'Kromme tenen,
dat komt voor'
'Als bloot mooi
is, waarom niet?
1deiexaminat°r'
he t Fo t omo del,
1
PAGINA IV
EINDEJAARSBIJLAGE 1985 LEIDSCH/ALPHENS DAGBLAD
E
Albert Hoorn (37) is meer dan negen jaar
rijexamlnator. Woont in Noordwijk, is
getrouwd en heeft twee kinderen.
door Raymond Peil
Albert Hoorn (rechts): Soms doe je even je ogen dicht".
De gemiddelde dag van rijexamina-
tor Albert Hoorn ziet er als volgt uit:
vanaf 8.00 uur tien examens, met na
elke twee examens een kwartier
pauze. Hoorn is full-time examina
tor. "Eentonig? Nee. Elk uur is an
ders. We hebben twintig routes
waaruit we kunnen kiezen".
"Het verveelt me geen moment, ook
door de afwisseling van praktijk en theo
rie, examens voor invaliden en motorrij
ders". Hoorn geeft zonder meer toe dat
rijexaminator best een vermoeiende
baan is: "Je moet altijd opletten. Soms
ben ik het 's avonds wel zat. Maar dat zet
ik van mij af, tegelijk met mijn tas in de
hoek."
Eén ding hebben bijna alle kandidaten
gemeen. Ze zijn zenuwachtig, waarvan
de gevolgen variëren van niets zeggen
tot aan één stuk door ratelen. Albert
Hoorn: "De meeste mensen beginnen
over het weer. Dat de zomer van 1985
een hele slechte was, is me ook daaruit
wel duidelijk geworden"
"Het leukste is om iemand die hyper
nerveus is te kalmeren, die daarna ook
een geslaagd examen aflegt. Ik maak al
tijd een leuk praatje, probeer het ijs te-
breken en dan gaat het vaak vanzelf.
Laatst had ik een kandidaat, dat werd
helemaal niks. We hebben toen de auto
aan de kant gezet en zijn even gaan wan
delen. Daarna is het prima gegaan".
"Wij zijn geen boemannen", zegt
Hoorn nadrukkelijk. Hij beseft dat er
veel indianenverhalen de ronde doen
over examinatoren die óf de kandidaat
zouden neppen óf juist onevenredig veel
door de vingers zouden zien. "Dat soort
verhalen ben je nu een beetje kwijt, om
dat vrij veel instrukteurs meerijden tij
dens het examen".
De opleiding voor rijexaminator ver
zorgt het Centraal Bureau Rijvaardig
heid. Honderd examens rijdt de exami
nator in spe achterin in de auto mee met
een mentor, en nog eens honderd zit de
"Die reportage heeft me een jaar
gekost. Niet datje er dag in, dag uit
mee bezig bent natuurlijk. Maar de
Playboy loopt wel als een soort rode
draad door 19JJ5 heen. Of eigenlijk
ook nog door een deel van 1984.
Want in oktober van het vorig jaar
hebben mijn levenspartner Joop de
Koning en ik het al aangezwengeld.
De fotograaf van Playboy benaderd
bijvoorbeeld. Dat gaat allemaal niet
zomaar. Ze waren enthousiast, dat
wel, maar er waren zoveel 'maren'".
"Toen we uiteindelijk 'ja' te horen kre
gen zijn we als een gek gaan zoeken naar
spullen die je nodig hebt: mooie schoe
nen, lingerie, je kent dat wel. En ons gek
gebeld om goede locaties te vinden. Ook
een klus: je gaat eerst zelf ergens kijken
en als je denkt dat het wat is moet je
vragen óf je er mag fotograferen. Dat is
ook lang niet overal zo. We gingen bij
voorbeeld in een sauna vragen of we er
foto's mochten maken, ze smeten ons er
praktisch uit. Hoe we het in onze her
sens haalden".
"Nou ja, daarna moet je nog een keer
terug met iemand van Playboy, want die
heeft het laatste woord. We hebben ge
kozen voor een heel mooi huis van een
architect en voor een badkamer-show
room, maar er zitten ook foto's bij die
gewoon bij ons thuis zijn gemaakt".
Lijnen
"Intussen heb ik ook een paar maan
den speciaal aan body-building gedaan.
En lijnen natuurlijk. Ja, je moet er op je
best uitzien, toch? In januari dit jaar
werden de testfoto's gemaakt. En in
maart zijn we aan de eigenlijke serie be
gonnen. Bij elkaar vijf- tot zeshonderd
dia's!"
"De opnamen hebben ongeveer een
week in beslag genomen - van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat. Vervelend?
kandidaat voorin en de mentor achterin.
Dan volgt een eindtesl. Een bepaalde
vooropleiding is niet nodig.
De examinatoren wordt veel geleerd
over de technische kant van motoren.
Een psychologische test hoort er ook bij.
"Je moet mensenkennis hebben en tact.
bijna een huis-tuin-en-keuken-psycho-
loog zijn. Bovendien moet je rustig blij
ven onder alle omstandigheden",
schetst de Noordwijkse examinator en
kele belangrijke eigenschappen. "De
wetgeving op het gebied van verkeersre
gels en -tekens moet je zo'n beetje van
buiten kennen. Evenals de foutenlijst
die ter beoordeling van een examen
wordt gehanteerd"
Fabel
Want het verhaal dat iedere rijexami
nator de zaken anders beoordeelt, is vol
gens Hoorn duidelijk uit het rijk der fa
belen afkomstig. "Het wordt afgenomen
aan de hand van een foutenlijst. Econo
misch, sociaal of financieel belang telt
niet mee. Men mag wel een foutje ma
ken, alleen niet tijdens het hele parkoers
of grove fouten".
"Je zit wel eens met kromme tenen,
als kandidaten te laat reageren. Maar ik
heb nog nooit in een boom gehangen.
Wel heb ik meegemaakt dat we tijdens
een examen van achteren in elkaar wer
den gereden". En niet zonder zelfspot:
"Alles is onder controle".
Verschillen tussen nu en tien jaar gele
den zijn er volgens Hoorn weinig. "De
rijopleiding is verbeterd, maar het aantal
geslaagden blijft ongeveer op hetzelfde
niveau. De kandidaten zijn nu gemid
deld jonger. Een aantal jaren terug had
je veel huisvrouwen - zonder dat ik wil
discrimineren - van 45 tot 50 jaar oud.
Zulke mensen rijden wat bezadigder,
dat gaat wat rustiger". Is dat een voor
deel? "Elke kandidaat is anders. Als
men zich maar veilig door het verkeer
beweegt".
De grootste groep kandidaten is mo
Ach nee. We hebben er echt voor ge
zorgd dat er alleen maar mensen bij wa
ren die er echt wat te zoeken hadden. Je
hebt natuurlijk altijd wel mensen die ko
men kijken, daar ontkom je niet aan,
maar last heb ik er niet van gehad. Ik
was op die momenten trouwens ook veel
te veel met mezelf bezig: je moet overal
aan denken. Hoe je kijkt, of je houding
goed is, je make-up, je kapsel".
"En koud dat ik het had. Het was har
tje winter en we hadden een huis als lo
catie met tegels op de vloer. Af en toe zat
het kippevel op m'n armen. Dan sloeg ik
maar weer even een badjas om, want
kippevel op foto's...".
"Nou, en toen was het wachten. Je
leeft verder het hele jaar naar die maand
oktober toe. Natuurlijk heb je zat andere
dingen aan je hoofd, maar je bent en
blijft er een heel jaar mee bezig".
"Eindelijk was het dan oktober. Ik
weet nog precies wat ik dacht toen ik die
uitklapper bekeek: ze hebben m'n moe
dervlek weggehaald! M'n hele leven zit
er één boven m'n borst en nu was 'ie
weg. Niet dat ik het erg vond: je moet er
zo perfect mogelijk uitzien".
"Voor de rest, en dat wil ik toch wel
even kwijt, hebben ze er echt weinig aan
gedaan. Mensen denken altijd dat er aan
die dia's wordt gerommeld. Maar zo is
het echt niet. Dat kan ik zeggen omdat ik
de mazzel had dat m'n vriend die dia's
had gemaakt. Ik kon vergelijken".
Trucjes
"Ja, kijk, niemand is in het echt prach
tig egaal. Dus haal je van tevoren wel on
effenheden weg. Ik had kattenkrabbels
op m'n arm, daar smeer je dan poeder
op. En je laat je beste kanten zien. Je
poseert zó datje taille zo smal mogelijk
is, dat je benen zo lang mogelijk lijken.
Die trucjes zijn bekend. Als model weet
je dat soort dingen".
"Toen ik die reportage zag was het
toch wel vreemd. Om jezelf zo uitgestald
menteel 18 tot 25 jaar. "Men wdrdt wel
iets agressiever", heeft Hoorn ervaren.
"Financiën spelen misschien een rol, of
de baan". Een rijschool had hem een
keer opgebeld met de mededeling dat
een kandidaat met het boze plan rond
liep de examinator te lijf te gaan.
mocht hij zakken. "Voor het examen zei
die kandidaat nog tegen me: 'Ik doe aan
karate'. Vijftien oude dakpannen kon-ie
in één keer aan stukken slaan".
"Ik zeg: 'Dan moetje toch nog wat le
ren' Ik sla twintig nieuwe dakpannen in
één keer kapot'. Pure bluf natuurlijk",
lacht Hoorn. "Maar toen hij een onvol
doende examen had afgelegd, stelde hij
toch zelf voor om het nog eens een keer
opnieuw te proberen. Wanneer ie men
sen echt goed tekst en uitleg geeft, ac
cepteren ze wel dat ze een onvoldoende
examen hebben gereden".
te zien..verwarrend. Ik kan het met zo
goed beschrijven wat ik voelde. Toch
weer heel anders dan die losse dia's van
tevoren. Het idee ook dat je in zoveel
duizendvoud door het hele land gaat.
Een heel gek idee. Spannend ook".
"Je bent als model gewend dat je jezelf
in allerlei bladen tegenkomt, maar dit
was toch even wat anders. Elf pagina's!
De kick was dus wel groter dan bij alle
andere foto's, maar echt lang duurde die
niet. Een paar dagen nadat de Playboy
in de winkels lag was die echte spanning
al verdwenen en begin je het meteen
jammer te vinden dat het afgelopen is.
In één keer afgelopen. Daar heb je dan
een jaar voor gewerkt
"Maar het begint wel weer heel span
nend te worden als je in boekhandels
gaat signeren. Als je hoort dat er in Lei
den boekhandels waren die exemplaren
moesten bijbestellen".
Het blijkt nog al eens dat kandidaten
hun theorie onvoldoende kennen. "Men
studeert niet. Dat merk je bij borden en
voorrangssituaties, die in elke examen
route wel vookomen".-
Hoorn neemt ook motorexamens af.
"Dat kan riskant uitpakken. Je kunt
geen ingrepen doen. Soms doe je even je
ogen dicht als een gevaarlijke kruising
met redelijk hoge snelheid wordt geno
men". Ondanks het feit dat het motorex
amen enige tijd geleden is uitgebreid,
met onder meer een slalom, een 'achtje'
en een remproef, is de animo ervoor niet
noemenswaardig afgenomen, zo heeft
de examinator ervaren.
Gemotiveerd
Rijexamens met lichamelijk gehandi
capten vindt Albert Hoorn erg leuk
werk. "Deze mensen zijn veel beter ge
"Spijt? Absoluut niet. Dit is wat ik wil
de vanaf het moment dat de Playboy
ook in Nederland verscheen. De reden
waarom is simpel: ik heb geen bezwaar
tegen bloot en ik vind het een heel mooi
blad. Vreselijk leuk om jezelf daar een
keer in te zien staan".
"Niet omdat ik nu zo nodig aandacht
moet hebben. Ik vind het juist heerlijk
om aandacht aan andere mensen te be
steden. Met erkenning heeft het ook
niets te maken en voor het geld hoef je
het evenmin te doen. Althans, niet in Ne
derland. Ja, als je Patricia Paay heet, dén
krijg je dik betaald. Maar niet als je on
bekend bent".
Verkocht
"Anders wordt het als je reportage aan
andere landen wordt verkocht - en daar
begint het nu op te lijken. Australië
motiveerd. Zij zijn vaak erg afhankelijk
van vervoer met de auto. Minder validen
accepteren meestal ook veel eerder dat
het niet goed is. Maar het is ook veel leu
ker om hen te feliciteren".
Omdat de kandidaten van heel ver
schillende pluimage zijn, zitten er ook
altijd levensgevaarlijke klanten bij.
Hoorn herinnert zich èen man die aan
kwam in zijn eigen Mercedes, met dub
bele bediening. De man reed tienduizen
den kilometers per jaar door Europa,
was al 25 jaar in het bezit van zijn rijbe
wijs, maar had het helaas laten verlopen.
"Hij reed levensgevaarlijk. Na diverse
ingrepen hebben we rechtsomkeer ge
maakt. Nee, we zijn niet terug gaan lo
pen, dat doen we niet zo snel". Hoorn
vermoedt dat de tolerantie van de ande
re weggebruikers de gevaarlijke auto
mobilist brokken heeft bespaard. De er
heeft 'm dezelfde week al gekocht. Dat is
een hele sneller reactie, want ik heb me
laten vertellen dat het heel goed moge
lijk is dat andere landen over een x-aan-
tal maanden komen. Volgend jaar kom
ik trouwens op de kalender te staan. In
januari keer ik nog eens terug in Play
boy voor het overzicht - iets heb ik dus
nog tegoed".
"En wat helemaal zo leuk is: Hugh
Hefner, de grote baas van Playboy in
Amerika weet je wel, heeft ons via de
Nederlandse hoofdredactie de compli
menten gegeven. Voor het model én de
fotografie! Echt fantastisch. Want voor
Playboy is Amerika altijd het voorbeeld
voor alle andere edities..".
"Verder heb ik aan reacties van alles
gehad. Veel leuke. Vooral bij het signe
ren. In Leiden was het niet leuk. Daar
kreeg je allemaal van die stiekeme kij
kers. Maar in Den Haag kwamen de
varing leert desondanks dat kandidaten
wier rijbewijs is verlopen meestal wel
slagen.
Desgevraagd wil Hoorn ook wel ver
tellen dat sommige kandidaten een 'ge
schenk' aanbieden in ruil voor het be
geerde roze papier. "Het komt spora
disch voor en lukt toch niet. Mij is tij
dens het examen wel eens een bundeltje
honderdjes in de hand gedrukt, met het
motto 'als u mij helpt, help ik u'. De
bankbiljetten heb ik na het examen voor
de voorruit laten wapperen, in het roos
ter van de blower. Dat was duidelijk ge
noeg".
Een andere klant heeft Hoorn een keer
duizend gulden geboden, als de exami
nator een oogje wilde dichtknijpen tij
dens de rijproef. De rijexaminator heeft
een behoorlijk betaalde baan, blijkt wel,
en dergelijke cadeautjes geenszins no
dig. "Ik stelde de man in kwestie voor,
het geld aan rijlessen te besteden. Dan
haalt hij het examen ook wel, en op een h
eerlijke manier". w
In de privésfeer blijkt het rijexamen li
een geliefd gespreksonderwerp. "Overln
geen enkel examen wordt zoveel gepraat i y
als over het rijexamen. Het is iets dat ja v
ren op je inwerkt. Op feesten en partijen
barsten de verhalen los. Rijexamen is
hét onderwerp. Wanneer grote verhalen n
worden opgehangen, hou ik me meestal!r'
op de vlakte. Als men bij mij aan het ta-
feitje zit is men meestal timide", weet
Hoorn wel beter. "Standaardgrappen
zijn: doe je een goed woordje voor me?. L
Dat zal ik doen, beloof ik dan".
Hoorns persoonlijke recordhouder is
een man die voor de zeventiende keer
rijexamen kwam doen. "Zijn instructeur)
zei nog tegen me: 'die kun je niet losla-
ten op de weg, die is levensgevaarlijk'.
De man haalde inderdaad het examen
niet. Maar dat vond hij niet erg. Hij had j
al een vliegticket naar Egypte op zak.
"Dan haal ik het daar toch wel". Dat kan
gelukkig niet meer", vertelt Albert I
Hoorn.
Bloesknoopje d
Stof voor anekdotes levert zijn werk 11
blijkbaar voldoende op. Verhalen over v
dames die een bloesknoopje los doen
om bij de examinator wat meer in de e
smaak vallen, hoge splitten en huid- s
strakke broeken, daarover laat Hoorn e
zich liever niet uit. «j
Een kandidaat die tien minuten nodig
had om de auto überhaupt te starten. e
passeert wel de revue. Daarna volgde r
een rondje plankgas om het Witte Huis, r
waarbij Hoorn uit alle macht en met al-
lerlei kunst- en ingrepen een aanrijding
heeft kunnen vermijden. "Na dat ene
rondje was het gelukkig afgelopen. De r
man had zelfs nog nooit rijles gehad en
het examen zelf geregeld", veegt Hoorn
toch nog even het denkbeeldige zweet 1
van zijn voorhoofd.
Linda Dubbeldeman (22) uit Leiden is
fotomodel en beheert sinds kort een eigen
modellenbureau. Was dit jaar Playmate in
het oktobernummer van de Nederlandse
Playboy.
mensen echt naar me kijken: er waren
mensen die zeiden het een eer te vinden
omdat ik met ze praatte! Dan weetje dus
echt niet wat je moet zeggen".
"Hijgers, die kwamen er ook. Maar is
dat wel leuk om over te schrijven? Nou
ja, het is een stuk of vier, vijf keer ge
beurd. Ik moet er wel bij zeggen: ieder
een heeft wel eens een hijger aan de tele
foon. Leuk is het niet. TVee keer zat ik
alleen thuis. Dan ben je even van je stuk
gebracht. Maar echt kapot was ik er nou
ook weer niet van".
"De positieve reacties overheersen ab
soluut. M'n familie? Die vond het met
een al prima. Toen ik het m'n ouders ver-
telde dat ik in de Playboy zou komen te
staan hoorde ik ze wel even denken. 1
Maar dat is logisch. Echt, ze hebben 1
steeds achter me gestaan en het eindre-
sultaat vonden ze echt fantastisch".
Briefje
"Eigenlijk kwam er maar één negatie- I 1
ve reactie: van het modellenbureau waar
ik stond ingeschreven. Ik kreeg een paar
weken nadat het bewuste nummer was
uitgekomen ineens een kort briefje in de
bus dat ik niet langer ingeschreven
stond. Dat had ik dus totaal niet ver-
wacht. Maar ja, sommige bevolkings- j
groepen in dit land zijn nog preuts. Ik
heb het idee dat die de schijn willen op-
houden. Maar ik denk anderzijds dal in
principe weinig mensen er écht proble-
men mee hebben. Als het mooi is, waar- i
om niet? Als je voor wat kunst heet in je
blootje gaat staan mag het wel, waarom
dan niet voor deze vorm van kunst?"
"In elk geval, met die afschrijving zit i
ik niet. Ik was toch al van plan om met I 5
het modellenwerk te stoppen en m'n ei- j
gen bureau te beginnen. Van de ene op
de andere dag een modellenbureau: dat j
is m'n karakter ook helemaal. Ik kan I t
niet bij een baas zitten. Ik werk liever j
voor mezelf. De boel regelen, de touw- j
tjes in handen hebben. Weet je, als mo- 1
del moetje vaak uren wachten. Daar we-
gen die leuke reisjes niet tegenop. Maar
ik blijf het er wel bij doen, alleen, m'n i
bureau leiden wordt de hoofdzaak. Nu.
Ooit wil ik gaan acteren. Ik heb naar aan- i
leiding van die Playboy-reportage een
filmaanbieding gehad. Die kón interes- i
sant zijn. Een soort komische film met
een romantisch verhaal. Ik zie wel".
"Verder heb ik een aanbieding liggen
om te gaan zingen. Een plaat die in i
Frankrijk moet worden uitgebracht, j
Maar ik sta niet bij elke aanbieding op J
m'n kop, ik zoek het allemaal eerst rus
tig uit".
dcorMiepHoenson
Linda Dubbeldeman: "Als je voor wat kunst heet in je blootje gaat staan mag het wèl"
