'Drama dreigt oratoriumkoren'
Sonsbeek binnen de perken
Sfeer architectuur
in beeld gebracht
Als gevolg reorganisatie orkestenbestel
Globe neemt opnieuw
stulc van repertoire
Rockmusical definitief van de baan
'Wet Features' maakt
suggestie niet waar
Klarinettist Cavaliere: veel uiterlijk vertoon
DONDERDAG 30 JANUARI 1986
KUNST
PAGINA 2;
SASSENHEIM - Oratoriumkoren dreigen het kind van de
rekening te worden. Als WVC zijn beleid niet ombuigt, zal geïeidingen" Schoudersfhokkend
het korenbestand schrikbarend slinken. Maar daar zal het reageert hij: "De schnabbelorkes-
niet bij blijven, waarschuwt voorzitter A. Kret van de ten
Stichting Samenwerking Nederlandse Korenorganisaties.
Kret - ook voorzitter van de christelijke zangersbond - dlnTsorkest
vreest, dat wanneer dit beleid wordt voortgezet, alle ama- op. Je moet" dte^sdinabbèiaars
teurkoren binnen twee jaar de gevolgen ervan zullen on
dervinden. Gevolgen, benadrukt hij, die niet meer kunnen
worden teruggedraaid. Alleen ingrijpen door minister
Brinkman, maar dat moet dan wel snel gebeuren, kan er- door
ger voorkomen. De situatie is dramatisch, zegt Kret. jan Westerlaken
hun kans schoon. Voor
hen ligt er een nieuw terrein. Ze
formeren gewoon een begelei-
strijken de centjes
die schnabbelaars
r zien als een grijs circuit. Over
Wat is er precies aan de hand? De
reorganisatie van het orkestenbe
stel heeft gestalte gekregen. Zo
sneuvelde anderhalf jaar geleden
in Zuid-Holland - om maar een
voorbeeld te noemen - het Ge
westelijk Orkest. Gevolgen had het
zeker, aldus Kret. Niet alleen in de
Randstad is een groot gat ontstaan,
maar ook in andere delen van het
land steken de problemen nu de
kop op. De regionale orkesten we-
zien we? Ja, er is weinig ruimte
voor koorbegeleidingen. Dus wor
den die begeleidingen beperkt.
Voor dit jaar heb ik een kleine vijf
tig aanvragen van koren die een or
kest bij een uitvoering willen. Ik
heb er maar net dertig kunnen ho
noreren. De overige koren? Die
zijn op een wachtlijst geplaatst.
Sterker nog. Wanneer ik naar het
volgend jaar kijk, dan zijn er op dit
moment al 33 koren die een aan-
de kwaliteit zal ik me niet uitlaten.
Maar dat ik daar mijn bedenkingen
over heb, zal duidelijk zijn".
De voorzitter van de Stichting
Korenbegeleiding heeft de moed
echter nog niet opgegeven. Vol
gens hem krijgt WVC langzaam
maar zeker in de gaten, dat er op
deze manier niet of nauwelijks te
werken valt.
up. legiunait: uraebieii we- iiiumeni ai oo «.oren aie een aan- /~v j V»
ten geen antwoord op de vraag wat vraag hebben ingediend voor bege- v-JnaerSCilclt
Stichtingsvoorzitter A. Kret: 'Schnabbelorkesten zien hun kans schoon'
zij aan moeten met het begeleiden
van koren.
Kret, in het dagelijks leven bur-
(foto Holvast) gemeester van Sassenheim: "Wat
leiding. Anders gezegd: 1987 is vol
geboekt. Meer dan dat zelfs. Want
er is maar ruimte voor 31 begelei
dingen. Triest".
Beeldenexpositie wil laatste ontwikkelingen tonen
Omgedraaid
ARNHEM (GPD) - Met de beel
dententoonstelling Sonsbeek '86'
in het gelijknamige Stadspark zet
Arnhem van half juni tot half sep
tember van dit jaar een traditie
voort die kort na de oorlog is ont
staan en die een voorlopig einde
vond in 1971. Die expositie onder
de titel .Sonsbeek buiten de per
ken' uit dat jaar wordt nog steeds
gezien als een van de belangrijkste
van de laatste tientallen jaren. Het buiten worden getoond",
bestuur van de Stichting Sonsbeek
'86, dat vrijdag in Arnhem zijn
plannen voor een nieuwe interna
tionale sculptuurtentoonstelling
presenteert, hoopt dit jaar zeker
100.000 bezoekers te trekken en de
expositie als het mogelijk is even
belangrijk te laten zijn als de voor
gangers.
Sinds .Sonsbeek buiten de per-
de
De koren kunnen in feite alleen
maar toezien. Meer niet. Slechts de
minister van WVC kan in deze si
tuatie verandering brengen. Veran
dering die er op neerkomt, dat de
koren zelf weer een orkest kunnen
kiezen dat hen bij een uitvoering
bijstaat. Kret: "Nu is de situatie net
andersom. Niet het koor nodigt
een orkest uit, maar het orkest
zoekt gewoon naar een koor. Nou,
Kret: "Het ministerie heeft de
omvang, wat betreft het beschik
baarstellen van geld aan de koren,
ernstig onderschat. Men ziet dat
het anders moet. Waar het aan ont
breekt is voldoende geld. Daarom
hoop ik, dat het rijk een potje weet
te vinden waaruit in de toekomst
kan worden geput".
Ooit was men van mening, dat
amateurkoren voor begeleiding
maar een beroep moesten doen op
orkesten waarvan de bezetting ook
uit liefhebbers bestond. Dat idee
heeft men laten varen.
Kret: "Terecht laten varen, want
belachelijke gedachte.
orkest dan maar uitmaken wat er
wordt gespeeld en waar een con
cert wordt gehouden? Je praat wel
over zo'n tweehonderd vijftig ko
ren met een gemiddelde bezetting
van honderd zangers. Dat betekent
vijfentwintigduizend geschoolde
koorleden. Als die mensen geen
kans meer krijgen, dan gaat er toch
wel wat verloren. Alles wat in tien
tallen jaren is opgebouwd, wordt
dan met een streek van tafel ge
veegd. Bovendien", voegt Kret er
aan toe, "heeft dit direct invloed op
de werkgelegenheid van vocale so
listen en professionele musici, zo
als dirigenten. Voor solisten is juist
dit gebeuren een belangrijk deel
van hun status. Heel wat van hen
zijn op deze manier bekend gewor
den. Ik zou niet weten hoe ze dat
goed kunnen maken als dat weg
valt. Misschien moeten ze dan wel
gaan lesgeven aan een muziek
school om toch hun inkomsten op
peil te houden".
Noodklok
Het zal duidelijk zijn. Voorzitter
Kret laat de noodklok krachtig lui
den. "Maar", laat hij er direct
achteraan volgen, "het is geen
noodklok van de een of andere ac
tiegroep. Zo gedragen wij ons niet.
Afwachten is er niet bij. Voor we er
erg in hebben is het jaar voorbij.
We - en daar bedoel ik de Stichting
Korenbegeleiding mee - willen
toch wel graag op tijd weten of we
volgend jaar nog kunnen door
gaan".
Waar dus vooral de schoen
wringt is in de hoek van de orato
riumverenigingen. "Daar moeten
we de helpende hand toesteken",
zegt hij plechtig. Waarschuwend
gaat het vingertje omhoog als hij
daarna stelt: "Gebeurt dat niet, dan
krijgen we een enorm verloop on
der de leden. En als daarin een
maal de klad zit, is het binnen en
kele jaren bekeken. Zeker als de
mannen het voor gezien houden.
Zodra die gaan lopen, nou, dan
kunnen de vrouwen het ook wel
vergeten".
Kret gaat zelfs zo ver, dat hij zelfs
over een regelrechte ramp durft te
spreken. Onmiddellijk legt hij uit,
dat dit enigszins afhankelijk is van
de manier waarop men naar de ar
tistieke waarde van de amateurs
kijkt.
Ter verduidelijking: "Als de
overheid vindt dat hiervoor min
der geld beschikbaar moet worden
gesteld, dan is dat een keus. De ko
ren hebben wel zorgvuldig hun re
pertoire opgebouwd. Ik durf te be
weren, dat er koren bestaan, die
onvervangbaar zijn. Echte publiek
strekkers. Moet je daarin gaan
snoeien? Een moeilijke beslissing
hoor. Professionele koren kennen
we niet in Nederland. De leden zijn
amateurs en de muzikanten zijn
beroepskrachten. Wanneer je daar
in gaat snijden, lopen de koren weg
en blijven er louter en alleen maar
orkesten over. Maar wat gebeurt er
met traditionele opvoeringen zoals
een Passion met Kerstmis? Een
Passion hoort toch bij die dagen?
Die valt ook weg. Ik denk, dat als
dit verdwijnt, je voor een heleboel
mensen een soort tweede kerstdag
wegneemt. Eenmaal verdwenen,
nou, dan zie je dat nooit meer te
rug".
afmeting en bovendien veel hedendaagse sculptuur met eerder als je het mij vraagt, zeg ik, dit is dé Natuurlijk, zo hier en daar kan
kwetsbaarder geworden. „Vijftien
jaar geleden was de kunst uit op
integratie met de natuur in de
vorm van ingrepen in het land
schap, nu zijn de structuren vaak
fragiel, artificieel van kleur, licht-
doorlatend of zelfs transparant.
Deze kunst wil niet zonder meer
de sa
menstelster van de expositie, Sas-
kia Bos van het kunstcentrum De
Appel onlangs bij de presentatie.
Een deel van de beelden wordt
daarom in een drietal paviljoens
getoond.
Zes architecten kregen van de
stichting opdracht om ontwerpen
te leveren voor deze paviljoens.
Uitgangspunten daarbij waren dat
de bouwwerken slechts tijdelijk
worden gebruikt en transparant
moeten zijn om het licht zoveel
mogelijk kans te geven „te spelen"
met de kunstwerken. Bovendien
wordt zo een relatie tussen het mo-
ken' is er in de beeldhouwkunst numentale park en de kunstwer-
door
Henk Meutgeert
veel veranderd. In 1971 ging de ex
positie letterlijk .buiten de perken',
omdat het Arnhemse park eenvou
dig te weinig ruimte bood voor de
toenmalige ontwikkelingen als de
,landart'. Een deel van het werk
werd toen dan ook elders uitge
voerd, zoals in de nieuwe Flevopol-
der.
De huidige beeldhouwkunst
leent zich veel minder voor een
ken gelegd. Drie ontwerpen,
het duo Benthem en Crouwel, Jo
Coenen en Wiek Röling werden
uitgekozen. Hun ontwerpen wor
den op drie plaatsen in het park
uitgevoerd. Het paviljoen van de
laatstgenoemde drijft in een van de
vijvers.
Samenstelster Saskia Bos wil
met het getoonde werk een over
zicht geven van de laatste ontwik-
werk laten zien. „Naast de beproef
de methode van het zoeken naar
kwaliteit heb ik mij afgevraagd wat
er nieuw is aan bepaalde heden
daagse beelden, waarin die afwij
ken van vroeger, maar ook: welke
nieuwe of andere lijnen vandaaruit
naar het verleden worden getrok
ken", aldus Bos.
In totaal zijn 45 binnen- en bui
tenlandse kunstenaars uitgezocht
om hun werk in Arnhem te tonen.
Daaronder zijn zeven beeldhou
wers uit Nederland. Twee van de
namen gaf Bos prijs: Henk Visch
en Niek Kemps. Uit Engeland ko
men Richard Deacon en Anish Ka
poor, uit Zwitserland Peter Fischli
en David Weiss, uit België Willy
Dujouri en uit Frankrijk Bazil en
Bustanante. Uit de Verenigde Sta
ten komen in elk geval Richard
Artschwager, Kate Ericson en Mei
vin Ziegler en Clae Oldenburg. De
laatste was in 1971 ook vertegen
woordigd in Arnhem. Saskia Bos
heeft hem vooral ook nu uitgeko
zen, omdat zijn werk naar haar me
ning belangrijk is in relatie met de
recente ontwikkelingen. Met het
merendeel van de kunstenaars
wordt nog onderhandeld. In Sons
beek worden vrijwel uitsluitend
werken getoond die speciaal voor
de expositie zijn gemaakt of nog
nooit eerder in Nederland ver
toond zijn.
omgedraaide wereld". amateurorkest best eens insprin-
Eén feit staat als een paal boven gen. Maar wat mag je van zo'n or-
water. Door het wegvallen van een kest verwachten als er
aantal regionale orkesten, zijn i
her en der gaten gevallen. Zuid- worden ingestudeerd? Daar gaat
ontzettend veel tijd inzitten. Wat
zal er dan nog overblijven van een
Rotterdam en Den Haag kan er van Bach of Handel? Ik denk, dat wan-
een zorgelijke toestand worden ge- neer je op deze wijze te werk zou
sproken. Kret geeft dat grif toe. De moeten gaan, het hele gebeuren als
een kaartenhuis in elkaar stort. Of
het wat uitmaakt als er een paar
oratoriumverenigingen minder
zouden zijn? l^ja, maar wie maakt
de selectie? En moet een beroeps-
koren krijgen nu per concert geld.
Met dat bedrag in de hand moeten
ze zich maar zien te redden.
Kret is met die situatie niet ge
lukkig. Aanvankelijk ging dat geld
EINDHOVEN (ANP) - Zuidelijk
Toneel Globe in Eindhoven heeft
voor de tweede maal dit seizoen
besloten een stuk, dat aanvanke
lijk op het repertoire stond, niet te
spelen. Ditmaal gaat het om F/Het
Peloton der Favorieten', geschre
ven door Globe's artistiek direc-
GRONINGEN (ANP) - Bij de van dit jaar af. Post kwam in op-
schouwburg in Groningen en het spraak door het financiële beleid
cultuurcentrum De Oosterpoort met betrekking tot de rockopera
moet meer bezuinigd worden dan
tot nu toe werd aangenomen. Dit is
het gevolg van een onzorgvuldig fi
nancieel beleid in het verleden
toen schouwburgdirecteur Ton
Post nog de scepter zwaaide over
de gemeentelijke dienst Stads-
schouwburg-d'Oosterpoort.
„Ik Jan Cremer", die de gemeente
Groningen vele tonnen heeft ge
kost en die inmiddels failliet ver
klaard is.
In plaats van de 350.000 gulden
moet er dit jaar ruim 800.000 gul
den worden bespaard bij de beide
instellingen. Dit betekent dat er
Dit heeft wethouder H. Morssink twee formatieplaatsen zullen ver-
de gemeente loopt 1 september dure buitenlandse produkties r
Groningen gehaald zullen worden
en dat de horecasector geprivati
seerd zal worden.
Het opnieuw uitbrengen van de
vorig jaar - na een kort leven - fail
liet verklaarde rockopera 'Ik, Jan
Cremer' behoort niet tot de moge
lijkheden. Dat blijkt uit nader on
derzoek door het internationale
Theater- en Organisatiebureau
Martin Hanson. Hanson onder
zocht onder andere de mogelijk
heid om de mogelijkheid om de
dure rockopera dit jaar enige
maanden onder te brengen in de
Amsterdamse Koopmansbeurs.
teur Paul de Bruyne. Een woord
voerder van het gezelschap heeft
dat gisteren meegedeeld. Eerderal
werd .Lens' van Theu Boermans
van het repertoire afgevoerd.
Het niet doorgaan van F/Het pe
loton der Favorieten' is veroor
zaakt door de tegenstellingen bin
nen de artistieke leiding van Glo
be. Kees Hulst, die deel uitmaakt
van de huidige artistieke leiding,
zou het stuk regisseren. Hij heeft
hiervan afgezien „om artistieke re
denen". Omdat het onmogelijk
bleek op korte termijn een vervan
ger te vinden is het bewuste stuk
van het repertoire genomen, aldus
de woordvoerder.
De directie van Zuidelijk Toneel
Globe zegt de afgelasting te betreu
ren. Door het wegvallen van .F/Pe
loton der Favorieten' wordt de vol
gende produktie van het gezel
schap ,De Man die de Zon in zijn
Zak had' van Jean Louvet meteen
de laatste die het gezelschap dit
seizoen uitbrengt. Dat stuk gaat
volgens schema op 3 april in Den
Bosch in première.
Wijanda Deroo bij 'Fotomania'
Expositie met recent fotowerk van
Wijnanda Deroo, tot 18 februari. Ga
lerie Fotomania, Koppenhinksteeg
6, Leiden. Geopend wo. t/m zo. van
13.00 - 17.00 uur.
LEIDEN - Uitstekend fotowerk
van Wijnanda Deroo is tot 18 fe
bruari te zien bij galerie Fotoma
nia. Wijnanda Deroo is beslist
geen nieuwkomer; zij exposeer
de in het verleden al bij landelijk
bekende fotogaleries, zoals 'Per-
spektief in Rotterdam en 'Canon
Photo Gallery' in Amsterdam.
Bovendien bevindt zich werk
van haar in verschillende collec
ties in Nederland en niet te ver
geten in de Parijse Bibliothèque
Nationale. Binnenkort opent
zich misschien de weg voor haar
om in het buitenland meer naam
te gaan maken met een tentoon
stelling in de Franse hoofdstad.
Gezien het resultaat hier in Lei
den behoort dit zeker tot de mo
gelijkheden.
Voor de expositie bij Fotoma
nia is een keuze gemaakt uit re
cent werk van Wijnanda Deroo.
In deze presentatie van groot for
maat zwart-wit foto's komt een
duidelijke, persoonlijke visie
naar voren die een sterke een
heid tot gevolg heeft. Als uit
gangspunt voor de opnamen
heeft deze fotografe de architec
turale omgeving genomen. Het
gaat daarbij vooral om de erva
ring die het beeld oproept en niet
zozeer om een exacte plaatsbepa
ling; met één uitzondering zijn
de foto's gesitueerd in Amster
dam.
Het onderwerp van de stukken
is de ruimte in en om gebouwen
en de atmosfeer die daar heerst.
Deze ruimtes zijn verlaten of leeg
maar soms zijn er verwijzingen
naar eerdere aanwezigheid van
mensen. Hieraan herinneren bij
voorbeeld een klok, wat rommel
of de functie van de ruimte (een
stadion, een gemeenschappelij
ke douche, een studiezaal).
Zeer bepalend voor het effect
van de voorstelling is, behalve de
keuze van de ruimte, het diepe
contrast tussen lichte en donkere
delen. De gebruikte lichtval
zorgt vaak voor sterke slagscha
duwen maar in andere stukken
kunnen ook fluweel-zwarte par
tijen ontstaan. Op een aparte ma
nier is sfeer gecreëerd in een foto
met enkele in een vage mist ge
hulde gebouwen.
Vooral de sfeer staat bij Wij
nanda Deroo's werk voorop en in
mindere mate de esthetische of
formele kenmerken. Toch zijn
beide kwaliteiten duidelijk aan
wezig. Wat de vorm betreft getui
gen de foto's van een zeer con
stant compositiegevoel. Dit
komt ondermeer tot uitdrukking
in de gecentreerd opgebouwde
beelden. Ook andere, waar
schijnlijk bewust gekozen ele
menten in de compositie bena
drukken de vorm, zoals het spel
tussen lijnen en geometrische
vormen van de muurvlakken.
Steeds met eenzelfde benade
ring voor ogen kiest Wijnanda
Deroo een beeld uit van een open
of besloten ruimte, waarin de
verrassende lichtval accenten
aanbrengt. Dit resulteert in zeer
knappe foto's die gemaakt zijn
met gevoel voor perfectie. Hef
gaat de maakster niet om het lou
ter registreren van een moment
of een situatie maar om het tref
fen van een persoonlijke indruk.
Door dit in beeld te brengen doet
Wijnanda Deroo een direct be
roep op de verbeelding.
NANCY STOOP
Pietro Cavaliere, klarinet, en Olgica
Antic, piano, met werken van Wag
ner, Brahms, Schumann, Lutoslaws-
ki en Debussy. Gehoord op 29 janua
ri in de Kapelzaal.
LEIDEN - Bij het beëindigen
van zijn studies behaalt een mu
sicus de hoogste onderscheidin
gen. Optredens in vele landen
volgen. Radio- televisie- en plaat
opnamen worden gemaakt en
dan wordt hij benoemd tot con
servatoriumdirecteur (een func
tie waarvoor je niet alleen over
muzikale, maar ook over andere
kwaliteiten moet beschikken).
Dit is in het kort de loopbaan van
de solist van het concert: Pietro
Cavaliere. Het klarinetspel lijkt
in de loop van de tijd wel zijn
liefde gehad te hebben, maar niet
de daarvoor benodigde tijd.
Zijn opkomst en optreden gis
teravond bij K O was presen
tabel en had allure. Jammer ge
noeg bleef het voor een deel van
de avond bij een uiterlijk ver
toon, met name het gedeelte voor
de pauze. De solist slaagde er
niet geheel in datgene tot klin
ken te brengen, wat hij door de
bewegingen van zijn brede ge
stalte suggereerde.
Het Adagio van Wagner is een
aardig, romantisch stukje, wel
luidend van melodie en weinig
avontuurlijk van harmonie; een
charmante opening voor een re
cital en een goede inleiding tot
het volgende programma-onder-
deel. De sonate van Brahms kent
aanmerkelijk meer muzikale
diepgang. Échter in beide onder
delen van het programma bleef
het spel van de solist wat aan de
oppervlakte in weerwil van zijn
soms ingespannen, soms zwieri
ge bewegingen.
Na de pauze werd de voor
dracht levendiger en bezielder.
Het was inmiddels al duidelijk
geworden, dat de solist beschik
te over een geweldig volume op
zijn instrument. Nu echter werd
de klank van zijn toon warmer en
genuanceerder niet alleen in het
forte, maar ook in het veel moei
lijker piano-spel. De Fantasies-
tücke op.73 van Schumann en de
'Wet Features', bedacht en gespeeld
door Lisa Marcus en Barbara Duyf-
jes. Geluidsband: José-Luis Greco;
decor: Dick Simonis, Ruth Hoeck,
Paulette Boschung. Gezien in het
LAK-theater op 29 januari. Aldaar
ook vanavond.
LEIDEN - Barbara Duyfjes is
een van de weinigen die haar
theaterprodukties nog hardnek
kig als 'performances' blijft aan
duiden. Wat ze van een perfor
mance in de gebruikelijke zin
des woords onderscheidt, is dat
de gehele voorstelling van tevo
ren vastligt. Ze hebben er echter
mee gemeen dat de gehele han
deling zich vanuit één concept
ontwikkelt.
In 'Wet Features' gaat het om
twee zussen, om kou en om nat
heid. Het decor is leeg en kil als
een poolvlakte. Op de voorgrond
staan wat blikjes te roken, rechts
een badje met plastic eroverheen
en tegen de achterwand twee
koelkasten. De deuren gaan
langzaam open, de twee meisjes
komen eruit tevoorschijn. De
Première Rhapsodie van Debus
sy werden met veel gevoel voor
poëzie uitgevoerd. De dansprelu-
des van Lutoslawski klonken
geestig en pittig, ook al deden
enkele technische onvolkomen
heden en intonatieproblemen
wat afbreuk aan het geheel.
De pianiste Olgica Antic komt
alle lof toe in haar rol als ver
vangster. Haar spel bleef muzi
kaal en technisch constant op
een hoog niveau. Een mooie af
sluiting vormde de toegift: klonk
het Adagio van Wagner aan het
begin van de avond wat flets, als
toegift klonk een wel zeer opgef
riste en levendige uitvoering van
hetzelfde stuk.
MONICA SCHIKS
een draagt een doorzichtige land
kaart, de ander een dienblad met
plastic bloemen. Hun gezicht is
bedekt met een druipend masker
van ijs. Ze stappen naar voren,
en als ze hun masker afnemen
blijkt daaronder nog een masker
te zitten. Het ijsmasker wordt zo
opgehangen dat het smeltwater
ervan op het tweede, in een blik
gestopte, masker valt.
Deze bij mijn weten nooit eer
der vertoonde truc met ijsmas
ker levert een prachtige ope
ningsscène op. Het bedenken
van mooie theatrale beelden kun
je rustig aan Duyfjes toevertrou
wen, dat heeft ze al vaker ge
toond. Maar waar het ook dit
keer weer aan schort is de uit
werking. Ze mist het vermogen
om met louter beweging, los van
theatrale hulpmiddelen, de aan
dacht vast te houden, maar pro
beert dat telkens weer.
De samenwerking met Lisa
Marcus komt de toegankelijk
heid wel ten goede en maakt dat
Wet Features minder zwaarwich
tig en pretentieus is dan eerdere
projecten van Duyfjes. Ze slagen
er samen in een onbestemde
sfeer op te roepen, een beetje als
een tot leven gekomen schilderij
van Magritte. Dat komt niet in de
laatste plaats door de subtiele
kledij; beiden dragen een iden
tieke zwarte jurk en pruik De
hooggesloten voorkant doet hen
lijken op Zwitserse kostschool
meisjes, de diep uitgesneden rug
maakt hen tot femme fatale. Dat
contrast tussen naieveteit en ver
leidelijkheid, dat ook in de bewe
gingen is verwerkt, heeft echter
niet voldoende kracht om de
voorstelling te dragen.
Wet Features moet het hebben
van een paar knappe en esthe
tisch zeer verantwoorde vond
sten, die worden gepresenteerd
op een manier die samenhang
suggereert. Voor het overige is
het niet meer dan een decoratie
van de ruimte.
ARIEJAN KORTEWEG
