'We hebben heel
veel lucht gekregen'
Bange dagen voor voetbalhaters
TV-rubriek
door
Nico Scheepmaker
The Nits kunnen met 'Henk' opgelucht ademhalen
Voor Mercedes Sosa is
er geen taalbarrière
Excelsior kampt met een tekort aan mannen
Daverende show- en muziekavond De Burcht
ZATERDAG 31 MEI 1986
RADIO-TV-KUNST
PAGINA 37
m j V" i j
Wt+r'~ A
Hebt u dat nu ook: dat onbestem
de gevoel dat er elk ogenblik iets
heel moois op het punt staat te be
ginnen? Zoals een bebroed ei van
binnen begint te leven, als je je
oor erbij te luisteren legt hoor je
al wat gescharrel van binnen, en
dan opeens wordt er van binne
nuit geklopt, 'het' wil er uit ko
men, daar ontstaat waarachtig
een gaatje in de dop, en even la
ter ligt het aimabele borelingske
voor iedereen te kijk:
Het Holland Festival
Het is toch wat, in zo'n maand
leer je de televisie toch waarde
ren. we kunnen er nu wel sma
lend over doen en zeggen dat er
nooit wat interessants op de
treurbuis is, maar dan ineens
staan al die miljoenen toestellen
in het land tegelijk in volle bloei:
elke avond om 8 uur een twee uur
durende rechtstreekse uitzending
van een toneel- of balletvoorstel
ling, en dan nog eens om 12 uur 's
avonds een tweede rechtstreekse
uitzending uit een van onze
schouwburgen. Dat is pas leven!
Al die beroemde namen waar we
in de voorafgaande weken in
speciale bijlagen mee zijn dood
gegooid: Pina Bausch, Richard
Wagner, Georges Bigot. Luciano
Berio, enfin, u kent ze, kunnen we
dan dankzij de televisie in leven
den lijve aanschouwen of anders
wel via hun produkten meebele
ven, een zinderende gebeurtenis
waar heel televisiekijkend Ne
derland nu al weken lang naar
uitziet...
Het wereldkampioen
schap voetbal
Zojuist sprak even mijn betere
Ik. maar mijn banalere Ik taalt
niet of nauwelijks naar het Hol
land Festival. Het heeft welis
waar dezelfde soort gevoelens als
ik hierboven beschreef, maar ge
richt op een nog veel belangrijker
en interessanter gebeurtenis:
Belangrijker, omdat zo'n we
reldkampioenschap maar eens in
de vier jaar gehouden wordt, en
het Holland Festival elk jaar, dus
de zeldzaamheidswaarde van
het WK is so-wie-so al vier keer
groter. Die zeldzaamheidswaar
de wordt nog vergroot doordat er
minder mensen aan deelnemen
dan aan zo'n Holland Festival.
Hoho, zult u uitroepen, nu ga je
toch echt even te ver, tenslotte ne
men er 24 landen deel, zeg dat die
per elftal twintig spelers verslij
ten dan zijn dat toch nog altijd
480 acteurs, plus nog eens de ar
bitrale trio's, laten we het afron
den op 500 daadwerkelijke deel
nemers. Dat is toch niet niks!
Nee, natuurlijk niet, maar hoe
veel mensen dacht u dat er alles
bij elkaar aan zo'n Holland Fes
tival deelnamen? Al die dansers.
al die orkestmusici, al die toneel
spelers? Dat zijn er heus wel meer
dan 500! Ook wat dat betreft zijn
de voetballers dus zeldzamer en
hebben zij daardoor per stuk een
grotere intrinsieke waarde...
Enfin, ik kan praten wat ik
wil, maar voor de voetbalhaters
en voetbalmiskenners zijn 'het
bange dagen, die dagen in juni.
Zij ontwerpen tegenacties: met
soortgenoten veel het huis uil.
naar de bioscoop bijvoorbeeld, of
bij elkaar thuis samenkomen en
de mannen het huis uitsturen, zo
dat er weken lang in Nederland
een dagelijkse volksverhuizing
plaats vindt, waarbij soort soort
zoekt en elk zich op de eigen wijze
aan de TV-buis laaft. De voetbal
liefhebbers zitten van acht uur 's
avonds tot twee uur 's nachts sa-
mengekit voor de voetbal-tv, de
voetbalhaters proberen soelaas te
vinden bij de andere zender (of
bij brei- en borduurwerk, of bij
overspel, bedreven met die bui-
tennissige mannen die zich op
slinkse wijze aan de algehele Me-
xico-verslaving hebben weten te
onttrekken).
De grote vraag is natuurlijk, of
er voor de 'tegenpartij' voldoen
de tegengif op de andere zender
geserveerd wordt. Zaterdag:
'Miami Vice'.'Zondag: het Orkest
van de 18de eeuw Holland Festi
val) en om 12 uur niets. Maan
dag: de speelfilm 'Little Dar
lings' van onbekend allooi, en om
12 uur niks. Dinsdag: Eitgelse co
medyserie en scholenquiz en om
12 uur niets. Woensdag: 'A Wed
ding', uitstekende film van Ro
bert Altntan, en om 12 uur niets.
Donderdag: EO-famihedag en
om 12 uur weer niks. Vrijdag: af
levering 4 van 'Kane en Abel' en
om 12 uur de uitstekende film
'Wait until dark' met Audrey
Hepburn.
Echt indrukwekkend is het
niet. Niet dat je zegt: Hilversum
heeft de gedupeerde helft van de
bevolking nu eens extra willen
compenseren met prachtige films
of hoogstaande Holland Festival-
reportages zodat die mensen hel
gevoel kunnen krijgen dat zij ook
nog steeds au serieux worden ge
nomen! Of heeft men dat juist
willen vermijden om der lieven
vrede wille? Om te voorkomen
dat er in de huisgezinnen een ver
schrikkelijke tweestrijd ont
brandt over de vraag wat aan
mag: Nederland 1 met het WK
voetbal, of Nederland 2 met de
film 'Kramer versus Kramer' of
'The Sting' of 'The Best Years of
Our Lives' of 'Le Diable au
Corps'? Ik noem maar wat. Mis
schien is er wel een richtlijn uit
gegaan van de regering, waarin
er aan herinnerd wordt dat het
gezin de hoeksteen is van de
maatschappij waarui de man de
natuurlijke dominerende positie
inneemt zodat het onwenselijk is
dat tegenover al dat gevoetbal
iets aantrekkelijks van gelijk
waardige potentie wordt uitge
zonden dat het gezag van de man
ondermijnt en het gezin uit el
kaar drijft...
Het moet heel, heel lang geleden zijn dat de Leidse Schouwburg 50.000 bezoekers in één seizoen trok
Gisteren, voor het optreden van Mercedes Sosa in de Chansonweek, was het zover. Margreet Uyterlinde
(22) uit Amsterdam, voor het eerst in de schouwburg, was de gelukkige. Uit handen van wethouder Kuijers
(rechts) ontving ze bloemen en een gratis abonnement. Schouwburgdirecteur Boelen (uiterst links) en zijn
adjunct Kagie kijken tevreden toe. (foto Holvast)
Mercedes Sosa met haar combo. Ge
hoord op 30 mei in de Leidse
Schouwburg. Aldaar ook op 1 juni.
LEIDEN - Files op de weg vanuit
Duitsland, een geblokkeerde bus
in de Leidse binnenstad: toen
Mercedes Sosa eindelijk bij de
Leidse Schouwburg arriveerde
stonden er al drommen mensen
bij de ingang. Maar Mercedes So
sa is niet zomaar uit het veld te
slaan. Nauwelijks te laat nam ze
plaats achter de microfoon, met
een zo op haar gemak alsof pre
cies daar haar wieg had gestaan.
Ze komt uit Argentinië en
heeft haar vaderland voor een
paar jaar verlaten toen generaal
Videla er aan het bewind was.
Sinds 1982 is ze er weer welkom
en uitgegegroeid tot symbool
van het verzet tegen de junta;
maar ook in Europa is ze sinds
haar tijdelijke ballingschap in
Spanje een gevierd zangeres. Ze
behoort tot de beweging van La
Nueva Cancion, het nieuwe lied,
Concert ter gelegenheid van het 90-
jarig bestaan van de Christelijke
Oratorium Vereniging "Excelsior"
te Leiderdorp. M.m.v. het Amster
dams Begeleidingsorkest en de solis
ten Machteld van Woerden, sopraan;
Corrie Pronk, alt; Harry van Berne,
tenor; Marcel Moester, bas en Jan
Stulp, orgel. Het geheel onder lei
ding van Jos Schohaus. Werken van
Mozart en Mendelssohn. Gehoord in
de Dorpskerk aan de Hoofdstraat te
Leiderdorp op 30 mei.
LEIDERDORP Eén van de ve
le problemen, waaraan amateur
koren steeds weer het hoofd
moeten zien te bieden, is de om
standigheid dat er onder mannen
weinig animo bestaat om te zin
gen, hetgeen binnen deze koren
vaak leidt tot een schrijnend te
kort aan tenoren en bassen. Zo
ook bij de Christelijke Oratorium
Vereniging "Excelsior", dat zich
in de volbezette Dorpskerk in
Leiderdorp presenteerde met
een feestelijk concert ter gele
genheid van hun 90-jarig jubi
leum. De verhouding binnen dit
koor tussen sopranen en alten
enerzijds, en tenoren en bassen
anderzijds ligt hier rond vijf op
één. Het is dan ook alleszins be
grijpelijk dat dit tot problemen
met de koorbalans moet leiden.
min een fraaie en redelijk uitge
balanceerde uitvoering van Moz-
arts "Requiem" wist te brengen.
Slechts op enkele plaatsen leid
de het numerieke overwicht van
de dames tot een wat erg eenzij
dig klankbeeld, maar bijvoor
beeld in de inzet en verdere op
bouw van het "Kyrie" was het
koor indrukwekkkend, niet in de
laatste plaats door wat de (weini
ge) heren hier presteerden. Maar
ook de wijze waarop dirigent Jos
Schohaus contrasten in kleur en
volume aanbracht in onder ande
re het "Hostias" werkten bijzon
der indringend.
Een extra dimensie voegden
de vocale solisten aan deze uit
voering toe, niet in de laatste
plaats door hun zeer gediscipli
neerde bijdragen in de, voor dit
werk zo belangrijke, ensembles.
Opvallend goed op elkaar afge
stemd. vormden zij met name in
het 'Benedictus" voor een fraai
harmonisch geheel.
Het concert werd na de pauze
besloten met een sprankelende
uitvoering van Mendelssohn's
Psalmcantate "Wie der Hirsch
schreit" (Psalm 42) voor sopraan,
koor en orkest, waarin Machteld
van Woerden imponeerde door
de fraaie wijze waarop zij gestal
te gaf aan haar lastige solo-partij.
ABRAHAM GOEDHALS
Concert door Muziekvereniging 'De Burcht' Lei
den o.l.v. Frans Absil, Jeugdorkest o.l.v. Erika
Klap, Hans van Egmond, tamboers en Conny
van der Steen en Lenie van Munsteren, majoret-
ten, met een gevarieerd show- en muziekpro
gramma.
Gehoord en gezien op vrijdag 30 mei In de
Stadsgehoorzaal te Leiden.
LEIDEN - Tegen de verdrukking in, pre
senteerde Muziekvereniging 'De Burcht'
Leiden gisteravond in de Stadsgehoorzaal
een daverende show. Een ongelooflijke
prestatie gezien het feit dat dit korps sinds
geruime tijd een vaste oefenruimte moet
missen en gedwongen is bij bevriende ver
enigingen een onderkomen te zoeken op
verschillende lokaties in de stad en vaak op
bijzonder ongunstige tijden. Nog droeviger
is het dat dan tijdens de jaarlijkse uitvoe
ring het college van B W schittert door
afwezigheid, waarbij de wethouder van cul
tuur laat weten: "Ik kan wel komen, maar
toch niets beloven en och, om de muziek..."
Ondanks de lege gereserveerde zetels de
monstreerde 'De Burcht' op grandioze wij
ze dat Leiden wel degelijk 'cultuur' in huis
heeft. Zoals al direct opviel tijdens de schit
terende presentatie van het voltallige korps
in 'Burning rain' in een bijzonder kleurrijk
arrangement van dirigent Frans Absil.
Waarna het jeugdorkest gesteund door ma-
joretten de kop van het veelzijdige pro
gramma afbeten met een wa-waanzinnig
frisse presentatie van Tony van Eyks (Kin
deren voor kinderen) 'Waanzinnig ge
droomd'.
'Jong' was ook het devies van de jeugd-
tamboers tijdens hun verbluffende slagc-
narsenaal in de 'Royal Parade' en het ui
terst lastige 'Rub-a-dub', waarna de senio
ren de sticks overnamen in de bijna compu
tergestuurde ritmiek van de 'First Richt
March' en de sterk uitgevoerde 'Solo Para
de'. Bijzonder attractief in deze gevarieèrde
en eigentijdse show waren wel de majoret-
ten die in eenvoudige maar uiterst smaak
volle kledij (soms blootsvoets) de muziek
op zinvolle wijze wisten te interpreteren in
een uiterst beeldende choreografie. Zoals
ondermeer in 'Roofgarden' en het romanti
sche Hello' van Lionel Richie dat een toe
passelijke overgang vormde naar het slot
thema: een vijftal orkest werken over de
maan, welke in een impressionistisch ar
rangement van Frans Absil het absolute
hoogtepunt vormde van dit uitstekende
concert.
ANNEKE VAN VLIET
die maatschappelijk engagement
wil paren aan een herwaardering
van de eigen Argentijnse tradi
ties.
Mercedes Sosa is niet alleen
een zangeres met een krachtige,
heldere altstem, ze is ook een fe
nomeen. Alleen al haar aanwe
zigheid is genoeg om een zaal en
thousiast te maken. Ze heeft op
de planken een moederlijke, ge
ruststellende uitstraling en is
wars van de maniertjes die vaak
artiesten aankleven. De meeste
nummers zingt ze zittend, ge
kleed in een poncho die als een
ruime tent om haar heen valt.
Gitzwarte losse haren, een brede
neus; bij droeve liedjes trekken
haar mondhoeken samen,
schudt ze het hoofd en drukt de
vingertoppen tegen elkaar, in
vrolijk repertoire zingt ze zich
kuiltjes in de wangen en wrijft
vergenoegd de handen. Tijdens
een instrumentaal tussehstuk zit
ze met haar rug naar de zaal vol
overgave naar de gitarist te kij
ken. Soms, in het vuur van een
lied, komt ze overeind en maakt
kleine, afgemeten danspasjes,
waarbij ze haar rok een vinger
breedte optilt.
De kracht die achter die uiter
lijke rust schuilgaat, spreekt uit
haar stem. Haar repertoire wordt
geschreven door componisten en
tekstdichters uit heel Zuid-Ame-
rika; in de muziek zijn dan ook
uiteenlopende stijlen te herken
nen, zowel traditioneel als mo
dern. Voor de pauze zong ze
meest vitale, opgewekte liede
ren, die elkaar in een hoog tempo
opvolgden. Haar combo - gitaar,
slagwerk en bas/synthesizer/pia-
no - begeleidde haar daarin sober
en nauwgezet, al klonk het ge
luid van de synthesizer in deze
omgeving wat misplaatst.
Het deel na de pauze begon
heel ingetogen. Droevige liede
ren, vaak alleen begeleid op gi
taar en grote trom. zoals een
strijdbaar 'Sobreviviendo' en de
mooie ballade 'Unicormo'. Naar
het einde toe namen de salsa-i
vloeden toe, met bij wijze v«
verrassing ook een latin-jazz
stuk, 'Todo A Pulman', waarin ze
al haar vocale mogelijkheden be
nutte. Wat mij betreft het beste
nummer van de avond, al is het
niet helemaal representatief v
haar repertoire. Voor de toegift
had ze ook 'Maria, Maria' be
waard, dat op een herkennings
applaus werd onthaald-
De Spaanstalige liederen van
Mercedes Sosa hebben geen en
kele hinder van een taalbarrière.
Dat blijkt ook uit het feit dat het
extra concert van zondag al
uitverkocht.
ARIEJAN KORTEWEG
LEIDEN - De Nits zijn te
rug van weg geweest. Getui
ge de lopende concerten
reeks en het nieuwe album
'Henk' sterker dan ooit te
voren. Uitgedund welis
waar tot het trio Stips-Hof-
stede-Kloet wónt zonder de
vertrokken zanger/gitarist
Michiel Peters maar mét
"een hele hoop lucht, net op
het moment dat ik dacht dat
de zaak begon dicht te slib
ben", vertelt oprichten en
belangrijkste songleveran
cier Henk Hofstede (34) op
getogen.
Met 'Henk' ("Een merkwaardige ti
tel. Ik heb 'm zelf niet bedacht
maar ik vind 'm wel leuk") is een
bewust gekozen periode van stilte
doorbroken. "De Nits bestaan al
tien jaar waarvan vijf jaar heel in
tensief. Van 1979 tot 1984 zijn we
constant bezig geweest met optre
den en platen opnemen. Dat is
nooit routinematig gebeurd maar
er kwam toch een ritme in en we
vroegen ons af of dat nu wel zo ge
schikt was om er nog tien jaar zo
mee door te gaan".
Henk Hofstede over het vertrek
van zijn vriend Michiel Peters, zijn
'teleurstelling in het Nederlandse
muziekgebeuren, het minimumlij-
dersbestaan, 'Henk', het arty image
van de Nits en de twee R's van rock
and roll.
"Ik ken Michiel al heel lang, nog
van vóór de Rietveld-academie. We
willen binnen niet al te lange tijd
een akoestische plaat opnemen,
met twee akoestische gitaren. Alle
bei zingen - een beetje Everly Bro
thers. Zijn vertrek heeft niets te
maken met ruzie binnen de Nits,
•met onvrede over optredens. Inte
gendeel. Michiel is weggegaan uit
"teleurstelling over het muziekge-
!beuren in Nederland. Ik deel zijn
"frustraties grotendeels, ja".
"Het gaat om wat er gebeurt op
radio en tv met Nederlandse groe
pen".
- Wat gebeurt er dan?
"Heel weinig. Dat is het 'm nu
juist. En verder wilde Michiel niet
langer met mensen te maken heb
ben die hij weinig respecteert maar
.die toch over hem (willen) beslis
sen. Kijk, er zijn honderden band
jes, eh, je brengt dingen uit, platen
;- je maakt een clip die je zoals in
'ons geval zelf betaalt en die wordt
overal gedraaid. In België, Zwitser
land, Frankrijk, Duitsland en bij
Music Box. In Nederland echter
zie je er niets van terug. Zo wordt
een clip toch duur, ook al kostte
die dan maar tien mille. Er is geen
enkel verband tussen radio en tele
visie enerzijds en al die bandjes die
telkens de confrontatie met het pu
bliek aangaan, de live-bandjes dus,
anderzijds. Dat is heel deprime
rend. Als ik de radio aanzet dan,
eh, nou, ik ben heus geen hardcore
of zo die alleen maar marginale
plaatjes wil horen, maar alles is
middle of the road. Ik kan me to-
Holland Festival
op Europa TV
HILVERSUM (GPD) - Europa TV
gaat in juni vijf dagen per week
aandacht besteden aan het Holland
Festival. Samen met de organisatie
van het festival maakt het station 's
avonds het programma 'Focus on
European Culture'.
In negen landen van Europa zul-
Jen de kijkers twintig minuten lang
worden geinformeerd aan de hand
Van beelden uit voorstellingen,
achtergrondinformatie, interviews
en voorbeschouwingen. Aan bod
komen onder meer voorstellingen
van het Nederlands Dans Theater,
het Snater Theater, het Schónber-
gensemble en de verschillende
Franse theatergroepen die tijdes
het Holland Festival optreden.
taal niet vinden in wat Hilversum
doet. Kwaliteitsbands als The
Dutch en The Tapes kunnen ner
gens meer terecht".
- Zijn The Nits ook slachtoffer?
"Ach, slachtoffer. Ik wil me niet
schuldig maken aan cynisme. Kla
gen is ook niet op zijn plaats. Maar
ik vind wel dat een band als de
Nits, die platen maakt, zo'n hon
derd drukbezochte optredens per
jaar verzorgt, dat daar iets van naar
buiten moeten kunnen komen op
radio en televisie. De schrijvende
pers is tenminste nog registrerend,
is dingen vóór, onderzoekend, ob
serverend. Radio komt daar kilo
meters achteraan sjokken en tele
visie heeft zelfs een achterstand
van eeuwen. Er zijn nauwelijks
programma's die buiten de hitpa
rade functioneren. Wat weten nou
al die Veronica-, Music Box- en
Sky Channelkijkers van bandjes
die om de hoek spelen?"
Minimumlijder
"Het is heel moeilijk om er wat
tegen te doen. Het is een gevecht.
En het grootste deel van de Neder
landse muzikanten is minimumlij
der. Zelf heb ik een minimumloon.
Toch kunnen wij tijdens een jaar
even stoppen. We krijgen dan nog
inkomsten uit muziekrechten en
zo. En verder hebben wij een rede
lijk unieke verdeling van binnen
komend geld. Over het algemeen
wordt vooral met stichtingen ge
werkt. In verband met al die uitke
ringen. Wij vormen echter een
commercieel bedrijf, maar er
wordt bij de Nits niet gewerkt aan
persoonlijke verrijking. Ik schrijf
heel veel songs, maar ik verdien
niet ineens een ton terwijl ik de an
deren een duppie geef als ik een
top tien hit heb gecomponeerd.
Nitssongs wandelen sowieso al
niet moeiteloos de tipparade bin
nen. Jij lacht nu, maar je moet eens
weten wat er soms gebeurt met
jongens die een top tien hit scoren.
Jij hebt dat nummer geschreven
maar die jongen die zo leuk naast
je heeft staan spelen komt dood
leuk in een glimmende sportauto
aangereden terwijl je zelf van je
fietsje stapt. De spanningen die er
dan ontstaan'
"Doordat wij altijd in onszelf en
in onze apparatuur hebben geïn
vesteerd kunnen wij optreden zon
der al te veel kosten te maken. Bij
The Dutch bij voorbeeld moeten ze
alles huren. Gigantische bedragen
zijn dat, ze overstijgen de gages.
Het gaat er niet om dat iedereen
rijk moet wprden maar het zou wel
eens leuk zijn als bands meer vrij
heid hadden, spullen konden ko
pen en in iets veiliger auto's kon
den rondrijden".
Henk
"Voor 'Henk' hebben we - ik zou
bijna zeggen: vanuit de improvisa
tie - gewerkt. Ik had vooraf hooguit
wat grove ideetjes. Het ging echt zo
van: band starten-spelen-band
stoppen-luisteren-band starten, en
zovoorts. Op die manier hebben we
heel veel grof materiaal opgesla
gen. Dat grove aspect, dat frisse,
hebben we geprobeerd te bewaren.
Een Zwitserse journalist die de
plaat voor het eerst had gehoord
zei ons dat de plaat niet 'af was.
Dat klinkt raar, wantje wil natuur
lijk wel iets afmaken. Maar 'Adieu
sweet Bahnhof was te 'af. Met
'Henk' wilden we meer spelen, als
in een speeltuin, meer verkennen.
'Henk' laat de band horen in een
aantrekkelijker stadium, we heb
ben een nieuw beginpunt bereikt.
Er is een hele hoop lucht bij geko
men, men is nog niet van ons af, ha,
ha. Vreemde band zijn we eigen
lijk. Dat moet maar zo blijven. We
hebben geen zin om een gerespec
teerde oude band te worden, ook al
draaien we al dik tien jaar mee".
"God. ja, Golden Earring 25 jaar.
Alles jubileert maar. Ivy Green ook
al. Ik heb niet zo de behoefte om te
jubileren. De Nits vormen geen in
stituut maar een hechte vrienden
club met een bepaalde sfeer, waar
in iedereen zich in elke gewenste
richting kan ontwikkelen. Zodra
het beklemmend wordt, er een en
ge atmosfeer ontstaat, de nostalgie
binnenkruipt... Ik vind het wel
leuk om terug te kijken, herinne
ringen op te halen. Maar toch is dat
niet onze uitstralingsfunctie. Ik
gooi liever het roer om. Dan maar
geen herkenningsapplausje voor
'Nescio'.
Twintig naalden
De meeste recensies moeten nog
geschreven worden maar Hofstede
meent nu al te weten wat de kritiek
zal zijn op 'Henk': "Weer geen rock
roll, te arty en die beeldende
kunst die bij ons telkens terug
keert. Het is heel gemakkelijk om
de Nits die richting op te duwen.
Ach, dat bandje van de kunstaca
demie".
"Rock and roll. Ik ken dat begrip
wel en ik begrijp het ook wel. Maar
wat is nou helemaal rock roll in
Nederland? Heel dubieus hoor om
daarmee te gaan schermen, er een
status aan te ontlenen. Herman
Brood is een echte rock and roller.
Dat komt door zijn manier van le
ven. Maar er leven zo veel mensen
als Herman Brood. Brood beant
woordt aan een beeld dat wij ons
van rock and roll hebben gevormd.
Een bepaalde levensstijl. Drugs.
Maar daar houdt het volgens mij
wel op. Mij zegt het verder tenmin
ste niets méér als hij daar met twin
tig naalden in zijn armen zit. David
Byrne van The Talking Heads ge
bruikt ook niets en Andy Partridge
van XTC drinkt wel eens een bier
tje op het toneel. Toch wekken die
voor mij net zo goed die spanning
op. Op toneel én op de plaat".
Henk Hofstede van The Nits, zoals hij twee weken geleden te zien twos in het Leids Vrijetijds Centrum.
(foto Fred Rohde)
