Zeven jaar strijd
kost half miljoen
Hasj -handelaar
Dost verwacht
een zware straf
Reportage
Goerees
verwerpen
'censuur'
Leraar vecht voor rehabilitatie
DINSDAG 8 JULI 1986
(Verderop in deze rubriek wordt
de berichtgeving van gisteren
gedeeltelijk herhaald. Bij de op
maak was dat deel door elkaar
gehutseld en onleesbaar gewor
den. Excuses daarvoor).
Dwangsom. "Geen mens kan
de ware profeten en predikers
van God de mond snoeren". Het
Zwolse evangelistenpaar Goeree
schrijft dat in een brief aan de ad
vocaat J. R. Fiszbajn in Den
Haag, die onder andere namens
de Anne Frank Stichting en het
Overlegorgaan Joden en Christe
nen beslag liet leggen op het
banktegoed van de Goerees tot
een bedrag van f 20.000. Reden
daarvoor was, dat de Goerees op
nieuw een nummer hadden ver-
spreid van hun evangelisatieblad
'Evan' waarin verband wordt ge
legd tussen de jodenmoord in de
Tweede Wereldoorlog en de
joodse verwerping van Jezus
Christus als messias en zaligma
ker.
Volgens het echtpaar toont dit
besluit aan, dat het hun slechts is
toegestaan een gecensureerd
evangelie te verkondigen, "waar
in de kracht van het bloed van
Jezus Christus niet meer tot ui
ting komt". Dat de dwangsom
niet hoger is dan f20.000, be
schouwen de Goerees als 'eigen
belang'. Als die nu al f 100.000
zou zijn, zou de rechter al zijn
kruit in één keer verschieten.
"Dan zou het vonnis van de
rechtbank krachteloos worden
en konden wij ongestoord onze
gang gaan".
De Goerees verzekeren de
rechter, dat zij zich door geen en
kele menselijke instantie zullen
laten weerhouden om door te
gaan met hun prediking en ver
spreiding 'van het ongecensu
reerde evangelie'. Zo wordt nr.
12 van het blad 'Evan' met
250.000 exemplaren herdrukt.
Scouting Nederland. Hulp
bisschop J. B. Niënhaus van het
rooms-katholieke aartsbisdom
Utrecht is benoemd tot lid van
de raad van de vereniging Scou
ting Nederland, het adviesor
gaan van het landelijke Scou-
ting-bestuur.
(Scouting Nederland werd in
1973 opgericht uit de vier pad-
vind(st)ersorganisaties. Onge
veer 35 procent van de plaatselij
ke groepen heeft een rooms-ka
tholieke signatuur).
Jubileum. De priester-mis
sionaris H. Verhoef, geboren en
getogen in Leiden, viert zaterdag
zijn gouden jubileum. Op 12 juli
1936 werd hij met nog 24 diakens
tot priester gewijd en de zondag
daarop droeg h(j in de Harte-
brugkerk zijn eerste heilige mis
op.
Verhoef heeft ruim veertig jaar
als missionaris van Mill Hill in
Kenya gewerkt. Sinds 1979
woont hij in het missiehuis 'Vrij
land' te Oosterbeek (postbus 20,
6860 AA), een bejaarden- en ver
zorgingshuis voor oud-gedien-
den van Mill Hill. De gouden
missionaris houdt geen receptie.
Des te blijer zou hij zijn met een
schriftelijke gelukwens.
Vertrek. Per 1 september
wordt de band tussen de predi
kant R. E. van der Wal en de ker-
keraad van de gereformeerde
kerk in Hillegom 'losgemaakt'.
Zeven jaar heeft ds. Van der Wal
in Hillegom gewerkt. De familie
is inmiddels naar Houten ver
huisd. Wat ds. Van der Wal nu
gaat doen, is nog niet bekend.
Kerken. Met de overneming
van de kerk in Kielwindeweer is
het bezit aan kerken en torens
van de stichting Oude Groninger
Kerken tot veertig gestegen. De
stichting werd indertiid oDee-
richt om kerken (vooral histori
sche) over te nemen van kerkbe
sturen die financieel niet meer
bij machte zijn hun bezit in stand
te houden.
Noodkreet. "Het getuigt niet
van wijs beleid, een voorbeeldig
priester, evenwichtig bestuurder
en hooggewaardeerd raadsman
op deze wijze aan de kant te zet
ten. Daarmee ondermijnt u uw
eigen gezag". Dat schrijft de Ma-
riënburg-vereniging (van voor
uitstrevende rooms-katholieken)
aan kardinaal Simonis naar aan
leiding van het ontslag van abt
Ton Baeten als lid van de bis
schoppelijke adviescommissie.
De bisschoppen ontsloegen Bae
ten wegens zijn aandeel in de eu
charistieviering op de manifesta
tie van de '8 Mei-beweging' in
Den Bosch.
De vereniging erkent de ver
antwoordelijkheid van de bis
schoppen voor een juiste liturgi
sche praktijk, "maar het leven
van de kerk is nooit volledig in
regels en wetten te vangen". "De
manifestatie was voor vrijwel al
le aanwezigen een diep-gelovige
beleving van hun kerk-zijn". "In
abt Baeten worden duizenden
meelevende katholieken pijnlijk
getroffen".
De Mariënburg-veréniging
noemt haar brief een 'noodkreet',
voortkomend uit 'bezorgdheid
over de toekomst van de Katho
lieke Kerk van Nederland'.
Hervormde Kerk: benoemd
tot pastoraal medewerker (deel
werk) te Rijswijk (ZH) K. J. Vis
ser Gouda; aangenomen naar
Schipluiden kandidaat H. C. van
het Maalpad Houten; bedankt
voor Katwijk aan Zee G. Bos
Urk, voor Nieuwe Tonge W. Pie-
ters Genemuiden.
Maatregelen. De anglicaanse
synode heeft gisteren bij de Brit
se regering aangedrongen op 'ef
fectieve economische maatrege
len' tegen Zuid-Afrika. Een reso
lutie daarover kreeg 394 stem
men. Tegen waren 21 leden en 12
onthielden zich van stemming.
Hieronder de verbeterde be
richten van gisteren.
ICTO. Het ICTO (Interkerke
lijk Comité Tweezijdige Ontwa
pening) gaat deelnemen aan de
raadplegingen over het oorlogs-
vraagstuk, die de Raad voor
Overheid en Samenleving (ROS)
van de Hervormde Kerk organi
seert in samenwerking met het
Interkerkelijk Vredesberaad
(IKV). De verenigingsraad moet
dit bestuursbesluit nog goedkeu-
Het bestuur is hiermee terug
gekomen op een eerder besluit
om zich verre te houden van de
consultaties. Een van de bezwa
In Düsseldorf is vandaag het pro
ces begonnen tegen de 39-jarige
Arnhemmer Harm Dost. De West-
duitse rechters hebben tien dagen
uitgetrokken om te bewijzen dat
Dost gehandeld heeft in soft drugs,
waarbij een flink aantal van zijn
klanten uit West-Duitsland kwam.
Voor dat feit is Dost in Nederland
al eens veroordeeld, maar dat was
de Westduitse justitie blijkbaar
niet voldoende. Onder valse voor
wendsels hebben de Westduitsers
Dost in 1985 in Spanje laten oppak
ken en na een voorarrest van acht
maanden werd hij aan West-Duits-
land uitgeleverd.
door
Hans Hoogendijk
Daar zit hij nu alweer twaalf
maanden in de cel in afwachting
van zijn proces. Een proces dat me
de mogelijk is gemaakt doordat
een Nederlandse officier van justi
tie ten onrechte stukken aan zijn
Westduitse collega's heeft gege
ven. Een zaak ook, waarin de Ne
derlandse justitie nu niet bepaald
heeft uitgeblonken door daad
krachtig handelen. Harm Dost
dreigt het slachtoffer te worden
van Westduitse ergernis over een
in Duitse ogen veel te slap Neder
lands drugsbeleid.
Hongerstaking
Sinds drie weken is Dost in hon
gerstaking. "Ik vind dat ik vrijge
sproken moet worden, omdat ik
voor de zaken waarover het hier
gaat in Nederland al ben veroor
deeld", zegt hij in gesprek met de
verslaggever in de gevangenis.
Maar op vrijspraak rekent hij niet:
"Ik reken op een hele zware ver
oordeling. Het wordt een politiek
proces, waarin de Westduitse justi
tie mij als een afschrikwekkend
voorbeeld wil stellen".
Voorarrest
Harm Dost zegt het verbeten la
chend. Drie weken hongerstaking
hebben zijn markante gezicht nog
meer getekend. "Het gaat mij op
vallend goed, het verbaast mij ook
dat ik niet meer ben afgevallen".
Hij heeft net bezoek gehad van zijn
dochtertje en zijn vriendin. Klach
ten over het Westduitse gevange
nisleven heeft hij eigenlijk niet.
"Ach, het maakt weinig verschil
met de toestand in Nederland, al-
leep word je hier doodgeregela".
Dost gelooft, zoals veel Neder
landse deskundigen, in het princi
pe dat het tolereren van soft drugs
kan helpen de hard drugs te be
strijden. De Westduitsers geloven
dat niet en via de berechting van
Harm Dost willen ze dat laten zien.
Harm Dost heeft het lange voorar
rest vooral gebruikt om zich in te
werken in het Duitse en internatio
nale recht. Samen met zijn Duitse
advocaat Gregorius uit Essen be
reidde hij de verdediging voor.
Centraal in die verdediging staat
de bevoegdheid van de rechtbank
om Dost opnieuw te berechten in
een zaak waarvoor hij in Neder
land al is veroordeeld. Tussen Ne
derland en West-Duitslarid bestaat
geen verschil van mening over het
feit dat Dost in soft drugs heeft ge
handeld. Dost is ook de laatste om
dat te ontkennen, maar daarvoor is
hij dan ook in West-Duitsland en
Nederland bestraft.
Verontwaardigd is hij vooral
over de manier waarop de West
duitsers hem in Spanje hebben la
ren was de nauwe band tussen
de hervormde Raad voor Over
heid en Samenleving en het IKV.
Het bestuur vond deelneming
aan de gesprekken ook weinig
zin hebben omdat de hervormde
synode het ICTO niet als kerke
lijke vredesbeweging wilde er
kennen.
Predikantentekort. In de
Molukse Evangelische Kerk in
ons land dreigt een tekort aan
predikanten. Van de 29 die op
het ogenblik actief zijn zullen er
de komende jaren 14 met pen
sioen gaan. Naar verwachting
komen er in die periode slechts 5
tot 7 predikanten bij. Dat meldt
het contactorgaan van de com
missie 'Contact tussen Molukse
en Nederlandse kerken'.
De Molukse Evangelische
Kerk heeft ongeveer 27.500 le
den, verspreid over 63 gemeen
ten. Naast de 29 predikanten zijn
er vier hulppredikers en twee ca
techeten actief. De komende ja
ren heeft de kerk vijf tot zeven
universitair opgeleide theologen
nodig voor kaderfuncties. In ge
meenten en classes (regio's) is er
behoefte aan 20 tot 30 predikan
ten en catecheten. Het is, gezien
het grote aantal kleine gemeen
ten, zeer de vraag of de gemeen
ten het geld voor meer predikan
ten op tafel kunnen brengen.
Eigen centrum. Het bisdom
ten arresteren in 1985. De Duitsers
beriepen zich op het universali-
teitsprincipe. Volgens dat beginsel
kunnen mensen dié ervan worden
verdacht iets te hebben gedaan dat
gevaar oplevert voor de samenle
ving, overal worden vervolgd.
Voor Dost een waanzinnige moti
vering: "Dat beginsel geldt alleen
in het land waar je wordt aange
troffen. Op grond van dit beginsel
uitlevering vragen is onzin en in
strijd met de wet. Spanje had mij
dus nooit mogen uitleveren".
Fanatiek
Dost maakt een gedreven, bijna
fanatieke indruk. Hij is overtuigd
van zfjn recht en vecht voor zijn ge
lijk. "Ik ben fatalistisch ingesteld
en ik heb ook al het een en ander
meegemaakt. Repressie heeft op
mij ook geen enkele invloed. Ik be
paal mijn eigen normen en waar
den en als ik in conflict kom met
mijn omgeving, dan is dat de
schuld van die omgeving en niet
van mij".
In Nederland dreigt Dost de rol
van martelaar te worden opgedron
gen. "Ik zoek de publiciteit niet
omdat ik dat lekker vind. Ik zal
ook bü dit proces aanwezig zijn zo
lang de bevoegdheid van de rech
ters ter discussie staat. Maar zodra
het over mij gaat, wil ik mij laten
uitsluiten. De recht zal dat niet toe
laten, maar dan zeg ik iets in te
geest van: "meneer de rechter, u
bent een Arschloch" en dan moet
hij mij wel uitsluiten".
Een ding staat voor Dost vast: hij
heeft geen enkele vertrouwen in de
rechters. "Het is een voorgekookte
zaak", zegt hij, en komt dan weer
terug op een aspect van het West
duitse recht dat al eerder ter spra
ke is gekomen. "Maar schrijf dat
alstjeblieft nog eens op. Het heeft
namelijk nog nooit goed in een Ne
derlandse krant gestaan".
Geldboete
"De Duitsers hebben in hun Wet
boek van Strafrecht onder para
graaf 7 het zogenaamde passieve
personaliteitsbeginsel. Dat houdt
in dat strafbare feiten begaan tegen
een Duitser in het buitenland ook
in West-Duitsland kunnen worden
vervolgd. Een voorbeeld: Als ik in
een Amsterdams café ruzie krijg
met een Duitser en hem een klap
verkoop, dan krijg ik daar bijvoor
beeld in Nederland een week voor
waardelijk voor of een geldboete.
Als die Duitser dan in zijn eigen
land opnieuw aangifte doet tegen
mij, dan loop ik de kans bij een be
zoek aan Duitsland te worden op
gepakt en weer voor de rechter te
komen. Dat weet bijna niemand".
Den Bosch opent op 1 september
een eigen opleiding tot perma
nent diaken. De opleiding is in
het weekeinde en begint met ten
minste acht kandidaten. Het bis
dom streeft naar een eigen cen
trum voor de vorming van pries
ters en diakens, maar zolang dat
er nog niet is, zal de diakenoplei
ding onderdak hebben in een
klooster.
Op het ogenblik zijn er in ons
land twee opleidingen tot perma
nent diaken, te weten in het
aartsbisdom Utrecht (samen met
het bisdom Rotterdam) en het
bisdom Roermond. Vijf kandida
ten van het bisdom Den Bosch
volgen nu de opleiding in
Utrecht.
Zelfs de Amsterdamse advocaat mr.
W. H. Vermeer moet even slikken als
hij het bedrag hoort. Terwijl de 75-
jarige jurist in zijn loopbaan toch al
heel wat heeft meegemaakt. De
AMSTERDAM/HAAR
LEM - Vermelding in het
Guinness Book of Re
cords kan niet lang meer
uitblijven. De juridische
strijd tussen docent drs.
G. van der Peijl en het
Haarlemse Erasmuscolle-
ge heeft verzekerings
maatschappij Delta Lloyd
inmiddels het recordbe
drag van een half miljoen
gulden aan rechtsbijstand
gekost: Navraag leert dat
dit wellicht het hoogste
bedrag is dat een Neder
lander ooit uitgaf om zijn
gelijk te krijgen in een ci
viele procedure.
door
Jan Peter Versteege
Hoewel Van der Peijl en zijn
Amsterdamse advocaat mr. W.
H. Vermeer de zaak zeven jaar
lang zorgvuldig buiten de publi
citeit hebben gehouden, krijgt de
krant er bij toeval lucht van.
Waar was het allemaal om begon
nen? Aanvankelijk alleen om
weer aan het werk te komen. La
ter, toen dit niet mogelijk bleek,
eiste Van der Peijl een halve ton
smartegeld van het Erasmuscol-
lege plus vergoeding van gele
den materiële schade. Van die
halve ton heeft hij inmiddels
twaalf mille (tien mille plus ren
te) toegewezen gekregen. Daar
naast wil hij dat zijn uitkering
van zeventig procent wordt op
geschroefd tot honderd procent.
Van der Peijl en zijn advocaat
vinden dat correct, omdat de do
cent door zijn baan ziek is gewor
den. Minister Deetman (onder
wijs en wetenschappen) heeft
Van der Peijls ziekte erkend als
'beroepsziekte', zodat de ex-do-
cent zeventig procent van zijn
laatstverdiende salaris krijgt.
Van der Peijl vindt dat te weinig
en procedeert al ruim zeven jaar
om genoegdoening te krijgen.
Voor een goed begrip terug
naar januari 1979. Van der Peijl
werkte ruim twee jaar bij het Er-
asmuscollege, een school voor
tweede-kansonderwijs, en gaf
aardrijkskundeles aan een klas
vrouwen. Hij voelde zich niet
lekker en meldde zich ziek. De
internist adviseerde hem pas na
de voorjaarsvakantie weer voor
zestien uur per week te begin
nen. Van der Peijl had op dat mo
ment een jaarcontract voor 22
uur.
rechtsbijstand aan zijn Haarlemse
cliènt en docent aardrijkskunde drs.
G. van der Peijl heeft verzekerings
maatschappij Delta Lloyd inmid
dels een half miljoen gulden gekost.
Waarschijnlijk een recordbedrag in
de geschiedenis van de civiele pro
cedure.
Nog is de zaak juridisch niet afge
rond. De Amsterdamse advocaat
Van der Peijl heeft intussen
strijd.
Toen de aardrijkskundedocent
de school meldde dat hij weer
x beginnen, reageerde de toen
malige rector Van Zoest niet en
thousiast. Er was in de tussentijd
iemand anders aangenomen.
Daarmee begon de ellende. Van
der Peijl: „De vrouwen hadden
gevraagd om vrouwelijke ver
vanging. Van Zoest zei tegen mij:
blijf jij nog maar een weekje
thuis. Op 13 maart begon ik weer
voor acht uur per week. Meer les
sen waren er niet te vergeven.
Die situatie leidde natuurlijk tot
spanningen. Ik was het er hele
maal niet mee eens dat ik maar
achi uur kreeg, terwijl ik voor
zestien uur mocht werken".
Klap in gezicht
Eind april 1979 kreeg Van der
Peijl een aangetekende brief in
de bus dat zijn tijdelijk dienst
verband niet zou worden voort
gezet. Het was alsof hij een klap
i zijn gezicht kreeg. „Iedereen
ging zich ermee bemoeien. Ik
voelde me steeds beroerder",
vertelt Van der Peijl ruim zeven
jaar later. Hij ging in beroep bij
speciale beroepscommissie
jr het voortgezet onderwijs.
Die commissie verklaarde zich
niet ontvankelijk, omdat het
geen ontslagkwestie betrof maar
het niét verlengen van een tijde
lijk dienstverband.
Van der Peijls wereld stortte
in. Hij raakte geestelijk behoor
lijk in de put maar krabbelde
toch weer overeind. Vastbeslo
ten nam hij zich voor zich niet
onder het tapijt te laten vegen.
Via zijn tussenpersoon Raspoort
Verzekeringen claimde hij
rechtsbijstand bij Delta Lloyd.
Een jaar daarvóór had hij eeft
particuliere rechtsbijstandverze
kering afgesloten. Het bijzonde
re van deze verzekering is dat er
geen grensbedrag wordt ge
noemd. Wel moet de advocaat bij
Delta Lloyd aannemelijk maken
dat procederen een 'redelijke
kans' op succes heeft.
Van der Peijl en de 75-jarige
Amsterdamse advocaat mr. W.
H. Vermeer staken de koppen bij
elkaar. Ze dachten sterk te staan
met een brief van het Erasmus-
collega aan Van der Peijl. In die
brief van begin 1978 staat dat een
docent bij het Erasmuscollege
een vaste aanstelling krijgt als hij
drie jaar tijdelijk dienstverband
achter de rug heeft. Dat zou bete
kenen dat Van der Peijl in augus
tus 1979 automatisch in vaste
-dienst is gekomen. Voor Van der
Peijl van belang omdat hij, in te
genstelling tot de meeste andere
docenten bij het Erasmus, geen
andere betrekking had.
Maar nee, te vroeg gejuicht. De
brief werd naar de prullebak ver
wezen. Zowel de kantonrechter
als de Haarlemse arrondisse
mentsrechtbank - dat laatste
vonnis dateert van 1981 - vindt
dat Van der Peijl had moeten be
grijpen dat die brief alleen geldig
is wanneer het Erasmuscollege
hem in augustus weer had aange
nomen. Mr. Vermeer: „Dat is ju
ridisch niet juist, maar ja. Het
gaat in het recht niet om gelijk
hebben maar om gelijk krijgen.
Ik zag dat dus als een gepasseerd
station. We hadden nog in cassa
tie kunnen gaan bij de Hoge
Raad, maar daar zag ik geen heil
Beroepsziek'
Het echte procederen begon in
september 1979. Niet alleen op
hoofdzaken, ook relatief minder
gewichtige zaken werden via ju
ridische scherpslijperij tot op het
bot afgekloven. Zo vocht Van
der Peijl indertijd met succes
een beslissing aan om hem maar
tachtig procent ziektegeld te ge
ven. Dat lukte. Vrouwe Justitia
vermoedt dat het procederen nog
twee jaar duurt. Een reportage over
een uit de hand gelopen arbeidscon
flict tussen het bekende Haarlemse
Erasmuscollege en zijn ex-werkne-
mer.
periode werd er in Haarlem ge
procedeerd wegens onrechtmati
ge daad. Van der Peijl eiste bij de
Haarlemse rechter, los van
kosten van materiële schade, e
halve ton smartegeld wegens
aangedaan leed. Hij vond dat zijn
leven was geruïneerd door de op
stelling van rector Van Zoest en
het Erasmuscollege. De aan
klacht - zowel Van Zoest als de
school werd gedagvaard - betrof
vijf punten. In eerste instantie
ving Van der Peijl bot. De Haar
lemse rechtbank was het niet
eens met de claim. Het Gerechts
hof in Amsterdam gaf Van der
Peijl gedeeltelijk gelijk. Een van
de aanklachten werd gehono
reerd. De ex-docent kreeg tien
duizend gulden smartegeld toe
gewezen.
Hoogleraar
Opnieuw gingen Van der Peijl
en Vermeer in cassatie. Mr. Ver
meer: „Het hof was het met ons
eens dat het niet in de haak is dat
het Erasmuscollege stelselmatig
heeft geweigerd de heer Van der
Peijl te vertellen waarom zijn
dienstverband niet is verlengd.
Dit is vind ik de eerste echt in
houdelijke cassatie. In het najaar
worden de pleidooien gehouden
voor de Hoge Raad. Dat doe ik
niet. Daar heb je weer speciale
cassatieadvocaten voor". In de
afgewezen vier punten ziet Ver
meer nog een lichtpuntje. „Ik
ben met een hoogleraar in pro
cesrecht in gesprek over het op
nieuw aanhangig maken van de
ze zaken bij de kantonrechter.
Daar is nog geen beslissing over
gevallen".
Vermeer vindt de hele proce
dure nog altijd de moeite waard.
Ondanks zijn 75 jaar kan hij
steeds opnieuw de energie op-,
brengen om Van der Peijl in zijn
juridische strijd te adviseren en
te helpen. „Het is natuurlijk
moeilijk om nu te zeggen: als ik
het van tevoren had geweten
dan... Het leek allemaal eenvou
dig toen we begonnen. Het is
overigens niet mijn langste zaak.
Ik ben ook wel eens betrokken
geweest bij een zaak tussen fir
manten. Die duurde twintig jaar.
Ik schat dat deze zaak redelijker
wijs op nog een jaartje of twee".
Een recente bemiddelingspo
ging van Vermeer heeft niets uit
gehaald.
vond dat Van der Peijl inderdaad
gedurende het eerste jaar recht
had op honderd procent salaris.
Een andere vraag was of de ziek
te van Van der Peijl verband
hield met zijn werk op het Eras
muscollege. Na lang juridisch
touwtrekken viel de beslissing
van minister Deetman. Van der
Peijl was 'beroepsziek'.
Mr. Vermeer: „Voor het zover
was, heeft hij wel een lijdensweg
moeten ondergaan. Het ging om
de interpretatie van artikelen. Of
het een beroepsziekte is, werd
uiteindelijk bepaald door de
Rijks Geneeskundige Dienst
naar aanleiding van de uitspraak
van een commissie van drie me
disch specialisten. Die hele pro
cedure duurde ruim twee jaar".
Wat de uitkering betreft werd er
geprocedeerd via de kantonrech
ter en de rechtbank in Den Haag.
Het gebeurde daar omdat het mi
nisterie van onderwijs en weten
schappen in dat arrondissement
is gevestigd. Soms gingen Van
der Peijl en zijn advocaat voor
onderdelen van procedures in
cassatie bij de Hoge Raad. Soms
wonnen ze, soms werd er verlo
ren. Om de kansen af te wegen,
moesten vaak dure specialisten
worden ingeschakeld.
Voor wie het inmiddels begint
te duizelen: praktisch in dezelfde
Van der Peijl zelf is inmiddels
behoorlijk thuis in het Neder
lands civiel recht en een halve ju
rist geworden. Hij heeft geen
baan en spendeert gemiddeld de
helft van de week aan de zaak.
Ondertussen wordt het bedrag
dat Delta Lloyd uitkeert nog
steeds hoger. Niet alleen door de
declaraties van advocaat Ver
meer. Drie hoogleraren, een ac
tuaris, een onderwijsbureau, me
dische specialisten en cassa
tieadvocaten, allerlei relatief du
re specialisten op hun gebied,
zijn ingeschakeld om over facet
ten van de procedures adviezen
te geven. Doorgaans komen der
gelijke lieden niet in actie voor
minder dan een paar honderd
gulden per uur. Glimlachend
zegt Vermeer ten slotte: „Als je
niet procedeert, is het natuurlek
goedkoper. Wel denk ik dat de
onvrede blijft als je niet proce
deert".
En het Erasmuscollege? De ju
ridische procedures moeten ook
deze middelbare school voor
dag- en avondonderwijs een lie
ve duit hebben gekost. Gaat dat
ten koste van de school? Het be
stuur hult zich in stilzwijgen.
Voorzitter Van Hoek wil niet pra
ten en verwijst naar advocaat/be
stuurslid mr. Ellerbroek. Die is
kort van stof: „Het bestuur wil
niet via de krant het debat voe
ren. Tijdens de processen heb
ben we ons zegje gezegd. Voor de
rest geen commentaar".
