De twintig liedjes
in een notedop
Het ene oor in, het andere oor uit
Dertig jaar songfestival
Matigheid weer troef op
Eurovisie Songfestival
ZATERDAG 3 MEI 1986
EXTRA
PAGINA 19
Een overzicht van 30 jaar Eurovisie Songfestival. Achtereenvolgens het jaar,
de winnaar, het vertegenwoordigde land, het liedje, en ten slotte de plaats van
handeling.
1956: Lys Assia (Zwitserland) - 'Refrain' (Lugano).
1957: Corrie Brokken (Nederland) - 'Net als toen' (Frankfurt).
1958: André Claveau (Frankrijk) - 'Dors mon amour'.(Hilversum).
1959: Teddy Scholten (Nederland) - 'Een beetje' (Cannes).
1960: Jacqueline Boyer (Frankrijk) - 'Tom Pilibi' (Londen).
1961: Jean-Claude Pascal (Luxemburg) - 'Nous les amoureux' (Cannes).-
1962: Isabelle Aubret (Frankrijk) - 'Premier amour' (Luxemburg).
1963: Grethe en Jörgen Ingmann (Denemarken) - 'Dansevise' (Londen).
1964: Cigliola Cinquetti (Italië) - 'Non ho l'eta' (Kopenhagen).
1965: France Gall (Luxemburg) - 'Poupée de cire, poupée de son' (Napels).
1966: Udo Jürgens (Oostenrijk) - 'Merci chérie' (Luxemburg).
1967: Sandie Shaw (Engeland) - 'Puppet on a string' (Wenen).
1968: Massiel (Spanje) - 'La la la' (Londen).
1969: Lenny Kuhr'Nederland), Frida Boccara (Frankrijk), Lulu (Engeland) en
Salomé (Spanje). Een unicum: 4 winnaressen (Madrid).
1970: Dana (Ierland) - 'All kinds of everything' (Amsterdam).
1971: Séverine (Monaco) - 'Un banc, un arbre, une rue' (Dublin).
1972: Vicky Leandros (Luxemburg) - 'Après toi' (Edinburgh).
1973: Anne-Marie David (Luxemburg) - 'Tu te reconnaitras' (Luxemburg).
1974: Abba (Zweden) - 'Waterloo' (Brighton).
1975: Teach-In (Nederland) - 'Dinge dong' (Stockholm).
1976: Brotherhood of Man (Engeland) - 'Save your kisses for me' (Den Haag).
1977: Marie Myriam (Frankrijk) - 'L'oiseau et l'enfant' (Londen).
1978: Izhar Cohen The Alpha Beta (Israel) - 'Abanabi' (Parijs).
1979: Milk Honey (Israël) - 'Hallelujah' (Jeruzalem).
1980: Johnny Logan (Ierland) - 'What's another year' (Den Haag).
1981: Buck's Fizz (Engeland) - 'Making your mind up' (Dublin).
1982: Nicole (West-Duitsland) - 'Ein bisschen Fricden' (Harrogate).
1983: Corrine Hermes (Luxemburg) - 'Si la vie est cadeau' (München).
1984: The Herrey's (Zweden) - 'Diggi-loo diggi-ley' (Luxemburg).
1985: Bobbysocks (Noorwegen) - 'La det swinge' (Gothenburg).
door Willem Schrama
1. Luxemburg:
'l'Amour de ma vie' - Sherisse Lau
rence.
Deze donkerbruin gelokte Sherisse
Laurence heeft ongetwijfeld de sympa
thiekste uitstraling van het gehele ta
bleau de la troupe dat vanavond in Ber
gen z'n opwachting maakt. Maar daar
mee win je natuurlijk geen songfesti
val. Dit liedje is eigenlijk niets meer of
minder dan een collage van veel ge
hoorde patronen, een collage die rustig
voortkabbelt op een batterij gedweëe
synthesizers. Sherisses ogen mogen
dan bij een mens iets losmaken, dit hed
niet.
2. Joegoslavië:
'Zeljo moja' - Doris Dragovic.
Mijn verlangen, luidt de titel van dit
lied. En wat mij betreft mag deze fraai
geboetseerde ballade er met de gouden
plak vandoor gaan. Een stemmige en
doordachte compositie met een kop en
een staart. Fraai gedoseerde mannen-
vocalen dragen de intieme stem van
deze Doris. Het arrangement mag er
ook wezen: precies op tijd een wollig
Spaans gitaartje en nog een harpje toe.
Voor het overige verstoort niets het
evenwicht van deze prijspakker.
3. Frankrijk:
'Européennes' - Coctail-Chic.
Ondanks het feit dat franstalige liedjes
in de 31-jarige geschiedenis van het
Eurovisie Songfestival het vaakst met
de eer gingen strijken, spelen deze vier
dames op safe in hun foeilelijke geko
ketteer met de Europese gedachte.
Waar bij onze Sizzle Frizzle de on
schuld zegeviert, ligt dit er allemaal te
dik bovenop. Dit lied verdient een zes-
plus, een cijfer dat op dit festival overi
gens volgens traditie veelvuldig kan
worden uitgedeeld. Slordig slot ook.
4. Noorwegen:
'Romeo' - Ketil Stokkan.
Laat u gerust even de hond uit, want
van dit hed zal Julia het niet warm krij
gen. Sterker nog: ze zal haar balkon
deuren nijdig dichtsmijten bij het aan
horen van deze opgefokte kakofonie
die behoort tot de matigste prestaties
in de traditie van de lichte muziek. Een
nogal houterig ballet moet deze misser
nog wat optrekken, maar dat zal niet
meevallen omdat aan dit optreden elke
inhoud ontbreekt. Een pijnlijke thuis
wedstrijd voor Ketil Stokkan.
5. Engeland:
'Runner in the night' - Ryder.
Van hetzelfde kaliber is de Engelse in
zending. Door een woud van nagalm
tracht zanger Maynard Williams van de
groep Ryder de sterk aan inflatie on
derhevige Britse popmuziek te redden,
maar het is allemaal vergeefs. Overda
dig elektronisch slagwerk accentueert
nog eens het karakterloze van deze per
formance. Nu kan men natuurlijk zeg
gen: gun die jongens een lolly. Maar na
het aanhoren van dit geweld is een
mens nu eenmaal niet mild te stem-
6. IJsland:
'Gledi bankinn' - Icy.
Ja, u leest het goed. Voor de allereerste
keer doet IJsland mee. En hoewel dit
zeer moderne discodeuntje qua com
positie de middelmaat niet of nauwe
lijks ontstijgt, mag toch gesproken
worden van een veelbelovend debuut,
gezien in het licht van heel wat misera
beler inzendingen. De groep Icy (eh,
...leuk gevonden, toch?) staat voor
twee mannen en een vrouw die in elk
geval weten wat samenzang is. En in
het pakkende refrein doen ze dat naar
hartelust.
7. Nederland:
'Alles heeft 'n ritme' - Frizzle Sizzle.
Op het gevaar af dat u het hartgrondig
met me oneens bent, wil ik even kwijt
dat ik van meet af aan gecharmeerd
ben geweest van deze Nederlandse in
zending, al mist dit liedje natuurlijk de
nodige internationale allure. Frizzle
Sizzle zit wat slecht in de loting, dat
wel, want als hekkesluiters zouden de
ze vier guitige meiden met hun frisse
en pretentieloze aanpak beslist bloot-
voets het erepodium hebben bereikt.
Nu maar afwachten, al geef ik ze een
goede kans.
8. Turkije:
'Halley' - Klips ve Onlar.
Turkije doet al acht keer mee aan deze
liedjesloterij, en ditmaal behoort het
tot de echte kanshebbers. Een typisch
festivalliedje dat bij de jury's stellig in
goede aarde zal vallen, want het bruist.
Deze ode aan de komeet van Halley is
niet alleen kien georkestreerd, ze biedt
ook vocaal de nodige verrassingen. Om
het isolement van het Turkse taalge
bied enigszins te ontwijken, wordt er
zo nu en dan luchtig 'bonjour' en 'good
morning' geroepen. Is niet nodig.
9. Spanje:
'Valentino' - Cadillac.
Een onverteerbaar lied, dat handelt
over amoureuze avonturen in een Ma-
drileens hotel. U heeft ongetwijfeld
nog nooit van de groep Cadillac ge
hoord, en ik neem aan dat deze folklo
ristische notenridders u - bij gebrek
aan belangstelling - na vanavond ook
nooit meer zullen lastigvallen. Mocht
er aan 'Valentino' nog iets prijzens
waardig te ontdekken zijn, dan is dat
de strak gestoken harmonie in het ref
rein, syncopisch gestut door synthesi
zers. That's all.
10. Zwitserland:
'Pas pour moi' - Daniela Simons.
Niet voor mij, heet de Zwitserse inzen
ding. En dat is raak getypeerd. Deze in
chique kledij gestoken do'nkerharige
deerne begint al meteen met het ver
keerde soort passie dat veel namaak-
chansons zo eigen is, en weet daarna
niet meer van ophouden. Het boetiek-
.type, dat bijna jankend een hoop ellen
de te berde brengt, maar niet verder
komt dan een vleesloos lied waarin
veel tumult het ontbreken van enige
inhoud dient te camoufleren. Mag ik
een emmer?
11. Israël:
'Yavo yom' - Moti Giladi Sarai Tzu-
riel
Eindelijk weer eens reden tot optimis
me. Een hele sterke kanshebber, om
drie redenen. Eén: 'n liedje met alles
erop en eraan, met nergens een echte
piek maar ook nergens een dal. Twee:
welluidende zang met als hoogtepunt
het net niet te vaak terugkerende ref
rein dat ragfijn meerstemmig wordt ge
zongen. En drie: dit zeer goed ogende
tweetal zet zonder enige bla-bla een
overtuigd en perfect optreden neer. De
dag zal komen, luidt de titel. Wellicht
vandaag.
12. Ierland:
'You can count on me' - Luv Bug.
Tweemaal won Ierland reeds, maar
vanavond zit dat er niet in. Daarvoor is
deze inzending te magertjes van vorm.
De wetten van het Eurovisie Songfesti
val vereisen wat meer pointe, wat ove
rigens niet wil zeggen dat deze Ierse
formatie het slecht doet. Integendeel,
ze brengt een uitermate kwetsbaar
liedje dat geheel in stijl van een be
scheiden arrangement is voorzien. Als
geheel een oprecht niemandalletje,
maar internationaal geen hoogvlieger.
13. België:
'J'aime la vie' - Sandra Kim.
Een op discodreun getoonzette harte-
kreet van een 15-jarig sopraantje uit
Luik. Van Italiaanse komaf is ze, al zie
je dat er niet onmiddellijk aan af. De
donkere wolken van deze époque mo
gen dan menigeen overschaduwen, de
ze prille bakvis Wil er niets van weten.
Ze houdt van het leven, en danst er lus
tig op los. Innemend, dat wel. Maar te
midden van al haar meeijarige colle
ga's toch ook een weinig aandoenlijk.
Inhoudelijk stelt het overigens niet
veel voor.
14: West-Duitsland:
'Über die Brücke geh'n' - Ingrid Pe
ters.
Een overgeacteerd drama, gezongen
door een onberispelijk opgetuigde
schone. Slechts tweemaal won op dit
Eurovisie Songfestival een duitstalig
lied, tegen twaalf maal een franstalige
en zeven maal een engelstalige inzen
ding. Hoe dat komt weet ik niet, maar
deze schlager van dertien-in-een-dozijn
is ook nietje ware. Hij handelt over een
liefde die wat openheid behoeft. De
tekstpassage 'Achter de muur kijken'
is dan ook niet letterlijk bedoeld. Saai,
helaas.
15: Cyprus:
Tora zo' - Elpida.
Dit is toch even een cultuur-shock. In
weerwil van het feit dat in het Griekse
gedeelte van Cyprus de bouzouki een
dagelijkse pijler onder het levensgeluk
is, brengt deze vlezige zangeres Elpida
een heuse Zuidamerikaanse samba,
bedolven onder Caribische percussie-
instrumenten. Daar is uiteraard niets
op tegen, zolang de zaak maar overtui
gend overkomt. Maar het blijft alle
maal steken in een goed bedoeld pro
beerseltje. Ook u zult blij zün als het
16: Oostenrijk:
'Die Zeit ist einsam' - Timna Brauer.
Een sterke start, met halverwege een
wat tochtige 'brug' die wat welluiden-
der had kunnen uitpakken. Niettemin
is dit nu een voorbeeld van een origine
le ballade, intiem en vakkundig gezon
gen, en geen maat te lang, al maakt de
tekst een mens niet vrolijker. Hoe dan
ook, het getuigt van lef om nu eens niet
allerhande jatwerk aan elkaar te lijmen
en aldus een lekker in het gehoor lig
gend deuntje te fabrieken. De Oosten
rijkse inzending zal hoog eindigen.
17: Zweden:
'E' De' Det Har Du Kallar Karlek' -
Lasse Holm Monica Thornell.
Een nogal botte rocksong in de stijl
van Lloyd Price, die er eind jaren vijf
tig patent op had. Een lawaaierig en
verre van origineel optreden, waarin
veel lol wordt gesuggereerd die er een
voudig niet is. Mocht u problemen heb
ben met het uitspreken van de titel,
geen nood, want in precies dezelfde rit
miek kunt het baggerige refrein inzet
ten met de woorden: 'zij-gaan-dit-festi-
val-niet-winnen'. En dan heeft u het
wat mij betreft bij het rechte eind.
18. Denemarken:
'Du er fuld af logen' - Lise Haavik.
Alles heeft 'n ritme, maar het onderstel
van deze Deense inzending is wel erg
afgeleid van de beproefde Motown-pa-
tronen. De eerste maten doen iets als
'You can't hurry love' verwachten,
maar nee. Wéér zo'n nietszeggende me
lodie waarvan een beetje liedjesschrij
ver er drie op een dag klaarstoomt. Het
is vlot en het oogt erg professioneel,
maar daarmee is alles gezegd. Het mi-
nitieus geföhnde kapsel van Lise Haav
ik wuift trillend in de misère mee.
19. Finland:
'Never the end' - Kari Kuivalainen.
De originele Finse titel was de afgelo
pen dagen nog niet voorhanden, maar
wellicht spreekt de engelstalige bena
ming u meer aan. Wat is er allemaal aan
de hand? Niet veel. Ook hier zou ik met
genoegen iets positiefs willen melden,
maar er zit echt niets meer in dan een
aardig gezongen en dito opgetuigde
flutballade waarmee een mens geen
kant uit kan. Dit liedje zal de Arbeids
vitaminen van 1990 beslist niet halen.
Sterker nog: het kan geen maand mee.
20. Portugal:
'Nao sejas mau p'ra mim' - Dora.
Na zoveel narigheid kan het laatste
hapje van de jaarlijkse eurovisie-noten-
puree wel eens bevrijdend smaken. U
zag dat bijvoorbeeld drie jaar geleden,
toen de Franse Corinne Hermès met
een drakerig lied maar vol overgave tot
ieders -stomme verbazing moeiteloos
eerste werd. Voor een dergelijke ver
rassing zal Portugese Dora vanavond
niet zorgen. Haar valt de eer te beurt de
lelijkste inzending voor het voetlicht te
brengen. Oordeelt u zelf maar.
Doris Dragovic (Joegoslavië): het mooiste lied.
Er is wel wat veranderd sinds de Zwitserse Lys Assia
in 1956 het eerste Eurovisie Songfestival won. Grofweg
kun je stellen dat in de eerste twee decennia nadien de
lichte muziek inhoudelijk nog volop in ontwikkeling
was, met uiteraard als absoluut hoogtepunt het oeuvre
van Lennon/McCartney in de jaren zestig. Daarna werd
de compositie almaar meer verwaarloosd en kreeg de
vorm en dus ook het visuele aspect volop ruim baan.
Voor dat tijdperk lijkt nu eveneens een eindfase in
zicht: op een gegeven moment is iedere videoclip
gemaakt en is er nauwelijks nog een verrassende act te
bedenken.
Welk een nieuwe fase er in het verschiet ligt, valt op dit
moment nog moeilijk te zeggen. Maar wel is duidelijk
dat het 31ste Eurovisie Songfestival, dat vanavond
voor honderden miljoenen kijkers vanuit de Noorse
stad Bergen zal worden uitgezonden, een duidelijke
exponent is van voornoemde ontwikkeling. Ook in dit
lichtgewicht-genre lijkt compositorisch gezien de koek
nagenoeg op, en moet de visuele aankleding veel
matigheid verhullen. Anders gezegd: draai het beeld
weg en er blijft weinig of niets van heel.
Niettemin zijn er enkele uitzonderingen. Joegoslavië
zag kans een heel mooi lied in te zenden, Israël zoekt
het in een perfecte performance, en ten slotte doet onze
eigen meidengroep Frizzle Sizzle vanwege haar
lentefrisse uitstraling eveneens een serieuze gooi naar
de eerste plaats. Om die drie zal het wel gaan, al zijn
ook Turkije en Oostenrijk dit jaar redelijk goed
vertegenwoordigd. Maar zoals u weet: dit festival is
een loterij waarin kwaliteit lang niet altijd een
anp) criterium is.
De Britse groep Ryder in gezelschap van de winnaars van vorig jaar, de
dames Bobbysocks uit Noorwegen (foto api
Frizzle Sizzle: lentefrisse aanpak gooit hoge ogen.
Daniela Simons Zwitserlandde verkeerde passie
