Abu Nidal, profeet
van bloedige strijd
Cubaanse run op boeken de religie'
Gebroken been
geneest sneller
met 'botvibrator'
Boek over brein achter Palestijnse aanslagen
DINSDAG 7 JANUARI 1986
Voor de boekhandels in Ha-
anna op Cuba staan dagelijks
rijen mensen die het boek 'Fidel
de religie' willen kopen. Elke
dag is er wel een moment dat de
winkels door de voorraad heen
zijn. De vele teleurgestelden krij
gen dan het advies, het de vol
gende dag nog maar eens te pro
beren. Na de verschijning van
het boek - in december - werden
in één week meer dan 100.000 ex
emplaren .verkocht. Dagelijks
komen er 35.000 exemplaren van
de pers.
Schrijver van het boek is de
Braziliaanse pater Frei Betto, die
een interview met de Cubaanse
leider had van in totaal 23 uren.
De 'rode lijn' door het boek is,
dat er geen tegenstelling hoeft te
bestaan tussen christelijk geloof
en marxistische theorie.
De pater schrijft de run op zijn
boek toe aan het feit dat voor het
eerst een revolutionair leider van
een communistische partij praat
over het thema 'godsdienst' en
dat dan ook nog doet in positieve
zin. Ongetwijfeld betekent het
boek een mijlpaal in de steeds
beter wordende relaties tussen
staat en kerk op Cuba, al herin
nert het ook aan de zwarte dagen
vlak na de revolutie. Toen wer
den kerken beklad en bestormd
en zette Castro tientallen pries
ters het land uit.
Daarover zegt de Cubaanse lei
der in het interview: "Het con
flict ging niet tussen de revolutie
en godsdienstige ideeën, maar
tussen de revolutie en een socia
le klasse die de kerk probeerde
te gebruiken als wapen tegen de
revolutie". Het wantrouwen te
genover de rooms-katholieken
begon pas te verminderen toen
de Cubanen hoorden van het
aandeel van leken en priesters in
de sandinistische revolutie van
Nicaragua.
"Wie de armen verraadt, ver
raadt Christus". Met die uit
spraak van Castro is pater Betto
het helemaal eens, "want in het
evangelie identificeert Jezus zich
met de armen". Castro's kijk op
de kerk komt er in feite op neer,
dat er zowel goede als slechte ge
lovigen zijn. Er lijkt een kans te
bestaan dat op het in februari te
houden congres van de commu
nistische partij zal worden beslo
ten tot toelating van gelovigen
als partijlid.
Vooraanstaanden in de Cu
baanse rooms-katholieke kerk
hebben geen enkel probleem
met het socialisme. "Wij willen,
dat gelovigen een actieve rol
kunnen spelen in het politieke
leven van ons land", zei de Cu
baanse aartsbisschop Jaime Or
tega onlangs. Hij is 39 jaar en on
der de revolutie grootgebracht.
De behoudende bisschop van
Rio de Janeiro, kardinaal Euge-
nio Sales, heeft het boek 'Fidel
en de religie' al vergeleken met
'Mein Kampf van Hitier. Hij is
erg geschrokken van de koop
woede der Cubanen (en Brazilia
nen). Dat het boek en de publie
ke kooplust in de pers gunstig
worden beoordeeld, verontrust
hem diep.
Schrijver Betto staat bekend
als een aanhanger van de Brazi
liaanse 'bevrijdingstheologie'.
Hij is bevriend met de vooruit
strevende aartsbisschop Paulo
Evaristo Arns van Sao Paulo
Zwart onderwijs
Apartheid. De rooms-katho-
lieke bisschoppen van Zuid-Afri-
ka spreken zich in een verklaring
^van hun commissie voor het on
derwijs opnieuw uit voor ophef
fing van de apartheid in het on
derwijs. "De voornaamste oor
zaak van de achterstand van
zwarte scholieren is de erbarme
lijk slechte kwaliteit van hun on
derwijs", zeggen de bisschop
pen.
Een blanke onderwijzer heeft
gemiddeld 18 kinderen in de
klas, een zwarte niet minder dan
48. Het onderwijs aan blanken
kost gemiddeld viermaal zoveel
als dat aan zwarte kinderen. Ook
is er groot tekort aan onderwij
zers, lokalen en hulpmiddelen.
Het is voor de bisschoppen
dan ook geen wonder, dat het
juist zwarte scholieren zijn die de
laatste tijd voor sociale verande
ringen opkomen. "Elke verbete
ring van het zwarte onderwijs is
gedoemd te mislukken zolang
het apartheidssysteem in het on
derwijs bestaat".
De bisschoppen doen een drin
gend beroep op de regering, on
verwijld een uniform onderwijs
systeem in" te voeren.
'Ontspanning'. Het komende
weekeinde gaan ongeveer 300 Je
hovah's getuigen uit de regio
Leiden naar de congreshal m
Bennekom om met 1000 geloofs
genoten uit wijdere omgeving te
luisteren naar (en praten over)
het thema 'Qns deel in het ver
heerlijken van God'. Doel van de
bijeenkomst is, een krachtig
standpunt in te nemen tegen "de
toenemende immoraliteit en ge
welddadigheid, met name in de
media die voor 'ontspanning'
zorgen".
Gebedsdag. Zaterdag 11 ja
nuari houdt het Instituut voor
Evangelisatie in samenwerking
met de Evangelische Alliantie
een landelijke gebedsdag in de
Joriskerk te Amersfoort (half 11),
dit ter gelegenheid van de we
reldwijde gebedsweek (van 5 tot
12 januari). Het thema is: 'Gebed
en opwekking'.
Alphen aan den Rijn. De re
monstrantse kerk (vroegere sy
nagoge) aan de Van Mandersloo-
straat in Alphen aan den Rijn
staat elke tweede woensdag van
de maand van kwart over 7 tot
ongeveer kwart voor 8 open voor
een oecumenisch avondgebed.
Morgen is dus de eerste bijeen
komst in het nieuwe jaar.
Enige deelnemers aan de Vre-
desweek van vorig jaar hebben
het initiatief daartoe genomen.
Mevrouw A. Smits, eqn van hen:
"Er wordt gebeden voor kerk en
wereld, de eenwording van de
christenen en voor vrede op aar
de. Vanzelfsprekend is het uit
spreken van een gebed niet ver
plicht; men kan ook in stilte
deelnemen".
Hervormde Kerk: beroepen
te Maasland G. A. van de Weerd
Ophemert.
Gereformeerde Kerken Vrij
gemaakt: beroepen te Assen
(voor zending in Brazilië) T. J.
Havinga Broek op Langedijk.
Gereformeerde Gemeenten:
bedankt voor Gouda en voor
Leerdam J. Mijnders Veenen-
daal, voor Hoogvliet en voor
Middelburg J. J. van Eckeveld
Zeist, voor Rotterdam-IJssel-
monde J. C. Weststrate 's Gra
venpolder, voor Kapelle-Bieze-
linge N. W. Schreuder Goes, voor
Dirksland E. Venema Middel
burg, voor Boskoop A. Moerker
ken Nieuw-Beijerland, voor Rot
terdam-centrum L. Blok Nun-
speet, voor Meliskerke en voor
Slikkerveer C. J. Meeuse Rotter
dam-Zuid, voor Apeldoorn P.
Honkoop Kampen, voor Berken-
woude A. Bac Bodegraven.
Experiment in Radboud-ziekenhuis
NIJMEGEN - De stroom gebroken
ledematen uit de wintersportgebie
den is weer op gang. Afgelopen
vrijdag kwam de eerste 'gips-
vlucht' met slachtoffers van de
wintersport weer op Schiphol aan
en die zullen, als er tenminste
sneeuw genoeg blijft, voorlopig
nog wel blijven doorgaan. Aan bed
of stoel gekluisterd kunnen de on-
gelukkigen zich enkele weken
slechts strompelend met de kruk
ken voortbewegen. Want met na
me de benen moeten het met skiën
ontgelden.
door
Monique Couwenberg
Een gebroken been heeft een
langdurig genezingsproces, maar
in het St. Radboud-ziekenhuis in
Nijmegen is de chirurg Frans
Schoots momenteel druk aan het
experimenteren met een apparaat
dat dit proces kan gaan versnellen.
De zogenaamde dynamische fi-
xateur extern, zoals het officieel
heet, wordt nu nog alleen uitgepro
beerd op dwerggeiten, maar de be
doeling is dat het in de toekomst
ook voor mensen zal worden ge
bruikt. In Engeland waar het toe
stelletje botvibrator wordt ge
noemd, schijnen medici het vol
gens berichten in de pers al in ge
bruik te hebben.
Schoots heeft hierover nog niets
in de vakliteratuur gelezen, maar is
vanzelfsprekend wel geïnteres
seerd in hun vorderingen. Hij is
dus naarstig op zoek naar zijn En
gelse collega's.
Eerst wat achtergrondinforma
tie. Een eenvoudige breuk, frac
tuur in het medisch jargon, wordt
meestal in gips gezet. Een redelijk
simpele handeling waar de patiënt
een operatie bespaard blijft. Voor
een meer gecompliceerde breuk
moet het slachtoffer wel onder het
mes. Operatief wordt er dan bij
voorbeeld een plaat of een aantal
pennen en schroeven aangebracht
waardoor de gebroken botten ste
vig tegen elkaar worden gezet en
op die wijze weer aan elkaar
groeien.
Een derde behandelingswijze is
de botstukken van buitenaf weer
aan elkaar te zetten. Dat houdt in
dat de chirurg een paar pennen bo
ven en onder de breuk in het bot
brengt die aan de buitenkant van
het been met bruggen worden
vastgezet. Dit wordt vaak gedaan
bij ernstige verkeersslachtoffers
waar ook zenuwen, bloedvaten of
spieren rond de breuk getroffen
zijn. Een plaat zou dan namelijk de
kans op infectie vergroten en bo
vendien kunnen de wonden bij de
ze externe fixatie, zoals deze me
thode heet, beter verzorgd worden.
Beweging
Terug naar het experiment. Bij
Schoots bestond het vermoeden
dat de genezing van patiënten met
externe fixatie langer duurde dan
die van 'gipspatiënten'. Hij is nu al
zo'n 2xh jaar bezig met een onder
zoek naar een methode die deze be
handelingswijze kan versnellen.
Hij gaat er daarbij van uit, en dat
klinkt misschien vreemd, dat be
weging dit kan bewerkstelligen.
Schoots beargumenteert dat als
volgt: "Ik geloof dat beweging he
lemaal niet schadelijk is voor een
breuk. Naar mijn mening is het
zelfs heel belangrijk. Kijk, een ge
broken sleutelbeen kun je niet in
het gips zetten. De patiënt beweegt
het daardoor meer en toch geneest
een gebroken sleutelbeen sneL Ik
denk nu dat als er bij een breuk
regelmatig een bepaalde beweging
optreedt, de botgroei hierdoor ge
stimuleerd wordt".
De patiënt gewoon met een ge
broken been rond laten lopen, lijkl
voor de hand liggend, maar is een
te simpele en pijnlijke oplossing.
Schoots: "Voor iemand die een
been gebroken heeft, is bewegen
een gevoelige zaak. De patiënt zal
dat dan ook vermijden. Je moet
dus die beweging op een andere
manier teweeg brengen".
Met behulp van een medewerker
op de operatiekamer, die vroeger
instrumentmaker was, heeft
Schoots een externe fixateur ont
worpen waarop een elektromotor-
tje is geplaatst wat op een klok ge
schakeld kan worden. Die kan zo
ingesteld worden dat de pennen
om de zoveel minuten die bepaalde
lichte beweging bewerkstelligen.
Geiten
Schoots geeft de voorkeur aan de
naam dynamische fixateur intern
boven het makkelijker in de mond
liggende botvibrator. De kern dekt
volgens hem de lading niet: "Bij vi
bratie denk je eerder aan trillingen,
terwijl het hier om bewegingen
gaat". Op de proefboerderij van de
medische faculteit lopen momen
teel zo'n 25 dwerggeiten met een
dergelijk apparaat aan hun gebro
ken poot en de resultaten zijn tot
nu toe gunstig. "Ik heb de indruk
dat door de aangebrachte bewegin
gen een versnelde vorm van botge-
nezing optreedt", aldus een voor
zichtige Schoots.
Hij zit echter wel met een pro
bleem en dat is de controlegroep.
Als je wilt bewijzen dat de geiten
zo sneller genezen, moetje ook be
wijzen dat het zonder langzamer
gaat. Schoots drukt het als volgt
uit: "Bij geiten is het moeilijk een
vergelijkbare stabiele fixatie te zet
ten". Met andere woorden: een geit
leg je nu eenmaal niet met een ge
broken poot in bed. Maar Schoots
is optimistisch over zijn apparaat.
De voordelen zouden immers
groot zijn: de genezing verloopt
sneller, dus de patiënt is eerder op
de been. Bovendien zou met een
dergelijke behandeling ook be
paalde vormen van bottransplanta-
tie overbodig worden, hetgeen de
gewonden een extra operatie be
spaart.
Schoots durft nog geen uitspra
ken te doen wanneer de menselijke
patiënt van zijn 'uitvinding' kan
profiteren. Daarvoor is, aldus
Schoot, verder onderzoek nodig.
Ze konden nog lachen, de eerste wintersportslachtoffers die vrijdag met
een 'gipsvlucht' van Tyrolean Airlines zeventien man/vrouw sterk op
Schiphol aankwamen. (foto anp>
Een gewonde terrorist wordt weggevoerd na de aanslag op de luchthaven van Rome op 27 december 1985.
(foto AP)
lend is ook dat vrijwel niemand
van de ondergeschikte terroris
ten de leider ooit heeft gezien of
gesproken.
Ze leven allemaal onder schuil
namen en werken met codes. Er
bestaan geen grote bases of
hoofdkwartieren, zoals dat bij de
PLO het geval is. Trainingen vin
den bij wijze van spreke in een
flat of een hotelkamer plaats.
Vandaar het probleem voor Is
raël met een grootschalige mili
taire actie de aanslagen van We
nen en Rome te vergelden. Al
leen via geheime diensten valt
wat uit te richten. Dat kost ech
ter tijd".
Nauwkeurig is Meiman de le
vensloop van Abu Nidal nage
gaan. Na de onafhankelijkheids
oorlog in. 1948 vluchtte Nidal via
Gaza naar Nabloes op de sinds
1967 door Israël bezette westelij
ke Jordaanoever. Hij werkte in
de jaren vijftig als aannemer en
electricien in Saoedi-Arabië.
Werd lid van de verboden Ara-
bisch-socialistische Ba'athpartij,
later de politieke hoofdstroming
in Irak en Syrië. Uitwijzing volg
de.
Abu Nidal sloot zich begin ja
ren zestig bij de in 1959 in Koe
weit opgerichte Al-Fatah bewe
ging aan, waarvan Jasser Arafat
de leider werd en op den duur
opging in de Palestijnse Bevrij
dingsorganisatie (PLO). Volgens
Meiman heeft Nidal in de
schaars afgegeven interviews de
oprichting van Al Fatah op
geëist, maar dit is feitelijk on
juist.
In 1969 kwam de verwijdering
tussen Abu Nidal en Al Fatah.
De PLO plaatste hem over naar
de Iraakse hoofdstad Bagdad,
omdat hij de organisatie had ge
compromitteerd door Palestijnse
studenten in Soedan voor ter
reurdaden te werven zonder dat
de regering in Khartoem er van
afwist.
Drie jaar lang werkte Abu Ni
dal voor de Iraakse geheime
dienst. Daar raakte hij doordron
gen van de socialistisch-marxis-
tische doctrines van de Ba'ath
partij. Alleen langs die weg en.
met een Verenigd Arabisch
Front kan de 'bevrijding van Pa
lestina' worden bereikt, luidt het
heilige geloof ook van Abu Ni
dal.
In 1973 zette Abu Nidal de eer
ste stap tot professioneel terro
risme. Volgde daartoe opleidin
gen in Noord-Korea en China.
Als eerste daad liet hij de Saoedi-
sche ambassade in Parijs opbla
zen. De PLO was furieus dat Ni
dal op eigen houtje de voornaam
ste geldschieter van de organisa
tie zo voor schut had gezet. Aan
slagen tegen Arabische doelen
volgden elkaar rap op. Vooral
Syrië - de aartsvijand van Irak -
moest het ontgelden.
Vol rancune keerde Abu Nidal
in 1974 de PLO de rug toe. De
politiek met dubbele bodem van
Arafat kon hij niet verkroppen.
Alleen de 'gewapende strijd'
vond genade in zijn ogen en niet
de door de PLO-leider daaraan
toegevoegde 'diplomatieke op
tie'. Toen het met haat vervulde
enfant terrible van de Palestijnse
zaak in oktober 1974 in Damas
cus een moordaanslag op Arafat
had beraamd, met de bedoeling
het leiderschap middels een re
volutie in bezit te krijgen, was de
afsplitsing van de Abu Nidal-
fractie definitief. Door een in
Beiroet bijeengekomen Pale
stijns militair tribunaal werd
Abu Nidal voor deze „verrader
lijke daad" ter dood veroordeeld.
De tweede fase van Nidals ter-
reurbestaan ging in. Vanaf dat
moment richtte hij zich hoofdza
kelijk tegen Israëlische en joodse
doelen, met name in West-Euro
pa. Door de open-grenzenpoli-
tiek en het gemak waarmee er
aan visa is te komen, had Abu Ni
dal West-Europa als operatieter
rein uitgekozen. Met de moord
op Israëlische atleten tijdens de
Olympische Spelen in München
maakte de terroristenleider eens
en voor al zijn wrede methoden
duidelijk.
Na 1981 liep Abu Nidal over
naar het Syrische kamp. Daar
vond hij in zekere mate aanslui
ting bij de anti-Arafat rebellen
binnen de PLO. Aan geld bleef
het hem niet ontbreken. Syrië en
Libië (en vermoedelijk ook Iran)
voorzagen hem van middelen om
de werving onder Palestijnse
studenten te kunnen blijven
voortzetten. De Libische dikta-
tor en animator van het interna
tionale terrorisme kolonel Gad
dafi is sinds drie maanden in alle
opzichten de beschermheer van
Abu Nidal.
Abu Nidal is een sfinx. Van de
terroristenleider bestaan slechts
drie in de internationale media
gepubliceerde foto's. Hij gaf ge
durende zijn 'carrière' slechts en
kele interviews, waarvan de laat
ste recent is verschenen in het
Duitse weekblad Der Spiegel.
Arrestatie
Volgens Meiman heeft de Ita
liaanse politie hem ooit een keer
in handen gehad, zonder dat ech
ter te weten. Na de aanslag op
paus Johannes Paulus II arres
teerde de politie van Rome elke
mogelijke verdachte, onder wie
Palestijnen. Meiman vermoedt
dat vanwege het ontbreken van
vingerafdrukken de Italiaanse
justitie de ware identiteit van de
Palestijn niet heeft kunnen ach
terhalen en hem weer heeft laten
gaan.
Bij zijn onderzoek heeft de Is
raëlische journalist niet kunnen
achterhalen of Abu Nidal ook
contacten onderhoudt met sub
versieve organisaties in Europa.
„Maar ik ben er vrijwel zeker van
dat dergelijke contacten niet in
diens strategie passen. Daarmee
zou hij zich op den duur toch
bloot geven".
Meiman verwacht dat de terro
ristenleider na Rome en Wenen
zich wel even koest zal houden.
Dat wil zeggen, niet onmiddellijk
nieuwe plannen zal beramen.
Maar zonder twijfel zal hij al ge
plande aanslagen proberen als
nog ten uitvoer te laten brengen.
De studenten-terroristen die
daarvoor vermoedelijk al op hun
schuilplaatsen zijn in Europa,
kunnen binnenkort een daartoe
in een geheime code verpakte
opdracht verwachten.
Abu Nidals staat van dienst
doet elke illusie teniet dat hij ooit
het terrorisme als politiek mid
del zal opgeven. Zijn schuilnaam
zegt genoeg: 'Nidal' betekent in
het Arabisch 'Strijd'. En om dat
altijd in de herinnering te hou
den, heeft 'Abu' (Vader) er zijn
oudste zoon naar vernoemd.
TEL AVIV - Zijn ware naam is
Sabri al-Bana. Internationaal
staat hij bekend als Abu Nidal,
de leider van een beruchte ter
reurgroep. Deze 49-jarige Pale
stijn werd in Jaffa bij Tel Aviv
geboren uit een welgestelde fa
milie. Hij haat de PLO-groep Al
Fatah en diens leider Jasser Ara
fat in het bijzonder. Twee keer
aan het hart geopereerd. Geen
vaste woon- of verblijfplaats.
Abu Nidal is samen met de be
ruchte 'Carlos' de meest gezoch
te terroristenleider. Vrijwel ze
ker vormt hij het meesterbrein
achter de recente aanslagen op
de vliegvelden van Rome en We
nen.
De Israëlische journalist Jossi
Meiman van de socialistische
krant 'Davar' schreef zestien
maanden geleden het boek 'Abu
Nidal, een profiel van een terro-
ristenorganisatie'. Het enige
werk tot nog toe dat een goed in
zicht geeft in de achtgronden en
de werkwijze van deze ongrijp
bare op internationaal niveau
werkende terreurgroep. In eigen
land verwierf hij lof voor het ge
degen onderzoek, maar daar
bleef het bij. Buitenlandse uitge
vers waren niet geinteresseerd in
een engelstalige versie van het
boek.
Daarin Ujkt nu verandering te
komen. Amerikaanse en Engelse
kranten willen nu hoofdstukken
uit Meimans document publice
ren. De aandacht voor de meedo
genloze Abu Nidal-fraktie is zo
actueel, omdat tot nog toe geen
geheime dienst in staat is ge
weest met de arrestatie of liqui
datie van de leider een eind te
maken aan de moorddadige acti
viteiten van deze door haat en
ideologie gedreven Palestijn.
„Dit terreurgroepje is in feite
altijd onderschat' zegt Meiman.
„Ik twijfel er niet aan dat de Mos-
sad (Israëlische geheime dienst)
goed is geinformeerd, maar Is
raël en de meeste westerse lan
den zagen geen werkelijke be
dreiging in Abu Nidal. Naar aan
leiding van mijn bevindingen bij
het schrijven van het boek, heb
ik voorspeld dat in de jaren tach
tig deze militante Palestijnse
fractie een dominante plaats zou
gaan innemen in het internatio
nale terrorisme. De werkwijzen
en de structuur maken deze
groep zo gevaarlijk en onbere
kenbaar en de leider ongrijp
baar'.
Libanon
Meiman volgde in 1983 het pro
ces tegen twee tot de groep van
Nidal behorende Palestijnse ter
roristen die een jaar eerder een
aanslag hadden gepleegd op de
Israëlische ambassadeur Argov
in Londen. Nidal forceerde met
deze terreurdaad in feite de Liba-
nonoorlog.
door
Taco Slagter
Tijdens de berechting en daar
na verzamelde Meiman veel in
formatie. Van de Britse justitie
mocht hij de dikke dossiers be
studeren met de verhoren van
het tweetal en andere via gehei
me diensten verkregen gege
vens. Bovendien stelden de Brit
ten hem in staat de veroordeelde
Palestijnen uitvoerig in hun cel
len te ondervragen.
Volgens de Israëlische journa
list bestaat de groep uit niet meer
dan honderd terroristen. Nog
eens enkele honderden sympa
thiseren met Abu Nidal, maar zij
hanteren geen machinepistolen
of handgranaten. Als 'stille'
agenten bereiden zij de aansla
gen voor. Abu Nidal werft zijn
tot zelfmoordacties bereide Pale
stijnen hoofdzakelijk in studen
tenkringen.
Daarbij ging hij de afgelopen
tien jaar slim te werk. Palestijnse
jongeren mochten op 'zijn' kos
ten in het buitenland studeren.
Abu Nidal vroeg daar niet on
middellijk wat voor terug, maar
na verloop van tijd, als de stu
denten de Engelse taal beheer
sten, ronselde hij hen voor het
vuile werk. Zelf heeft hij nog
nooit aan een aanslag deelgeno
men, schrijft Meiman.
Cellen
Een kenmerk van Abu Nidals
zeer effectieve splintergroep is
het samenzwerend karakter.
"Een model ondergrondse bewe
ging", meent Meiman. "De ope
rationele groepjes zijn niet groter
dan ten hoogste vier man. Deze
cellen zijn onderling van eikaars
bestaan niet op de hoogte. Opval-
Gaddafi, beschermheer van Palestijnse terreur. (foto AP)
