Badgastein:
Alleen voor
happy few
Schoenenrevolutie
woedt nog voort
SPORT
SPORT
Het Grand Hotel de
l'Europe in Badgastein
doet zijn naam volledig eer
aan. Niet alleen de
argeloos voor de ingang
geparkeerde Rolls Royce
bevestigt de status van het
vijfsterrenhotel, maar
zeker ook de aanblik die
het uit 1909 stammende
monument ons biedt. Nu
ook pas begrijpen we
waarom Badgastein,
centrum van het ski- en
langlaufgebied in het
Gasteinertal, het 'Monte
Carlo van de Oostenrijkse
Alpen' wordt genoemd. De
chique druipt werkelijk
van de gevels af.
Monumentenzorg moet de
handen vol hebben aan
Badgastein, waar de
meeste herenhuizen, villa's
en hotels tegen de bergen
op zijn gebouwd.
door Karei Jansen
Badgastein staat
lijk bekend om zijn warmwa
terbronnen, die jaarlijks dui
zenden reuma- en astmapatiën
ten om andere redenen dan de
sneeuw naar Oostenrijk doet
afreizen. Met in totaal 18 van
deze zogenoemde 'Heilstollen'
kan Badgastein zichzelf het
predikaat van de grootste
kuurplaats van Oostenrijk op
spelden.
Sinds mensenheugenis
maakt men daar ook gretig ge
bruik van. Talloze staatshoof
den, politici, filmsterren en top
sporters werden op die manier
al verleid de geneeskrachtige
werking van de brondampen
en de behandelingen in een van
de vele fitnessclubs te beproe
ven. Het doel heiligt nu een
maal de middelen, dus zijn be
kende namen in Badgastein
van harte welkom.
Het management van het
Grand Hotel de l'Europe heeft
daar handig op ingespeeld door
alle bezittingen in Badgastein -
ondermeer het iets minder be
kende, maar minstens zo mon
daine hotel Kaiserhof - samen
te brengen onder de noemer
'Epikur-hotels'. Vernoemd
naar de Griekse filosoof Epicu
rus, die als lijfspreuk predikte
dat 'de som van het geluk
wordt bepaald door een gezond
lichaam en een gezonde geest'.
Beschaamd
De entree in het Grand Hotel
doet je ietwat beschaamd naar
je moon-boots kijken. De lom
pe laarzen misstaan volledig op
de marmeren vloer. We voelen
ons overigens toch al niet op
ons gemak. Alles lijkt van mar
mer te zijn, de vloeren, de Ro
meinse zuilen, zelfs de balie is
uit het koele gesteente opge
trokken. Links in de hal is de
ingang van het onlangs geopen
de casino. Een feest dat werd
opgeluisterd met een concert
van Gilbert Becaud. Verder
expositie van diamanten en de
aankondiging dat er vanavond
een modeshow te bewonderen
zal zyn. Van bontjassen.
In het hoogseizoen betaal je
voor een eenpersoonskamer in
het Grand Hotel de l'Europe
(categorie A) ruim 270 gulden.
Gaat dat het budget te boven,
dan kan ook genoegengeno
men worden met een kamer in
categorie C. die 188 gulden per
overnachting kost. Te weinig
comfort*' Dan is er altijd nog de
Koninklijke Suite, kosten: 738
gulden voor maximaal 24 uur.
Een appartement varieert van
410 tot 984 gulden per nacht,
maar daar zit dan wel een eigen
keuken bij inbegrepen. In zijn
totaliteit beschikt het hotel
over 60 kamers en 25 suites. El
ke kamer is voorzien van een
kleurentelevisie die is aange
sloten op een intern video-net,
telefoon, radio, huisbar en een
zeer ruime badkamer die, net
als in alle andere hotels in Bad
gastein. de gelegenheid biedt
een geneeskrachtig bad te ne-
Te kil
Hoewel alles in het hotel tot
in de puntjes is verzorgd en er
meer dan voldoende mogelijk
heden zijn om zich squashend
of tafeltennissend in te span
nen of door middel van bijvoor
beeld een sauna of een modder
bad te relaxen, ademt het ge
heel nauwelijks de sfeer uit die
de meeste Nederlanders zoe
ken wanneer ze van een onbe
zorgde wintersportvakantie
willen genieten. Daarvoor is al
les weer net te kil, te duur en te
overdreven. In de winkels, ca
fe's en dancings die Badgastein
rijk is, is het al niet veel anders.
Overal glamour wat de klok
slaat. Badgastein is er voor de
happy few. Voor winterspor
ters die luxe prefereren boven
de eenvoudige warmte van een
après-ski in een berghut. Of
voor degenen die zich tijdens
hun wintersportvakantie wil
len oriënteren op wat er zoal in
de wereld te koop is aan dia
manten en bontjassen. In Bad
gastein komt men wat dat laat
ste betreft in ieder geval wel
volledig aan zijn trekken.
Het skigebied van het Gastei
nertal mag er evenwel zijn. Sa-
Het centrum van Badgastein wordt in tweeën gedeeld door de waterval van de Gasteiner
Ache.
men met de omringende dor
pen Badhofgastein, Sportga-
stein en Dorfgastein beschikt
deze regio van het Salzburger-
land over een imposant
sneeuwgebied. Toppers zijn de
Stubnerkogel (2246 meter
hoog), Graukogel (2492) en de
Kreuzkogel (2686 meter) waar
middels 55 liften maar liefst 250
kilometer piste 'genomen' kan
worden.
Dorfgastein
Het is overigens opvallend
dat het kleinste dorp in het Ga
steinertal, Dorfgastein, ook het
gezelligste aandoet. Het op een
hoogte van 2100 meter gelegen
plaatsje beschikt over 70 kilo
meter piste, die zowel geschikt
is voor de beginner als voor de
vergevorderde skiër. Dorfga
stein gaat er nogal prat op dat
men momenteel gebruik kan
maken van de modernste dub
bele stoeltjeslift van Oosten-
Badgastein wordt het Monte Carlo van de Oostenrijkse
Alpen genoemd.
rijk. In een tijdbestek van zes
maanden werd alles opge
bouwd. De kosten (vijf miljoen
gulden) hoopt men er binnen
afzienbare tijd uit te hebben
met de verwachte toeloop van
wintersporters. Het unieke aan
deze stoeltjeslift is dat 30 van
de 140 duo-zitjes in een hand
omdraai omgebouwd kunnen
worden tot volledig afge
schermde cabines. Dus zelfs in
geval van een sneeuwstorm
kan men probleemloos naar de
piste opstijgen.
Goud
Het Gasteinertal grenst in het
oosten aan een heel wat minder
bekend skigebied, het Rauri-
schertal. Ondanks het feit dat
het Raurischertal over een vol
wassen sneeuwgebied beschikt
(het enige nadeel zijn de langza
me liften) trekt men niet al te
veel skiérs van buitenaf aan.
Overigens niet zo verwonder
lijk, omdat Rauris wereldfaam
heeft verworven als goudgra
versdorp. Al in 1460 stak de
goudkoorts de kop op in het ge
hucht (2800 inwoners) en hoe
wel alle aders inmiddels vrijwel
zijn uitgeput trekken er nog
jaarlijks gelukszoekers de ber
gen in. Vaak tot ergernis van de
plaatselijke bevolking, die de
goudgravers menigmaal onher
stelbare schade ziet aanrichten
i de fauna en flora. Zo moest
men de afgelopen zomermaan
den massaal de handen uit de
mouwen steken om de brok
stukken op te ruimen die een
Amerikaanse expeditie had
achtergelaten. De Amerikanen
maakten gebruik van spring
stof om nieuwe aders bloot te
leggen. Op de vraag of hen dat
ook is gelukt kan of wil de be
volking geen antwoord geven.
Bang als men is om volgend
jaar weer geconfronteerd te
worden met een nieuwe expe
ditie.
Anna
Wie iets van de geschiedenis
van het goudgraven in Rau-
risch wil opsteken moet een be
zoek brengen aan het plaatselij
ke museum. Wat volgt is een
pakkende en ontroerende voor
stelling van een 71-jarige
vrouw. In onvervalst dialect
geeft 'Museum-Anna', zoals ze
liefkozend wordt genoemd,
tekst en uitleg bij de verschil
lende tentoongestelde hamers,
bijlen, sleetjes, gevonden stuk
ken goud en bergkristal en
wassen beelden. Anna doet
overigens wel een aanslag op
de conditie omdat ze de bezoe
kers in rodelvaart door de ver
trekken sleept. Aan de andere
kant is ze niet te beroerd om na
de toer uitgebreid antwoord te
geven op wat voor vragen er
dan ook over het museum wor
den gesteld. Als je maar ner
gens aankomt, want dan gaan
haar grijze haren recht over
eind staan. Iets wat een argelo
ze Duitser tijdens onze rond
gang aan den lijve moet onder
vinden.
Badgastein en Raurisch, het
zijn twee tegenovergestelde
werelden. De ene plaats baadt
in de luxe, de andere is trots op
zijn 'Museum-Anna'. Rolls
Royce tegen arreslee. Grand
Hotel en Gasthof. Het Salzbur-
gerland is van alle markten
thuis.
door Rob van den Dobbelsteen
Lijkt er in de technische ontwikkeling van ski's en bindingen een windstilte
te zijn ingetreden; op het gebied van skischoen struikelt men bijna over de
noviteiten. De revolutie die omstreeks 1980 met de introductie van de
SX90-schoen van Sal omon begon, woedt nu -vijf jaar later- nog steeds voort.
Schoenen met vier of vijf schnallen zijn nog altijd te koop, maar het gemak
van één centrale sluiting, sprak de consument blijkbaar zo aan, dat
onderhand alle schoenfabrikanten een dergelijk model in hun repertoire
hebben opgenomen.
Comfort. Dat is het tover
woord tegenwoordig. Ski
schoenen moeten warm
zijn van een Zentralver-
schlus en als het even kan
dienen ze ook nog over een
achter-instap te beschik
ken. Als ze de drager ook
nog in staat stellen goed te
skieën - hetgeen toch de be
langrijkste eigenschap van
een skischoen behoort te
zijn - dan is dat mooi mee
genomen.
zijn- dan is dat mooi meege
nomen.
Nu kan direct worden vastge
steld dat het daar bij de duur
dere modellen bepaald niet aan
ontbreekt. De beste wedstrijds
kiërs mogen dan nog altijd ge
bruik maken van schoenen met
vaak vijf schnallen; de nieuwe
topschoen van Salomon, de
SX91 doet daar qua mogelijk
heden nauwelijks voor onder.
Met allerlei foefjes kun je de
schoen tot in het oneindige aan
je voet aanpassen, maar wat de
gemiddelde skiër meer zal aan
spreken: heb je de schoen een
maal goed ingesteld, dan heb je
voortaan aan een simpele hand
omdraai voldoende om hem
"vast" te zetten of weer in loop
stand te zetten.
De SX91 is het logische ge
volg van de SX90 waarvan in
vier jaar wereldwijd niet min
der dan één miljoen paar is
verkocht. Geen wonder dus dat
Salomon navolgers kreeg. Als
een van de laatste schoenfabri
kanten is Dachstein overstag
gegaan. Dit gerenommeerde
Oostenrijkse merk had welis
waar veel succes met zijn
"schuimschoen", maar heeft
aan dit -nogal prijzige- model
dit jaar de zogenaamde DF-lijn
toegevoegd.
Sensatie
In de vakpers werden de drie
nieuwe DF-schoenen van
Dachstein als een "sensatie"
gekwalificeerd. Misschien wat
overdreven. Aan de andere
kant is het wel zo dat de ont
werpers zo slim zijn geweest al
le vindingen van de laatste vijf
jaar in de nieuwe schoen te ver
werken. Achterinstap, Vorlage-
begrenzing, canting... je kunt
het zo gek niet bedenken of het
zit in de schoen verwerkt. En
natuurlijk kan de schoen, als
hij eenmaal aan de voet is aan
gepast, met een enkele hand
omdraai worden vergrendeld
of in loopstand worden gezet.
Duurste DF-schoen is de DF9
die 649 gulden gaat kosten. De
DF5 daarentegen ligt straks in
de winkels voor 499 gulden wat
voor zo'n geavancheerde
schoen een concurrerend prijs
je is. De DF9 is in rood/wit uit
gevoerd, net als de nieuwe
CR99 van Caber die overigens
ook in het grijs te verkrijgen is.
Voor Caber geldt practisch het
zelfde als voor de Dachstein-
De Marker M46-binding met het draaibare glijplaatje.
(foto GPDt
schoenen. Comfort staat voor
op, maar ook aan de ski-eigen
schappen is grote aandacht be
steed.
Weinig
Is er op het gebied van de
schoenen dus nogal het een en
ander aan de hand (Nordica liet
net als enige andere fabrikan
ten door middel van het zoge
naamde CAD/CAM-systeem
een schoen ontwikkelen door
de computer en ook Lowa,
Raichle, Koflach en Weinmann
kwamen met nieuwe kek ogen
de modellen), bij de deze win
ter te introduceren ski's en bin
dingen zijn de noviteiten met
een lantaarntje te zoeken. Mis
schien dat het meedraaiende
glijplaatje van de M46-binding
De nieuwe DF-9-schoen van
van Marker tot die categorie
moet worden gerekend (de
werking van de binding is daar
door minder afhankelijk van
ongerechtigheden tussen
schoenzool en binding), maar
de in Mondriaan-dessin gehou
den nieuwe Look-binding van
fabrikant Bernard Tapie (de
sponsor van Bernard Hinault)
valt daar ongetwijfeld niet on
der.
Bij de skifabrikanten is Bliz
zard natuurlijk blijven voort
borduren op het Thermo- en
Quattro-succes. We mogen de
komende winter de Thermo-su-
per begroeten een ski die nog
betere draai-eigenschappen
zou hebben dan het "oude" mo
del. Fischer garandeert zijn
nieuwe, met vacuum-techniek
vervaardigde ski's drie jaar
(wat heel wat is) en heeft zijn
produkten van een opwinden
de styling voorzien. Atomic
tenslotte introduceert het FES-
systeem die het de skiër moge
lijk maakt op kortere ski's te
skiën dan gebruikelijk is.
Schuin
Kleine waarschuwing nog:
veel merken komen tegen
woordig met schuin geslepen
skikanten. Dat is prettig bij het
skiën (lichter draaien) totdat je
de ski's moet laten slijpen. Iets
wat toch ongeveer om de week
moet gebeuren. Niet alle sport-
winkels -zeker in Nederland
niet- hebben de apparatuur om
die ski's opnieuw "schuin" te
slijpen. Wat tot een ernstig
kwaliteitsverlies van de ski's
leidt.
De vactlüm-ski's van Fischer, met een geheel daarop afgestemde out-fit.
