'Hilversum is te klein
geworden voor Veronica'
Televisie 1 en 2 op pakjesavond
TV-rubriek
■TV* M
door
A
Nico Scheepmaker
Als familieconcert misplaatst
Strijards doet wat hij wil
De Div: stevig ritme nadeel
Rob Out over handicaps omroepbestel
'Signalement' kiest voor eenvoud
ZATERDAG 7 DECEMBER 1985
KUNST
PAGINA 29
Tot de bezienswaardige pro
gramma's van de afgelopen week
(het waren er natuurlijk weer
duizenden, waaronder een be-
rebeste Adriaan van Dis. een do
cumentaire over Sjanghaj, de
herhaling van het blijspel 'Liefde
half om half van de Engelse to
neeltovenaar Alan Ayckbourn
die voor elk nieuw toneelstuk
van zijn hand tevoren alles tot in
de puntjes regelt, de dag van de
première, de contractering van
de acteurs, de decors, de tournee
van zijn eigen gezelschap, enzo
voort enzovoort, om dan. een
week voor de eerste repetitiedag.
met schrijven te beginnen, waar
bij het er steeds weer op uit
draait dat hij de scripts de avond
voor de eerste repetitiedag in zijn
auto moet langsbrengen bij zijn
acteurs zodat ze het stuk nog
even kunnen doorkijken voordat
de eerste repetitie begint, de
Turkse speelfilm 'Yol', de sound-
mix/playbackshow. de Wallraff-
film over 'Ik (Ali)', The Cosby
Show en Hill Street Blues. 'Het
hart van de draak' over China.
Nederland C. 'Bastille' (een van
de betere Nederlandse films van
de laatste jaren), een goede afle
vering van 'Sonja op woensdag'
en natuurlijk 'Opsporing ver
zocht'. dat een van zijn beste afle
veringen beleefde (maar dat is
cynisme, het programma werd
niet uitgezonden bij gebrek aan
materiaal, en dat op de dag dat
bekend werd dat twee ontvoer
ders van Freddy Heineken in
Frankrijk vrijkomen en twee ge
vangenen dankzij een ijzerzaagje
waren ontsnapt, terwijl de schul
digen aan de dood van Hans Kok
ook nog steeds niet gevonden
schijnen te zijn...), reken ik het
NOS-programma 'Voor niks gaat
de zon op', waarin het onderwerp
'Winkelen' aan een nadere analy
se werd onderworpen. De came
ra voerde ons langs de schappen
van een supermarkt, we zagen
wat mensen van de meest uiteen
lopende geslachten (man, vrouw)
met hun winkelwagentje hun in
kopen doen, niks bijzonders dus,
totdat ons getoond werd dat er
zand zat in de margarinedoosjes.
en water in de melkpakken!
Domweg dummies in een super
markt die zelf ook een grote
dummy was. ter lering van aan
komende winkelbedienden en
verkoopchefs, die in deze model-
supermarkt van overigens nor
male omvang konden leren waar
je wat hoe neerzet om de koop-
di^ft van de klanten zoveel moge
lijk aan te wakkeren. Nadat dit
onthuld was, werden we rondge
leid door een zo lange meneer,
dat zijn uitleg dat de dozen met
het 'eigen merk' op ooghoogte
moesten worden neergezet om
dat ze die het liefst verkochten,
ietwat teloor ging omdat die
spullen bij hem nu juist op har-
thoogte zaten. Ik vond het wel
sportief dat de wereld van de su
permarkt ons een blik achter de
schermen gunde om ons er op at
tent te maken hoe wij gemanipu
leerd worden, maar het zal wel
net zo gaan als bij de goochelaar
die ons eerst uitlegt hoe hij zijn
onbegrijpelijke goocheltruc vol
voert, om ons daarna aan te to
nen dat hij desondanks onna
volgbaar blijft en ons nog steeds
bij de neus kan nemen. Want zou
het niet net zo gaan als tussen de
keeper en de nemer van de straf
schop? Hij denkt dat ik de bal in
de linkerbenedenhoek schop,
daarom schop ik hem in de rech
terbovenhoek, maar omdat hij
weet dat ik dat bedacht heb gaat
hij toch naar die rechterhoek,
waarop ik de bal toch in de lin
kerbovenhoc k trap, wat hij ook
weer heeft voorzien, zodat het
toch verstandiger is om geen ar
tikelen op ooghoogte te kopen,
maar ook niet op bukhoogte.
maar juist op reikhoogte. of daar
om toch op pakhoogte?...
Het wachten is nu wel op een
anti-winkelcursus van de Consu
mentenbond, die zo'n zelfde su
permarktproeftuin in elkaar
steekt en ons daarin rondleidt,
waarbij wij nuttige, geldbespa-
rende aanwijzingen krijgen over
de goedkoopste winkelroute
(volg nooit de hele slinger, ga
niet langs het schap met de ban
ketartikelen. mijd de kassa!),
over de voordeligste plankhoog
te (koop nooit iets op oog- of pak
hoogte. maar altijd iets op
schaamstreekhoogte!), en de
duurzaamste verpakking,- ik
noem maar wat, de betere voor
beelden zal ik u geven zodra de
Consumentenbond een dergelijk
programma heeft uitgezonden!
Toen ik eenmaal wist (wat ik al
vermoedde) dat de grootkruide
nier ons met grote psychologi
sche precisie al datgene laat ko
pen wat hij kwijt wil zonder dat
wij daar behoefte aan hebben,
vroeg ik mij af of er in Radio een
dergelijke denktank bestaat die
bijvoorbeeld op Sint Ni-
jV j
colaasavond uitdoktert voor
welk soort tv-programma wij op
pakjesavond rijp zijn. en voor
welk soort beslist niet? Moet je
gebruik maken van de twee zen
ders (Televisie 1 en Televisie 2),
om een er van geheel te richten
op de Sinterklaasvierders, en de
andere op de eenzame, bejaarde,
kind noch kraai hebbende, al
leen Kerstmis vierende, Marok
kaanse en andere Klaasabstinen-
ten? Wij. als pakjesvierders, heb
ben de televisie de hele donder
dagavond uit gelaten, waarbij ik
mij weldadig gesteund voelde
door de programmamakers, die
beide zenders voor mijn gevoel
hadden volgeplempt met pro
gramma's die ik met het grootste
gemak van de wereld kon mis
sen. Dank. dank, stamelde ik.
maar was dat ook reeel tegen
over al die volwassenen zonder
kinderen die het Sinterklaasvie-
ren hebben afgeleerd maar op
zo'n avond in stilte nog wel hun
keren naar een TV-programma
zonder Sinterklaas of Zwarte
Piet. maar wel vol ondefinieerba
re sinterklaaswarmte? Daar ko
men de schutters... Mies praat
met Piet Steenkamp over de kin
deren... Caroline Kaart en Marco
Bakker die hand m hand op een
schommelbank een Russische
Ik noem
Familie-concert door het Residentie
Orkest o.l.v. Heinz Wallberg. Solis
ten: Hein Meens tenor en Albert
Dohmen bas. Werken van Rimsky-
Korsakof, Smetana, Henri Rabaud
en Tsjaikowsky. Gehoord op 6 de
cember in de Stadsgehoorzaal.
LEIDEN - Inhakend op het suc
ces van de film Amadeus had het
Residentie Orkest een curieus
werk geprogrammeerd: de opera
in één acte 'Mozart en Salieri'
van Rimsky-Korsakof op een li
bretto van Poesjkin. Poesjkin
was ervan overtuigd dat Mozart
inderdaad door Salieri vermoord
werd, niet zozeer uit nijd op
diens succes, als wel door de te
genstrijdigheid in karakter en ca
paciteit: Salieri bekwaam vak
man. Mozart begenadigd genie.
In de opera bedient Koraskof
zich in hoofdzaak van recitatie
ven, passend bij de dialoog tus
sen Mozart en Salieri die de kern
van het werk vormt. Merkwaar
dig is het vervreemdende effect
dat in de muziek bereikt wordt
door vermenging van het idioom
van Korsakof en van Mozart. Mo»
zart spreekt in het hoog-romanti-
sche idioom, speelt Salieri een ei
gen werk voor dat a la Mozart be
gint maar uitloopt in een stuk dat
de allure heeft van een hoogro-
mantisch pianoconcert
Hein Meens (Mozart) en Albert
Dohmen (Salieri) gaven een zeer
expressieve uitbeelding van de
personages. Iets anders is dat dit
werk, hoe interessant ook, volko
men misplaatst is op het pro
gramma van een familie-concert.
De kinderen om me heen ver
veelden zich stierlijk, begrijpe
lijk, want de Duitse tekst, hoe
gearticuleerd ook gebracht, bleef
voor hen totaal onbegrijpelijk.
Een troost was dat het podium
dit keer omgebouwd was, zodat
er te zien was wat men hoorde.
Tweede curiosum was het
symfonisch gedicht La Proces
sion nocturne van Henri Ra-
boud. dirigent en componist uit
het begin van deze eeuw. Het is
een poëtische schildering van
een fragment uit de Faustgedich-
ten van Nikolaus Lenau. een
licht impressionistisch stuk dat
werd neergezet in warme tinten.
Een wat statische uitvoering van
de Moldau van Smetana was
hieraan vooraf gegaan, de Fantai-
sie Francesca da Rimini van
Tsjaikowski over-completeerde
het programma, dat voor het jon
gere deel van het publiek een
zware luisteropgave was. Zoals
bij eerdere gelegenheden moet
ook nu weer een vraagteken bij
het familie-aspect van dit con
cert gezet worden.
MIES ALBARDA.
De Naakte Kleden van Luigi Piran
dello, door Artikelen en Projecten.
Regie Frans Strijards, kostuums
Stans Lutz, decor Nieuwe den Beste.
Met onder andere Cor van Rijn. Ans-
je Beentjes en Theo Pont. Gezien op
LEIDEN - '...Voor de kenners zal
mijn voorstelling misschien wel
een zeer misplaatste opvatting
over Pirandello in zich dragen'.
Veelzeggende woorden van re
gisseur Frans Strijards in het
programmablaadje van 'De
Naakte Kleden'. Ten eerste is dit
namelijk zijn voorstelling, en ten
tweede kunnen de 'kenners' voor
hem het dak of). Strijards pakt
Pirandello aan en veroorlooft
zich daarbij alle vrijheden. Dat is
even wennen, want mensen die
dachten iets van Pirandello te
weten, komen bedrogen uit. Ge
lukkig voor hen komen ook de
mensen die dachten niets over
Pirandello te weten bedrogen
uit: in één razende flits, wordt er
een stuk doorheen gejaagd waar
van slechts hier en daar Harden
begrepen kunnen worden en
waarvan het grootste deel ver
dwijnt onder een dikke laag ab
surditeiten.
Even, heel even lijkt dit alles
op Pirandello: binnenin een to-
neellijst bevinden zich een
schrijver en een meisje. 'Schrij
ver' bij Priandello betekent men
sen met identiteitsproblemen, en
inderdaad beweert deze schrij
ver het meisje verzonnen te heb
ben. Gelukkig claimt zij ook echt
te bestaan. Net als zij daarover
een typische Pirandello-discus-
sie beginnen, gaat het fout: de
voorstelling schiet in een hogere
versnelling en vanaf dat moment
lijkt alles mogelijk. Hele scènes
worden gefluisterd, gemompeld
of tegen de tekst in gespeeld;
gordijnen, met daarachter aller
lei mensen, gaan open en dicht;
belangrijke monologen blijven
onbegrepen; een verscheiden
heid aan speelstijlen passeert de
revue, alsmede een aantal volle
dig op zichzelf staande 'acts'. Pi
randello draait zich in zijn graf
Het publiek kan al snel de ver
haallijn niet meer volgen en hen
rest twee mogelijkheden: óf als
ware Pirandello-'kenners' wal
gend de zaal uit de stappen, óf te
accepteren dat als dit nog ergens
over mocht gaan. zij zich daar in
ieder geval niet druk over hoe
ven te maken. De keuze is niet
moeilijk, want de voorstelling
straalt zo'n overtuiging en van
zelfsprekend uit en is bovendien
zo komisch vermakelijk, dat je
bereidwillig onderuit zakt en al
les over je heen laat komen. En
voor de twijfelaars is er het komi
sche talent van Theo Pont dat
hen er doorheen trekt.
Misschien heeft Strijards zelfs
nog de essentie van Pirandello te
pakken; alleen daar waar die
tweeeneenhalf uur gepraat en in
triges nodig heeft om zijn idee
van de onkenbaarheid van het
bestaan aan te geven, doet Strij
ards dat met anderhalf uur on
grijpbaar, maar hoogst vermake
lijk theater.
PAUL DEVILEE
LVC; De Div, Art Zaayer (zang/saxo
foon); Niek van Slobbe (gitaar/syn
thesizer); Mare de Reus (bas/zang) en
Michel Schoots (drums).
LEIDEN - Presenteerden La
Peste en Ivy Green een paar we
ken geleden hun elpees in het
LVC, gisteravond was er een el
pee-presentatie van de uit Delft
afkomstige band De Div. 'In
Front' heet hun nieuwe elpee.
Hoewel De Div regelmatig Ne
derlandse teksten gebruikt, heeft
het geen zin om deze band te ver
gelijken met de meeste andere
Nederlandstalige groepen. Dat
futloze ontbreekt namelijk: De
Div is een energieke band, zoals
zanger Art Zaayer telkens maar
weer lijkt te willen beklemtonen
als hij op het podium staat te
springen.
De muziek van de Delftse for
matie wordt gekenmerkt door
een stevig ritme, waarvoor bas
sist Mare de Reus en drummer
Michel Schoots borg staan.
Zaayer en gitarist Slobbe jakke
ren daar dan weer doorheem
Laatstgenoemde maakt overi
gens de meeste indruk, muzikaal
gesproken. Hij laat zijn gitaar af
en toe op een mooie manier
loeien, alsof je een zeekoe hoort,
zullen we maar zeggen.
Zijn spel doet op die momen
ten nog het meest denken aan
dat van Jean-Marie Aerts, de
meestergitarist van TC Matic,
maar een wonder mag dat niet
heten. Was het niet Aerts die een
mini-elpee van De Div produ
ceerde?
Er kleeft eigenlijk maar één na
deel aan de muziek van De Div:
dat stevige ritme overheerst
soms op een dusdanige manier
dat de balans doorslaat: de mu
ziek is dan niet meer opzwepend,
maar vooral monotoon en dat
kan toch niet de bedoeling zijn.
Ja, en dan nog iets.
De teksten. Nu zal iedereen
zeggen dat de teksten niet be
langrijk zijn, maar dat is natuur
lijk onzin. Een poptekst moet ge
lijk in het geheugen zitten en dat
soort teksten heeft De Div nog
niet geschreven.
WIM BRANDS
HILVERSUM (GPD) - „Een
gerenommeerd omroepme
dewerker van de VARA,
toen verbonden aan de
vakbond Mercurius, zei
mij destijds: als jullie een
omroeporganisatie in Hil
versum beginnen, dan zal
ik zorgen dat het de grond
in wordt geboord tot in het
diepste wat ook maar mo
gelijk is".
„Die opmerking van Jan
Nagel, gemaakt tijdens de
hoorzitting in de Tweede
Kamer over het lot van
Veronica als zeezender,
maakte mij nijdig. Van
daar dat ik zei: oké, dan be
gin ik nu meteen een om
roeporganisatie. En de
VOO is toen ter plekke op
gericht".
door
Dick Versteeg
Rob Out verhaalt over de geschie
denis van Veronica: „Waar dat alle
maal toe heeft geleid, weten we in
middels. Ik moet eerlijkheidshalve
wel zeggen dat het in onze gelede
ren toch een doffe klap van versla
genheid opleverde, toen we die ad-
spirantstatus uiteindelijk kregen
toegewezen. Het betekende de
overgang naar een geheel andere
wereld. We raakten die ongelooflij
ke vrijheid, die wij op zee gewend
waren, in één klap kwijt. We kre
gen te maken met een enorme be
perking van vrijheid en creativi
teit".
Botsingen
„Dat er in die beginperiode veel
fout ging. is natuurlijk niet zo gek.
We gingen aan de slag met de oude
vertrouwde Veronica-mentaliteit.
Niet zeuren, dat doen we even.
Vooral nadat we tv-zendtijd kre
gen, ontstond er een fantastische
chaos. Razendsnel naar Amerika
en Engeland voor de inkoop van
films en dergelijke, het aanemen
van regisseurs. In een vlaag van
verstandsverbijstering hadden we
een filmmontagetafel gekocht en
daar zaten we dan een beetje op te
knoeien, zoals je thuis met je 8
mm-cameraatje doet. Er kwam een
echte regisseur binnen en die riep
dat er van onze werkwijze hele
maal niets deugde. Maar bij het
aanschouwen van zijn eindpro-
dukt, was ik echter weer zo eigen
wijs om daar kritiek op te hebben.
Irritaties alom en luidruchtige bot
singen op alle fronten".
„Ook het werken met die jon
gens van de NOS waren we natuur
lijk niet gewend. Ik wilde altijd al
les zien en dat werd heel gek ge
vonden. Ik stond in de studio en
liep voor camera's langs om aan
wijzingen te geven. De regisseur
barstte nog net niet in huilen uit,
maar hij begon wel ontzettend te
vloeken. De botsingen waren niet
van de lucht omdat ik het Hilver-
sumse systeem nog niet begreep
en zij zich op hun beurt niet kon
den verplaatsen in onze wereld van
vrijheden".
Dictator
Dat overal bij willen zijn, het be
moeien met allerlei zaken, heeft
ongetwijfeld de indruk gewekt dat
Rob Out een dictator is. Ook bin
nen het Veronica-bedrijf. „Maar ik
heb altijd tegen mijn medewerkers
gezegd: jullie kunnen je altijd ach
ter mij verschuilen, maar ik kan
dat niet. Ik ben een vogel vrij-ver-
klaarde. Als het Veronica-bestuur
tegen mij zegt: meneer Out, u heeft
gefaald, gaat u maar, dan kan ik
gaan. Mijn medewerkers zijn daar
entegen beschermd. Een omroep
medewerker ontslaan is één van de
Directeur Rob Out is erva
der hem prima zal draaien.
moeilijkste dingen die je kunt be- grolletjes met dat beeld, daar ligt
denken".
„Ik begrijp die irritatie c
werkwijze heel goed. Het i
mijn familie niet wakker van en ik
denk de jouwe ook niet
leboel mensen niet. Dus doe het al-
rakterkwestie, een bepaalde instel- lemaal maar zo eerlijk mogelijk. Je
t technisch
lar het mag
me, zowel binnen de eigen club, als niet ontaarden in egotripperij. Je
daarbuiten. Ik heb weieens de in- werkt voor een publiek en daar
Hilversum om- moet je rekening r
roepmanagers zijn die niet
weten hoe het werkt op de studio-
vloer. Maar ze zijn wel aanwezig als
,Dat vanuit de collega-omroepen
nog altijd zoveel kritiek op Veroni
ca wordt geleverd, heeft niet alleen
„Neem de financiën. Daarvan stellen binnen dat Hilversumse
weet ik in principe niks, maar ik wereldje"
heb wel een fantastische afdeling,
„Neem dat eindeloze vergade
ren. Daar heb ik nooit de zin van
ingezien. Ik onttrek mij ook zoveel
mogelijk aan deelname aan over-
legcolleges. Maar ja, aan sommige
waarvan ik regelmatig een rappor
tage krijg. Ik weet dus exact of er
iets uit de hand gaat lopen. De
geldproblemen bij de VARA zou-
SK: S7mTe°gewoonJ meT'b; di'enS;
beuren. Dat komt heel simpel
dat ik daar zelf bovenop zit. Je kan
dat bemoeizucht noemen, maar zo
is mijn werkwijze nu eenmaal"
„Ik hoef geen regie-cursus te vol
gen, want ik heb een paar goede
ogen en daarmee zie ik donders
goed wat er over het beeld komt.
En al die mooie trucjes, grapjes en
nooit zoveel uit komt. Het
resultaat is vaak dat er weer een
Sub-commissie wordt ingesteld,
die een pré-advies moet geven, of
het wordt verplaatst naar de vol
gende vergadering, die het weer
verplaatst naar de daarop volgende
vergadering. Ja, en ik houd nu een
maal van snel resultaat".
„Of de collega's in Hilversum mij
serieus nemen weet ik niet. Het in
teresseert mij ook niet. Ik heb wei
nig binding met hen en ik ga na
afloop van een vergadering nooit
mee borrelen. Dat heeft niks te ma
ken met vrees voor het systeem.
Het is eerder verzet daartegen. Ie
dereen in Hilversum weet dat het
systeem faalt. Toen ik begon zei de
regeringscommissaris voor de om
roep tegen mij: meneer Out, het zal
ontzettend lang duren voordat u
ook maar enigszins begrijpt hoe
het hier werkt. De omroep, zo zei
hij, is gewoon een omgekeerde pi
ramide. Het is met een klein om-
roepje begonnen en bij elke om
roep die er daarna bij kwam, moes
ten de regeltjes worden aangevuld.
Alleen maar aanvullingen, nooit
een structurele verandering. En ja,
als je een omgekeerde piramide
hebt, dan wankelt het gauw. Er
hoeft maar iets te gebeuren of het
hele zaakje flikkert in elkaar, en
dat moment is niet al te ver weg".
„Een aantal van mijn collega's
wil dat liever niet inzien. Als jij
zo'n tien jaar bij een omroep zit, je
bent niet meer een van de jongsten
en je ziet je pensioen al aardig na
deren, je hebt een prima kamer,
een secretaresse en de koffie en
thee worden keurig op tijd ge
bracht, waar zou je je dan nog druk
om maken? Moet je dan nog zo
hard gaan vechten?"
„We weten allemaal in Hilver
sum dat het ook anders kan. Maar
toch wordt er nog altijd gezeurd
over buitenlandse concurrentie.
Binnenkort heeft iedereen zo'n
schoteltje op het dak. Dan kun je
de hele wereld ontvangen. En wat
doen we in Hilversum? Daar krij
gen we straks een derde net waar
op de NOS en de kleine zendge
machtigden zitten. Een fantastisch
net! Tegelijkertijd heb je dan net 1
en 2, die worden gevuld door de
omroepclubs met leden. Dat wordt
ontzettend lachen, want die zijn
verplicht om 20 procent cultuur te
brengen en 5 procent educatie, dus
de cursus blokfluiten, je kent dat
wel. Er worden onmogelijke eisen
gesteld. Het is echt te onzinnig om
over te praten".
„Terwijl iedereen weet hoe de
vlag erbij hangt, blijven we elkaar
binnen Hilversum ook nog eens
beconcurreren. Doorlopend! Het is
echt niet te geloven. Kijk, dat Vero
nica straks de grootste omroep van
het land wordt is toch niet meer te
gen te houden. Ook in de tijd at wij
klein waren, heb ik mij nooit bezig
gehouden met binnenlandse con
currentie. Ik heb mij nooit druk ge
maakt over hoe de programmering
van anderen er tegenover ons ei
gen aanbod uitziet. Stel je voor, dat
ik mijn zendschema moet gaan ma
ken op basis van hetgeen er op het
andere net wordt aangeboden?".
„Andersom wordt er natuurlijk
wel ontzettend op ons gelet. Aller
lei nieuwe zaken, die wij hebben
ingevoerd, zijn door veel andere
clubs overgenomen. Neem de pro
motiemeisjes. Die stuurden wij
destijds voor het eerst het land in
om leden te werven. Iedereen in
Hilversum riep klaagde ach en
wee, maar binnen de kortste keren
deden ze allemaal zo'n beetje het-
'Signalement', toneelproduktie in en
regie en bewerking van Peter Ever-
steyn. Met: Carina Molier, Onno
Schipperus, Mireille Verhoeven, Pe
ter Vink en Rik v. Wetten. Gezien op
t> december in hel Microthealer, Ou
de Vest. Aldaar nog vanavond te
LEIDEN Hoofdpersoon Peter
Egerman heeft een prostituée
vermoord. De produktie 'Signa
lemenl' is een speurtocht naar
het motief van deze daad. Een
commissaris raadpleegt een psy
chiater, tevens vriend van Eger
man, als deskundige. Dat vertel-
niveau wordt afgewisseld met te
rugblikken, waarin de gevoerde
gesprekken tussen de drie
hoofdpersonen (Egerman, zijn
vrouw en de prostituee) min of
meer het achtergrondverhaal
voor de analyse moeten leveren
Een pasklaar antwoord voor de
fatale ontsporing van Egerman
wordt er niet gegeven. Gelukkig
wordt er wel voldoende toneel
matig materiaal aangereikt om
een uur lang het meedenken te
kunnen stimuleren. Een strakke
en rustige opzet kenmerkt het rc
gieconcept van Peter Eversteyn.
die deze produktie zelfstandig,
maar wel in het kader van zijn
studie aan de regie-afdeling van
de theaterschool met de hulp van
een aantal gemotiveerde ama
leurspclers heelt opgezet
Op het toneel staan drie stan
daards met half geopende jaloe
zieen en in het midden een bed/
divan Het geeft de toneelruimte
een overzichtelijkclijke indeling
en biedt (met tegenlicht) aardige
belichtingsmogelijkheden. Als
middel om verschillende loka
ties aan te geven, komen vooral
de zijwaarts geplaatste jaloezie
standaards minder overtuigend
uit de verf.
Deze keuze voor eenvoud in
hel toneelbeeld komt overeen
met de eenvoud van het spel.
Eversteyn heelt zo effectief mo
gelijk gebruik gemaakt van de
mogelijkheden, die de spelers
(van wie de meesten nauwelijks
podiumervaring hebben) van
zich zelf meebrachten. Geen van
hen hoefde zich dan ook te force
ren - alleen de timing van het stil
le spel liet wel eens te wensen
Dat het openings- en slotbeeld
veel op elkaar lijken, is een tot de
verbeelding sprekende vondst
Aan het slot ligt de (vermoorde)
prostituée in vrijwel dezelfde
houding op bed als Egcrmans
vrouw aan het begin van het
stuk; alsof Egerman zich aldus
op zijn vrouw heelt willen wre
ken niet voor niets heten beiden
Katharina
WIJN AND ZEILSTRA
zelfde. Ik ben eens op het matje ge-
roeopen bij een vorige omroepmi-
nister. Die zei: u gebruikt zulke on
orthodoxe methoden. Ik zie op
straat mensen in Veronica T-shirts
lopen. Nou, dat vond die minister
maar niks. Hij zag toch veel meer
in AVRO-theelepeltjes. Of biervil
tjes".
Dollars
„Veronica zonder Rob Out? Dan
draait de boel hier gewoon door.
Hier werken uitsluitend Robbie
Outs. Iedereen in dit bedrijf is
zwaar gemotiveerd. Ze zullen het
natuurlijk op hun eigen manier
doen zonder mij, maar het draait
door. Absoluut zeker".
„Ik vind dit een uitermate fasci
nerend bedrijf, maar ik wil ook niet
verhelen dat, toen ik een enorm
goed buitenlands aanbod kreeg,
wat echt in keiharde dollars werd
uitbetaald, dat ik daar lang over
heb moeten nadenken. Toch heb ik
gekozen voor Veronica. Waarom?
Omdat ik dacht: die uitdaging is er
nog niet helemaal uit. We hadden
de A-status nog niet en op dit mo
ment zijn we de grootste nog niet.
Maar als ik morgen weg zou vallen
of een andere job zou kiezen, dan
weet ik zeker dat achter mij 20 man
staan die dezelfde functie op de
zelfde gemotiveerde wijze zouden
kunnen vervullen".
„Als iemand van het personeel
hier bij ons gaat trouwen en tegen
my zegt: Rob, jij hebt een leuke au
to. Kan ik die lenen voor het week
end en mag ik er daarna ook nog
een paar dagen mee naar Luxem
burg? Dan zeg ik: neem maar mee
die auto. Wat kan mij dat nou sche
len? Zo werkt dat hier".
Grootste
„Nu de A-status is bereikt, lijkt
de volgende uitdaging natuurlijk
voor de hand te liggen: de grootste
omroep van het land worden. Het
aardige is alleen dat ik daar niet zo
veel meer voor hoef te doen. Het is
onontkoombar. Dat gebeurt ge
woon. Als je nagaat dat momenteel
alleen al het Veronica-blad een op
lage draait van 750.000. Dat bete
kent dus nog maar een klein pasje
naar de nu nog grootste, omroep
bladen. Ik denk dat ons blad tus
sen nu en een jaar het grootste zal
worden. Wat het ledenaantal be
treft, duurt het misschien iets lan
ger, maar dat het gebeurt staat
vast".
„Binnen onze doelgroep ligt nog
een potentieel van ruim een mil
joen. Daarnaast blijkt uit recente
onderzoekingen dat we ook nog
wat van andere omroepen afhalen.
De meeste overlopers komen uit
het VARA-kamp".
„Als we straks de grootste zijn,
blijft er eigenlijk nog maar één
ding over. Dat is mijn hoop dat er
in Nederland een commercieel sta
tion gaat komen. Dat kan een nieu
we uitdaging worden voor ons. En
als het in Nederland niet kan, dan
denk ik dat een deel van ons op
stapt om het vanuit het buitenland
te gaan doen. Een op Nederland
gericht commercieel station dus.
Er is ook nog een mogelijkheid dat
er twee Veronica's komen. Een
Veronica in het huidige omroepbe
stel en een commerciële club, bij
voorbeeld onder de naam Veronica
International".
„Over dit soort zaken wordt hier
momenteel goed nagedacht. Het
past ook in de sfeer die op dit mo
ment sterk heerst. De sfeer waarin
mensen tegen de muur oplopen
omdat ze meer willen. Je hoort hier
dagelijks: we zouden veel goedko
per. veel efficiënter kunnen
werken als we maar niet zo aan al
die regeltjes waren gebonden Die
mensen willen gewoon meer vrij
heid en die zou je voor een groot
deel weer kunnen krijgen in zo'n
commercieel station. Ik denk dat je
zo'n organsatie heel goed. nut
hooguit 25 man. zou kunnen run-
„Ja. de cirkel is dan inderdaad
weer rond. Je zou het terug Daar .>1
kunnen noemen. De conclusie is
duidelijk: Hilversum is te klein ge
worden voor Veronica".
