PORT
'Van nu af aan
blijf ik gokken'
Medaillekans vrijwel verkeken
Jannes van der Wal 'ontspoord'
Goud voor
'Leids'
schaatsduo
Nieuwe lef Van der Poel beloond
Vriesekoop met Oranje niet in vorm op EK tafeltennis
Lerby naar Monaco
MAANDAG 7 APRIL 1986
PAGINA 13
BIJLAGE LEIDSCH DAGBLAD
CHAMONIX (GPD) - De sensatie
bij het wereldkampioenschap
short-track zat aan het slot. Na een
voor Nederland teleurstellend in
dividueel toernooi gaf niemand
nog een cent voor de kansen van
de vooraf als favoriet getipte man
nen-estafetteploeg. De vrouwen-
formatie zette in de afsluitende
koppelkoers de onafzienbare reeks
valpartijen voort en dankte de nog
net behaalde bronzen medaille
slechts aan het feit dat maar drie
landen over een volwaardige esta
fetteploeg beschikten. De mannen-
ploeg ging de finale zonder veel
zelfvertrouwen in. Menno Boels-
ma, de meest ervaren man, lag met
griep in bed en de individuele ver
richtingen gaven weinig reden tot
optimisme. In de finale bleek ech
ter juist invaller Jaco Mos de drij
vende kracht die Oranje opstuwde
naar het goud.
Mos zette na 30 van de 45 ronden
de demarrage in nadat Japan door
een mislukte aflossing de aanslui
ting had verloren. Canada werd
door het elkaar perfect aflossende
kwartet (Charles Veldhoven uit
Oegstgeest, Peter van de Velde uit
Zoeterwoude, Jeroen Otteren Jaco
Mos) binnen drie ronden op een
kwart baan gereden. De titel in de
nieuwe wereldrecordtijd van
7.33,09, liefst 11 sec onder het vori
ge record van een Delfts clubteam,
toonde aan dat Nederland zich in
de breedte tot het sterkste short-
trackland ter wereld heeft ontwik
keld.
In Chamonix maakte short-track
de olympische pretenties volledig
waar. Het is de meeste kinderziek
tes ontgroeid en niets lijkt na de
olympische demonstratie in 1988
officiële erkenning in de weg te
staan.
Over de hele linie lag het presta
tieniveau in vergelijking met vorig
jaar in Amsterdam een stuk hoger.
Was het toen een Japans onderons
je, ditmaal werden de vier titels
over evenzoveel landen verdeeld
Alleen Tatsuyoshi Ishihara wist dc
mannentitel voor de Aziaten te be
houden. De Amerikaanse Bonnie
Blair en de Canadese en Neder
landse estafetteploegen ontnamen
de Japanners drie wereldtitels.
MEERBEKE (GPD) - Verketterd en bejubeld in één wed
strijd. Adrie van der Poel bracht gisteren tijdens de Ronde
van Vlaanderen zijn ploegleider Jan Raas eerst tot razernij
en vervolgens tot uitzinnige vreugde. Boosheid vanwege
zijn op het oog bijna ongeinteresseerde opstelling tijdens
die tocht door het Vlaamse heuvellandschap, maar extase
toen hij in de uiterst boeiende finale met een ijzingwek
kende kalmte de Belgische koninginneklassieker op zijn
naam schreef.
Tussen Sint Niklaas en Meerbeke
stond gisteren een nieuwe Van der
Poel op. De nerveuze twijfelaar
van voorheen blijkt te zijn veran
derd in een zelfverzekerde kop
man, die durll te wagen en daar
door ook te winnen. „Ik heb vijf
jaar lang het vuile werk opgeknapt
en wilde in iedere wedstrijd mijn
prijsje rijden. Maar ik ben er achter
gekomen dat dat te weinig ople
vert. Daarom heb ik vandaag be-
ZEG MAAR O H
TEGEN
KAMSTEEG
OCCASION
keus uit 200 occasions
GRONINGEN (GPD) - Op het
zelfde moment, dat John van
den Borst op reglementaire wij
ze twee punten kreeg toegewe
zen in het Nederlands kam
pioenschap dammen, schrok
zijn weggebleven tegenstander
Jannes van der Wal wakker. Hij
was echter ver verwijderd van
Utrecht, waar hij had moeten
zijn. Jannes vertoefde in een
coupé van de stoptrein Zwolle-
Groningen en kwam toen net
voor de tweede keer die ochtend
in de Overijsselse hoofdstad
aan. Het was de Groninger dam
mer helemaal ontgaan, dat hij
het traject anderhalf keer had
afgelegd, want hij was te ver in
dromenland doorgedrongen na
een nacht vol vertier.
Hoe Jannes in de stoptrein
Groningen-Zwolle terecht
kwam, terwijl hij in Utrecht
moest zijn? „Nou, ik was tijdig
op het station in Groningen en
toen stond de stoptrein er al,
terwijl de andere trein nog
moest komen", legt hij uit. „Ik
koos daarom voor de stoptrein
en wilde in Zwolle overstappen.
Dat bleek helaas niet zo ver
standig. Nee, de conducteur
heeft me niet gewekt en daar
had ik eerlijk gezegd wel op ge
rekend. Zo'n conducteur snapt
toch ook wel, dat mensen niet
voor hun plezier een paar keer
tussen Zwolle en Groningen
heen- en weerreizen?"
Jannes van der Wal was naar
Utrecht afgereisd met de bedoe
ling om net zo'n snelle remise te
maken als een dag eerder tegen
Clerc, die zaterdag kampioen
werd. „Dat was voor zowel Van
den Borst als mij voldoende om
ons te kwalificeren voor de we
reldkampioenschappen. Ik was
die nacht dan ook helemaal niet
naar bed geweest. Trouwens, ik
heb de hele week niet geslapen,
behalve dan tijdens de treinrei
zen van en naar Utrecht".
„Ik had eigenlijk helemaal
geen zin om aan die Nederland
se kampioenschappen deel te
nemen. Die waren poepslecht
georganiseerd, maar bovendien
viel er voor ons niets te verdie
nen. De bond wist dat we toch
wel zouden spelen, omdat we
ons anders niet voor de WK kon
den kwalificeren. Dat was pure
chantage. Ik deed met tegenzin
mee en ging 's avonds dan ook
zo snel mogelijk naar Gronin
gen om lekker wat te bridgen in
de kroeg".
Door zijn verliespartij moet
hij tegen Vermin een herkamp
spelen voor een plaats op de
WK, die in november in Gronin
gen wordt gehouden. De Gro
ninger organisatie had er volle
dig op gerekend dat Jannes als
plaatselijke publiekstrekker
het toernooi tot een succes kon
maken. „De WK-organisatie
heeft het in feite aan fcichzelf te
wijten", zegt Jannes kortaf.
„Die mensen hadden kunnen
beinvloeden dat wij onder an
dere omstandigheden hadden
kunnen spelen in Utrecht. Ik
heb alleen maar aan het NK
meegedaan, omdat ik wist van
het WK in Groningen, Anders
had ik dit kampioenschap echt
laten schieten. Dan maar geen
WK. Maar nu het in Groningen
zou komen, wilde ik wel graag
meedoen. Dat neemt niet weg,
dat ik gedesinteresseerd het
toernooi heb afgewerkt en die
desinteresse heeft er jammer ge
noeg toé geleid dat ik me versla
pen heb".
Van der Wal weet nog niet of
hij de tweekamp over twee par
tijen tegen Vermin wel speelt.
Vermin heeft aan twee remises
voldoende om zich te kwalifice
ren. „In het verleden heb ik net
zoveel remises als overwinnin
gen tegen hem bereikt en nog
nooit heb ik van hem verloren",
zegt Jannes, „maar als hij puur
op twee remises speelt, dan
wordt het heel moeilijk. Nee,
niet hopeloos, maar ik heb er op
dit moment gewoon geen zin
in".
wust de gok genomen en dat wil ik
in de toekomst zo blijven doen",
vertelde de dolgelukkige Van der
Poel.
De mooiste klassiekerzege uit
zijn carrière bewees het gelijk van
zijn bewuste gedaanteverwisse
ling. Terwijl de ijverige Panasonic-
ploeg van Peter Post op het beslis
sende moment volkomen faalde,
ontwaakte de winnaar in Van der
Poel. Hij reageerde met een splij
tende demarrage op een aanval van
dè klassiekerspecialist van dit mo
ment: Sean Kelly, en de bonkige
Belg Flip van den Brande. Ge
drieën sloten ze aan bij de soleren
de Canadees Steve Bauer en in een
adembenemende eindsprint ver
sloeg de Brabander Kelly.
„In verloren positie zitten en dan
toch nog winnen", schudde Jan
Raas zijn hoofd. „Want we waren
natuurlijk verslagen, toen een kop
groep van tien man weg was zon
der iemand van ons erbij". Een
vluchtgroep, die gedomineerd
werd door de Post-brigade met
Eric Vanderaerden, Eddy Planc-
kaert en de onvermoeibare Johan
van der Velde. Een trio dat de ont
snapping moest kunnen dragen en
er ongetwijfeld de volle winst uit
kon halen.
Misrekening
Daar leek het theoretisch op,
maar een tactische misrekening
werd de onverslaanbare brigade fa
taal. Uit de kopgroep, die onder
impuls van Vanderaerden op de
Koppenberg was ontstaan, sprong
Eddy Planckaert weg. Vertrou
wend op zijn grootse vorm van de
laatste weken, wilde hij het niet op
een eindsprint laten aankomen. Hij
kreeg de beresterke Bauer mee, die
al snel ontdekte dat hij meer
kracht bezat dan Planckaert en
daardoor zelf weer overmoedig
werd. Op de verraderlijke Muur
van Geraardsbergen reed hij zijn
Belgische metgezel volledig uit de
wielen.
„Voor mij was het werkelijk als
of ik tegen een muur aanreed. Ik
stond gewoon stil", beschreef
Planckaert dat moment. Het toon
de wederom aan dat hij een zware
wedstrijd van meer dan 220 km be
slist niet aan kan en Peter Post zal
PRAAG (GPD) - Twee Roemeense
dreumessen hebben de Nederland
se vrouwen gisteren bij het EK-ta-
feltennis in Praag ontmaskerd.
Waar na de zaterdagavond behaal
de winst op West-Duitsland, spe
lend met de zwaar bewaakte Olga
Nemes, nog feestvreugde heerste,
drukten de Balkan-pubers Alboiu
en Badescu Oranje de deksel op de
neus. De 3-1-nederlaag reduceer
den de medaillekansen voor het
team van coach Gerard Bakker
aanzienlijk, ook na de uiterst moei
zaam tot stand gekomen 3-1-over-
winning op Zweden. Alleen winst
op heersend Europees kampioen
Rusland kan de Nederlandse vrou
wen nog naar het laatste kwartet
loodsen.
De mannenploeg van Jan Vlieg
werd reeds in de tweede EK-wed-
strijd het uitzicht op promotie naar
de A-poule vrijwel ontnomen.
Evenals bij het wereldkampioen
schap vorig jaar was België de gro
te boosdoener. Sinds dat land ex-
Oranje-coach Milan Stencel in
dienst heeft genomen, is er van Ne
derland niet meer verloren. De
winnende Joegoslaaf, bij het vori
ge EK door de NTTB afgeserveerd,
sloeg de afgang van de equipe van
Jan Vlieg (1-5) handenwrijvend ga
de.
Het gedrag van Gerard Bakker
bij de interland tegen Roemenië
had een ietwat ander karakter. In
de openingspartij Vriesekoop-Al-
boiu was aan de houding van de
Leidenaar te merken dat hij niet
content was met het spel van zijn
pupil, die inderdaad de grootste
moeite had de Roemeense van zich
af te schudden. Alboiu is de oppo-
nente van Vriesekoop in de tweede
ronde van het individuele toernooi,
„maar als ze zo speelt, mag ze wel
oppassen dat ze er niet meteen
wordt uitgeknikkerd", heeft Bak
ker weinig vertrouwen in de Euro
pees kampioene van 1980.
Verbijsterend
Het verlies van het dubbelspel -
op dat onderdeel is tijdens het trai
ningskamp in Hazerswoude inten-
tief getraind - bleek naderhand
doorslaggevend voor de 3-1 neder
laag. Dat het Oranje-duo Vriese-
koop/Kloppenburg de felicitaties
moest overbrengen aan de tegen
stander, was even onverwacht als
verbijsterend. Na de eerste game
met 21-19 te hebben gewonnen,
leek een tweede Nederlandse zege
bij 20-17 binnen bereik. De veilige
marge bleek voor het toch gerouti
neerde koppel niet toereikend.
Een tandenknarsende Gerard
Bakker zag tot zijn grote woede de
winst ontglippen. „En toen wist ik
dat het gebeurd was", aldus de
coach. „Die Roemeense meiden
kregen een opsteker van jewelste,
want zij kwamen uit verloren posi
tie terug. Maar als je zo speelt ver
dien je ook niet te winnen. Het lijkt
mij uitgesloten dat we nog een me
daille winnen, vooral gezien de
vorm waarin Bettine verkeert".
Daarvan had de 24-jarige Hazers-
woudse een dag eerder het bewijs
geleverd. Kansloos werd Vriese
koop in het duel met de Westduit
sers geveegd door Olga Nemes.
Daarmee draaide de ex-Roemeen-
se, in 1983 naar het Westen ge
vlucht, de rollen om, want bij de
Top-12 in Zweden was Vriesekoop
op haar beurt over Nemes heenge-
walst.
Niet veilig
Tot één dag voor de aanvang van
het EK was het onzeker dat Olga
Nemes überhaupt in Tsjechoslo-
wakije zou optreden. De Westduit
sers wilden zwart op wit van de au
toriteiten de toezegging, dat Ne
mes zonder problemen in Praag
zou mogen rondlopen. Na tussen
komst van de ambassade werd op
het laatste ogenblik aan die wens
voldaan, wat overigens niet in
houdt dat Nemes deze week 'veilig'
is in Praag. Roemenië en Tsjecho-
slowakjje hebben een omvangrijk
uitleveringsverdrag, die het 'terug
sturen' van Nemes wettelijk moge
lijk maakt.
Daarom ook wordt de prof uit
Saarbrücken 24 uur per dag nauw
lettend in de gaten gehouden door
de Westduitse teamchef Schöler,
een ex-wereldkampioen tafelten
nis met verdedigen als specialiteit
Indien Nemes wordt 'gekid
napt' zal de Nederlandse ploeg in
elk geval een ferm protest laten ho
ren. „We trekken ons dan gewoon
terug", waarschuwt Gerard Bak
ker alvast.
Bettine Vriesekoop had niet op
de aanwezigheid van Olga Nemes,
de favoriete voor de Europese titel,
gerekend. Indien beide speelsters
doordringen tot de halve eind
strijd, komt het illustere duo elkaar
wederom tegen. Het verlies in de
zaterdag met 3-2 door Orapje ge
wonnen interland (Miijam Klop
penburg Sloeg het beslissende
punt) deerde Vriesekoop nauwe
lijks: „Want als je Europees kam
pioen wilt worden, moetje gewoon
goed spelen. Het ging nu niet best,
MONACO (SID) - Sören Lerby
gaat de komende drie jaar voor AS
Monaco spelen. De Deense inter
national van Bayern München te
kende gisteren het contract bij de
Franse bekerwinnaar.
Lerby, die voor zijn Bayern-tijd
jaren voor Ajax uitkwam, koos
voor Monaco vanwege het gunsti
ge belastingklimaat. Hoewel
Bayern driftig met de geldbuidel
zwaaide om zijn aanvoerder te be
houden („We hebben financiële
hoogstandjes gemaakt", aldus ma
nager Höness), liet hij zich niet
meer ompraten.
maar dat kan straks wel weer an
ders zijn".
Tegen Zweden herstelde Vriese
koop zich enigszins van de slechte
beurten tegen Alboiu en Nemes.
Zowat in haar eentje graaide zij de
3-1-winst (zeges op Eliasson en
Svensson) bijeen, omdat Mirjam
Kloppenburg het spoor bijster
was. De Lichtenvoordse raakte zo
ontdaan door de reeks missers, dat
zij in het dubbelspel in tranen uit
barstte. Vriesekoop trok haar even
wel en zodoende Nederland over
de streep, want degradtie werd in
elk geval vermeden.
In stijl
De Nederlandse mannen open
den het Europees kampioenschap
in stijl. Evenals in voorgaande eve
nementen kon de belofte niet wor
den ingelost. Coach Vlieg achtte
zijn ploeg kansrijk voor promotie
naar de hoogste categorie. Daar
mee blies de Groninger zeker niet
te hoog van de (Martini)-toreq,
want de indeling was niet ongun
stig voor Nederland. In de tweede
wedstrijd ging het juist tegen Bel
gië weer mis, terwijl coach Vlieg
op papier de beschikking heeft
over betere tafeltennissers. Ze
moesten het echter op het mentale
vlak afleggen tegen de fanatieke
Belgen, die onder Milan Stencel
progressie hebben gemaakt. Gela
ten onderging de Orapje-equipe de
wel geflatteerde 1-5-nederlaag
(Rob Turk en de geboeders Van
Spanje hadden winst in handen).
Daarmee werd de ploeg vrijwel uit
geschakeld voor de promotie ge
vende tweede plaats. Een afgang,
realiseerden de falende Oranje
mannen zich na twee dagen ping
pong in Praag.
De overwinningen op de re
creanten van de Far-Oer eillanden
(5-0), Wales (5-2) en Spanje (5-0)
konden de teleurstelling over de
Belgische deceptie niet wegspoe
len. Alleen bij winst op het sterke
Engeland breekt alsnog een Praag
se lente aan.
ROB ONDERWATER
Typisch Engels. West Tip, het paard dat met de 22-jarige Richard
Dunwoody op zijn rug zaterdag de wereldberoemde Grand National
in Aintree (bij Liverpool) won, wordt bij zijn thuiskomst opgewacht
doorzijn vaste verzorger. Naar goed Brits gebruik biedt de staljongen
het paard een kopje thee aan. Dat mag ook wel want West Tip i
diende met zijn zege zo'n 230.000 gulden (foto ap>
Tweemaal Raas
MEERBEKE (GPD) - Vorig jaar
begon de Kwantum-formatie pas
prestaties te leveren toen Jan Raas
plaats nam achter het stuur van de
ploegleiderswagen. Dat verras
singseffect is kennelijk uitgewerkt,
want gisteren zat er een Jan Raas
extra in de materiaalwagen die het
peloton volgde tijdens de Ronde
van Vlaanderen.
Naast de ploegleider had een be
stuurslid van de Stichting Kwan
tum Wielersport plaatsgenomen,
die dezelfde naam heeft als de
ploegleider. Als het met één Jan
Raas niet lukt dan moet het maar
met twee", zei Jan Raas, de ploeg
leider, die de Belgische amateur
Ronny Vlassaks aantrok.
zich dan ook wel twee keer beden
ken voordat hij de rappe sprinter
nog eens zo'n kans gunt.
Want het verprutste meteen ook
de mogelijkheden van de rest van
de formatie, die te gretig het com
mando had willen voeren en daar
voor later de tol betaalde. Net als
Bauer, de nummer twee van de
Olympische wegwedstrijd van Los
Angeles, die over de Muur van Ger
aardsbergen de wind pal in zijn ge
zicht kreeg. „Met zijwind hou ik
een kans op de overwinning. Nu
was er geen beginnen aan", zei de
Canadees.
Overmoed
Van der Poel voerde het optre
den van de formatie van Post en
ook dat van Steve Bauer terug tot
overmoedigheid. „Bauer heeft te
veel zelfvertrouwen, want je moet
in deze koers niet te vroeg aanval
len. Zeker niet in je eentje", zei de
Brabander. En over de ploeg-Post:
„Als je overal maar de beste wil
zijn, zullen bepaalde renners toch
gauw leeg gereden zijn. Dat vind ik
het sterkste punt van Jan Raas: hij
heeft ons niet opgejaagd". Raas:
„Zij hebben het niet aan me ge
merkt dat ik nerveus werd, maar
het voordeel was vooral dat we
door niemand werden opgejaagd.
Met vijf Nederlandse ploegen was
er niet zoveel aandacht voor ons in
de pers".
Zonder druk van buiten en hele
maal ontspannen kon Van der Poel
naar het klassieke seizoen toewer
ken. Hij trainde na elke koers dage
lijks 150 km bij. „Ik was heel goed
voorbereid en dat heb ik ook tegen
Raas gezegd", liet Van der Poel we
ten. Maar de Zeeuwse ploegleider
had er kennelijk weinig vertrou
wen in. Na de Koppenberg man
keerde er in de tienmanskopgroep
(mét de drie Postrenners, Lemond
en Bauer, Kelly en - verrassend -
Jan Jonkers) een afgevaardigde
van Kwantumploeg. „Toen ze 45
seconden achter lagen op die kop
lopers kwam Van der Poel vragen
wat ze moesten doen. „Wat dacht
je?", zei ik tegen hem, „als je niet in
een kopgroep zit. Rijden natuur
lijk".
Eten
Alsof hij het niet gehoord had be
gon Van der Poel zelfs tot grote er
gernis van Raas nog gewoon te
eten. „Want iedereen weet dat je in
de finale van de Ronde van Vlaan
deren reserves moet hebben", rea
geerde hij- Zoveel lef en overtui
ging bij Van der Poel: het blijft
even wennen. Vorig jaar nog zei ca
baretier Freek de Jonge snerend
„dat Van der Poel een klassieker
gewonnen had, hoewel hij er op
het laatst nog alles aan had gedaan
om te verliezen". Het was de com-
pactste samenvatting van het ge
stuntel in de laatste meters van Pa
rijs-Brussel. Die episode werd dus
gisteren afgesloten.
„Toen ik hoorde dat uit die kop
groep van tien Planckaert en
Bauer weg waren geloofde ik hele
maal in mijn kansen", aldus Van
der Poel. Zijn ploegmaat Nico
Emonds, Twan Poels en Ludo Pee-
ters bemoeiden zich samen met
Francesco Moser met het tempo en
kwamen daarmee uit een geslagen
positie terug. In de laatste kop
groep van vier hield Van der Poel
één tegenstander over: Sean Kelly,
de imponerende winnaar van Mi-
laan-San Remo, die ook nu weer
het meeste werk deed om de kloof
te slaan.
„Ik heb me pas twee kilometer
voor de streep laten zien", zei Van
der Poel. En Kelly: „Ik was wel
bang voor Van der Poel, maar ik
heb me toch noè laten verrassen.
Ik ben te vroeg gaan sprinten".
Van der Poel durfde het aan om tot
het laatst te wachten. „Een beetje
zoals Raas altijd deed". De ploeg
leider grinnikte een eindje verder
om die opmerking. De boosheid
van onderweg was vergeten, want
r heeft altijd geluk.