'Kansen in Brussel verspeeld'
'Defensief was
het een chaos'
Financieel is
het geen
'We krijgen het moeilijk in Mexico'
Belgen voor
zesde maal
bij eindronde
Zwaar aangeslagen Beenhakker bij requiem van Oranje
Eric Gerets behoudt gevoel voor realiteit:
DONDERDAG 21 NOVEMBER 1985
SPORT
PAGINA 13
ROTTERDAM (GPD) - De menin
gen stonden haaks op elkaar. Ter
wijl André van der Louw als voor
zitter van het sectiebestuur betaald
voetbal onomwonden sprak van
„een terugslag voor het gehele Ne
derlandse voetbal", weigerde
bondsvoorzitter Jo van Marle \e ge
loven dat de uitschakeling van
Oranje een negatief effect zal heb
ben op het wedstrijdbezoek in het
vaderland. „Plaatsing zou een
enorme propaganda hebben bete
kend en zou ons voetbal internatio
naal weer aanzien hebben gegeven,
maar ik geloof niet dat de toe-
ROTTERDAM (GPD) Belgie
is het 22e land dat zich ge
plaatst heeft voor de eindron
de van het wereldkampioen
schap vóetbal. Het is voor de
zesde maal dat de Rode Dui
vels tot die prestatie komen.
Voor Nederland was het de
vierde deelname geweest.
Na de kwalificatie van Thijs
en de zijnen blijven nog twee
plaatsen te vergeven. Op neu
traal terrein Saocdi-Arabiè
maken Irak en Syrië op 29 no
vember uit wie de tweede
Aziatische vertegenwoordiger
wordt en een dag voor Sin
terklaas is bet deelnemersveld
van het 13e wereldkampioen
schap voetbal compleet als
Australië of Schotland om een
plaats strijden.
schouwersaantallen nu nog verder
zullen dalen", gaf de eerste man
van de KNVB direct na de wed
strijd prijs als zijn opmerkelijke
mening. „We zitten nu alleen even
met de sportieve kater. Die zullen
we moeten verwerken en daarna
zullen we de zaken op een rijtje
moeten zetten".
„Maar daarbij zullen we zeker
niet gaan 'zwartepieten', voegde
Van der Louw („Ik ben diep teleur
gesteld, vooral omdat we er zo
dicht bij zijn geweest") daar on
middellijk aan toe. „Iedereen heeft
tenslotte zijn best gedaan om Me
xico te halen en nu dat niet is ge
lukt, zullen we dat moeten incasse
ren. Wel zullen we nog met de bei
de bondscoaches moeten praten
over de toekomst, maar niet onder
het motto dat we iemand de zwarte
piet willen toespelen".
Voorlopig interesseert het
bondscoach Beenhakker ook
„geen mallemoer" wat er dan wel
met hem zal gebeuren. „Over de
persoonlijke consequenties heb ik
nog helemaal niet nagedacht",
sprak hij verbeten nadat de Belgen
met de 'pot' van het pokerspelletje
aan de haal waren gegaan.
Het deed ook de beide voorzit
ters meer pijn dan ze wilden toege
ven. Van der Louw drukte het
cryptisch uit: „We moeten er nu
vooral aan denken welk effect dit
zal hebben op ons ledenbestand.
Dat is de laatste tijd al zorgwek
kend teruggelopen en het is na
tuurlijk wel belangrijk welke in
vloed dit daarop zal hebben".
Dat zal bepaald niet gunstig zijn,
had de relativerende Van Marle
(„morgenochtend gaat toch echt de
zon weer op") eerder ook al moeten
opmerken. „Want er lopen natuur
lijk meer mensen aan achter een
winnend elftal, dan achter een ver
liezend team".
Verslagenheid bij John van Loen, de enige debutant in de Nederlandse ploeg. Beenhakker had alles op de jonge
Utrecht-speler gezet, maar ook hij kon het niet waarmaken. (foto anp>
Op de financiële consequenties
van de eliminatie wilde het bonds-
duo nog niet ingaan. „Die hebben
we nog niet berekend en die zijn
ook nog niet te peilen". Maar vol
gens penningmeester Henk Hut
van het sectiebestuur, zullen die
erg meevallen. Waar de spelers in
komsten missen in de orde van
grootte van zo'n 80, tot 100.000 gul
den, wat de voetballers van Oranje
aan de wereldkampioenschappen
in West Duitsland en Argentinië
bruto overhielden, daar zal de
schade voor de KNVB beperkt blij
ven.
„Het missen van het WK bete
kent wat dat betreft echt geen
ramp", meldde de Haarlemmer na
de wedstrijd, die de bond een re
cordrecette van een miljoen netto
opleverde. „Je zult er wel wat aan
missen, maar waarschijnlijk niet
veel".
Volgens Hut zou deelname aan
het WK hoge kosten met zich mee
gebracht hebben. „En kom je dan
niet verder dan de eerste ronde,
dan mag je alleen maar hopen dat
je quitte speelt. Pas als je verder
doordringt in het toernooi is er
sprake van een financieel voordeli
ge zaak. Er gingen dan wel geruch
ten dat de sponsors in de rij ston
den, maar concrete aanbiedingen
waren er nog niet"
Bij alle betrokkenen leeft overi
gens wel de vrees dat het opnieuw
ontbreken van het Nederlands elf
tal op een belangrijk toernooi op
de langere termijn consequenties
kan hebben. Van Marle: „Er zijn
natuurlijk belangrijker zaken op
de wereld, maar als je een jaar lang
uit beeld verdwijnt is dat sportief
gezien niet zo fijn". Van der Louw:
„Via de jeugdcompetitie zijn we al
met de toekomst bezig en ook nu is
er al talent, maar de weg naar inter
nationale erkenning wordt wel
weer langer. Als die via Mexico
had gelopen waren we er sneller
geweest". Hut: „Dat we er weer
niet bij zijn kan inderdaad ten kos
te gaan van de waarde van het
team. Maar in welke mate, is op dit
moment moeilijk aan te geven. Dat
moet je afwachten".
Wat het effect is op het nationale
voetbal zal sneller zichtbaar zijn.
Voor zondag staan de niet onbe
langrijke bekerwedstrijden Feye-
noord-PSV en Utrecht-Ajax op het
programma. De toeschouwersaan
tallen bij die duels kunnen veelzeg
gend zijn.
PAUL DE TOMBE
ROTTERDAM (GPD) - Het Neder
lands elftal heeft drie van de vier
kwalificatiewedstrijden een met
veel steunen en kreunen opge
bouwde voorsprong niet kunnen
vasthouden. In de eerste wedstrijd
van Oranje in groep 5 tegen de
Hongaren was de gelijkmaker van
Detari vijfentwintig minuten na
het openingsdoelpunt van Willem
Kieft niet fataal, hoewel die goal
tot gevolg had dat Oranje vanaf dat
moment achter het resultaat moest
aanlopen. De treffer van Walter
Schachner in het thuisduel tegen
Oostenrijk, vier minuten nadat
weer Willem Kieft de score ge
opend had, bleef zonder gevolgen
dankzij een bevlieging van Rob de
Wit in Boedapest, maar de derde
maal dat de Nederlandse voetbale
lite verzuimde een voorsprong in
een thuiswedstrijd over de eind
streep te brengen kon een streep
gehaald worden door de deelname
aan de eindronde van het wereld
kampioenschap.
De voorhoede deed zijn plicht in
de Kuip door tweemaal te scoren,
de achterhoede verzaakte. Tot vijf
minuten voor het einde kon een
voortreffelijke Hans van Breuke-
len de onmacht van de laatste linie
verdoezelen, toen reikte een kop
stoot van Georges Grun, de enige
Waal in een verder uit Vlamingen
bestaande formatie, tot Mexico.
Nederland achterlatend met een
vreselijke kater. Ruud Gullit zocht
de schuld bij de Lieve Heer boven.
„Die man laat ons nu voor de twee
de keer in de steek. Bij de Europe
se kampioenschappen van twee
jaar terug gingen we door de mon-
ROTTERDAM (GPD) - Het vreugdegehuil om de verlossende tweede treffer van Rob de
Wit verstomde als bij toverslag. Van het ene op het andere moment maakte zich een diepe
ontgoocheling meester van alles en iedereen die Oranje in de vrieskou van Rotterdam een
warm hart toedroeg. Twaalf minuten lang leek het mondiale titelgevecht van volgend jaar
in Mexico binnen bereik voor het kwijnende Nederlandse topvoetbal, de doeltreffende
kopstoot van Georges Grün dompelde elf Nederlandse voetballers en zijn coach Leo
Beenhakker in diepe rouw.
herhaling onderstreepte de bonds-
coach dat hij niemand de zwarte
piet wilde toeschuiven, maar
noemde hij in één adem de rode
kaart voor Kieft in de eerste barra
ge „de grote misser. Tevoren heb
ik geweten dat we het in Rotter
dam moeilijker zouden krijgen dan
in Brussel. De hele expeditie was
er op gericht om in Brussel te sco
ren. Dat plan viel echter al na drie
minuten in duigen. Dat is ons in
feite fataal geworden".
Waarmee ook de mogelijkheid
verloren ging om het kronkelpad
te verlaten waarop het vaderlandse
topvoetbal, of wat daar nog voor
doorgaat, zich nu al jaren in de
richting van het dal begeeft. Hoe
groot was echter het optimisme an
derhalf jaar geleden bij de loting,
toen het Nederlands elftal werd ge
koppeld aan Hongarije, Oostenrijk
en Cyprus. Niet aan het twijfelen
gebracht door de schamele ver
richtingen van de topclubs in de
Europese bekertoernooien, reken
de de vaderlandse voetbalelite zich
al bij voorbaat rijk. Met hangen en
wurgen en met meer geluk dan
wijsheid rolde er uiteindelijk een
barrage met de Belgen uit, die
Oranje terecht niet zou overleven.
Ontmaskerd
De gevolgen van de averij die het
Nederlands elftal gisteravond op
de betonvloer van de Rotterdamse
Kuip opliep zullen pas in de ko
mende weken goed zichtbaar wor
den. „Het hele Nederlandse voet
bal", zag een zwaar aangeslagen
Beenhakker de realiteit in de ogen,
„was er ongelooflijk bij gebaat dat
Oranje Mexico zou halen. Die ople
ving had het voetbal in dit land no
dig en die missen we nu". De wer
vende kracht die per definitie van
een groot titeltoernooi uitgaat, zal
het vaderlandse clubvoetbal nu
voor de derde achtereenvolgende
keer moeten missen.
De papieren winst (2-1) die de
met alle zorg omringde club van
Leo Beenhakker uiteindelijk over
hield aan de ontmoeting met twee
gezichten, geeft echter eens te
meer aan waar het aan schort bij de
vaderlandse voetbalelite. Niet zo
zeer aan individuele kwaliteit, ech
ter wel aan rijpheid om een lücra-
tieve voorsprong als gisteravond te
consolideren. Een wat meer vol
wassen ploeg als Nederland gister
avond op de been bracht zou zich
in het laatste kwartier nooit en te
nimmer in de rol van verliezer heb
ben laten manoeuvreren.
De wanorde die bij Oranje over
heerste nadat Peter Houtman en
Rob de Wit in de steenkoude Kuip
de weg hadden geplaveid naar het
snikhete Mexico schreeuwde om
een tegentreffer. En die kwam er
dan ook prompt. Wrang voor Oran
je was het niettemin dat uitgere
kend Eric Gerets, de spijkerharde
verdediger van PSV die eerder bij
de openingstreffer van Houtman
bijna kinderlijk in de fout was ge
gaan, de voorzet afleverde waaruit
Grün kon scoren. Een doelpunt dat
John van Loen zich persoonlijk
aanrekende. „Ik mag dan bijna alle
kopduels van hem hebben gewon
nen", treurde de in Oranje debute
rende invaller, „maar als je directe
tegenstander zo'n belangrijk doel
punt maakt, voel je je erg lullig".
Regisseur
In werkelijkheid droeg echter
niet de boomlange spits van FC
Utrecht, maar het duo Gullit-Spel-
bos de schuld voor de chaos die
zich onmiddellijk na de treffer van
Rob de Wit van Oranje meester
maakte. De aanvaller van het uur
daarvoor werd in de rol van verde
diger gedwongen en miste toen
achterin de regisseur om de afweer
fatsoenlijk gestalte te geven. Niet
zonder gevoel voor humor toonde
Guy Thijs zich naderhand „erg er
kentelijk" voor de beslissing van
Beenhakker om Van de Korput
halverwege in de kleedkamer ach
ter te laten, waardoor Gullit auto
matisch in de rol van vrije verdedi
ger werd gedwongen. „Dat vond ik
niet verstandig", weerlegde hij de
ingreep van de Nederlandse
bondscoach, „omdat Gullit in een
positie achter de spitsen aanmer
kelijk beter tot zijn recht komt".
„In de rust", weerde Beenhakker
op zijn beurt af, „hadden we de
keuze tussen Tahamata en Van de
Korput. Maar met Gullit en Rij
kaard kort achter de spitsen dach
ten we wat meer druk op de ketel
te kunnen zetten". En dat was hard
nodig ook, gelet op de volstrekte
machteloosheid die Oranje in de
eerste helft demonstreerde. Be
hoedzaam, maar zonder de durf
enig risico te nemen, oefende het
nationale keurkorps in die periode
zo weinig druk uit op de levende
muur van verdedigers voor doel
man Pfaff, dat Rinus Michels
hoogstpersoonlijk naar de kleed
kamer sprintte om het roer bij te
stellen.
Niet zonder succes overtuigde
het technisch duo de spelers van
de noodzaak om wat opportunisti-
scher aan de slag te gaan en daar
door de extra handicap van de har
de grasmat te overbruggen. Met de
komst van Van Loen bleek Oranje
ook ineens een stuk slagvaardiger
en had het maar twee kansen nodig
om te doelpunten, waar de Belgen,
met Ceulemans voorop, de meest
riante mogelijkheden onbenut lie
ten. Georges Grün, het antwoord
van Thijs op de entree van Van
Loen, ruineerde echter alle Neder
landse illusies op een ticket voor
Mexico.
„Maar in werkelijkheid",
schraapte Beenhakker naderhand
alle moed bijeen om het requiem
van Oranje te analyseren, „hebben
wij niet hier maar in Brussel onze
kansen op Mexico verspeeld". Bij
Daarmee werd het Nederlands
elftal voor de derde achtereenvol
gende keer (na het WK van Spanje
en de EK van Frankrijk) ontmas
kerd en werden de verantwoorde
lijke voetballeiders pijnlijk met de
neus op de feiten gedrukt. Waar
ooit smalend werd gesproken over
de vriendenclub van Rijvers, die
iets wilde opbouwen dat langer
meegaat dan vandaag of morgen,
moesten nu ook Rinus Michels en
Leo Beenhakker ervaren dat geen
coach ter wereld de ontwikkeling
kan forceren. En daarmee kreeg dit
duo alleen de bevestiging van wat
ze in Zeist al jarenlang behoren te
weten.
tekleed aan mogen trekken en zich
eens hardop moeten afvragen
waarom zij het vermogen ontberen
om op cruciale momenten iets af te
dwingen. Door de uitschakeling
van gisteravond zal de tweevoudi
ge finalist uit de jaren zeventig zich
nu moeten behelpen met onbenul
lige oefeninterlands en mag Oranje
misschien een keer als sparring-
partner opdraven voor een land dat
wel naar Mexico gaat. Daarom had
Leo Beenhakker gisteravond ook
weinig behoefte om de 'winst' op
België op de video terug te zien.
„Er is geen vervolg, dus heeft het
sterscore van Spanje op doelge-
middelde aan de kant en nu breekt
een uit gescoord doelpunt ons op,
dat is pure pech, we hebben alles
i Gerets de voor België verlossende
weinig zin
„Acht maanden lang", treurde
hij tot diep in de avond na, „heb ik
mij volledig ondergeschikt ge
maakt aan het Nederlands elftal.
Nu pas is het moment gekomen
om erover na te denken wat ik ga
doen als straks in juni mijn con
tract afloopt". Het antwoord op die
vraag zal ook Rinus Michels moe
ten geven. Hij verkoos echter de
als condoleancevertrek ingerichte
bestuurskamer om de pijnlijke af
tocht van Oranje tussen geestver
wanten te verwerken.
Tijdens de wedstrijd kreeg de
maker van het tweede doelpunt
Rob de Wit het gevoel dat „de man
boven" Orapje gunstig gezind was.
Hans van Breukelen verrichtte de
ene schitterende redding na de an
dere, stond steeds waar de bal
kwam, of het konijnepootje dat de
Belgische bondscoach Guy Thijs
tijdens zijn tienjarige dienstver
band zoveel goeds bracht in de
broekzak van de Nederlandse doel
man zat.
jGeluk
„Je krijgt het gevoel dat het niet
mis kan gaan, dat het geluk aan on
ze kant is", bedacht Rob de Wit tij
dens de partij, het kwam niet uit
Door de chaos in de defensie ver
speelde Nederland tegen de Hon
garen, de Oostenrijkers en de Bel
gen een voorsprong. Voornaamste
oorzaak, gebrek aan kwaliteit,
maar dat kwam niet uit de mond
van de spelers. Gullit, die in de
tweede helft de defensie moest or
ganiseren, kwam niet verder dan
een schouder ophalen en een ver
wijzing naar de omstandigheden.
„De technisch mindere spelers
hadden problemen met het veld
de bal ging alle kanten op".
Voetballers die de techniek mis
sen om zich dan staande te houden
horen niet in het Nederlands elftal
of dienen door een alerte coach
vervangen te worden. Zo'n pro
bleemgeval was Ronald Spelbos,
die zijn beperkingen kent en in bal
bezit „inlevert" bij de dichtstbij
zijnde middenvelder, maar nu veel
te vaak poogde zelf de lange bal te
geven. Gullit: „Ik heb de situatie in
de slotfase in een hoekje nage
speeld, ik weet niet wat er mis
ging, ze kwamen van alle kanten
op ons af'.
En doelman Hans van Breuke
len: „De bal wordt ingekopt door
voorstopper Grün, die had gevolgd
moeten worden door een van de
lange spitsen, vanaf de kant is ge
probeerd dat aan te geven, maar in
zo'n heksenketel is dat niet te be
roepen. Ik dacht dat het niet meer
kapot kon. Vorig jaar heb ik vrese
lijk in de put gezeten na de neder
lagen tegen Hongarije, Oostenrijk
en met PSV tegen Manchester. Ik
dacht, eindelijk eens bij de win
nende partij, zingend in het bad,
Mexico, Mexico. En dan gaat het
toch nog mis, we zitten in de hoek
waar de klappen vallen, vergelijk
het met een een club onderaan in
de eredivisie, zit het tegen dan zit
ook alles tegen".
Tranen
Volgens Ruud Gullit hadden
Willy van der Kerkhof en Ben
Wijnstekers het na afloop het moei
lijkst, maar ook Michel Valke er
kende na afloop een traantje weg
gepinkt te hebben. „Bij het volgen
de wereldkampioenschap ben ik
ook de dertig al gepasseerd", re
kende de middenvelder snel uit.
Willy van der Kerkhof haakt nu al
af. Wijnstekers heeft de hoop nog
eens aanwezig te zijn op een groot
toernooi nog niet opgegeven, zes
minuten was zijn ploeg in Mexico.
„We kwamen niet meer uit de
greep van de Belgen. Je kijkt op de
klok en denkt: nog vijf minuten ge
concentreerd verdedigen en we
zijn er, nog even alles op alles zet
ten. We kregen de kans niet orde
op zaken te stellen, het was een
chaos, iedereen was voor zichzelf
bezig, aan organiseren kwamen we
niet meer toe".
Dat de Belgen over twee wed
strijden gezien meer recht op een
plaats in de eindronde hadden dan
Oranje was niet mening van Been
hakkers beschermelingen. Gullit:
„De vergelijking gaat niet op om
dat we in Brussel na drie minuten
met tien man verder moesten en
hier het veld niet meespeelde".
Hans van Breukelen: „Houtman
kreeg bij 2-0 een prachtige kans op
3-0, het is dat de bal door het veld
opspringt anders is het gebeurd".
ROTTERDAM (GPD) In de
juichstemming die heerste na de
kwalificatie bleef Eric Gerets als
een van de weinige Belgische voet
ballers laconiek. Terwijl zijn ploeg
genoten onder de hete douche
luidkeels het „We gaan naar Mexi
co" aanhieven, bleef de verdediger
met zijn gedachten maar liever bij
België. „Als we tussen nu en juni
volgend jaar niet verschrikkelijk
veel beter gaan spelen, komen we
absoluut de eerste ronde niet
door", sprak hij met veel gevoel
voor de realiteit, die bijvoorbeeld
Jean Marie Pfaff volledig uit het
oog had verloren.
Waar de doelman in elke micro
foon riep dat hij en zijn familie
(„Want we vormen een groot ge
zin") tijdens het WK weieens re
vanche zouden gaan nemen voor
het EK in Frankrijk, daar haalde
Gerets zijn schouders op. „Pfaff
staat altijd snel klaar met dat soort
prognogses, maar ik zeg je dat we
het hoe dan ook heel erg moeilijk
zullen krijgen in Mexico".
Volgens de man die had geblun
derd bij de eerste tegengoal, maar
die zijn fout meer dan goed had ge
maakt met zijn „winnende" voor
zet, heeft het team van trainer Guy
Thijs hartgrondig behoefte aan
„een middenvelder die offensief de
lakens uitdeelt. Defensief zijn er
wat dat betreft geen problemen
met Rene Vandereijcken, maar de
speler die de zaken daar aanval
lend regelt en een wedstrijd kan
hebben we niet".
Dat België over twee wedstrij
den niettemin wel van Nederland
had „gewonnen", was volgens alle
zuiderburen terecht. Vanachter
zijn onafscheidelijke sigaar klonk
uit de mond van bondscoach Guy
Thijs het „dit is niet meer dan ge
rechtigheid gezien de kansen die
we hebben gehad. Ik heb altijd de
overtuiging behouden dat wij over
twee duels sterker zouden zijn en
dat zijn we ook geweest. Zowel
voetballend als tactisch. Want la
ten we nou eerlijk zijn, Nederland
heeft toch gespeeld zonder op te
bouwen?".
Ongelooflijk
De opportunistisch en vaak cha
otische speelwijze van Oranje had
de Belgen nog het meest verbaasd.
Thijs: „Nederland heeft teveel ta
lent om zo te voetballen. Als ze dit
blijven doen, zijn ze over tien jaar
nog nergens". Pfaff: „Zo heb ik die
jongens nog nooit gezien. Ik vind
het ook spijtig dat ze zich aan zulk
voetbal overgeven. Natuurlijk ging
het om alles of niets, maar met die
speelwijze die zij hanteerden, hol
je als vanzelf naar niets. Dit team
had in Mexico niets te zoeken ge
had".
Gerets sprak het nog scherper
uit: „Het stak bij Nederland achter
in zo slecht in elkaar dat we de
hoop zelfs bij 2-0 niet hoefden op te
geven. In het veld zeiden we ook al
tegen elkaar: als we tegen deze
ploeg niet scoren, dan zijn we hele
maal niks waard. Ik begrijp het
niet hoor. Als je nou ziet hoe Valke
en Gullit in PSV spelen en je ver
gelijkt dat met hun prestaties in
het Nederlands elftal, dan is het
verschil ongelooflijk groot. En
waar dat vandaan komt, ik zou het
niet weten. Angst misschien, of ze
nuwen".
Hoewel iedereen het erover eens
was dat de verdedigende partij op
het harde veld in het voordeel was,
was daarvan in de slotfase niets
meer te merken. „Nadat ze op 2-0
waren gekomen hebben ze gewoon
niet verder gevoetbald", keek Pfaff
achterom. „Ik begreep in het ge
heel niet waarom ze ineens alle
maal voor de eigen pot gingen han
gen".
Vandereijcken snapte dat wel:
„Gelijk na die eerste goal volgde
onze reactie al, met die kans voor
Desmet. Ze kregen de tijd niet zich
te organiseren en daar waren ze zo
van geschrokken, dat ze zich na
hun tweede treffer helemaal terug
trokken". „Maar ook toen was er
geen enkele vorm van organisatie
te bespeuren", vulde Georges
Grün aan. „Er heerste voortdurend
paniek".
Hij zelf had er gebruik van ge
maakt. Ingezet als bewaker voor
Van Loen, de .Joker" in het poker-
spel van Beenhakker, werd uitge
rekend hij de redder van de Rode
Duivels. „Fantastisch natuurlijk en
ik kan het bijna nog niet geloven.
Maar ik was natuurlijk honderd
procent gemotiveerd toen ik op het
plein kwam. Ik heb die Van Loen
trouwens verder nauwelijks ge-
Gerechtigheid
„De buitenspelers van Oranje
waren eigenlijk nooit in de wed
strijd en als Houtman en Van Loen
de bal in de voeten kregen aange
speeld, was het gevaar al gewe
ken", kon Vandereijcken naar
waarheid opmerken. „Bij ons be
gon het dan pas. We hebben niet
vaak zoveel kansen gemist, maar
juist daarom vind ik dat we veel
karakter hebben getoond".
Temeer omdat Van Breukelen zo
goed in vorm was, zoals de grootste
kansenmisser Jan Ceulemans
moest beamen. „Hij reageerde
steeds geweldig bij de keren dat ik
oog in oog met hem kwam". De
overige Oranje-klanten verleenden
ongewild medewerking aan de
Belgische plaatsing. Zelfs Been
hakker, zoals Vandereijcken liet
doorschemeren: „door Gullit libe
ro te zetten. Het enige dat wij hoef
den te doen was Desmet opdracht
geven hem af te stoppen en Spel
bos vrij te laten. Van hem was toch
maar weinig gevaar te duchten", zo
typeerde hij keihard de zwakte van
de Ajacied.
„Ik had Gullit direct achter die
twee spitsen, of als rechtsbuiten
verwacht na de rust", verbaasde
ook Guy Thijs zich. „Ik was er zeer
tevreden mee dat hij daar niet op
dook om die kopbalspecialisten te
bedienen. Het was er mede verant
woordelijk voor dat mijn spelers
erin bleven geloven. Dat is hun
.kracht geweest en daardoor zijn we
op 2-1 gekomen. Ikzelf had een an
der scenario in mijn hoofd, maar zo
was het ook goed. En het was na
tuurlijk gerechtigheid".
Anders dan Gerets wilde de
bondscoach zich nog niet druk ma
ken over de nabije toekomst. „Op
15 december is de loting, dan zien
we wel weer". Zijn verdediger liet
zich niet van zijn stuk brengen bij
zijn pleidooi voor versterking van
het aanvallende gedeelte van het
middenveld. Gerets het scheelde
zeker veertig procent dat Van Bas
ten er niet bij was, want dat is een
wereld voetballer"): „De enige die
we daarvoor op het moment heb
ben is Scifo en ik hoop dat hij er
komt Maar dan moet hij wel iets
gaan presteren. Voorlopig komt hij
niet verder dan het pommaderen
van zijn haar en daar win je toch
echt geen wedstrijd mee".
PAUL DE TOMBE
