'In z n nekvel grijpen is nu onnodig'
TV-rubriek
'We blijven bedelaars'
Een ander soort arbeidersprogramma's
r*"~' I
■P*"* J
■tsr jJ1
door
1 1
Nico Scheepmaker
Liesbeth List gaat weer samen met Ramses Shaffy de planken op
'Het Pleintje': vrolijk volksspektakel
Gouden jubileum lid Timdelerclub
ZATERDAG 26 APRIL 1966
KUNST
PAGINA 37
Eens in de zoveel dagen verzucht
mijn vrouw, in de vooravond:
„Er is vanavond toch hoop ik
wel een arbeidersprogramma
voor de moede mens?"
Mocht u denken dat 'arbeiders
programma' in onze gezinstaai
vertaald moet worden met VA-
RA-prógramma, dan heeft u het
mis. Het kan een VARA-pro-
gramma zijn, maar dat hoeft
geenszins. Wat het dan wel is, is
merkwaardig genoeg moeilijk te
omschrijven. Je moet er bij kun
nen uitblazen, terwijl het tegelij
kertijd je sterke interesse moet
hebben. Typische 'arbeiderspro-
gramma's' in onze terminologie
waren de afgelopen week bij
voorbeeld 'Tineke', 'Hier is...
Adriaan van Dis', 'Sonja op
woensdag', 'De vreemde geschie
denis van Yukio Mishima', 'The
Cosby Show4. 'Hill Street Blues'
en 'Cheers', 'Streetwise' en 'Ne
derland C'.
Ik besef dat dit een onorthodo
xe interpretatie van het begrip
'arbeidersprogramma' is, te meer
omdat programma's als de '1-2-3
lotto Show', 'De speurder', 'De
helemaal alleen in je eèntje
show' en 'Nederland muziek
land' en zo'n beetje alle prachtige
natuur- en operatiefilms er bui
ten vallen, maar dat komt omdat
u het begrip 'arbeider' in onze
definitie niet zo nauw moet inter
preteren als doorgaans het geval
is. Een 'arbeidersprogramma' is
'in onze ogen een programma
voor iemand die de hele dag hard
gewérkt heeft, en daarom het ge
voel heeft dat hij er 's avonds
recht op heeft dat hij, zonder dat
hij daarvoor omslachtig de deur
uit moet, op een prettige, aan
sprekende manier wordt bezig
gehouden met dingen van hoge
kwaliteit die hem in hoge mate
interesseren en niet het ene oog
in gaan en het andere oog met
een weer uit.
Laat ik een voorbeeld geven.
Het is vrijdag 25 april kwart voor
7 's avonds. Ik pak de Televizier
(ik heb natuurlijk ook Vrije Ge
luiden en de NCRV Gids, maar
ik pak de Televizier, want dit is
een naturalistisch, geheel op de
praktijk afgestemd toneelstuk
je). „Ik mag toch wel hopen dat
er vanavond een eerlijk arbei
dersprogramma op de TV is?"
vraagt mijn vrouw. Ik kijk en
schud mijn hoofd. „In de hoofd
rol?" probeer ik nog, want ik zal
Mies tot mijn laatste snik blijven
verdedigen. Maar ja, het hangt
wel heel erg af van de hoofdper
soon, wil 'In de hoofdrol' met die
lange stoet van blije brief-op-
brengers (u kent dat wel, het eer
ste rolletje van de beginneling,
hij mag even het toneel opkomen
om een brief te overhandigen en
daarbij 'Er is een brief voor u be
zorgd, mevrouw' te zeggen) tot
de status van 'arbeidersprogram
ma' worden bevorderd. 'S-Pion-
nen' met Terence Stamp? Afge
keurd. 'M.A.S.H.'? Eventueel,
hoewel het ook niet meer is wat
het geweest is. Karei van de
Graaf dan? Hangt er van af. „Hoe
laat begint die?" vraagt mijn
vrouw. „Van vijf over half 12 tot
de volgende dag tien over 12" zeg
ik. Dat is, voor een 'arbeiderspro-
gramma', wel heel erg laat, zelfs
voor hen die de volgende och
tend niet de koeien hoeven te
melken...
„En de andere kant?" vraagt
mijn vrouw, die de moed niet
gauw opgeeft. „Veronica", zeg
ik, met een diepe zucht. Het ge
heimzinnige van Veronica is, dat
het razend populair is geworden
met een even kleurloos program
ma als de EO. Bij de TO 1^25 van
maart, aangevoerd door de
Soundmix/Playback Show van
Henny Huisman met de hoogste
kijkdichtheid (de Bill Cosby
Show op de 8ste plaats heeft de
hoogste waardering), is het typi
sche 'arbeidersprogramma' RUR
het hoogst scorende Veronica-
programma, op de 11de plaats.
Verder komen bij die Top 25 al
leen nog twee Veronica-aanko-
pen voor: 'Miami Vice' (14) en
'Soldier Blue' (24). Dat lijkt dus
nergens op, vergeleken met de
hoog scorende eigen produkties
van de AVRO ('In de hoofdrol',
'Opsporing verzocht'), de KRO
fmy v v g
('Playbackshow' en 'De Appel
gaard'), de VARA ('Zeg 'ns AAA',
'Sterrenshow' en 'Sonja op
woensdag'), de NCRV ('De hele
maal alleen in je eentje show',
'Zeskamp' en 'Farce Majeur'), en
de TROS (de TV-show van Ivo
Niehe, Andre van Duin en een
beetje Ralph Inbar).
Of gaan er bij u blije lichtjes
branden als ik opsom: 'School
plein', 'Girls on top', 'Bodylijn',
'Politiek '86', 'Special Lee To
wers en Anita Meyer', 'Gesprek
met de minister-president'? Dat
zijn toch geen 'arbeiderspro
gramma's', dat zijn ANTI-arbei-
dersprogramma's!
Tenslotte wil ik nog even wij
zen op het fenomeen dat een pro
gramma vanuit de gids een 'ar
beidersprogramma' kan lijken,
maar zichzelf al na tien minuten
diskwalificeert. De eerste afleve
ring van 'Wallenberg' was daar
een voorbeeld van. Wat een on
derwerp! Wat een boeiende fi
guur! Maar meteen vanaf de af
trap gedroeg Richard Chamber
lain die Raoul Wallenberg speel
de (was er geen Zweed die deze
rol kon spelen, Max von Sydow
bijvoorbeeld?) zich zo idioot, en
deed iedereen zo naief, dat ik
meteen dacht: dit moet een
AMERIKAANSE film zijn. En
jawel, Paramount. Ik kon er niet
langer naar kijken. 'M.A.S.H.'
geeft een natuurgetrouwer beeld
van de Koreaanse oorlog dan
'Wallenberg' van de Tweede We
reldoorlog...
'Stopera wordt
subsidieramp'
AMSTERDAM (ANP) - De Federa
tie van Kunstenaarsverenigingen
vreest een ramp voor de podium
kunsten als de bespeling van het
muziektheater in Amsterdam door
het Nationale ballet en de Neder-
andse operastichting uit de regu
liere begrotingsgelden van het mi
nisterie van welzijn, volksgezond
heid en cultuur betaald wordt. Zij
verwacht dat dit ten koste van de
jubsidieëring van andere podium
kunst gaat.
In een brandbrief aan minister
Brinkman stelt de federatie dat het
onmogelijk is de benodigde vijf
tien miljoen gulden uit de WVC-be-
groting te halen.
Er zyn volgens de federatie al di
verse zorgwekkende signalen dat
voor andere podiumkunsten min
der geld beschikbaar is. Zo hebben
de Stichting Popmuziek Neder
land en de Stichting Jazz al te ho
ren gekregen dat op hun subsidie
wordt gekort. Ook aan de werk
groep Dansbestel heeft de minister
al laten weten dat de adviezen over
het dansbeleid niet kunnen wor
den uitgevoerd, omdat er geen geld
voor beschikbaar is.
AMSTERDAM (GPD) - Het
is een andere Liesbeth List
die ik ontmoet, nu, na zeven
jaar. Toentertijd had ze net
haar partner, de schrijver
Cees Nooteboom, verlaten
en zat ze te midden van een
grote berg overhoop gehaal
de spullen van de verhui-
$ng in een nog niet inge
richt appartement. Uiterst
opgewekt. Praatte veel over
aanbiedingen uit binnen- en
buitenland, de volgeboekte
tournee met Ramses, de (al
coholische) kuren van Shaf-
fy en haar verlangen naar
een kind: „al moet ik van
de straat halen, dan zou ik
het doen, maar ik weet dat
ik nooit een kind zal kun-
faen krijgen", zei ze. Toen.
Nu zie ik haar weer. In hetzelfde
appartement. Mooi en origineel in
gericht. Lage kasten vol elpees.
Een prachtig metershoog schilde
rij van een moeder met een jonge
dochter. Prikbord vol grijze, diago
naal opgehangen foto's en Lies
beth zelf die, hoestend, grieperig
en wat mopperig voor koffie zorgt.
,,'t Snot zit onder mijn huid", roept
ze uit. Ik wil er maar niet van afko
men. Ik ben al maanden verkou
den. Geen weerstand meer. Laat
naar bed, vroeg op. Dus mijn slaap
schiet er al een tijdje bij in".
door
Margriet Hunfeld
Het leven van Liesbeth List is in
de afgelopen jaren behoorlijk ver
anderd. Tegenwoordig heeft ze een
dochtertje van tweeëneenhalf jaar,
ze is getrouwd met de eigenaar van
een restaurant, werkte bovendien
het afgelopen jaar als actrice in het
toneelstuk 'Jan Rap en zijn maat'
en maakt geen elpees of televisies-
pecials meer.
Toen de aanbieding voor 'Jan
Rap' kwam, nam Liesbeth die di
rect aan. „Omdat", vertelt ze, „ik
het soort zangeres ben dat altijd
heeft geacteerd. Teksten van liede
ren heb ik vooral voorgedragen.
Daar is bijna automatisch uit
voortgevloeid dat ik ingezet kon
worden in toneelstukken. Natuur
lijk niet in Shakespeare of zo, want
daar heb ik de opleiding niet voor,
maar wel in moderne stukken".
Hoewel 'Jan Rap en zijn maat'
een zwaar maatschappelijk stuk is
met een sociaal-kritische lading,
heeft ze daar toen niet voor geko
zen uit idealisme: „Ik werd ervoor
gevraagd", vertelt ze, „op het mo
ment dat de hele cast voor het stuk
al rond was. Marianne Wijnkoper
(casting director voor films, recla
mespots en toneelstukken) wilde
me er opeens bij hebben in de rol
van Ellie, de verzorgster in het te
huis voor moeilijk opvoedbare kin
deren. Op het moment dat ze het
voorstelde in de vergadering, hoor
de ik naderhand, werd het evert
stil, totdat iedereen bijna tegelij
kertijd uitriep: Liesbeth List als El
lie, ja natuurlijk: goed idee".
Intussen is de laatste voorstel
ling van 'Jan Rap' gespeeld en
Liesbeth List lijkt voorlopig 'vrij'
te zijn. Geen werk, geen drukte,
geen aanbiedingen. Toch maakt ze
een gespannen indruk: „Ik ben nu
Forum over Nederlandse film:
LEIDEN - "We hebben de film die
we verdienen en die het publiek
verdient", zei Matthijs van Heijnin-
.gen. "We hebben de film die bij ons
hoort en dat kun je moeilijk beoor
delen met internationale normen",
'zei Léon de Winter. "Hebben we de
film die bij ons hoort? Zijn we dan
zo wezenloos? Het is niet goed en
het is niet Slecht, het is niks", zei
Huub Bals.
Achtereenvolgens een filmpro
ducent, een filmregisseur en de or
ganisator van het Filmfestival Rot
terdam over de kwaliteit van de
Nederlandse film. Het was één van
de stellingen waarmee een forum
zich gisteravond bezighield in De
Burcht in Leiden. 'Finale', een ra
dioprogramma van de TROS over
ikunst, had zes heren uitgenodigd
•die zich bbgen over het filmkli
maat in Nederland.
Belangrijk daarbij was de rol die
de overheid speelt. Doet het rijk
wel voldoende voor de filmindus
trie? Van Heijningen vond dat de
overheid niet subsidieert, maar fi
nanciert. "Via de btw verdient het
zich terug". Minister Brinkman
van wvc: "Het is heel goed als de
filmindustrie geld oplevert. Het
jhiinisterie fungeert dan als aanja-
gt-r".
Verlaging van het btw-tarief op
het bioscoopkaartje werd geop
perd als manier om de filmindus
trie soelaas te bieden. Brinkman
zag daar niets in. Een dergelijke
wens is ook in andere takken van
de samenleving te horen en zou
dus een precedent betekenen.
Zóu de Nederlandse film niet
een meer eigen gezicht moeten
krijgen als buffer tegen de interna
tionale concurrentie? Brinkman:
"Ik wil mij niets aanmatigen over
hoe een film gemaakt moet wor
den. Zoiets is ook het geheim van
de smid. Wel vind ik de verschei
denheid net zo belangrijk als een
eigen identiteit".
De rol van televisie als grote con
current, dat kon uiteraard niet on
besproken blijven. Kan de minis
ter de omroepen nu niet onder
druk zetten om zo steun voor de
film los te peuteren. Nee, zei de mi
nister. "De omroepen zijn vrij in
hun programmering. Het ministe
rie kan daar verder niet in bedisse
len". Van Heijningen: "Maar in het
buitenland zijn filmindustrieën
pas gaan bloeien nadat de overheid
de televisie verplichtte zich ermee
te bemoeien". Brinkman: "Aan de
onafhankelijkheid van de tv wordt
in Nederland teveel waarde ge
hecht om dat aan te tasten". De
Jong: "Maar omroepen hebben
toch een bepaald takenpakket?
Daar hoort ook Nederlands drama
bij". Van Heijningen: "Televisie is
in Nederland een politieke zaak.
Daar waagt geen politieke partij
zich aan". Brinkman: "Waarom in
filtreert de filmwereld niet zelf in
de cultuur van Hilversum? Dat is
misschien een lang traject van
overtuiging, maar het is duidelijk
dat het publiek geïnteresseerd is in
het Nederlandse produkt".
Sprekende over de toekomst van
de Nederlandse film zagen bijna al
le forumleden een tweedeling in
het verschiet liggep. Aan de ene
kant de echt grote publieksfilms,
aan de andere kant kunstzinnige
films voor een klein publiek. Het
middengenre zou een prooi wor
den van van tv en video. Over die
toekomst zei J. Wolff, voorzitter
van de Nederlandse Bioscoop
bond: "Het gaat bergopwaarts. Dat
kan sneller, maar vergeleken met
het buitenland gaat het beslist niet
slecht". De Jong: "De filmers zijn
en blijven bedelaars". Brinkman:
"Als producenten en bioscopen nu
eens een afspraak maken waarbij
een deel van de opbrengst ten goe
de komt van de film, dan zal ik se
rieus proberen daarop in te sprin
gen. Als de branche zelf iets doet,
kan de overheid er allicht wat bij
leggen".
hard bezig aan de voorbereidingen
van een nieuw programma met
Ramses Shaffy", vertelt ze. „Ik heb
nog geen idee wat en hoe het gaat
worden, want we zitten midden in
de besprekingen. Op dit moment is
de belangstelling voor het pro
gramma heel groot. Er zijn al vijf
entwintig voorstellingen ver
kocht".
Ze vervolgt: „Anderhalf jaar gp-
leden hadden we er eigenlijk al zin
in om samen weer eens iets te
doen. Maar ik zat toen vast aan
mijn theaterverplichtingen, dus
dat moest even wachten".
En nu, nadenkend: „Tegenwoor
dig werk ik om te leven. In tegen
stelling tot vroeger, toen was het
andersom. Mijn man is met een
nieuwe zaak begonnen en ik ben
indertijd bij het uitelkaar gaan van
mij en Cees veel geld kwijtge
raakt"
Alcohol
amses Shaffy, de man met wie
Liesbeth List jarenlang een twee
eenheid leek te vormen, is in de af
gelopen jaren al evenzeer veran
derd. Liesbeth, in lachen uitbar
stend: „Heerlijk is het nu met
Ramses. Het is een nieuwe erva
ring voor me om te werken met een'
Shaffy die overal aan denkt en al
les in de gaten heeft. Vroeger
moest ik hem altijd bij zijn nekvel
overal mee naar toe slepen, dan
was ik niet alleen zijn tegenspeel
ster, maar ook zijn oppas. Hij wist
nooit waar we heen gingen, hoe we
er konden komen, wat hij moest
doen en waar het nu precies om
ging. Dat kwam dan allemaal door
de alcohol. Uit angst voor de büh
ne, heb ik wel eens gedacht, die on
zekerheid was toen zo groot. Hij
durfde alleen maar dat toneel op
als hij had gedronken. Tegenwoor
dig is het helemaal weg. Die angst.
Zijn hersens werken weer. Enig is
het nu".
"Vertelt dan, enthousiast: „Ons
programma wordt geregisseerd
door Haye van der Heyden, die
komt uit Purper. Heeft ook het
theaterprogramma van Adèle gere
gisseerd. Haye, Ramses en ik ko
men nu sinds twee maanden elke
week bij elkaar om te brainstor
men. Ideeën aanleveren, aanteke
ningen maken en onderwerpen uit
diepen. Na een tijdje zullen dan de
schrijvers worden uitgenodigd. We
denken aan Hugo Claus, Frans
Mulder. Daarnaast zullen ook Haye
en Ramses teksten schrijven; ik
zelf heb enkele Franse teksten ver
taald".
Zegt dan, gedecideerd: „Die be
langstelling van de theaters is er
dus wel. Maar daar houdt het dan
ook helemaal op. Over televisies-
pecials praat ik al niet eens meer
en ook platen maken is voor mij
tegenwoordig absoluut onmoge
lijk. Ze worden niet verkocht. Dat
weten de maatschappijen, nou ja,
dat weten we allemaal. Want mijn
platen worden ook niet gedraaid,
dus dan is het afgelopen. Een plaat
maken is een dure grap en als dat
er niet uitkomt, dan wil niemand
het risico nemen. Hans van Willi-
genburg is een goede vriend van
me en hij kan zich om zoiets razend
maken. Noemt het ronduit schan
delijk dat er doodleuk geen elpees
van mij meer worden uitgebracht".
Duvelstoejager
„Daarom loopt hij al een tijdje
met het idee rond om een plaat met
me te maken. Maar dan moeten we,
op zijn Amerikaans, financiers zie®
te interesseren, deboer op, zeg
maar, om geld los te krijgen. En
daar heb ik dan echt niet meer de
tijd voor. Xls je er ook dat nog eens
bij moet gaan doen. Geld bijeen be
delen om je werk uit te brengen,
nee, dan houdt het voor mij op. Het
is hier toch al zo dat je als artiest
alles zelf moet doen, je bent secre
taresse, werkster en duvelstoejager
tegelijk".
„Er is hier minder geld voor
mensen zoals wij, omdat alles
kleinschaliger is. Dat is in landen
als Frankrijk of Duitsland wel even
anders. Ik kan me vrij weinig ex
tra's permitteren zoals een roadie
of een goede assistente. En vooral
nu ik ook de zorg heb voor een
kind, breekt me dan wel eens op.
Het is nu een ecuwig gehusscl. een
gevecht met de tijd. Ook al omdat
mijn dochtèrtjë Ëlisah in een perio
de zit dat ze zich vastklampt aan
mij en ik ben het soort moeder dat
snel een schuldcomplex heeft. Als
ik weg moet en ik zie haar tranen,
dan heb ik daar heel veel last van.
Maar het is zo'n verschrikkelijk
leuk mens", zegt ze opverend, „een
prachtig kind. Ze is heel mooi, heel
intelligent. Maar ook geestig en
een donderstraal". Ze begint te la
chen.
Groeiproces
„Het heeft mijn leven in zoverre
veranderd", ernstig, „dat ik nog
méér tegen het racisme ben ge
keerd en nog meer tegen de l^ern-
bewapening. Nog meer tegen ge
weld en minachting of tegen men
sen die hun leven verzieken. Om
dat het zo'n wonder.is dat er leven
bestaat. Ik heb het groeiproces ge-
maken van zo'n ontwikkeling kan
je je niet voorstellen dat de ene
mens de ander kapot wil maken uit
venijn, of omdat zijn kleur niet zou
deugen. En wij zijn hier dan met
zijn allen bezig zijn om wapens te
produceren die de aarde tientallen
malen kunnen vernietigen in enke
le minuten. In plaats van ons te
realiseren dat we het voorrecht ge
nieten op deze aarde te mogen le
ven, worden geld en macht elke
keer weer belangrijker gevonden".
„Ik probeer daar dan ook daad
werkelijk iets tegen te onderne
men. Want ik ben zo verschrikke
lijk tegen kernbewapening en ge
weld. Ik treed regelmatig op voor
Amnesty, ik heb meegelopen in
Den Haag, ik zet handtekeningen
en ik laat mijn stem horen".
„Een kind", zegt ze tenslotte,
peinzend, „maakt je bewuster van
het leven.
Liesbeth List zal ook optreden
tijdens de Chansonweek, die van
26 tot 31 mei in de Leidse Schouw-
berg wordt gehouden. Samen met
Jenny Areaan en Paul van Vliet
verzorgt ze op dinsdag 27 mei de
Nederlandse avond.
•Het Pleintje' van Carlo Goldoni.
Door Chr. Toneelgroep 'De Timde-
lerclub'. Regie Gérard van Kamp.
Gezien op 25-5-'86 in de Leidse
Schouwburg.
LEIDEN - 'Toneel is Meer dan
enkel Leren en Repeteren' vond
een groep ethousiaste toneelbe
oefenaars 60 jaar geleden en
richtte de Christelijke Toneel
groep 'De Timdelerclub' op. In
het jaar van haar twaalfde lus
trum brengt het gezelschap 'Het
Pleintje' van Carlo Goldoni
(1707-1793), de Italiaanse kome
dieschrijver van wie 'De Knecht
van Twee Meesters' wereldbe
roemd is geworden.
'Het Pleintje' is een eenvoudig
stuk en naar mijn mening be
paald niet een van Goldoni's bes
te. Rondom een Venetiaans
pleintje treffen we een groepje
mensen wier voornaamste bezig
heid is getrouwd zien te raken.
Alle personages -jong en oud
zijn ongetrouwd en aan de hand
van een aantal zeer 'Italiaanse'
taferelen zien we hoe althans de
jongeren 'onder de pannen' gera
ken. Er zijn hier en daar wat pro
bleempjes, maar die worden snel
opgelost omdat eigenlijk ieder
een wil dat er wordt getrouwd.
Het mindere van het stuk is dat
het niet één dragend conflict be
vat dat het soort liegen, bedrie
gen en plannen smederij met
zich meebrengt dat soortgelijke
komedies vaak zo leuk maakt.
Iets anders krijgen we er niet
voor in de plaats en dus kabbelt
'Het Pleintje' voort naar haar te
vreden einde.
Desondanks heeft 'De Timde
lerclub' getracht er een vrolijk
volksspektakel van te maken en
dat is aardig gelukt. De aanpak is
simpel en direct: er wordt ge
speeld wat er in de tekst staat en
aan enige vorm van houding be
palen ten opzichte van de thema
tiek (zó vanzelfsprekend is de be
hoefte om te trouwen nou ook
weer niet) is men vrolijk voorbij
gegaan. Of meent de club wat het
hier staat te spelen? Het plein
wordt aangevuld met een ge
schilderd vergezicht op Venetië.
Voor de kostuums is geput uit
een mengelmoes van periodes en
stijlen en de lichten -op één
blauw effect na- staan aan of uit.
Het is duidelijk: de voorstel
ling moet het hebben van de in
breng van de acteurs en gelukkig
beschikt het gezelschap over een
aantal spelers die genoeg lef en
vrijheid hebben om het stuk te
dragen. Vooral de dames waren
af en toe lekker op dreef, zoals in
de 'Simbola'-scène en de talrijke
ruzies. Riet Krispijn-de-Wolf en
Auke Krispijn stalen voor mij de
show. Er valt veel op deze voor
stelling aan te merken: de bloc
king was saai; er werden geen
pauzes genomen; veel grappen
werden niet benut, waardoor het
echte bulderen uitbleef; de tek
sten werden vaak zo maar opge
zegd; etcetera. Maar gelukkig
was er voor dit alles voldoende
compensatie in de lol en het tu
mult die van het toneel afkwa
men. En het publiek was tevre
den.
PAUL DEVI LEE
LEIDEN - Na afloop van dc voor
stelling van toneelgezelschap Dc
Timdelerclub in de Leidse
Schouwburg wachtte mevrouw
G.J. van Kamp een verrassing.
Wethouder Kuijers speldde haai
de eremedaille in zilver, verbonden
aan de orde van Oranje Nassau, op.
Mevrouw Van Kamp (74) vierde
een uitzonderlijk jubileum. Vijftig
jaar geleden stond ze voor het eerst
met de Timdelerclub op de plan
ken. Dat was als mejuffrouw De
Meun in het historisch spel 'Het
Geuzenalarm'. Sindsdien heeft zc
aan alle uitvoeringen meegewerkt.
Tot 1967 als actrice. Ze speelde rol
len als Charlotte dc Bourbon in 'De
lady van ons vastenhuis' en Moe
der Overste in 'Bonaventura'. Na
1967 werd ze de regisseuse van het
christelijke toneelgezelschap. Alle
sindsdien uitgebrachte stukken
heeft ze geregisseerd, met uitzon
dering van de uitvoering van 1982.
toen een operatie haar dat verhin
derde.
De Timdelerclub had nog een re
den tot feesten. Het is dit jaar zps-
tig jaar geleden dat het gezelschap
werd opgericht, aanvankelijk als
onderafdeling van dc christelijke
Oranjevereniging.
