DIOK: puberteitsproblemen
Judotitel Jean-Pierre van Deursen
Gedrang aan
kop ranglijst
van Tirreno
Clubgezicht ontsierd door 'jeugdpuistjes' bij derde lustrum
NEEMWEEN ABONNEMENT
OP REGIONAAL NIEUWS
LEIDSCH DAGBLAD ALPHENS DAGBLAD
071-144941 01720-93961
Eerste plaats voor Lieckèns
Sean Kelly
iii recordtijd
eindwinnaar
Kistemaker 'Ster' van Zwolle
MAANDAG 10 MAART 1986
PAGINA 15
PORTO RECANATI (ANP) - In het
gedrang aan de kop van het klasse
ment in de Tireno - Adriatico heb
ben in het weekeinde ook drie Ne
derlanders hun ellebogen ge
bruikt: Steven Rooks, Teun van
Vliet en - natuurlijk - Joop Zoete
melk. Dit trio had gisteravond bij
het bereiken van de Adriatische
kustlijn nog kans op de eindover
winning woensdag in San Bene
detto del Tronto.
De drie hadden aan het eind van
de derde etappe in Porto Recanati
niet alleen elkaar, maar ook nog
een stuk of dertig buitenlanders als
tegenstanders. In de eerste helft
van de Italiaanse etappekoers
voerden renners uit de grijze mas
sa de boventoon. Behalve de door
Francesco Moser gewonnen pro
loog waren de etappewinnaars Da-
niele Caroli (zaterdag) en Gody
Schmutz (gisteren) geen sterren
met internationale faam. Zij waren
van hetzelfde niveau als hun voor
ganger Luciano Rabottini, die zich
tot in Porto Recanati staande hield
als leider van de algemene rang
schikking. De groten zeiden te trai
nen voor Milaan - Sanremo, de eer
ste klassieker.
Van de vier Nederlandse ploegen
manifesteerde de jongste, geleid
door Roy Schuiten, zich het
sterkst. Steven Rooks greep zater
dag in Gubbio net naast de ritzege.
De Noordhollander, in vorm vanaf
de eerste wedstrijddag aan de Ruta
del Sol, reageerde vijf tellen te laat
op de demarrage van Caroli. De
Italiaan, vorig jaar winnaar van Mi
laan - Turijn, ontsnapte twee kilo
meter voor het slot uit een twaalf
koppige groep met vijf Nederlan
ders.
Veldscholten, Knetemann, Du-
crot en Van Vliet waren niet bij
machte te reageren, omdat de weg
weer stijl omhoog liep. Rooks kon
het met zijn klimmerskwaliteiten
wel.
Rooks werd zaterdag de beste
Nederlander in het klassement. Op
25-jarige leeftijd lijkt hij zijn beste
wielerjaren te hebben ingezet. De
overstap van Peter Post naar Roy
Schuiten heeft hem blijkbaar goed
gedaan. „In deze ploeg is alles
vriendelijker. Ik ben vflj in mijn
doen en laten. Dat geeft mij de bes
te moraal".
In de Tirreno - Adriatico krijgt
Rooks alle steun van zijn ploegge
noten Veldscholten en ook van de
Spanjaard Pedro Delgado. De laat
ste verdedigde gisteren Rooks' ho
ge klassering in de Finale van de
derde etappe. Het peloton was al in
verschillende stukken gebroken
toen in Loreto een venijnige hel
ling opdoemde en zes renners ont
snapten. Delgado drukte het tem
po, al kon hij niet verhinderen dat
de kopgroep buiten schot bleef en
de Zwitserse kampioen Gody
Schmutz naar de etappezege
sprintte.
In het eerste pelotonnetje van 28
renners finishten Rooks, Zoete
melk, Van Vliet en ook hun helpers
Mutter, Van der Velde en Veld
scholten.
Hoe tijdens de resterende drie
ritten de eindzege in Tirreno -
Adriatico geënsceneerd moet wor
den, wist geen van de drie nog
kansrijke Nederlanders uit te leg
gen. „Afwachten hoe de koers
loopt", was de standaard-uitleg
van de oudste. Teun van Vliet, ve
dette in spé, zocht meer naar adem
dan naar woorden. „Wordt hier een
beetje hard gereden zeg", vond hij.
„Je moet blij zijn, dat je kunt aan
klampen".
Bernard Hinault overigens liep
het afgelopen weekeinde weer mi
nuten achterstand op en lijkt kans
loos voor de eindoverwinning.
LEIDEN - Zo op het
eerste gezicht is er
heel wat aan de
hand bij DIOK. Pre
cies in het jaar dat
de rugbyclub 15
wordt, kunnen nog
slechts drie (van de
vroegere vijf) senio
renteams worden be
mand, hebben drie
bestuursleden aan
gekondigd dat ze
hun functie zullen
neerleggen en is
teammanager Aad
van der Luit opge
stapt. „Omdat de
waarden en normen
vóór en tijdens wed
strijden niet strook
ten met de mijne".
Een schaduw over
het derde lustrum
dat zaterdag zo uit
bundig werd gevierd
op het fraaie com
plex in De Morsch, of
jeugdpuistjes die al
tijd spontaan het ge
zicht ontsieren in de
puberteit?
De aftredende
voorzitter Rob Flo
rijn houdt het op het
laatste („het gaat
juist weer veel beter
in vergelijking met
drie jaar geleden"),
maar Aad van der
Luit en de altijd
overal bij betrokken
Erik Jan Berendsen
spreken andere taal.
Niet over de jeugd,
want daarmee gaat
het best, stelt ieder
een vast. Wel over de
club als geheel en de
oude garde in het bij
zonder.
„DIOK zit in een
dal", stelt Van der
Luit met pijn in het
hart vast en be
stuurslid Berendsen
geeft hem, schoorvoe
tend, gelijk. „We zijn
bezig aan de afda
ling", waarschuwt
hij.
„Ondanks de redelijke prestaties
wordt er niet best gespeeld, er is
momenteel sprake van een ad-
hoc beleid en er worden slechte
afspraken gemaakt die onder
meer toeliet vertrek van Van der
Luit hebben geleid. We zitten nog
niet echt in het dal, maar als het
zo doorgaat komen we daar aan
het einde van dit seizoen wel in
terecht".
Praeses Rob Florijn beweert
het tegenovergestelde. „Als je
kijkt naar de prestaties van
DIOK, dat meedraait in de top
van de ereklasse en bekerfinalist
is, de bloeiende damestak en de
jeugdafdeling en. de afvaardi
ging in vertegenwoordigende
teams, vind ik het maar een
vreemde constatering dat we ons
in een dal zouden bevinden. We
zijn er juist aan het uitklimmen",
betoogt hij. „En het is dat ik er de
tijd niet meer voor heb vanwege
maatschappelijke verplichtin
gen" (wat volgens hem trouwens
ook voor de twee andere aftre
dende bestuursleden geldt), „an
ders zou ik er heel graag bij be
trokken blijven".
Florijn noemt de taxaties van
Van der Luit en Berendsen „emo
tioneel gekleurd" en misschien is
dat ook wel zo, want de één is te
leurgesteld en de ander verricht
heel veel werk. Feit blijft dat bei
den hun eigen ervaringen als be
wijs kunnen aanvoeren.
Voor Aad van der Luit, al 15
jaar lid, deed een „derde commu
nicatiestoornis" in korte tijd de
deur dicht. Hij werd niet ge
waarschuwd dat de aanvangs
tijd van een uitwedstrijd van het
eerste team was vervroegd, belde
toevallig' om te vragen of het
duel doorging en kreeg te horen
dat de hele groep al vertrokken
was. „En als dat voor de derde
keer gebeurt, dan denk ik dat er
geen teammanager nodig is",
zegt Van der Luit.
LSRG-praeses Huub de Veldt presenteert zijn DIOK-collega Rob Florijn een taart tijdens de receptie ter gelegenheid van het derde
lustrum. Erik Jan Berendsen is ook hier vertegenwoordigd. «foto Rent Bouwman»
i der Luitandere ideeën.
(foto Holvast)
Daar kan direct tegen worden
ingevoerd dat hij een zeer druk
bezet leven leidt (als werknemer
van de directie sport en recreatie
en sportschoolhouder) en om die
reden niet altijd even gemakke
lijk te bereiken is. „En dan kun
nen dat soort communicaties
toornissen ontstaan", verdedigt
Florijn zich niet ten onrechte,
maar het is niet de enige kritiek
van Van der Luit.
Hij heeft ook nog wel het één en
ander aan te merken op het spor
tieve vlak. Niet omdat hij zich zo
nodig wil afzetten („want ik wil
beslist niet dat het negatief wordt
uitgelegd"), maar om de boel
wakker te schudden. „Toen ik als
teammanager begon was de trai
ningsopkomst goed, maar die is
om onduidelijke redenen terug
gelopen. De stemming was en is
nog prima, maar je zag het weg
glijden. Er haakten er een paar
af en dan sluipt er een stukje fa
talisme in. Ik had als voorwaar
de gesteld: wie niet traint, speelt
niet, maar als een trainer zich
daaraan niet houdt omdat hij be
paalde spelers niet wil missen,
blijf je natuurlijk nergens. Dat is
een beetje het probleem bij DIOK.
Er is een verschrikkelijk sterk po
tentieel, maar er is niet genoeg
concurrentie en er wordt te wei
nig beseft dat rugby in de
ereklasse topsport is. Als niet alle
15 spelers daarnaar leven, lever
je die topprestatie nooit", weet de
oud judoka en ta.ekwondoka als
geen ander.
Probleem
Hij stuit daarbij als vanzelf op
het probleem dat in het verlengde
daarvan ligt. Zes maanden als
teammanager hebben hem ge
leerd dat het 'Ik-tijdperk' nu ook
is doorgedrongen in DIOK. De
vroegere club van vrienden, die
alles samen deden, bestaat nu uit
twee groepen. Het ene deel is
voornamelijk nog geïnteresseerd
in het recreatieve gebeuren, ofte
wel het gezellig samenzijn, ter
wijl een kleine groep het werk
moet opknappen.
„En het is best als je alleen
maar wilt kaarten en wil darten,
maar als je een rugbyclub wil
blijven, zul je toch ook rugbywed
strijden moeten spelen", merkt
hij terecht op. Bovendien is de
scheiding nu wel erg extreem.
„Er zijn een paar jongens die
hun bed bij DIOK hebben staan,
terwijl anderen zijn vergeten
waar het veld ligt".
Hij weet waaraan hét ligt,
maar kan er niets aan doen. „Het
zijn allemaal gevolgen van de
tendens van de tijd. Er is een ster
ke neiging tot individualiseren
en dat is fnuikend voor team
sporten en zeker voor het rugby,
met een zo grote verscheidenheid
aan beoefenaren. Teveel wordt
vergeten dat het in zo'n club net
is als in een relatie. Je eet niet al
leen met elkaar, maar er moet
ook iemand zijn dat dat eten
klaarmaakt"
Van der Luit, die totaal geen
rancune heeft en ook in de toe
komst elke wedstrijd van DIOK
zal blijven bezoeken („want ik
zou het niet kunnen verdragen
als ik er niet bij was"), doelt
voornamelijk op de ouderen, de
mannen van het eerste uur, die
vroeger het vierde en vijfde be
manden, maar van wie een aan
tal zich nu niet meer laat zien.
„Omdat", zoals oud-speler Will
Rijsdam zegt, „hen allerlei kleine
privileges zijn afgenomen, waar
over niet meer te praten viel".
Oprichter Henk Goddijn formu
leert het zo: „Voor de jeugd is het
complex hier in De Morsch een
rugby-paradijs, maar voor de
ouderen zijn de verhuizers verge
ten de sfeer mee te nemen uit de
Kikkerpolder".
Gevolgen
Als één van de leden die op
staat en naar bed gaat met
DIOK, heeft Erik Jan Berendsen
direct te maken met de gevolgen.
Het spelende bestuurslid gaat
daarover ook heel fel in de scrum.
„Bij de senioren zijn nog maar
drie teams: 45 tot 50 man van wie
je op aan kunt. Daarom heen
loopt een groep die nooit meer
traint en nu eens wel en dan weer
niet wil spelen en die het ook ver
der laat afweten. Jongens die za
terdag op de receptie in de blazer
aan de bar stonden, maar er na
tuurlijk niet waren toen er giste
ren opgeruimd moest worden.
Niet erg hoor, erger vind ik dat ze
niet bereid zijn kaderfuncties te
vervullen. En daar ligt het echte
probleem. We hebben een gebrek
aan kader".
Dat moet Florijn dan wel bea
men. De feiten wijzen daar ook
op. De enige opvolger die tot nu
toe klaarstaat is van buiten de
club, de anderen moeten nog ge
vonden worden in de eigen rijen.
Of dat lukt? Typerend in dat ver
band is een opmerking van Mani
Kummer, de rugby-technisch ad
viseur. De docent literatuur-we
tenschappen heeft "als grootste
lol DIOK", zoals hij zelf zegtHij
doet ook veel in de begeleidende
sfeer, zeker nu Van der Luit zich
daarmee niet meer bezighoudt,
maar als de secretarispost ter
sprake komt „en er met een scheel
oog naar mij wordt gekeken, om
dat ik zulke mooie brieven kan
schrijven, duik ik snel achter een
kruk". Hij bedoelt het humoris
tisch, maar het benadrukt dat het
„ontzettend moeilijk is bestuurs
leden te krijgen".
Nuances
Florijn weet waarom en brengt
een paar vergeten nuances aan.
„Als club zitten we in de puber
teit en een jonge vereniging heeft
ook eert jong kader. Dat komt op
een gegeven moment in banen te
recht en kan het werk niet meer
combineren met bestuursfunc
ties. Dus zoeken we naar ouderen
die die werkdruk niet meer zo
hebben. Dat is moeilijk, want we
zitten met een generatie spelers
die afscheid heeft genomen van
de topsport. Hun vrouwen en kin
deren willen die mensen nu ook
wel eens thuis hebben".
„Bovendien", stippen zowel
Florijyi als Kummer aan, krijgt
de club een ander karakter. Vroe
ger waren het vrienden die sa
men rugby speelden, nu is het een
ereklasse vereniging met leden
uit diverse maatschappelijke la
gen. Meer studenten en scholie
ren". Die hebben minder interes
se in die functies (aldus Kum
mer) „en die maken op een ande
re manier de sfeer (aldus Flo
rijn). „En hoe je dat waardeert is
voor iedereen anders".
Dat blijkt.
PAUL DE TOMBE
ADVERTENTIE
ICHTEGEM (ANP) - De Belgische Verleyen en Carlo Bomans.
profwielrenners speelden gisteren Tony Akkerman uit Zevenber-
de hoofdrol in het profcriterium gen heeft zaterdag de Omloop van
over 214 kilometer van Ichtegem. Zevenbergen voor amateurs op
Jef Lieckens werd eerste in bijna zijn naam gebracht. Hij was in de
vijf en een half uur. Hij werd ge- eindsprint de snelste van een kop-
volgd door zijn landgenoten Frank groep van zestien
HAARLEM (ANP) - De Hillegomse
judoka Jean-Pierre van Deursen is
zaterdag in Haarlem Nederlands
kampioen in de klasse tot 60 kilo
geworden. In de finale bleef Van
Deursen zijn tegenstander Richard
Swart uit Zaandam de baas. De ju
doka wordt namens de judobond
afgevaardigd naar de Open West-
duitse kampioenschappen in Rüs-
selsheim.
Voorts leerde Theo Meijer de ju
dowereld van een andere kant le
ren kennen. Vier maanden nadat
de 21-jarige Amersfoorter met een
Europees jeugdkampioenschap in
het half-zwaargewicht voorlopig
de kroon zette op een veelbeloven
de loopbaan, hebben twee Neder
landse judoka's een eind aan die
curve gemaakt.
Door hem bij de strijd om de Ne
derlandse titels een stevige neder
laag toe te dienen, hebben Leo van
Oosten en Gerry Theunissen waar
schijnlijk een belangrijke bijdrage
geleverd aan de progressie van het
judotalent. Opkomende koorts en
een gezwollen knie wilde Meijer
niet als verontschuldiging opvoe
ren. De lange judoka raakte zijn
kampioenschap kwijt aan Jurgen
Kuitert. Zijn houdgreep op het
randje van de Haarlemse mat hield
Van Oosten juist lang genoeg ge
boeid.
halfzwaren was de voornaamste
surprise in een toernooi dat toch al
als verrassend in de boeken komt
te staan. Evenmin als Kuitert wa
ren zwaargewicht Gerard van
Deurzen en half-middengewicht
Martin Schonewille als triomfator
getipt. Van Deurzen wist zich niet
dwars gezeten door Wil Wilhelm,
onbetwist de beste onder de vader
landse judolobbessen. Wilhelm
liep vorige week tijdens het toer
nooi om de Hungaria Cup een lies
blessure op, die hem waarschijn
lijk een kleine maand uit de roula
tie houdt. Momenteel wordt de
Brabander twee keer daags op Pa
pendal fysiotherapeutisch behan
deld. Wilhelm zag derhalve toe hoe
Van Deurzen en zijn moeilijk om te
halen mede-Finalist Johan van Do
ren hun trage gang gingen.
Met Meijer en Wilhelm buiten de
prijzen, bleef alleen de derde gepri-
vilegeerde judoka van bondscoach
Chris de Korte over die bijzondere
status waar te maken. Ben Spijkers
deed dat, want de 24-jarige Nijme-
genaar groeit nog steeds elk toer
nooi een beetje. Gaf Spijkers Meij
er twee maanden geleden in de
strijd voor alle categorieën- al een
waarschuwing, na zaterdag lijkt
geen middengewicht maar naast
hem te kunnen komen al capitu
leerde Pieter Smit pas na beslis
sing van de scheidsrechter.
Anne ten Hoeve. Hij werd met een
fraaie heupworp naar de tweede
plaats yerwezen. Spijkers miste
overigens de oppositie van Eddy
Kaspers, de kampioen (zowel in ge-
wichts- als open klasse) van het vo
rig jaar. die geblesseerd aan de
kant stond.
In de lichtgewichtsklassen was
er niets nieuws op deimat. De zeges
van Jean-Pierre van Deursen, Jo
Gevers en Werner Verhoeven toon
den het smalle topje van het Ne
derlandse judo aan
NICE {ANP) - Omdat de prijzen
waren verdeeld is het afsluitende
weekeinde van Parijs - Nice nog
iets rustiger geweest dan de voor
gaande dagen. Het resultaat was
verrassende winnaars op zaterdag
(Jörgen Pedersen) en gisteren (Al
fonso Gutierrez) en een 'normale'
uitslag in de afsluitende tijdrit te
gen de Col d'Eze over tien kilome
ter. Kelly werd, in recordtijd, win
naar voor Bernard, Zimmermann,
Lemond en Caritoux.
De qua parkoers rusteloze rit van
zaterdag tussen Toulon en Mande-
lieu werd opgesierd door een solo
van Bruno Wojtinek. De anderen
lieten de winnaar van twee etappes
bijna twee uur aan de hengel
zwemmen in de zekerheid dat een
concurrent voor de eindsprint zijn
krachten sloopte. In de slotfase
werd de Deen Jorgen Pedersen.
vorig jaar ook één keer ritwinnaar
in de Ronde van Frankrijk, de vrije
teugel gelaten. Van de Nederlan
ders, die niet voor de Col de Tanne-
ron werden losgereden. handhaaf
den Winnen en Breukink zich tot
de eindsprint in de eerste groep.
Het eerste deel van het zondag-
programma, een rit over 101 kilo
meter naar Nice, kende nauwelijks
serieuze aanvallers. De laatste
etappe van stad tot stad eindigde,
op de Promenade des Anglais, dan
ook net als de eerste, in een massa
sprint. Sean Kelly werd op de
streep verslagen door Alfonso Gut-
tierez. Voor de Ier, die de afsluiten
de tijdrit tegen de Col d'Eze begon
met één en een kwart minuut voor
sprong, was dat geen probleem. De
overwinning kon hem niet meer
ontgaan. In de laatste tien kilome
ter wilde hij hem alleen nog wat
verfraaien. Dat lukte voor de vijfde
keer.
De vorige recordhouder, Jac
ques Anquetil, behaalde zijn hand
vol successen in een periode van
tien jaar. Net als Anquetil in zijn
beste jaar, droeg Sean Kelly de lei
derstrui van de Rit naar de Zon van
de eerste tot de laatste dag.
Kelly is niet bedreigd. Hij won
de twee tijdritten, de proloog en de
slotklim tegen de Col d'Eze, een
etappe in de eindsprint en werd
bovendien vier keer tweede. In het
afgelopen weekeinde veroverde hij
en passant ook nog de eerste plaats
in het bergklassement.
Een dergelijke superioriteit her
innert aan Merckx in zijn beste
tijd. Kelly zou zo'n vergelijking
niet op prijs stellen. Het past niet
bij zijn bescheidenheid, publiciteit
is een noodzaak voor de sponsor,
niet voor hem persoonlijk.
Zijn conclusies over de overwin
ning wijzen ook niet in de eerste
plaats naar zijn eigen kwaliteiten.
,,Ik heb goed gereden, maar ik had
ook de allerbeste ploeg. Wij zijn
met alle mensen in Nice aangeko
men en ieder heeft naar beste kun
nen voor mij gewerkt."
De winnaar van 1986 was machti
ger dan die van vorig jaar, toen hij
pas in de klimtijdrit op zondag zijn
overwinning vastlegde. Kelly na
melijk plaatste zich met zijn witte
leidertrui van 2 tot 9 maart voluit in
het beeld van al zijn concurrenten.
Hij heeft zijn tegenstanders uitge
daagd en verslagen.
(Eindstand zie scorebord)
t 65 kilogram: I. Jo Gevers (Rosmalen)»,
(Emmercompascuum).
gen), 3. Jack Marijs (Vlissingenl en Hans
Buiting (Nijmegen).
tot 71 kilogram: 1. Werner Verhoeven
(Persingen), 2. James Bosschart (Rijen), 3.
Meddie Mug (Nijmegen) en Anthony
Wurth (Maassluis).
tot 86 kg: 1. Bemit (Amsterdam) en tVim
ten Thije (Diepenheiml.
tot 95 kg: 1. Jurgen Kuitert (Maasluis), 2.
Leo van Oosten (Vlaardingen), 3. Rene
van Ooljen (Enschede) en Gerry Theunis
sen (Nijmegen).
De ontwikkeling in de klasse der Zeker niet van Spijkers' klasse 1
ZWOLLE (ANP) - De Oldenzaalse amatcurwielrenner Erwin Kistemaker,
die deel uitmaakt van de districtsploeg van Overijsel, heeft zaterdagmid
dag de 'Ster van Zwolle' gewonnen. Kistemaker was de rapste in een
massale eindsprint.
De ouverture van het amateurseizocn zal als 'saai en oervervelend' in de
annalen kunnen worden bijgeschreven. 'Geen wind', zo luidde het ex
cuus van de renners. Gevolg daarvan was dat de openingskoers een mat
verloop had. Omdat het peloton bijeen bleef kon Erwin Kistemaker zijn
troef uit spelen: de einspurt. Hij versloeg Eddy Schurer (tweede), Ralph
Moorman (derde) Frank Leushuis (vierde) en Woubruggenaar Arjan Jagt
die op de vijfde plaats beslag legde.
Kistemaker, die vorig jaar studentenkampioen werd, staat in het pelo
ton bekend als 'linkebal'. "Die kritek snap ik niet", aldus de Twentse
districtscoureur. "Ik maak gewoon gebruik van mijn sterke eindsprint"
wm
Amateurzege
Van Veenendaal
LEIDEN - De februari-kou heeft
niet kunnen verhinderen dat de
wielrenners uit de Leidse regio
met de eerste rit uit de Rijn- en
Bollenstreekcompetitie het nieu
we seizoen inluidden. Dankzij de
deelname van Zoetermeer '79 is
het aantal clubs in deze competitie
uitgebreid tot vijf.
Op het parkoers van de Bollen
streek testten de amateurs voor het
eerst hun krachten. Nadat diverse
kanshebbers het slachtoffer waren
geworden van een plaag aan lekke
banden, rook thuisrijder Frank van
Veenendaal zijn kans. De actief rij
dende eerstejaarsamateur liet in de
Finale vijf andere vluchters in de
steek en kwam met nipte voor
sprong winnend over de meet.
Tweede werd Zoetermeerder Ro-
bert-Jan Nuyens. terwijl René van
Tol van Avamti als derde over de
meet kwam. By de vrouwen zege
vierde Els van Leeuwen uit Lisse
voor Monique van Vliet van Swifl.
De veteranen ontmoetten elkaar
op het parkoers van Swifl. Gouwe
naar Cor Berkouwer bleef hier zijn
mede-vluchter Jan Zwaan de baas.
Het nieuwe parkoers van Avanti
ontving de liefhebbers als gast.
Oud-amateur Ton van Duivenbode
uit Noordwijk was uit een kop
groep van zes de snelste, met Pie
ter Evelein op de tweede plaats. De
junioren reden bij het Gouwse Ex
celsior. Hier won Patrick Monte-
ban voor eigen publiek, met Ton
en John Schilder van de Bollen
streek als de nummers twee en
drie.
