Bridge
JAZZ
Fabelachtig
gefladder
Orgel uit de
jaren zestig
Prachtig
van opbouw
Slechte
imitatie
Prettig
chaotisch
Sfeervol
bandoneon
OPLOSSING
ZATERDAG 12 APRIL 1986
EXTRA
PAGINA 31
Bijdragen: Willem S. Winsemius
Wim Wirtz
Ray Anderson
Eén trombonist als solist bij
een trio van piano, bas en drums
is niet gebruikelijk. Maar voor
modernist Ray Anderson is dat
kennelijk geen bezwaar. Hij zette
met een trio een aantal bebop-
stukken als Bohemia after Dark,
Ow! van Gillespie en Laird Bird
van Charlie Parker op de plaat.
De trombone heeft voor hem
geen geheimen; hij is bovendien
een dominant musicus. Met een
fabelachtige techniek zet hij de
stukken naar zijn hand, al of niet
door middel van fladderende to
nen en het geluid van zoemende
insekten.
In Love me or leave me de
monstreert hij een speciale lip-
techniek, die hij van de Kenton-
trombonist Frank Rosolino heeft
geleerd. Van Ellingtons In a mel
low tone maakt hij een - te dik
aangezette - persiflage met over
dreven lange lijnen en valse
lucht. La Rosita is een gevoelige
ballad met lage tonen. Laird Bird
is een hommage aan de collega
trombonisten Vick Dickenson
(ex-Basie) en modernist Ross-
well Rudd, een vernieuwer van
de jaren zestig.
De ritmesectie bestaat uit de
swingende pianist Kenny Bar
ron, bassist en nestor Cecil
McBee (50), die bij Chico Free
man en Dollar Brand speelde, en
ex-Mingus-slagwerker Danny
Richmond, die geen genie is
maar wel een betrouwbaar bege
leider met een melodieus spel.
Besloten wordt met een gezon
gen blues - Wine - op een humo
ristische tekst in de stijl van Hoa-
gy Carmichael. Anderson zingt
met een hoge kopstem en besluit
met een stemverpestende imita
tie van een trompet en een zin
gende Louis Armstrong.
De plaat is vorig jaar juni in
New York opgenomen, een
maand vóór hij op het North Sea
Jazz Festival optrad in een ande
re gedaante met zijn surrealisti
sche Funk New Wave jazzgroep -
The Slickaphonics. Een grappig
uitstapje voor Anderson-liefheb-
bers.
W.S.W.
Jack Mcduff
Combinaties van orgel, gitaar
en tenorsax zijn in de jazz - met
uitzondering van de eeuwige
Jimmy Smith - niet populair. Ze
gelden vaak als ordinair. Maar
daarin is verandering gekomen
dank zij de niet aflatende propa
gandist, tenorist Hans Dulfer.
Deze uit 1961 stammende plaat
van organist Jack McDuff, overi
gens wel afkomstig uit de school
van Jimmy Smith (die het op zijn
beurt weer van Count Basie
heeft), is'genoemd naar de hit uit
1942 van Joe Liggins. McDuff
speelt wat lichter met soms
scherpe hoge tonen en heeft een
net iets te dik aangezet vibrato in
de langzame stukken als I want a
little girl, bekend van Ray Char
les en Mr. Lucky.
In deze stijl heeft hij veel pla
ten gemaakt in de jaren zestig.
Hij werd beloond met een Blue
Note LP in de hot 100 - Down
Home Style - in 1969. De andere,
nog bekendere kwartetleden zijn
reeds dood. Tenorist Jimmy Fo
rest, die bij Ellington, Basie en
Harry Edison speelde, heeft een
brede, aardse tenortoon in de tra
ditie van Coleman Hawkins en
Ben Webster. In The Honeydrip-
per is zijn toon slepend en in
Dink's Blues heeft hij een R&B
geluid zonder de zo typisch
scheurende klanken.
Gitarist Grant Green, hier aan
het begin van een grotere be
kendheid, komt uit de school
van Charlie Christian en speelt
met lange gebonden tonen, zoals
die van een blazer. Zijn aanwe
zigheid is niet opvallend, maar
geeft wel een zekere kleuring aan
het muzikale palet.
De plaat is uit de serie goedko
pe Original Jazz Classics, die
twee keer per jaar zo'n 30 platen
opnieuw uitgeeft. De muziek is
ideaal bij lange afstanden in de
auto.
W.S.W.
First House
Altsaxofonist Ken Stubbs be
hoort tot de jongere generatie
jazzmusici die met behoud van
belangrijke verworvenheden van
de bebop en Westcoast hun weg
proberen te vinden in de grote
wereld van de freejazz, funk en
fusion. Stubbs doet sterk denken
aan John Handy en John La Por
ta, die onder grote invloed ston
den van de legendarische bas
sist/bandleider Charles Mingus,
maar die minder dan Stubbs in
schematische patronen musi
ceerden.
De stijl van Stubbs lijkt uit te
gaan van een veelbeproefd plan,
dat pas na veel vijven en zessen
in een definitieve vorm wordt ge
goten en vervolgens in strak sa
menspel met pianist Django Ba
tes, bassist Mick Hutton en
drummer Martin France wordt
uitgevoerd.
Het is hier en daar atonaal, met
tegendraadse ritmen, en prachtig
van opbouw en spanning. Som
mige stukken vertonen zelfs een
licht klassieke invloed, met een
ivleiende Debussy-achtige into
natie.
De composities zijn alle van ei
gen hand, waarbij vooral het aan
deel van Django Bates opvalt.
Deze laat zich gelden als een zeer
vaardig en fantasierijk pianist,
die sterk lijkt te zijn beïnvloed
door grootheden als Bill Evans
en Thelonous Monk, en die als
zodanig, net als altist Stubbs,
veel goeds belooft voor de toe
komst.
W.W.
Jonathan Butler
De hoes wekt de indruk van
een nieuwe ster: Jonathan Butler
met een glimmende gitaar op
schoot kijkt, tegen een donkere
achtergrond, regelrecht de came
ra in. Maar helaas: de suggestie
die van deze uiterlijke vormge
ving uitgaat, wordt niet gedragen
door de kwaliteit van de muziek.
Butler blijkt namelijk niet veel
meer te kunnen voortbrengen
dan een slechte imitatie van gita
risten als Al di Meola, Charlie
Byrd of desnoods John
McLaughlin, dan wel Paco de
Lucia.
Butler speelt met altsax, veel
bas en donkere ritmen tien solo
stukken, die slechts in een enkel
geval kunnen boeien. Dat geldt
bijvoorbeeld het nummer Calm
before the storm, waarin de
akoestische gitaar het niveau van
de makkelijk in het gehoor lig
gende ballads even ontstijgt.
Butler toont zich daarbij ook wat
vaardiger dan in de meeste overi
ge stukken, die zich voorname
lijk kenmerken door een boter
zachte, melige uitvoering, waar
slechts de slaaplustigen onder
ons baat bij kunnen hebben.
Het is, anders gezegd, veel ge
doe om niks.
W.W.
Don Pullen
Op concerten komt de nu 41-
jarige Amerikaanse pianist Don
Pullen over als een trots en gede
cideerd man die stopt als iets uit
het publiek hem niet bevalt. Zo
als die keer op een winderige
vrijdagavond in Rotterdam, toen
iemand in kennelijke staat de
verkeerde deur was binnengeko
men.
Een goede leerschool had deze
in 1964 vanuit de New Yorkse
Jazz Avant Garde begonnen al-
lesspeler, tijdens een verblijf van
een jaar bij Charles Mingus, de
geniale, maar als moeilijk en
handtastelijk bekend staande
bassist. Daarvóór speelde hij ook
bij Nina Simone, een rhytm and
blues orkest, en bij Art Blakey.
Het kwintet op deze Italiaanse
Black Saint plaat produceert ge
matigd moderne jazz met trom
pettist Olu Dara en altist Donald
Harrison, ook bekend van Bla
key. Dara speelt lange lijnen in
een broeierige sfeer en Harrison
formuleert serieel en laat zijn to
nen voortdurend van kleur ver
anderen. De soms als een fla
menco-gitarist spelende bassist
is Fred Hopkins, die bekend is
van het eerste David Murray trio.
Pullens vaste drummer Bobby
Battle produceert opvallend
breinaaldengetik op zijn bek
kens.
Het eerste halfuur van de plaat
bevat drie sterk ritmische num
mers, vertolkt in een prettig cha
otische stijl die veel weg heeft
van de muziek van Mingus, maar
die wel verderaf staat van tradi
ties. Daarna verlaat Pullen zijn
zo karakteristieke pianospel met
kleine explosies op het toetsen
bord en speelt hij een gospel
achtig duet - Gratitude - met Do
nald Harrison. Zijn wervelende
plaat wordt besloten met een
korte New Orleans wals.
W.S.W.
Dino Saluzzi
Het bandoneon behoort in het
westen tot de wat minder gang
bare muziekinstrumenten; het
heeft hier voornamelijk bekend
heid gekregen dank zij de vaardi
ge inspanningen van de 'geeuro-
peiseerde' Argentijn Astor Piaz-
zolla. Piazzolla geldt in Europa
als dé verpersoonlijking van die
curieuze trekharmonica die in
heel zijn indrukwekkende lengte
tot ver over beide kanten van de
schoot kan worden uitgerekt en
daarbij een meeslepend, soms
zelfs droefgeestig geluid kan
voortbrengen.
Het bandoneon wordt in Ar
gentinië veelvuldig gebruikt bij
de tango, maar leent zich ook uit
stekend voor modernere, geïm
proviseerde muziek, zoals die
naar voren komt uit de LP 'Once
upon a time - Far away in the
south' van de bandoneonist Dino
Saluzzi. Deze musicus/compo
nist/arrangeur toont zich net als
Piazzolla een ware meester op
het Argentijnse trekklavier. Hij
is alleen minder temperamentvol
en meer gericht op de beschou
wende, onconventionele muziek,
waarbij hij een speciale voorlief
de lijkt te hebben voor themati
sche improvisaties.
Saluzzi speelt op deze plaat sa
men met de voortreffelijke ko
perblazer Palle Mikkelborg, die
met zijn fluwelen flügelhorn
prachtig aansluit op de romanti
sche ondergrond van het bando
neon en het opvallend individue
le spel van bassist Charlie Haden
en drummer Pierre Favre. De
LP, die zeven stukken bevat,
doet de titel - een variant op de
film van Sergio Leone (Once
upon a time in the west) - alle eer
aan: het is een erg mooie plaat,
die een voortdurende sfeervolle
relatie onderhoudt met het verre
zuiden.
W.W.
Horizontaal:
1. Zegeltjes in de winkel krijgt
u van een groot-industrieel. 8.
Keiharde zangers. 9. Je kunt 31
niet als er dit is. 12. Vroeger een
rivier, nu een tentoonstelling. 13.
Net tal door de rijkswacht. 14.
.Immer naar een stuk kijken waar
gebaren worden gemaakt, maar
jammer genoeg speelt R niet
mee. 17. Staat L bij een penoze
jongen uit een boek? 18. Een ste
kel van de noot in de boom han
gen. 19. De kok roept om kleding
hier. 22. Slotemaker o.a. 24.
Raakt 'ie zo te horen, geen thee
maar wel andere drank? 25. Een
paaltje van kaarten. 26. U en U
tweemaal op het land. 29. Rek
voor keukengerei boven de zol
der,? 30. Touw op de kop. We zijn
weggegaan op de kop. 31. Zijn
Engels sprekende mensen achter
het huis aan het planten?
Vertikaal:
2. Net zoals 24 is deze ook wel
lekker. 3. Maak het net zwart
want anders gericht is het maar
vies. 4. Hij die nog eens om
kaatje vraagt, krijgt wat lekkers.
5. Een vreemdeling in uw lijf. 6.
Een lachend vermaak, zo te zien,
waar je je draai wel kunt vinden.
7. De pijlen die hij afschiet zijn
ongevaarlijk. 10. Ze zullen een
beetje trachten te vinden als ze
bij ons komen. 11 Afgelegen
hoeken verven. 15. De eerste
azijn was blauw. 16. Zwemt u in
de rivier met een luchtje eraan?
20. Gooi het maar gedwee, de he
le rommel. 21. Ga 'es slapen na
dat zware werk. 22. Als die maar
een naam heeft! 23. Die tint is
dooier. 27. Het einde van de bak.
28. Zo ben je de schadelijder.
De prijs van 25,- werd toege
kend aan F. Melchert, de Kempe-
naerstraat 40, 2341 GN Oegst-
geest.
Oplossingen met vermelding
van 'Puzzel' voor donderdag op
briefkaart of in enveloppe zen
den aan Redactie Leidsch Dag
blad, Postbus 54, 2300 AB Lei
den.
In de praktische partij neemt het
toren eindspel een belangrijke
plaats in. In de komende weken
zullen we hier in het bijzonder
aandacht aan besteden. In de re
centelijk gespeelde partij Grosz-
peter (Hong.) - Donaldson (VS)
te Straatsburg 1985 kwam de vol
gende belangwekkende stelling
Wit heeft zojuist 1. Tg4-f4 -
schaak - gespeeld en zwart staat
nu voor een belangrijke keuze.
Hij speelde l...Kf6-g6 (het alter
natief l...Ke7 zou verliezen na: 2.
Tf7 Ke8 3. Ta7 Tg2 4. Kd6! Td2
(gedwongen) 5. Ke5 Tg2 6. Kf4
gevolgd door g4-h5 en koning g5-
g6). 2. Tf4-gl Te2-d2 schaak. (Na
het spectaculaire 2...Tf2!? volgt:
3 h5! (niet 3. el Txfl 4. e8A Kh7!
met gelijkspel) Kg5 4. e7! Txf 1 5.
e8A met matdreiging op g6). 3.
Kd5-c6 Td2-c2 schaak 4. Kc6-d7
Tc2-d2 schaak 5. Kd7-e8 Td2-f2
(Valt de toren aan: na Tflxfë pro-
U krijgt van mij nog altijd de op
lossingen van enkele problemen
van een paar weken geleden.
Diagram 1: wit schijven op 28,
29, 37, 38, 46, 47, 50, zwart schij
ven op 8, 9, 17, 19, 27, 36, 40. 50-
44, 29-23x32 en zwart staat vast.
Diagram 2: wit: 25, 34, 39, 41-
43, 45, zwart: 2, 10, 15, 19. 22, 23,
32, 36. 42-38x29, 25-20 (24-35 of?)
39-33, 45-40, 34x5.
1 2 3 45
m
m
Pil
o m B.
fwl, .J&*.
Bij de dames heeft wereldkam
pioene Elena Altsjoel op het nip
pertje haar wereldtitel kunnen
behouden. In het van 1 t/m 16 fe
bruari gehouden wereldkam
pioenschap voor dames in Can
nes zegevierde zij voor haar land
genoten Ringelene en Sadows-
kaja allen met 21 punten. Een op
vallende prestatie leverde-onze
landgenote Karen van Lith, die
vijfde werd met slechts 2 punten
achterstand op Altsjoel. Omdat
ik nog geen partijen van het w.k.
in m'n bezit heb, zult u het met
de volgende spannende partij
moeten doen, die werd gespeeld
in december 1985 in een invita-
tietoernooi in Minsk.
Lewina-Altsjoel. 1. 32-28 19-23
28x19 14x23 37-32 10-14 34-30 13-
19 30-25 8-13 6. 33-28 20-24 40-34
2-8 34-30. Zo placht Wirny deze
opening ook te spelen. 15-20, 31-
26 5-10 41-37 10-15 11. 37-31 18-22
46-41 22x33 38x18 12x23 32-27 7-
Het begrip 'veilige speelwijze'
heeft een ruime betekenis. In al
gemene zin verstaat men hieron
der het dusdanig spelen van een
kleur dat men daarin zoveel mo
gelijk slagen maakt, ook als die
kleur slecht verdeeld blijkt te
zijn. De Engelsen spreken van
'safety play', maar in feite is dat
een wat enger afgebakend be
grip. Bij een safety play stelt men
een zeker aantal slagen in een
kleur veilig. Men ziet daarbij af
van het maximum aantal slagen
dat die kleur bij een zo gunstig
mogelijke verdeling kan opleve-
H V 9
A 5
O A B 9 6 5 2
7 3
10 7 N B 6 2
Q 10 872 (?HV3
O H107 wuOV843
B 9 8 4 Z «f A H 5
A 8 5 4 3
B 9 6 4
O -
V 10 6 2
Zuid speelt 6 Ru en het is duide
lijk dat Ru H daarvoor goed moet
zitten. In de praktijk vergalop
peerde zuid zich: kleine ruiten
naar de boer. Dat lukte, maar
vervolgens kon zuid het verlies
van een troefslag niet meer voor
komen. Zuid moet beginnen met
de vrouw; hij ziet oost niet be
kennen en kan later de 10 er uit
snijden. De toegepaste speelwij
ze is veilig, d.w.z. technisch
goed; het kan niets kosten alleen
O
DE TARIEFSWIJZIGING, die
op 1 juli van kracht wordt, heeft
ondermeer tot gevolg dat er, zo
als we eind december hebben ge
meld, enkele waarden aan de be
staande permanente series zul
len worden toegevoegd. De PTT
heeft nu de uitgiftedata bekend
gemaakt; over kleuren wordt
overigens nog steeds niet gespro
ken.
Voor 17 juni is de uitgifte van
de volgende waarden gepland:
een Crouwelzegel (cijfertype)
van 65 cent, in rollen van 1000
stuks; een koningin Beatrix-ze-
gel van 75 cent, in rollen van 1000
stuks; een Beatrix-zegel van 7,-,
in vellen van 200 stuks; een brief
kaart van 55 cent; een adreswijzi
ging van 55 cent; een luchtpost
blad van ƒ1,-; postzegelboekje
PB 33A met 5 Crouwelzegels van
55 cent, twee Crouwelzegels van
10 cent en 1 Crouwelzegel van 5
cent en postzegelboekje PB 34A
met vier Beatrix-zegels van 75
cent.
Op 19 augustus worden de vol
gende waarden verkrijgbaar ge
steld: ^een Crouwei-zegel van 65
moveert zwart natuurlijk op Al)
6. Tfl-al (Een cruciaal moment!)
6..Kg6-h5? (Waarschijnlijk was
het passieve Kh7 nog voldoende
geweest voor remise: b.v. 7. e7
Te2 8 g4 Tf2 9. h5 Te2 10. g5 Te2
11. Tdl Td2 12. Tfl Tf2 13.Txl2!?
Al A 14. Kf8 Da 3 15. Tf7 Kh8!
(Niet 15... Aa8? 16. e8A Aa3 17.
Te7! Af3 18. Df7 Aa8 19. Te8 Aa3
20. Ae7 Af3 en nu lijkt het remise
door eeuwig schaak, maar wit
wint met het zeer spectaculaire
21 Af6ü gf6 22. Te7 Kh8 23. g6).
Na 15...Kh8! is niet te zien hoe
wit moet winnen). In de partij
volgde na het foutieve 6. Kg6 h5?
7. e6-e7 g7-g6 8. Ke8-d7 Tf2 -d2
schaak 9. Kd7-e6 Td2-e2 schaak
10. Ke6-g7 Te2-f2 schaak 11. Kf7-
g7 Tf2-e2 12. g3-g4! schaak Kh5x-
g4 13. Kg7-f7 Te2-f2 schaak 14.
Kg7xg6 Tf2-e2 15. TAlx a2! Te2-
xe7 16. Ta2-a4 schaak Kg4-f3 17.
h4-h5 Te7-e6 schaak 18. Kg6-g7
Te6-b6 19. Ta4-a7 en zwart gaf op.
12 42-38 1-7 16. 48-42 17-21 26x17
12x32 38x27 8-12 44-40?! 13-18 40-
34?! Een opmerkelijke opbouw.
9-13 21.45-40 4-9 43-38 11-17 49-43
7-11 41-37 17-21 47-41 21x32 26.
38x27 11-17 31-26 3-8 42-38 17-21
26x17 12x32 38x27 6-11. Het lijkt
of wit beter staat vanwege een
immobiele lange-vleugel van
zwart. Het probleem is echter dat
wit dat niet vast houden kan b.v.
37-31 11-17 41-37 (31-26 23-28!) 17-
21 27-22 18x27 31x22 21-26 43-38
8-12 en na 12-17 komen de schij
ven 13 en 9 los waarna zwart op
permachtig staat. In de partij
vindt wit nog een aardig plan al
zal dat niet alle problemen dek
ken. 31. 36-31 11-17 43-38 17-22!
En niet 17-21 38-32 21-26 (8-12 31-
26) 39-33 8-12 33-28 12-17 28-22!
17x28 34-29 etc. 37-32 8-12 31-26
22x31 26x37 18-22! 36. 41-36 13-18
36-31 9-13 31-26 12-17 37-31. Ook
andere zetten verliezen 23-28! 32-
x21 16x36 41. 38-32. Tijdnood,
veel maakt het echter niet meer
uit 24-29 34x23 19x37 40-34 22-27
39-33 37-42 33-28 42-48 46. 28-23
36-41 34-29 14-19 23x14 20x9 29-
24 13-18 en wit ging door haar
vlag.
door
Ton Schipperheyn
maar opleveren. Dat is wezenlijk
anders in het volgende voor
beeld:
A 9 7 2 tegenover H B 6 4
West zou alle slagen kunnen ma
ken door te beginnen met het aas
om vervolgens klein te spelen
naar H B. Dat lukt als de uit
staande kaarten 3-2 zijn verdeeld
met de vrouw bij noord. Maar het
gaat gruwelijk mis als noord een
singleton heeft en zuid b.v.
vrouw-tien- vierde. De safety
play geeft de kans op vier slagen
op, maar stelt er wel drie veilig.
Als volgt: west speelt eerst klein
naar de heer en vervolgens een
kleine, met de bedoeling de 9 te
leggen als zuid klein bijspeelt.
Wint noord met de 10 of de
vrouw, dan zit er daarna nog
maar één hoge kaart bij de tegen
partij die vervolgens valt onder
het aas. Bekent noord evenwel
niet, dan wint de 9 en maakt zuid
later alleen de vrouw. Zou zuid
in de tweede ronde niet beken
nen dan neemt west uiteraard
het aas en speelt de kleur na. In
dat geval maakt noord alleen de
vrouw. Het onderwerp is fascine
rend. Safety plays zijn er te kust
en te keur en wie zich daarin wil
verdiepen kan er een groot aan-
cent, in vellen van 200 stuks; een
Beatrix-zegel van 1,50, in vellen
van 200 stuks; een Beatrix-zegel
van 1,50, in rollen van 1000
stuks en een Beatrix-zegel van
7,-, in rollen van 500 stuks.
Tot slot op 23 september: een
Beatrix-zegel van 1,20, in vellen
van 200 stuks; een Beatrix-zegel
van 2,50, in vellen van 200 stuks;
een Beatrix-zegel van ƒ2,50, in
rollen van 500 stuks; een brief
kaart van 75 cent en een postblad
binnenland van 60 cent.
BONDSREPUBLIEK DUITS
LAND - Jaren achtereen hebben
de traditionele Westduitse en
Westberlijnse Jugendmarken in
het teken van de historie ge
staan. Alleen in 1984 werd daar
van afgeweken met beelden van
bestuivende insecten, maar vorig
jaar werd de draad weer opgevat.
En ook dit jaar - de series ver
tal vinden in het boekje Veilige
Speelwijzen.
Een safety play past men als re
gel toe in een viertallen wed
strijd, waarin het maken van het
contract belangrijker is dan een
eventuele overslag. In een Cali-
fornische krant beschreef Omar
Sharif vorig jaar een spel dat
Hans Kreijns speelde tijdens de
Nederlandse selectiewedstrijden
een paar jaar geleden:
H 9 2
O A V 3
O H V 5
H 6 4 3
V 1 0 5 4 N AB873
1 062 wn 9H87
O 83 2 O B 7 6
A 5 2 Z *97
6
B 9 5 4
O A 10 9 4
V B 10 8
Hans Kreijns als zuid speelde 4
Sch, start harten. Zuid nam in de
hand en keek aan tegen een ver-
liesslag in ruiten, één of twee in
klaveren en voorlopig één in
troef. Zuid stelde, nu eerst het
aantal klaverenverliezers vast
door direct een kleine te spelen
naar de heer. Eén verliezer dus.
Zuid paste vervolgens de safety
play in schoppen toe. Hij wist nu
één troefslag te mogen verliezen,
maar wilde hoe dan ook voorko
men dat h(j er twee verloor. Hij
speelde Sch A en vervolgens
klein naar de 9, goed voor 10 sla
gen en een waarderend stukje
van Omar Sharif.
schenen op 10 april - zijn de af
beeldingen op de zegels weer
voor de helft op geschiedenis ge
baseerd. Deze keer vragen ze
aandacht voor handwerkberoe-
pen - de tweede bedrijfstak in de
Duitse Bondsrepubliek - en we
zien beelden uit vroeger dagen
en zoals het nu toegaat.
Op de Bondsrepublikeinse ze
gels zijn achtereenvolgens de
volgende beroepen aan de orde:
50 25 pfennig, opticien; 60 30
pf., metselaar; 70 35 pf., kapper
en 80 40 pf., bakker. Op de ze
gels "Deutsche Bundespost Ber
lin": 50 25 pf., glazenmaker; 60
30 pf., sleutelmaker; 70 35
pf., kleermaker en 80 40 pf.,
meubelmaker.
Met beide series balanceren de
Duitse en Westberlijnse postad
ministraties opnieuw op het
randje van de door de Internatio
nale Postzegelorganisatie vastge
stelde regels: de bijslag mag niet
meer zijn dan de helft van de no
minale waarde. Gebeurt dat wel
dan belanden dergelijke zegels
of emissies op de zwarte FIP-
lijst
