg Van Straaten
toch weer de kriebels in de benen.
Ondanks zijn werk nam hij de fiets
opnieuw ter hand, om op beschei
den plan weer wedstrijden te gaan
rijden. Stond eerst een overdreven
fanatisme de successen in de weg,
ditmaal betekende juist het werk
een te grote hinderpaal. De rossige
coureur: "De hele dag zat je voor
dat koeriersbedrijf te scheuren in
je auto. Daar werd je helemaal gaar
van. Om daarnaast te trainen ging
op zich nog wel, maar ik was voor
de rest wel helemaal "total-loss".
Dat werk was het dus ook niet he
lemaal. In het begin nog wel, maar
later werd ik met de keerzijde van
de medaille geconfronteerd. Ge
lukkig heb ik onlangs een leuke
baan bij de optiebeurs gekregen.".
Die verandering van spijs bleek
een hele last van de Swifter af te
gooien: "Ik voelde me gelijk als
herboren. Eindelijk kreeg ik weer
echt zin in het fietsen. De gevolgen
bleven daar niet van uit. Prompt
reed ik enkele sterke wedstrijden.
In Rotterdam en Nieuw Vennep
(waar ik mij in de spurt nog liet
verrassen door de als wielrenner
vrij onbekende Frits Schalij) moest
ik nog met de tweede plaats genoe
gen nemen. Ik wist toen echter dat
ik het kon. Dat het dan juist in
Monster wel lukte was des te mooi-
Geen kans
Van Sraaten's zege in het West-
landse Monster mocht er dan ook
zijn. De "en masse" opgetrommel
de nationale toprenners ("die jon
gens rijden je in de klassiekers op
de 13 misschien kapot, maar dat
draai- en keerwerk met aanzetten
op de 15 in de criteria is toch weer
heel wat anders"), gaf hij daarbij
het nakijken. In het gezelschap van
Peter Hogervorst wist de Leide-
naar uit een sterke kopgroep te
ontsnappen, om vervolgens zijn
mede-vluchter in de spurt geen
kans te geven. Wielercriteria genie
ten sportief bezien wellicht niet
meer het aanzien van vroeger,
maar nog altijd geldt in de ama
teurwereld het motto "wie in het
Westland wint, die kan wat".
Uitsluitend aan het vaarwel zeg
gen van zijn oude baan wil de Cas
ba-Swifter zijn succes overigens
niet wijten: "Ik heb nu net een paar
weken vrij gehad, dat scheelt qua
training en rust natuurlijk een
hoop. Bovendien denk ik, dat het
feit dat ik dit jaar een tandje zwaar
der ben gaan rijden ook wel wat
uitmaakt. Vroeger reed ik puur op
de souplesse. Daar sla je echter
toch niet het gat mee, dat je op de
macht kunt bewerkstelligen. Af en
toe moet je toch minstens de 14
draaien. En wie weet betekende de
komst van de sponsor ook wel een
stimulans".
Nieuwe winst
Sinds het breken van de zegeban
wist Van Straaten de vorm tot nog
toe vast te houden, al greep hij nog
wel telkens naast een nieuwe
winst. Vrees dat zijn nieuwe baan
zich op zijn beurt tegen hem zal ke
ren heeft hij echter niet: "Ik zal het
er best druk mee krijgen. Het be
langrijkste is echter dat je je het
naar je zin hebt, dan kan het fietsen
daarnaast een uitstekende ont
spanning betekenen. Natuurlijk
moetje het nodige trainen, maar je
moet het niet overdrijven. Rust is
net zo belangrijk, daar ben ik nu
wel achter. Vaak kom je van die
renners tegen, die elke dag maar
weer ellenlang op die fiets zitten te
gassen. Ik vraag me dan wel eens
af, waar ze mee bezig zijn. Het ge
volg is namelijk dat ze in de weds-
tijd helemaal vast zitten. Echt, ze
trainen zich te barsten, maar rijden
voor geen meter. Maar ja, mis
schien heb je die instelling wel no
dig om prof te kunnen worden.
Daar heb ik geen last meer van.
Voor mij gaat het nu alleen nog
maar om het plezier in de sport".
