EG exporteert óók honger
Achtergrond
staken:
moeili
DONDERDAG 10 APRIL 1986
PAGINA 17
Actieweek 'honger hoeft niet': stop dumping overschotten
veevoer en 'luxe-produkten' als
cacao, koffie en fruit.
Schuld
De ontwikkelingslanden kun
nen echter niet anders dan (net
to) voedsel exporteren. Ze moe
ten wel om voedsel, machines,
fabrieken, olie en andere midde
len te kunnen kopen. Veel ont
wikkelingslanden, vooral die in
Latijns-Amerika, hebben zich
bovendien diep in de schulden
gestoken om hun ontwikkeling
te financieren. Door de enerzijds
gestegen rente en de anderzijds
nog altijd dalende prijzen op de
voedselmarkt moeten ze steeds
meer exporteren om alleen al de
schulden te kunnen aflossen.
Omdat de ontwikkelingslanden
de rente en aflossing niet meer
kunnen opbrengen, gaat dat pro
bleem sinds een paar jaar door
het leven als de schuldencrisis.
Een crisis die niet alleen de Wes
terse bankiers hoofdpijn bezorgt,
maar ook een van de grootste
drempels vormt voor elke ver
dere ontwikkeling. Peru bond de
kat de bel aan door maximaal 10
procent van zijn exportinkom
sten te gebruiken voor aflossing
van de schulden.
De meeste landen kunnen of
willen dat niet, en dat levert dan
de bekende schrijnende beelden
op: terwijl Nederland zich één
maakte voor Afrika, kwamen de
Ethiopische boontjes Rotterdam
binnen. In het Afrikaanse Sene
gal staat een fabriek die sardines
tot vismeel verwerkt voor Frank
rijk, dat er zijn veestapel mee
voert. De Senegalezen zelf eten
nauwelijks vis omdat dat te duur
is. Landen als Thailand en Malei
sië hebben hun visexporten
sterk opgevoerd terwijl de bin
nenlandse visconsumptie juist
met tientallen procenten daalde.
Export
Maar ook de ontwikkelingslan
den zelf maakten fouten. De be
langrijkste is wel dat menige re
gering bezweek voor de verlei
ding om voor weinig geld voed
sel te importeren en de eigen
landbouw te verwaarlozen. De
landbouwrevolutie van de afge
lopen tientallen jaren in de VS en
de EG hebben leidde tot een
melkplas, een boterberg en een
graanoverschot (recentelijk aan
gevuld met een mestoverschot).
Omdat 'Europa' zijn boeren toch
een bepaald inkomen wilde ga
randeren werden ze niet overge
laten aan de wereldmarkt, maar
besloten de EG-landen alles op
te kopen tegen vaste, hoge prij
zen. De zo ontstane overschotten
werden en worden met miljar
densubsidies op de werelmarkt
gedumpt tegen prijzen waarvoor
geen boer - ook niet in de Derde
Wereld - ze kan verbouwen.
De Amerikaanse wetenschap
per Susan George ziet dat als de
kern van de huidige voedselpro-
blematiek: de boerenstand heeft
zijn invloed op de prijs van de
landbouwprodukten verloren.
Die wordt bepaald door de niet-
producenten en daarmee hebben
de boeren feitelijk hun politieke
invloed verloren. Zelfs binnen de
EG begint de traditioneel zo
machtige 'groene lobby' aan in
vloed te verliezen, hoewel de Eu
ropese boer nog altijd tot de best
beschermde landbouwers ter
wereld behoort.
Een belangrijk verschil met de
EG - waar de prijzen kunstmatig
hoog worden gehouden - is dat
de regeringen in de ontwikke
lingslanden de landbouwprijzen
juist kunstmatig laag houden om
voedselrellen in de steden te
voorkomen. De lage prijzen had
den tot gevolg dat de boeren in
de ontwikkelingslanden alleen
nog voedsel voor eigen gebruik
gingen verbouwen en de rest van
de grond gingen gebruiken voor
exportproducten, die meer geld
opleveren. Elke twaalfde hectare
van de landbouwgrond in de ont
wikkelingslanden wordt tegen
woordig gebruikt voor export-
produkten. De voedselproduktie
is door de landbouwexporten in
de ontwikkelingslanden vaak
ook verdrongen naar de slechte
re gronden. Die leveren minder
op en zijn ook sneller uitgeput.
Deze 'exportgronden' gebruiken
voor voedselproduktie is nauwe
lijks mogelijk gezien de enorme
schuldenlasten waarmee de
meeste landen te kampen heb
ben. Het Internationaal Monetair
Fonds (IMF), waar de schulden
landen vrijwel altijd terechtko
men voor een regeling, eist strijk
en zet dat het land zijn export op
voert en bovendien zijn veelal
overgewaardeerde munteenheid
fors devalueert. Dat laatste mag
dan gunstig zijn voor de export -
die relatief goedkoper wordt -
maar maakt de importen duur
der. Ook de voedselimporten.
Bovendien is het opvoeren van
de export vaker eenvoudiger ge
zegd dan gedaan, zo hebben veel
ontwikkelinglanden het IMF al
vaak voor de voeten geworpen.
Zodra ze willen exporteren krij
gen ze te maken met de vele tol
muren die de rijke landen heb
ben opgeworpen voor hun pro-
dukten.
Betalen
Afbreken van de handelsbe
lemmeringen en het maken van
een echt vrije wereldmarkt is,
hoewel dat vaak wordt gezegd,
nauwelijks een oplossing. On
derzoek heeft uitgewezen dat ze
ker op langere termijn vooral de
voedselexporteurs ervan profite
ren. Vooral de EG en de VS dus,
die samen met 18 anderen lan
den samen driekwart van de
voedselexport voor hun reke
ning nemen. Bovendien is de
kans dat het gebeurt erg klein,
omdat het in eerste instantie
voor de Europese boerenstand
een doodsklap zou betekenen.
De boeren zouden plotseling
voor wereldmarktprijzen zou
moeten produceren. Die komen
dan weliswaar iets hoger te lig
gen dan de huidige, maar zijn te
laag om renderend te werken
voor naar schatting de helft van
de Europese boeren. En geen po
liticus die dat voor zijn rekening
wil nemen.
Iedereen is het er wel over eens
dat de huidige dumping van het
de voedseloverschotten door de
VS en de EG moet stoppen. Ook
met voedselhulp moet zuinig
worden omgesprongen: die moet
alleen worden gegeven in nood
situaties. Immers, ongerichte
voedselhulp is als het ware dum
ping in het kwadraat. Het bete
kent allemaal wel dat de EG en
de VS hun produkties moeten
beperken. Het Groenboek van
EG-landbouwcommissaris And-
riessen vormt een aanzet. Maar
of zijn plan om in een paar jaar
de overschotten te laten verdwij
nen het ook haalt, valt voorals
nog te betwijfelen. Het Duitse
verzet tegen verlaging van de
graanprijs is tekenend.
Het slechten van de tolmuren
voor landbouwprodukten uit
ontwikkelingslanden, om deze
zo wat hogere exportinkomsten
te geven, is een tweede punt. Het
zou betekenen dat ze hun schul
den wat gemakkelijker kunnen
afbetalen, zij het dat een versoe
peling de uitzichtloze afbetaling
van de schulden hoe dan ook no
dig is. Ook een iets grotere ex
port doorbreekt niet de vicieuze
cirkel waarbij een steeds groter
wordend deel van exportinkom
sten direct weer terug naar het
Westen vloeit als rente en aflos
sing. "Moeten we werkelijk onze
schulden aan de rijken afbetalen
voordat we onze hongerende be
volking te eten geven", vroeg de
voormalige president Nyerere
van Tanzania zich ooit af. Het
was niet alleen een vraag, maar
ook een constatering.
Honger in Afrika: een jongetje in het vluchtelingenkamp Korem
wacht met een blikje in een lange rij, slechts gekleed in jute van de
zakken waarin de noodhulp kwam. (foto gpd>
1
D
cc
te
d<
sl
tii
v<
m
d«
d
J<
it
g'
b;
g«
cl
b
C
h
ti
v<
w
s
ti
ti
lii
st
ki
bi
b.
ti>
ci
g<
P'
di
v;
tr
re
lil
b.
ti:
Honger hoeft niet, is het motto
van de actieweek die dit jaar
voor de tweede keer wordt ge
houden en zaterdag begint. Een
motto dat in schrille tegenstel
ling staat tot de feiten: anno 1986
balanceren 450 miljoen mensen
dagelijks op de grens tussen on
dervoeding en armoede, in het
jaar 2000 zijn dat er waarschijn
lijk 600 miljoen. Elke dag weer
sterven er 100.000 mensen aan
honger en ondervoeding, van
wie 40.000 kinderen. En toch is
honger geen 'natuurlijk gege
ven', maar een ramp die de
mensheid zelf veroorzaakt.
door
Sjaak Smakman
Voldoende voedsel verbouwen
voor de eigen mensen is een stre
ven dat dateert uit de oudheid.
Niet voor niets, want wie afhan
kelijk is van voedselimporten
verliest daarmee een deel van
zijn zelfstandigheid. Toen bij
voorbeeld India en Pakistan in
1965 slaags raakten, duurde het
conflict maar heel kort. Niet al
leen omdat beide landen maar
voor twee weken munitie in huis
hadden, maar ook omdat de
voedselhulp uit het buitenland
direct werd stopgezet.
De meeste landen lukt het re
delijk om in de eigen behoefte te
voorzien, getuige het feit dat de
wereldhandel in voedsel (uitge
drukt in geld) nog geen zesde
deel is van de totale produktie.
Maar er zit wel een addertje on
der het gras. Want wie voedsel
wil kopen moet daarvoor wel
geld hebben, en dat is de reden
waarom juist de armste landen -
waar tweederde van de wereld
bevolking woont - nauwelijks
een aandeel in de voedselhandel
hebben. De Europese Gemeen
schap en de Verenigde Staten
zijn (ook) op de voedselmarkt de
giganten. Samen zijn ze goed
voor 40 procent van de totale
voedselexport en samen met de
Sowjet-Unie en Japan zijn ze ook
goed voor 40 procent van de tota
le voedselimporten.
Beslag
Toch is de invloed van de we
reldmarkt op de ontwikkelings
landen gigantisch. De hoeveelhe
den mogen niet overweldigend
groot zijn, als percentage van de
eigen voedselproduktie werden
de voedselimporten in zowel
Afrika als Latijns-Amerika de af
gelopen 20 jaar twee keer zo
groot. Respectievelijk een zeven
de en een vijfde deel van de ge
consumeerde tarwe, maïs, sorg
hum, haver en rogge betrekken
deze continenten tegenwoordig
op de wereldmarkt. Het gaat dan
- met name in Afrika - om landen
die zelf weinig hebben aan te bie
den op de wereldmarkt. Indus
trie is er niet, zodat tropisch fruit,
cacao, vis, suiker, veevoer en (bo
venal) koffie het leeuwedeel van
het aanbod uitmaken.
Die exportprodukten kosten
veel grond. De Vrije Universiteit
van Amsterdam heeft uitgere
kend dat- er 3 miljoen hectare
landbouwgrond buiten onze
grenzen in gebruik is om alleen
al de Nederlandse veestapel te
voeren. Voor de gewone voedsel
produktie 'beschikt' Nederland
over nog eens 2 miljoen hectare
in het buitenland.
Opmerkelijk is ook dat wie de
cijfers op een rijtje zet, kan con
stateren dat de industrielanden
een netto-importeur van voedsel
zijn. Ondanks de gigantische
voedsel- en zuivelexporten halen
de EG en de VS meer voedsel uit
de ontwikkelingslanden dan ze
eraan verkopen en geven. Waar
bij dan wel de aantekening dat
die importen veelal bestaan uit
Blijvende zorg
gevraagd bij
totaalweigeren
Mevrouw G. H. de Bruijn-Ta-
len uit Hoorn en mevrouw G. A.
Postema-van der Laan uit Groo
tebroek hebben de gereformeer
de synode - deze week in Lunte-
ren bijeen - een initiatiefvoorstel
voorgelegd betreffende de zorg
voor totaalweigeraars. (Totaal-
weigeraars gaan niet in militaire
of vervangende dienst en weige
ren ook een beroep te doen op de
wet Gewetensbezwaren).
"Degenen die menen dat van
wege hun geweten of geloof voor
hen geen andere weg mogelijk is
dan totaalweigeren, moeten
steeds kunnen rekenen op de
blijvende gemeenschap met en
pastorale zorg van onze kerk",
zeggen de twee synodeleden in
hun toelichting. Zij hebben in
plaatselijke kerken een zekere
verlegenheid met betrekking tot
totaalweigeraars waargenomen.
De synode moet de plaatselijke
kerken wijzen op hun pastorale
taak in deze. De dames De Bruijn
en Postema willen ook een
schriftelijke handreiking die ge
meenteleden helpt bij gesprek
ken over dit vraagstuk.
Twee studentenpastores uit
Enschede vroegen de synode in
februari, aandacht te besteden
aan de situatie van totaalweige
raars, dit naar aanleiding van het
feit dat een lid van de studenten
parochie (gereformeerd) tot to
taalweigering had besloten. De
synode is in maart - by de be
spreking van het tweejaarlijkse
rapport van haar commissie voor
de geestelijke verzorging bij zee-,
land- en luchtmacht - niet op dit
verzoek ingegaan.
- Ouderlingen en diakenen in
de Gereformeerde Kerken blij
ven verplicht schriftelijk (via het
'ondertekeningsformulier') in te
stemmen met de belijdenis van
hun kerk. Dat kan niet monde
ling. Daarnaast wil de synode,
dat de manier van instemming
met het belijden van de kerk zo
spoedig mogelijk in het kader
van 'Samen op weg' (met de her
vormden) wordt bestudeerd.
In de synode werden gisteren
brieven van kerkeraden en clas
ses (regionale vergaderingen) be
sproken met bezwaren tegen de
tekst van het formulier en de ver
plichte ondertekening daarvan.
Die bezwaren waren: bijbel en
belijdenis worden op één lijn ge
steld, de historische geschriften
vormen het eindpunt van het be
lijden en de ondertekening is te
zeer een juridische akte. In een
aantal gemeenten is de onderte
kening van het formulier dan
ook in onbruik geraakt.
Een commissie stelde de syno
de voor, ook mondelinge instem
ming mogelijk te maken. De sy
node meende echter, dat dit de
bezwaren niet zou oplossen en
stemde daarom met ruime meer
derheid voor een tegenvoorstel
om dit punt in het kader van 'Sa
men op weg' op te pakken. (Her
vormde ouderlingen en diake
nen zyn niet verplicht tot schrif
telijke instemming met de belij
denis).
In de synode werd gisteren de
betekenis van de belijdenis nog
eens onderstreept. Algemeen
was de gedachte, dat de onderte
kening een bevestiging is van de
kerkelijke traditie waaruit de
ambtsdrager komt, én een belof
te om zich in het spoor van het
voorgeslacht te willen bewegen.
- Het gereformeerde synode-
bestuur ('breed moderamen') zal
de plaatselijke kerken opwekken
om maandag 16 juni te maken tot
'dag van gebed en vasten' voor
het einde van het apartheidsbe
wind in Zuid-Afrika. Dan is het
precies tien jaar geleden dat bij
de opstand in Soweto honderden
zwarte mensen werden gedood.
Met dit verzoek geeft het syno-
debestuur gehoor aan een op
roep van de Raad van Kerken in
Nederland. Die deed zijn oproep
na de raadpleging van de Wereld
raad over de Zuidafrikaanse
apartheid, vorig jaar december in
Harare (Zimbabwe).
Twee procent. Hervormde
gemeenten hebben vorig jaar bij
na een miljoen gulden bijeenge
bracht voor ontwikkelingssa
menwerking. Hiermee gaven zij
gehoor aan de oproep van de sy
node om 2 procent van de plaat
selijke begroting voor dit doel te
bestemmen. De opbrengst
(f 100.000 meer dan in 1984) komt
uit 508 van de 1355 hervormde
gemeenten, 45 meer dan in 1984.
Bezoek. Een delegatie van de
Hervormde Kerk van Equato
riaal Guinee (West-Afrika) zal
van 15 april tot 7 mei in Neder
land zijn. De vier zullen voorna
melijk kerkelijke gemeenten in
Overijssel bezoeken, maar er is
ook tijd voor toeristische uitstap
jes.
N HAAG - Na min of meer suc-
volle Dagen van Nationaal Pro-
in '84 en '85, staan de vakbon-
i in Chili voor een moeilijke be-
sing. Moeten ze dit jaar een na-
ïale staking afkondigen of is het
standiger dit radikale middel
I even achter de hand te hou-
i?
van Veen
Er staat veel op het spel. Een
lislukte algemene staking zal on-
etwijfeld een enorme slag toe-
rengen aan de volksbeweging te
en de militaire junta van Pino-
het. Een geslaagde staking zal het
ewind-Pinochet verder ondermij-
en en aan het wankelen brengen.
Het blijft intussen onrustig in
!hili. Onlangs ontploften er in de
oofdstad Santiago meer dan twin-
ig bommen en kwam het tot ge-
echten tussen politie en betogers.
>e meerderheid van het Chileense
olk eist een zo spoedig mogelijke
ïrugkeer naar de democratie.
Anders dan 'Baby' Doe Duvalier
n Ferdinand Marcos denkt Pino-
het er echter vooralsnog niet aan
m op te stappen. In de grondwet
an 1980 heeft hij bepaald dat er
as in 1989 presidentsverkiezingen
lillen komen en hij is beslist niet
an plan om van die datum af te
De vakbonden nemen in de
olksbeweging tegen de dictatuur
en sleutelpostie in. Doordat zij al-
jd goed georganiseerd en actief
ijn gebleven zijn ze, in tegenstel-
ng tot de politieke partijen, in
taat een groot deel van de bevol
ing tegen Pinochet op de been te
rengen.
Bovendien heeft een groot aantal
onden zich aangesloten bij het ac
eplatform CNT (Commando Na-
ional de Trabajadores), waardoor
ij hun acties beter op elkaar kun-
en afstemmen en hun krachten
unnen bundelen.
Bij de vakbonden ligt het accent
p het voeren van een tegen de jun-
i gerichte politiek, omdat de mo-
elijkheden tot het ondernemen
an vakbondsactiviteiten zeer be-
erkt zijn door de regering. Boven-
ien is de betrokkenheid van de
akbeweging bij de politiek een
•aditie die reeds stamt van vóór de
^gering Allende.
Er werden toen allerlei partypo-
tieke spelletjes binnen de vak-
onden gespeeld, wat de democra-
sche besluitvorming niet ten goe-
e kwam. Daarom ook is er nu al
en uitgebreide discussie binnen
e vakbeweging gaande over het
oorkomen van zulke toestanden
Is Pinochet straks het veld heeft
Geen visum
Het bezoek van een delegatie
van de Nederlandse Raad van
Kerken aan Namibië (door Zuid-
Afrika bezet) gaat niet door. De
leden kregen van de Zuidafri
kaanse ambassade in Den Haag
geen visum. De ambassade ver
langde van de raad onder meer,
dat hij zich zou distantiëren van
het standpunt van de Wereldraad
van Kerken inzake Namibië en
van het geweld van de bevrij
dingsbeweging Swapo.
De Raad van Kerken weigerde
aan de voorwaarden van de am
bassade te voldoen. Secretaris
ds. W. R. van der Zee heeft minis
ter Van den Broek van buiten
landse zaken op de hoogte ge
steld van de met de Zuidafri
kaanse ambassade gevoerde cor
respondentie.
Rome-reis. Bij Kok in Kam
pen zal deze maand een boek
verschijnen met opstellen over
het recente bezoek van een her
vormd-gereformeerd-lutherse
delegatie uit Nederland aan het
Vaticaan. De zes schrijvers be
hoorden tot deze groep: dr. C. P.
van Andel, ds. R. van de Beid, dr.
H. Kouwenhoven, ds. H. Eikel
boom, ds. L. W. van Reijendam-
Beek en ds. W. Bleij.
Vakbondsmensen die banden
ebben met de Allianza Democra-
ca (AD), het politieke platform
an de christendemocraten, of met
e MDP (Movimiento Democratico
'opular), de linkse politieke stro-
ling waarin de communisten de
oventoon voeren, zien liever de
Destand van voor 1973 terugkeren.
Toen hadden namelijk de chris-
sndemocratische en de commu-
istische partijen de grootste in-
loed in de vakbeweging. De mees-
e stemmen gaan nu echter op voor
en vakbeweging die strikt ge-
cheiden wordt van politieke par
ijen, om ze zo democratisch moge-
jk te laten functioneren.
Belangrijkste man binnen de
•akbeweging is Rodolfo Seguel,
•oorzitter van het Vakverbond van
Coperarbeiders (CTC) en voorzit-
er van het actieplatform CNT. Dit
ilatform is in juni 1984 opgericht
ils poging eenheid te scheppen in
le verdeelde oppositie.
Dat dat redelijk gelukt is, was te
ien aan de Dagen van Nationaal
protest in 1984 en 1985, die voor
iet grootste gedeelte door de CNT
;eorganiseerd waren.
Aanvankelijk was naast de ge-
natigde CTC, het vakverbond van
>articuliere werknemers CEPCH
:n de twee militantere vakcentra-
es FUT en CNS (ook wel Coordi-
ladora genoemd) ook de gematig-
le christendemocratische centrale
JDT bij het actieplatform aange
goten.
Deze laatste centrale vond de
:NT echter te extreem worden en
is vorig jaar een eigen platform be
gonnen, de Central Democratica
de Trabajadores (CDT). Boze ton
gen beweren dat ze daartoe zijn ge
dwongen door de Amerikaanse
bonden, die de UDT financieel
steunen. De CDT ziet niet veel heil
in de plannen voor een nationale
Rodolfo Seguel: nieuw gezi
binnen Chileense vakbeweging.
(foto c
Zestig. Vandaag viert oud
bisschop Bluyssen van Den
Bosch in alle stilte zyn 60ste ver
jaardag. Sinds maart 1984 woont
hij in het klooster 'Mariënburg'
in Brabants hoofdstad.
Hervormde Kerk: aangeno
men naar Nagele-Tollebeek
(Noord-Oost-Polder) kandidaat
C. G. Graafland Gouda. Gerefor
meerde Kerken: aangenomen de
benoeming tot pastoraal mede
werker te Tienhoven (U.) F. van
der Louw Capelle aan de IJssel.
Gereformeerde Kerken Vrijge
maakt: beroepen te Zuidwolde-
Koekange (Dr.) J. Jansen Lop-
persum; bedankt voor Almere-
Zeewolde R. ter Beek Nijmegen.
Lisse. Ds. A. M. den Boer, ge
komen van Sioux Center in de
Verenigde Staten, hoopt op dins
dag 29 april om half 8 intrede te
doen in de gereformeerde ge
meente van Lisse.
Leiden. Morgenavond om 8
uur houdt de heer W. J. Ouwe-
neel uit De Bilt in de Lokhorst-
kerk aan de Pieterskerkstraat in
Leiden zijn laatste lezing in een
serie van vier. Ditmaal is zyn on
derwerp: 'Hebben de christenen
nog toekomst?'
Handel op zondag. Vandaag
staking, maar zal een definitief oor
deel laten afhangen van de omstan
digheden die er dan gelden.
Charisma
Rodolfo Seguel is een nieuw ge
zicht in de Chileense vakbeweging,
maar zyn ster is snel gestegen. In
februari 1984 werd hij gekozen tot
voorzitter van de CTC (koperarbei
ders) en door de grote invloed van
die vakcentrale werd hij dat ook
van de CNT (actieplatform).
Hij is een man met charisma en
leiderscapaciteiten en zegt een be
wonderaar te zijn van Gandhi,
King en Lech Walesa, waar hij door
de internationale pers vaak mee
vergleken wordt. Óp zijn kantoor
hangt een poster van Solidarnosc,
terwijl hij ook beweert dat de om
standigheden waaronder CNT en
Solidarnosc moeten werken de
zelfde zyn.
Mede door zyn lidmaatschap van
de AD (Democratische Aliantie)
staat Seguel bekend als gematigd
man en de hele CNT krijgt door
hem een minder extremistisch
aanzien. Dit heeft voor belangrijke
contacten gezorgd, zoals met de
katholieke kerk, nog een belangrij
ke macht in Chili.
Verenigde Staten
Het ziet er zelfs naar uit dat er
officieel contact zal komen met de
Verenigde Staten. De nieuwe Ame
rikaanse ambassadeur in Santiago,
Harry Barnes, heeft veel interesse
getoond voor de oppositie in Chili.
Hij heeft al contacten met de ka
tholieke kerk en de AD en is zeer
positief over de christendemocrati
sche oppositie.
In Chili wordt dit als een een be
langrijke ontwikkeling gezien, om
dat de val van Duvalier en Marcos
ook gepaard ging met het toene
men van Amerika's interesse vooi
de oppositie.
Een woordvoerder van de junta
reageerde dan ook negatief op d€
toenaderingspogingen van de am
bassadeur: "Via Barnes wordt hel
marxistisch vergif in Chili ver
spreid".
Pinochet en zijn junta zijn abso
luut niet bereid om met de opposi
tie te praten. Elke oppositie wordl
door hen steevast 'marxistisch' ge
noemd, zelfs de christendemocra
ten worden afgeschilderd als
'agenten van de Sovjet Unie'.
Rodolfo Seguel en andere voor
mannen van de CNT kondiger
steeds weer hun meest radikah
middel, de nationale staking, aan
Maar de kans op mislukking heef
hen tot nu toe ervan weerhouden.
Teveel faktoren zijn nog té onze
ker. Wat zal bijvoorbeeld de grot<
centrale van boerenvakbonder
doen? Zal de CDT meegaan met d<
staking? Het staat in ieder geva
vast dat Pinochet het moeilijk gaa
krygen als het zover is.
kreeg de Britse minister van bin
nenlandse zaken, Douglas Hurd,
bezoek van drie hoge kerkelijke
leiders. Zij overhandigden hem
een petitie (met 800.000 handte
keningen) met protest tegen de
voorgenomen intrekking van de
wet op de zondagsheiliging. In
trekking zou betekenen dat de
commercie op zondag z'n gang
kan gaan.
Volgende week zal het Lager
huis zich in tweede lezing over
intrekking moeten uitspreken.
Zeventig afgevaardigden van de
Conservatieven hebben al laten
weten tegen intrekking te zullen
stemmen.
