önderdak
Goede Woning altijd in rustig vaarwater
Leiden wil meer
'winkelzondagen'
'Leiden de moeite waard' de moeite waard
Geen onrust over Kantorenhuis
Toch parkeren bepleit
op veld sportcomplex
Scholing werklozen noord
DONDERDAG 26 JUNI 1
door Raymond Peil
"Leuke anekdotes? Je staat meestal voor problematieken", rea
geert penningmeester H.J.J. Mentink van De Goede Woning. Waar
mee hij de spijker op de kop slaat. Een bestuur van een woning
bouwvereniging heeft als belangrijkste taak het oplossen van pro
blemen. Waarvan De Goede Woning na de Tweede Wereldoorlog
ook haar portie heeft gehad. Sterker nog: de vereniging staat na de
oorlog op springen, er is geen rooie cent en het gemeentebestuur
stelt de club onder (financiële) curatele.
Later gaat het De Goede Woning aanzienlijk meer voor de wind.
De club wordt weliswaar niet de grootste, maar wel de rijkste van
de Leidse woningbouwverenigingen. Daaraan liggen natuurlijk
verschillende oorzaken ten grondslag, maar als de fusie met De
Tuinstadwijk, Ons Belang, Ons Doel en de PCW zich voltrekt - wat
op dit moment nog zeker een jaar is uitgesteld - doet De Goede
Woning letterlijk en figuurlijk een fikse duit in het zakje. Iets wat,
de povere kaspositie van sommige andere verenigingen in aanmer
king genomen, eerder noodzaak dan luxe is.
Niet de grootstewel de rijkste woningbouwvereniging
Pal na de oorlog is het beeld ech
ter beduidend minder riant.
Mentink: "Na de Tweede We
reldoorlog stond de vereniging
op springen". Oorzaken zijn
moeilijk aan te wijzen, omdat in
formatiebronnen uit die tijd vrij
wel ontbreken. Mentink en zijn
bestuurscollega J.J. Coster hou
den het op de hoge materiaalprij-
zen, die als gevolg van de oorlog
in de jaren vijftig vreselijk de
lucht inschoten.
Ook de houtroof uit de wo
ningwetwoningen - overigens
niet alleen bij De Goede Woning
- in de hongerwinter heeft hoge
herstelkosten tot gevolg. Coster
en Mentink, met wie voor deze
serie werd gesproken, herinne
ren zich dat vanaf 1952, het jaar
dat zij zijn toegetreden tot het be
stuur, scheppen geld aan (achter
stallig) onderhoud zijn uitgege
ven. "De woningen aan de Sop-
hiastraat zijn als eerste gedaan
voor een bedrag van 7000 gulden
per woning", weet Mentink nog.
Voor 1952 is dat een enorme
som geld. De vereniging kan dat
in de verste verten niet zelf beta
len. Er wordt bij de staat aange
klopt en met succes: de overheid
betaalt. Voor zowel de vereni
ging als voor de bewoners een
uitkomst. Tijdens deze opknap
beurt worden bijvoorbeeld de
oude poepdozen vervangen door
heuse toiletten.
In deze tijd wordt de vereni
ging onder streng toezicht van de
gemeente gesteld. Coster: "Wet
houder Jongeleen heeft toen la
ten weten dat we voor iedere
spijker die in onze woningen
wordt geslagen, een vergunning
moeten vragen". Het bestuur is
vervolgens handig genoeg ge
weest om dat inderdaad te doen.
Met als gevolg dat de wethouder
er later toch mee instemt dat al
leen voor uitgaven van meer dan
honderd gulden toestemming
wordt gevraagd. Anders staat De
Goede Woning natuurlijk zes
keer per dag op de stoep.
Rustig
Overigens is De Goede Woning
altijd in een rustig vaarwater ge
bleven. De heren Coster en Men
tink maken sinds 1952 deel uit
van het bestuur, waar het dus
kennelijk goed toeven is. Men
tink: "Sinds 1952 is maar één be
stuurslid afgetreden. Drie zijn
ons door de dood ontvallen".
Conflicten tussen de huurders
en de vereniging zijn een uitzon
dering, aldus het bestuur. Als bij
voorbeeld alle Leidse woning
bouwverenigingen. aan het eind
van de jaren vijftig, te maken
krijgen met acties tegen huurver
hogingen, is er bij De Goede Wo
ning geen vuiltje aan de lucht.
Coster: "We hebben wel een keer
een paleisopstand gehad, maar
ook dat is met een sisser afgelo
pen".
Meer dan tien jaar na de bevrij
ding komt de sociale woning
bouw in Leiden en bij De Goede
Woning weer een beetje op gang.
Aan de Muldersstraat, Gerrit Ka-
steinstraat en Boshuizerkade
wordt in 1957 een complex van
199 woningen uit de grond ge
stampt. Een jaar later volgen 122
'middenstandswoningen' aan de
Vijf Meilaan en omgeving en in
1959 244 huizen aan de Churchill-
laan en omgeving.
Het is niet overdreven om van
een bouwgolf te spreken. In een
paar jaar tijd verdrievoudigt het
woningbezit van De Goede Wo
ning. Mentink: "We hadden daar
voor niks. Het bestuur voor ons
wilde eigenlijk niet bouwen".
Vermoedelijk als gevolg van de
wat ontmoedigende resultaten
van de vooroorlogse bouw: de
hoge onderhoudskosten en de
moeite die het toch al kostte om
woningtoewijzingen te krijgen.
Maar die achterstand wordt dus
overduidelijk ingehaald na de
oorlog.
Afstoting
Zonder meer voordelig voor de
portemonnee van De Goede Wo
ning is de afstoting de drie voor
oorlogse complexen. Dit is het
gevolg van de gemeentelijke
plannen voor de aanleg van we
gen voor een 'noord-zuid-route'.
Een aantal woningen in de oude
complexen van De Goede Wo
ning moet daarvoor worden afge
broken.
De Goede Woning verlangt van
de gemeente in ruil voor de drie
complexen toewijzing van min
stens hetzelfde aantal nieuw
bouwwoningen. Want: "De toe
stand met betrekking tot de wo
ningnood is nog steeds verre van
bevredigend en een einde ligt in
Het Doelencomplexvoor De Goede
Herengracht/Zijlsingél.
het verre verschiet", merkt se
cretaris M. Geijer op in het
jaarverslag uit die tijd.
Afgezien van zorgen om de wo
ningnood is deze transactie na
tuurlijk financieel gezien uiter
mate interessant voor De Goede
Woning. De slechte, oude wonin
gen, duur in onderhoud, kunnen
aldus worden ingeruild voor
nieuwbouw, dat vooral in het be
gin nauwelijks onderhoud vergt.
Wel wordt in de exploitatie-opzet
een onderhoudsbedrag opgeno
men dat, hoewel niet te hoog,
mogelijkheden biedt in de eerste
jaren goede onderhoudsreserves
op te bouwen.
Dat feest gaat inderdaad door
en prompt schroeft De Goede
Woning het onderhoud aan de
oude complexen tot een mini
mum terug. In 1968 worden de
wopingen overgedragen en ko
men ze dus voorlopig in beheer
bij de Leidse Woningstichting.
Die moet, omdat de noord-zuid-
verbmding slechts op zeer be
scheiden schaal van de grond
komt, twee jaar later al een kwart
miljoen gulden aan achterstallig
onderhoud uitgeven voor deze
woningen, waarvan uiteindelijk
een deel in de jaren zeventig
wordt gesloopt.
Merenwijk
Het einde van de jaren zestig is
een slechte tijd voor de sociale
woningbouw in Leiden. Het ge
meentebestuur gooit er eigenlijk
met de pet naar. Ook tot ergernis
van De Goede Woning, dat zit te
wachten op bouwplannen en de
ontwikkeling van de Merenwijk.
"Het wordt eentonig aan het eind
van ieder boekjaar te moeten
vermelden dat er nog steeds
geen uitzicht is dat in Leiden de
woningnood op korte termijn zal
zijn opgelost. Het plan-Meren-
wijk kwam in 1968-1969 nog niet
van de grond", meldt het jaarver
slag uit die tijd.
De komende jaren brengen
daarin niet veel verandering. De
Goede Woning mag zich verheu
gen over de bouw van 96 wonin
gen in het Morskwartier (Sma
ragdlaan, Turkooislaan en Saf
fierstraat), ware het niet dat de
aannemer tussentijds failliet
gaat. Dat levert renteverliezen op
voor de verenigingen en natuur
lijk stagnatie in de bouw. Een
hernieuwde aanbesteding kan de
verloren tijd weliswaar niet goed
maken, maar daarna verloopt de
bouw, volgens het bestuur, ver
der wel op rolletjes.
Andere vermeldenswaardige
zaken uit deze jaren zijn de ge
sprekken met de Protestants
Christelijke Woningbouwvereni
ging over een fusie. Dit gebeurt
op basis van de gedachte dat bei
de verenigingen op een christe
lijke grondslag werken en toch
wel bij elkaar horen. In hoeverre
financiële motieven een rol spe
len blijkt nergens uit. Feit is ech
ter wel dat zeer weinig geld be
schikbaar is voor het repareren
van mankementen, zoals de
boekhouding althans bericht.
Hoe graag de vereniging ook
wil bouwen, een financieel avon
tuur met dure flats durft zij ook
niet aan. "Een poging werd ge
daan om te komen tot een nieuw
bouw in Leiden. Gezien de pitti
ge huurprijs, welke deze hoog
bouw zou moeten opbrengen,
heeft het bestuur doen besluiten
niet tot het realiseren van deze
flatbouw over te gaan", zo meldt
het jaarverslag van 1970-1971.
Vernietigd
In deze jaren draait de gemeen
te de verenigingen de duim
schroeven aan. om aldus de op
richting van een centrale techni
sche dienst voor de woning
bouwverenigingen te stimule
ren, de latere CTW. "Als we niet
meewerkten in de CTW, kregen
we geen woningen meer toege
wezen. Dat was een raadsbesluit.
We hebben het in Den Haag (bij
De Kroon) aanhangig gemaakt
en gewonnen", herinnert Men
tink zich, enigszins vergenoegd.
Dat raadsbesluit wordt dus ver
nietigd. Maar de CTW komt er
toch, zij het bijna zes jaar later.
Datzelfde geldt ook voor
nieuwbouwtoewij zingen. Hoe
wel niet duidelijk is of dat per
ongeluk samenvalt met de voor
bereidingen voor de oprichting
van de CTW, in die tijd voor vier
woningbouwverenigingen. Het
jaarverslag 1974-1975 meldt in
elk geval de goedkeuring van de
bouw van 266 twee- en drieka
merflats in de Merenwijk, aan de
Poldermolen, Pelmolen en Stel
lingmolen.
Van de toewijzing in het sane-
ringsgebied Herengracht/Zijlsin
gel, ziet de vereniging af. De ge
meente wil dit project verdelen
over de Leidse Woningstichting
(LWS) en De Goede Woning. De
laatste heeft toen, in de overwe
ging dat het onzinnig is een
stadsdeel over twee verenigin
gen te spreiden, gezegd 'laat de
LWS het maar nemen'. Ter com
pensatie heeft De Goede Woning
de woningen in het Doelencom
plex in beheer gekregen. Na het
bouwschandaal dat het Heren-
gracht/Zijlsingel-gebied later
heeft gekend, zal de vereniging
de 'ruil' zeker nooit hebben be
treurd.
Een goede handel, althans
voor de bewoners, blijkt ook de
bouw van 56 premiekoopwonin
gen in de Boekhorst, een inder
tijd nieuw fenomeen voor de wo
ningbouwverenigingen. De kos
ten blijven zo royaal binnen de
begroting, dat de bewoners later
4500 tot 7000 gulden terugkrijgen
op de aanvankelijk betaalde
koopprijs.
Inspraak
Financieel gaat het De Goede
Woning ruim voor de wind. Min
der succesvol daarentegen pak
ken pogingen uit om de bewo
ners inspraak te geven. Het
jaarverslag over 1982 stelt "Ook
in dit boekjaar werd wederom
getracht te komen tot bewoners
commissies in de verschillende
complexen. Andermaal is geble
ken dat de pogingen niet tot suc
ces hebben geleid. Met de be
staande bewonerscommissie in
plan 5 (Doelencomplex) werd
vruchtbaar overleg gepleegd".
In 1983 beklimt de huidige
voorzitter (en gemeente-ambte
naar) Jan Duivesteijn de praeses-
stoel. Coster en Mentink bestrij
den de stelling dat Duivesteijns
intrede een politieke zet is ge
weest, maar feit blijft wel dat
prompt de, door de gemeente
graag gehoorde, fusieklok begint
te luiden.
Met De Tuinstadwijk worden
fusiebesprekingen begonnen.
Zonder resultaat, blijkt een jaar
later, maar dan worden de zaken
wel wat groter aangepakt. Sa
men met Ons Doel, Ons Belang,
De Tuinstadwijk en PCW onder
tekent de vereniging een inten
tieverklaring om met deze ver
enigingen te fuseren. In zo'n ver
klaring beloven de besturen hun
best te doen om tot een fusie te
komen.
Wat twee jaar onderhandelen
tussen De Vijf heeft opgeleverd
mag bekend worden veronder
steld: als er al een fusie komt,
dan duurt het minstens een jaar
voordat daarover weer kan wor
den gesproken. En dat is voor
weinig draagkrachtige vereni
gingen een veel zorgelijker ont
wikkeling dan voor een kapitaal
krachtig De Goede Woning.
i serie die de ge-
Onderdak is
schiedenis belicht van de sociale
woningbouw in Leiden en de ge
schiedenis van de Leidse Woning
bouwverenigingen. Hun namen be
horen straks waarschijnlijk tot het
verleden door de voorgenomen fu
sies. Dit is het drieëntwintigste deel
van de serie en de tweede en laatste
aflevering over De Goede Woning.
Meubelzaken tegemoetkomen
LEIDEN - De gemeente Leiden
wil meer mogelijkheden voor win
kels om op zondag open te zijn. Zij
zal een brief naar de staatssecreta
ris van economische zaken schrij
ven. Daarin pleit de gemeente er
voor om het aantal 'winkelzonda
gen' per jaar uit te breiden van vier
naar zeven of acht. De raadscom
missie voor economische aangele
genheden is gisteren akkoord ge
gaan met dit initiatief.
De gemeente wil uitbreiding van
het aantal winkelzondagen omdat
zij met de vier huidige niet uit de
voeten kan. Het gebrek aan deze
zondagen heeft dit jaar tot een con
flict geleid met meubelhandelaren,
die ondanks een verbod van de ge
meente hun winkels toch op zon
dag openden.
Het probleem is dat in de ge
meenten rond Leiden alle vier de
Geen brand
maar stank
LEIDEN - De brandweer is van
morgen rond vijf uur uitgerukt na
telefoontjes van bewoners van de
Oude Vest over een brandlucht in
het huis van hun buurman. Een
maal gearriveerd bleek de zaak
mee te vallen: de 23-jarige bewoner
van het pand had toen hij naar bed
ging een kaars op een tafel laten
branden. Toen deze opgebrand
was, had het formica tafelblad
vlam gevat waardoor nogal wat
stank was ontstaan. Van brand was
nog geen sprake.
winkelzondagen kunnen worden
vergeven aan de meubelhandela
ren. In Leiden hebben deze winke
liers er in feite maar één vrij tot
hun beschikking. Twee andere zijn
bestemd voor de Lakenfeesten en
de derde voor Koninginnedag. Als
Leiden er drie of vier extra zou
krijgen, zou dit probleem zijn op
gelost.
In de brief aan de staatssecreta
ris doet Leiden ook de suggestie
om de vier zondagen per wijk te
kunnen verdelen. Die mogelijk
heid zou moeten worden geboden
voor het geval het aantal winkel
zondagen niet kan worden uitge
breid. Een verdeling per wijk heeft
het voordeel dat bijvoorbeeld de
meubelzaken aan de Hoge Rijndijk
hun winkels op vier aparte zonda
gen kunnen openen, terwijl in de
rest van de stad de vier zondagen
beschikbaar blijven voor de La
kenfeesten en Koninginnedag.
Leiden protesteert in de brief
trouwens ook tegen het feit dat de
meubelhandelaren in Leiden wor
den vervolgd omdat ze illegaal
open waren. In de grote steden, zo
als Rotterdam en Den Haag is dat
niet gebeurd omdat er volgens het
openbaar ministerie geen begin
nen aan was.
Wethouder Fase wil de brief,
voordat zij die verstuurt, nog voor
leggen aan andere gemeenten met
meer dan 100.000 inwoners. Zij
heeft overigens al een keer eerder
contact opgenomen met de bestu
ren van deze gemeenten. Die voel
den toen weinig voor het initiatief.
Als zij ook deze keer het initiatief
afwijzen, zal Leiden de brief des
noods alleen versturen.
Wethouder: goede mogelijkheid voor Leidse bedrijven
De gemeente Leiden vraagt de staatssecretaris van economische zaken
om meer 'winkelzondagen'. Dat doet zij naar aanleiding van het conflict
met meubelhandelaren. Deze voelen zich achtergesteld bij collega's uit
omliggende gemeenten. (archieffoto Fred Rohde)
DEN HAAG/LEIDEN - Wijkbewo
ner J. J. Smit vindt dat de Raadshe-
renbuurt te weinig parkeerplaat
sen heeft. Hij heeft daarom bij het
dagelijks bestuur van de provincie
geprotesteerd tegen het feit dat de
gemeente in het voorlopige be
stemmingsplan een gepland par
keerterrein in deze buurt heeft ge
schrapt. Dat heeft de gemeente
overigens gedaan op verzoek van
andere buurtbewoners. Die had
den geen zin om tegen de gepar
keerde wagens aan te kijken.
Het parkeerterrein zou moeten
worden aangelegd op een oefen-
veld bij de ingang van het sport
complex aan de Paulus Buysstraat.
Met een 'uitgekiende' aanleg kan
dit terrein als oefenveld in gebruik
blijven, aldus Smit. Voordeel is
verder dat de chaotische verkeers
situatie door de her en der gepar
keerde wagens wordt opgelost en
dat ook de sporters een goede plek
hebben om hun wagens kwijt te
kunnen.
Een woordvoerder zei gisteren,
tijdens de behandeling van het be
zwaarschrift bij de provincie, dat
in de buurt de bestaande chaos
wordt aangepakt. Over het par
keerterrein op het oefenveld was
de gemeente kort: dat wil ze niet.
"Ook de korfballers en de softbal-
lers die er nu op sporten, voelen er
niets voor", aldus de woordvoerder
van de gemeente.
LEIDEN - Wethouder Fase van
economische zaken vindt het 'niet
verontrustend' dat alleen Leidse
bedrijven belangstelling hebben
voor ruimte in het nieuwe Kanto
renhuis op het Schuttersveld. Zij
zei dit gistere tijdens de vergader-
fing van de raadscommissie voor
economische aangelegenheden na
vragen van het CD A-raadslid Van
Duijn.
Fase vindt het zelfs voor de hand
liggend dat zich alleen Leidse be
drijven aanmelden. "Dat is het ge
volg van de kleinschalige opzet
van dat gebouw. Er zullen geen be
drijven uit Den Haag komen om in
Leiden 100 vierkante meter kan
toorruimte te huren", zo stelde zij.
Overigens vindt ze het een goede
zaak dat Leidse bedrijven de mo-
BEKNELD - Een 7-jarig jongetje
uit Leiden is gistermiddag rond
half vijf met zijn linkerwijsvinger
bekneld geraakt in een kolk op de
Lage Rijndijk. De Eerste Hulp
Dienst heeft hem 'ontzet' en over
gebracht naar het AZL.
gelijkheid wordt geboden om mo
derne kantoorruimte te huren in
deze stad.
Volgens haar mag uit de ervarin
gen van het Kantorenhuis geen
vérgaande conclusies worden ge
trokken. Met andere woorden: het
zal niet zo zijn dat alle geplande
kantoren op het Schuttersveld zul
len worden bezet door Leidse be
drijven.
De wethouder vindt verder dat
Leiden nog steeds goed boert wat
het verhuren van kantoorruimte
betreft. "We hadden gepland om
per jaar 10.000 vierkante meter 'af
te zetten'. Dat halen we nog steeds
op onze sloffen, als we ook de nieu
we gebouwen aan de Kanaalweg
erbij betrekken", aldus Fase.
LEIDEN - De gemeente hoopt bin
nenkort werklozen uit Leiden-
Noord de mogelijkheid te bieden
zich verder te scholen en hen tege
lijkertijd werkervaring te laten op
doen. Op deze manier kan de werk
lozen een beter uitzicht op een
baan worden geboden. Het scho
lingsproject wordt uitgevoerd sa
men met de klussenbank en de
stichting welzijn.
Of het project doorgaat, is nog
niet helemaal zeker. Het geweste
lijk arbeidsbureau moet hiervoor
nog geld beschikbaar stellen. De
commissie van advies van het ar
beidsbureau heeft echter eenstem
mig een positief advies hierover
gegeven.
Hét is de bedoeling dat werklo
zen uit Leiden-Noord één dag per
week scholing kunnen volgen over
een bepaald vakgebied. Via de
klussenbank kunnen ze dan drie
dagen per week het geleerde in
praktijk brengen. Deze 'klussen'
worden in, heel Leiden uitgevoerd.
De gemeente hoopt met dit pro
ject ook dat werklozen sneller de
stap nemen om scholing te volgen
bij scholingsinstituten als het CBB
en het CW. Daardoor worden hun
kansen op een nieuwe baan nog
verder vergroot.
Tweekoppige leiding voor economische zaken
LEIDEN - De directie economische zaken en energie
van de gemeente Leiden zal in de toekomst door twee
mensen geleid blijven worden. Sinds het vertrek van
Ewald Keijser hebben Herman Amptmeijer en Saskia
Groenewegen de leiding tijdelijk overgenomen. Om
dat de gemeente geen geschikte opvolger 'van buiten
af heeft kunnen vinden, wil wethouder Fase van eco
nomische zaken deze twee ambtenaren de leiding la
ten houden.
Een en ander is nog niet definitief geregeld. Maar uit
de woorden van Fase blijkt dat voor de gemeente wei
nig andere mogelijkheden overblijven. "We waren op
zoek naar een schaap met vijf poten. Die hebben we
niet kunnen vinden, tenminste geen mensen die be
reid waren aan de slag te gaan voor het salaris dat wij
hadden te bieden", aldus Fase.
Formeel wordt Amptmeijer hoofd van de directie en
Groenewegen plaatsvervangster, stelt Fase zich voor.
In de praktijk zullen beiden echter 'op gelijke hoogte
staan'. Amptmeijer krijgt de verantwoording over de
interne gang van zaken en beleidszaken, terwijl Groe
newegen zich bezig blijft houden met het werven van
nieuwe bedrijven.
LEIDEN - Het promotieprogram
ma 'Leiden de moeite waard' van
de gemeente Leiden is redelijk
succesvol. Dat blijkt uit het onder
zoek 'Stadspromotie, tussen slo
gan en succes' van communicatie
adviseur A.J.L. van Doorn. Hij
heeft gekeken naar de effecten van
de promotiecampagnes die ver
schillende Nederlandse gemeen
ten voeren. Een van de onderzoch
te gemeenten was Leiden.
Het promotie-programma 'Lei
den de moeite waard' is vooral be
doeld om de aantrekkelijkheid van
de binnenstad te vergroten en de
werkgelegenheid in de gemeente
te verbeteren. Dat laatste moet ge
Promotie-programma na onderzoek 'redelijk succesvolgenoemd
beuren door nieuwe bedrijven aan
te trekken, iets waarvan de ge
meente de organisatie op zich heeft
genomen.
Van Doorn stelt dat de promotie
campagne al enige vruchten heeft
afgeworpen. Vooral ook omdat de
laatste jaren enkele 'buitenlands
georiënteerde bedrijven' zich hier
hebben gevestigd.
De onderzoeker noemt de
aanpak van de gemeente realis
tisch. Zij probeert bekendheid te
krijgen bij een kleine uitgekozen
doelgroep: bedrijven op het gebied
van hoogwaardige technologie en
dienstverlenende kantoorbedrij-
ven. Met de instelling van het bu
reau bedrijfscontacten en door
zich te presenteren op vakbeurzen
heeft de gemeente haar service en
naamsbekendheid verbeterd.
Een belangrijk punt is dat Lei
den welomschreven doelen voor
ogen heeft. Zo wil de gemeente in
de kantorensector in de jaren '80
3000 tot 4000 nieuwe banen schep
pen. Dank zij die duidelijke doe
len, kan goed worden bekeken of
het promotie-programma succes
vol is geweest.
Vrijblijvend
waarop Leiden zijn toeristische
aantrekkelijkheid wil verbeteren.
Van Doorn omschrijft de organisa
tie als 'zeer vrijblijvend'. Aan de
ene kant houdt zich hier de ambte
lijke werkgroep 'Leiden Promo
tion' mee bezig. Anderzijds spant
de commissie 'Leiden Leeft' zich
hiervoor in,
voortgekomen uit particulier ini
tiatief.
Het doel dat Leiden voor ogen
heeft, noemt Van Doorn ambi
tieus: het verbeteren van het imago
van de stad bij plaatstelijke bevol
king, de bewoners van de regio en
onder Nederlandse toeristen. Bo
vendien wordt geprobeerd meer
toeristen over te halen naar Leiden
te komen. In het promotie-pro
gramma zijn echter geen streefcij
fers opgenomen. Evenmin is be
kend wat de resultaten zijn van het
programma. Volgens Van Doorn is
het daardoor niet mogelijk om te
bekijken of het promotie-program
ma op dit gebied succes heeft.
