Gevecht om de atv
nog niet afgelopen
Vakbonden in buitenland sceptisch over atv
Veerboot Texel pas
na zes jaar een
echte dubbeldekker
Interview
Dick Visser (FNV) over cao-onderhandelingen
Achtergrond
'Apartheid
loopt op
laatste
benen'
DINSDAG 27 MEI 1986
PAGINA 15
Een paar honderdduizend
werklozen in 1990 hoeft
"niet eens zo dramatisch"
te zijn; het vakbondsstre-
ven naar een 32-urige
werkweek "past, als sym
bool voor de strijd om her
verdeling van arbeid, min
der goed". Dick Visser,
voorzitter van de Indus
triebond FNV windt er
geen doekjes om. Het ge
vecht om de arbeidstijd
verkorting en tegen de
werkloosheid zal de ko
mende jaren, óók door de
bond die tot voor kort van
de atv zijn geloofsartikel
leek te maken, heel anders
gevoerd moeten worden.
door
Harry Meijer
"De industrie en de internationa
le handel zijn in razend tempo
aan het veranderen", zegt Visser,
en dat levert "fricties"op. "Het
zou niet eens zo dramatisch zijn
wanneer er in 1990 600.000 men
sen korter dan een half jaar
werkloos zijn. Door scholing
moet je daar een passend ant
woord op vinden. In zo'n situatie
past de 32 uur in 1990, als sym
bool voor de strijd om herverde
ling van arbeid, minder goed".
De strakke tijdschema's die tot
dusver de rode draad van het
FNV-beleid vormden, zullen
worden vervangen door minder
rigide richtsnoeren. De spandoe
ken, de vlaggetjes en de buttons,
waarop de 36-uur als een onver
mijdelijk hoogtepunt van 1986
prijkte, kunnen worden opge
borgen. De tijdklok die bij de 32
uur in 1990 zou aflopen, moet op
nieuw worden afgesteld. Het
ding loopt voor, en het is zeer de
vraag of de vakbeweging nog wel
zoveel aanvechtingen heeft om
het straks weer op te winden.
"Wij hebben van dejecente on
derhandelingen geleerd", zegt
Dick Visser, "dat je niet meer je
hele inzet op symbolen moet
richten. Want een symbool moet
je concreet maken. Als dat niet
lukt dan roept dat bij de achter
ban meer teleurstelling dan be
vrediging op, ook al slaag je erin
het achterliggende doel van zo'n
symbool dichterbij te halen. Het
gevecht om de 32 uur zal zeer ze
ker op een andere manier wor
den gevoerd dan het gevecht om
de 36 uur".
De Industriebond FNV kan zo
langzamerhand de balans opma
ken van het cao-duel in belang
rijke bedrijfstakken en onderne
mingen als Philips, Akzo, Unile
ver, en de metaalindustrie. Hoe
wel zich zo hier en daar nog wat
schermutselingen voordoen, is
het algemene beeld duidelijk: de
36-urige werkweek wordt dit jaar
niet op brede schaal ingevoerd,
de stakingsakties in de industrie
ten spijt
In de strijd om de arbeidstijd
verkorting is de machtige Indus
triebond FNV (na de ambtena
renbond AbvaKabo de grootste
vakbond binnen de vakcentrale)
steeds de grote gangmaker ge
weest. Wie zou denken dat de
cao-resultaten het hoofdkwartier
in Amsterdam in een rouwstem-
ming hebben gedompeld, komt
bedrogen uit. Er is zelfs sprake
van ingehouden tevredenheid
over hetgeen in de trendsettende
contracten is afgesproken. Vis
ser: „Ik heb helemaal niet het ge
voel dat we een nederlaag heb
ben geleden. Er zijn goede din
gen tot stand gekomen. Niet al
leen voor werknemers, maar ze
ker ook voor de werklozen. Ik
durf iedereen dan ook recht in de
ogen te kijken".
Visser, onlangs herkozen als
voorzitter, praat met zichtbaar
enthousiasme over de afspraken
met betrekking tot de vut, scho
ling, en herverdeling van werk.
Bij Akzo zal de komende twee
jaar 2,5 procent van de werktijd
voor scholing wordt ingezet en in
de metaalindustrie zullen de
werkgevers de komende twee
jaar respectievelijk vijf en zes
procent van de loonsom steken
in een fonds voor de herverde
ling van arbeid.
"Akzo is het eerste bedrijf
waar de scholing zo fundamen
teel geregeld is en direct op zo'n
hoog niveau. Als je er aan denkt
wat er allemaal aan gebouwen,
docenten en opleidingsprogram
ma's nodig is. dan is dat natuur
lijk een omvangrijke affaire".
Visser wijst erop dat de 36 uur
in een aantal kleinere bedrijven
wel degelijk is gerealiseerd.
"Voor zo'n tien procent van de
werknemers in de industrie was
de 36 uur al geregeld. Over enke
le maanden zal blijken dat het nu
om dertig procent gaat. Het zijn
de grote werkgevers die arbeids
tijdverkorting vooral ook ideolo
gisch bekijken. Concerns als Ak
zo en Philips zitten met handen
en voeten vast aan de concurren
tie met het buitenland. En het is
waar dat Nederland met de ar
beidstijdverkorting voorop
loopt. Maar dat doen we ook met
de werkloosheid. In alle cao's is
afffesnrnken dat het onderwerp
arbeidstijdverkorting wis en
waarachtig terugkomt. Het ge
vecht is niet afgelopen".
De Industriebond heeft de slag
om de cao's goed doorstaan, al
dus zijn voorzitter. "Vrijwel nie
mand heeft opgemerkt dat er
nergens een poencontract is uit
gerold. In geen enkel contract is
de solidariteit met de werklozen
te grabbel gegooid. De discipline
was uitzonderlijk groot. De sa
menleving heeft kennelijk ook
veel begrip voor de doelstelling
van onze acties. We hebben geen
enkele boze brief gehad".
Het opmerkelijke is dat Visser
er, ondanks alle tegenspoed, van
uit gaat dat de 36 uur binnen af
zienbare tijd toch gemeengoed
Dick Visser: 'Ik durf iedereen recht in de ogen te kijken'.
zal worden. Gedurende de loop
tijd van de grote cao's (die gelden
voor twee jaar) zal de 36-urige
werkweek in een gedoseerd tem
po worden ingevoerd, zo schat
Visser in. "Er zal heel veel veran
deren in het bedrijfsleven. Pro-
duktieprocessen, arbeidspatro
nen, ga zo maar door. Bovendien
zal de onderlinge concurrentie
toenemen. Bedrijven zullen ons
nodig hebben om veranderingen
door te voeren. Wij zullen onze
bereidheid om mee te werken af
stemmen op de mate waarin de
werkgevers de arbeid willen her
verdelen. Ik denk dat tegen het
einde van de contractperiode,
eind 1987, de 36-urige werkweek
de norm is, zoals nu de 38-urige
werkweek norm is".
"Toen ik van de ambachts
school kwam", vervolgt Visser,
"werd net de vijfdaagse werk
week een feit. Er was veel ideolo
gische weerstand tegen van
werkgevers. Enkele jaren daarna
plaatsten dezelfde werkgevers
grote advertenties met: kom bij
ons werken want wij hebben een
vrije zaterdag. Als de spanning
op de arbeidsmarkt toeneemt,
zullen er waarschijnlijk soortge
lijke advertenties verschijnen.
De werkgevers zullen de 36 uur
dan moeten invoeren om aan
trekkelijk te zijn voor nieuw per
soneel".
Prognose
Blijft de vraag wat er na '87
moet gebeuren, wanneer de 36
uur een feit is, althans volgens de
prognose van Visser. Komt er
dan een nieuw offensief in de
richting van de 32 uur, of wordt
het fenomeen arbeidstijdverkor
ting onderdeel van een fraaie ge
loofsbelijdenis, zonder nog ver
der een wezenlijke rol te spelen
in de dagelijkse vakbondspoli-
tiek.
Visser twijfelt. Met een ironi
sche glimlach zegt hij: "Toen
zweeg de spreker even". "Kijk,
de strijd tegen de werkloosheid
blijft. Het streven naar een 32-
urige werkweek staat nog steeds
overeind. Je moet er niet op re
kenen dat die 32 uur in 1990 een
feit zal zijn. Ik denk dat de kwali
tatieve aanpak van de werkloos
heid steeds belangrijker wordt.
Scholing dient zal in toenemen
de mate aan herverdeling van ar
beid gekoppeld worden. Ar
beidstijdverkorting krijgt dan
een andere invulling. In plaats
van dat werknemers meer vrije
tijd krijgen, zullen zij een aantal
uren per week worden bijge
schoold. Dat is zowel in het be
lang van de individuele werkne
mer als van de werkgevers. De
vakbeweging zal de veranderin
gen moeten begeleiden. Als vak
bond willen we betrokken wor-
•den bij de scholing van de be
roepsbevolking".
Het tijdperk van de arbeidstijdver
korting lijkt zijn eind te naderen.
Niet alleen in Nederland, waar de
36-urige werkweek na een paar we
ken van schermutselingen aan het
cao-front verdween in een brei van
compromissen, experimenten en
fondsen, maar ook in het buiten
land. Echt enthousiast voor ver
korting van* de werkweek wordt
men op de vakbondshoofdkanto
ren in Brussel, Londen, Parijs en
Bonn niet meer. Her en der in het
buitenland wordt nog wel gepro
beerd een of twee uurtjes van de
werkelijkse arbeidstijd af te snoe
pen of de pensioengerechtigde
leeftijd wat te verlagen. Maar het
gaat moeizaam, en de roep om
loonsverhogingen vindt langzaam
aan weer meer weerklank. Een rap
portage van onze correspondenten
ter plekke.
Frankrijk
Terwijl de vut in Nederland een
begrip begint te worden, zijn po
gingen in Frankrijk om door ver
vroegd uittreden van oudere werk
nemers jongeren aan een baan te
helpen, grotendeels mislukt. Het
geld voor de operatie kon door de
werkgevers eenvoudig niet opge
bracht worden, met als resultaat
dat de vut-uitkering in de praktijk
zakte naar zo'n 60 procent van het
basissalaris. Geen werknemer die
daar nog van rond kan komen, en
het animo voor de vervroegde vrij
willige uittreding is daarmee tot
een minimum gezakt.
De atv-politiek van de socialisti
sche regering is ook geen succes
geworden. Onder premier Mauroy
werd in juli 1981 de 39-urige werk
week gerealiseerd, maar daar is het
meteen bij gebleven. De staat heeft
niet "het voorbeeld' gegeven, ver
wijt de socialistische vakbond
CFDT de geestverwanten in de po
litiek. De stap die op de 39 uur had
moeten volgen, verdere arbeids
tijdverkorting, is door de socialis
ten nimmer gezet. In het woorden
boek van de nieuwe regering komt
"atv' niet meer voor.
Toch is er wel wat gebeurd in
Frankrijk. In de alledaagse prak
tijk is de gemiddelde arbeidsduur
37 tot 38 uur, en in uitzonderings
gevallen zelfs 35 uur.
Engeland
De overkoepelende vakcentrale
TUC (Trade Union Congress) heeft
atv als doelstelling niet afgeschre
ven: 35 uur per week werken, zes
weken vakantie per jaar, minder
overuren en keuze tussen vormen
van vervroegde uittreding, zijn de
methodes die de vakcentrale pro
pageert. Hoe de aangesloten bon
den met die doelstellingen om
gaan, mogen ze zelf weten. In het
Britse vakbondssysteem is dat niet
zonder betekenis, omdat er een
groot aantal afzonderlijke TUC-
bonden bestaat met elk hun eigen,
nauwkeurig omschreven, achter
ban. Zo moeten de uitgevers van
kranten elk apart met twee grafi
sche bonden onderhandelen, de
NGA en Sogat '82. Voor het over
heidspersoneel wordt per beroeps
groep onderhandeld: er is één
ambtenaren-cao, maar tevens zijn
er aparte overeenkomsten voor
verpleegsters, onderwijzers en
mijnwerkers.
Dat maakt de situatie er niet dui
delijker op. Volgens de laatste op
gave van de TUC bedraagt de ge
middelde werkweek voor bankper
soneel per april 1985 36,3 uur, maar
in de grafische sector wordt nog
37,9 uur gewerkt, door de ambtena
ren 38,6 uur. in de metaalsector
39,1 uur, en door winkelpersoneel
nog 39,6 uur.
België
De 38-urige werkweek werd in
Belgie het eerst ingevoerd; in 1980
al. Maar sindsdien is het bij onze
zuiderburen uiterst stil geworden
rond de atv. De vakbonden beper
ken zich tot het bepleiten van een
wettelijke verankering van de 38-
uur, en stellen geen verdere stap
pen meer in het vooruitzicht. Voor
de twee grootste vakcentrales, de
christelijke ACV en de socialisti
sche ABW, heeft een 36-urige
werkweek geen enkele prioriteit
De Belgen hebben in zekere zin
hun bekomst van de atv. De vak
bondsleden voelen er niet meer
voor, de effecten van de 38 uur op
de werkgelegenheid zijn nauwe
lijks meetbaar en merkbaar ge
weest, en de grenzen van de inko
mensoffers zijn duidelijk in zicht
gekomen. Bij gelijkblijvend loon
tast arbeidstijdverkorting de con
currentiepositie van de Belgische
bedrijven te zeer aan. En voor min
der dan dat gelijke loon doen de
Belgen het niet, want door de be
zuinigingen van de afgelopen jaren
is de koopkracht van veel Belgi
sche werknemers toch al met een
slordige tien procent gedaald.
West-Duitsland
Nederlandse werkgevers zouden
jaloers kunnen zijn op hun Duitse
collega's. Geen enkele keer tijdens
de cao-onderhandelingen bij onze
belangrijkste handelspartner is dit
jaar over arbeidstijdverkorting ge
rept. De Duitse werkgevers weten
zich echter geconfronteerd met
een vakbeweging die zich hard
maakt voor een ander, duur, pak
ket: loonsverhogingen van 5 tot 7,5
procent bij een gemiddelde prijs
stijging van nog geen vol procent.
De eerste ondernemers zijn al over
de brug gekomen: zo betaalden de
bankiers ruim vier procent extra
loon uit.
De afgelopen jaren domineerde
atv de Duitse cao-onderhandelin
gen, en stakingen brachten de
werkweek veelal terug tot circa 38
uur. Op andere plaatsen werd ge
kozen voor een verlaging van de
vut-leeftijd tot 60 jaar of minder, of
uitbreiding van het aantal vakan
tiedagen.
Vanuit de stuurhut hoog boven het
water lijkt het alsof kaptein Kooi
man de 4800 ton metende 'Molen-
gat' nooit schadevrij tegen de tijde
lijke aanlegsteiger in Den Helder
zal kunnen manoeuvreren. In de
smalle haven moet de veerpont een
scherpe draai maken en z'n steven
nauwkeurig tussen de fuikwanden
steken. Het waait hard en het schip
deint licht op het gerimpelde wa-
door
Louis Engelman
"Wij hadden ons voorgenomen
met de noodsteigers drie weken te
oefenen. Maar door de lange winter
kwamen we achter te lopen op de
planning. Onze bemanningen heb
ben de tijdelijke aanlegsteigers
daarom maar twee dagen kunnen
beproeven", zegt J. M. Bloem,
hoofd operationele dienst van de
NV Texels Eigen Stoomboot On
derneming (TESO).
Volgende maand (vrijdag 20 juni)
hoeft de TESO niet meer te impro
viseren. Vanaf die datum gaat een
lang gekoesterde wens in vervul
ling, de werkelijke ingebruikne
ming van de 'Molengat' als dubbel
deks schip. Sedert 1980 is deze
pont al in de vaart, maar de oude
aanlegsteigers maakten alleen het
gebruik van het laagste autodek
mogelijk. De filevorming was door
de komst dit derde schip, naast de
enkeldekkers 'Marsdiep' en 'Tes-
selstroom', wel afgenomen, maar
op hoogtijdagen en in de zomerpe
riode bleven wachttijden van vele
uren geen uitzondering. En dat bij
een vaarduur van niet meer dan
vijftien minuten.
Na jaren touwtrekkerij besloot
minister Smit-Kroes vorig jaar
geld beschikbaar te stellen voor de
bouw van nieuwe dubbele op- en
afritten in Den Helder en in 't
Horntje op Texel. Een project van
29 miljoen gulden. Rijkswaterstaat
is met de bouw ervan momenteel
druk bezig.
In het afgelopen Pinksterweek-
einde hebben automobilisten die
Texel bezochten nog met aanzien
lijke wachttijden te kampen gehad,
maar volgende maand zal die ellen
de, aldus Bloem, definitief voorbij
zijn.
De uiterst moderne veerpont
werd voor 37 miljoen gulden ge
bouwd op de RSV-werf in Heus-
den. Bloem: "De 'Molengat' is ont
worpen als zeeschip. Een fors deel
van de investering is aan de actieve
veiligheid ervan besteed, met 27
waterdichte compartimenten en
voor duizend passagiers reddings
middelen aan boord".
De veerpont bevalt de TESO-di-
rectie nu al zo goed, dat zij over
weegt in 1990 een tweede dubbel
dekker te kopen ter vervanging
van beide oude enkeldekkers. On
dernemers in de toeristische sector
op Texel juichen de verbeterde
vaarverbinding toe. "Natuurlijk is
het voor ons gunstig als er geen
wachttijden van vier uur meer
zijn", zegt Bart Elsendoorn. Samen
met zijn vrouw Elly werkt de oud-
Utrechter al 23 jaar in zijn eigen
strandpaviljoen in De Koog.
Toch is lang niet iedere Texelaar
ingenomen met de capaciteitsuit
breiding van de TESO. In de ge
meenteraad van het eiland scheel
de het weinig of de voorstellen tot
wijziging van het bestemmings
plan (nodig om de nieuwe oprit te
mogen bouwen) werden afgewe
zen. De afweging tussen milieube
houd en recreatieve ontwikkeling
viel na lange debatten uiteindelijk
toch in het voordeel van het toeris
me uit. De milieubeschermers heb
ben zich nu bij de feiten neerge
legd, maar enige bitterheid is er
wel gebleven.
Gerhard Cadée, secretaris van de
Werkgroep Landschapszorg Texel,
is onder meer bevreesd voor een
grote toevloed van dagjesmensen
naar Texel. Cadée: "Dat trekt meer
auto's aan, waarvoor je ook weer
bredere wegen nodig hebt. Verlies
aan natuurschoon is het onvermij
delijke gevolg".
De milieugroep denkt dat het af
sluiten van duingebieden een an
der resultaat kan zijn van de toena
me van de recreatie. Om erosie te
voorkomen. "Het is niet ondenk
baar dat Staatsbosbeheer daartoe
overgaat", zegt Cadée. "Daarnaast
zijn we bang dat in de zomerperio
de de karakteristieke natte duin
valleien zullen verdwijnen. Dat
komt omdat een deel van het
drinkwater voor Texel uit de dui
nen wordt opgepompt. In de piek
van het toeristenseizoen is er zo
veel drinkwater nodig dat die plek
ken helemaal droog zullen vallen".
Jaap Dekker, geboren en geto
gen Texelaar en directeur van de
Stichting VW Texel-promotie,
wuift de kritiek van de milieube
schermers weg. "Laten we niet ver
geten", zegt hij, "dat ons eiland in
1965 al door de overheid is aange
wezen om zich primair te ontwik
kelen voor de verblijfsrecreatie. En
daar zijn we nog steeds mee bezig.
Het is een fabel te denken dat door
de volledige ingebruikneming van
de 'Molengat' het dagtoerisme op
Texel nu opeens geweldig zal toe
nemen". Hij benadrukt daarbij dat
automobilisten op het eiland hun
vervoermiddel maar sporadisch
gebruiken. "Er wordt hier heel veel
gefietst".
De 4800 ton metende 'Molengat'.
Onder de indruk van de moei
lijke situatie daar zijn drie Ne
derlandse predikanten terugge
keerd van een reis door Zuid-
Afrika. De gereformeerde domi
nees Kwast uit Kollum en Rien-
stra uit Harderwijk spraken met
hun Nederlands-gereformeerde
collega De Groot uit Amstelveen
de laatste drie weken met tal van
zwarte en blanke vertegenwoor
digers van uiteenlopende groe
peringen in de Zuidafrikaanse
samenleving.
Hun reis was georganiseerd
door de Afrikaans Nederlandse
Werkgemeenschap in Randburg.
een - volgens hen - niet-politieke
organisatie van Nederlandse
emigranten die de relatie met
hun moederland willen onder
houden. De werkgemeenschap
betaalde de helft van de reiskos
ten van de drie en een deel van
hun verblijf.
Terwijl de drie hadden afge
sproken dat ds. Kwast als woord
voerder zou optreden, weigerde
deze achteraf elk commentaar.
Bij terugkeer op Schiphol zei hij
tegen een redactrice van het
ANP: "Als wij naar Bali waren
geweest, hadden jullie ook niks
gevraagd". Kwasts weigering
hield ook verband met zijn arg
waan jegens de Nederlandse me
dia waar het gaat om berichtge
ving over Zuid-Afrika. In een
Friese krant zal hij binnenkort
enkele artikelen publiceren.
Zijn reisgenoot De Groot is het
met hem eens, dat de oordelen in
Nederland over Zuid-Afrika zeer
eenzijdig zijn. "Hier wordt een
zwart-wit-schema gehanteerd".
Toch wilde De Groot voor
NCRV-teletekst wel een paar
dingen zeggen over de ervarin
gen van de drie.
Hij verklaarde, dat de Afri
kaans-Nederlandse Werkge
meenschap hen geheel had vrii
gelaten in het opstellen en uit
voeren van het reisprogramma.
Zo sprak het drietal ook met on
dertekenaars van het zogeheten
'Kairos-document'. waarin de re-
gering-Botha op bijbelse gron
den 'onwettig' wordt genoemd.
Hoewel de drie onder de indruk
waren van de bewogenheid van
de opstellers en overtuigd zijn
van hun integriteit, menen zij
toch dat de ondertekenaars van
het document aan 'gezichtsver
nauwing' lijden.
"Deze mensen ontkennen elke
vooruitgang in Zuid-Afrika, ter
wijl zelfs felle critici van presi
dent Botha een zekere vooruit
gang erkennen", zei de predikant
uit Amstelveen. Hij betreurt het,
dat 'bepaalde Nederlandse ker
ken' op een 'verkeerd spoor' zit
ten door het National African
Congress tot en met te onder
steunen en met gematigde
krachten niets te maken willen
hebben.
Minderheid
De Nederlandse predikanten
spraken ook met collega's van
ds. Allan Boesak. Daarbij bleek,
dat de kerk van Boesak. de Ne-
derduits-Gereformeerde Sen
dingskerk, twee stromingen
kent. Aan het hoofd van de ene -
die, volgens De Groot, de bevrij
dingstheologie aanhangt en ge
weld tegen de overheid goed
keurt - staat Boesak zelf. De an
dere hanteert meer het 'verzoe-
ningsmodel'. Daartoe zou ook
het synodebestuur van de Sen-
dingskerk behoren.
Boesak weigerde de Neder
landse predikanten te ontvan
gen. Sommige zwarte predikan
ten wilden hun Nederlandse col
lega's alleen in het geheim ont
moeten, omdat zij vergelding
vreesden van radicale zwarte
jongeren. De Groot is van oor
deel dat de buitenlandse druk de
positie van blanke en zwarte ra
dicalen versterkt, "terwijl het
land het juist moet hebben van
gematigde krachten".
Volgens De Groot is het echt
niet meer zo, dat de kerken nog
achter de apartheid staan. "Je
kunt gerust zeggen, dat de Ne
derduits Gereformeerde Kerk
apartheid niet langer steunt, al
zijn er nog wel kerkleden die niet
de kerk komen als er een zwarte
predikant voorgaat. Maar dat is
een kleine minderheid. De grote
meerderheid wil de zwarten aan
vaarden als broeders en zusters
in Christus".
"Wij zijn verrast door de ont
wikkelingen in Zuid-Afrika. Die
gaan heel snel. Je moet er echt
geweest zijn om daar een indruk
van te krijgen. De apartheid
loopt echt op z'n laatste benen.
Maar, hoe nu verder? Dat is voor
velen de grote vraag". Aldus de
Amstelveense predikant. Zijn
voorlopige conclusie is, dat de
regering toch oprecht bezig is
met hervormingen, "maar het is
geweldig moeilijk, goed te me-
noeuvreren".
Leiden. Morgen, woensdag
28 mei. houdt de wijkgemeente
'Marewijk' een zangavond in de
Marekerk (8 uur). De heer J.
Goedhart uit Nieuwkoop spreekt
over 'De hemel heeft een deur'.
De organist Ben Fey en de canto-
rij van de Hooglandse kerk verle
nen medewerking.
Oegstgeest. J. van 't Hof (39),
verbonden aan de afdeling 'infor-
matieve programma's' van de
KRO-tv, wordt met ingang van
15 augustus de nieuwe directeur
van het Centraal Missie-Commis
sariaat in Oegstgeest, als opvol
ger van T. Claessens
Fusie. Het Zendingscentrum
en het Algemeen Diakonaal Bu
reau van de Gereformeerde Ker
ken zullen per 1 november vol
gend jaar worden samengevoegd
tot 'Bureau voor Zending en Dia-
konaat'. Getuigenis en dienst ho
ren bij elkaar, schrijven de bestu
ren van beide bureaus in een
brief aan kerkeraden
Jubileum. Het bijbels open
luchtmuseum 'Heilig Land
Stichting', tussen Nijmegen en
G roesbeek, bestaat 75 jaar. Vrij
dag is er een herdenkingsbijeen
komst in de Cenakelkerk, vlak
naast het museum. Sprekers zijn
prol', dr. B. van Iersel van de Ka
tholieke Universiteit en dr. O. Ja
ger van de gereformeerde theolo
gische hogeschool in Kampen
Jaarlijks komen zo'n 100.000
mensen in dit museum.
Secretaris. De Nederlandse
bisschoppen willen de nieuwe
secretaris van de Sint Willibrord-
vereniging, dr. T. Brattinga, niet
benoemen tot secretaris van de
afdeling 'oecumenische actie'
van de Raad van Kerken. Tot nu
toe was deze dubbelfunctie ge
bruikelijk.
Volgens de bisschoppen zou
dr. Brattinga niet de aangewezen
persoon zijn om het katholieke
standpunt in de sectie uit te dra
gen. Zijn beleid zou te weinig
corrigerend zijn.
Hervormde Kerk: beroepen
te Streefkerk J. C. Schuurman
Barneveld, \e IJsselmuiden-
Grafhorst J. Olie Opheusden, te
Oldebert (Gr.) B. Ligtenberg Die
ren, te Bilthoven W. van Bruggen
Wassenaar, te Haarlem (sociaal
basispastoraat) kandidaat J.
Bcumcr Krommenie; aangeno
men naar Markelo S. W. Bijl
Edam; bedankt voor Middelburg
K A Witvoet Groningen
Nederlands Gereformeerde
Kerken: beroepen te Kampen M.
de Jong Alphen aan den Rijn
