Pink Puppies: lol maken
Vrijheid Nicaragua gaat verloren
'Met hangen en wurgen kon ik van striptekenen leven'
'Duitse leerlingen letten beter op'
Uitbundig festival van homojongeren
W HawkuuptiwAtK
MM Mutofi
t^nWxuoLtlmrMAwrtn
WOENSDAG 26 MAART 1986
PAGINA 19
Eindredactie Bert Paauw
Telefoon 071 144941, toestel 242
"Uit mijn leven kan ik mij niets
herinneren dat niet samenging
met mijn gewoonte: tekenen.
Veel kinderen tekenen heel
goed, maar op een gegeven mo
ment verdwijnt dat. Dat heb ik
nooit gehad".
Aldus de 64-jarige in Eindho
ven woonachtige striptekenaar
Gerrit Stapel, van wie eind deze
maand een album uitkomt met
verhalen die zijn ontleend aan de
Arthur-legende en eerder ver
schenen in het jeugdblad Taptoe
(tekst Frank Herzen).
Tekenen werd voor Gerrit Sta
pel in de Tweede Wereldoorlog
een beroep. Hij werkte er bij de
Bavaria-studio in Den Haag,
maar werkelijk geproduceerd
werd er niets. "Na de oorlog ben
ik wandschilderingen gaan ma
ken in cafés, zoals bij Die Port
Dankzij Marald van Haasteren,
leerling van de Leidse Louise de
Coligny Scholengemeenschap,
maakte klas 4c (waar hij zelf deel
van uitmaakt) een kleine twee
weken geleden een geslaagde
trip naar de Westduitse plaats
Kleve. Marald had namelijk mee
gedaan aan een wedstrijd voor
Nederlandse scholieren van de
werkgroep 'Deutsch macht
Spass'. Deze werkgroep beijvert
zich voor bevordering van de
Duitse taal in Nederland.
In het kader van de wedstrijd
moest een stripverhaal worden
getekend en beschreven, uiter
aard in het Duits. In totaal kwa
men er zo'n 20.000 inzendingen
binnen bij de werkgroep die aan
Marald een derde prijs toekende.
In januari kreeg hij zijn prijs
door dé Duitse ambassadeur in
Den Haag overhandigd.
Als extraatje werden Marald
en zijn klasgenoten uitgenodigd
om een dag rond te kijken in de
Duitse plaats Kleve. Dat dat be
zoek zeer in de smaak is gevallen
blijkt wel uit onderstaande korte
verslagen die enige leerlingen
van klas 4c samenstelden. Mi
chelle de la Fuente schreef het
volgende:
'Als mijn mening gevraagd
werd over het Duitse'volk klonk
het antwoord niet zo positief.
Vooral wat ik in de loop van de
jaren geleerd heb tijdens de ge
schiedenis en aardrijkskundeles,
heeft mij een negatieve mening
bezorgd. Totdat we dat dagje
naar Duitsland gingen. Ik heb
veel geleerd en gezien in Kleve.
Ik heb bijvoorbeeld ingezien dat
de Duitse mensen heel gastvrij
zijn in tegenstelling tot wat ik ge
hoord heb. Zoals de burgemees
ter die toch maar de hele dag vrij
had genomen om ons een rond
leiding te geven. Wat achteraf
zeer lachwekkend was was dat
de burgemeester op allerlei ma
nieren zich in het Nederlands
aan ons verstaanbaar probeerde
te maken en wij in het Duits aan
hem. Ook de mensen in de win
kels en tijdens het eten waren
zeer geduldig. De hele dag waren
in de weer. Alles was zo goed ge
regeld. Het eten was zo perfekt
en de rondleiding interessant.
Kortom, ik heb die dag geleerd
dat ik m'n mening niet mag vor
men voordat ik kontakt met die
mensen heb gehad. Ik mag ze
niet kwalijk nemen voor wat hun
voorouders hebben aangericht'.
Het verslagje van Gabriëlle
van de Lee en Marloes Koelewijn
luidt:
'Nadat we de burgemeester
hadden opgehaald zijn we naar
een Duitse school gegaan. Het
viel ons meteen op dat die school
ontzettend groot was en dat het
er modern ingericht was. Er hin
gen allerlei kunstwerken aan de
muren en er waren er ook een
paar in de school gemaakt. De di
recteur kwam naar ons toe en we
gingen naar een kamer. Daar kre
gen we een toespraak van de di
recteur en van een Nederlandse
lerares, want je kan daar op die
school ook Nederlands kiezen.
Daarna werden we in groepjes
gesplitst en moesten een les bij
wonen. Maar dat was haast niet
te volgen. Het viel ons wel op dat
die leerlingen veel meer opletten
dan wij maar dat komt omdat die
leraren daar veel strenger zijn.
De lessen duren daar ook veel
korter, 45 minuten. We zagen ook
hele kleine kinderen lopen maar
we hoorden dat je daar pas 10 a
11 jaar bent als je naar een mid
delbare school gaat. De school is
daar heel leuk ingericht maar de
sfeer is hier toch leuker'.
Een groepje leerlingen
de Louise de Coligny Scholengemeenschap in Kleve.
Bezuinigen
De ministers hebben grote
problemen met de bezuinigingen
op de uitgaven van het rijk in
1987. Het CDA wil meer dan negen
miljard gulden bezuinigen,
waarvan een - in verhouding -
klein deel uit dé portemonnee van de bestaande omroepen wil
de burgers moet komen. De WD beschermen tegen commerciëli
vindt zes miljard wel genoeg en televisie. De WD is echter vooi
wil nu nog niet akkoord gaan met commerciële televisie, die uit
KORTWEG
een groter snoeiprogramma.
Want, redeneren ze daar, als we
nu akkoord gaan en het CDA
straks met de PvdA gaat regeren,
kunnen wij niets meer tegen die
bezuinigingen doen.
Mediawet
De Tweede Kamer ruziet al een
hele tijd over de mediawet, een
wet waarmee minister Brinkman
reclameopbrengsten wordt
betaald, met veel reclame en
amusement. Maar PvdA en CDA
zijn bang dat de omroepen
daardoor minder geld uit de
reclame ontvangen en door een
commercieel net t£ veel
concurrentie krijgen. Zoals het er ka~binet. Die vindt dat
nu uitziet wordt de mediawet pas werklozen en
a de
Tweede-Kamerverkiezingen
arbeidsongeschikten er. ook nu
nog te veel op achteruit gaan.
van Cleve in Amsterdam. Daar
had ik een manager die caféba
zen wist op te zoeken met veel
zwart geld en dat wilden weg
werken".
Leidse scholieren maken trip naar Kleve
Stapel heeft daarna een half
jaar bij de krant Het Parool ge
werkt als politieke tekenaar. Dat
ging over toen het blad de fel be
geerde tekenaar Jordaan wist te
strikken. "Toen ben ik naar Het
Vrije Volk gegaan. Daar heb ik
ook mijn eerst gepubliceerde
strip gemaakt: Hoedje, met een
tekst van Lucas Klein. Op den
duur zakte het wat af en ben ik
vervolgens voor Marten Toonder
gaan werken".
Hangen en wurgen
"Het was de bedoeling om van
striptekenen te kunnen leven.
Het is min of meer met hangen
en wurgen gelukt. Wanneer ik
een beetje meer zelfvertrouwen
en -kennis had gehad, zou ik er
veel beter in zijn geslaagd. Ik
stond er eigenlijk vreemd tegen
aan te kijken. Pas de afgelopen
paar jaar begin ik ermee ver
trouwd te raken wat het
werkelijk inhoudt. Je kunt rustig
zeggen dat ik daar 25,30 jaar lang
een sufferd in ben geweest".
De stof voor zijn verhalen haalt
Gerrit Stapel bijvoorbeeld uit
een meer dan 100 jaar oud boek
over de Friese geschiedenis.
"Dat staat vol met wilde verha
len, die door geen historicus
meer serieus worden genomen,
maar die wel materiaal geven
van: zo zou het hebben kunnen
zijn. Voor mij is dat meer dan ge
noeg, daar laat ik me door inspi
reren".
Onze tijd ervaart Gerrit Stapel
als een soort crisistijd, dat geldt
zeker voor de strips.
"Ik vind het belachelijk dat bij
al het talent in Nederland maar
zo weinig van de grond komt. Er
wordt heel goed werk gemaakt,
volgens vrij hoge normen. Ik heb
het gevoel dat er een of andere
doorbraak nodig is. Hoe die er
zou moeten komen weet ik niet,
ik ben al een tijdje bezig om dat
uit te puzzelen. Want ik weet
ttMw cuoe PsuKJfaaM fiB&ao wx* «aar s55T
ala vkatore oeuqoj umcsualopevucctn
cm ot alsstaahjagfve* «stilte uw de
R/OCCe VCBSCMIWT! H.JHSOCBPS
8-jl rruuTT uu z'jm auao t
ABTM^KT
Illustratie uit één van de Arthur-verhalen, getekend door Gerrit
Stapel.
je dat uitpuzzelt zit
FRANS KEIJSPER
Lijn. Prijs f 13,90. Originelen van
Gerrit Stapel worden van 5 april tot
5 juni geëxposeerd in de nieuwe
stripgalerie van Farao in het Belgi-
Koning Arthur. Uitgeverij De sche Waregem, Markt 10.
behandeld. Wat er dan gebeurt is
dus nog onzeker.
Uitkeringen
De uitkering voor werklozen (ww)
wordt afhankelijk van de tijd dat
ze hebben gewerkt. Hoe langer ze
nebben gewerkt, des te langer
blijft hun ww zeventig procent
van wat ze verdienden met
werken. De Tweede Kamer heeft
dit onlangs van de regering
gedaan gekregen. Het kabinet
wilde eigenlijk een regeling
waardoor werklozen veel sneller
in de bijstand (het laagste niveau)
zouden komen. De PvdA is
helemaal niet tevreden over de
tegemoetkomingen van het
Pink Puppies noemen ze zich en
volgende maand gaan ze het één
jarig bestaan van hun groep vie
ren met een festival, getiteld
'Krijg het Ram Bam'. Dat het een
uitbundig feest zal worden, daar
twijfelen initiatiefnemers Steven
Westerop, Rob Stoop, Mattanja
Schwencke en Herman Peerde-
man niet aan. Immers, de door
hen opgerichte Pink Puppies
bloeit en is met een kleine hon
derd leden inmiddels de grootste
homojongerengroep van Neder
land.
Het viertal zegt speciaal voor
een beetje ludieke naam te heb
ben gekozen. "Om aan te geven
dat de vrolijkheid bij ons voorop
staat. Bij ons wordt niet zozeer
gepraat over homo's die het zo
moeilijk hebben, dat geeft gelijk
weer zo'n zwaar gevoel op de
maag. De Pink Puppies vormen
is geen hulp- of klachtenbureau,
wij bieden geen zielige schou
ders om op uit. te huilen. Pink
Puppies betekent lol maken, je
op een vrolijke manier uitleven
met mensen die net zo zijn als
jij".
Het Krijg de Ram Bam Festival
wordt vrijdag 4 april gehouden
in gebouw De Kroon aan de
Langegracht 65 in Leiden. Het
festival is toegankelijk voor al
le geïnteresseerde jongeren tot
26 jaar en biedt tussen zes uur 's
avonds en drie uur 's nachts een
gevarieerd programma, onder
meer cabaret, muziek en dan
sen, een tentoonstelling, een lo
pend buffet en een discussie-on
derdeel.
Volgens Steven was de oprich
ting van de Pink Puppies (toe
gankelijk tot 26 jaar) nodig om
dat jongeren binnen de Leidse
Werkgroep Homoseksualiteit
(LWH) sterk waren onderverte
genwoordigd. "Jongeren hebben
een aparte opvang nodig, hebben
nou eenmaal met heel andere si
tuaties te maken dan ouderen.
Denk maar aan school of aan de
familie thuis. Via de Pink Pup
pies willen we homojongeren
met elkaar in contact brengen, ze
als het ware het LWH-gebouw
aan de Langegracht binnenlok
ken, al klinkt de term lokken
misschien een beetje vies. Maar
bij lokken moet men in elk geval
niet denken aan verleiden of aan
overhalen tot dingen die men
niet wil".
Om een sfeer van jongeren-on-'
der-elkaar te creëren is er elke
eerste zondag van de maand in
LWH-gebouw De Kroon (Lange
gracht 65) een aparte Pink Pup-
pies-avond (met uitzondering
van de festivalmaand april en de
eerste zondag van mei vanwege
de Dodenherdenking). Rob:
Nicaragua is een land in Midden-
Amerika met nog geen drie mil
joen inwoners. Het is geen rijk
land. De mensen leven er vooral
van de verbouw van koffie, bana
nen en katoen en verdienen een
schamel loon. Maar de meeste
mensen zijn niet ontevreden.
Sinds de dictator Somoza en
kele jaren geleden met geweld
werd verdreven, zijn ze er beter
op geworden. De scholen, de zie
kenhuizen en het openbaar ver
voer werden verbeterd en goed
koper. De schaarse rijkdommen
van het land werden eerlijker
verdeeld.
De mensen werden ook vrijer.
Wie het niet eens was met de re
gering en dat ook hardop zei, liep
vroeger de kans door de nationa
le garde van dictator Somoza te
worden vermoord, mishandeld
of opgesloten.
De wereld was blij met de be-
van Nicaragua door de
I in het gewapend verzet,
die zich sandinisten noemden.
Maar sinds in Amerika Ronald
Reagan president is, is het uit
met de blijdschap.
Volgens de Amerikaanse presi
dent is Nicaragua een kankerge
zwel, dat moet worden onder-
ACHTERGROND
drukt. Hij beschuldigt de sandi
nisten ervan de eigen bevolking
te knechten, de kerk en de kran
ten te belemmeren, vriendschap
te hebben gesloten met terroris
ten en drugs te smokkelen.
Reagan wil daarom de verdre
ven leden van de gehate nationa
le garde en andere tegenstanders
van de sandinisten voor een be
drag van honderd miljoen dollar
aan wapens en andere spullen
(kleding, medicijnen, voedsel)
geven. Deze contra's, zoals ze
worden genoemd, houden zich
voornamelijk op in de bossen
aan de grens van Nicaragua en
Honduras.
En Reagan begint hoe langer
hoe meer steun te krijgen van het
Amerikaanse parlement, het
Huis van Afgevaardigden en de
Senaat. Want hoe groter de druk
die Amerika op Nicaragua uitoe
fent, des te slechter gaat het er in
Nicaragua aan toe. En zo krijgt
Reagan vanzelf gelijk.
Met het oog op de economi
sche en militaire problemen,
hebben de sandinisten steeds
meer vrijheden aan banden ge
legd. Kranten worden vaker ver
boden en politieke tegenstan
ders worden soms zonder proces
een tijd lang opgesloten. De ru
zies met de conservatieve pries
ters en met politieke tegenstan
ders zyn steeds feller geworden.
Toch vinden de meeste Ameri
kaanse politici nog dat het beter
is met de sandinisten te praten,
dan te vechten. Daarom hebben
ze voorlopig tegen het voorstel
van Reagan gestemd om miljoe
nen dollars te schenken aan de
contra's. Maar Reagan kwam
slechts een paar stemmen tekort
en zal het zeker blijven proberen.
LEO MAAT
De initiatiefnemers van de Pink Puppies:
de voorgrond Mattanja Schwencke.
Rob Stoop, Herman Peerdeman e
"Onze avonden draaien heel
goed, we zijn dan ook zeer actief,
schrijven elke maand alle leden
aan met een invitatie. We organi
seren filmavonden, disco's, caba
ret en thema-avonden op een on
gedwongen manier. We hebben
bijvoorbeeld een thema-avond
over romantiek gehouden. Op
die manier kun je jongeren een
beetje pushen om op een intieme
manier met elkaar te dansen zon
der dat dat gek wordt gevon
den".
Het viertal is ervan overtuigd
dat ze met hun 'club* een bijdra
ge leveren aan het strijdbaarder
maken van homojongeren. "Ze
zien dat ze niet alleen staan, ze
merken ook dat ze gewoon zich
zelf kunnen zijn. Dat laatste is
voor velen een groot probleem.
Op school durft men er vaak niet
voor uit te komen uit angst bui
tengesloten te worden of te wor
den gepest".
Steven: "Ik wistal op m'n
twaalfde dat ik homo was maar
ik heb er acht jaar niks mee ge
daan, ik was bang voor de reactie
van de buitenwereld". Rob: "Ik
ben het pas op m'n achttiende
bewust geworden, toen werd ik
voor het eerst verliefd op een
jongen en dacht: hè, er bestaat-
nog wat anders dan wat er in de
kerk wordt gepreekt. Ik heb het
overigens nog vrij lang voor me
gehouden". Mattapja: "Ik heb op
de Pedagogische Academie ont
dekt dat ik ook van meisjes kan
houden.".
Herman: "Ik weet het sinds
m'n twaalfde en heb er niet moei
lijk over gedaan. Op school weet
men het wel, maar ik heb er geen
last van. Ach, de meesten inte
resseert het nauwelijks en dege
nen die vanwege mijn homo-zijn
niet meer met me willen omgaan
doen het maar niet. Ik zit er niet
mee".
Volgens het viertal zijn de
meeste homo jongeren heel
bang om het hun ouders te ver
tellen, al valt de reactie van ou
derlijke zijde volgens hen meest
al mee. Rob: "De angst om het te
bekennen is vaak begrijpelijk als
je ziet hoe er in de eigen omge
ving over homo's wordt gedacht
en gepraat". Mattapja: "Als je ie
mand in je kennissenkring hoort
zeggen: 'van mij mogen alle ho
mo's aids krijgen', dan stimu
leert dat niet bepaald om te be
kennen dat je zelf een homo
bent. Het is jammer dat de homo
wereld voor veel mensen zo duis
ter is dat men gelijk aan enge
ziekten denkt''.
Steven: "In dat opzicht is die
angstpsychose over aids een
jammerlijke zaak. De remmen
worden nu ook bij veel homo's
aangetrokken, men durft zichzelf
niet meer te zijn. Homo's zouden
zich eigenlijk niet zoveel gelegen
moeten laten liggen aan de me
ning van anderen".
Herman: "Het,is niet eerlijk
dat bepaalde dingen van hetero's
wel worden geaccepteerd en niet
van ons. Als we zin hebben om
elkaar een zoen te geven, laat ons
dan onze gang gaan. Waar zijn
die commentaren voor nodig?
Mensen die er last van hebben,
daar wensen we ons niks van aan
te trekken. Vandaar dat we voor
ons féstvial hebben gekozen
voor de uitdrukking: Krijg toch
het ram bam". BERT PAAUW
Wie meer wil weten over de
Pink Puppies of wil reageren
kan schrijven naar: Pink Pup
pies, postbus 11.101, 2301 EC
Leiden.
«kt {mdwójto. flu
e| u oofc <ni Ms
JMVtMJXtyi tptiuutt TM ll
Mwiikuut (*i
hmutir ii M nut k hftSf)
(Wordt vervolgd)
