'Op tafel komen ze los'
Stamsnijder strijdend ten onder
Amateurs
zorgen voor
desillusie
'Parcours was
een schande'
Soigneur Cock van Leeuwen meer dan verzorger
In modderballet van het Belgische Lembeek
Nieuwe
formule
zesdaagse
spreekt aan
NEEM NU EEN ABONNEMENT
OP REGIONAAL NIEUWS
LEIDSCH DAGBLAD ALPHENS DAGBLAD
071-144941 01720-93961
MAANDAG 27 JANUARI 1986
PAGINA 11
LEMBEEK (GPD) - Vooraf heer
ste er optimisme. Zeker, de Belgen
waren sterk, de Tsjechen zouden
weer collectief rijden en dan was er
altijd wel een verdwaalde coureur
van onbestemde nationaliteit die
zou imponeren. Maar toch had de
nationale amateurequipe bij het
WK veldrijden met Martin Hen
driks als kopman en Noel van der
Ley en Huub Kools pal daarachter,
drie aardige ijzers in het vuur. In
de praktijk kwam daar niets van te
recht. De Italiaan Vito di Tano
won. en ver daarachter grepen de
Belgen Ivan Messelis en Ludo de
Rey het overige eremetaal. De Ne
derlandse ploeg werd weggeveegd.
Slechts Huub Kools (tiende) en
Noel van der Ley (achtiende) haal
den de finish.
De grootste desillusie kwam van
Martin Hendriks, de nationale
kampioen, die bij het ingaan van
de vijfde ronde in kansloze positie
afstapte. De start van Hendriks
was voortvarend, maar daarna ge
raakte hij in de versukkeling. Tot
zaterdag had Hendriks zich in Eu
ropa gepresenteerd als een van de
sterkste coureurs. Steunend op
een fabelachtige techniek en een
goed analytisch vermogen van zijn
kwaliteiten als veldrijder, leek hij
een aanwinst van formaat. In Lem-
beek bleek daar niets van.
Later zou Hendriks verklaren
dat een blessure hem zodanig par
ten had gespeeld dat hij op moest
geven. „Mijn Achillespees blok
keerde waardoor ik een enorme
pijn in het onderbeen voelde. Die
blessure heb ik vorige week in
Keulen opgelopen. Tijdens de trai
ning ging ik nooit voluit, waardoor
ik geen last had. Nu, in de wed
strijd, bleek direct dat ik door de
blessure kansloos was, terwijl ik
toch gerekend had op een plaats
bij de eerste vijf'.
Hendriks had dus beter niet kun
nen starten en zich deze week kun
nen testen om vervolgens de ploeg
leiding mee te delen dat ze net zo
goed een reserve in had kunnen
zetten. De nationale kampioen
deed dit niet en bewees daarmee
zichzelf en de Nederlandse ploeg
een slechte dienst.
Toch zag het er lang naar uit dat
de Oranje-ploeg kans op een me
daille had. Achter de ongenaakba
re Di Tano streden Huub Kools en
de tweevoudige Tsjechische „we
reldkampioen Radomir Simunek
lang om het volgende eremetaal.
Eerst meldde de Belg Messelis zich
op het voorste plan, waarna in de
slotfase van de koers zowel Kools
als Simunek in elkaar klapte.
Kools viel in de slotronde terug
naar de tiende plaats, en kreeg
daarmee veel te weinig. Driekwart
van de koers was hij in beeld, maar
de finishing touch ontbrak. Even
kon Kools zelfs in het wiel blijven
van de Italiaanse winnaar Vito di
Tano, die in de Belgische brij heer
ste als een vorst. Di Tano vierde
uitbundig zijn tweede wereldtitel.
In 1979 was hy voor eigen pu
bliek in Saccolongo de beste loper
onder de veldrijders. Hij bleef toen
Hennie Stamsnijder voor, maar die
titel is eigenlijk nooit serieus geno
men, omdat toen veel meer dan de
helft van het parcours gelopen
moest worden. In Lembeek sloeg
de Italiaan opnieuw toe, waarmee
critici direct verwezen naar het
schandaal van Saccolongo 1979.
Een vergelijking, die mank ging als
een kreupel paard, omdat in Lem
beek veel meer gefietst moest wor
den en bovendien Di Tano juist op
dat onderdeel verrassend goed uit
de voeten kon..Hij verblikte of ver-
blooste niet, en soleerde vanaf de
derde ronde als een veldheer door
de modder. Van een echte strijd
was in het wereldkampioenschap
voor amateurs dan ook nauwelijks
sprake, en dat was niet alleen de
verdienste van Di Tano maar ook
de zwakte van de concurrentie.
Bij de junioren griste de Neder
landse afvaardiging toch nog een
medaille uit het vuur. Lang zag het
er naar uit dat Rudie Nagengast
voor een stunt zou zorgen, maar op
de meet werd hij voorbij gestreefd
door Wim de Vos. De Vos, vorig
jaar in Munchen al derde, was als
favoriet gestart, maar kon de latere
kampioen, de Engelsman Stuart
Marshall, geen moment bedreigen.
LEMBEEK (GPD) - Klaus-Peter
Thaler, de wereldkampioen veld
rijden 1985, heeft gisteren een
unieke beslissing genomen. De
Westduitser weigerde zijn regen
boogtrui te verdedigen uit protest
tegen het parcours dat door de in
ternationale wielrenunie was goed
gekeurd.
"De UCI heeft in strijd met de
reglementen gehandeld door din
gen toe te staan die niet mogen.
Het parcours is niet eens veran
derd. Ik vond dat ik de moed op
moest brengen om niet te starten.
Hopelijk worden er nu eindelijk
beslissingen genomen, die het
veldrijden zuiver houden. Dit par
cours was een schande voor het cy
cle-cross".
De kritiek van Thaler werd niet
gedeeld door de bronzen medaille
winnaar Hennie Stamsnijder. "Dit
was een zwaar parcours, maar een
WK hoort zwaar te zijn. Je kunt
ook niet spreken van een boycot,
want dan hadden andere favorie
ten Thaler moeten volgen. Ik vind
ook niet dat dit parcours het veld
rijden in diskrediet heeft gebracht.
De organisatorische chaos hier en
het gebrek aan sfeer riepen veel
meer een negatief beeld op".
ROTTERDAM
(GPD) - Zelfs voor
Gerrie Knetemann
zijn er grenzen. Na
een langdurige ach
tervolging van een
door Wilïebrord Fre-
quin aangevoerde
KRO-équipe moet de
zesdaagse-artiest
even op adem komen.
In het optrekje van
zijn soigneur Cock
van Leeuwen vindt
de voormalige we
reldkampioen op de
tweede avond van de
Rotterdamse zes
daagse de rust waar
in hij een uur lang
niet gestoord wil
worden. De achter de
Zoeterwoudse soig
neur aanjagende fo
tograaf komt dan
ook van een koude
kermis thuis wan
neer hij niets ver
moedend het 'heilige
der heilige' binnen
stapt niet het verzoek
een actieplaatje van
Van Leeuwen te mo
gen schieten. "Rot op,
ouwehoer", luiden de
welkoms- en tegelijk
afscheidswoorden
van de relaxende
Kneet, wiens gevoe
ligheid. voot publici
teit toch bijna
spreekwoordelijk is.
"Met Gerrie kun je
een heel eind gaan",
legt de persoonlijke
zesdaagse verzorger
van de vedette Kne
temann en het talent
Elshof later ten over
vloede uit, "maar op
zeker moment wordt
het hem allemaal
wat teveel en dan
krijg ik het op m'n
brood". Al te zwaar
hoeven we daar vol
gens Van Leeuwen
nu ook weer niet aan
te tillen. "Want Kne
temann kan soms be
hoorlijk tekeer gaan.
maar even later is
hij het alweer verge
ten".
Hoewel Cock van Leeuwen zelf
nooit de wielersport heeft beoe
fend, geldt de 43-jarige soigneur
•en ingewijde in het wonder
baarlijke wielerwereldje. Gerben
Karstens wekte aan het eind van
de jaren vijftig zijn belangstel
ling voor de wielersport. Als sup
porter van De Karst kreeg de als
vertegenwoordiger bij de Leidse
drukkerij Bink werkzame Van
Leeuwen vooral oog voor het
'randgebeuren'.
"De verzorging van die gasten
dat vond ik razend interessant.
In '66 ben ik daarom in Utrecht
cursus sportmassage gaan
volgen. Als hobby ben ik toen in
de avonduren wat gaan masse
ren. Gewoon thuis aan de Vrou-
wenweg in Zoeterwoude (tegen
woordig Leids grondgebied red.).
Vooral leden van Swift, want
daar was ik inmiddels lid van
geworden".
Als hobbyist trof hij op zijn
massagetafel regelmatig het gro
te Swift-talent Joop Zoetemelk
aan. Nu hij als professioneel ver
zorger in dienst is bij Jan Raas,
kneedt Van Leeuwen nog altijd
de spieren van zijn grote wieier-
liefde. "Ik ken Joop alsof ik hem
zelf heb gemaakt", meldt hij dan
ook niet zonder trots. "Mijn
grootste succes is de manier
waarop Joop dit seizoen heeft ge
reden. Daar ben ik heel dank
baar voor en je mag rustig weten
dat ik voor de buis heb zitten jan
ken toen hij wereldkampioen
werd".
Vakmanschap
De fijne kneepjes van het ver
zorgersvak leerde Van Leeuwen
Soigneur Cock van Leeuwen wacht langs de baan i
eenmaal voorrang".
i het sportpaleis Ahoy geduldig op Gerrie Knetemann: "Een vedette heeft 1
in dienst van de Duitse werkge
ver van Gerben Karstens ("Veel
om je heen kijken en goed je oren
open houden"). In 1973 werd hij
als part-timer aangetrokken
door de KNWU en tijdens zijn
tienjarig dienstverband leverde
hij wereldkampioenen als Roy
Schuiten, René Kos en Cees Stam
af.
Met meer dan een kwart eeuw
ervaring in de vingers, staat Van
Leeuwen als een eersteklas mas
seur bekend. Neem nou zo'n
Knetemann", stelt hij als voor
beeld. "Als ik hem masseer, weet
ik precies in wat voor vorm hij is
en kan ik bij wijze van spreken
voelen met welk verzet hij het best
de baan op kan gaan. Een kwes
tie van feeling en ervaring".
Twee zaken die bepalend zijn
voor het vakmanschap van een
soigneur. Van Leeuwen: "De ver
taling van soigneur is dan wel
verzorger, maar eigenlijk ben je
veel meer dan alleen maar ver
zorger. Bij Kwantum ben ik bij
voorbeeld de man die in de hotels
het eten regelt. In feite heb ik de
verantwoording voor de gezond
heid van de renners. Bovendien
heb je als soigneur erg veel con
tact met de ploegleider. Je weet
namelijk alles van die gasten,
want op de massagetafel komen
ze los".
Wrijvingen met ploeggenoten,
privéproblemen, werkelijk alles
komt volgens van Leeuwen tij
dens het massage-uurtje op tafel.
"Je moet dan ook over het nodige
psychologische inzicht beschik
ken, goed kunnen luisteren en als
een renner in de put zit, hem er
weer uit proberen te praten".
Rommelaars
In de medische wereld worden
soigneurs vooral beschouwd als
rommelaars die hun koffers vol
stouwen met pilletjes, poedertjes
en zalfjes waarmee zij een aan
slag plegen op de gezondheid van
fietsende topsporters. Van Leeu
wen: "Er word vaak met een
scheef oog naar ons gekeken en ik
moet zeggen dat er in de wieier-
wereld best wel een paar gevaar
lijke jongens rondlopen. Verzor
gers die op een verkeerde manier
bezig zijn en tegen de renners al
lerlei lulverhalen ophangen. Ik
probeer altijd zover mogelijk uit
de buurt te blijven van zulke fi
guren".
Die volgens Van Leeuwen wel
degelijk een minderheid vormen
in het geheimzinnige wereldje
van de soigneurs. "Generalise
rende opmerkingen vind ik dan
ook beslist niet op z'n plaats.
Neem bijvoorbeeld de fysiothe
rapeuten. Die maken ons uit voor
kwakzalvers, maar ze vergeten
dat wij ons nooit met zieke men
sen bezig houden. Een zieke ren
ner wordt doorgestuurd naar de
dokter. Wij behandelen alleen ge
zonde renners met de bedoeling
ze te beschermen tegen blessures
en ziektes. Wij zijn dus zuiver
preventief bezig, terwijl fysio
therapeuten zich bezig houden
met revalideren. Bovendien
werken zij niet, zoals wij, met
hun handen, maar vooral met
machientjes".
Doping
Hoewel Van Leeuwen moet toe
geven dat "renners best wel eens
wat slikken", moeten ze bij hem
niet aankomen met dopingverha-
len. "Echt, op m'n erewoord, met
doping heb ik mij nog nooit bezig
gehouden. Waarom denk je dat ik
in dit wereldje al zo lang over
eind blijf? Omdat ik clean ben.
Als je knoeit, gaat het misschien
een tijdje goed, maar na een
paar jaar ga je toch naar de
knoppen. Ze hebben dit seizoen
wel eens tegen me gezegd: 'Goh
Cock, wat rijdt die Joop toch
goed, je zal hem vast wel iets ge
geven hebben'. Woest ben ik ge
worden. Van Joop en m'n goede
naam moeten ze namelijk afblij
ven, anders vlieg ik er op af'.
"Natuurlijk geef ik m'n ren
ners wel eens wat, maar dan uit
sluitend een vitaminepilletje of
een hoestdrankje. Maar zelfs met
dergelijke onschuldige middel
tjes wil ik geen enkel risico ne
men, want op de dopinglijst
staan xoerkelijk de meest krank
zinnige dingen. Als ik het even
niet vertrouw, neem ik contact op
met professor Dönicke, de grote
Duitse dopingspecialist".
Over zijn financiële status wil
Van Leeuwen niet al te veel losla
ten. "Laat ik zeggen dat ik met
dit werk een goede boterham ver
dien, maar rijk zal ik er heus niet
van worden. Geld heeft me nooit
veel kunnen schelen. Ik ben heel
eerzuchtig en wil graag resulta
ten zien. Wat dat betreft zit ik in
de wielrennerij natuurlijk goed",
beseft hij als geen ander.
"Als het geld voorop zou staan
dan zou ik mij beter met particu
lieren kunnen gaan bezig hou
den. Maar ik voel er niets voor
om pakweg mijn tijd te verspil
len aan dikbuikige kroeglopers
die zich elke avond aan de toog
vol laten lopen. Voor zulke figu
ren kan ik mij niet geven. Voor
gemotiveerde sportmensen des te
meer. Natuurlijk heb ik mijn
prijs, maar als een jong talent als
Ralph Elshof mij vraagt of ik
hem hier in Rotterdam wil ver
zorgen, valt er best wat te rege
len. Alleen moet zo'n jongen wel
op zijn beurt wachten als hij toe
vallig gelijk met een Knetemann
van de baan af komt. De verzor
ging van de vedette heeft nu een
maal voorrang".
Zoals Van Leeuwen kort daar
voor zelf moest ervaren toen hij
na het bliksembezoek van de foto
graaf door De Kneet ter verant-
woordig werd geroepen.
JAAP VISSER
Hennie Stamsnijder
ballet
LEMBEEK (GPD) - Vijf jaar na
Tolosa zou de geschiedenis zich
herhalen. Zei men. Met bussen vol
kwamen ze uit Enter naar België
om Hennie Stamsnijder wereld
kampioen te zien worden. Dacht
men. In het modderballet van
Lembeek kwam de topprestatie
echter uit een geheel andere hoek.
De Zwitsers Albert Zweifel (goud)
en Pascal Richard (zilver) gooiden
de Nederlandse favoriet twee ron
den voor het einde los en meteen
was het gedaan met de koopman.
Stamsnijder moest genoegen ne
men met brons, en dat was een
lichte teleurstelling, hoe je het ook
wendt of keert.
Drie jaar lang had Stamsnijder
genoegen moeten nemen met WK-
parcoursen die hem niet lagen. In
Lembeek trof hy gisteren een om
loop naar zijn hart en kon hij zich
naar hartelust uitleven in zijn rol
als modderman. Was het dan zo
vreemd om te denken dat Tolosa
1981 zyn vervolg zou krijgen in een
dorp vlak onder Brussel? Kenne
lijk wel, want Stamsnijder - en in
veel heviger mate de Belgische fa
voriet Roland Liboton - werden
geconfronteerd met een element
dat ze vooraf schromelijk hebben
onderschat. De Zwitsers laten zich
nauwelijks nog zien buiten de
landsgrenzen. Ze kiezen voor een
eigen koers, mijden de slopende
modderparcoursen in België en
Nederland en bouwen zo de nood
zakelijke reserve op die juist in
Lembeek zo essentieel was.
i modder Op het omstreden parcours rond
(foto AP» het plaatselijke bouwbedrijf van
Willy de Handschutter,
was de inhoud van de renners van
doorslaggevende betekenis. "We
hebben de laatste weken elke week
een WK gereden", stelde Stamsnij
der na afloop vast. "Door die op
eenhoping van Super Prestige-
wedstrijden, konden we geen re
serves opbouwen en dat is Liboton
en mij fataal geworden".
Afgang
Stamsnijder komt de eer toe in
elk geval te hebben geknokt totdat
hij niet verder kon. Roland Libo*
ton maakte voor eigen publiek een
trieste afgang mee, door in de
tweede ronde af te stappen. De
voormalige wereldkampioen
vluchtte doodleuk onder een afba
keningslint door, en reed de asfalt
weg op naar het hotel. Liboton was
ook niet meer aanspreekbaar. Hij
zette zijn supporters voor joker en
toonde daarmee eens te meer aan
over een erg broze mentaliteit te
beschikken. De Belg moet hebben
gevoeld, dat hy kansloos was, wil
de zichzelf een afgang besparen,
maar weigerde ook strijdend ten
onder te gaan.
Stamsnijder ging wel door, ook
toen hij door Richard en Zweifel
was gelost. "Ik voelde me prima,
en wilde twee ronden voor het ein
de demarreren. Ik zette dus aan,
stapte van mijn fiets af voor een
loopgedeelte en ineens voelde ik
de kramp onder in mijn dijbeen
schieten. Zo hard als een tennisbal.
De laatste twee ronden heb ik ge
vochten, vooral tegen mezelf'.
De voorsprong die Stamsnijder
samen met Richard en Zweifel had
opgebouwd was echter royaal vol
doende om in elk geval het brons
mee naar Enter te nemen. Een
schrale troost voor Stamsnijder,
die soortgelijke omstandigheden
de komende jaren waarschijnlijk
niet meer zal treffen. Bovendien
wordt hij dan geconfronteerd met
een nog wat sterkere Pascal Ri
chard. De 21-jarige Zwitser beves
tigde de faam die hem in veldrij-
kringen vooruit was gesneld. Ri
chard is de 'Van der Poel van Zwit
serland'. Komend jaar debuteert
hij op de weg in de ploeg van Sean
Kelly, nadat hij als amateur onder
andere de hoogaangeschreven
Grote Prijs van Willem Tell won.
Overtuigend
Richard kon zijn imposante op
treden in Lembeek niet bekronen.
De klasse en het karakter van Al-
bert Zweifel verhinderden dat. Op
36-jarige leeftijd haalde Zweifel
nog eens een regenboogtrui bin
nen, waar hij eigenlijk al tevreden
was geweest met het clichématige
pleKje op het podium. "Toen ik het
parcours zag wist ik dat ik een
goed kampioenschap zou rijden. Ik
ben dit seizoen al tien keer achter
Richard als tweede geëindigd en
hoopte dan ook op een podium
plaats".
De Nederlandse profveldrijders
bewezen in Lembeek eens te meer,
dat ze internationaal mee kunnen.
Met drie man bij de eerste zeven
(Stamsnijder derde, Groenendaal
Plannen voor
wereldbeker
wielrennen
LEMBEEK (GPD) - De internatio
nale wielerkalender dreigt over
een aantal jaren aanzienlijk te wor
den gewijzigd. Grootste verande
ring is de instelling van een zoge
naamde Wereldbeker voor ploe
gen, die volgens Hein Verbuggen,
de voorzitter van de internationale
profsectie (FICP), vergelijkbaar is
met de formule die in de autosport
wordt gehanteerd.
'Tien tot twaalf eendagskoersen.
verspreid over een aantal landen,
worden met punten gewaardeerd.
Aan die wedstrijden mogen alleen
ploegen deelnemen die de zoge
naamde A-status bezitten. Ploegen
krijgen die status als ze A-renners
onder contract hebben. De FICP
zal 45 renners objectief aanwijzen
als A-renners. Zoals de vlag er nu
bijhangt, betekent dat dat 22 van
de 39 wielerploegen de A-status
krijgen. De overige 17 krijgen de
B-status, en de resterende indivi
duele renners worden onderge
bracht in de C-categorie', aldus
Verbruggen, die de plannen van de
FICP afgelopen weekeinde in
Lembeek onthulde.
Via een promotie- en degradatie-
systeem kunnen renners van de B-
categorie doorschuiven naar de A-
sector, omdat B-renners wel in A-
wedstryden mogen starten die in
eigen land worden gehouden. De
internationale profsectie hoopt op
die manier combines tegen te gaan.
Aan het einde van het seizoen ont
vangt de profploeg die de Wereld
beker wint een forse som geld.
De koersen die de A-status krij
gen moeten of tot de monumenten
van de wielersport behoren (Mi-
laan-San Remo, Parijs-Roubaix,
Ronde van Vlaanderen, Ronde van
Lombardije en Luik-Bastenaken-
Luik) of een impuls voor de wieler
sport in het betreffende land bete
kenen. Tevens zullen A-koersen
niet mogen samenvallen met de
grote ronden (Spanje, Italië en
Frankrijk). Dat houdt bijvoorbeeld
in dat de Gold Race, wil het de A-
status krijgen, niet mag doubleren
met de Ronde van Spanje, en dus
moet uitwijken.
Tevens wil de FICP de grote ron
den inkorten. Zij zullen voortaan
niet langer dan twintig dagen mo
gen duren (inclusief drie week
ends), terwijl etappekoersen als
Parijs-Nice en de Dauphiné Libéré
een maximale duur van zes dagen
zullen hebben. De FICP hoopt
hiermee de wielersport te stimule
ren, de grote koersen nog meer te
beschermen en de kalender even
wichtiger te maken.
De eerste reactie van wielerbon
den, ploegleiders en organisatoren
op de ingrijpende plannen is posi
tief. De FICP hoopt het systeem
vanaf 1989 in te kunnen voeren.
vierde, Van Bakel zevende) was de
prestatie vrij overtuigend. Met na
me Groenendaal imponeerde door
op een parcours, dat niet voor hem
geknipt was, toch voorin te rijden.
De vierde plaats was echter voor
hem een doekje voor het bloeden,
gelijk het brons van Stamsnijder.
ROTTERDAM (ANP) - De for
mule van de Rotterdamse zes
daagse, de koppeling van een
wegrenner aan een pistier,
spreekt aan. De publieke belang
stelling is duidelyk groter dan
vorig jaar en door de winst van
3000 kykers is het totaal aantal
toeschouwers na drie dagen
26.000.
De investering, die het aan
trekken van Francesco Moser
was, blijkt een goede gok. De
houder van het werelduurrecord
verstopt zich niet achter zijn zeer
ervaren partner Danny Clark, hij
beperkt zijn activiteiten niet al
leen tot de ploegkoersen, maar
toont zich ook in de minder be
langrijke evenementen een uit
stekend werknemer van koersdi-
recteur Peter Post. Moser en
Clark voeren na de derde dag
nog het veld aan, maar gister
middag hebben zij wel hun ron
de voorsprong moeten prijsge
ven aan Pijnen/Vanderaerden,
die als enige in dezelfde ronde
rijden.
